Είδηση: Σε 392.494.135 ευρώ ανέρχονται οι απαιτήσεις του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ από καθυστερούμενες ασφαλιστικές εισφορές του δημόσιου τομέα, σύμφωνα με στοιχεία του Σεπτεμβρίου, τα οποία διαβιβάστηκαν στη Βουλή από τον υπουργό Εργασίας Γιώργο Κουτρουμάνη μετά από αίτημα του βουλευτή της ΝΔ Νίκου Νικολόπουλου.
Πρόκειται για απαιτήσεις του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ από δημόσιες υπηρεσίες, Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, Οργανισμούς Κοινής Ωφέλειας, Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Δημοτικές-Κοινοτικές Επιχειρήσεις, Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου (Επιχειρήσεις ΟΤΑ, ΤΟΕΒ, ΓΟΕΒ κ.α.), Σχολικές Επιτροπές και Δημόσια Σχολεία.
Το μεγαλύτερο μέρος των οφειλών προέρχεται από τα ΝΠΔΔ, ακολουθούν τα ΝΠΙΔ και μετά οι Δημοτικές Επιχειρήσεις.
Ειδικότερα, οι απαιτήσεις του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ από καθυστερούμενες ασφαλιστικές εισφορές του Δημόσιου Τομέα έχουν ως εξής:
- ΔΗΜΟΣΙΟ(ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ): 22.540.487,55 ευρώ
- ΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ: 243.396.498,69 ευρώ
- ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ ΚΟΙΝΗΣ ΩΦΕΛΕΙΑΣ: 1.171.202,93 ευρώ
- ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ: 20.340.606,85 ευρώ
- ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ-ΚΟΙΝΟΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ: 62.070.110,19 ευρώ
- ΝΠΙΔ (ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΟΤΑ, ΤΟΕΒ, ΓΟΕΒ κ.α.): 41.194.706,82 ευρώ
- ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ: 710.740,95 ευρώ
- ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΕΙΑ: 1.069.772,70 ευρώ
Από τις παραπάνω απαιτήσεις του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, όπως διευκρινίζεται στα στοιχεία που διαβιβάστηκαν στη Βουλή, τα 62.244.229,82 ευρώ χαρακτηρίζονται «οφειλές σε ρύθμιση» και 323.249.905,86 ευρώ χαρακτηρίζονται «οφειλές χωρίς ρύθμιση».
Διευκρινίζεται επίσης ότι στις παραπάνω οφειλές περιλαμβάνονται περιπτώσεις οφειλών σε εκκαθάριση, πτώχευση, οριστική διακοπή και ανενεργές συνολικού ποσού 45.805.236 ευρώ.
Σχόλιο: Εδώ και καιρό είναι γνωστό ότι το κράτος χρωστάει και δεν πληρώνει (διαβάστε τις ενδιαφέρουσες εδώ λεπτομέρειες). Αλλά οι απαιτήσεις του ΙΚΑ, που παρουσιάστηκαν επισήμως και στην Βουλή, δείχνουν τον φαρισαϊσμό με τον οποίο αντιμετωπίζει το κράτος τα ασφαλιστικά ταμεία: από την μία δεν ξεπληρώνει τα χρέη του και από την άλλη τα εξαναγκάζει να καταφεύγουν σε ρευστοποιήσεις, δανεισμούς και προεισπράξεις των κρατικών επιδοτήσεων για να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους. Ό,τι έκανε δηλαδή και με την Ολυμπιακή στο παρελθόν με τα γνωστά αποτελέσματα. Μόνο που βέβαια στην παρούσα κατάσταση δεν έχει σκοπό να τα ιδιωτικοποιήσει - απλώς να "εκμεταλλευτεί" την περιουσία τους και να τα "συγχωνεύσει".
Είναι γνωστός ο τρόπος που η κυβέρνηση αντιμετωπίζει το ασφαλιστικό σύστημα εν γένει: προχειρότητα (παράδειγμα οι 9 μήνες που έκανε για να βρει διοικητή στο ΙΚΑ), έλλειψη μακροχρόνιου προγραμματισμού (χαρακτηριστικό παράδειγμα οι συνεχείς αλλαγές σε αυτό), έλλειψη ευαισθησίας (όπως φαίνεται εδώ), υποχωρητικότητα στις απαιτήσεις της τρόικας (βλ. η μη υποστήριξη της ανάγκης κάλυψης των αναγκών των ταμείων), μη προστασία των κόπων τόσων και τόσων γενναιών (όπως φαίνεται και από την λεηλασία που περιγράφεται εδώ) και συνεχή καταφυγή στους συνήθεις υπόπτους για πληρωμές με παράλληλη μείωση των παροχών (όπως φαίνεται κι εδώ). Επομένως το λιγότερο που θα περίμενε κανείς είναι το είναι το κράτος τυπικό απέναντι σ' αυτά. Και όμως δυστυχώς αυτό δε συμβαίνει...
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Να πουν οι πολίτες το «μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι» στη νέα δανειακή σύμβαση, ζήτησε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, προαναγγέλλοντας δημοψήφισμα για τη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου και για τα μέτρα που θα τη συνοδεύουν. «Έχουμε εμπιστοσύνη στους πολίτες», η εντολή τους θα μας δεσμεύσει όλους, πρόσθεσε και συμπλήρωσε: «Αν δεν θέλει ο ελληνικός λαός αυτή την απόφαση, πολύ απλά δεν θα υλοποιηθεί». Το δημοψήφισμα τοποθετείται στις αρχές Ιανουαρίου, όταν θα είναι έτοιμη η νέα δανειακή σύμβαση.
Απίστευτης ιλαρότητας κίνηση από μια κυβέρνηση που προσπαθεί να γαντζωθεί στην εξουσία χωρίς να έχει καμία απολύτως νομιμοποίηση. Και εξηγούμαστε: ποιο θα είναι το ακριβές ερώτημα; θα είναι νόμιμο το αποτέλεσμα αν ψηφίσει το 30-40% του εκλογικού σώματος; Για τα τόσα μέτρα που έχει πάρει μέχρι σήμερα τι θα γίνει; Θα λειτουργήσει το δημοψήφισμα αυτό ως "κολυμβήθρα του Σιλωάμ" και θα τα κάνει "αποδεκτά"; Για τα φθαρμένα πρόσωπα που μας κυβερνούν τι θα σημαίνει; Ότι έπραξαν καλά τόσο καιρό;
Το δίμηνο που θα περάσει μέχρι να γίνει το δημοψήφισμα αυτό θα γίνει ένα απίστευτα τρομολαγνικό πογκρόμ ώστε να ψηφίσει ένα μέρος του εκλογικού σώματος υπέρ της δανειακής σύμβασης (και ότι αυτή συνεπάγεται). Φανταζόμαστε τους αγαπητούς "δημοσιογράφους" των μεγάλων ΜΜΕ να επιχειρηματολογούν υπέρ της, ζωγραφίζοντας με μαύρα χρώματα την επόμενη ημέρα σε περίπτωση που δεν υπάρξει υπερψήφιση της δανειακής σύμβασης. Και φυσικά οι αντίθετες φωνές θα τοποθετηθούν στη γωνία, χαρακτηριζόμενες ως γραφικές. Αλλά το ερώτημα παραμένει: αφού θα μπούμε στα έξοδα για εκλογική αναμέτρηση, γιατί δε γίνονται εκλογές; Η απάντηση φυσικά είναι απλή. Γιατί το ΠΑΣΟΚ θα χάσει και γιατί με βάση τα όσα ισχύουν σήμερα η ΝΔ δεν είναι διαθετιμένη να τηρήσει στο ακέραιο τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης. Και το ΠΑΣΟΚ πρέπει να μείνει στην κυβέρνηση μέχρι να ψηφιστούν ΟΛΕΣ οι απαιτήσεις της τρόικας...
Λεπτομέρειες για το τι ισχύει με τα δημοψηφίσματα βάση του Συντάγματος, μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Το παρασκήνιο όλης της περιόδου σχετικά με το δημοψήφισμα μπορείτε να το βρείτε εδώ.
Και κάτι τελευταίο... Ζήτημα συνταγματικότητας ως προς την ποινή φόρου 10% έναντι όσων δεν προσκομίσουν τις απαιτούμενες αποδείξεις λιανικής πώλησης για την κάλυψη του αφορολόγητου ορίου θέτει η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής.
Η έκθεση της Επιτροπής παραπέμπει στο άρθρο 78 παράγραφος 1 του Συντάγματος βάσει του οποίου αντικείμενο του φόρου μπορεί να είναι το εισόδημα, η περιουσία ή οι δαπάνες και οι συναλλαγές του φορολογούμενου. Βάσει αυτού κρίνει ότι η διάταξη της ποινής φόρου «δεν βρίσκεται σε αρμονία» με το Σύνταγμα, δεδομένου ότι δεν φαίνεται να επιβάλλεται επί του εισοδήματος, της δαπάνης ή της περιουσίας, αλλά επί της μη διενέργειας δαπάνης, η οποία δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο φόρου. Η αλήθεια είναι ότι και άλλες φορές έχει τεθεί ζήτημα συνταγματικότητας (δείτε εδώ σχετικά για το νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ) για διάφορα ζητήματα - αλλά η κυβέρνηση τ' αγνόησε προτιμώντας να υπάρξουν δικαστικές διαμάχες οι οποίες της κερδίζουν χρόνο (και την εύνοια της τρόικας)... Προφανώς το κράτος προτιμά να σύρεται σε δικαστήρια παρά να τηρεί το Σύνταγμα - για ευνόητους λόγους...
Θελεις να κινητοποιηθεις;
Αναρτήσεις
Όλα τα σχόλια
Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011
Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011
31 "δράσεις" επιβάλλει η τρόικα για να "απελευθερωθούν" οι επόμενες δόσεις / Κατάργηση του αφορολόγητου για ελεύθερους επαγγελματίες;
Σειρά «δράσεων κατά προτεραιότητα» με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα εφαρμογής τους καλείται να εφαρμόσει η κυβέρνηση μετά τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της 26ης Οκτωβρίου. Όπως αναφέρετε στον κυριακάτικο τύπο, την ώρα που γίνονταν οι διαπραγµατεύσεις για την ελάφρυνση του δηµοσίου χρέους στις Βρυξέλλες, η τρόικα έστειλε στην κυβέρνηση κατάλογο µε τις 31 δράσεις, που η κυβέρνηση πρέπει να εφαρμόσει κατά προτεραιότητα και με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα.
Όπως δήλωσε ο υπουργός Οικονοµικών Ευ.Βενιζέλος επιστρέφοντας από τις Βρυξέλλες, οι δράσεις αυτές «αποτελούν την προϋπόθεση για να πετύχει το νέο πρόγραμμα» (Σχόλιο: Είναι που κυβερνητικοί παράγοντες υποστήριζαν ότι δε θα ληφθούν νέα μέτρα).
Η εφαρµογή των οκτώ από τα µέτρα που περιλαµβάνονται στη λίστα της τρόικας αφορά µειώσεις συντάξεων, αύξηση ασφαλιστικών εισφορών και ψαλίδισµα παροχών υγείας στα «ευγενή Ταµεία» και τοποθετείται χρονικά πριν από την καταβολή της 6ης δόσης.
Τα µέτρα που αποσκοπούν στη µείωση των δαπανών των Ταµείων και στην εξεύρεση νέων πόρων είναι τα εξής:
Η άµεση έκδοση υπουργικής απόφασης για τη µείωση των συντάξεων του ΝΑΤ και του ΟΤΕ σε ποσοστό ως 40% για τους συνταξιούχους ηλικίας κάτω των 60 ετών.
Η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών κύριας και επικουρικής σύνταξης για τους ασφαλισµένους στο Ενιαίο Ταµείο Ανεξάρτητα Ασφαλισµένων (ΕΤΑΑ), που είναι το ενοποιηµένο Ταµείο των νοµικών, των γιατρών και των µηχανικών.
Η µείωση-εναρµόνιση του επιπέδου παροχών υγείας των Ταµείων των Επιστηµόνων που συγχωνεύθηκαν στο ΕΤΑΑ.
Για τις τράπεζες η τρόικα ζητεί:
Να προχωρήσουν οι θεσµικές και οργανωτικές µεταρρυθµίσεις (τις οποίες έχει συµφωνήσει µε την κυβέρνηση αλλά δεν έχουν ανακοινωθεί) στην Τράπεζα της Ελλάδος, στο Ταµείο Χρηµατοπιστωτικής Σταθερότητας και στο Ταµείο Εγγύησης Καταθέσεων.
Να επικαιροποιηθεί άµεσα το σχέδιο αναδιάρθρωσης της ΑΤΕ και να ολοκληρωθεί η «κεφαλαιοδότησή» της.
Να καταρτιστεί σχέδιο δράσης και να εκδοθεί προεδρικό διάταγµα για τον διαχωρισµό του Ταµείου Παρακαταθηκών και ∆ανείων µε τελικό στόχο να ιδιωτικοποιηθεί η «τράπεζα δανείων» που θα δηµιουργηθεί.
Για τη φορολογική πολιτική η τρόικα υποδεικνύει στην κυβέρνηση τα εξής:
Να κληθούν άµεσα για έλεγχο οι 1.700 φορολογούµενοι (φυσικά πρόσωπα) µε τη µεγαλύτερη ακίνητη περιουσία στην Ελλάδα. Οι ελεγκτές θεωρούν ότι στα ακίνητα έχει τοποθετηθεί το µεγαλύτερο µέρος των εισοδηµάτων που δεν φορολογήθηκαν και των αδήλωτων πόρων της παραοικονοµίας στη χώρα µας.
Να προχωρήσει στην αλλαγή της φορολογίας των ελεύθερων επαγγελµατιών µε το φορολογικό νοµοσχέδιο (για το οποίο αναφερόμαστε στην 2η είδηση της ημέρας).
Να κλείσει άµεσα τις 31 ∆ΟΥ για τις οποίες αποφάνθηκε ότι δεν έχουν αντικείµενο και πρέπει να απορροφηθούν από άλλες και εντός του 2012 να κλείσουν όλες οι µικρές περιφερειακές ∆ΟΥ.
Να απολυθούν όλοι οι έφοροι που δεν πιάνουν τους στόχους είσπραξης των εσόδων.
Να γίνει γενική ρύθµιση ληξιπρόθεσµων οφειλών στο ∆ηµόσιο.
Να λειτουργήσουν τα φορολογικά δικαστήρια.
Κρίσιµες για την επιστροφή της οικονοµίας στην ανάπτυξη θεωρούνται οι διαρθρωτικές αλλαγές που έχουν ατονήσει και συγκεκριµένα:
Η πλήρης απελευθέρωση των κλειστών επαγγελµάτων.
Η ενίσχυση του ανταγωνισµού στην αγορά προϊόντων και υπηρεσιών προκειµένου να πέσουν οι τιµές.
Οι ιδιωτικοποιήσεις και η πώληση κρατικής περιουσίας.
Σχόλιο: Όποιος πιστεύει ότι ότι η πλήρης απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, η πώληση της δημόσιας περιουσίας και οι ιδιωτικοποιήσεις θα "τονώσουν" την οικονομία και θα ρίξουν τις τιμές "πλανόνται πλάνην οικτρά": Το ακριβώς αντίθετο συνέβει. Έτσι έγινε σε όλες τις μεγάλες χώρες της Δυτικής Ευρώπης (που μάλιστα είχαν και ισχυρούς ελεγκτικούς μηχανισμούς) που σταδιακά οι αγορές έπεσαν στον έλεγχο 3-4 εταιριών (με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την Μ.Βρετανία που φτάσαμε στο ιλαρό θέαμα του Πρωθυπουργού της χώρας να παρακαλεί τις "Big Six" να μειώσουν τις τιμές του ηλεκτρικού!). Ομοίως απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων θα οδηγήσει την συγκέντρωση της αγοράς στα χέρια λίγων - φαρμακεία, κατασκευαστικές, δικηγορικά γραφεία, όπου μικρά καρτέλ αποτέλεσαν τη λύση χωρίς να υπάρξει οικονομικό όφελος για τους πωλήτες. Και βέβαια η πώληση κρατικής περιουσίας δε δημιουργεί "δουλειές". Δημιουργεί υπεραξίες σ' αυτούς που αγοράζουν φθηνά και πωλούν ακριβά.
Προχωρώντας στις ρυθμίσεις των ταμείων, μας προκαλεί έκπληξη ότι ζητείται η "αύξηση στις εισφορές" σε ταμεία όπως το ΕΤΑΑ που έχουν μεγάλη ακίνητη περιουσία, έχουν άριστο δείκτη ασφαλισμένων/συνταξιούχων, στα οποία οι εισφορές είναι ήδη πολύ υψηλές (και οι συντάξεις αρκετά χαμηλότερες από τα υπόλοιπα ταμεία) και οι παρεχόμενες υπηρεσίες ήδη στο χαμηλότερο αποδεκτό επίπεδο (χειρότερο και απ' αυτό του ΙΚΑ σε πολλούς τομείς). Το σχέδιο βέβαια είναι απλό, η κατάρρευση του κράτους Πρόνοιας σε όλα τα επίπεδα. Το κυριότερο δε μιλάμε για ταμεία στα οποία ουσιαστικά δεν υφίσταται κρατική συμμετοχή και συνεισφορά - κοινώς οι παρατηρήσεις της τρόικας και οι κινήσεις της κυβέρνησης θυμίζουν το "δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα". Πάντως είναι απορίας άξια τα ζητούμενα αυτά, αφού σύμφωνα με συνεχείς δηλώσεις του κυρίου Βενιζέλου "τα ασφαλιστικά ταμεία δε θα θιγούν από το κούρεμα των ομολόγων" (κάτι προφανέστατα ψευδές όπως φαίνεται εδώ).
Κλείνοντας την είδηση να σχολιάσουμε και τις προτάσεις που αφορούν τις εφορίες: οι περιφερειακές εφορίες έχουν λόγω ύπαρξης και αυτός είναι ο έλεγχος των περιφερειών τους. Δεν μπορούν να γίνονται όλα κεντρικά - δε ζούμε στην εποχή του Σουλτάνου που αυτός έστελνε τους εισπράκτορές του στις επαρχίες. Χρειάζονται άνθρωποι που θα μπορούν να ελέγχουν έχοντας γνώση της κατάστασης στην περιοχή που εδρεύουν. Και προφανέστατα αν δεν υπάρχουν χρήματα στους φορολογούμενους δεν μπορούν να "υπάρχουν στόχοι". Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος...Άρα το ζητούμενο "απόλυσής" των εφοριακών έχει μόνο νόημα αν είναι επίορκοι. Όχι αν δεν εισπράττουν...
Είδηση 2η: Υπό την πίεση της τρόικας η κυβέρνηση προχωρεί στην κατάργηση του αφορολόγητου για τους ελεύθερους επαγγελματίες με την επιβολή "αλγοριθμικού φόρου" με βάση επτά αντικειμενικά κριτήρια, όπως η ακίνητη και η κινητή περιουσία. Το πακέτο περιλαμβάνει ακόμη αυξήσεις στη φορολογία εισοδήματος και ακινήτων
Στην κατάργηση του αφορολόγητου ορίου για ελεύθερους επαγγελματίες και επιτηδευματίες με την επιβολή "αλγοριθμικού φόρου" με βάση επτά αντικειμενικά κριτήρια προχωρά άμεσα το υπουργείο Οικονομικών με στόχο να διευρύνει τη φορολογική βάση και να ενισχύσει τα έσοδα του Δημοσίου.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το σχέδιο που ανατρέπει πλήρως το ισχύον καθεστώς φορολογίας για 900.000 ελεύθερους επαγγελματίες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις και αναμένεται να εφαρμοστεί το 2012 προβλέπει ότι ο προσδιορισμός του εισοδήματος θα γίνεται πλέον με βάση πλέγμα κριτηρίων, στα οποία περιλαμβάνονται ακόμα και η κινητή περιουσία του φορολογούμενου, όπως καταθέσεις, μετοχές, χρεόγραφα, αμοιβαία κεφάλαια και κάθε είδους επενδυτικά χαρτοφυλάκια.
Τα υπόλοιπα συστατικά του αλγόριθμου για τον προσδιορισμό του εισοδήματος των ελεύθερων επαγγελματιών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων θα είναι το είδος, ο χρόνος και ο τόπος άσκησης της δραστηριότητας, η κατηγορία των τηρούμενων βιβλίων, η ακίνητη περιουσία και ο τρόπος διαβίωσης, καθώς και το φορολογικό ιστορικό.
Στόχος των ρυθμίσεων είναι να εντοπιστούν τα πραγματικά εισοδήματα και να δοθεί τέλος στο φαινόμενο η συντριπτική πλειονότητα να εμφανίζεται στην Εφορία με πενιχρά εισοδήματα.
Με τη συλλογή και την επεξεργασία στατιστικών στοιχείων ή δεδομένων από την "ελεγκτική παρατήρηση" θα διαμορφώνεται ο αλγόριθμος για το μεικτό κέρδος και τον τζίρο από τις πωλήσεις σε ένα κατάστημα.
Ετσι με βάση τη σταθερή ποσοστιαία αναλογία μεταξύ της τιμής αγοράς και της τιμής πώλησης και τον όγκο των πωλήσεων έχεις τη δυνατότητα να προσδιορίσεις το συνολικό ακαθάριστο εισόδημα για το συγκεκριμένο κατάστημα και συνεπώς και τον ΦΠΑ που πρέπει να αποδίδει.
Αυτό είναι το πρώτο βήμα. Θα ακολουθήσει ο εμπλουτισμός της βάσης των δεδομένων και στοιχείων με άλλα αντικειμενικά κριτήρια και σταθερές αναλογίες για τον υπολογισμό του φόρου εισοδήματος και του ΦΠΑ.
Οπως σημείωνε αρμόδιος παράγοντας, για τον εντοπισμό του πραγματικού εισοδήματος θα χρησιμοποιηθεί και η αρχή του συσχετισμού.
Για παράδειγμα όπως ανέφερε χαρακτηριστικά τα έσοδα από την εκμετάλλευση κομμωτηρίου που λειτουργεί σε ξενοδοχείο μπορούν να προσδιοριστούν από την πληρότητα του ξενοδοχείου με μια αναλογική σχέση με βάση την οποία από τον αριθμό των πελατών του ξενοδοχείου θα προκύπτει ο αριθμός των πελατών του κομμωτηρίου που θα πολλαπλασιάζεται με μια μέση τιμή και έτσι θα προσδιορίζεται ο τζίρος του κομμωτηρίου.
Με τη μεθοδολογία αυτή μπορείς να προσδιορίσεις τα έσοδα ενός σουβλατζίδικου με βάση τις παραγγελίες για πίτες. Η αρχή του συσχετισμού θα εφαρμοστεί και σε άλλες περιπτώσεις, όπως ο προσδιορισμούς του φορολογητέου εισοδήματος με βάση την ακίνητη ή κινητή περιουσία του φορολογούμενου.
Πέραν του μεικτού κέρδους, ο αλγόριθμος για τον υπολογισμό του εισοδήματος των ελεύθερων επαγγελματιών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων θα περιλαμβάνει και τα ακόλουθα συστατικά:
Την κατηγορία των τηρούμενων βιβλίων και στοιχείων και τη μορφή της εταιρείας.
Τον κλάδο και το είδος της δραστηριότητας.
Τον τόπο και τον χρόνο άσκησης του επαγγέλματος.
Τις μισθολογικές και λειτουργικές δαπάνες (αριθμός προσωπικού, ενοίκιο, εξοπλισμός κ.ά.).
Το φορολογικό ιστορικό (αν ο φορολογούμενος είναι συνεπής ή έχει εντοπιστεί στο παρελθόν για παραβάσεις ή είναι οφειλέτης).
Την ακίνητη περιουσία.
Τα κινητά περιουσιακά στοιχεία (κατοικίες, επαγγελματικά ακίνητα, οικόπεδα, μετοχές, καταθέσεις, αμοιβαία κ.ά.) Από τον συνδυασμό των παραπάνω στοιχείων θα προκύπτει ένα ελάχιστο ύψος εισοδήματος και σε περίπτωση που θα διαπιστώνεται ότι από το επάγγελμα και τα εισοδήματα που δηλώνει ο φορολογούμενος, καθώς και από τα πάσης φύσεως έκτακτα έσοδα από πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων δεν είναι δυνατόν να καλυφθούν τα ποσά των αποταμιεύσεων, η αξία και τα έξοδα συντήρησης των περιουσιακών στοιχείων που κατέχει, καθώς και οι λοιπές δαπάνες διαβίωσής του, θα του καταλογίζεται πρόσθετος τεκμαρτός φόρος.
Με βάση τον σχεδιασμό του υπουργείου Οικονομικών, η καταγραφή των κινητών περιουσιακών στοιχείων θα γίνει με μια ειδική δήλωση που θα κληθούν να συμπληρώσουν όλοι φορολογούμενοι (έντυπο Ε10).
Στη δήλωση αυτή θα αναγράφονται καταθέσεις στις τράπεζες, επενδύσεις σε μετοχές, ομόλογα και αμοιβαία κεφάλαια, συμμετοχές, έσοδα που εισπράχθηκαν από τη ρευστοποίηση επενδύσεων ή την πώληση περιουσιακών στοιχείων, καθώς και έξοδα διαβίωσης κ.ά.
Τα επτά κριτήρια για τη φορολόγηση
1 Η ακίνητη περιουσία
2 Η κινητή περιουσία (μετοχές, καταθέσεις)
3 Οι μισθολογικές & λειτουργικές δαπάνες
4 Ο κλάδος & το είδος της δραστηριότητας
5 Η περιοχή της επαγγελματικής στέγης
6 Η κατηγορία των βιβλίων
7 Συντελεστής ο τζίρος του κλάδου
Η αρχή για τη διαμόρφωση του αλγόριθμου για τον προσδιορισμό του εισοδήματος αλλά και του ΦΠΑ θα γίνει με τη συλλογή εμπειρικών και στατιστικών στοιχείων για το μεικτό ποσοστό κέρδους ανάλογα με το είδος των πωλούμενων αγαθών ή την παροχή υπηρεσιών από τον κάθε επιτηδευματία. Μάλιστα, σύμφωνα με παράγοντες του υπουργείου Οικονομικών, εντός των επόμενων ημερών θα εκδοθεί η σχετική υπουργική απόφαση για την ενεργοποίηση του μέτρου.
Στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών τόνιζε ότι πρόκειται για μία μέθοδο που εφαρμόζεται σε πολλές χώρες της Ευρωζώνης και έδινε το ακόλουθο παράδειγμα:
Κατάστημα που πουλάει υποκάμισα προς 120 ευρώ τα οποία έχει αγοράσει 100 ευρώ έχει μεικτό κέρδος 20 ευρώ. Συνεπώς, γι΄ αυτό το κατάστημα η σταθερή αναλογία για τον προσδιορισμό του μεικτού κέρδους είναι 20%. Αυτόματα λοιπόν θα προκύπτει ένας αλγόριθμος για το μεικτό κέρδος της επιχείρησης. Στη συνέχεια, με την καταγραφή των εισπράξεων από την παρακολούθηση του καταστήματος από ελεγκτές θα δημιουργείται μία βάση δεδομένων που χρησιμοποιείται για την καλύτερη δυνατή εκτίμηση των πωλήσεων του συγκεκριμένου καταστήματος.
Το ελάχιστο φορολογητέο εισόδημα που θα προσδιορίζεται για τους ελεύθερους επαγγελματίες και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις με τη χρήση συγκεκριμένων μαθηματικών τύπων θα υπερισχύει και έναντι των τεκμηρίων διαβίωσης και έναντι των εισοδημάτων που προκύπτουν με βάση τον λογιστικό προσδιορισμό.
