Αναρτήσεις
Είδηση: Σε πρόσφατη ειδική έκδοση τους οι "Financial Times" παρουσίασαν τ' αποτελέσματα του προγράμματος "Καλύτερο Ευρωπαϊκό Περιβάλλον Εργασίας" για την περίοδο 2009-2010.
Στην έρευνα συμμετείχαν πάνω από 1300 ευρωπαϊκες επιχειρήσεις μεσαίας και μεγάλης κεφαλαιοποίησης (μεταξύ των οποίων η Microsoft, η ΙΚΕΑ, η McDonalds κ.α.), απάντησαν με ανώνυμα ερωτηματολόγια πάνω από 293000 εργαζόμενοι που αντιπροσώπευσαν πάνω από 1,6 εκατομμύρια συναδέλφους τους.
Κατά την έρευνα, ένα εξαιρετικό εργασιακό περιβάλλον είναι αυτό που "οι εργαζόμενοι εμπιστεύονται τους εργοδότες τους, αισθάνονται υπερήφανοι γι'αυτό που κάνουν και χαίρονται να δουλεύουν με τους συνάδελφους τους".
Η έρευνα αυτή έδειξε ότι οι Έλληνες εργαζόμενοι ήταν 3οι σε διάθεση και συμμετοχή σε προγράμματα εργασιακής εκπαίδευσης, είχαν τον 3ο χαμηλότερο δείκτη απουσίας από τον χώρο εργασίας ενώ ελληνικές εταιρίες είχαν παρουσία στις "50 καλύτερες" εταίριες τόσο στην κατηγορία "μεσαία" όσο και στην κατηγορία "μεγάλη" κεφαλαιοποίηση.
Ανάμεσα στις 15 πρώτες εταιρίες μεγάλης κεφαλαιοποίησης που παρέχουν "ένα εξαίρετο εργασιακό περιβάλλον" είχαμε μεταξύ των άλλων 4 εταιρείες από την Δανία, 6 από την Γερμανία, 2 από την Γαλλία ενώ είχαμε και 2 με παρουσία στην Ελλάδα.
Σχόλιο: Παρότι αυτή η έρευνα είναι φαινομενικά άσχετη με το blog, αποφασίσαμε να την αναφέρουμε εδώ, για να δείξουμε ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων το "κόστος" των εργαζομένων δεν έχει σχέση με το πόσο "καλή, ανταγωνιστική και επιτυχημένη" είναι μια επιχείρηση. Οι περισσότερες από τις εταιρείες που συμμετείχαν στην έρευνα και κατέκτησαν υψηλές θέσεις σ'αυτή δρουν και έχουν ως βάση τους χώρες με υψηλότερα ημερομίσθια απ' αυτά της Ελλάδας - ενώ απ'οτι αποδεικνύεται ο υψηλός κύκλος εργασιών συνδυάζεται με ένα πολύ καλό εργασιακό περιβάλλον και από ένα έμπρακτο ενδιαφέρον των εταιρειών για τους υπαλλήλους τους(κατά τα λεγόμενα των τελευταίων πάντα). Αυτό αποδεικνύεται και από την παρουσία μεγάλων εταιρειών (με την Microsoft πρώτη) στις υψηλότερες θέσεις για το "καλύτερο εργασιακό περιβάλλον".
Αυτό που φαίνεται επίσης σ' αυτήν την έρευνα είναι οι Έλληνες εργαζόμενοι μόνο αχάριστοι δεν είναι όταν δουλεύουν σ'ένα περιβάλλον που νοιώθουν ότι ο κόπος τους ανταμοίβεται τόσο υλικά όσο και ηθικά.
Η παρούσα βέβαια έρευνα δεν ανακαλύπτει τον τροχό. Αλλά είναι μια ακόμα απόδειξη ότι η επιτυχία μιας επιχείρησης είναι συνάρτηση και του πως νιώθει ο εργαζόμενος. Μήπως επομένως οι ελληνικές εταιρείες θα πρέπει να στρέψουν το ενδιαφέρον τους και στους εργαζομένους τους αντί να τους πιέζουν μισθολογικά προς τα κάτω;
gia tous 1 ekatommirio pou douleuoun sto dimosio
ΑπάντησηΔιαγραφήi ereuna ti edeixe?
