Συμπεράσματα από την σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών για την οικονομία / Να γιατί μας λένε κοιμισμένους

Είδηση: Όπως ήταν αναμενόμενο, χωρίς αποτελέσματα ολοκληρώθηκε η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια. "Ο κ. Παπανδρέου ανέφερε ότι είναι πρόθυμος να ενσωματώσει στο κυβερνητικό Σχέδιο μέρος από τις προτάσεις του Σχεδίου μας, χωρίς, όμως, το πιο σημαντικό, που είναι η μείωση των φορολογικών συντελεστών.
Επισημάναμε ότι, χωρίς μείωση των φόρων, όλο το υπόλοιπο χάνει σε αποτελεσματικότητα και δεν πετυχαίνει την Επανεκκίνηση της Οικονομίας. Προτείναμε την πιο ισχυρή βάση για συναίνεση: τη συναίνεση για επαναδιαπράγματευση των όρων του Μνημονίου. Με έμφαση το ξαναλέω: στη μείωση των φορολογικών συντελεστών και τα υπόλοιπα μέτρα τόνωσης της οικονομίας. Σε συνδυασμό πάντα με τη μείωση της σπατάλης και τις αποκρατικοποιήσεις.
Η κυβέρνηση, δυστυχώς, δεν έχει διάθεση για συναίνεση σε επαναδιαπραγμάτευση. Άλλωστε, δεν είχε διαπραγματευθεί το Μνημόνιο ούτε στην αρχή. Ο κ. Παπανδρέου, μας είπε ότι συζητάει το φορολογικό, μόνον… αν πειστεί η Τρόικα! Του απάντησα ότι πρέπει να συμφωνήσουμε μεταξύ μας πρώτα. Κι ύστερα να πάμε να διαπραγματευθούμε με την Τρόικα!" δήλωσε ο Πρόεδρος της ΝΔ. Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατηγόρησε τον Γιώργο Παπανδρέου, πως οδήγησε τη χώρα στο Μνημόνιο και τώρα εμφανίζεται "σαν να ανέλαβε χθες" και "νίπτει τας χείρας του". Στη συνέχεια πρόσθεσε ότι ο πρωθυπουργός δεν ζητάει συναίνεση από την κοινωνία ή την Αριστερά, αλλά από τα δεξιά του, προκειμένου να συνεχίσει την "άδικη, καταστροφική και αδιέξοδη πολιτική του Μνημονίου". Τόνισε ότι "η συναίνεση δεν εκβιάζεται". Η γ.γ. του ΚΚΕ μίλησε για χρεοκοπία διαρκείας, ανεξάρτητα από το αν η χώρα βγει από την κρίση και μπει σε τροχιά ανάπτυξης. Μιλώντας για το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, τόνισε πως διαφώνησε «100% με τη συνευθύνη που θέλει ο πρωθυπουργός». Τέλος ο κύριος Καρατζαφέρης, εμφανώς απογοητευμένος που τελικά η συμμετοχή του στην κυβέρνηση δεν ευοδόθηκε μίλησε για κάποιους που "δεν κατανόησαν την ανάγκη συννενόησης".

Το αποτέλεσμα της συνεδρίασης δεν έγινε δεκτό θετικά. Με γραπτή δήλωση-τελεσίγραφο ο επίτροπος Ολι Ρεν εξέφρασε τη λύπη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την αδυναμία συναίνεσης μεταξύ των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων στην Ελλάδα σχετικά με την οικονομική προσαρμογή και ζητάει «Να βρεθεί σύντομα συμφωνία. Διότι ο χρόνος εξαντλείται». Με πρωτοφανές ύφος και τόνο, ο κοινοτικός επίτροπος υπογραμμίζει ότι θα πρέπει να συνεχιστούν οι προσπάθειες για την επίτευξη διακομματικής συμφωνίας για στήριξη στο κοινό πρόγραμμα ΕΕ-ΔΝΤ. Σύμφωνα με τον Ολι Ρεν η διακομματική συναίνεση «είναι καθοριστικής σημασίας για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας όλα τα ελληνικά πολιτικά κόμματα, συμπεριλαμβανομένων των κομμάτων της αντιπολίτευσης, να υιοθετήσουν εποικοδομητική στάση και να υποστηρίξουν την εφαρμογή του προγράμματος».

