Αναρτήσεις
Είδηση: Ο πρωθυπουργός της Ελλάδος Γ. Παπανδρέου δήλωσε σε συνέντευξή του στο CNN Turk πως στόχος του είναι η προσφυγή στη Χάγη για το σύνολο των ελληνοτουρκικών θεμάτων. Μέχρι τώρα πάγια θέση όλων των ελληνικών κυβερνήσεων ήταν πως η μόνη διαφορά με την Τουρκία είναι αυτή της υφαλοκρηπίδας και μόνο γι’ αυτή την περίπτωση θα μπορούσαμε να προσφύγουμε από κοινού στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Παράλληλα ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Τ.Ερντογάν κάλεσε τους διευθυντές ελληνικών ΜΜΕ "να μην αναπαράγουν ειδήσεις για παραβιάσεις του εναέριου χώρου, γιατί έτσι δεν μεταδίδουν τα σωστά μηνύματα".
Σχόλιο: Είναι αυτονόητο ότι κάποια στιγμή πρέπει να λυθεί όλη η σειρά των ακανθώδων θεμάτων που επηρεάζουν τις σχέσεις της χώρας μας με τους Τούρκους. Κάτι τέτοιο θα είναι προς όφελος και των δύο.
Ο τρόπος όμως με τον οποίο προωθείται κάτι τέτοιο είναι επικίνδυνος: Το διεθνές δικαστήριο της Χάγης είναι ένα κατεξοχήν πολιτικό δικαστήριο το οποίο θα προσπαθήσει "να κόψει το καρπούζι στην μέση". Μπορεί η Ελληνική πλευρά να έχει επιχειρήματα αλλά στην ώρα της απόφασης θα παίξουν και πολιτικοί παράγοντες ρόλο, πράγμα που σημαίνει ότι συνολικά θα βγούμε χαμένοι.
Μέχρι σήμερα η Ελλάδα είχε τη διάθεση να προσφύγει μόνο για την υφαλοκρηπίδα γιατί είναι το μόνο θέμα για το οποίο υπάρχει σαφές διεθνές δίκαιο - γι'αυτό και οι Τούρκοι δεν ήθελαν να γίνει κάτι τέτοιο. Για όλα τα υπόλοιπα υπήρχε η πίστη ότι θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε δια του διμερούς διαλόγου, αφού θα ήταν δύσκολο να μπουν σε διεθνή διαιτησία αφού τα περισσότερα (γκρίζες ζώνες, υπερπτήσεις, λαθρομετανάστευση, μουσουλμανική μειονότητα) κινούνται σε μια "γκρίζα περιοχή" του διεθνούς δικαίου.
Συν τοις άλλοις στην παρούσα φάση, μια τέτοια κίνηση είναι πιθανό (δεδομένης και της δύσκολης θέσης που βρίσκεται η Ελλάδα αυτήν την περίοδο) να μας φέρει προ τετελεσμένου δηλ. της συνδιαχείρησης του Αιγαίου και την αποδοχή των τουρκικών εδαφικών διεκδικήσεων, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Η Ελλάδα έχει μια σειρά από χαρτιά, τα οποία αρνείται επιμελώς να παίξει (μεταξύ των οποίων και τις ανενεργές διατάξεις της συνθήκης της Λωζάνης), τα οποία κάποια στιγμή, θα πρέπει να φέρει στην επιφάνεια. Διαφορετικά η παρούσα κυβέρνηση πέραν της επιτυχίας της να γυρίσει το βιοτικό επίπεδο του Έλληνα 30 χρόνια πίσω θα έχει προσθέσει και μια εθνική καταστροφή στο ενεργητικό της. Αν η Τουρκία ενδιαφέρεται να μπει στην ευρωπαϊκή οικογένεια, θα πρέπει να κάνει κάποιες κινήσεις καλής θέλησης και όχι μόνο να απαιτεί. Από την άλλη είναι δουλειά της κυβέρνησης μας, όποιες και να είναι οι πιέσεις που τις ασκούνται, να λειτουργήσει προς το εθνικό συμφέρον και μόνο.