Μάλιστα, για να αποφευχθούν προστριβές και διενέξεις μεταξύ των φορολογικών αρχών και του φορολογούμενου θα του δίνεται ως κίνητρο το κλείσιμο της υπόθεσής του και η οριστική απαλλαγή του από τον έλεγχο.
Στόχος των νέων ρυθμίσεων είναι να εντοπιστούν τα πραγματικά εισοδήματα των ελευθέρων επαγγελματιών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων και να δοθεί τέλος στο φαινόμενο η συντριπτική πλειονότητα να εμφανίζεται στην Εφορία με πενιχρά εισοδήματα.
Σχόλιο: Μια ακόμα φορολογική αλλαγή προστίθεται στις τόσες και τόσες που έχουν εφαρμοστεί τους τελευταίους μήνες. Αν αυτό είναι "η λύση" για τη δημιουργία επενδυτικού κλίματος στην χώρα, τότε ας μας επιτραπεί να γελάσουμε. Κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν πρόκειται να δημιουργήσει κάτι νέο, σαν ελεύθερος επαγγελματίας ή σαν μικρομεσαία επιχείρηση τουλάχιστον (θυμηθείτε εδώ τα σχέδια για ενίσχυσή τους - τα οποία ουδέποτε πραγματοποιήθηκαν). Το κράτος ξεκινά ένα κυνήγι μαγισσών σε μια αγορά που δεν έχει χρήματα, που οι υπηρεσίες προσφέρονται μεν αλλά δεν υπάρχει "κοινό" και που η εφορία φορολογεί τα πάντα - εκτός από τον αέρα που αναπνέουμε.
Αν συμφέρει κάποιους το καινούργιο σύστημα είναι τις μεγάλες, πολυεθνικές εταιρείες που μπορούν να "μεταφέρουν" έσοδα σε χώρες με χαμηλότερη φορολογία (διαβάστε εδώ σχετικά), να υποκρύψουν έσοδα και να "περάσουν" ακίνητα σε off-shore. Οι υπόλοιποι θα υποφέρουν - και προφανώς η ύπαρξη ακινήτων δε σημαίνει και έσοδα (θυμηθείτε τι γράψαμε για τον επικείμενο φόρο υπεραξίας εδώ). Μπορεί ν' αποκτήθηκαν μέσω κληρονομιάς ή σε παλαιότερες εποχές. Το ίδιο ισχύει και με τις καταθέσεις.
Το ζητούμενο είναι ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα. Ένα στο οποίο κερδίζει ο επαγγελματίας και πληρώνει φόρους ανάλογους με το εισόδημα του. Δίκαιο δεν είναι αυτό στο οποίο πληρώνει χωρίς να κερδίζει...
Πηγές ειδήσεων: "Έθνος", "Το Βήμα"
Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011
Παρελάσεις 28ης Οκτωβρίου - αντιδράσεις και διαμαρτυρίες
Οργή λαού, φωνή Θεού λέει η γνωστή παροιμία, και τα γεγονότα που εξελίχθηκαν κατά τη διάρκεια των παρελάσεων την Πέμπτη και την Παρασκευή, αποδεικνύουν πως η κοινωνία κάθε άλλο παρά "επιτυχία" θεωρεί τα όσα "πέτυχε" η κυβέρνηση τον τελευταίο καιρό, ενώ παράλληλα δε θεωρεί καθόλου "δίκαια" τα μέτρα.
Ηράκλειο επίθεση στην εξέδρα των επισήμων by fon1972
Δηλώσεις Παπούλια πριν την αποχώρηση by fon1972
Παρόλα αυτά όμως οι κρατούντες δε δείχνουν να λαμβάνουν το μήνυμα. Κλασσικό παράδειγμα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο κ. Παπούλιας αποχώρησε από το χώρο της παρέλασης στην Θεσσαλονίκη, εκφράζοντας την ενόχλησή του για τα συνθήματα που ακούστηκαν εναντίον του.
«Δε θέλω να αποχωρήσω. Λυπάμαι πολύ, αλλά είναι ορισμένοι που θέλουν να ματαιωθεί αυτή η εκδήλωση», δήλωσε στους δημοσιογράφους. «Λυπάμαι για τους υβριστές. Διάλεξαν μια μέρα που είναι ντροπής τους. Και είναι και νέοι. Εμείς πολεμήσαμε για την Ελλάδα. Δεκαπέντε χρονών και πολεμούσα το ναζισμό και τους Γερμανούς, μη μου λένε τώρα ''Παπούλια προδότη''. Ποιος είναι προδότης; Να ντρέπονται. Να ντρέπονται. Τιμάω την πόλη, την τιμούσα χρόνια. Ερχομαι εδώ για να τιμήσω αυτή την ημέρα εδώ στη Θεσσαλονίκη, σε αυτή την ιστορική πόλη», πρόσθεσε. Ερωτηθείς αν φοβάται για την τροπή που παίρνουν κάποιες αντιδράσεις με υβριστικά συνθήματα, απάντησε: «Δεν φοβάμαι γιατί είναι μια μικρή απαράδεκτη μειοψηφία. Ο ελληνικός λαός καταλαβαίνει που πάει γι αυτό και δέχεται όλες αυτές τις πιέσεις και όλα αυτά τα μέτρα που είναι σε βάρος των ασθενέστερων και των αδύνατων. Πιστεύει ότι μια μέρα θα ξημερώσει καλύτερη. Κι αυτό πιστεύουμε όλοι γι αυτό και είμαστε εδώ. Και λυπάμαι πάρα πολύ που αμαυρώνουν αυτή την ημέρα, μια ιστορική μέρα. Μια μέρα που ανήκει στον ελληνικό λαό δεν ανήκει σε αυτούς».
Γιατί λέμε ότι δεν έχει πάρει το μήνυμα; Πρώτα απ' όλα τον χαρακτηρίζει η αμετροέπεια. Κανείς Κάρολος Παπούλιας δεν "τιμάει" μια πόλη με την παρουσία του, είτε είναι καλός είτε κακός. Δεύτερον, το ότι πολέμησε τον ναζισμό είναι προς τιμήν του, αλλά παράλληλα και υποχρέωσή του ως σωστός Έλληνας. Τρίτον, το ότι πολέμησε το ναζισμό δε σημαίνει ότι δικαιούται να χρησιμοποιείται ως δεκανίκι για πολιτικές και τακτικές που εξαθλιώνουν το λαό του οποίου υποτίθεται ότι προϊσταται, πολύ περισσότερο δε να υποστηρίζει την παραχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας - επειδή δηλαδή την κερδίσαμε το '40 και αυτός πολέμησε, δικαιούται να τη γυρίσει πίσω όποτε θέλει; Δεν είναι τυχαίο το πόσες φορές απευθύνθηκαν σ' αυτόν κοινωνικές ομάδες για ψήγματα υποστήριξης. Σε καμία περίπτωση δεν έκανε κάτι, ενώ παρότι μπορούσε δεν ανέπεμψε ούτε ένα από τα τόσα αντισυνταγματικά νομοσχέδια που έφτασαν στα χέρια του. Πάντα στάθηκε σαν πιστός στρατιώτης του ΠΑΣΟΚ και όχι της χώρας, παρέχοντας αύθονη υποστήριξη στον Γ.Παπανδρέου, κουνώντας συγκαταβατικά το κεφάλι του σε ότι απίθανο αυτός του έλεγε. Άρα τώρα (δικαίως) δρέπει τους καρπούς των πράξεών του. Τέταρτον είναι απαράδεκτο να υπάρχει η αίσθηση ότι έχουμε μέρες στις οποίες "απαγορεύονται" οι αντιδράσεις. Η παρέλαση της 28ης δεν έγινε επ' ευκαιρία μνημοσύνου της οικογένειας του, ούτε συνέχεια του πάρτυ των γενεθλίων του. Με τα όσα συμβαίνουν γύρω μας, είναι λογικό και επόμενο να υπάρχουν αντιδράσεις - θα πρέπει μάλιστα να είναι χαρούμενος που το "πανηγύρι" το ξεκίνησαν νέοι και όχι 50άρηδες (δε θα προχωρήσουμε παραπέρα, αν και ταιριάζει απόλυτα ο συνειρμός του "τυπικού γέρου" που αποκαλεί "αλήτες" τους νέους). Πέμπτον, κακώς μιλάει εκ μέρους του ελληνικού λαού (και αυτός και ο προϊστάμενός του Γ.Παπανδρέου). Όταν στις δημοσκοπήσεις η αποχή είναι στο 45% και η κυβέρνηση έχει ποσοστά γύρω στο 20% (δηλ. εκφράζει το 11% του εκλογικού σώματος) αυτό σημαίνει κάτι. Όταν στην Αθήνα μαζεύτηκαν 300000 κόσμου αυτό σημαίνει κάτι. Και αυτό το κάτι δεν είναι ότι όσοι αντιδρούν, αποτελούν μια "μικρή απαράδεκτη μειοψηφία". Αυτή η μειοψηφία είναι όσοι ζουν σ' ένα καθεστώς "μεγαλείου" ενώ ο λαός πεινάει - ένας λαός που αυτή η μειοψηφία θέλει να σώσει με το δικό της τρόπο, θεωρώντας εαυτούς ως μετά Χριστόν προφήτες...
Και τέλος αν τόσος κόσμος τον χαρακτήρισε προδότη, καλό θα είναι να σκεφτεί γιατί συνέβει αυτό και να πράξει ανάλογα. Η 28η Οκτωβρίου κύριε Παπούλια, ανήκει σε όλους και όχι μόνο σε σας. Και εμείς Έλληνες είμαστε.
(Για τον "δημοκρατικό αριστερό" κύριο Καμίνη που υποσχέθηκε "εξέταση με αίτημα απόλυσης" σε όσους μουσικούς της Φιλαρμονικής κατέβηκαν με μαύρα περιβραχιόνια, δε θα πούμε τίποτα. Θα δώσουμε συγχαρητήρια όμως στον κύριο Κουβέλη που τον υποστήριξε... Ομοίως και για τον κύριο Μπεγλίτη που φωνάζοντας σαν οπωροπώλης στην λαϊκή "καλούσε" τους αρχηγούς των Ενόπλων Δυνάμεων "να κάνουν κάτι ενάντια στους αλήτες" (σαν τι κύριε Μπεγλίτη; Να κατεβάσουν τα τανκς; Δεν πάμε καλά μου φαίνεται). Τι να περιμένεις όμως από ανθρώπους που βρέθηκαν τυχαία σε θέσεις, χωρίς να τ' αξίζουν; )
Σ' ένα σχετικό άρθρο-παρέμβαση η "Ελευθεροτυπία" σημειώνει τα εξής:
"Τιμούμε τη μνήμη κάποιων ανθρώπων, σημαίνει ότι ακολουθούμε το παράδειγμά τους. Κι αν δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό, είτε γιατί δεν είναι δυνατόν να είμαστε όλοι ήρωες είτε γιατί δεν το απαιτούν οι συγκεκριμένες περιστάσεις, τουλάχιστον υποκλινόμαστε στη μνήμη τους, στους αγώνες τους, στις θυσίες τους. Και πάντως, δεν πράττουμε το ακριβώς αντίθετο.
Υπ’ αυτή την έννοια, το γενναίο «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού στην επέλαση του φασιστικού – ναζιστικού άξονα, το τιμούν αυτοί που μάχονται και όχι αυτοί που λιποταχτούν, αυτοί που αγωνίζονται και όχι αυτοί που παραδίνονται, αυτοί που αντιστέκονται και όχι αυτοί που προσκυνούν.
Συνεπώς, το ξέσπασμα της λαϊκής οργής, την ημέρα της 71ης επετείου της 28ης Οκτωβρίου, εναντίον του σάπιου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, που οδήγησε την Ελλάδα στο κατώφλι της υποτέλειας και της εξαθλίωσης και -ταυτόχρονα- τους Έλληνες στην κοινωνική και οικονομική εξόντωση, είναι η καλύτερη απόδοση τιμής στο έπος του ’40.
Καμία εθνική επέτειος δεν αμαυρώθηκε. Όσοι πολιτικοί μηρυκάζουν, ελαφρά τη καρδία, αυτές τις ανοησίες, ομολογούν εμμέσως πλην σαφώς την ιδιοκτησιακή τους λογική ως προς τις εθνικές επετείους και τη σημασία τους. Θα ήθελαν προφανώς να βλέπουν τους εαυτούς τους, πρώτες μούρες στις εξέδρες και τα μπαλκόνια εορτών και παρελάσεων, στη μνήμη ανθρώπων και αγώνων που εμπνέουν και καθοδηγούν για τα ακριβώς αντίθετα από τα πεπραγμένα αυτών των ιδίων.
Εναντίον τους στράφηκαν οι χιλιάδες των οργισμένων συμπολιτών μας και όχι εναντίον των ηρώων προγόνων. Και τις εκδηλώσεις τους δεν τις οργάνωσε κανένα κόμμα, καμιά πολιτική ομάδα, κανένα καθοδηγητικό κέντρο. Η κυβερνητική πολιτική της τελευταίας διετίας, ως επιστέγασμα μιας εγκληματικής συμπεριφοράς των κομμάτων και των μηχανισμών εξουσίας, για πάνω από τρεις δεκαετίες, αρκούν και περισσεύουν για να οργανωθούν όχι μόνο όσα συνέβησαν την 28η Οκτωβρίου 2011, αλλά και για όσα θα ακολουθήσουν.
Όσοι σπέρνουν ανέμους θερίζουν θύελλες, λέει ένα ρητό. Οι θύελλες έχουν ήδη ξεσπάσει. Οι τυφώνες έπονται...
Υ.Γ.: Δεν έχει κανένα νόημα, ο αξιότιμος Πρόεδρος της Δημοκρατίας να επικαλείται το παρών που έδωσε στον αγώνα κατά των κατοχικών δυνάμεων, το ’41-’44, αμούστακο παιδί ων. Θα γνωρίζει ασφαλώς ότι εξαίρετοι στρατηγοί, δοξασμένοι ήρωες στα πεδία των μαχών, υπήρξαν τόσο ο Γάλλος Aνρί Φιλίπ Πετέν όσο και ο ημέτερος Γεώργιος Τσολάκογλου..."
Πηγές ειδήσεων: "ΝΕΤ", "Νews 24", "Ναυτεμπορική"
Ηράκλειο επίθεση στην εξέδρα των επισήμων by fon1972
Δηλώσεις Παπούλια πριν την αποχώρηση by fon1972
Παρόλα αυτά όμως οι κρατούντες δε δείχνουν να λαμβάνουν το μήνυμα. Κλασσικό παράδειγμα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο κ. Παπούλιας αποχώρησε από το χώρο της παρέλασης στην Θεσσαλονίκη, εκφράζοντας την ενόχλησή του για τα συνθήματα που ακούστηκαν εναντίον του.
«Δε θέλω να αποχωρήσω. Λυπάμαι πολύ, αλλά είναι ορισμένοι που θέλουν να ματαιωθεί αυτή η εκδήλωση», δήλωσε στους δημοσιογράφους. «Λυπάμαι για τους υβριστές. Διάλεξαν μια μέρα που είναι ντροπής τους. Και είναι και νέοι. Εμείς πολεμήσαμε για την Ελλάδα. Δεκαπέντε χρονών και πολεμούσα το ναζισμό και τους Γερμανούς, μη μου λένε τώρα ''Παπούλια προδότη''. Ποιος είναι προδότης; Να ντρέπονται. Να ντρέπονται. Τιμάω την πόλη, την τιμούσα χρόνια. Ερχομαι εδώ για να τιμήσω αυτή την ημέρα εδώ στη Θεσσαλονίκη, σε αυτή την ιστορική πόλη», πρόσθεσε. Ερωτηθείς αν φοβάται για την τροπή που παίρνουν κάποιες αντιδράσεις με υβριστικά συνθήματα, απάντησε: «Δεν φοβάμαι γιατί είναι μια μικρή απαράδεκτη μειοψηφία. Ο ελληνικός λαός καταλαβαίνει που πάει γι αυτό και δέχεται όλες αυτές τις πιέσεις και όλα αυτά τα μέτρα που είναι σε βάρος των ασθενέστερων και των αδύνατων. Πιστεύει ότι μια μέρα θα ξημερώσει καλύτερη. Κι αυτό πιστεύουμε όλοι γι αυτό και είμαστε εδώ. Και λυπάμαι πάρα πολύ που αμαυρώνουν αυτή την ημέρα, μια ιστορική μέρα. Μια μέρα που ανήκει στον ελληνικό λαό δεν ανήκει σε αυτούς».
Γιατί λέμε ότι δεν έχει πάρει το μήνυμα; Πρώτα απ' όλα τον χαρακτηρίζει η αμετροέπεια. Κανείς Κάρολος Παπούλιας δεν "τιμάει" μια πόλη με την παρουσία του, είτε είναι καλός είτε κακός. Δεύτερον, το ότι πολέμησε τον ναζισμό είναι προς τιμήν του, αλλά παράλληλα και υποχρέωσή του ως σωστός Έλληνας. Τρίτον, το ότι πολέμησε το ναζισμό δε σημαίνει ότι δικαιούται να χρησιμοποιείται ως δεκανίκι για πολιτικές και τακτικές που εξαθλιώνουν το λαό του οποίου υποτίθεται ότι προϊσταται, πολύ περισσότερο δε να υποστηρίζει την παραχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας - επειδή δηλαδή την κερδίσαμε το '40 και αυτός πολέμησε, δικαιούται να τη γυρίσει πίσω όποτε θέλει; Δεν είναι τυχαίο το πόσες φορές απευθύνθηκαν σ' αυτόν κοινωνικές ομάδες για ψήγματα υποστήριξης. Σε καμία περίπτωση δεν έκανε κάτι, ενώ παρότι μπορούσε δεν ανέπεμψε ούτε ένα από τα τόσα αντισυνταγματικά νομοσχέδια που έφτασαν στα χέρια του. Πάντα στάθηκε σαν πιστός στρατιώτης του ΠΑΣΟΚ και όχι της χώρας, παρέχοντας αύθονη υποστήριξη στον Γ.Παπανδρέου, κουνώντας συγκαταβατικά το κεφάλι του σε ότι απίθανο αυτός του έλεγε. Άρα τώρα (δικαίως) δρέπει τους καρπούς των πράξεών του. Τέταρτον είναι απαράδεκτο να υπάρχει η αίσθηση ότι έχουμε μέρες στις οποίες "απαγορεύονται" οι αντιδράσεις. Η παρέλαση της 28ης δεν έγινε επ' ευκαιρία μνημοσύνου της οικογένειας του, ούτε συνέχεια του πάρτυ των γενεθλίων του. Με τα όσα συμβαίνουν γύρω μας, είναι λογικό και επόμενο να υπάρχουν αντιδράσεις - θα πρέπει μάλιστα να είναι χαρούμενος που το "πανηγύρι" το ξεκίνησαν νέοι και όχι 50άρηδες (δε θα προχωρήσουμε παραπέρα, αν και ταιριάζει απόλυτα ο συνειρμός του "τυπικού γέρου" που αποκαλεί "αλήτες" τους νέους). Πέμπτον, κακώς μιλάει εκ μέρους του ελληνικού λαού (και αυτός και ο προϊστάμενός του Γ.Παπανδρέου). Όταν στις δημοσκοπήσεις η αποχή είναι στο 45% και η κυβέρνηση έχει ποσοστά γύρω στο 20% (δηλ. εκφράζει το 11% του εκλογικού σώματος) αυτό σημαίνει κάτι. Όταν στην Αθήνα μαζεύτηκαν 300000 κόσμου αυτό σημαίνει κάτι. Και αυτό το κάτι δεν είναι ότι όσοι αντιδρούν, αποτελούν μια "μικρή απαράδεκτη μειοψηφία". Αυτή η μειοψηφία είναι όσοι ζουν σ' ένα καθεστώς "μεγαλείου" ενώ ο λαός πεινάει - ένας λαός που αυτή η μειοψηφία θέλει να σώσει με το δικό της τρόπο, θεωρώντας εαυτούς ως μετά Χριστόν προφήτες...
Και τέλος αν τόσος κόσμος τον χαρακτήρισε προδότη, καλό θα είναι να σκεφτεί γιατί συνέβει αυτό και να πράξει ανάλογα. Η 28η Οκτωβρίου κύριε Παπούλια, ανήκει σε όλους και όχι μόνο σε σας. Και εμείς Έλληνες είμαστε.
(Για τον "δημοκρατικό αριστερό" κύριο Καμίνη που υποσχέθηκε "εξέταση με αίτημα απόλυσης" σε όσους μουσικούς της Φιλαρμονικής κατέβηκαν με μαύρα περιβραχιόνια, δε θα πούμε τίποτα. Θα δώσουμε συγχαρητήρια όμως στον κύριο Κουβέλη που τον υποστήριξε... Ομοίως και για τον κύριο Μπεγλίτη που φωνάζοντας σαν οπωροπώλης στην λαϊκή "καλούσε" τους αρχηγούς των Ενόπλων Δυνάμεων "να κάνουν κάτι ενάντια στους αλήτες" (σαν τι κύριε Μπεγλίτη; Να κατεβάσουν τα τανκς; Δεν πάμε καλά μου φαίνεται). Τι να περιμένεις όμως από ανθρώπους που βρέθηκαν τυχαία σε θέσεις, χωρίς να τ' αξίζουν; )
Σ' ένα σχετικό άρθρο-παρέμβαση η "Ελευθεροτυπία" σημειώνει τα εξής:
"Τιμούμε τη μνήμη κάποιων ανθρώπων, σημαίνει ότι ακολουθούμε το παράδειγμά τους. Κι αν δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό, είτε γιατί δεν είναι δυνατόν να είμαστε όλοι ήρωες είτε γιατί δεν το απαιτούν οι συγκεκριμένες περιστάσεις, τουλάχιστον υποκλινόμαστε στη μνήμη τους, στους αγώνες τους, στις θυσίες τους. Και πάντως, δεν πράττουμε το ακριβώς αντίθετο.
Υπ’ αυτή την έννοια, το γενναίο «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού στην επέλαση του φασιστικού – ναζιστικού άξονα, το τιμούν αυτοί που μάχονται και όχι αυτοί που λιποταχτούν, αυτοί που αγωνίζονται και όχι αυτοί που παραδίνονται, αυτοί που αντιστέκονται και όχι αυτοί που προσκυνούν.
Συνεπώς, το ξέσπασμα της λαϊκής οργής, την ημέρα της 71ης επετείου της 28ης Οκτωβρίου, εναντίον του σάπιου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, που οδήγησε την Ελλάδα στο κατώφλι της υποτέλειας και της εξαθλίωσης και -ταυτόχρονα- τους Έλληνες στην κοινωνική και οικονομική εξόντωση, είναι η καλύτερη απόδοση τιμής στο έπος του ’40.
Καμία εθνική επέτειος δεν αμαυρώθηκε. Όσοι πολιτικοί μηρυκάζουν, ελαφρά τη καρδία, αυτές τις ανοησίες, ομολογούν εμμέσως πλην σαφώς την ιδιοκτησιακή τους λογική ως προς τις εθνικές επετείους και τη σημασία τους. Θα ήθελαν προφανώς να βλέπουν τους εαυτούς τους, πρώτες μούρες στις εξέδρες και τα μπαλκόνια εορτών και παρελάσεων, στη μνήμη ανθρώπων και αγώνων που εμπνέουν και καθοδηγούν για τα ακριβώς αντίθετα από τα πεπραγμένα αυτών των ιδίων.
Εναντίον τους στράφηκαν οι χιλιάδες των οργισμένων συμπολιτών μας και όχι εναντίον των ηρώων προγόνων. Και τις εκδηλώσεις τους δεν τις οργάνωσε κανένα κόμμα, καμιά πολιτική ομάδα, κανένα καθοδηγητικό κέντρο. Η κυβερνητική πολιτική της τελευταίας διετίας, ως επιστέγασμα μιας εγκληματικής συμπεριφοράς των κομμάτων και των μηχανισμών εξουσίας, για πάνω από τρεις δεκαετίες, αρκούν και περισσεύουν για να οργανωθούν όχι μόνο όσα συνέβησαν την 28η Οκτωβρίου 2011, αλλά και για όσα θα ακολουθήσουν.
Όσοι σπέρνουν ανέμους θερίζουν θύελλες, λέει ένα ρητό. Οι θύελλες έχουν ήδη ξεσπάσει. Οι τυφώνες έπονται...
Υ.Γ.: Δεν έχει κανένα νόημα, ο αξιότιμος Πρόεδρος της Δημοκρατίας να επικαλείται το παρών που έδωσε στον αγώνα κατά των κατοχικών δυνάμεων, το ’41-’44, αμούστακο παιδί ων. Θα γνωρίζει ασφαλώς ότι εξαίρετοι στρατηγοί, δοξασμένοι ήρωες στα πεδία των μαχών, υπήρξαν τόσο ο Γάλλος Aνρί Φιλίπ Πετέν όσο και ο ημέτερος Γεώργιος Τσολάκογλου..."
Πηγές ειδήσεων: "ΝΕΤ", "Νews 24", "Ναυτεμπορική"
Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011
Οι επιπτώσεις της Γερμανικής και της Ιταλικής Κατοχής στην χώρα μας
(Εδώ μπορείτε να βρείτε την επίκαιρη ανακοίνωση της ΟΛΜΕ για την 28η Οκτωβρίου. Αξίζει να τη διαβάσετε).
Επ' ευκαιρία της ημέρας έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον να γυρίσουμε πίσω τον χρόνο και να δούμε τις επιπτώσεις στην οικονομία της χώρας μας από την προηγούμενη "επίσκεψη" των Γερμανών στα μέρη μας, μέσω μιας γραπτής έκθεσης. Πρόκειται για μια έρευνα, που παρουσιάστηκε το 1945, στο Παρίσι και το Λονδίνο, καθώς και στη διάσκεψη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) στον Αγ. Φραγκίσκο και απαριθμεί αναλυτικά τις απώλειες της Ελλάδας, σε πληθυσμό, περιουσία και υποδομές.
Οι ανθρώπινες απώλειες, οι σφαγές, η οικονομική καταστροφή και η καταστροφή των υποδομών, θα παρουσιαστούν με φωτογραφίες, χάρτες και διαγράμματα, όπως καταγράφηκαν στο λεύκωμα "Αι Θυσίαι της Ελλάδος εις τον Β' Παγκόσμιον Πόλεμον"*, που δημοσιεύθηκε αμέσως μετά την απελευθέρωση.
Επ' ευκαιρία της ημέρας έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον να γυρίσουμε πίσω τον χρόνο και να δούμε τις επιπτώσεις στην οικονομία της χώρας μας από την προηγούμενη "επίσκεψη" των Γερμανών στα μέρη μας, μέσω μιας γραπτής έκθεσης. Πρόκειται για μια έρευνα, που παρουσιάστηκε το 1945, στο Παρίσι και το Λονδίνο, καθώς και στη διάσκεψη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) στον Αγ. Φραγκίσκο και απαριθμεί αναλυτικά τις απώλειες της Ελλάδας, σε πληθυσμό, περιουσία και υποδομές.
Οι ανθρώπινες απώλειες, οι σφαγές, η οικονομική καταστροφή και η καταστροφή των υποδομών, θα παρουσιαστούν με φωτογραφίες, χάρτες και διαγράμματα, όπως καταγράφηκαν στο λεύκωμα "Αι Θυσίαι της Ελλάδος εις τον Β' Παγκόσμιον Πόλεμον"*, που δημοσιεύθηκε αμέσως μετά την απελευθέρωση.
Η γερμανική κατοχή της Ελλάδας, επέφερε μια ολοκληρωτική καταστροφή στην οικονομία της χώρας και κυρίως στη γεωργική παραγωγή.