Σε ποιά χώρα αναφέρεσαι; Γιατί η Ελλάδα δεν έχει τόσους. Όπως και να έχει πάντως, η έρευνα περιλαμβάνει μόνο ιδιωτικές επιχειρήσεις ή επιχειρήσεις όπου το κράτος έχει πολύ χαμηλό ποσοστό.
ΑπάντησηΔιαγραφήi ellada exei tosous,min pw kai perissoterous
ΑπάντησηΔιαγραφήoi opoioi einai se megalo bathmo diorismenoi logw
kommatikwn kritiriwn.....i erotisi einai an i pleiopsifia ton dimosiwn ipallilwn stin xora mas
paragei ergo i oxi?
Δέχομαι το σχόλιο ως απαρχή για κουβέντα, αν και το θεωρώ άσχετο με το θέμα της ανάρτησης που είναι ότι η ανταγωνιστικότητα και η επιτυχία μιας επιχείρησης δεν σχετίζεται με την χαμηλή μισθοδοσία των υπαλλήλων της (δεν είναι τυχαίο π.χ. ότι καμία εταιρεία με έδρα ή δράση στην Πολωνία δεν έίναι στις 15 πρώτες της έρευνας, ούτε καμία τουρκική βρίσκεται - κατά τους FT πάντα - στις "10 εταιρείες οι μετοχές των οποίων αναμένεται να έχουν την μεγαλύτερη απόδοση" - στην 2η λίστα παρεπιπτόντως υπάρχουν και η ΔΕΗ και ο ΟΠΑΠ - κρατικές και οι δύο).
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια και θίγεις το θέμα του αριθμού, απ' όσο γνωρίζω, κανείς δεν γνωρίζει αυτή τη στιγμή πόσοι είναι πραγματικά οι δημόσιοι υπάλληλοι (οι αριθμοί που δίνονται είναι κατά προσέγγιση) - πάντως υπολογίζεται αυτή τη στιγμή ότι αυτοί που μισθοδοτούνται έμμεσα ή άμεσα από το κράτος είναι περίπου 750000. Σ' αυτούς βέβαια υπολογίζονται γιατροί, εργαζόμενοι στα σώματα ασφαλείας (στρατός, αστυνομία, λιμενικό, πυροσβεστική κλπ), δάσκαλοι (μέσα και οι ωρομίσθιοι, αναπληρωτές καθώς και οι πανεπιστημιακοί), ΔΕΚΟ κ.ο.κ. των οποίων ο αριθμός είναι αναγκαστικά μεγάλος.
Το πρόβλημα δεν είναι αυτοί, ούτε εκείνοι που έχουν αντικείμενο (π.χ. πολεοδομίες, εφορίες, ασφαλιστικά ταμεία, διοικητικό προσωπικό). Το πρόβλημα είναι εκείνοι που μπήκαν χωρίς αντικείμενο και εκτός διαδικασιών ΑΣΕΠ εκμεταλλευόμενοι την ψηφοθηρία ορισμένων, κι εκείνοι που λόγω μιας κομματικής ταυτότητας νόμιζαν ότι δεν χρειάζεται να δουλεύουν.
Όπως όμως αν ξεβάψει ένας τοίχος δεν τον γκρεμίζουμε, έτσι και η λύση του προβλήματος δεν είναι η διάλυση του Δημοσίου προς όφελος λίγων. Μετατάξεις και οργάνωση ώστε να αυξηθεί η παραγωγικότητα είναι η λύση και όχι η εξαθλίωση και υποβάθμιση...
κανενας δεν ειπε οτι η λυση ειναι η διαλυση αλλα ισως μια λυση ειναι η μεταταξη οπως λες αλλα και ισως η απομακρυνση καποιων υπαλληλων που δεν παραγουν εργο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την επιτυχια μιας επιχειρησης υπαρχουν πολλοι πραμετροι,οσο για την αποδοτικοτητα των Ελληνων θα διαφωνησω σε ενα βαθμό.Μπορει οταν θελουν να τα καταφερνουν με επιτυχια αλλα ειναι απο τη φυση τους τεμπεληδες