Σχόλιο: Θα ήταν αδιανόητο να γίνει οποιαδήποτε συνεννόηση χωρίς τη διάθεση διαπραγμάτευσης από την κυβέρνηση. Αυτό ήταν εξαρχής ξεκάθαρο και η εμμονή σ' αυτήν τη συνεδρίαση φάνηκε καθαρά ότι έγινε για θεατρικούς λόγους: Για να δειχθεί ότι η κυβέρνηση (αφού έφτασε την κατάσταση στο χείλος του γκρεμού με τη βλακωδώς υποχωρητική διάθεσή της) είχε διάθεση "συνομιλίας" με τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις.

Μας προκαλεί πάντως τεράστια απορία το πως άνθρωποι που έχουν θεσμικό ρόλο (όπως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η Επίτροπός μας στην Ε.Ε.), αμέλησαν ότι ανεξάρτητα σε ποιο χώρο ανήκουν ιδεολογικά, έχουν θεσμικό ρόλο και επομένως πρέπει να λειτουργούν με βάση το συμφέρον της χώρας και όχι το κομματικό τους συμφέρον, και σύρθηκαν σ' ένα παιχνίδι κινδυνολογίας και κατοστροφολογίας, προσπαθώντας να παρασύρουν και τους υπόλοιπους πολιτικούς παράγοντες του τόπου. Φάνηκαν και οι δυο τους κατώτεροι των περιστάσεων δυστυχώς.

Η συνεδρίαση απέτυχε για ένα βασικό λόγο: Η κυβέρνηση δε θέλει να παλέψει για διαπραγματεύσεις. Αν είχε τη διάθεση, θα είχε μαζί της την ΝΔ, της οποίας οι προτάσεις εξάλλου δε διαφέρουν σημαντικά από τα όσα περιλαμβάνονται στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα (δείτε το εδώ) καθώς και στα όσα ζητώνται από τους Ευρωπαίους για χορήγηση καινούργιου δανείου (λεπτομέρειες εδώ): Η μόνη διαφοροποιήση είναι η μη λήψη καινούργιων φορολογικών και μισθολογικών μέτρων την οποία απαιτούσε η ΝΔ για να συναινέσει. Ο γνήσιος διάδοχος του κατοχικού Πρωθυπουργού Τσολάκογλου, Γιώργος Παπανδρέου όμως δεν ήταν διαθετιμένος να προβεί σε διαπραγματεύσεις (για πράγματα που αν μη τι άλλο πέτυχαν οι συνάδελφοί του της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας όπως φαίνεται εδώ και εδώ) και έτσι το παιχνίδι της σύμπλευσης χάθηκε οριστικά, αφού ο μόνος πρόθυμος έμεινε να είναι ο Γιώργος Καρατζαφέρης (ο οποίος Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή είναι υπέρ του Μνημονίου ενώ Τρίτη, Πέμπτη, Σάββατο κατά). Αν είχε δώσει αυτήν την υπόσχεση (δίνοντας παράλληλα υποσχέσεις για επαναφορά δικαιωμάτων σε βάθος χρόνου και ηπιότερων αλλαγών συνολικά), θα είχε εξασφαλίσει την σύμπραξη της ΝΔ και ίσως μια ελαφρά μεταστροφή του ελληνικού λαού, ο οποίος παρά την καθημερινή πλύση εγκεφάλου αντιδρά στα αποφασιζόμενα. Στα όσα όμως εμμένει η κυβέρνηση για απολύσεις, φοροεπιδρομές, μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις και γενικό ξεπούλημα δεν ήταν δυνατό να υπάρξει συμφωνία.

Δεν είναι πάντως μόνο η κοινή γνώμη που βλέπει το αδιέξοδο των μέτρων. Είναι και το ίδια η κομματική βάση του ΠΑΣΟΚ που βλέπει ότι γι' άλλα ψηφίστηκε το κίνημα και άλλα έκανε στην πράξη, με τρόπο "περίεργο" και "αλαζονικό". Η διαφορά βέβαια είναι μία: Οι κομματικές οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ (όπως αυτή της Θεσσαλονίκης που έβγαλε ευθεία ανακοίνωση ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις ή η ΠΑΣΚΕ/ΟΤΑ που έθεσεν "εαυτόν" εκτός κόμματος) έχουν επαφή με την ελληνική κοινωνία ενώ η κυβέρνηση όχι.