Η παρουσία των δυνάμεων του Χίτλερ στην Ελλάδα συνοδεύτηκε από ένα οικονομικό "ολοκαύτωμα". Η Ελλάδα υποχρεώθηκε να συντηρεί τα στρατεύματα που στάθμευαν στη χώρα, ενώ ανεφοδίαζε με τρόφιμα και το μέτωπο της Λιβύης. Παράλληλα οι Γερμανοί λεηλατούσαν την παραγωγή με αποτέλεσμα την εξόντωση χιλιάδων Ελλήνων από πείνα και ασθένειες.
Ωστόσο, με την έναρξη της κατοχής ο ελληνικός λαός σταμάτησε όσο ήταν δυνατόν την παραγωγή με στόχο να μη βοηθηθεί ο Άξονας. Έτσι, οι καλλιεργούμενες εκτάσεις και η απόδοσή τους κατά στρέμμα ελαττώθηκαν σημαντικά.
Όπως φαίνεται και στο παραπάνω διάγραμμα, την περίοδο της κατοχής (1941-1944), είχαμε μείωση της παραγωγής κατά 40% στα δημητριακά, κατά 36% στα όσπρια, κατά 89% στον καπνό και κατά 75% στο βαμβάκι.
Κυρίως μειώθηκε η παραγωγή προϊόντων που είχαν περισσότερο ανάγκη οι Γερμανοί, όπως το βαμβάκι και ο καπνός, ενώ το ίδιο συνέβη και με τις ελιές, το λάδι τα σταφύλια και τους ξηρούς καρπούς.
Μείωση παρατηρήθηκε και στην παραγωγή μεταλλευμάτων (αντιδράσεις εργατών, σαμποτάζ, επιθέσεις αντιστασιακών), με την Ελλάδα να διακόπτει ουσιαστικά τις εξαγωγές , με στόχο να μην μπορούν οι κατοχικές δυνάμεις να επωφεληθούν.
Όπως ήταν φυσικό οι Γερμανοί αντέδρασαν στο σαμποτάζ, διακόπτοντας τις εισαγωγές στην Ελλάδα με ό,τι αυτό σήμαινε για τον λαό της.
Οι Γερμανοί εκμηδένισαν τις εισαγωγές ζώων και μείωσαν δραστικά τον αριθμό των ζώων που χρησιμοποιούνταν σε εργασίες, με αποτέλεσμα τα χωράφια να μείνουν ακαλλιέργητα και οι μεταφορές σε δύσβατες περιοχές να σταματήσουν.
Με ανάλογο τρόπο μειώθηκε και ο κτηνοτροφικός πλούτος της χώρας, με αποτέλεσμα το κρέας, το τυρί και άλλα κτηνονοτροφικά προϊόντα να εξαφανισθούν από την ελληνική αγορά.
Με τη ραγδαία μείωση και των εισαγωγών και των εξαγωγών κλιμακώθηκε ο οικονομικός πόλεμος κατά της χώρας μας ως συνέπεια της εισβολής και κατοχής της Ελλάδας από τις δυνάμεις του Άξονα.
H κατοχή της Ελλάδας από τους Γερμανούς, συνοδεύτηκε από μεγάλες καταστροφές στις πόλεις, τα χωριά, τις υποδομές και τα δάση της χώρας. Οι Γερμανοί αποχωρώντας από την Ελλάδα, άφησαν πίσω τους ερείπια. Από τη Βόρειο Ήπειρο μέχρι τα Δωδεκάνησα, κτίρια, σπίτια, εκκλησίες, νοσοκομεία και σχολεία μετατράπηκαν σε χαλάσματα.
Οι κατακτητές άφησαν τα ίχνη τους σε κάθε πόλη και κάθε χωριό (βομβαρδισμοί, φωτιές, λεηλασίες), ενώ ελάχιστες περιοχές κυρίως μέσα σε μεγάλες πόλεις παρέμειναν άθικτες.
Η Ελλάδα κατά τη διάρκεια της κατοχής, έχασε 400.000 οικοδομές, δηλαδή το 28% του οικοδομικού της πλούτου και αξίζει να σημειωθεί ότι έρχεται πρώτη σε θυσίες μεταξύ των Συμμάχων.
Δρόμοι, γέφυρες, κτίρια ισοπεδώθηκαν ενώ οι κατακτητές δεν σεβάστηκαν ούτε τα δάση. Όσα δεν τα έκοβαν για να στείλουν ξύλα στη Γερμανία, την Ιταλία και τη Βουλγαρία, τα έκαιγαν για να πολεμήσουν τους αντάρτες. Σε ορισμένες περιοχές μάλιστα όπως η Αττική, η καταστροφή δασών άγγιξε ή ξεπέρασε το 75%. Tεράστιες ήταν και οι καταστροφές στο οδικό δίκτυο (κόκκινες γραμμές), ενώ λίγες γέφυρες έμειναν ανέπαφες.
Οι Έλληνες αντάρτες κατέστρεψαν πολλούς δρόμους για να εμποδίζουν τον ανεφοδιασμό των γερμανικών στρατευμάτων στην Αφρική. Παράλληλα, όταν η Γερμανία ηττήθηκε και ήρθε η ώρα να εγκαταλείψει την Ελλάδα, ακολουθήθηκε η τακτική της καμμένης γης. Οι κατακτητές κατέστρεφαν κατά την αποχώρησή τους ό,τι μπορούσαν και ουσιαστικά διέλυσαν ό,τι είχε απομείνει από το συγκοινωνιακό δίκτυο της χώρας.
Όλες οι γέφυρες, εκτός από όσες ήταν πολύ μικρές, καταστράφηκαν και το ίδιο συνέβη με τις σήραγγες και με κάθε τεχνικό έργο. Το 90% των γεφυρών με άνοιγμα άνω των 6 μέτρων ισοπεδώθηκαν, ενώ καταστράφηκαν όλες οι γέφυρες (απώλειες) μήκους από 10 έως 40 μέτρα.
Μεγάλες ζημιές υπέστη και το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας, είτε από τους Γερμανούς, είτε από αντάρτες που προσπαθούσαν να εμποδίσουν τον ανεφοδιασμό του γερμανικού στρατού. Η ίδια τακτική ακολουθήθηκε και με τα μηχανοστάσια, τις δεξαμενές και τους σιδηροδρομικούς σταθμούς. Από όπου πέρναγαν οι δυνάμεις του άξονα άφηναν πίσω τους συντρίμμια και ερείπια.
Η απελευθέρωση βρήκε την Ελλάδα, χωρίς σιδηροδρομικό δίκτυο. Ελάχιστες γραμμές είχαν μείνει άθικτες σε όλη τη χώρα. Ίδια εικόνα και στα λιμάνια. Οι Γερμανοί ανατίναζαν εγκαταστάσεις, μηχανήματα και προβλήτες, με αποτέλεσμα κάθε ανεφοδιασμός και επικοινωνία της Ελλάδας να διακοπεί. Στα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, ακολουθήθηκε συγκεκριμένο πλάνο καταστροφής και κατεδαφίστηκαν ή ανατινάχθηκαν τα κυριώτερα κτίρια και εγκαταστάσεις.
Αξίζει τέλος να αναφερθεί ξεχωριστά η καταστροφή του Ισθμού της Κορίνθου. Οι Γερμανοί βύθισαν πλοία, ανατίναξαν τρένα και κατέστρεψαν γέφυρες, με αποτέλεσμα η διώρυγα της Κορίνθου να κλείσει για πολλά χρόνια.
Οι άνθρωποι πέθαιναν στους δρόμους
Εκτός από τις μαζικές εκτελέσεις και τις καταστροφές κτιρίων και υποδομών, οι Γερμανοί στη διάρκεια της κατοχής, χρησιμοποίησαν κατά του ελληνικού λαού ακόμα ένα πολύ ισχυρό "όπλο". Την πείνα.
Χιλιάδες Έλληνες έχασαν τη ζωή τους, λόγω της έλλειψης τροφίμων. Οι στρατιώτες του χίτλερ, άρπαζαν τρόφιμα, πρώτες ύλες και καύσιμα, ενώ η καταστροφή του οδικού δικτύου, εμπόδιζε τα προϊόντα της (μειωμένης) αγροτικής παραγωγής να φτάσουν στις πόλεις.
Παράλληλα, με την εκτόξευση του πληθωρισμού, τα χρήματα έχασαν την αξία τους, με αποτέλεσμα μόνο όσοι παρήγαγαν προϊόντα να μπορούν να τα ανταλάσσουν με άλλα προϊόντα.
Αξίζει να αναφερθεί ότι ο πληθωρισμός, γρήγορα έφτασε σε όρια που καμία χώρα δεν είχε γνωρίσει μέχρι τότε. Ο τιμάριθμος εκτοξεύθηκε και για παράδειγμα τον Σεπτέμβριο του 1944 για να αγοράσει κάποιος μία οκά ψωμί (περίπου 1,3 κιλά), χρειαζόταν να πληρώσει... 153.000.000 δραχμές!
Ο τιμάριθμος ανέβαινε, αλλά οι κατακτητές κρατούσαν χαμηλά τους μισθούς των εργατών, με αποτέλεσμα να αγοράζουν αυτοί όσα δεν μπορούσαν να αποκτήσουν οι Έλληνες, που λιμοκτονούσαν.
Ο συνδυασμός της μικρής ποσότητας των τροφίμων, των μεγάλων τιμών και των χαμηλών μισθών ήταν καταδικαστικός για τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού. Οι κάτοικοι των πόλεων και των αποκομμένων, λόγω του ναυτικού αποκλεισμού νησιών υπέφεραν και το επίπεδο διατροφής, έπεσε πολύ χαμηλά.
Τα συσσίτια ήταν καθημερινό φαινόμενο, ενώ το χειμώνα του 1941, οι άνθρωποι στις πόλεις πέθαιναν στους δρόμους, ψάχνοντας για τροφή.
Η πείνα έπληξε κυρίως τα παιδιά, που υπέφεραν από τον υποσιτισμό, την ελονοσία και τη φυματίωση. Συνολικά, υπολογίζεται ότι οι νεκροί λόγω της πείνας και των κακουχιών την περίοδο της γερμανικής κατοχής, ανήλθαν στους 260.000 και στο τρομακτικό αυτό νούμερο δεν υπολογίζονται οι σφαγές, οι εκτελέσεις και οι θηριωδίες.
Εκτελέσεις, σφαγές και ομαδικοί τάφοι
O πληθυσμός της Ελλάδας μετά το τέλος της γερμανικής κατοχής είχε μειωθεί δραστικά. Εκτός από την πείνα, οι διωγμοί, οι σφαγές και οι εκτελέσεις προκάλεσαν χιλιάδες θύματα σε όλη τη χώρα. Υπολογίζεται ότι από τους βομβαρδισμούς έχασαν τη ζωή τους τουλάχιστον 3.000 άνθρωποι, στον ελληνογερμανικό πόλεμο 8.000, στον ανταρτοπόλεμο 50.000, οι εκτελέσεις από Γερμανούς και Ιταλούς ξεπέρασαν τις 30.000 και οι απώλειες του εμπορικού ναυτικού σε 3.500.
Αν συνυπολογίσουμε τον ελληνοϊταλικό πόλεμο (15.700 νεκροί), τις βουλγαρικές σφαγές (40.000 νεκροί) και τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς (4.000 νεκροί), γίνεται εύκολα κατανοητό ότι η μικρή Ελλάδα πλήρωσε πολύ βαρύ φόρο αίματος σε σύγκριση με άλλες χώρες. Στα Καλάβρυτα οι Γερμανοί σκότωσαν όλους τους άνδρες από 15 ετών και πάνω, δηλαδή επί συνόλου 2035 ανδρών εκτελέστηκαν 1.436 (70,5%). Στο Δίστομο σκότωσαν αδιακρίτως 218 άνδρες, γυναίκες, μωρά, παιδιά και ηλικιωμένους.
Σε όλα τα μέρη της χώρας συναντούσε κανείς ομαδικούς τάφους, αποτέλεσμα των μαζικών εκτελέσεων από τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους.
Εκτός από τους Γερμανούς, μεγάλες απώλειες στον ελληνικό πληθυσμό προκάλεσαν και οι σύμμαχοί τους Βούλγαροι. Με συστηματικές σφαγές, πυροπολήσεις και δολοφονίες έκαναν ό,τι μπορούσαν για να εξοντώσουν τους Έλληνες, σκηνοθετώντας ακόμη και "επαναστάσεις", τις οποίες έπνιγαν στο αίμα σκοτώνοντας άμαχους.
Οι Γερμανοί, όπως και οι Ιταλοί και οι Βούλγαροι εξόντωναν συστηματικά και με κάθε τρόπο όχι μόνο όσους αντιστέκονταν, αλλά και τους άμαχους ως αντίποινα, με κρεμάλες, σφαγές, τουφεκισμούς.
Με την αποχώρηση των κατακτητών, η Ελλάδα πέρα από την οικονομική καταστροφή, θρηνούσε τον θάνατο χιλιάδων πολιτών της που είτε εκτελέστηκαν, είτε μεταφέρθηκαν ως όμηροι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, είτε αναγκάστηκαν να μετακινηθούν εκτός της χώρας ή στο εσωτερικό της για να γλυτώσουν από Γερμανούς, Βούλγαρους, Ιταλούς και τους ντόπιους συνεργάτες τους.
Η Ελλάδα στο τέλος του πολέμου είχε χάσει το 10% του πληθυσμού της, είχε κατεστραμμένη οικονομία και οι υποδομές της ήταν ανύπαρκτες.
Για την προσφορά της στη μάχη κατά του Άξονα, η αναγνώριση στα λόγια (θυμηθείτε τον θαυμασμό του Τσόρτσιλ) ήταν μεγάλη. Στην πράξη όμως οι γερμανικές αποζημιώσεις δεν δόθηκαν ποτέ και με ευθύνη διαδοχικών κυβερνήσεων...
*Τα στοιχεία που περιέχει το λεύκωμα συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια της κατοχής από το Γραφείο Χωροταξικών και Πολεοδομικών Μελετών και Ερευνών του Υπουργείου Δημοσίων Έργων και από άλλες Δημόσιες Υπηρεσίες της εποχής. Το κείμενο του λευκώματος γράφτηκε από τον Αρχιτέκτονα κ. Κ.Α. Δοξιάδη.
Η εργασία άρχισε τον Μάιο του 1941 και δημοσιεύθηκε τον Νοέμβριο του 1944 όταν ελευθερώθηκε η Ελλάδα. Το 1945, παρουσιάσθηκε στο Παρίσι και το Λονδίνο, καθώς και στη διάσκεψη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) στον Αγ. Φραγκίσκο.
(Τα στοιχεία προέρχονται από την εφημερίδα "Δημοκρατία" που ανέσυρε από τη λήθη την έκθεση αυτή και τη δημοσίευσε, ώστε να μπορέσουμε όλοι μας, με καθαρό μυαλό να μάθουμε και να κρίνουμε)...
Η παρουσία των δυνάμεων του Χίτλερ στην Ελλάδα συνοδεύτηκε από ένα οικονομικό "ολοκαύτωμα". Η Ελλάδα υποχρεώθηκε να συντηρεί τα στρατεύματα που στάθμευαν στη χώρα, ενώ ανεφοδίαζε με τρόφιμα και το μέτωπο της Λιβύης. Παράλληλα οι Γερμανοί λεηλατούσαν την παραγωγή με αποτέλεσμα την εξόντωση χιλιάδων Ελλήνων από πείνα και ασθένειες.
Ωστόσο, με την έναρξη της κατοχής ο ελληνικός λαός σταμάτησε όσο ήταν δυνατόν την παραγωγή με στόχο να μη βοηθηθεί ο Άξονας. Έτσι, οι καλλιεργούμενες εκτάσεις και η απόδοσή τους κατά στρέμμα ελαττώθηκαν σημαντικά.
Όπως φαίνεται και στο παραπάνω διάγραμμα, την περίοδο της κατοχής (1941-1944), είχαμε μείωση της παραγωγής κατά 40% στα δημητριακά, κατά 36% στα όσπρια, κατά 89% στον καπνό και κατά 75% στο βαμβάκι.
Κυρίως μειώθηκε η παραγωγή προϊόντων που είχαν περισσότερο ανάγκη οι Γερμανοί, όπως το βαμβάκι και ο καπνός, ενώ το ίδιο συνέβη και με τις ελιές, το λάδι τα σταφύλια και τους ξηρούς καρπούς.
Μείωση παρατηρήθηκε και στην παραγωγή μεταλλευμάτων (αντιδράσεις εργατών, σαμποτάζ, επιθέσεις αντιστασιακών), με την Ελλάδα να διακόπτει ουσιαστικά τις εξαγωγές , με στόχο να μην μπορούν οι κατοχικές δυνάμεις να επωφεληθούν.
Όπως ήταν φυσικό οι Γερμανοί αντέδρασαν στο σαμποτάζ, διακόπτοντας τις εισαγωγές στην Ελλάδα με ό,τι αυτό σήμαινε για τον λαό της.
Οι Γερμανοί εκμηδένισαν τις εισαγωγές ζώων και μείωσαν δραστικά τον αριθμό των ζώων που χρησιμοποιούνταν σε εργασίες, με αποτέλεσμα τα χωράφια να μείνουν ακαλλιέργητα και οι μεταφορές σε δύσβατες περιοχές να σταματήσουν.
Με ανάλογο τρόπο μειώθηκε και ο κτηνοτροφικός πλούτος της χώρας, με αποτέλεσμα το κρέας, το τυρί και άλλα κτηνονοτροφικά προϊόντα να εξαφανισθούν από την ελληνική αγορά.
Με τη ραγδαία μείωση και των εισαγωγών και των εξαγωγών κλιμακώθηκε ο οικονομικός πόλεμος κατά της χώρας μας ως συνέπεια της εισβολής και κατοχής της Ελλάδας από τις δυνάμεις του Άξονα.
H κατοχή της Ελλάδας από τους Γερμανούς, συνοδεύτηκε από μεγάλες καταστροφές στις πόλεις, τα χωριά, τις υποδομές και τα δάση της χώρας. Οι Γερμανοί αποχωρώντας από την Ελλάδα, άφησαν πίσω τους ερείπια. Από τη Βόρειο Ήπειρο μέχρι τα Δωδεκάνησα, κτίρια, σπίτια, εκκλησίες, νοσοκομεία και σχολεία μετατράπηκαν σε χαλάσματα.
Οι κατακτητές άφησαν τα ίχνη τους σε κάθε πόλη και κάθε χωριό (βομβαρδισμοί, φωτιές, λεηλασίες), ενώ ελάχιστες περιοχές κυρίως μέσα σε μεγάλες πόλεις παρέμειναν άθικτες.
Η Ελλάδα κατά τη διάρκεια της κατοχής, έχασε 400.000 οικοδομές, δηλαδή το 28% του οικοδομικού της πλούτου και αξίζει να σημειωθεί ότι έρχεται πρώτη σε θυσίες μεταξύ των Συμμάχων.
Δρόμοι, γέφυρες, κτίρια ισοπεδώθηκαν ενώ οι κατακτητές δεν σεβάστηκαν ούτε τα δάση. Όσα δεν τα έκοβαν για να στείλουν ξύλα στη Γερμανία, την Ιταλία και τη Βουλγαρία, τα έκαιγαν για να πολεμήσουν τους αντάρτες. Σε ορισμένες περιοχές μάλιστα όπως η Αττική, η καταστροφή δασών άγγιξε ή ξεπέρασε το 75%. Tεράστιες ήταν και οι καταστροφές στο οδικό δίκτυο (κόκκινες γραμμές), ενώ λίγες γέφυρες έμειναν ανέπαφες.
Οι Έλληνες αντάρτες κατέστρεψαν πολλούς δρόμους για να εμποδίζουν τον ανεφοδιασμό των γερμανικών στρατευμάτων στην Αφρική. Παράλληλα, όταν η Γερμανία ηττήθηκε και ήρθε η ώρα να εγκαταλείψει την Ελλάδα, ακολουθήθηκε η τακτική της καμμένης γης. Οι κατακτητές κατέστρεφαν κατά την αποχώρησή τους ό,τι μπορούσαν και ουσιαστικά διέλυσαν ό,τι είχε απομείνει από το συγκοινωνιακό δίκτυο της χώρας.
Όλες οι γέφυρες, εκτός από όσες ήταν πολύ μικρές, καταστράφηκαν και το ίδιο συνέβη με τις σήραγγες και με κάθε τεχνικό έργο. Το 90% των γεφυρών με άνοιγμα άνω των 6 μέτρων ισοπεδώθηκαν, ενώ καταστράφηκαν όλες οι γέφυρες (απώλειες) μήκους από 10 έως 40 μέτρα.
Μεγάλες ζημιές υπέστη και το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας, είτε από τους Γερμανούς, είτε από αντάρτες που προσπαθούσαν να εμποδίσουν τον ανεφοδιασμό του γερμανικού στρατού. Η ίδια τακτική ακολουθήθηκε και με τα μηχανοστάσια, τις δεξαμενές και τους σιδηροδρομικούς σταθμούς. Από όπου πέρναγαν οι δυνάμεις του άξονα άφηναν πίσω τους συντρίμμια και ερείπια.
Η απελευθέρωση βρήκε την Ελλάδα, χωρίς σιδηροδρομικό δίκτυο. Ελάχιστες γραμμές είχαν μείνει άθικτες σε όλη τη χώρα. Ίδια εικόνα και στα λιμάνια. Οι Γερμανοί ανατίναζαν εγκαταστάσεις, μηχανήματα και προβλήτες, με αποτέλεσμα κάθε ανεφοδιασμός και επικοινωνία της Ελλάδας να διακοπεί. Στα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, ακολουθήθηκε συγκεκριμένο πλάνο καταστροφής και κατεδαφίστηκαν ή ανατινάχθηκαν τα κυριώτερα κτίρια και εγκαταστάσεις.
Αξίζει τέλος να αναφερθεί ξεχωριστά η καταστροφή του Ισθμού της Κορίνθου. Οι Γερμανοί βύθισαν πλοία, ανατίναξαν τρένα και κατέστρεψαν γέφυρες, με αποτέλεσμα η διώρυγα της Κορίνθου να κλείσει για πολλά χρόνια.
Οι άνθρωποι πέθαιναν στους δρόμους
Εκτός από τις μαζικές εκτελέσεις και τις καταστροφές κτιρίων και υποδομών, οι Γερμανοί στη διάρκεια της κατοχής, χρησιμοποίησαν κατά του ελληνικού λαού ακόμα ένα πολύ ισχυρό "όπλο". Την πείνα.
Χιλιάδες Έλληνες έχασαν τη ζωή τους, λόγω της έλλειψης τροφίμων. Οι στρατιώτες του χίτλερ, άρπαζαν τρόφιμα, πρώτες ύλες και καύσιμα, ενώ η καταστροφή του οδικού δικτύου, εμπόδιζε τα προϊόντα της (μειωμένης) αγροτικής παραγωγής να φτάσουν στις πόλεις.
Παράλληλα, με την εκτόξευση του πληθωρισμού, τα χρήματα έχασαν την αξία τους, με αποτέλεσμα μόνο όσοι παρήγαγαν προϊόντα να μπορούν να τα ανταλάσσουν με άλλα προϊόντα.
Αξίζει να αναφερθεί ότι ο πληθωρισμός, γρήγορα έφτασε σε όρια που καμία χώρα δεν είχε γνωρίσει μέχρι τότε. Ο τιμάριθμος εκτοξεύθηκε και για παράδειγμα τον Σεπτέμβριο του 1944 για να αγοράσει κάποιος μία οκά ψωμί (περίπου 1,3 κιλά), χρειαζόταν να πληρώσει... 153.000.000 δραχμές!
Ο τιμάριθμος ανέβαινε, αλλά οι κατακτητές κρατούσαν χαμηλά τους μισθούς των εργατών, με αποτέλεσμα να αγοράζουν αυτοί όσα δεν μπορούσαν να αποκτήσουν οι Έλληνες, που λιμοκτονούσαν.
Ο συνδυασμός της μικρής ποσότητας των τροφίμων, των μεγάλων τιμών και των χαμηλών μισθών ήταν καταδικαστικός για τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού. Οι κάτοικοι των πόλεων και των αποκομμένων, λόγω του ναυτικού αποκλεισμού νησιών υπέφεραν και το επίπεδο διατροφής, έπεσε πολύ χαμηλά.
Τα συσσίτια ήταν καθημερινό φαινόμενο, ενώ το χειμώνα του 1941, οι άνθρωποι στις πόλεις πέθαιναν στους δρόμους, ψάχνοντας για τροφή.
Η πείνα έπληξε κυρίως τα παιδιά, που υπέφεραν από τον υποσιτισμό, την ελονοσία και τη φυματίωση. Συνολικά, υπολογίζεται ότι οι νεκροί λόγω της πείνας και των κακουχιών την περίοδο της γερμανικής κατοχής, ανήλθαν στους 260.000 και στο τρομακτικό αυτό νούμερο δεν υπολογίζονται οι σφαγές, οι εκτελέσεις και οι θηριωδίες.
Εκτελέσεις, σφαγές και ομαδικοί τάφοι
O πληθυσμός της Ελλάδας μετά το τέλος της γερμανικής κατοχής είχε μειωθεί δραστικά. Εκτός από την πείνα, οι διωγμοί, οι σφαγές και οι εκτελέσεις προκάλεσαν χιλιάδες θύματα σε όλη τη χώρα. Υπολογίζεται ότι από τους βομβαρδισμούς έχασαν τη ζωή τους τουλάχιστον 3.000 άνθρωποι, στον ελληνογερμανικό πόλεμο 8.000, στον ανταρτοπόλεμο 50.000, οι εκτελέσεις από Γερμανούς και Ιταλούς ξεπέρασαν τις 30.000 και οι απώλειες του εμπορικού ναυτικού σε 3.500.
Αν συνυπολογίσουμε τον ελληνοϊταλικό πόλεμο (15.700 νεκροί), τις βουλγαρικές σφαγές (40.000 νεκροί) και τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς (4.000 νεκροί), γίνεται εύκολα κατανοητό ότι η μικρή Ελλάδα πλήρωσε πολύ βαρύ φόρο αίματος σε σύγκριση με άλλες χώρες. Στα Καλάβρυτα οι Γερμανοί σκότωσαν όλους τους άνδρες από 15 ετών και πάνω, δηλαδή επί συνόλου 2035 ανδρών εκτελέστηκαν 1.436 (70,5%). Στο Δίστομο σκότωσαν αδιακρίτως 218 άνδρες, γυναίκες, μωρά, παιδιά και ηλικιωμένους.
Σε όλα τα μέρη της χώρας συναντούσε κανείς ομαδικούς τάφους, αποτέλεσμα των μαζικών εκτελέσεων από τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους.
Εκτός από τους Γερμανούς, μεγάλες απώλειες στον ελληνικό πληθυσμό προκάλεσαν και οι σύμμαχοί τους Βούλγαροι. Με συστηματικές σφαγές, πυροπολήσεις και δολοφονίες έκαναν ό,τι μπορούσαν για να εξοντώσουν τους Έλληνες, σκηνοθετώντας ακόμη και "επαναστάσεις", τις οποίες έπνιγαν στο αίμα σκοτώνοντας άμαχους.
Οι Γερμανοί, όπως και οι Ιταλοί και οι Βούλγαροι εξόντωναν συστηματικά και με κάθε τρόπο όχι μόνο όσους αντιστέκονταν, αλλά και τους άμαχους ως αντίποινα, με κρεμάλες, σφαγές, τουφεκισμούς.
Με την αποχώρηση των κατακτητών, η Ελλάδα πέρα από την οικονομική καταστροφή, θρηνούσε τον θάνατο χιλιάδων πολιτών της που είτε εκτελέστηκαν, είτε μεταφέρθηκαν ως όμηροι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, είτε αναγκάστηκαν να μετακινηθούν εκτός της χώρας ή στο εσωτερικό της για να γλυτώσουν από Γερμανούς, Βούλγαρους, Ιταλούς και τους ντόπιους συνεργάτες τους.