Από την άλλη η παραίνεση του Τ. Ερντογάν, δεν μπορεί ν' αντιμετωπιστεί σοβαρά: Όταν γίνονται παραβιάσεις πρέπει να αναφέρονται, και όχι να θάβονται σ' ένα πνεύμα καλής θέλησης το οποίο τα τελευταία 20 χρόνια εμφανίζεται μόνο από την μια πλευρά - η παρατήρηση που έχουμε να κάνουμε είναι να μη γίνονται παραβιάσεις (είτε για "εκπαιδευτικούς λόγους" είτε για βόλτα) για να μην υπάρχουν σχετικές αναφορές στις ειδήσεις.
(για το ζήτημα των εξοπλισμών θα μιλήσουμε σε επόμενη ανάρτηση).
Πηγές: "Καθημερινή της Κυριακής", "Ελεύθερος Τϋπος"
Γιατί τόση αρνητικότητα, πια; Γιατί θεωρείς απίθανο το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης να λάβει υπόψην του τη συνθήκη της Λωζάνης; Γιατί θεωρείς τόσο πιθανό να μας "ρίξουν" κατά τη λήψη της απόφασης, λόγω της οικονομικής μας κατάστασης; Επίσης, ενώ οι παραβιάσεις των τουρκικών αεροπλάνων δεν πρέπει (προφανώς) να αποσιωπούνται, αναρωτιέμαι τώρα εγώ, εμείς παραβιάσεις ΔΕΝ κάνουμε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αλήθεια είναι ότι περίμενα μια πιο ψύχραιμη προσέγγιση του θέματος, δε μου αρέσει ούτε η καταστροφολογία ούτε η υιοθέτηση του ρόλου του θύματος. Ας δούμε ποιες κινήσεις θα κάνει η ελληνική πλευρά και ας συζητήσουμε με βάση γεγονότα, όχι προσωπικές εκτιμήσεις.
Η τόση αρνητικότητα πηγάζει από την μελέτη της ιστορίας μας που δείχνει ότι ποτέ δεν καταφέραμε να βγούμε κερδισμένοι σε καμία απευθείας διαμάχη ως χώρα μέσα από διεθνή διαιτησία τα τελευταία 60 χρόνια. Ειδικότερα όταν αλλάξαμε πάγιες θέσεις μετά από πιέσεις και κάτω από περίεργες συγκυρίες (βλέπε συμφωνία Ζυρίχης) δεν βγήκαμε κερδισμένοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που πιστεύω είναι ότι η χώρα μας δεν είναι προετοιμασμένη για κάτι τέτοιο, δεδομένου ότι τόσα χρόνια επεξεργάζεται τη θέση της για ένα μόνο ζήτημα. Η ξαφνική στροφή της χώρας μας προς μια συνολική επίλυση των ζητημάτων (προφανώς μετά από πιέσεις - δεν είναι τυχαίο ότι οι ΗΠΑ πιέζουν για άμεση λύση των ελληνικοτουρκικών θεμάτων γιατί θέλουν την Τουρκία στην ΕΕ, για τους δικούς της λόγους και η προσφυγή στην Χάγη τέθηκε ως θέμα στην πρόσφατη επίσκεψη Παπανδρέου στην Ουάσινγκτον) μου φαίνεται βιαστική - και όποιος βιάζεται σκοντάφτει.
Μετράω ιδιαίτερα την αρνητική συγκυρία για την χώρα μας, γιατί όπως γράφω και πιο πάνω το Διεθνές Δικαστήριο (ΔΔ) της Χάγης είναι ένα δικαστήριο που σε διαμάχες κρατών, στην καλύτερη των περιπτώσεων, προσπαθεί κατά βάση να λειτουργήσει με "σολωμόντεια λογική", ενώ στις αποφάσεις του παίζει ρόλο και η διεθνής υποστήριξη που έχουν οι αντιπαλόμενες χώρες. Έχουμε πάρει υποστήριξη σε κάποιο ζήτημα τα τελευταία χρόνια; Δε νομίζω.
Οπότε πρέπει να το έχουμε υπόψιν γιατί έτσι λειτουργούν δυστυχώς οι διεθνείς οργανισμοί που έχουν εκτελεστικό χαρακτήρα.