Τέλος, η στάση του Ολι Ρεν δεν πρέπει να μας προκαλεί έκπληξη: Εδώ και μέρες η πολιτική ηγεσία της χώρας δέχεται απίστευτες πιέσεις για να συναινέσει (θυμηθείτε λεπτομέρειες εδώ) και ο λόγος είναι απλός: Πρέπει να καλυφθούν συνταγματικά τα μέτρα (αφού υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να εκπέσουν χωρίς να έχουν ψηφιστεί από τα 2/3 της Βουλής) και να "ηρεμήσει" ο λαός, ο οποίος στα μάτια τους φαίνεται πλέον ανεξέλεγκτος (θυμηθείτε τις σχεδόν καθημερινές συγκεντρώσεις στην Πλατεία Συντάγματος), αφού έχει αγανακτήσει από το ξεπούλημα και τη "φορο-ληστεία" που γίνεται εις βάρος του τους τελευταίους 13 μήνες...

Πηγές ειδήσεων: "Ελευθεροτυπία", "Πρώτο Θέμα"

Τους άλλους δρόμους αντί του Μνημονίου μπορείτε να τους δείτε εδώ.

Παρακάτω παραθέτουμε ένα άρθρο του Διονύση Ελευθεράτου με τίτλο: "Να γιατί μας λένε κοιμισμένους..."

"«Εμείς δεν είμαστε Ελληνες», φώναζαν πολλοί Γάλλοι, τότε που έβγαιναν κατά εκατομμύρια στους δρόμους για το συνταξιοδοτικό. «Ησυχία, θα ξυπνήσουν οι Ελληνες», σάρκαζαν προσφάτως οι Ισπανοί. Είδατε; Εδώ μας ξεβρακώνουν μπας και βρούμε κάποτε «την εμπιστοσύνη των αγορών» και στο μεταξύ χάνουμε και την εκτίμηση των ευρωπαϊκών κοινωνιών!

Οπως φαίνεται, οι Ευρωπαίοι πολίτες θεωρούν πλέον την ελληνική κοινωνία παράδειγμα προς αποφυγήν, βασίλειο παθητικότητας. Στα μάτια τους είμαστε καρπαζοεισπράκτορες που δεν βρίσκουν την τόλμη –ή τους τρόπους– να πουν ένα ηχηρό «όχι» στους μαινόμενους εντολοδόχους εισπράκτορες που αποκαλούνται «ελληνική κυβέρνηση».

Εχουν δίκιο που μας βλέπουν έτσι; Απόλυτο –και παρακαλώ ξεχάστε εκείνο τα αυτάρεσκο «εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε» του Σαββόπουλου. Στη χώρα στην οποία ο εργαζόμενος του ιδιωτικού τομέα «γδέρνεται», αλλά τον παρηγορεί η χαιρεκακία για το «γδάρσιμο» του γείτονα δημόσιου υπάλληλου των 1.400 ευρώ, περισσότερο ταιριάζουν... άλλες εκφράσεις. Στον νου μου έρχεται εκείνη που αρχίζει με τη λέξη μαγκιά, συνεχίζει με μια δύσοσμη σωματική λειτουργία και τέλος μετρά έναν πρωκτό σε διαστάσεις φινιστρινιού...

Τι ξέρουν οι Ευρωπαίοι και μας θεωρούν κάκιστο «προηγούμενο»; Σίγουρα δεν γνωρίζουν όλα τα ψέματα με τα οποία έχουμε βομβαρδιστεί. Εικάζω, μάλιστα, πως αν είχαν υπόψη τους τον συνδυασμό των αμέτρητων παραμυθιών με τις λίγες διακριτικές ομολογίες των «ηγετών μας», θα μας οίκτιραν ακόμα περισσότερο. Σκεφθείτε ένα Γάλλο να μαθαίνει ότι από τα χείλη της υπουργού Εργασίας, Λούκας Κατσέλη, ξέφυγε μια φράση: «Η ανασφάλιστη εργασία στην Ελλάδα είναι στο 26%, όταν ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι 6%». Το πρώτο πράγμα που θα σκεφτόταν ο Γάλλος είναι «καλά, κάθονται ακόμα οι Ελληνες κι ακούν την κυβέρνησή τους; Κι αν δεν ακούν, ακόμα... κάθονται;».