Η Ελλάδα στο τέλος του πολέμου είχε χάσει το 10% του πληθυσμού της, είχε κατεστραμμένη οικονομία και οι υποδομές της ήταν ανύπαρκτες.
Για την προσφορά της στη μάχη κατά του Άξονα, η αναγνώριση στα λόγια (θυμηθείτε τον θαυμασμό του Τσόρτσιλ) ήταν μεγάλη. Στην πράξη όμως οι γερμανικές αποζημιώσεις δεν δόθηκαν ποτέ και με ευθύνη διαδοχικών κυβερνήσεων...
*Τα στοιχεία που περιέχει το λεύκωμα συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια της κατοχής από το Γραφείο Χωροταξικών και Πολεοδομικών Μελετών και Ερευνών του Υπουργείου Δημοσίων Έργων και από άλλες Δημόσιες Υπηρεσίες της εποχής. Το κείμενο του λευκώματος γράφτηκε από τον Αρχιτέκτονα κ. Κ.Α. Δοξιάδη.
Η εργασία άρχισε τον Μάιο του 1941 και δημοσιεύθηκε τον Νοέμβριο του 1944 όταν ελευθερώθηκε η Ελλάδα. Το 1945, παρουσιάσθηκε στο Παρίσι και το Λονδίνο, καθώς και στη διάσκεψη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) στον Αγ. Φραγκίσκο.
(Τα στοιχεία προέρχονται από την εφημερίδα "Δημοκρατία" που ανέσυρε από τη λήθη την έκθεση αυτή και τη δημοσίευσε, ώστε να μπορέσουμε όλοι μας, με καθαρό μυαλό να μάθουμε και να κρίνουμε)...
Η χαμένη τιμή των ελληνικών πανεπιστημίων
Μπορεί να έχει περάσει καιρός από την σκανδαλώδη ψήφιση του νομοσχεδίου για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ, αλλά η κατάσταση σ' αυτά παραμένει ρευστή. Αξίζει να δούμε λίγο τα πράγματα από τη σκοπιά των πανεπιστημιακών. Και θα το κάνουμε αναδημοσιεύοντας ένα άρθρο για την "χαμένη τιμή των πανεπιστημίων" του καθηγητή Κ.Ρέμελη, από την "Ελευθεροτυπία":
"Η πρόσφατη κατάθεση του προσχεδίου νόμου για την οργάνωση των πανεπιστημίων μπορεί να μην ήταν προϊόν ουσιαστικού διαλόγου αλλά, αναμφίβολα, αποτέλεσε το ερέθισμα για ένα γόνιμο και ενδιαφέροντα επιστημονικό διάλογο ως προς τα συνταγματικά ζητήματα που θέτουν εξ αντικειμένου ορισμένες διατάξεις του.
Αφορμή για το παρόν σχόλιο αποτέλεσαν οι επιστημονικές θέσεις που διατυπώθηκαν από τους διακεκριμένους συνταγματολόγους Ν. Κ. Αλιβιζάτο και Α. Μανιτάκη στην εφημερίδα «Καθημερινή της Κυριακής» 17.7.2011, οι οποίες εγείρουν εύλογες και ποικίλες αντιρρήσεις.
Οι αντιρρήσεις αυτές αφορούν ιδίως στις θέσεις των συντακτών ως προς τη συνταγματικότητα των διατάξεων του προσχεδίου που προβλέπουν τη θεσμοθέτηση 15μελούς Συμβουλίου του Ιδρύματος στο οποίο θα συμμετέχουν επτά εξωτερικά μέλη «εκ προσωπικοτήτων», μολονότι στο εν λόγω Συμβούλιο ανατίθενται οι πλέον καθοριστικές διοικητικές αρμοδιότητες, ανάμεσα στις οποίες είναι και αυτή της επιλογής του πρύτανη που δεν είναι απαραίτητο να προέρχεται από τις τάξεις του συγκεκριμένου πανεπιστημίου, καθώς και της θέσπισης του συνολικού κανονιστικού καθεστώτος λειτουργίας των ΑΕΙ.
Υποστηρίχθηκε ειδικότερα ότι η οργάνωση των πανεπιστημίων είναι θέμα κοινού και όχι συντακτικού νομοθέτη, καθώς και ότι ο τρόπος ανάδειξης των τελευταίων δεν προβλέπεται, ούτε, πολύ λιγότερο, επιβάλλεται από το Σύνταγμα.
Με τη διατύπωση αυτή προδήλως υπονοείται ότι ο κοινός νομοθέτης είναι παντελώς ελεύθερος να επιλέξει οιονδήποτε οργανωτικό τύπο για τα πανεπιστήμια. Η άποψη όμως αυτή είναι προδήλως εσφαλμένη, καθόσον:
α) Θεωρία και νομολογία αναγνωρίζουν και προσδίδουν ιδιαίτερα πυκνό κανονιστικό περιεχόμενο στο άρθρο 16 παρ. 5 Σ. που διέπει την οργάνωση και τη λειτουργία της ανώτατης εκπαίδευσης.
β) Το ισχύον Σύνταγμα χωρίς να αναγνωρίζει την αυτονομία των πανεπιστημίων θεσπίζει την πλήρη αυτοδιοίκηση των ΑΕΙ ως ένα ενδιάμεσο καθεστώς μεταξύ απλής «αυτοδιοίκησης» και «αυτονομίας» (Α. Μάνεσης, Συνταγματική Θεωρία και Πράξη 1954-1979, Ι, 1980, σ. 698).
γ) Σύμφωνα με την πάγια θέση της νομολογίας, με τις διατάξεις του άρθρου 16 Σ. όχι μόνο δεν αναγνωρίζεται ελευθερία στον κοινό νομοθέτη ως προς την επιλογή του οργανωτικού τύπου του ελληνικού πανεπιστημίου αλλά, αντιθέτως, «καθορίζονται οι βασικές προϋποθέσεις και οι αρχές που πρέπει να διέπουν την παροχή της ανώτατης εκπαίδευσης, για την οποία θεσπίζονται συγκεκριμένα οργανωτικά και λειτουργικά πλαίσια που οριοθετούν τη δράση όχι μόνο της διοίκησης αλλά και του κοινού νομοθέτη, κατά τη ρύθμιση από αυτόν των σχετικών θεμάτων» (ΣτΕ 338/2011, 2786/1984 Ολ.).
δ) Με τις αποφάσεις 2805, 2808, 2810 και 2811/1984 της Ολομέλειας του ΣτΕ κρίθηκε ότι οι διατάξεις του άρθρου 11 του ν. 1268/1982 που προέβλεπαν τον τρόπο εκλογής του πρύτανη και των αντιπρυτάνεων αντίκεινται στο Σύνταγμα. Αν το τελευταίο δεν έθετε έστω και ελάσσονες περιορισμούς ως προς την επιλογή του οργανωτικού πλαισίου των ΑΕΙ, προδήλως το Δικαστήριο δεν θα ανεύρισκε έρεισμα αντισυνταγματικότητας στο άρθρο 16 Σ.
Προβλήθηκε επίσης ότι επειδή τα πανεπιστήμια είναι νομικά πρόσωπα ιδρυματικού και όχι σωματειακού χαρακτήρα, οι πανεπιστημιακοί δεν έχουν ατομικό δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι στα πανεπιστημιακά όργανα. Συνακόλουθα πρέπει να θεωρηθεί συνταγματικώς ανεκτή η αναγνώριση του εν λόγω δικαιώματος σε μέλη έξωθεν της πανεπιστημιακής κοινότητας.
Σύμφωνα όμως με την απολύτως κρατούσα γνώμη στη θεωρία ως ορθότερη προκρίνεται η προσέγγιση που δίνει έμφαση στα σωματειακά και όχι τα ιδρυματικά στοιχεία του πανεπιστημίου. Αλλως θα έπρεπε να θεωρούνται ορφανές οι ακαδημαϊκές ελευθερίες του άρθρου 16 Σ., οι οποίες ενδυναμώνονται μέσα από την ακαδημαϊκή αυτοδιοίκηση. Πρόδηλο όμως είναι ότι φορείς των εν λόγω δικαιωμάτων δεν μπορεί παρά να είναι τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας, όπως η τελευταία δομήθηκε παραδοσιακά και εξελικτικά ως κοινότητα διδασκόντων και διδασκομένων. Και υπό τις δύο πάντως εκδοχές, θεωρία και νομολογία συμφωνούν ότι το ατομικό δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι δεν αναγνωρίζεται ούτως ή άλλως σε κάθε μέλος της πανεπιστημιακής κοινότητας. Τούτο βέβαια ουδόλως έχει ως αναγκαία συνέπεια, όπως εκλαμβάνει η επίμαχη άποψη, ότι τα όργανα διοίκησης του ΑΕΙ ετεροκαθορίζονται (όπως συμβαίνει στα λοιπά αυτοδιοικούμενα νομικά πρόσωπα) και ότι το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι μπορεί να αναγνωρίζεται σε πρόσωπα που δεν είναι μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας. Οπως πολύ εύστοχα σημειώνει ο Α. Μάνεσης, «τα ΑΕΙ δεν πρέπει [...] να αντιμετωπίζονται ως απλά "ιδρύματα", αλλά και σαν "ενώσεις προσώπων". "Πλήρης αυτοδιοίκηση" δεν μπορεί να νοηθεί στοιχειωδώς παρά με την ανάδειξη των οργάνων που διοικούν τα Α.Ε.Ι. μόνο από όσους τα απαρτίζουν». (Α. Μάνεσης, όπ.π., σελ. 698 επ.).
Επιχειρείται, τέλος, να αντληθεί επιχείρημα υπέρ της συμμετοχής εξωτερικών μελών στο Συμβούλιο του Ιδρύματος από την απόφαση του ΣτΕ 32/2009. Παραβλέπεται όμως το γεγονός ότι η συγκεκριμένη απόφαση, όπως τονίζει εκτενώς το Δικαστήριο, αφορά σε επιστημονικές κρίσεις που στοχεύουν την αξιοκρατική αξιολόγηση των υποψηφίων και όχι σε όργανα διοίκησης των πανεπιστημίων.
Θα συμφωνούσα με την άποψη των συντακτών του επίμαχου δημοσιεύματος ότι η αντισυνταγματικότητα δεν μπορεί να λειτουργεί ως "παρασιτοκτόνο". Πράγματι, η αντισυνταγματικότητα δεν μπορεί να λειτουργεί ως «παρασιτοκτόνο» και να αποτελεί το ενδεδειγμένο μέσο για κάθε ποθούμενη "νομοκτονία". Παράλληλα όμως, η εντεινόμενη τελευταία ρητορική αμφισβήτησης και υποτίμησης του Συντάγματος εμπεριέχει μοιραία σοβαρά πολιτειολογικά μηνύματα. Αν το Σύνταγμα εκλαμβάνεται πλέον από μερίδα πολιτικών παραγόντων ως ένα απλό νομικό αφήγημα απογυμνωμένο από οιοδήποτε ουσιαστικό και δεσμευτικό περιεχόμενο, ένα είναι βέβαιο: δεν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι για τον εκδημοκρατισμό της δημοκρατίας μας και το μέλλον του κράτους δικαίου στη χώρα μας."
Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011
Αποφάσεις για κούρεμα του χρέους και νέο Μνημόνιο - επιπτώσεις και σχόλια
Είδηση: Πριν καν ληφθεί η τελική απόφαση των Ευρωπαίων ηγετών για το ελληνικό χρέος υπουργοί και βουλευτές «πιέζαν» τον Γιώργο Παπανδρέου -και μάλιστα με δημόσιες δηλώσεις- είτε να φέρει στη Βουλή τη νέα συμφωνία και να ψηφιστεί με 180 ψήφους είτε να προκηρύξει απ' ευθείας πρόωρες εκλογές. Το «χορό» των δηλώσεων άνοιξε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Κ. Σκανδαλίδης, ο οποίος έλεγε ότι, αν μετά τις Βρυξέλλες ο πρωθυπουργός βρεθεί προ διλημμάτων που αφορούν την εθνική κυριαρχία, πρέπει να φέρει τη νέα συμφωνία στη Βουλή, ζητώντας αυξημένη πλειοψηφία και, εάν χρειαστεί, να προσφύγει στη λαϊκή ετυμηγορία. «Μέχρι πού έχουμε την εξουσιοδότηση να παίρνουμε τέτοιες αποφάσεις;», διερωτήθηκε σε συνέντευξή του στο ραδιοσταθμό «Real FM». Ο βουλευτής Μίμης Ανδρουλάκης ζήτησε «να πλαισιωθεί» και με άλλα πρόσωπα «μέχρι να πάμε σε εκλογές», ενώ καταλόγισε στον πρωθυπουργό ότι «έκανε λάθος επιλογές και στα πρόσωπα και στις κινήσεις» Υπέρ της «εθνικής συνεννόησης» τάχθηκε ο βουλευτής Σπύρος Βούγιας, διαφορετικά -είπε- πρέπει ο λαός να κληθεί να αποφασίσει. «Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να σηκώσει μόνη της όλο το βάρος», είπε ο βουλευτής στο ραδιοσταθμό «Φλας».
Την ίδια ώρα, σε συμφωνία με τους τραπεζίτες για «κούρεμα» 50% των ελληνικών ομολόγων κατέληξε το ολονύχτιο θρίλερ διαπραγματεύσεων μεταξύ του IIF και των ευρωπαίων ηγετών. Σύμφωνα με το κείμενο συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, επετεύχθη συμφωνία για την απομείωση του 50% του ελληνικού χρέους ή κατά 100 δισ. ευρώ, οδηγώντας το σε συρρίκνωση στο 120% του ΑΕΠ έως το 2020.
Επίσης, αποφασίστηκε νέο δάνειο προς την Ελλάδα από την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ ύψους 100 δισ. ευρώ και επιπλέον 30 δισ. ευρώ που θα δοθούν από τις χώρες της Ευρωζώνης για το πρόγραμμα PSI. H νέα δανειακή σύμφωνα θα είναι έτοιμη έως το τέλος του 2011, προκειμένου το νέο πρόγραμμα για τη χρηματοδότηση της Ελλάδας να τεθεί σε εφαρμογή πριν από το 2012. Το νέο πρόγραμμα χρηματοδότησης έχει ορίζοντα το 2014. Παράλληλα, στο κείμενο συμπερασμάτων σημειώνεται ότι προβλέπεται ενίσχυση των μηχανισμών για την εποπτεία της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων. Ειδικότερα, το κείμενο σημειώνει ότι «η ιδιοκτησία του προγράμματος είναι ελληνική και η εφαρμογή του είναι ευθύνη των ελληνικών αρχών». Υπογραμμίζεται ακόμη ότι στο πλαίσιο του νέου προγράμματος, η Επιτροπή σε συνεργασία με τους υπόλοιπους εταίρους της τρόϊκα θα δημιουργήσει, για όσο διαρκέσει το πρόγραμμα, έναν επιτόπιο εποπτικό μηχανισμό, περιλαμβανομένης της εμπλοκής εθνικών εμπειρογνωμόνων (σημείωση: να μην "φάνε" και δικοί μας; ), οι οποίοι θα εργαστούν σε στενή και συνεχή συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση και την Τρόικα για την παροχή συμβουλών και βοήθειας προκειμένου να διασφαλίσουν την έγκαιρη και πλήρη εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων. Αξιοσημείωτο είναι ότι ο νέος αυτός ρόλος θα περιγράφεται στο Μνημόνιο.
Στο κείμενο συμπερασμάτων επισημαίνεται ακόμη η δέσμευση της Ελλάδας να γίνει χρήση των εσόδων του προγράμματος «Ήλιος» και άλλων εσόδων από ιδιωτικοποιήσεις κατά 15 δισ. ευρώ στη μείωση του χρέους και στην αποκατάσταση της δυνατότητας δανειοδότησης του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Την ίδια στιγμή, η Γερμανίδα Καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ προανήγγειλε αλλαγή των Συνθηκών με τρόπο που θα αποφασιστεί στη σύνοδο κορυφής του Δεκεμβρίου με τις οποίες θα καθιερωθεί η λειτουργία της Ευρωζώνης των 17 «ανεξάρτητα» από την Ε.Ε. των 27, αλλά και η οικονομική διακυβέρνηση, με ανάπτυξη κοινών οικονομικών πολιτικών, ποινές για τις παρεκκλίσεις και έλεγχο των προϋπολογισμών στις Βρυξέλλες πριν κατατεθούν στα εθνικά κοινοβούλια.
Eνώ αποφασίζονταν όλα αυτά το ραδιόφωνο του BBC προχώρησε στην αποκάλυψη ότι αρκετά hedge funds (κεφάλαια αντιστάθμισης πιστωτικού κινδύνου) σχεδιάζουν να προχωρήσουν στην αγορά ελληνικών ομολόγων βραχείας ωρίμανσης, εφόσον προχωρήσει το εθελοντικό «κούρεμα» των ομολόγων που κατέχουν ιδιώτες πιστωτές. Σύμφωνα με το σχέδιο που αποκαλύπτει το βρετανικό ραδιοφωνικό δίκτυο, τα hedge funds θα αρνηθούν να συμμετάσχουν εθελοντικά στο «κούρεμα», αξιώνοντας από την Αθήνα την πλήρη αποπληρωμή όσων θα τους οφείλει η ελληνική κυβέρνηση. Εκτιμούν έτσι ότι, με την απομείωση του χρέους προς τις τράπεζες, η ελληνική κυβέρνηση θα έχει τη δυνατότητα να καλύψει τις οφειλές που προκύπτουν από ομόλογα λήξης Μαρτίου του 2012, τα οποία και σκοπεύουν να αγοράσουν.Με τον τρόπο αυτό, τα διεθνή επενδυτικά κεφάλαια υπολογίζουν ότι θα έχουν κέρδη από 60% έως 100%.
Σχόλιο: Ξεκινάμε με μια απορία...Από τον Ιούλιο δεν υπήρχε συμφωνία για όλα αυτά; Μάλλον εμείς θα είχαμε καταλάβει λάθος - ή μήπως όχι; Η' μήπως οι αλλαγές που έγιναν στη συμφωνία του Ιουλίου είναι προς το χειρότερο με τον κίνδυνο για επιτροπίες, υποχρεωτικούς "συμβούλους" και κεντρικές αποφάσεις σε όλα τα θέματα;
Απ' ότι φάνηκε πάντως όλοι ήταν σίγουροι ότι οι απόφασεις που ελήφθησαν ερήμην μας στις Βρυξέλλες θα ζητούσαν ενυπόγραφες παραχωρήσεις εθνικής κυριαρχίας (κάτι που έχει γραφτεί κατά κόρον από πολλούς και από μας εδώ). Εξ' ου και η πρεμούρα για "μοίρασμα" της ευθύνης... Γι' αυτό και οι συνεχείς δηλώσεις και οι "παροτρύνσεις". Όμως κι έτσι ποιος θ' ακολουθήσει; Ποιος θα παραχωρήσει τη διοίκηση του κράτους σε ξένους; Οι "συνήθεις πρόθυμοι" δε φαίνονται και τόσο πρόθυμοι πλέον: "Αυτό που σήμερα συμβαίνει στις Βρυξέλλες, είναι η θεσμοποίηση της ταπείνωσής μας. Πριν 71 χρόνια οι πατεράδες μας και οι παππούδες μας αγωνίστηκαν ενάντια σε μια τέτοια ταπείνωση. Σήμερα ο κ. Παπανδρέου πάει εθελοντικά σε αυτήν", παρατήρησε ο κ. Καρατζαφέρης - ξεχνώντας ότι και αυτός άνοιξε το δρόμο στην σημερινή κατάσταση στην χώρα μας.
Παρατηρώντας βέβαια τα όσα έγιναν αυτές τις μέρες δεν μπορεί κανείς παρά να μελαγχολήσει (από την μια) και να γίνει "έξω φρενών" (από την άλλη). Η μελαγχολία έγγειται στο ότι οι αλλεπάλληλες σύνοδοι απέδειξαν ότι το οικοδόμημα της Ε.Ε. (της οποίας οι εμπνευστές ήθελαν να έχουν και "ευρωπαϊκούς ύμνους" τρομάρα τους) είναι σαθρό και λειτουργεί εις βάρος των πολλών και υπέρ των λίγων (των εξής δύο - Γερμανίας και Γαλλίας). Η αγανάκτηση έχει να κάνει με τον τρόπο που χειρίζονται την "ελληνική υπόθεση": επιμένουν να δηλώνουν πως "η Ελλάδα είναι μόνο το πρόβλημα" και πως "η Ελλάδα είναι μια μοναδική περίπτωση", παραβλέποντας την ύφεση στην οποία έχει εισέλθει μεγάλος αριθμός χωρών με υψηλά ποσοστά ανεργίας, τεράστια δημόσια χρέη και τραπεζικά συστήματα που απ' ότι φαίνονται στήριζαν την κερδοφορία τους στις δικές μας πλάτες... Την ίδια ώρα εμείς είχαμε την ατυχία να έχουμε μια κυβέρνηση που δυστυχώς σε καμία περίπτωση δεν φέρθηκε ως ελληνική. Ποτέ δεν διαπραγματεύτηκε με τα όποια όπλα είχε, ποτέ δεν έψαξε να βρει τις βέλτιστες λύσεις και ποτέ δεν έβαλε κόκκινες γραμμές. Αποδόμησε την ελληνική κοινωνία, ξετίναξε τα εργασιακά δικαιώματα, έριξε στα Τάρταρα μισθούς, συντάξεις και εκτός από τη διάθεση να ξεπουλήσει την Δημόσια περιουσία, έφτασε στο σημείο να διαπραγματεύεται και την παραχώρηση της Δημόσιας διοίκησης στους ξένους, κάτι που δεν έγινε σε τέτοιο βαθμό ούτε σε άλλες, πιο μαύρες στιγμές της ελληνικής ιστορίας.
Και βέβαια ας μην πέφτουμε σε πλάνες: Σύμφωνα με το μεγαλοφυές σχέδιο Παπανδρέου, το 2020 θα έχουμε το δημόσιο χρέος που είχαμε το 2009, παρά τις τόσες θυσίες και τα τόσα συνεχή μέτρα. Και αυτό σίγουρα είναι τεράστια "επιτυχία" από μόνο του.
Τι σημαίνουν όμως πρακτικά οι αποφάσεις που ελήφθησαν; Πλήρη ανάλυση για μισθούς, συντάξεις, τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία και δημοσιονομική πολιτική μπορείτε να δείτε εδώ.
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Τις επιπτώσεις της συνεχούς αβεβαιότητας (που καταδεικνύει πονηρούς σκοπούς για πολλούς) σημειώνει ο Γιώργος Δελαστίκ στο "Έθνος". Πιο συγκεκριμένα γράφει: "Θέλετε να φάτε ένα σουβλάκι καλαμάκι ή μήπως με τα ίδια λεφτά προτιμάτε να αγοράσετε μία... μετοχή της Εθνικής Τράπεζας; Οχι, δεν σας κοροϊδεύουμε, όντως 1,60 ευρώ κόστιζε προχθές η μετοχή της Εθνικής! Αν μάλιστα προτίθεστε να φάτε γύρο με πίτα, με τα 2 ευρώ μπορείτε να αγοράσετε πάνω από... 8 (!) μετοχές της Αγροτικής Τράπεζας ή 6 μετοχές του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Δεν κάνουμε πλάκα.
Τα εκατομμύρια των Ελλήνων, που καλά κάνουν και δεν ασχολούνται καθόλου με το χρηματιστήριο, δεν διανοούνται καν σε τι εξευτελιστικά χαμηλό επίπεδο έχουν πέσει οι μετοχές των τραπεζών. Η Αγροτική Τράπεζα (ΑΤΕ), που έχει ουσιαστικά στην κατοχή της αν θέλει τα μισά χωράφια της Ελλάδας ως υποθήκες μη εξυπηρετούμενων δανείων, άξιζε προχθές στο χρηματιστήριο ολόκληρη μόνο... 302 εκατομμύρια!!! Με 152 εκατομμύρια, δηλαδή, μπορούσε κανείς να αποκτήσει άνω του 50% των μετοχών της! Είναι απίστευτο.
Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, που πριν από μερικούς μήνες όλοι το παίνευαν για την εξαιρετική ρευστότητα που είχε, προχθές άξιζε... 95 εκατομμύρια - όχι, δεν είναι τυπογραφικό λάθος, ολόκληρη η τράπεζα δική σας με 95 μόνο εκατομμύρια ή αν δυσκολεύεστε λίγο οικονομικά, με μόλις 48 εκατομμυριάκια αποκτάτε πάνω από το 50% των μετοχών και κάνετε ό,τι θέλετε με την τράπεζά σας!
Θυμάστε που η Εθνική Τράπεζα είχε ξοδέψει 4,3 δισεκατομμύρια ευρώ για να αγοράσει την τουρκική Φινανσμπάνκ; Ε, λοιπόν, τώρα ολόκληρη η Εθνική αξίζει... 1,6 δισ.!
Μην ετοιμάζεστε πάντως να αρχίσετε να επιχειρηματολογείται ότι δήθεν η Εθνική, η ΑΤΕ και το ΤΤ κατάντησαν έτσι επειδή το Δημόσιο ασκεί τον έλεγχο σ' αυτές, γιατί οι εκπλήξεις που σας περιμένουν είναι δυσάρεστες. Ξέρετε πόσο αξίζουν οι μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες της χώρας; Προχθές η συνολική αξία της Αλφα, της Γιούρομπανκ, της Μαρφίν και της Πειραιώς, και των τεσσάρων μαζί, μόλις ξεπερνούσε το... ενάμισι όλο κι όλο δισεκατομμύριο! Μόνο 500 εκατομμύρια έκανε η Αλφα, 350 εκατομμύρια η Γιούρομπανκ, 443 η Μαρφίν και ούτε 275 η Πειραιώς!
Ολες μαζί και οι επτά τράπεζες που προαναφέρθηκαν, οι οποίες συναποτελούν ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα της Ελλάδας, δεν άξιζαν προχθές ούτε τριάμισι δισεκατομμύρια! Τριάμισι δισ. ευρώ όλες οι ελληνικές τράπεζες! Δεν το χωράει νους ανθρώπου.
Για να έχουμε μια εικόνα για το μέγεθος της καταβαράθρωσης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, το οποίο απόψε θα δεχτεί βίαιο χτύπημα από τις αποφάσεις των ηγετών της Ευρωζώνης -δηλαδή της Γερμανίας!- για το "κούρεμα" της αξίας των ελληνικών κρατικών ομολόγων, αρκεί να αναφέρουμε το εξής πολύ χαρακτηριστικό στοιχείο: Πριν από τέσσερα χρόνια, πριν ξεσπάσει δηλαδή η χρηματοπιστωτική κρίση, τον Οκτώβρη του 2007 οι επτά ελληνικές τράπεζες, που προχθές άξιζαν 3,49 δισ. ευρώ, άξιζαν... 67 δισεκατομμύρια! Αξιζαν δηλαδή 19 (!) φορές περισσότερο στο χρηματιστήριο από όσο αξίζουν σήμερα.
