Οι παρενέργειες των νέων μέτρων - Μέρος 1ο

Είδηση: Η ελληνική κυβέρνηση έχει ορίσει την επενδυτική τράπεζα Lazard ως σύμβουλο για τα δημόσια οικονομικά της, στα οποία περιλαμβάνεται και η πώληση ενός αριθμού περιουσιακών στοιχείων κρατικής ιδιοκτησίας.
Το κράτος επίσης σταθμίζει την δημιουργία ενός επενδυτικού κεφαλαίου ακινήτων στο οποίο θα μεταφέρει ένα μεγάλο μέρος του χαρτοφυλακίου δημοσίων ακινήτων.

H κίνηση θα δημιουργήσει το δεύτερο μεγαλύτερο ελληνικό επενδυτικό κεφάλαιο ακινήτων μετά την δημιουργία στις αρχές του έτους της Επενδυτικής Εταιρίας Ακινήτων Πανγαία της Εθνικής Τράπεζας με 1 δισ. ευρώ κεφάλαια και με χαρτοφυλάκιο 241 εμπορικών ακινήτων σε κεντρικές αστικές περιοχές.

Σχόλιο: Ότι η καινούργια πραγματικότητα, θα έδινε μια πρώτης τάξεως ευκαιρίας να γίνει σωρεία αποκρατικοποίησης του κράτους πολλοί το είχαν αναφέρει ως κίνδυνο, ενώ το είχαμε συζητήσει κι εμείς εδώ. Η κίνηση όμως της κυβέρνησης να ξεκινήσει, έμμεσα, διαδικασίες πώλησεις δημοσίων ακινήτων είναι λανθασμένη, τόσο με οικονομικά όσο και κοινωνικά κριτήρια.

Τα δημόσια ακίνητα αποτελούνται από τα δημόσια κτίρια (που ως επί το πλείστον στεγάζονται οι δημόσιες υπηρεσίες ενώ περιλαμβάνονται και τα σχολικά συγκροτήματα), τα δάση και τα δημόσια πάρκα, οι παραλίες, οι αθλητικές και πολιτιστικές εγκαταστάσεις, κάποια άκτιστα οικόπεδα στα όρια των πόλεων, περιοχές που κάποτε υπήρξαν ή δεσμεύτηκαν για να γίνουν στρατόπεδα και τέλος κάποια λατομεία και αλυκές.

Ξεκινώντας από τα δημόσια κτίρια, θα μπορούσε η πώληση να γίνει δεκτή, αν υπήρχε σχέδιο μεταφοράς των υπηρεσιών σε άλλα δημόσια κτίρια τα οποία θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες τους. Αν όμως η πώληση των κτιρίων γίνει με το σύστημα "sale and lease back" (πώληση και άμεση επανενοικίαση), που είναι το σενάριο που κατά πληροφορίες προκρίνεται, αυτό θα φέρει μεν "ζεστό χρήμα" αλλά τα ενοίκια που θα κληθεί να πληρώσει το δημόσιο μακροπρόθεσμα θα αποτελέσουν βραχνά, ενώ παράλληλα θα καταστεί έρμαιο των ορέξεων του ιδιώτη που θ'αγοράσει τα εν λόγω κτίρια.

Από κει και πέρα όσο αφορά για τα άκτιστα οικόπεδα και τα πρώην ή νύν στρατόπεδα, αυτά βρίσκονται ως επί το πλείστον στα όρια των αστικών ιστών, που δεν αντέχουν σε άλλη δόμηση και παρέχουν υποβαθμισμένη ποιότητα ζωής. Η σωστή λύση θα ήταν η παραχώρησή τους στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης και η δημιουργία πάρκων ή χώρων αναψυχής για όλους. Θα ήταν λάθος στο βωμό του κέρδους να θυσιαστούν ευκαιρίες δημιουργίας πνευμόνων πρασίνου ενώ είναι απόλυτα άδικο να δεσμεύονται μεγάλα ποσοστά περιουσιών από τους πολίτες κατά την επέκταση των σχεδίων πόλεως από την μία για να γίνουν χώροι πρασίνου, και το κράτος να πουλάει τα δικά του οικόπεδα για να βγάλει χρήματα, από την άλλη.

Οι αθλητικές και πολιτιστικές εγκαταστάσεις, είναι προφανές ότι δεν μπορούν να πωληθούν - ούτε επίσης να παραμένουν κλειστές στο κοινό. Θα πρέπει οι φορείς διαχείρισης να αναδιοργανωθούν και να τις κάνουν προσβάσιμες στο κοινό, ώστε να προωθηθεί ο μαζικός αθλητισμός πράγμα που μόνο οφέλη θα φέρει στην χώρα. Αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται σχέδιο και όραμα, τα οποία όμως δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν στο καθεστώς πίεσης το οποίο προσπαθεί η χώρα να επιβιώσει. Όσο αφορά τη συντήρησή τους, αυτή μπορεί να καλυφθεί από τις διοργανώσεις άλλου είδους εκδηλώσεων (εκθέσεις, συναυλίες κλπ) παραμένοντας υπό κρατικό έλεγχο - επιτυχημένα παραδείγματα υπάρχουν.

Τέλος, ο δημόσιος χαρακτήρας των δασών και των παραλιών είναι κάτι που πρέπει να επιφυλαχθεί πάση θυσία, αφού πάλι ακουμπά το ευαίσθητο θέμα της ποιότητας ζωής. Είναι κοινωνικά άδικο, να πωλούνται παραλίες ή να ενοικιάζονται μακρόχρονα σε ιδιώτες (που είτε θα τις "κλείσουν" είτε θα ζητήσουν ακριβό αντίτιμο), μιας και αυτό μακροπρόθεσμα θα αποκλείσει τους μη έχοντες, πράγμα που σίγουρα μόνο ως αρνητικό μπορεί να χαρακτηριστεί.

Κανείς δεν μπορεί να εναντιωθεί στην αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας. Αλλά η αξιοποίηση δεν πρέπει να συνάγεται του ξεπουλήματος ή στο να ξεχνά το κράτος τη συμβατική (και συναγματική) του υποχρέωση να παρέχει στους πολίτες ένα περιβάλλον στο οποίο θα διασφαλίζεται η ψυχική και σωματική τους υγεία και στο οποίο θα παρέχονται οι συνθήκες για πρόοδο και ευημερία. Και το τελευταίο δεν μπορεί να μετράτε με χρήματα και λογιστικούς υπολογισμούς.

Πηγή: Ελευθεροτυπία / Ενδιαφέρουσα τοποθέτηση για τη δημιουργία του καινούργιου μηχανισμού στήριξης των ευρωπαϊκών χωρών, που αποφασίστηκε την Κυριακή, εδώ.