Τι ξέρουν λοιπόν Ισπανοί, Γάλλοι κι άλλοι; Ξέρουν πως σε καμία άλλη (πλην Ελλάδας) δυτική χώρα δεν εφαρμόστηκε τόσο ισοπεδωτικό και βάναυσο πρόγραμμα λιτότητας, διότι απλούστατα πουθενά αλλού οι κυβερνώντες δεν αποδείχθηκαν τόσο άβουλοι «yesmen». Κι ας μην πει κανείς πως «εδώ η κατάσταση ήταν εξαρχής χειρότερη» κι άλλα ανυπόστατα. Στο καλημέρα της κρίσης η Πορτογαλία εμφάνιζε σε αδρές γραμμές τους ίδιους δημοσιονομικούς δείκτες με τους δικούς μας, αλλά είχε το μισό (!) ΑΕΠ σε σχέση με το ελληνικό –χώρα με τον ίδιο πληθυσμό.

Τι ήταν αυτό που έβαλε κάποιο «χαλινάρι» στα όσα υπέστησαν μέχρι τώρα οι Πορτογάλοι; Μήπως καμία «συναίνεση», όπως ουρλιάζουν εδώ τα «παπαγαλάκια»; Το αντίθετο: το «χαλινάρι» το έβαλε η (σχετική, έστω) απείθεια της πλειονότητας του πολιτικού κόσμου, τα «βότσαλα που έπεσαν στη λίμνη», η ίδια η αναταραχή που οδήγησε στη... νυχτιάτικη πτώση της κυβέρνησης Σόκρατες. Οι διεθνείς τοκογλύφοι αξιώνουν ολοένα και περισσότερα όταν ακούν μόνο «ναι». Στα «όχι» αναδιπλώνονται.

Οι Ισλανδοί αρνήθηκαν δύο φορές σε δημοψήφισμα να πληρώσουν οι ίδιοι τα 5,6 δισ. δολάρια (σχεδόν το μισό ΑΕΠ της χώρας), δηλαδή το ποσό που άρπαξαν τραπεζίτες τους από Βρετανούς και Ολλανδούς καταθέτες. Την εποχή της υπακοής στο ΔΝΤ και τις αγορές (2009) το ισλανδικό ΑΕΠ έπεσε κατά 7%, ο πληθωρισμός έφθασε 19%, η κορόνα υποτιμήθηκε μέχρι 58%. Επειτα από το πρώτο κιόλας «όχι» ο πληθωρισμός έπεσε στο 1,8%, η κορόνα πλησιάζει στα επίπεδα που είχε πριν από την κρίση, το ΑΕΠ πήρε την «πάνω βόλτα» και τα CDS μειώθηκαν κατά 80%!

Γιατί δύο δημοψηφίσματα; Διότι ισάριθμες φορές ο Ισλανδός πρόεδρος Ολαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον πρόβαλε βέτο στα κυβερνητικά σχέδια που ουσιαστικά φόρτωναν στην κοινωνία τις αμαρτίες των Ισλανδών τραπεζιτών. Τι ρωτήσατε; Αν ο Γκρίμσον είναι κανένας βόρειος... Ούγκο Τσάβες; Δεξιός είναι ο άνθρωπος. Και προφανώς, σύμφωνα με τη «λογική» του ΓΑΠ, ο Γκρίμσον είναι... «σπιθαμιαίος» ηγέτης. Ο ΓΑΠ πάλι, που φτιάχνει την Ελλάδα των σπιθαμιαίων μισθών, σπιθαμιαίων συντάξεων, σπιθαμιαίων κοινωνικών δαπανών και σπιθαμιαίων παραγωγικών προοπτικών, είναι... πολιτικός γίγαντας. Εχουμε πρωθυπουργό «ΑΑ». Αδίστακτος και Αβερελ –μαζί. Κι όσο τον έχουμε, ας μη λέμε σε κανέναν Ευρωπαίο πως ξυπνήσαμε!"