Αν πάλι δεν θέλετε να αγοράσετε όλες τις τράπεζες της χώρας με 3,5 δισ. ευρώ, έχετε κι άλλες επενδυτικές ευκαιρίες. Τι θα λέγατε να αγοράζατε π.χ. την εταιρεία ηλεκτροδότησης όλης της χώρας, τη ΔΕΗ, μαζί με τις εταιρείες ύδρευσης της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης που παρέχουν νερό σε πάνω από 5.000.000 ανθρώπους; Θέλετε μήπως να σας προσθέσουμε και τα λιμάνια της πρωτεύουσας και της συμπρωτεύουσας - δηλαδή τους Οργανισμούς Λιμένος Πειραιώς (ΟΛΠ) και Θεσσαλονίκης (ΟΛΘ);
Μη διστάζετε, τζάμπα είναι! Δεν κοστίζουν ασύλληπτα ποσά, όπως φαντάζεστε. Ηλεκτρικό, νερό και λιμάνια, όλα μαζί, κοστίζουν μόλις... 2,2 δισεκατομμύρια - και εννοούμε το 100% των μετοχών τους! Με 1,1 δισεκατομμυριάκι δηλαδή μπορείτε να αγοράσετε το 50% συν κάτι των μετοχών τους και να γίνετε ο άρχοντας που καταδικάζει στο σκοτάδι ή στη δίψα δέκα ή πέντε εκατομμύρια ανθρώπους - κι έχετε και τα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης για πάρτη σας! Με ένα δισεκατομμύριο! Εκεί φτάσαμε..."
Πηγές ειδήσεων: "Έθνος", "Α.Π.Ε.", "Πρώτο Θέμα"
Την ίδια ώρα, σε συμφωνία με τους τραπεζίτες για «κούρεμα» 50% των ελληνικών ομολόγων κατέληξε το ολονύχτιο θρίλερ διαπραγματεύσεων μεταξύ του IIF και των ευρωπαίων ηγετών. Σύμφωνα με το κείμενο συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, επετεύχθη συμφωνία για την απομείωση του 50% του ελληνικού χρέους ή κατά 100 δισ. ευρώ, οδηγώντας το σε συρρίκνωση στο 120% του ΑΕΠ έως το 2020.
Επίσης, αποφασίστηκε νέο δάνειο προς την Ελλάδα από την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ ύψους 100 δισ. ευρώ και επιπλέον 30 δισ. ευρώ που θα δοθούν από τις χώρες της Ευρωζώνης για το πρόγραμμα PSI. H νέα δανειακή σύμφωνα θα είναι έτοιμη έως το τέλος του 2011, προκειμένου το νέο πρόγραμμα για τη χρηματοδότηση της Ελλάδας να τεθεί σε εφαρμογή πριν από το 2012. Το νέο πρόγραμμα χρηματοδότησης έχει ορίζοντα το 2014. Παράλληλα, στο κείμενο συμπερασμάτων σημειώνεται ότι προβλέπεται ενίσχυση των μηχανισμών για την εποπτεία της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων. Ειδικότερα, το κείμενο σημειώνει ότι «η ιδιοκτησία του προγράμματος είναι ελληνική και η εφαρμογή του είναι ευθύνη των ελληνικών αρχών». Υπογραμμίζεται ακόμη ότι στο πλαίσιο του νέου προγράμματος, η Επιτροπή σε συνεργασία με τους υπόλοιπους εταίρους της τρόϊκα θα δημιουργήσει, για όσο διαρκέσει το πρόγραμμα, έναν επιτόπιο εποπτικό μηχανισμό, περιλαμβανομένης της εμπλοκής εθνικών εμπειρογνωμόνων (σημείωση: να μην "φάνε" και δικοί μας; ), οι οποίοι θα εργαστούν σε στενή και συνεχή συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση και την Τρόικα για την παροχή συμβουλών και βοήθειας προκειμένου να διασφαλίσουν την έγκαιρη και πλήρη εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων. Αξιοσημείωτο είναι ότι ο νέος αυτός ρόλος θα περιγράφεται στο Μνημόνιο.
Στο κείμενο συμπερασμάτων επισημαίνεται ακόμη η δέσμευση της Ελλάδας να γίνει χρήση των εσόδων του προγράμματος «Ήλιος» και άλλων εσόδων από ιδιωτικοποιήσεις κατά 15 δισ. ευρώ στη μείωση του χρέους και στην αποκατάσταση της δυνατότητας δανειοδότησης του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Την ίδια στιγμή, η Γερμανίδα Καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ προανήγγειλε αλλαγή των Συνθηκών με τρόπο που θα αποφασιστεί στη σύνοδο κορυφής του Δεκεμβρίου με τις οποίες θα καθιερωθεί η λειτουργία της Ευρωζώνης των 17 «ανεξάρτητα» από την Ε.Ε. των 27, αλλά και η οικονομική διακυβέρνηση, με ανάπτυξη κοινών οικονομικών πολιτικών, ποινές για τις παρεκκλίσεις και έλεγχο των προϋπολογισμών στις Βρυξέλλες πριν κατατεθούν στα εθνικά κοινοβούλια.
Eνώ αποφασίζονταν όλα αυτά το ραδιόφωνο του BBC προχώρησε στην αποκάλυψη ότι αρκετά hedge funds (κεφάλαια αντιστάθμισης πιστωτικού κινδύνου) σχεδιάζουν να προχωρήσουν στην αγορά ελληνικών ομολόγων βραχείας ωρίμανσης, εφόσον προχωρήσει το εθελοντικό «κούρεμα» των ομολόγων που κατέχουν ιδιώτες πιστωτές. Σύμφωνα με το σχέδιο που αποκαλύπτει το βρετανικό ραδιοφωνικό δίκτυο, τα hedge funds θα αρνηθούν να συμμετάσχουν εθελοντικά στο «κούρεμα», αξιώνοντας από την Αθήνα την πλήρη αποπληρωμή όσων θα τους οφείλει η ελληνική κυβέρνηση. Εκτιμούν έτσι ότι, με την απομείωση του χρέους προς τις τράπεζες, η ελληνική κυβέρνηση θα έχει τη δυνατότητα να καλύψει τις οφειλές που προκύπτουν από ομόλογα λήξης Μαρτίου του 2012, τα οποία και σκοπεύουν να αγοράσουν.Με τον τρόπο αυτό, τα διεθνή επενδυτικά κεφάλαια υπολογίζουν ότι θα έχουν κέρδη από 60% έως 100%.
Σχόλιο: Ξεκινάμε με μια απορία...Από τον Ιούλιο δεν υπήρχε συμφωνία για όλα αυτά; Μάλλον εμείς θα είχαμε καταλάβει λάθος - ή μήπως όχι; Η' μήπως οι αλλαγές που έγιναν στη συμφωνία του Ιουλίου είναι προς το χειρότερο με τον κίνδυνο για επιτροπίες, υποχρεωτικούς "συμβούλους" και κεντρικές αποφάσεις σε όλα τα θέματα;
Απ' ότι φάνηκε πάντως όλοι ήταν σίγουροι ότι οι απόφασεις που ελήφθησαν ερήμην μας στις Βρυξέλλες θα ζητούσαν ενυπόγραφες παραχωρήσεις εθνικής κυριαρχίας (κάτι που έχει γραφτεί κατά κόρον από πολλούς και από μας εδώ). Εξ' ου και η πρεμούρα για "μοίρασμα" της ευθύνης... Γι' αυτό και οι συνεχείς δηλώσεις και οι "παροτρύνσεις". Όμως κι έτσι ποιος θ' ακολουθήσει; Ποιος θα παραχωρήσει τη διοίκηση του κράτους σε ξένους; Οι "συνήθεις πρόθυμοι" δε φαίνονται και τόσο πρόθυμοι πλέον: "Αυτό που σήμερα συμβαίνει στις Βρυξέλλες, είναι η θεσμοποίηση της ταπείνωσής μας. Πριν 71 χρόνια οι πατεράδες μας και οι παππούδες μας αγωνίστηκαν ενάντια σε μια τέτοια ταπείνωση. Σήμερα ο κ. Παπανδρέου πάει εθελοντικά σε αυτήν", παρατήρησε ο κ. Καρατζαφέρης - ξεχνώντας ότι και αυτός άνοιξε το δρόμο στην σημερινή κατάσταση στην χώρα μας.
Παρατηρώντας βέβαια τα όσα έγιναν αυτές τις μέρες δεν μπορεί κανείς παρά να μελαγχολήσει (από την μια) και να γίνει "έξω φρενών" (από την άλλη). Η μελαγχολία έγγειται στο ότι οι αλλεπάλληλες σύνοδοι απέδειξαν ότι το οικοδόμημα της Ε.Ε. (της οποίας οι εμπνευστές ήθελαν να έχουν και "ευρωπαϊκούς ύμνους" τρομάρα τους) είναι σαθρό και λειτουργεί εις βάρος των πολλών και υπέρ των λίγων (των εξής δύο - Γερμανίας και Γαλλίας). Η αγανάκτηση έχει να κάνει με τον τρόπο που χειρίζονται την "ελληνική υπόθεση": επιμένουν να δηλώνουν πως "η Ελλάδα είναι μόνο το πρόβλημα" και πως "η Ελλάδα είναι μια μοναδική περίπτωση", παραβλέποντας την ύφεση στην οποία έχει εισέλθει μεγάλος αριθμός χωρών με υψηλά ποσοστά ανεργίας, τεράστια δημόσια χρέη και τραπεζικά συστήματα που απ' ότι φαίνονται στήριζαν την κερδοφορία τους στις δικές μας πλάτες... Την ίδια ώρα εμείς είχαμε την ατυχία να έχουμε μια κυβέρνηση που δυστυχώς σε καμία περίπτωση δεν φέρθηκε ως ελληνική. Ποτέ δεν διαπραγματεύτηκε με τα όποια όπλα είχε, ποτέ δεν έψαξε να βρει τις βέλτιστες λύσεις και ποτέ δεν έβαλε κόκκινες γραμμές. Αποδόμησε την ελληνική κοινωνία, ξετίναξε τα εργασιακά δικαιώματα, έριξε στα Τάρταρα μισθούς, συντάξεις και εκτός από τη διάθεση να ξεπουλήσει την Δημόσια περιουσία, έφτασε στο σημείο να διαπραγματεύεται και την παραχώρηση της Δημόσιας διοίκησης στους ξένους, κάτι που δεν έγινε σε τέτοιο βαθμό ούτε σε άλλες, πιο μαύρες στιγμές της ελληνικής ιστορίας.
Και βέβαια ας μην πέφτουμε σε πλάνες: Σύμφωνα με το μεγαλοφυές σχέδιο Παπανδρέου, το 2020 θα έχουμε το δημόσιο χρέος που είχαμε το 2009, παρά τις τόσες θυσίες και τα τόσα συνεχή μέτρα. Και αυτό σίγουρα είναι τεράστια "επιτυχία" από μόνο του.
Τι σημαίνουν όμως πρακτικά οι αποφάσεις που ελήφθησαν; Πλήρη ανάλυση για μισθούς, συντάξεις, τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία και δημοσιονομική πολιτική μπορείτε να δείτε εδώ.
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Τις επιπτώσεις της συνεχούς αβεβαιότητας (που καταδεικνύει πονηρούς σκοπούς για πολλούς) σημειώνει ο Γιώργος Δελαστίκ στο "Έθνος". Πιο συγκεκριμένα γράφει: "Θέλετε να φάτε ένα σουβλάκι καλαμάκι ή μήπως με τα ίδια λεφτά προτιμάτε να αγοράσετε μία... μετοχή της Εθνικής Τράπεζας; Οχι, δεν σας κοροϊδεύουμε, όντως 1,60 ευρώ κόστιζε προχθές η μετοχή της Εθνικής! Αν μάλιστα προτίθεστε να φάτε γύρο με πίτα, με τα 2 ευρώ μπορείτε να αγοράσετε πάνω από... 8 (!) μετοχές της Αγροτικής Τράπεζας ή 6 μετοχές του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Δεν κάνουμε πλάκα.
Τα εκατομμύρια των Ελλήνων, που καλά κάνουν και δεν ασχολούνται καθόλου με το χρηματιστήριο, δεν διανοούνται καν σε τι εξευτελιστικά χαμηλό επίπεδο έχουν πέσει οι μετοχές των τραπεζών. Η Αγροτική Τράπεζα (ΑΤΕ), που έχει ουσιαστικά στην κατοχή της αν θέλει τα μισά χωράφια της Ελλάδας ως υποθήκες μη εξυπηρετούμενων δανείων, άξιζε προχθές στο χρηματιστήριο ολόκληρη μόνο... 302 εκατομμύρια!!! Με 152 εκατομμύρια, δηλαδή, μπορούσε κανείς να αποκτήσει άνω του 50% των μετοχών της! Είναι απίστευτο.
Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, που πριν από μερικούς μήνες όλοι το παίνευαν για την εξαιρετική ρευστότητα που είχε, προχθές άξιζε... 95 εκατομμύρια - όχι, δεν είναι τυπογραφικό λάθος, ολόκληρη η τράπεζα δική σας με 95 μόνο εκατομμύρια ή αν δυσκολεύεστε λίγο οικονομικά, με μόλις 48 εκατομμυριάκια αποκτάτε πάνω από το 50% των μετοχών και κάνετε ό,τι θέλετε με την τράπεζά σας!
Θυμάστε που η Εθνική Τράπεζα είχε ξοδέψει 4,3 δισεκατομμύρια ευρώ για να αγοράσει την τουρκική Φινανσμπάνκ; Ε, λοιπόν, τώρα ολόκληρη η Εθνική αξίζει... 1,6 δισ.!
Μην ετοιμάζεστε πάντως να αρχίσετε να επιχειρηματολογείται ότι δήθεν η Εθνική, η ΑΤΕ και το ΤΤ κατάντησαν έτσι επειδή το Δημόσιο ασκεί τον έλεγχο σ' αυτές, γιατί οι εκπλήξεις που σας περιμένουν είναι δυσάρεστες. Ξέρετε πόσο αξίζουν οι μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες της χώρας; Προχθές η συνολική αξία της Αλφα, της Γιούρομπανκ, της Μαρφίν και της Πειραιώς, και των τεσσάρων μαζί, μόλις ξεπερνούσε το... ενάμισι όλο κι όλο δισεκατομμύριο! Μόνο 500 εκατομμύρια έκανε η Αλφα, 350 εκατομμύρια η Γιούρομπανκ, 443 η Μαρφίν και ούτε 275 η Πειραιώς!
Ολες μαζί και οι επτά τράπεζες που προαναφέρθηκαν, οι οποίες συναποτελούν ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα της Ελλάδας, δεν άξιζαν προχθές ούτε τριάμισι δισεκατομμύρια! Τριάμισι δισ. ευρώ όλες οι ελληνικές τράπεζες! Δεν το χωράει νους ανθρώπου.
Για να έχουμε μια εικόνα για το μέγεθος της καταβαράθρωσης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, το οποίο απόψε θα δεχτεί βίαιο χτύπημα από τις αποφάσεις των ηγετών της Ευρωζώνης -δηλαδή της Γερμανίας!- για το "κούρεμα" της αξίας των ελληνικών κρατικών ομολόγων, αρκεί να αναφέρουμε το εξής πολύ χαρακτηριστικό στοιχείο: Πριν από τέσσερα χρόνια, πριν ξεσπάσει δηλαδή η χρηματοπιστωτική κρίση, τον Οκτώβρη του 2007 οι επτά ελληνικές τράπεζες, που προχθές άξιζαν 3,49 δισ. ευρώ, άξιζαν... 67 δισεκατομμύρια! Αξιζαν δηλαδή 19 (!) φορές περισσότερο στο χρηματιστήριο από όσο αξίζουν σήμερα.
Αν πάλι δεν θέλετε να αγοράσετε όλες τις τράπεζες της χώρας με 3,5 δισ. ευρώ, έχετε κι άλλες επενδυτικές ευκαιρίες. Τι θα λέγατε να αγοράζατε π.χ. την εταιρεία ηλεκτροδότησης όλης της χώρας, τη ΔΕΗ, μαζί με τις εταιρείες ύδρευσης της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης που παρέχουν νερό σε πάνω από 5.000.000 ανθρώπους; Θέλετε μήπως να σας προσθέσουμε και τα λιμάνια της πρωτεύουσας και της συμπρωτεύουσας - δηλαδή τους Οργανισμούς Λιμένος Πειραιώς (ΟΛΠ) και Θεσσαλονίκης (ΟΛΘ);
Μη διστάζετε, τζάμπα είναι! Δεν κοστίζουν ασύλληπτα ποσά, όπως φαντάζεστε. Ηλεκτρικό, νερό και λιμάνια, όλα μαζί, κοστίζουν μόλις... 2,2 δισεκατομμύρια - και εννοούμε το 100% των μετοχών τους! Με 1,1 δισεκατομμυριάκι δηλαδή μπορείτε να αγοράσετε το 50% συν κάτι των μετοχών τους και να γίνετε ο άρχοντας που καταδικάζει στο σκοτάδι ή στη δίψα δέκα ή πέντε εκατομμύρια ανθρώπους - κι έχετε και τα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης για πάρτη σας! Με ένα δισεκατομμύριο! Εκεί φτάσαμε..."
Πηγές ειδήσεων: "Έθνος", "Α.Π.Ε.", "Πρώτο Θέμα"
Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011
Οι πέντε συν μία "χρεωκοπίες" της Ελλάδας
Μάλιστα η συνδυασμένη διάρκεια της περιόδου κατά την οποία η Ελλάδα ήταν χρεοκοπημένη στη σύγχρονη εποχή ανέρχεται σε ενενήντα χρόνια ή περίπου στο ήμισυ της συνολικής περιόδου κατά την οποία η χώρα είναι ανεξάρτητη! Πάντως, η πρώτη καταγεγραμμένη χρεοκοπία στην ελληνική ιστορία έγινε τον 4ο αιώνα προ Χριστού, όταν 13 πόλεις-κράτη της Ελλάδας δανείστηκαν κεφάλαια από τον Ναό της Δήλου. Τότε οι περισσότεροι από τους δανειστές δεν κατάφεραν ποτέ να αποπληρώσουν τα δάνεια και ο Ναός "έγραψε" απώλειες 80% επί του κεφαλαίου του. Σε παγκόσμιο επίπεδο, σύμφωνα με δημοσίευμα του αμερικανικού περιοδικού "Forbes", "πρωταθλήτριες" στο σπορ της χρεοκοπίας αναδεικνύονται η Βενεζουέλα και το Εκουαδόρ, με 10 "κανόνια" η κάθε χώρα.
Η Ελλάδα κήρυξε πτώχευση πέντε φορές και συγκεκριμένα το 1827, το 1832, το 1843, το 1893 και το 1932, ενώ σε όλες ήταν εμφανής η εμπλοκή του διεθνούς παράγοντα στην εσωτερική ζωή της χώρας.
Ο εξωτερικός δανεισμός με επαχθείς όρους συνοδεύει το ελληνικό κράτος από τα πρώτα του βήματα με την αναγνώριση της εθνικής υπόστασης μετά την Επανάσταση του 1821, ενώ το μεγαλύτερο μέρος των δανείων σπαταλήθηκε όχι για τις ανάγκες του λαού, αλλά για την προπληρωμή τόκων και προμηθειών στα χρηματιστήρια της Ευρώπης.
Η κύρια αιτία που η χώρα μας αδυνατεί να σηκώσει κεφάλι ήταν τότε, όπως άλλωστε και σήμερα, το υψηλό δημόσιο χρέος. Επίσης, ο ρόλος των ξένων δεν πρέπει να υπερεκτιμάται: έχουν συμφέροντα τα οποία φροντίζουν να εξυπηρετούν υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, χωρίς αυτό να αποκλείει κερδοσκοπικές επιθέσεις από συγκεκριμένα κέντρα που άλλοτε κέρδιζαν μεγαλύτερα επιτόκια ή ελληνική γη με υποθήκη και σήμερα, με την παγκοσμιοποίηση των αγορών, υψηλότερα spreads και υπεραξίες από το σορτάρισμα σε μετοχές και ομόλογα.
Τρικούπης
"Δυστυχώς επτωχεύσαμεν"
Η φράση "Δυστυχώς επτωχεύσαμεν" αποτελεί μια ιστορική αναφορά που πιστώνεται στον πρωθυπουργό της Ελλάδας Χαρίλαο Τρικούπη. Ο Τρικούπης λέγεται πως τη χρησιμοποίησε σε ομιλία του στη Βουλή στις 10 Δεκεμβρίου του 1893, αναφερόμενος στην οικονομική κατάσταση του κράτους και στην αδυναμία του να αποπληρώσει το δημόσιο χρέος του. Η κυβέρνησή του κήρυξε πτώχευση, η οποία και επέφερε την επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου σε βάρος της Ελλάδας. Αν και θεωρείται πως η φράση λέχθηκε από το βήμα της Βουλής, αμφισβητείται πως χρησιμοποιήθηκε από τον Τρικούπη στην ομιλία του, καθώς από τα πρακτικά της Βουλής δεν προκύπτει κάτι τέτοιο. Διάφορες άλλες μαρτυρίες αναφέρουν πως η φράση ελέχθη κανονικά από αυτόν, αλλά χωρίς να είναι ξεκάθαρο αν ειπώθηκε στη Βουλή ή εκτός αυτής. Στην πραγματικότητα η φράση αυτή λέχθηκε από τον Χ. Τρικούπη την παραπάνω ημερομηνία από του βήματος της Βουλής όχι όμως απευθυνόμενος προς το Σώμα της Βουλής ως επίσημη διακήρυξη, αλλά "εν τη ρύμη του λόγου" του, αναφέροντας τις αναγκαίες προς τους δανειστές διαπραγματεύσεις, που πίεζαν απροκάλυπτα τον οικονομικό έλεγχο της Ελλάδας.
Η πρώτη πτώχευση
Ο πόλεμος για την ανεξαρτησία της Ελλάδας ξεκίνησε το 1821 και στόχο είχε τον τερματισμό της οθωμανικής κυριαρχίας. Το 1824 εξασφαλίστηκε από το Χρηματιστήριο του Λονδίνου δάνειο ύψους 472.000 στερλινών, προκειμένου να συνεχιστεί ο αγώνας. Η προσφορά υπερκαλύφθηκε και από τους αγοραστές απαιτήθηκε να καταβάλουν μόνο το 10% της τιμής αγοράς. Επιπλέον δάνειο ύψους 1,1 εκατ. στερλινών χορηγήθηκε το 1825. Οι κερδοσκόποι στο Λονδίνο "σούφρωσαν" το μεγαλύτερο μέρος των ποσών, προτού η Ελλάδα λάβει τα κεφάλαια. Το 1827 ο Ι. Καποδίστριας απευθύνει έκκληση στις μεγάλες δυνάμεις για νέο δάνειο χωρίς αυτές να ανταποκριθούν.
Σπατάλη από Οθωνα
Το 1832 χορηγήθηκε δάνειο ύψους 60 εκατ. δραχμών στην Ελλάδα, η οποία ήταν πλέον ανεξάρτητο κράτος. Το δάνειο κανονίστηκε από τις κυβερνήσεις Γαλλίας, Ρωσίας και Βρετανίας και υποτίθεται ότι χορηγήθηκε προκειμένου να βοηθήσει την Ελλάδα να "χτίσει" την οικονομία της. Τα κεφάλαια κατά το μεγαλύτερο μέρος τους κατασπαταλήθηκαν για τη διατήρηση του στρατού και του Βαυαρού πρίγκιπα Οθωνα, ο οποίος έγινε βασιλιάς της Ελλάδας από τους Αγγλους.
Περικοπές μισθών
Μέχρι το 1843 η οικονομική ανάκαμψη δεν φαινόταν πουθενά. Η χώρα αδυνατούσε να εκπληρώσει το δημόσιο χρέος της. Οι ξένες δυνάμεις αρνήθηκαν να καταβάλουν την τρίτη δόση του δανείου του 1832. Ο Οθωνας αναγκάστηκε να κηρύξει επίσημη πτώχευση εκλιπαρώντας για νέες πιστώσεις. Υπό τον φόβο της εισβολής των μεγάλων δυνάμεων και κάτω από την υπόδειξή τους προχωρεί στη μείωση των τακτικών δαπανών, που περιλαμβάνει και περικοπές μισθών. Η διάσκεψη που συνήλθε στο Λονδίνο έθεσε αυστηρούς όρους για την καταβολή των ελληνικών οφειλών.
Στάση πληρωμών
Αφού η ελληνική κυβέρνηση προχώρησε σε διακανονισμό των χρεών της το 1878, οι παγκόσμιες αγορές κεφαλαίου άνοιξαν και πάλι για την Ελλάδα και -όπως ήταν αναμενόμενο- οι δανειστές προθυμοποιήθηκαν αμέσως να χορηγήσουν στη χώρα κεφάλαια. Αυτός ο δανεισμός αυξήθηκε σε μη βιώσιμα επίπεδα και η κυβέρνηση Τρικούπη προχώρησε σε στάση πληρωμών το 1893. Το 1898 οι ξένες πιέσεις οδήγησαν την Ελλάδα να αποδεχτεί τη δημιουργία της Διεθνούς Επιτροπής για τη Διαχείριση του Ελληνικού Χρέους. Αυτή η Επιτροπή ήλεγχε την οικονομική πολιτική της χώρας, καθώς και την είσπραξη φόρων και τα συστήματα διαχείρισης της Ελλάδας.
Διεθνές κραχ - Υποτίμηση δραχμής
Το 1929 ξεσπάει η παγκόσμια οικονομική κρίση ύστερα από το κραχ του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης. Η κρίση είχε άμεσες συνέπειες στην οικονομία της Ελλάδας. Εναν χρόνο πριν η χώρα είχε επανέλθει στον "κανόνα χρυσού", με σκοπό να προσελκύσει επενδύσεις ξένων κεφαλαίων. Η δραχμή για να παραμείνει στον "κανόνα χρυσού" συνδέεται με το δολάριο. Τον Σεπτέμβρη του 1931 προκαλείται πανικός, με "φυγάδευση" στο εξωτερικό 3,6 εκατ. δολαρίων από ιδιώτες και τράπεζες. Η κυβέρνηση αναζητεί εναγωνίως νέα δάνεια χωρίς επιτυχία. Την άνοιξη του 1932 ο Βενιζέλος αναγκάζεται να εγκαταλείψει καθυστερημένα τον " χρυσό κανόνα" και να υποτιμήσει τη δραχμή. Την Πρωτομαγιά ανακοινώνει στη Βουλή την πτώχευση της Ελλάδας.
Το 454 π.Χ
Στη Δήλο η πρώτη χρεοκοπία στον κόσμο
Η πρώτη πτώχευση στην παγκόσμια ιστορία σημειώθηκε το 454 προ Χριστού στον Ναό της Δήλου. Τον 4ο αιώνα π.Χ. στον Ναό του Απόλλωνα στη Δήλο βρίσκονταν οι θησαυροί της συνομοσπονδίας των ελληνικών πόλεων-κρατών κάτω από την ηγεσία της Αθήνας. Εκεί φυλασσόταν το τεράστιο ποσό των εισφορών των συμμάχων και εκεί γίνονταν οι συναντήσεις των αντιπροσώπων.
Οι πόλεις-κράτη συνέβαλαν στο ταμείο με τη μορφή οικονομικών πόρων, στρατευμάτων και πλοίων, ενώ τα μέλη είχαν ισότιμη ψήφο στο συμβούλιο που είχε δημιουργηθεί.
Το ποσό της οικονομικής συμβολής καθοριζόταν από την Αθήνα, η οποία κατάφερε κάποια στιγμή να μεταφερθεί το θησαυροφυλάκιο της Συμμαχίας από τη Δήλο στην Αθήνα, καθώς πολύ σύντομα η Δηλιακή Συμμαχία εξελίχθηκε σε Αθηναϊκή Ηγεμονία.
Ο Αριστείδης καθόρισε πρώτος το ποσό της εισφοράς για κάθε πόλη με τόσο δίκαιο τρόπο που οι σύμμαχοι τον ονόμασαν "τον δικαιότερο από όλους τους ανθρώπους".