Από κει και πέρα είμαι απαισιόδοξος και για το ότι σε πολλά θέματα στηριζόμαστε ως χώρα στο "εθιμικό δίκαιο" και στην ιστορία, τα οποία δεν λένε τίποτα στο ΔΔ, ενώ όσο αφορά τη συνθήκη της Λωζάνης, και με βάση τα όσα διαβάζουμε και τις τοποθετήσεις διαφόρων διεθνών αξιωματούχων που είχαν θέση στο ΔΔ, αυτή θεωρείται μια ενεργή μεν αλλά ξεπερασμένη συνθήκη. Έτσι δε θα πρέπει να μας προκαλέσει έκπληξη, π.χ. να οδηγηθεί η χώρα μας σε υποχρεωτική αναγνώριση μιας Τουρκικής μειονότητας στην Ελλάδα, με όλα τα κακά που αυτό συνεπάγεται (δεν θα ήθελα να μπούμε σε κουβέντα κατά πόσο είναι αυτό κακό ή όχι - για μένα κάτι τέτοιο θα ήταν αρνητικό και θα εγγυμονούσε κινδύνους Κοσσοβοποίησης της Θράκης).
Όταν πάμε επομένως εκεί με δέκα θέματα τα οποία θέτει/διεκδικεί η Τουρκία, και ένα να χαθεί (είτε το μειονοτικό είναι αυτό, είτε οι γκρίζες ζώνες, είτε η υφαλοκρηπίδα, είτε η εισόδου της Τουρκίας ως παίχτη στο Αιγαίο) θα είναι απώλεια, ή κάνω λάθος;
Μακάρι βέβαια να βγω λάθος: Nα υπάρχει επεξεργασμένο σχέδιο, να πάμε απολύτως έτοιμοι όταν έρθει η ώρα και να πάνε όλα καλά.
Αλλά δυστυχώς οι αποχρώσες ενδείξεις δείχνουν ότι κάτι τέτοιο δεν υπάρχει.
Ήταν όντως "ιστορική" η συνάντηση των δύο πρωθυπουργών; Διαβάστε και κρίνετε:
ΑπάντησηΔιαγραφήα) Επαναεισδοχή λαθρομεταναστών - Η Τουρκία αποδέχθηκε να παίρνει αυτόματα 1000 άτομα τον χρόνο. Με βάση το μνημόνιο του 2001 ήταν υποχρεωμένη να τους δέχεται όλους, ενώ μεταξύ 2002-2009 είχαν κατατεθεί 60500 τέτοια αιτήματα από την ελληνική πλευρά.
β) Ο Τούρκος πρωθυπουργός επέμεινε στη διατήρηση του casus belli λόγω της διατήρησης του δικαιώματος της Ελλάδος να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια.
γ) Δήλωσε ότι για την Θεολογική Σχολή της Χάλκης θα έχουμε "σύντομα" εξελίξεις, πράγμα το οποίο είχε δηλώσει ξανά το 2004.
δ) Εμφανίστηκε σταθερός στην πολιτική της επιβολής αμοιβαιότητας μεταξύ των θεμάτων του Πατριαρχείου και της Θράκης και ζήτησε την αναγνώριση των ψευδομουφτήδων, κατά παραβίαση της συνθήκης της Λωζάνης (που είναι 87 χρόνων μεν αλλά καθορίζει ακόμα τις σχέσεις των δύο χωρών δε).
ε) Χαιρέτισε το προεδρείο της Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτών αλλά τους παρέπεμψε στον κ. Μπαγίς για να του παρουσιάσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Ελληνες της Πόλης αλλά και τα Ευαγή ιδρύματα της μειονότητας - το ίδιο πράγμα είχε γίνει και το 2004, χωρίς αποτελέσματα.
ζ) δεν ξεκαθάρισε τι σκοπεύει να κάνει για το θέμα των οπλισμένων υπερπτήσεων πάνω από τα ελληνικά νησιά, τις εμπλοκές κλπ (πράγμα που εξηγείται από το γεγονός ότι το στρατιωτικό καθεστώς της Τουρκίας λειτουργεί αυτόνομα και δεν του δίνει λογαριασμό)
η) Συνάντησε το Σάββατο το πρωί με όλο το κυβερνητικό κλιμάκιο που τον συνόδευε, τη λεγόμενη «Συμβουλευτική Επιτροπή Τούρκων Δυτικής Θράκης» με επικεφαλής τους ψευδομουφτήδες Ξάνθης και Κομοτηνής και σε δηλώσεις του στα τουρκικά ΜΜΕ, δήλωσε την υποστήριξη του στις κινήσεις τους.
Αν είναι έτσι οι "επιθέσεις φιλίας" τότε τι να περιμένουμε από τους εχθρούς μας; Οι αδελφοποιήσεις σχολείων και πόλεων γίνονταν έτσι κι αλλιώς εδώ και χρόνια...