Το 454 π.Χ., λοιπόν, και ενώ η περίφημη αθηναϊκή συμμαχία έχει ανασυσταθεί, 13 πόλεις-κράτη προχώρησαν σε δανεισμό από τον Ναό της Δήλου. Οι δέκα πόλεις-κράτη, όμως, δεν μπορούσαν να αποπληρώσουν τα χρέη τους, προχωρώντας έτσι στην πρώτη... στάση πληρωμών της παγκόσμιας ιστορίας!
Δύο από τις δέκα πόλεις-κράτη, μάλιστα, δεν μπόρεσαν τελικά να αποπληρώσουν τα χρέη τους, ενώ οι υπόλοιπες οκτώ ζήτησαν αυτό που αποκαλείται... επαναδιαπραγμάτευση χρέους.
Η στάση πληρωμών στην Αρχαία Ελλάδα δεν ήταν, λοιπόν, άγνωστο φαινόμενο, διότι -όπως λέγεται- οι αρχαίοι Ελληνες ως έμποροι αναγνώριζαν αυτό που αποκαλείται σήμερα συνυπευθυνότητα χρέους - δηλαδή ότι ο δανειστής πρέπει να αναλαμβάνει μερίδιο του ρίσκου αν κάτι πάει στραβά.
Το θέμα είναι, πάντως, ότι πολλά από τα δάνεια χορηγήθηκαν τότε με τη σίγουρη πρόβλεψη ότι ο οφειλέτης θα αποδειχτεί τελικά ανίκανος να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του.
Μετά το "κανόνι" ο Περικλής μετέφερε το ταμείο της Συμμαχίας στην Ακρόπολη της Αθήνας. Εκτοτε οι αποφάσεις λαμβάνονταν μόνο από την Αθήνα και ο φόρος οριζόταν από την Εκκλησία του Δήμου.
Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011
Σε μόνιμη οικονομική καραντίνα η Ελλάδα μέχρι το 2030 / Σωρεία συνταγματικών παραβιάσεων από το πρόσφατο πολυνομοσχέδιο
Είδηση: Σε μόνιμη «καραντίνα» μέχρι το 2030 θα παραμείνει η χώρα μας, με τις χρηματοδοτικές της ανάγκες να ξεπερνούν τα 200 δισ. ευρώ και απαιτούμενο «κούρεμα» τουλάχιστον 50%, για να μπορέσει το δημόσιο χρέος να περιοριστεί μόλις στο 120% του ΑΕΠ προς τα τέλη της δεκαετίας (!).
Οι διαπιστώσεις αυτές περιλαμβάνονται στην εμπιστευτική έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη βιωσιμότητα του χρέους, η οποία βρίσκεται από χθες στα χέρια των ηγετών της ευρωζώνης, οι οποίοι επιχειρούν να λύσουν το ελληνικό και μαζί το ευρωπαϊκό πρόβλημα χρέους.
Η έκθεση διαπιστώνει επιδείνωση της κατάστασης όσον αφορά την Ελλάδα, με την οικονομία να «προσαρμόζεται» μόνο μέσω της ύφεσης και της μείωσης μισθών, παρά μέσω αύξησης της παραγωγικότητας, χάρη στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Αυτό σημαίνει πως το δημόσιο χρέος θα παραμείνει υψηλό για αρκετά ακόμη χρόνια και για να αντιμετωπιστεί η βιωσιμότητά του, η Επιτροπή προτείνει γενναίο «κούρεμα», με συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα.
Από το 2013, που η χώρα μας θα επέστρεφε στις αγορές με το πρώτο Μνημόνιο, τώρα η επιστροφή αναβάλλεται επ' αόριστον, η συμφωνία της 21ης Ιουλίου κρίνεται -πριν καλά καλά εφαρμοστεί- ανεπαρκής και οι ανάγκες χρηματοδότησης, με βάση το χειρότερο σενάριο, μπορεί να φθάσουν έως και τα 440 δισ. ευρώ.
Για τη βιωσιμότητα του χρέους η έκθεση προτείνει «κούρεμα» 50%-60%. Με «κούρεμα» της τάξης του 50% το χρέος θα παραμείνει λίγο πάνω από το 120% του ΑΕΠ μέχρι τα τέλη του 2020. Γεγονός που, όπως επισημαίνει η έκθεση, δεδομένου του ότι δεν θα υπάρχει πρόσβαση στις αγορές, σημαίνει ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί επιπλέον χρηματοδότηση περί τα 114 δισ. ευρώ. Για περαιτέρω μείωση του χρέους, για παράδειγμα κάτω του 110% του ΑΕΠ το 2020, θα χρειαστεί, μάλιστα, μεγαλύτερη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, με «κούρεμα» της τάξης του 60% ή και περισσότερο και επιπλέον χρηματοδότηση με 109 δισ. ευρώ. Με άλλα λόγια, η ελληνική οικονομία θα χρειαστεί πάνω από 200 δισ. ευρώ μέσα στα επόμενα χρόνια, για να πετύχει -όπως η ίδια Ευρωπαϊκή Επιτροπή διαπιστώνει- τη μείωση του χρέους σε επίπεδα που ήδη για άλλες χώρες, όπως η Ιταλία, έχει χτυπήσει συναγερμός. Και αυτό χωρίς να προσμετρηθούν, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η έκθεση, τα κόστη από ενδεχόμενη διάχυση της κρίσης.
Η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν είναι παρά ομολογία αποτυχίας της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Αλλωστε, πριν καταλήξει η έκθεση για τη βιωσιμότητα του χρέους στην παραδοχή για ανάγκη γενναίου «κουρέματος», επισήμανε την επιδείνωση της κατάστασης στην Ελλάδα μετά την τέταρτη αξιολόγηση, την οποία αποδίδει στην έλλειψη διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και την καθυστέρηση εφαρμογής της υποσχεθείσας πολιτικής. Με βάση τη νέα σκληρή πραγματικότητα, η έκθεση προβλέπει για το 2011 ύφεση 5,5% και 3% για το 2012, με την ανάπτυξη να επανέρχεται κατά μέσο όρο στο 1,25% το 2013-14, στο 2,75% το 2015-2020 και στο 1,75% το χρόνο την περίοδο 2021-2030.
Με τέτοιους ρυθμούς ανάπτυξης, το χρέος θα παραμείνει σε πολύ υψηλά επίπεδα και θα αρχίσει να μειώνεται με πολύ αργούς ρυθμούς. Θα φθάσει στο 186% του ΑΕΠ το 2013 και θα μειωθεί μόλις στο 152% του ΑΕΠ στα τέλη του 2020 και στο 130% του ΑΕΠ στα τέλη του 2030 (!). Η Ελλάδα δεν θα επιστρέψει στις αγορές νωρίτερα από το 2021 και οι συσσωρευμένες χρηματοδοτικές της ανάγκες θα φθάσουν περί τα 252 δισ. ευρώ μέχρι το 2020.
Υπάρχει και ένα δεύτερο, χειρότερο σενάριο, που κάνει λόγο για βαθύτερη ύφεση, λόγω της μεγάλης εσωτερικής υποτίμησης, η οποία μπορεί να αυξήσει το χρέος έως και το 208% του ΑΕΠ, παραμένοντας σε υψηλά επίπεδα μέχρι και το 2020 (173% του ΑΕΠ). Με βάση το σενάριο αυτό, η Ελλάδα δεν θα επιστρέψει στις αγορές πριν από το 2027, με τις χρηματοδοτικές της ανάγκες να φθάνουν στα 450 δισ. ευρώ.
Σχόλιο: Την ίδια ώρα που η Γερμανία απαιτεί "νέα μέτρα" (!!!), την ώρα που το ενδεχόμενο κούρεμα ομολόγων θα οδηγήσει εν τέλει σε αύξηση του δημόσιου χρέους (αφού θα οδηγήσει σε κρατικοποίηση των τραπεζών που προφανώς δεν μπορεί να γίνει από ιδία κεφάλαια), βγαίνει στη δημοσιότητα και η έκθεση που παρουσιάζουμε, που δείχνει την ματαιότητα των όσων συμβαίνουν εδώ και 18 μήνες στην χώρα μας. Επίσης αποδεικνύει πως τελικά ούτε το "κούρεμα" θα έχει ουσιαστικά θετικό αντίκτυπο στην χώρα μας, όπως πολύ επιμένουν.
Το ερώτημα επομένως που τίθεται είναι το εξής: γιατί προχωράμε έτσι; Η απάντηση απλή. Γιατί έτσι βολεύει τους "δανειστές-δυνάστες" μας και τις κυβερνήσεις των χωρών τους. Μπορεί να χάσουν χρήματα από τα κεφάλαια τους (τα έχουν πάρει βέβαια σε τόκους), αλλά θα μπορέσουν εκμεταλλευόμενοι τις "ευκαιρίες" που θα παρουσιαστούν (δείτε εδώ λεπτομέρειες), να κάνουν απόσβεση και να δημιουργήσουν προνομιακές "θέσεις" στα Βαλκάνια.
Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε; Προφανώς δεν μπορούμε να δεχτούμε επιτροπεία για τη δημόσια περιουσία και τους προϋπολογισμούς για τα έτη 2012, 2013, 2014 (και βλέπουμε). Προφανώς δεν μπορούμε να μοιράσουμε σε σειρά χωρών τις αρμοδιότητες για τους κύριους τομείς της χώρας όπως αποκαλύφθηκε στον κυριακάτικο τύπο. Το μόνο που πραγματικά μπορούμε να κάνουμε (πέραν από αυτά τα οποία έχουμε σημειώσει εδώ κατά καιρούς και τα οποία και σήμερα έχουν εφαρμογή), είναι να παίξουμε το τελευταίο χαρτί που μας απομένει: διαπραγμάτευση με στόχο την απόσυρση μέτρων που έχουν γονατίσει την ελληνική κοινωνία και που θα φέρουν ανάπτυξη. Η ατελείωτη υποχωρητικότητα δεν οδηγεί πουθενά και απλώς κάνει τα πράγματα χειρότερα για όλους μας.
Και είναι προφανές ότι το ΠΑΣΟΚ δε νομιμοποιείται για τίποτα απ' όσα κάνει. Με ψέμματα βγήκε, με ψέμματα προχώρησε, σε ψέμματα κατέληξε. Και προφανώς η συνέχεια δεν μπορεί να είναι ανάλογη...
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Φθάσαμε και σ' αυτό: Να βλέπουμε και να ζούμε ακόμη και την κατάλυση του Συντάγματος μέσα από τις ρυθμίσεις του σχεδίου νόμου «Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, ενιαίο μισθολόγιο-βαθμολόγιο, εργασιακή εφεδρεία και άλλες διατάξεις εφαρμογής του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015», που ψήφισε η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου στη Βουλή.
Ούτε λίγο ούτε πολύ πάνω από 11 «σκαστές» παραβιάσεις του Συντάγματος περιέχει αυτό το «περιβόλι αντισυνταγματικότητας» που κατάντησε να επιβάλλει στους βουλευτές του ο Γιώργος Παπανδρέου. Σε σημείο που να τίθεται πλέον ζήτημα εφαρμογής και του άρθρου 120 του Συντάγματος, του παλιού 1-1-4! Γι' αυτό σήμερα ζούμε μέρες 1965 και βάλε, που ο κόσμος στους δρόμους ζήταγε από τους αποστάτες να φύγουν κακήν κακώς.
Ας δούμε τα «μαργαριτάρια» της αντισυνταγματικότητας, όπως τα έθεσαν στη Βουλή ο Προκόπης Παυλόπουλος, ο Μάκης Βορίδης, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης αλλά και το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής στην εμπεριστατωμένη –πρώτη φορά η έκθεσή του είναι σχεδόν μεγαλύτερη από το νομοσχέδιο– τεκμηρίωσή του.
1. Στο άρθρο 1 παρ. 2 και 10 προβλέπονται μειώσεις των συντάξεων του Δημοσίου και άλλων ασφαλιστικών φορέων. Οι μειώσεις αυτές είναι αντίθετες προς το Σύνταγμα –αφού παραβιάζουν την αξία του ανθρώπου και το κοινωνικό κράτος– αλλά και προς το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
2. Στο άρθρο 2 παρ. 3 και 4 προβλέπονται μειώσεις των επικουρικών συντάξεων και των εφάπαξ βοηθημάτων. Οι μειώσεις αυτές, ως παντελώς αυθαίρετες, είναι αντίθετες προς το Σύνταγμα, επειδή παραβιάζουν ευθέως την αρχή της ισότητας (άρθρο 4 παρ. 1).
3. Στο άρθρο 5 προβλέπεται η θεσμοθέτηση του «κρατικού υπαλλήλου» και της «κινητικότητας». Αυτό είναι αντίθετο προς το Σύνταγμα (άρθρο 103) αφού:
α. Ο «κρατικός υπάλληλος» δεν ανήκει στις κατηγορίες προσωπικού που αναγνωρίζει το Σύνταγμα.
β. Προσκρούει στις εγγυήσεις για την απόσπαση και τη μετάθεση των δημόσιων υπαλλήλων, στο μέτρο που υποκαθιστά τα συνταγματικώς κατοχυρωμένα υπηρεσιακά συμβούλια από μια ενιαία κεντρική τριμελή επιτροπή, επιλογής του «κ. υπουργού».
4. Στα άρθρα 7 και 28 προβλέπεται ο τρόπος κατάταξης των υπηρετούντων δημόσιων υπαλλήλων στη βαθμολογική κλίμακα. Αυτός ο τρόπος κατάταξης, παντελώς αυθαίρετος, παραβιάζει τη συνταγματικώς κατοχυρωμένη αρχή της ισότητας, ιδίως ως προς το ζήτημα του ελάχιστου χρόνου παραμονής στον κάθε βαθμό.
5. Στο άρθρο 31 παρ. 9 προβλέπεται η κατάργηση κάθε γενικής ή ειδικής ρήτρας ή όρου συλλογικής σύμβασης εργασίας που καθορίζει αποδοχές, πρόσθετες αμοιβές κ.λπ. Η κατάργηση αυτή είναι, κατά πρώτο λόγο, αντισυνταγματική, ως αντίθετη προς τα άρθρα 22 παρ. 2 και 3 και 23 παρ. 1 του Συντάγματος. Και, κατά δεύτερο λόγο, αντίθετη προς 4 Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας. Επιπλέον παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας, που κατοχυρώνει το άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος.
6. Στο άρθρο 33 προβλέπεται, γενικώς, η προσυνταξιοδοτική διαθεσιμότητα. Η διαθεσιμότητα αυτή καθορίζεται, αποκλειστικώς, με ηλικιακό κριτήριο. Αλλά αυτό ωθεί στην έξοδο, αδιακρίτως, ό,τι καλύτερο διαθέτει σήμερα η δημόσια διοίκηση από πλευράς στελεχικού δυναμικού. Έτσι όμως αποδιοργανώνεται η δημόσια διοίκηση, πράγμα που δυναμιτίζει την ομαλή συνέχειά της και προσβάλλει το δημόσιο συμφέρον.
7. Στο άρθρο 33 παρ. 12 προβλέπεται ο τρόπος επιλογής προϊσταμένων οργανικών μονάδων που κενώνονται λόγω προσυνταξιοδοτικής διαθεσιμότητας. Επειδή η επιλογή αυτή γίνεται με απλή υπουργική απόφαση, αυτό είναι καταφανώς αντίθετο προς τις συνταγματικώς κατοχυρωμένες αρχές της ισότητας, της αντικειμενικότητας και της αμεροληψίας.
8. Στο άρθρο 34 παρ. 1 εδ. ε' προβλέπεται η εφεδρεία για τους εργαζόμενους με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Όπως όμως η εφεδρεία αυτή οργανώνεται, είναι αντίθετη προς τις ρυθμίσεις του ευρωπαϊκού δικαίου. Και, ειδικότερα, προς τις ρυθμίσεις της οδηγίας 75/29 περί ομαδικών απολύσεων.
9. Στο άρθρο 35 παρ. 4 προβλέπεται η ανάθεση της αξιολόγησης των δημόσιων υπαλλήλων σε ιδιώτες εξωτερικούς συμβούλους. Τούτο όμως προσβάλλει προδήλως τις συνταγματικώς κατοχυρωμένες αρχές της λαϊκής κυριαρχίας και της διάκρισης των εξουσιών.
Διότι η αξιολόγηση των δημόσιων υπαλλήλων αφορά το δημόσιο συμφέρον και πρέπει να γίνεται από κρατικά όργανα, επειδή συνδέεται αναποσπάστως με τον σκληρό πυρήνα του κράτους και, συγκεκριμένα, της δημόσιας υπηρεσίας.
10. Στο άρθρο 37 προβλέπεται η προτεραιότητα των επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων, πράγμα αντίθετο προς το Σύνταγμα που κατοχυρώνει τη συλλογική αυτονομία. Και, μεταξύ άλλων, την κήρυξη συλλογικής σύμβασης εργασίας ως υποχρεωτικής, εφόσον συντρέχουν οι προβλεπόμενοι όροι, ιδίως δε να δεσμεύουν τουλάχιστον το 50% των εργαζομένων.
Με αποτέλεσμα να γεννάται θέμα με το δημόσιο συμφέρον, το οποίο επιτάσσει την ύπαρξη ομοιόμορφων όρων εργασίας σε συγκεκριμένο επαγγελματικό τομέα και την προστασία της συλλογικής ρύθμισης από τον ανεπιθύμητο ανταγωνισμό εκ μέρους επιχειρήσεων που δεν δεσμεύονται αμέσως από τη σύμβαση εργοδοτών και εργαζομένων. Άρα ο ανταγωνισμός των μη συνδικαλισμένων απειλεί την αποτελεσματικότητα της συλλογικής σύμβασης εργασίας.
11. Στο άρθρο 38 προβλέπεται η μείωση του αφορολογήτου ορίου στα 5.000 ευρώ. Τούτο όμως είναι αντίθετο προς το Σύνταγμα, που κατοχυρώνει την ισότητα ενώπιον των φορολογικών βαρών –άρθρο 4 παρ. 5– διότι: Η μείωση του αφορολογήτου ορίου στα 5.000 –από 8.000 ευρώ που είναι σήμερα– βρίσκεται κάτω ακόμη και από το κατώφλι της φτώχειας, όπως αυτό ορίζεται από τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (Δεκέμβριος 2010 με αναφορά στο 2008) που είναι 6.897 ατομικά και 14.484 για το ζευγάρι. Υπάρχει πάγια νομολογία του γερμανικού συνταγματικού δικαστηρίου, το οποίο ορίζει ότι δεν μπορεί το αφορολόγητο να είναι χαμηλότερο από το ελάχιστο όριο επιβίωσης του φορολογουμένου (existenxminimum), όπως επιβάλλεται από την αρχή του σεβασμού της αξίας του ανθρώπου, της προστασίας της οικογένειας και του παιδιού και την αρχή της προστασίας του κοινωνικού κράτους. Από τη στιγμή που το κράτος υποχρεούται να διασφαλίσει για τους πολίτες, που δεν διαθέτουν ίδια μέσα, τις ελάχιστες προϋποθέσεις για μια διαβίωση που προσιδιάζει στον σεβασμό της αξίας του ανθρώπου, θα ήταν παράλογο να τους αφαιρεί αυτό που πρέπει να τους επιστρέψει υπό μορφή παροχών κοινωνικής πρόνοιας.
Με βάση όλα αυτά, που τεκμηριώνει όχι μόνον η θεωρία αλλά και η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ας είναι βέβαιοι τόσο οι δημόσιοι υπάλληλοι όσο και οι υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα: Η αυθαιρεσία δεν θα περάσει. Υπάρχει Δικαιοσύνη που θα προστατεύσει τους εργαζομένους από την επιδρομή στη σταδιοδρομία τους και το εισόδημά τους. Μόνο να μην πέσουν θύματα των «εργατολόγων» των καναλιών, δηλαδή των «εργολάβων» της αγωνίας τους. Και εδώ μπορεί να παίξει μεγάλο ρόλο ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών. Ο πρόεδρός του, ο κ. Γ. Αδαμόπουλος, έχει δώσει θετικά δείγματα γραφής. Περιμένουμε να τα ολοκληρώσει...
Πηγές ειδήσεων: "Παρόν", "Ελευθεροτυπία"
Οι διαπιστώσεις αυτές περιλαμβάνονται στην εμπιστευτική έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη βιωσιμότητα του χρέους, η οποία βρίσκεται από χθες στα χέρια των ηγετών της ευρωζώνης, οι οποίοι επιχειρούν να λύσουν το ελληνικό και μαζί το ευρωπαϊκό πρόβλημα χρέους.
Η έκθεση διαπιστώνει επιδείνωση της κατάστασης όσον αφορά την Ελλάδα, με την οικονομία να «προσαρμόζεται» μόνο μέσω της ύφεσης και της μείωσης μισθών, παρά μέσω αύξησης της παραγωγικότητας, χάρη στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Αυτό σημαίνει πως το δημόσιο χρέος θα παραμείνει υψηλό για αρκετά ακόμη χρόνια και για να αντιμετωπιστεί η βιωσιμότητά του, η Επιτροπή προτείνει γενναίο «κούρεμα», με συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα.
Από το 2013, που η χώρα μας θα επέστρεφε στις αγορές με το πρώτο Μνημόνιο, τώρα η επιστροφή αναβάλλεται επ' αόριστον, η συμφωνία της 21ης Ιουλίου κρίνεται -πριν καλά καλά εφαρμοστεί- ανεπαρκής και οι ανάγκες χρηματοδότησης, με βάση το χειρότερο σενάριο, μπορεί να φθάσουν έως και τα 440 δισ. ευρώ.
Για τη βιωσιμότητα του χρέους η έκθεση προτείνει «κούρεμα» 50%-60%. Με «κούρεμα» της τάξης του 50% το χρέος θα παραμείνει λίγο πάνω από το 120% του ΑΕΠ μέχρι τα τέλη του 2020. Γεγονός που, όπως επισημαίνει η έκθεση, δεδομένου του ότι δεν θα υπάρχει πρόσβαση στις αγορές, σημαίνει ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί επιπλέον χρηματοδότηση περί τα 114 δισ. ευρώ. Για περαιτέρω μείωση του χρέους, για παράδειγμα κάτω του 110% του ΑΕΠ το 2020, θα χρειαστεί, μάλιστα, μεγαλύτερη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, με «κούρεμα» της τάξης του 60% ή και περισσότερο και επιπλέον χρηματοδότηση με 109 δισ. ευρώ. Με άλλα λόγια, η ελληνική οικονομία θα χρειαστεί πάνω από 200 δισ. ευρώ μέσα στα επόμενα χρόνια, για να πετύχει -όπως η ίδια Ευρωπαϊκή Επιτροπή διαπιστώνει- τη μείωση του χρέους σε επίπεδα που ήδη για άλλες χώρες, όπως η Ιταλία, έχει χτυπήσει συναγερμός. Και αυτό χωρίς να προσμετρηθούν, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η έκθεση, τα κόστη από ενδεχόμενη διάχυση της κρίσης.
Η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν είναι παρά ομολογία αποτυχίας της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Αλλωστε, πριν καταλήξει η έκθεση για τη βιωσιμότητα του χρέους στην παραδοχή για ανάγκη γενναίου «κουρέματος», επισήμανε την επιδείνωση της κατάστασης στην Ελλάδα μετά την τέταρτη αξιολόγηση, την οποία αποδίδει στην έλλειψη διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και την καθυστέρηση εφαρμογής της υποσχεθείσας πολιτικής. Με βάση τη νέα σκληρή πραγματικότητα, η έκθεση προβλέπει για το 2011 ύφεση 5,5% και 3% για το 2012, με την ανάπτυξη να επανέρχεται κατά μέσο όρο στο 1,25% το 2013-14, στο 2,75% το 2015-2020 και στο 1,75% το χρόνο την περίοδο 2021-2030.
Με τέτοιους ρυθμούς ανάπτυξης, το χρέος θα παραμείνει σε πολύ υψηλά επίπεδα και θα αρχίσει να μειώνεται με πολύ αργούς ρυθμούς. Θα φθάσει στο 186% του ΑΕΠ το 2013 και θα μειωθεί μόλις στο 152% του ΑΕΠ στα τέλη του 2020 και στο 130% του ΑΕΠ στα τέλη του 2030 (!). Η Ελλάδα δεν θα επιστρέψει στις αγορές νωρίτερα από το 2021 και οι συσσωρευμένες χρηματοδοτικές της ανάγκες θα φθάσουν περί τα 252 δισ. ευρώ μέχρι το 2020.
Υπάρχει και ένα δεύτερο, χειρότερο σενάριο, που κάνει λόγο για βαθύτερη ύφεση, λόγω της μεγάλης εσωτερικής υποτίμησης, η οποία μπορεί να αυξήσει το χρέος έως και το 208% του ΑΕΠ, παραμένοντας σε υψηλά επίπεδα μέχρι και το 2020 (173% του ΑΕΠ). Με βάση το σενάριο αυτό, η Ελλάδα δεν θα επιστρέψει στις αγορές πριν από το 2027, με τις χρηματοδοτικές της ανάγκες να φθάνουν στα 450 δισ. ευρώ.
Σχόλιο: Την ίδια ώρα που η Γερμανία απαιτεί "νέα μέτρα" (!!!), την ώρα που το ενδεχόμενο κούρεμα ομολόγων θα οδηγήσει εν τέλει σε αύξηση του δημόσιου χρέους (αφού θα οδηγήσει σε κρατικοποίηση των τραπεζών που προφανώς δεν μπορεί να γίνει από ιδία κεφάλαια), βγαίνει στη δημοσιότητα και η έκθεση που παρουσιάζουμε, που δείχνει την ματαιότητα των όσων συμβαίνουν εδώ και 18 μήνες στην χώρα μας. Επίσης αποδεικνύει πως τελικά ούτε το "κούρεμα" θα έχει ουσιαστικά θετικό αντίκτυπο στην χώρα μας, όπως πολύ επιμένουν.
Το ερώτημα επομένως που τίθεται είναι το εξής: γιατί προχωράμε έτσι; Η απάντηση απλή. Γιατί έτσι βολεύει τους "δανειστές-δυνάστες" μας και τις κυβερνήσεις των χωρών τους. Μπορεί να χάσουν χρήματα από τα κεφάλαια τους (τα έχουν πάρει βέβαια σε τόκους), αλλά θα μπορέσουν εκμεταλλευόμενοι τις "ευκαιρίες" που θα παρουσιαστούν (δείτε εδώ λεπτομέρειες), να κάνουν απόσβεση και να δημιουργήσουν προνομιακές "θέσεις" στα Βαλκάνια.
Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε; Προφανώς δεν μπορούμε να δεχτούμε επιτροπεία για τη δημόσια περιουσία και τους προϋπολογισμούς για τα έτη 2012, 2013, 2014 (και βλέπουμε). Προφανώς δεν μπορούμε να μοιράσουμε σε σειρά χωρών τις αρμοδιότητες για τους κύριους τομείς της χώρας όπως αποκαλύφθηκε στον κυριακάτικο τύπο. Το μόνο που πραγματικά μπορούμε να κάνουμε (πέραν από αυτά τα οποία έχουμε σημειώσει εδώ κατά καιρούς και τα οποία και σήμερα έχουν εφαρμογή), είναι να παίξουμε το τελευταίο χαρτί που μας απομένει: διαπραγμάτευση με στόχο την απόσυρση μέτρων που έχουν γονατίσει την ελληνική κοινωνία και που θα φέρουν ανάπτυξη. Η ατελείωτη υποχωρητικότητα δεν οδηγεί πουθενά και απλώς κάνει τα πράγματα χειρότερα για όλους μας.
Και είναι προφανές ότι το ΠΑΣΟΚ δε νομιμοποιείται για τίποτα απ' όσα κάνει. Με ψέμματα βγήκε, με ψέμματα προχώρησε, σε ψέμματα κατέληξε. Και προφανώς η συνέχεια δεν μπορεί να είναι ανάλογη...
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Φθάσαμε και σ' αυτό: Να βλέπουμε και να ζούμε ακόμη και την κατάλυση του Συντάγματος μέσα από τις ρυθμίσεις του σχεδίου νόμου «Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, ενιαίο μισθολόγιο-βαθμολόγιο, εργασιακή εφεδρεία και άλλες διατάξεις εφαρμογής του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015», που ψήφισε η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου στη Βουλή.
Ούτε λίγο ούτε πολύ πάνω από 11 «σκαστές» παραβιάσεις του Συντάγματος περιέχει αυτό το «περιβόλι αντισυνταγματικότητας» που κατάντησε να επιβάλλει στους βουλευτές του ο Γιώργος Παπανδρέου. Σε σημείο που να τίθεται πλέον ζήτημα εφαρμογής και του άρθρου 120 του Συντάγματος, του παλιού 1-1-4! Γι' αυτό σήμερα ζούμε μέρες 1965 και βάλε, που ο κόσμος στους δρόμους ζήταγε από τους αποστάτες να φύγουν κακήν κακώς.
Ας δούμε τα «μαργαριτάρια» της αντισυνταγματικότητας, όπως τα έθεσαν στη Βουλή ο Προκόπης Παυλόπουλος, ο Μάκης Βορίδης, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης αλλά και το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής στην εμπεριστατωμένη –πρώτη φορά η έκθεσή του είναι σχεδόν μεγαλύτερη από το νομοσχέδιο– τεκμηρίωσή του.
1. Στο άρθρο 1 παρ. 2 και 10 προβλέπονται μειώσεις των συντάξεων του Δημοσίου και άλλων ασφαλιστικών φορέων. Οι μειώσεις αυτές είναι αντίθετες προς το Σύνταγμα –αφού παραβιάζουν την αξία του ανθρώπου και το κοινωνικό κράτος– αλλά και προς το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
2. Στο άρθρο 2 παρ. 3 και 4 προβλέπονται μειώσεις των επικουρικών συντάξεων και των εφάπαξ βοηθημάτων. Οι μειώσεις αυτές, ως παντελώς αυθαίρετες, είναι αντίθετες προς το Σύνταγμα, επειδή παραβιάζουν ευθέως την αρχή της ισότητας (άρθρο 4 παρ. 1).
3. Στο άρθρο 5 προβλέπεται η θεσμοθέτηση του «κρατικού υπαλλήλου» και της «κινητικότητας». Αυτό είναι αντίθετο προς το Σύνταγμα (άρθρο 103) αφού:
α. Ο «κρατικός υπάλληλος» δεν ανήκει στις κατηγορίες προσωπικού που αναγνωρίζει το Σύνταγμα.
β. Προσκρούει στις εγγυήσεις για την απόσπαση και τη μετάθεση των δημόσιων υπαλλήλων, στο μέτρο που υποκαθιστά τα συνταγματικώς κατοχυρωμένα υπηρεσιακά συμβούλια από μια ενιαία κεντρική τριμελή επιτροπή, επιλογής του «κ. υπουργού».
4. Στα άρθρα 7 και 28 προβλέπεται ο τρόπος κατάταξης των υπηρετούντων δημόσιων υπαλλήλων στη βαθμολογική κλίμακα. Αυτός ο τρόπος κατάταξης, παντελώς αυθαίρετος, παραβιάζει τη συνταγματικώς κατοχυρωμένη αρχή της ισότητας, ιδίως ως προς το ζήτημα του ελάχιστου χρόνου παραμονής στον κάθε βαθμό.
5. Στο άρθρο 31 παρ. 9 προβλέπεται η κατάργηση κάθε γενικής ή ειδικής ρήτρας ή όρου συλλογικής σύμβασης εργασίας που καθορίζει αποδοχές, πρόσθετες αμοιβές κ.λπ. Η κατάργηση αυτή είναι, κατά πρώτο λόγο, αντισυνταγματική, ως αντίθετη προς τα άρθρα 22 παρ. 2 και 3 και 23 παρ. 1 του Συντάγματος. Και, κατά δεύτερο λόγο, αντίθετη προς 4 Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας. Επιπλέον παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας, που κατοχυρώνει το άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος.
6. Στο άρθρο 33 προβλέπεται, γενικώς, η προσυνταξιοδοτική διαθεσιμότητα. Η διαθεσιμότητα αυτή καθορίζεται, αποκλειστικώς, με ηλικιακό κριτήριο. Αλλά αυτό ωθεί στην έξοδο, αδιακρίτως, ό,τι καλύτερο διαθέτει σήμερα η δημόσια διοίκηση από πλευράς στελεχικού δυναμικού. Έτσι όμως αποδιοργανώνεται η δημόσια διοίκηση, πράγμα που δυναμιτίζει την ομαλή συνέχειά της και προσβάλλει το δημόσιο συμφέρον.
7. Στο άρθρο 33 παρ. 12 προβλέπεται ο τρόπος επιλογής προϊσταμένων οργανικών μονάδων που κενώνονται λόγω προσυνταξιοδοτικής διαθεσιμότητας. Επειδή η επιλογή αυτή γίνεται με απλή υπουργική απόφαση, αυτό είναι καταφανώς αντίθετο προς τις συνταγματικώς κατοχυρωμένες αρχές της ισότητας, της αντικειμενικότητας και της αμεροληψίας.
8. Στο άρθρο 34 παρ. 1 εδ. ε' προβλέπεται η εφεδρεία για τους εργαζόμενους με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Όπως όμως η εφεδρεία αυτή οργανώνεται, είναι αντίθετη προς τις ρυθμίσεις του ευρωπαϊκού δικαίου. Και, ειδικότερα, προς τις ρυθμίσεις της οδηγίας 75/29 περί ομαδικών απολύσεων.
9. Στο άρθρο 35 παρ. 4 προβλέπεται η ανάθεση της αξιολόγησης των δημόσιων υπαλλήλων σε ιδιώτες εξωτερικούς συμβούλους. Τούτο όμως προσβάλλει προδήλως τις συνταγματικώς κατοχυρωμένες αρχές της λαϊκής κυριαρχίας και της διάκρισης των εξουσιών.
Διότι η αξιολόγηση των δημόσιων υπαλλήλων αφορά το δημόσιο συμφέρον και πρέπει να γίνεται από κρατικά όργανα, επειδή συνδέεται αναποσπάστως με τον σκληρό πυρήνα του κράτους και, συγκεκριμένα, της δημόσιας υπηρεσίας.
10. Στο άρθρο 37 προβλέπεται η προτεραιότητα των επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων, πράγμα αντίθετο προς το Σύνταγμα που κατοχυρώνει τη συλλογική αυτονομία. Και, μεταξύ άλλων, την κήρυξη συλλογικής σύμβασης εργασίας ως υποχρεωτικής, εφόσον συντρέχουν οι προβλεπόμενοι όροι, ιδίως δε να δεσμεύουν τουλάχιστον το 50% των εργαζομένων.
Με αποτέλεσμα να γεννάται θέμα με το δημόσιο συμφέρον, το οποίο επιτάσσει την ύπαρξη ομοιόμορφων όρων εργασίας σε συγκεκριμένο επαγγελματικό τομέα και την προστασία της συλλογικής ρύθμισης από τον ανεπιθύμητο ανταγωνισμό εκ μέρους επιχειρήσεων που δεν δεσμεύονται αμέσως από τη σύμβαση εργοδοτών και εργαζομένων. Άρα ο ανταγωνισμός των μη συνδικαλισμένων απειλεί την αποτελεσματικότητα της συλλογικής σύμβασης εργασίας.
11. Στο άρθρο 38 προβλέπεται η μείωση του αφορολογήτου ορίου στα 5.000 ευρώ. Τούτο όμως είναι αντίθετο προς το Σύνταγμα, που κατοχυρώνει την ισότητα ενώπιον των φορολογικών βαρών –άρθρο 4 παρ. 5– διότι: Η μείωση του αφορολογήτου ορίου στα 5.000 –από 8.000 ευρώ που είναι σήμερα– βρίσκεται κάτω ακόμη και από το κατώφλι της φτώχειας, όπως αυτό ορίζεται από τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (Δεκέμβριος 2010 με αναφορά στο 2008) που είναι 6.897 ατομικά και 14.484 για το ζευγάρι. Υπάρχει πάγια νομολογία του γερμανικού συνταγματικού δικαστηρίου, το οποίο ορίζει ότι δεν μπορεί το αφορολόγητο να είναι χαμηλότερο από το ελάχιστο όριο επιβίωσης του φορολογουμένου (existenxminimum), όπως επιβάλλεται από την αρχή του σεβασμού της αξίας του ανθρώπου, της προστασίας της οικογένειας και του παιδιού και την αρχή της προστασίας του κοινωνικού κράτους. Από τη στιγμή που το κράτος υποχρεούται να διασφαλίσει για τους πολίτες, που δεν διαθέτουν ίδια μέσα, τις ελάχιστες προϋποθέσεις για μια διαβίωση που προσιδιάζει στον σεβασμό της αξίας του ανθρώπου, θα ήταν παράλογο να τους αφαιρεί αυτό που πρέπει να τους επιστρέψει υπό μορφή παροχών κοινωνικής πρόνοιας.
Με βάση όλα αυτά, που τεκμηριώνει όχι μόνον η θεωρία αλλά και η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ας είναι βέβαιοι τόσο οι δημόσιοι υπάλληλοι όσο και οι υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα: Η αυθαιρεσία δεν θα περάσει. Υπάρχει Δικαιοσύνη που θα προστατεύσει τους εργαζομένους από την επιδρομή στη σταδιοδρομία τους και το εισόδημά τους. Μόνο να μην πέσουν θύματα των «εργατολόγων» των καναλιών, δηλαδή των «εργολάβων» της αγωνίας τους. Και εδώ μπορεί να παίξει μεγάλο ρόλο ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών. Ο πρόεδρός του, ο κ. Γ. Αδαμόπουλος, έχει δώσει θετικά δείγματα γραφής. Περιμένουμε να τα ολοκληρώσει...
Πηγές ειδήσεων: "Παρόν", "Ελευθεροτυπία"
Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011
"Κούρεμα" ομολόγων, τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία και επιπτώσεις στην ελληνική κοινωνία / Άξονες στρατηγικής της Ελλάδος στις συνόδους κορυφής
Είδηση (και σχόλια): Στο χείλος τους γκρεμού νιώθουν ότι βρίσκονται οι Έλληνες τραπεζίτες, ομολογώντας ουσιαστικά πως οι ελληνικές τράπεζες βρίσκονται προ αδιεξόδου, που δύσκολα θα καταφέρουν να ξεπεράσουν. Παρά το γεγονός ότι οι οριστικές αποφάσεις δεν αναμένεται να ανακοινωθούν άμεσα, θεωρείται βέβαιο ότι θα υποχρεωθούν να δεχθούν κούρεμα τουλάχιστον 50% στο χαρτοφυλάκιο ομολόγων του ελληνικού δημοσίου, ανοίγοντας μια μεγάλη τρύπα στα κεφάλαιά τους. Οι τραπεζίτες γνωρίζουν πως ένα τέτοιο άνοιγμα είναι αδύνατον να καλυφθεί σήμερα από τους μετόχους, ενώ οι συνθήκες στις αγορές καθιστούν ανέφικτες τις όποιες προσπάθειες πώλησης στοιχείων του ενεργητικού τους σε ικανοποιητικές τιμές, ικανές να αντισταθμίσουν τις σοβαρές κεφαλαιακές απώλειες.
Επιπλέον, η αβεβαιότητα που επικρατεί το τελευταίο διάστημα, σε συνδυασμό με τις ολοένα και πιο δυσοίωνες προβλέψεις για την επίλυση της κρίσης χρέους, η εκτίμηση ότι οι τράπεζες οδηγούνται πιθανότατα σε κρατικοποίηση, χωρίς όμως η φημολογία αυτή να επεξηγείται επαρκώς ως προς τις συνέπειές της, προκαλεί ξανά αγωνία στους καταθέτες, που φοβούνται τα χειρότερα. Αποτέλεσμα αυτής της αγωνίας ήταν να παρατηρηθούν και πάλι εκροές καταθέσεων από τις τράπεζες, καθόλη τη διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδας.
Πόσο όμως θα είναι, πράγματι, το καθαρό όφελος για τη χώρα μας αν προχωρήσει το haircut κατά 50%;
Στο τέλος Ιουλίου το χρέος της Ελλάδας ήταν 366 δισ. ευρώ. Από αυτά δεν "κουρεύονται" λόγω ειδικών συμφωνιών:
-τα ομόλογα της ΕΤΚ 60 δισ.
-τα δάνεια της τρόικας 65 δισ.
-άλλα δάνεια του ελληνικού δημοσίου 20 δισ.
-τα έντοκα γραμμάτια δημοσίου 15 δις και
-τα ομόλογα λήξης μετά το 2020 40 δις
σύνολο 200 δισ. ευρώ
Άρα από τα 366 δισ. του χρέους μπορούν να κουρευτούν μόνο τα 166 δις. Σε haircut 50% το κέρδος λοιπόν θα ήταν 83 δισ. ευρώ. Από το κούρεμα όμως θα υπάρξουν απώλειες που το ελληνικό κράτος θα πρέπει να δανειστεί για να καλύψει. Οι απώλειες για τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία και ασφαλιστικές εταιρείες υπολογίζονται σε 31 δισ.:
- τράπεζες 16 δισ
- ασφαλιστικά ταμεία 13 δισ
- ασφαλιστικές εταιρείες 2 δισ
Άρα από το κέρδος 83 δισ. ευρώ αν αφαιρεθούν τα 31 δισ. που προκύπτουν από τις απώλειες τότε η καθαρή μείωση του χρέους για τη χώρα από ένα κούρεμα 50% θα είναι 52 δισ. ευρώ.
Στη φάση αυτή, η μεγαλύτερη αβεβαιότητα αφορά κυρίως το μέλλον της χώρας και δευτερευόντως το μέλλον των ίδιων των τραπεζών. Η πλειοψηφία των καταθετών φοβάται ότι, παρά το επικείμενο μεγάλο κούρεμα, το χρέος δεν πρόκειται να καταστεί βιώσιμο και η έξοδος από την ευρωζώνη δεν μοιάζει πια τόσο απίθανο σενάριο.
Την ίδια στιγμή, η αγωνία των τραπεζιτών αφορά την τύχη των ίδιων των τραπεζών και την απώλεια του ελέγχου που συνεπάγεται η ανακεφαλαιοποίησή τους με τη συνδρομή του κράτους.
Παρότι κανείς δεν είναι σε θέση ακόμη να προβλέψει -πολύ περισσότερο να γνωρίζει- με ποιο τρόπο θα γίνει η ανακεφαλαιοποίηση, πώς θα εισρεύσουν τα κεφάλαια που θα απαιτηθούν για να καλύψουν τις απώλειες του κουρέματος και τις αυξημένες προβλέψεις για τις επισφάλειες που θα προκύψουν από τον έλεγχο της BlackRock, γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι μέτοχοι δεν είναι σε θέση να καλύψουν τις υποχρεώσεις αυτές, που εκτιμώνται μεταξύ 11-15 δισ. ευρώ και θα οδηγηθούν μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας υπό τον έλεγχο του κράτους.
Σύμφωνα με το ένα σενάριο, η κρατικοποίηση θα είναι «ήπια», μερική και προσωρινή, κάτι που σημαίνει πως οι σημερινοί μέτοχοι θα παραμείνουν, αλλά ως μέτοχοι μειοψηφίας και ενδεχομένως να διατηρήσουν τη δυνατότητα επανάκτησης του ελέγχου των τραπεζών στο μέλλον. Το άλλο δυσμενές σενάριο μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη κρατικοποίηση των τραπεζών, με αλλαγή διοικήσεων και οριστικές απώλειες για τους μετόχους. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος αυτού του σεναρίου είναι οι μεγάλες διοικητικές αδυναμίες του Δημοσίου, που μπορεί να μετατρέψει υγιείς κατά τ' άλλα τράπεζες σε βαθιά προβληματικές, όπως η Αγροτική. Και αυτό πάντως θα είναι αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο θα χειριστεί την κατάσταση η κυβέρνηση καθώς και το εάν θα δεχτεί να υπάρξει μια "Ιφιγένεια" να θυσιαστεί ώστε να μειωθούν οι αντιδράσεις από τις τράπεζες του ιδιωτικού τομέα που θα βλέπουν το "υγιές" κρατικό κομμάτι του τραπεζικού κλάδου να επιβιώνει με μικρότερες απώλειες απ' ότι ο ιδιωτικός τομέας.
Είτε στο πρώτο είτε στο δεύτερο σενάριο όμως και ανεξάρτητα από τη μελλοντική τους εξέλιξη, θεωρείται βέβαιο ότι θα ακολουθήσει σοβαρή αναδιάρθρωση στις τράπεζες, με κύριο χαρακτηριστικό τη δραστική περικοπή του κόστους, που θα διευκολυνθεί με τη χρήση των διατάξεων του πρόσφατα ψηφισθέντος πολυνομοσχεδίου, με σοβαρές συνέπειες για τους εργαζομένους στον τραπεζικό τομέα. Γι' αυτό εξάλλου και η πρεμούρα για άμεση ψήφιση του νομοσχεδίου, γι' αυτό και η "χαρά" με την οποία δέχτηκαν την είδηση οι διοικήσεις του κλάδου.
Παρά το γεγονός ότι οι τράπεζες θα επενακεφαλαιοποιηθούν με τα κεφάλαια του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, τίποτε δεν εγγυάται ότι η συμμετοχή επιτρόπων του κράτους ή των Ευρωπαίων πιστωτών στην δίοικηση θα διευκολύνει τη ροή χρηματοδότησης στην πραγματική οικονομία. Αντίθετα, μπορεί να γίνει δυσμενέστερη, καθώς μια σχολαστική εφαρμογή κανόνων χρηματοδότσης σε επιχειρήσεις-ναυάγια που αποτελούν θύματα της ύφεσης μπορεί να αυξήσει τις πτωχεύσεις και να επιτείνει την ύφεση, όπως εξάλλου γίνεται με την εφαρμογή της συνταγής της Τροικας μέχρι τώρα.
Υφίσταται επομένως ο κινδυνος η διαπραγμάτευση από ελληνικής πλευράς (αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί τέτοιος όρος για τα όσα συμβαίνουν μεταξύ τρόικας και ΠΑΣΟΚ) να καταλήξει σε ένα «Βατερλό», με αποτέλεσμα την ελεγχόμενη χρεοκοπία, την απώλεια βασικών περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου και την καταδίκη των εργαζομένων σε μια μακροχρόνια λιτότητα. Η Ελλάδα είναι το πειραματόζωο της νέας γερμανικής αυτοκρατορίας που έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι και τηρεί σκληρή στάση ακόμα και απέναντι στην ίδια τη Γαλλία...
Το αγκάθι που παραμένει είναι η παροχή ρευστότητας των ελληνικών τραπεζών προς την ελληνική οικονομία. Η συμφωνία , συγκλίνουν όλες οι απόψεις, δε μπορεί να βελτιώσει την παροχή ρευστότητας που θα παραμείνει στα ίδια επίπεδα. Συνομιλητής μας μάλιστα επικαλέστηκε τη δήλωση του προέδρου της ΕΕΤ κ. Ραπάνου «Δεν είναι κλειστοί οι κρουνοί των τραπεζών. Η δεξαμενή είναι άδεια».
Για να γίνει πιο κατανοητό οι τράπεζες δανείζουν ιδιώτες και επιχειρήσεις αντλώντας κεφάλαια από 4 πηγές. Αυτές είναι η διατραπεζική αγορά, η έκδοση ομολόγων, οι καταθέσεις και η ΕΚΤ, με τις δύο πρώτες πηγές να έχουν κλείσει για τα ελληνικά τραπεζικά ιδρύματα. Η μείωση των καταθέσεων, που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα σπρώχνει τις ελληνικές τράπεζες σε μεγαλύτερη εξάρτηση από την ΕΚΤ. Να σημειώσουμε εδώ ότι η ΕΚΤ έχει αποφασίσει ότι δε θα μπορεί να δεχθεί ελληνικά ομόλογα ως εγγύηση για την άντληση ρευστότητας από τις ελληνικές τράπεζες. Άρα ενισχύεται η αξία που έχει ο όρος εθελοντική συμμετοχή στο κούρεμα.
Για τους υπόλοιπους τομείς:
Εισοδηματική πολιτική
Η απομείωση της ονομαστικής αξίας των ελληνικών ομολόγων προκαλεί ανησυχία και στο πώς θα διαμορφωθεί η εισοδηματική πολιτική, δηλαδή πως θα επηρεάσει τους μισθούς στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Το κρίσιμο σημείο είναι, όπως επισημαίνει οικονομολόγος, πως θα προχωρήσει ο ιδιωτικός τομέας.
Ο δημόσιος τομέας , επισημαίνει, εξαρτάται από τον παράγοντα πρωτογενές πλεόνασμα στο πλαίσιο όμως της νέας δανειακής σύμβασης που αποφασίστηκε στη Σύνοδο Κορυφής.
Οι όροι της σύμβασης ,λέει χαρακτηριστικά, δηλαδή το επιτόκιο και ο χρόνος αποπληρωμής θα καθορίσουν πόσο πρωτογενές πλεόνασμα και για πόσα χρόνια θα πρέπει να επιτύχει το ελληνικό δημόσιο. Το πρωτογενές έλλειμμα, συνεχίζει, έχει φθάσει σε χαμηλά επίπεδα και βρισκόμαστε σχετικά κοντά στην επίτευξη ενός πρωτογενούς πλεονάσματος.
Με αυτή την εισοδηματική πολιτική στο Δημόσιο αλλά και με την υιοθέτηση της εργασιακής εφεδρείας. Ο στόχος λοιπόν του πρωτογενούς πλεονάσματος, που δεν έχει ξεκαθαρίσει, μπορεί και να σημαίνει περαιτέρω συρρίκνωση του Δημοσίου είτε αναφερόμαστε σε μισθούς είτε στον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων.
Η μείωση των μισθών και η αύξηση της ανεργίας θα δυσχεραίνει περαιτέρω την προσπάθεια μείωσης του ελλείμματος, δηλαδή θα οδηγήσει σε μείωση των φορολογικών εσόδων αλλά και αύξηση δαπανών για την κάλυψη των ανέργων .Θα οδηγηθούμε δηλαδή σε ένα νέο φαύλο κύκλο ύφεσης , με μη ορατή διέξοδο διαφυγής. Η διέξοδος, επισημαίνει η ίδια πηγή, θα μπορούσε να έλθει είτε από τη χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας από τρίτους, είτε από την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας, είτε από την ενίσχυση της ζήτησης και απασχόλησης από τομείς, που δεν επηρεάζονται από το δημόσιο όπως είναι οι εξαγωγές και ο τουρισμός .
Ασφαλιστικά Ταμεία
Οι επιπτώσεις από το κούρεμα των ομολόγων στην περιουσία των ασφαλιστικών Ταμείων και στη χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης έχει βραχυπρόθεσμες αλλά και μεσοπρόθεσμες συνέπειες. Τα ταμεία έχουν στα χαρτοφυλάκια τους ομόλογα ονομαστικής αξίας 24 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 8 δισ. διαχειρίζονται τα ίδια ταμεία και τα 16 δισ. ευρώ η Τράπεζα της Ελλάδος.
Η ετήσια χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης προέρχεται σε ποσοστό 41% από το κράτος, 57% από τις εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών και 2% από την αξιοποίηση της περιουσίας τους. Αυτό σημαίνει σε απόλυτα νούμερα ότι τα Ταμεία έχουν έσοδα από την αξιοποίηση της περιουσίας τους που χρηματοδοτούν τις ανάγκες τους για συντάξεις κατά κύριο λόγο και για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη της τάξης των 750-800 εκατ. ευρώ. Το κούρεμα του χρέους, λέει γνώστης των οικονομικών των ταμείων, κατά 50% σημαίνει ότι θα χρειαστούν ένα ποσό ετησίως της τάξης των 400 εκατ. ευρώ.
Το ποσό αυτό θα μπορούσε να το δώσει το ελληνικό δημόσιο, εκτιμά η ίδια πηγή, με γνώμονα ότι θα έχει ελαφρύνει η δημοσιονομική επιβάρυνση του από την πληρωμή τόκων και τοκοχρεολυσίων ως αποτέλεσμα του κουρέματος. Υπό την αίρεση, ότι θα συμφωνηθεί και με τους δανειστές μας.
Μια άλλη πληγή στην περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων είναι ότι είναι μέτοχοι σε ελληνικές τράπεζες. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο τέλος του 2010 η αξία των μετοχών και των α/κ κεφαλαίων των Ταμείων ήταν της τάξης των 3 δισ. ευρώ, ποσό που σήμερα είναι σημαντικά χαμηλότερο λόγω της υποχώρησης των χρηματιστηριακών τιμών.
Το κούρεμα αλλά και η συρρίκνωση του μετοχικού χαρτοφυλακίου τους είναι κρίκοι που προστίθενται στην αλυσίδα που περισφίγγει την βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων, περιγράφει γλαφυρά. Η ύφεση είναι η σημαντικότερη απειλή για τα οικονομικά της κοινωνικής ασφάλισης, εξηγεί, καθώς ανεργία και μείωση μισθών μεταφράζονται σε απώλειες 5 δισ. ευρώ για το 2011 και 6,5 δισ. ευρώ για το 2012. Ακολουθεί η εισφοροδιαφυγή, με απώλειες 8 δισ. ευρώ και τώρα θα πρέπει να προστεθεί και η απομείωση της κινητής τους περιουσίας, δηλαδή ομόλογα και μετοχές.
Σε αυτό το ζοφερό τοπίο για τα οικονομικά της κοινωνικής ασφάλισης θα πρέπει κανείς να προσθέσει και την εξυγίανση των χαρτοφυλακίων των ελληνικών τραπεζών και τι θα σημαίνει για την επιχειρηματικότητα, λέει η ίδια πηγή. Μπορεί μέσα στο πρώτο τρίμηνο του Μαρτίου του 2012,όπως λέει χαρακτηριστικά, να δούμε κι άλλες επιχειρήσεις να κλείνουν ως αποτέλεσμα της εξυγίανσης των τραπεζικών χαρτοφυλακίων, ενισχύοντας την ύφεση. Οι συνέπειες της ύφεσης στα έσοδα των ταμείων και στη βιωσιμότητα των οικονομικών τους είναι ανησυχητικές .Σύμφωνα με το συνομιλητή μας σε αυτή την χρονική περίοδο θα ξανανοίξει η συζήτηση για το ασφαλιστικό που θα κινηθεί στο έλεγχο των δαπανών για τις συντάξεις και σε δεύτερο βαθμό των δαπανών για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Το κούρεμα του χρέους έχει μακροπρόθεσμα αποτελέσματα, καθώς το 2020 το δανειακό βάρος και η εξυπηρέτηση του θα βελτιώσει τα δημόσια οικονομικά. Αυτό είναι μια παρατήρηση αρχική. Αν επιλύσει ικανοποιητικά το ζήτημα της διαχείρισης του ελληνικού χρέους δε μπορεί να απαντηθεί. Για την ελληνική οικονομία υπάρχει μπροστά μεγάλος και δύσκολος δρόμος, καθώς οι ακριβείς επιπτώσεις σε βραχυπρόθεσμο και μεσοπρόθεσμο ορίζοντα δεν έχουν μετρηθεί. Οι όροι του κουρέματος αλλά και της δανειακής σύμβασης δεν έχουν αποσαφηνισθεί για να δώσουν μια ολοκληρωμένη εικόνα και να μετρηθούν σε μια οικονομία που βυθίζεται στην ύφεση και οι πρώτες εκτιμήσεις είναι ότι δεν μπορούν να αποτελέσουν και την έξοδο διαφυγής.
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Θυμηδία προκαλούν οι διαρροές και δηλώσεις του Γ.Παπανδρέου για την στρατηγική της χώρας μας στις συνόδους κορυφής της Ευρωζώνης, από δω και πέρα, η οποία έχει πέντε άξονες. Ο σοφός λαός λέει "να κρατάς μικρό καλάθι" αλλά αυτό παραείναι. Συγκεκριμένα:
α) Στρατηγική απόφαση της κυβέρνησης είναι να παραμείνει η χώρα στο ευρώ.
Σχόλιο: Στην πραγματικότητα κανένα κόμμα της ελληνικής Βουλής δεν έχει διαφορετική στρατηγική στην παρούσα φάση. Αυτό δε συμφέρει κανέναν (μάλλον), ούτε καν την Ευρωζώνη μιας και οποιαδήποτε άλλη απόφαση, θα οδηγήσει στην κατάρρευσή της. Το γράφουν όλες οι μεγάλες οικονομικές εφημερίδες του κόσμου που υποστηρίζουν κατά βάση τα συμφέροντα των μεγάλων "παικτών". Να είστε σίγουροι ότι το γνωρίζουν και αυτοί που αποφασίζουν... Επομένως κάτι τέτοιο αποκλείεται (εκτός και αν εξυφαίνεται κάποιο μεγαλύτερο σχέδιο που κανείς δε βλέπει).
Δεύτερον: Αφετηρία και κεκτημένο για ό,τι συζητά η κυβέρνηση είναι όλα τα "θετικά" στοιχεία της Συμφωνίας του Ιουλίου.
Σχόλιο: Ποια είναι τα θετικά στοιχεία; Το πακέτο στήριξης δεν είναι νέο (είναι το παλιό υπόλοιπο συν λίγο από καινούργιο), δεν καλύπτει όλες τις δανειακές μας ανάγκες, προϋποθέτει δυσβάστακτα μέτρα, είναι τελείως ασαφές (γι' αυτό εξάλλου και υπάρχει πρόβλημα σήμερα) και επέχει παραχώρησης ελέγχου του κράτους για μια περίπου γενιά. Αν αυτά θεωρούνται θετικά, τότε πάσο...(Λεπτομέρειες για τη συμφωνία εδώ).
Τρίτον: Να πετύχει η κυβέρνηση «ελάφρυνση του βάρους του χρέους, που βαραίνει τις πλάτες του Έλληνα πολίτη». Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, «λόγω του υπερδανεισμού της προηγούμενης κυβέρνησης, έχουν εκτιναχθεί οι τόκοι που πληρώνουμε, από τα 12 δις το χρόνο το 2009, στα 18 δις το χρόνο το 2012». «Αυτό το βάρος στις πλάτες του κάθε Έλληνα πολίτη είναι δυσβάσταχτο και αυτό είναι που πρέπει να μειωθεί για να ανασάνουμε» τόνισε.
Σχόλιο: Αφήσαμε τη πλήρη διατύπωση του Γ.Παπανδρέου για να διαπιστώσετε το μέγεθος του λαϊκισμού που χρησιμοποιεί. Όταν κάποιος δανείζεται 110 δις (τα οποία βέβαια πάνε για κάλυψη των τραπεζών και των δανείων και δεν κατευθύνονται στην πραγματική οικονομία) με υπέρογκο (για την εποχή) επιτόκιο και δέχεται να τ' αποπληρώσει σε μικρό χρονικό διάστημα, δε νοείται να μιλάει για τους προηγούμενους που μπορεί "να δανείστηκαν υπέρογκα" αλλά το έκαναν σε βάθος 25ετίας με 2-3% και όχι σε βάθος 3τίας με 5-6%...Και αν θεωρεί η κυβέρνηση ότι το χρέος δεν είναι "δίκαιο και σωστό" μπορεί να υποστηρίξει την Διεθνή Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου για το ελληνικό χρέος, που υπάρχει ήδη και την αποτελεί ο "αφρός" πανεπιστημιακών απ' όλο τον κόσμο. Θα βοηθούσε σίγουρα ως "διαπραγματευτικό όπλο.
Τέταρτον: Η όποια ρύθμιση πρέπει να διασφαλίζει πλήρως την ομαλότητα στο τραπεζικό σύστημα της χώρας και στα Ασφαλιστικά Ταμεία και να δώσει τη δυνατότητα για ρευστότητα στην πραγματική οικονομία.
Σχόλιο: Υποτίθεται ότι τα ασφαλιστικά ταμεία εξαιρούνται από το κούρεμα ή κάνουμε λάθος; Στο κάτω-κάτω επιλογή μας δεν είναι το ποιους δανειστές πληρώνουμε ή κάνουμε λάθος;
Πέμπτον: Βασικός στόχος είναι όλες οι αποφάσεις να τείνουν στη στήριξη της ανάπτυξης και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, όπως ήταν και το πνεύμα των αποφάσεων του Ιουλίου.
Σχόλιο: Γενικόλογο ευχολόγιο που μάλλον το τοποθέτησε ο εμπνευστής της στρατηγικής ώστε να φτάσουν οι άξονες της τους 5 (όσους τα δάκτυλα της ανοικτής παλάμης κατά την κλασσική ελληνική χειρονομία). Η ευρωπαϊκή ενότητα έχει πάψει να υπάρχει εδώ και καιρό - ισχύει απλώς το "ο σώζων εαυτό σωθείτο" και ο καθένας κοιτάει το πως θα "βολέψει" την χώρα του, εφαρμόζοντας άλλες πολιτικές έξω απ' αυτές που ζητά μέσα (δείτε εδώ παραδείγματα).
Πηγές ειδήσεων: "Τα Νέα", "Πρώτο Θέμα"
Επιπλέον, η αβεβαιότητα που επικρατεί το τελευταίο διάστημα, σε συνδυασμό με τις ολοένα και πιο δυσοίωνες προβλέψεις για την επίλυση της κρίσης χρέους, η εκτίμηση ότι οι τράπεζες οδηγούνται πιθανότατα σε κρατικοποίηση, χωρίς όμως η φημολογία αυτή να επεξηγείται επαρκώς ως προς τις συνέπειές της, προκαλεί ξανά αγωνία στους καταθέτες, που φοβούνται τα χειρότερα. Αποτέλεσμα αυτής της αγωνίας ήταν να παρατηρηθούν και πάλι εκροές καταθέσεων από τις τράπεζες, καθόλη τη διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδας.
Πόσο όμως θα είναι, πράγματι, το καθαρό όφελος για τη χώρα μας αν προχωρήσει το haircut κατά 50%;
Στο τέλος Ιουλίου το χρέος της Ελλάδας ήταν 366 δισ. ευρώ. Από αυτά δεν "κουρεύονται" λόγω ειδικών συμφωνιών:
-τα ομόλογα της ΕΤΚ 60 δισ.
-τα δάνεια της τρόικας 65 δισ.
-άλλα δάνεια του ελληνικού δημοσίου 20 δισ.
-τα έντοκα γραμμάτια δημοσίου 15 δις και
-τα ομόλογα λήξης μετά το 2020 40 δις
σύνολο 200 δισ. ευρώ
Άρα από τα 366 δισ. του χρέους μπορούν να κουρευτούν μόνο τα 166 δις. Σε haircut 50% το κέρδος λοιπόν θα ήταν 83 δισ. ευρώ. Από το κούρεμα όμως θα υπάρξουν απώλειες που το ελληνικό κράτος θα πρέπει να δανειστεί για να καλύψει. Οι απώλειες για τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία και ασφαλιστικές εταιρείες υπολογίζονται σε 31 δισ.:
- τράπεζες 16 δισ
- ασφαλιστικά ταμεία 13 δισ
- ασφαλιστικές εταιρείες 2 δισ
Άρα από το κέρδος 83 δισ. ευρώ αν αφαιρεθούν τα 31 δισ. που προκύπτουν από τις απώλειες τότε η καθαρή μείωση του χρέους για τη χώρα από ένα κούρεμα 50% θα είναι 52 δισ. ευρώ.
Στη φάση αυτή, η μεγαλύτερη αβεβαιότητα αφορά κυρίως το μέλλον της χώρας και δευτερευόντως το μέλλον των ίδιων των τραπεζών. Η πλειοψηφία των καταθετών φοβάται ότι, παρά το επικείμενο μεγάλο κούρεμα, το χρέος δεν πρόκειται να καταστεί βιώσιμο και η έξοδος από την ευρωζώνη δεν μοιάζει πια τόσο απίθανο σενάριο.
Την ίδια στιγμή, η αγωνία των τραπεζιτών αφορά την τύχη των ίδιων των τραπεζών και την απώλεια του ελέγχου που συνεπάγεται η ανακεφαλαιοποίησή τους με τη συνδρομή του κράτους.
Παρότι κανείς δεν είναι σε θέση ακόμη να προβλέψει -πολύ περισσότερο να γνωρίζει- με ποιο τρόπο θα γίνει η ανακεφαλαιοποίηση, πώς θα εισρεύσουν τα κεφάλαια που θα απαιτηθούν για να καλύψουν τις απώλειες του κουρέματος και τις αυξημένες προβλέψεις για τις επισφάλειες που θα προκύψουν από τον έλεγχο της BlackRock, γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι μέτοχοι δεν είναι σε θέση να καλύψουν τις υποχρεώσεις αυτές, που εκτιμώνται μεταξύ 11-15 δισ. ευρώ και θα οδηγηθούν μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας υπό τον έλεγχο του κράτους.
Σύμφωνα με το ένα σενάριο, η κρατικοποίηση θα είναι «ήπια», μερική και προσωρινή, κάτι που σημαίνει πως οι σημερινοί μέτοχοι θα παραμείνουν, αλλά ως μέτοχοι μειοψηφίας και ενδεχομένως να διατηρήσουν τη δυνατότητα επανάκτησης του ελέγχου των τραπεζών στο μέλλον. Το άλλο δυσμενές σενάριο μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη κρατικοποίηση των τραπεζών, με αλλαγή διοικήσεων και οριστικές απώλειες για τους μετόχους. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος αυτού του σεναρίου είναι οι μεγάλες διοικητικές αδυναμίες του Δημοσίου, που μπορεί να μετατρέψει υγιείς κατά τ' άλλα τράπεζες σε βαθιά προβληματικές, όπως η Αγροτική. Και αυτό πάντως θα είναι αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο θα χειριστεί την κατάσταση η κυβέρνηση καθώς και το εάν θα δεχτεί να υπάρξει μια "Ιφιγένεια" να θυσιαστεί ώστε να μειωθούν οι αντιδράσεις από τις τράπεζες του ιδιωτικού τομέα που θα βλέπουν το "υγιές" κρατικό κομμάτι του τραπεζικού κλάδου να επιβιώνει με μικρότερες απώλειες απ' ότι ο ιδιωτικός τομέας.
Είτε στο πρώτο είτε στο δεύτερο σενάριο όμως και ανεξάρτητα από τη μελλοντική τους εξέλιξη, θεωρείται βέβαιο ότι θα ακολουθήσει σοβαρή αναδιάρθρωση στις τράπεζες, με κύριο χαρακτηριστικό τη δραστική περικοπή του κόστους, που θα διευκολυνθεί με τη χρήση των διατάξεων του πρόσφατα ψηφισθέντος πολυνομοσχεδίου, με σοβαρές συνέπειες για τους εργαζομένους στον τραπεζικό τομέα. Γι' αυτό εξάλλου και η πρεμούρα για άμεση ψήφιση του νομοσχεδίου, γι' αυτό και η "χαρά" με την οποία δέχτηκαν την είδηση οι διοικήσεις του κλάδου.
Παρά το γεγονός ότι οι τράπεζες θα επενακεφαλαιοποιηθούν με τα κεφάλαια του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, τίποτε δεν εγγυάται ότι η συμμετοχή επιτρόπων του κράτους ή των Ευρωπαίων πιστωτών στην δίοικηση θα διευκολύνει τη ροή χρηματοδότησης στην πραγματική οικονομία. Αντίθετα, μπορεί να γίνει δυσμενέστερη, καθώς μια σχολαστική εφαρμογή κανόνων χρηματοδότσης σε επιχειρήσεις-ναυάγια που αποτελούν θύματα της ύφεσης μπορεί να αυξήσει τις πτωχεύσεις και να επιτείνει την ύφεση, όπως εξάλλου γίνεται με την εφαρμογή της συνταγής της Τροικας μέχρι τώρα.
Υφίσταται επομένως ο κινδυνος η διαπραγμάτευση από ελληνικής πλευράς (αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί τέτοιος όρος για τα όσα συμβαίνουν μεταξύ τρόικας και ΠΑΣΟΚ) να καταλήξει σε ένα «Βατερλό», με αποτέλεσμα την ελεγχόμενη χρεοκοπία, την απώλεια βασικών περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου και την καταδίκη των εργαζομένων σε μια μακροχρόνια λιτότητα. Η Ελλάδα είναι το πειραματόζωο της νέας γερμανικής αυτοκρατορίας που έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι και τηρεί σκληρή στάση ακόμα και απέναντι στην ίδια τη Γαλλία...
Το αγκάθι που παραμένει είναι η παροχή ρευστότητας των ελληνικών τραπεζών προς την ελληνική οικονομία. Η συμφωνία , συγκλίνουν όλες οι απόψεις, δε μπορεί να βελτιώσει την παροχή ρευστότητας που θα παραμείνει στα ίδια επίπεδα. Συνομιλητής μας μάλιστα επικαλέστηκε τη δήλωση του προέδρου της ΕΕΤ κ. Ραπάνου «Δεν είναι κλειστοί οι κρουνοί των τραπεζών. Η δεξαμενή είναι άδεια».
Για να γίνει πιο κατανοητό οι τράπεζες δανείζουν ιδιώτες και επιχειρήσεις αντλώντας κεφάλαια από 4 πηγές. Αυτές είναι η διατραπεζική αγορά, η έκδοση ομολόγων, οι καταθέσεις και η ΕΚΤ, με τις δύο πρώτες πηγές να έχουν κλείσει για τα ελληνικά τραπεζικά ιδρύματα. Η μείωση των καταθέσεων, που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα σπρώχνει τις ελληνικές τράπεζες σε μεγαλύτερη εξάρτηση από την ΕΚΤ. Να σημειώσουμε εδώ ότι η ΕΚΤ έχει αποφασίσει ότι δε θα μπορεί να δεχθεί ελληνικά ομόλογα ως εγγύηση για την άντληση ρευστότητας από τις ελληνικές τράπεζες. Άρα ενισχύεται η αξία που έχει ο όρος εθελοντική συμμετοχή στο κούρεμα.
Για τους υπόλοιπους τομείς:
Εισοδηματική πολιτική
Η απομείωση της ονομαστικής αξίας των ελληνικών ομολόγων προκαλεί ανησυχία και στο πώς θα διαμορφωθεί η εισοδηματική πολιτική, δηλαδή πως θα επηρεάσει τους μισθούς στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Το κρίσιμο σημείο είναι, όπως επισημαίνει οικονομολόγος, πως θα προχωρήσει ο ιδιωτικός τομέας.
Ο δημόσιος τομέας , επισημαίνει, εξαρτάται από τον παράγοντα πρωτογενές πλεόνασμα στο πλαίσιο όμως της νέας δανειακής σύμβασης που αποφασίστηκε στη Σύνοδο Κορυφής.
Οι όροι της σύμβασης ,λέει χαρακτηριστικά, δηλαδή το επιτόκιο και ο χρόνος αποπληρωμής θα καθορίσουν πόσο πρωτογενές πλεόνασμα και για πόσα χρόνια θα πρέπει να επιτύχει το ελληνικό δημόσιο. Το πρωτογενές έλλειμμα, συνεχίζει, έχει φθάσει σε χαμηλά επίπεδα και βρισκόμαστε σχετικά κοντά στην επίτευξη ενός πρωτογενούς πλεονάσματος.
Με αυτή την εισοδηματική πολιτική στο Δημόσιο αλλά και με την υιοθέτηση της εργασιακής εφεδρείας. Ο στόχος λοιπόν του πρωτογενούς πλεονάσματος, που δεν έχει ξεκαθαρίσει, μπορεί και να σημαίνει περαιτέρω συρρίκνωση του Δημοσίου είτε αναφερόμαστε σε μισθούς είτε στον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων.
Η μείωση των μισθών και η αύξηση της ανεργίας θα δυσχεραίνει περαιτέρω την προσπάθεια μείωσης του ελλείμματος, δηλαδή θα οδηγήσει σε μείωση των φορολογικών εσόδων αλλά και αύξηση δαπανών για την κάλυψη των ανέργων .Θα οδηγηθούμε δηλαδή σε ένα νέο φαύλο κύκλο ύφεσης , με μη ορατή διέξοδο διαφυγής. Η διέξοδος, επισημαίνει η ίδια πηγή, θα μπορούσε να έλθει είτε από τη χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας από τρίτους, είτε από την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας, είτε από την ενίσχυση της ζήτησης και απασχόλησης από τομείς, που δεν επηρεάζονται από το δημόσιο όπως είναι οι εξαγωγές και ο τουρισμός .
Ασφαλιστικά Ταμεία
Οι επιπτώσεις από το κούρεμα των ομολόγων στην περιουσία των ασφαλιστικών Ταμείων και στη χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης έχει βραχυπρόθεσμες αλλά και μεσοπρόθεσμες συνέπειες. Τα ταμεία έχουν στα χαρτοφυλάκια τους ομόλογα ονομαστικής αξίας 24 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 8 δισ. διαχειρίζονται τα ίδια ταμεία και τα 16 δισ. ευρώ η Τράπεζα της Ελλάδος.
Η ετήσια χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης προέρχεται σε ποσοστό 41% από το κράτος, 57% από τις εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών και 2% από την αξιοποίηση της περιουσίας τους. Αυτό σημαίνει σε απόλυτα νούμερα ότι τα Ταμεία έχουν έσοδα από την αξιοποίηση της περιουσίας τους που χρηματοδοτούν τις ανάγκες τους για συντάξεις κατά κύριο λόγο και για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη της τάξης των 750-800 εκατ. ευρώ. Το κούρεμα του χρέους, λέει γνώστης των οικονομικών των ταμείων, κατά 50% σημαίνει ότι θα χρειαστούν ένα ποσό ετησίως της τάξης των 400 εκατ. ευρώ.
Το ποσό αυτό θα μπορούσε να το δώσει το ελληνικό δημόσιο, εκτιμά η ίδια πηγή, με γνώμονα ότι θα έχει ελαφρύνει η δημοσιονομική επιβάρυνση του από την πληρωμή τόκων και τοκοχρεολυσίων ως αποτέλεσμα του κουρέματος. Υπό την αίρεση, ότι θα συμφωνηθεί και με τους δανειστές μας.
Μια άλλη πληγή στην περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων είναι ότι είναι μέτοχοι σε ελληνικές τράπεζες. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο τέλος του 2010 η αξία των μετοχών και των α/κ κεφαλαίων των Ταμείων ήταν της τάξης των 3 δισ. ευρώ, ποσό που σήμερα είναι σημαντικά χαμηλότερο λόγω της υποχώρησης των χρηματιστηριακών τιμών.
Το κούρεμα αλλά και η συρρίκνωση του μετοχικού χαρτοφυλακίου τους είναι κρίκοι που προστίθενται στην αλυσίδα που περισφίγγει την βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων, περιγράφει γλαφυρά. Η ύφεση είναι η σημαντικότερη απειλή για τα οικονομικά της κοινωνικής ασφάλισης, εξηγεί, καθώς ανεργία και μείωση μισθών μεταφράζονται σε απώλειες 5 δισ. ευρώ για το 2011 και 6,5 δισ. ευρώ για το 2012. Ακολουθεί η εισφοροδιαφυγή, με απώλειες 8 δισ. ευρώ και τώρα θα πρέπει να προστεθεί και η απομείωση της κινητής τους περιουσίας, δηλαδή ομόλογα και μετοχές.
Σε αυτό το ζοφερό τοπίο για τα οικονομικά της κοινωνικής ασφάλισης θα πρέπει κανείς να προσθέσει και την εξυγίανση των χαρτοφυλακίων των ελληνικών τραπεζών και τι θα σημαίνει για την επιχειρηματικότητα, λέει η ίδια πηγή. Μπορεί μέσα στο πρώτο τρίμηνο του Μαρτίου του 2012,όπως λέει χαρακτηριστικά, να δούμε κι άλλες επιχειρήσεις να κλείνουν ως αποτέλεσμα της εξυγίανσης των τραπεζικών χαρτοφυλακίων, ενισχύοντας την ύφεση. Οι συνέπειες της ύφεσης στα έσοδα των ταμείων και στη βιωσιμότητα των οικονομικών τους είναι ανησυχητικές .Σύμφωνα με το συνομιλητή μας σε αυτή την χρονική περίοδο θα ξανανοίξει η συζήτηση για το ασφαλιστικό που θα κινηθεί στο έλεγχο των δαπανών για τις συντάξεις και σε δεύτερο βαθμό των δαπανών για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Το κούρεμα του χρέους έχει μακροπρόθεσμα αποτελέσματα, καθώς το 2020 το δανειακό βάρος και η εξυπηρέτηση του θα βελτιώσει τα δημόσια οικονομικά. Αυτό είναι μια παρατήρηση αρχική. Αν επιλύσει ικανοποιητικά το ζήτημα της διαχείρισης του ελληνικού χρέους δε μπορεί να απαντηθεί. Για την ελληνική οικονομία υπάρχει μπροστά μεγάλος και δύσκολος δρόμος, καθώς οι ακριβείς επιπτώσεις σε βραχυπρόθεσμο και μεσοπρόθεσμο ορίζοντα δεν έχουν μετρηθεί. Οι όροι του κουρέματος αλλά και της δανειακής σύμβασης δεν έχουν αποσαφηνισθεί για να δώσουν μια ολοκληρωμένη εικόνα και να μετρηθούν σε μια οικονομία που βυθίζεται στην ύφεση και οι πρώτες εκτιμήσεις είναι ότι δεν μπορούν να αποτελέσουν και την έξοδο διαφυγής.
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Θυμηδία προκαλούν οι διαρροές και δηλώσεις του Γ.Παπανδρέου για την στρατηγική της χώρας μας στις συνόδους κορυφής της Ευρωζώνης, από δω και πέρα, η οποία έχει πέντε άξονες. Ο σοφός λαός λέει "να κρατάς μικρό καλάθι" αλλά αυτό παραείναι. Συγκεκριμένα:
α) Στρατηγική απόφαση της κυβέρνησης είναι να παραμείνει η χώρα στο ευρώ.
Σχόλιο: Στην πραγματικότητα κανένα κόμμα της ελληνικής Βουλής δεν έχει διαφορετική στρατηγική στην παρούσα φάση. Αυτό δε συμφέρει κανέναν (μάλλον), ούτε καν την Ευρωζώνη μιας και οποιαδήποτε άλλη απόφαση, θα οδηγήσει στην κατάρρευσή της. Το γράφουν όλες οι μεγάλες οικονομικές εφημερίδες του κόσμου που υποστηρίζουν κατά βάση τα συμφέροντα των μεγάλων "παικτών". Να είστε σίγουροι ότι το γνωρίζουν και αυτοί που αποφασίζουν... Επομένως κάτι τέτοιο αποκλείεται (εκτός και αν εξυφαίνεται κάποιο μεγαλύτερο σχέδιο που κανείς δε βλέπει).
Δεύτερον: Αφετηρία και κεκτημένο για ό,τι συζητά η κυβέρνηση είναι όλα τα "θετικά" στοιχεία της Συμφωνίας του Ιουλίου.
Σχόλιο: Ποια είναι τα θετικά στοιχεία; Το πακέτο στήριξης δεν είναι νέο (είναι το παλιό υπόλοιπο συν λίγο από καινούργιο), δεν καλύπτει όλες τις δανειακές μας ανάγκες, προϋποθέτει δυσβάστακτα μέτρα, είναι τελείως ασαφές (γι' αυτό εξάλλου και υπάρχει πρόβλημα σήμερα) και επέχει παραχώρησης ελέγχου του κράτους για μια περίπου γενιά. Αν αυτά θεωρούνται θετικά, τότε πάσο...(Λεπτομέρειες για τη συμφωνία εδώ).
Τρίτον: Να πετύχει η κυβέρνηση «ελάφρυνση του βάρους του χρέους, που βαραίνει τις πλάτες του Έλληνα πολίτη». Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, «λόγω του υπερδανεισμού της προηγούμενης κυβέρνησης, έχουν εκτιναχθεί οι τόκοι που πληρώνουμε, από τα 12 δις το χρόνο το 2009, στα 18 δις το χρόνο το 2012». «Αυτό το βάρος στις πλάτες του κάθε Έλληνα πολίτη είναι δυσβάσταχτο και αυτό είναι που πρέπει να μειωθεί για να ανασάνουμε» τόνισε.
Σχόλιο: Αφήσαμε τη πλήρη διατύπωση του Γ.Παπανδρέου για να διαπιστώσετε το μέγεθος του λαϊκισμού που χρησιμοποιεί. Όταν κάποιος δανείζεται 110 δις (τα οποία βέβαια πάνε για κάλυψη των τραπεζών και των δανείων και δεν κατευθύνονται στην πραγματική οικονομία) με υπέρογκο (για την εποχή) επιτόκιο και δέχεται να τ' αποπληρώσει σε μικρό χρονικό διάστημα, δε νοείται να μιλάει για τους προηγούμενους που μπορεί "να δανείστηκαν υπέρογκα" αλλά το έκαναν σε βάθος 25ετίας με 2-3% και όχι σε βάθος 3τίας με 5-6%...Και αν θεωρεί η κυβέρνηση ότι το χρέος δεν είναι "δίκαιο και σωστό" μπορεί να υποστηρίξει την Διεθνή Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου για το ελληνικό χρέος, που υπάρχει ήδη και την αποτελεί ο "αφρός" πανεπιστημιακών απ' όλο τον κόσμο. Θα βοηθούσε σίγουρα ως "διαπραγματευτικό όπλο.
Τέταρτον: Η όποια ρύθμιση πρέπει να διασφαλίζει πλήρως την ομαλότητα στο τραπεζικό σύστημα της χώρας και στα Ασφαλιστικά Ταμεία και να δώσει τη δυνατότητα για ρευστότητα στην πραγματική οικονομία.
Σχόλιο: Υποτίθεται ότι τα ασφαλιστικά ταμεία εξαιρούνται από το κούρεμα ή κάνουμε λάθος; Στο κάτω-κάτω επιλογή μας δεν είναι το ποιους δανειστές πληρώνουμε ή κάνουμε λάθος;
Πέμπτον: Βασικός στόχος είναι όλες οι αποφάσεις να τείνουν στη στήριξη της ανάπτυξης και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, όπως ήταν και το πνεύμα των αποφάσεων του Ιουλίου.
Σχόλιο: Γενικόλογο ευχολόγιο που μάλλον το τοποθέτησε ο εμπνευστής της στρατηγικής ώστε να φτάσουν οι άξονες της τους 5 (όσους τα δάκτυλα της ανοικτής παλάμης κατά την κλασσική ελληνική χειρονομία). Η ευρωπαϊκή ενότητα έχει πάψει να υπάρχει εδώ και καιρό - ισχύει απλώς το "ο σώζων εαυτό σωθείτο" και ο καθένας κοιτάει το πως θα "βολέψει" την χώρα του, εφαρμόζοντας άλλες πολιτικές έξω απ' αυτές που ζητά μέσα (δείτε εδώ παραδείγματα).
Πηγές ειδήσεων: "Τα Νέα", "Πρώτο Θέμα"
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)