Ο Μεϊμαράκης,ο Καραμανλής και η αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας

Τ α όσα γίνονται στο κόμμα της Ν.Δ. αποτελούν ενδεικτικό της τραγικής κατάστασης στην οποία βρίσκεται η ελληνική πολιτική σκηνή: μετά το δημοψήφισμα (το οποίο απ' ότι φαίνεται έγινε μόνο και μόνο για να κλείσουν οι τράπεζες και για να παραιτηθεί ο Αντώνης Σαμαράς από την αρχηγία της ΝΔ) το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης πορεύεται με "υπηρεσιακό" αρχηγό, ο οποίος ανέλαβε για να διεκπαιρεώσει την υποχρέωση της στήριξης των μνημονιακών μέτρων που θα πρέπει να περάσει η κυβέρνηση μέχρι το φθινόπωρο. Είναι προφανές ότι κανείς "σοβαρός", "νέος" αρχηγός δε θα ήθελε να ξεκινήσει την καριέρα του ως πολιτικός αρχηγός και "εν δυνάμει" Πρωθυπουργός κουβαλώντας τη ρετσινιά ενός ακόμα Μνημονίου. Γι' αυτό εξάλλου υπήρξε και η "συμφωνία" για παραμονή του Μεϊμαράκη στην εξουσία - καθιστώντας τον μακροβιότερο "υπηρεσιακό" αρχηγό αντιπολίτευσης στη νεώτερη πανευρωπαϊκή πολιτική ιστορία.
Η αναγκαστική "απόσυρση" της Ντόρας Μπακογιάννη από την κούρσα για την αρχηγία του κόμματος (μετά τη συμφωνία της με τον Αντώνη Σαμαρά), η αντίδραση των "Καραμανλικών" βουλευτών στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη (η ΝΔ δεν ξεχνά τι σημαίνει Μητσοτακέικο) και η γενική θυμηδία από την πλειοψηφία των κομματικών οργανώσεων απέναντι στις προσπάθειες προώθησης (από ορισμένους κύκλους) του Άδωνι και του Βορίδη ως υποψήφιους αρχηγούς, έχουν στην ουσία στερήσει από την Ν.Δ. από όλους εκείνους που θα ήθελαν ή θα μπορούσαν ν' αναλάβουν τη θέση αυτή.
Εκεί κάπου εμφανίστηκε ο Β. Μεϊμαράκης. Παιδί από τα "σπλάχνα" του κόμματος, με αρκετά καλές σχέσεις με όλες τις κομματικές πτέρυγες, με θητεία στα κομματικά όργανα είχε πάντα τ' όνειρο να γίνει αρχηγός στην "μεγάλη δεξιά παράταξη" στο βάθος του μυαλού του. Αν ήταν βέβαια οι συνθήκες διαφορετικές δε θα έφτανε ούτε στην πόρτα της αρχηγίας: όμως με το καταστατικό να τον καθιστά ως "υπηρεσιακό" αρχηγό και με τη γενικότερη απροθυμία των προβεβλημένων στελεχών να βγουν "μπροστά" φαίνεται ότι η ΝΔ θα πορευτεί μέχρι την επόμενη άνοιξη με τον Βαγγέλη αρχηγό.
Ιδανικός για μια αποστολή δύσκολη όπως αυτή (δηλ. να στηρίξει το μνημόνιο της αριστεράς) και να προετοιμάσει την επόμενη μέρα.
Τα σενάρια πολλά, αλλά ήδη απ' ότι φαίνεται προετοιμάζεται η επάνοδος του "μαρμαρωμένου Πρωθυπουργού" Κωνσταντίνου Καραμανλή του νεότερου, ο οποίος προαλείφεται ως ο "ελευθερωτής" από την "κακή αριστερά" του Τσίπρα και θεωρείται ως ο μοναδικός που θα μπορούσε να "διεμβολίσει" (ξανά) τον μεσαίο χώρο.  Ο Κ. Καραμανλής πιέστηκε ιδιαίτερα να επανέλθει από τώρα - και να προετοιμάσει, με μια κριτική στήριξη των μέτρων, την επιστροφή της ΝΔ στην εξουσία. Όπως ήταν φυσιολογικό όμως εκείνος (σοφά σκεπτόμενος) δε δέχτηκε, αφού θα είχε περισσότερα να χάσει (ως συνοδοιπόρος του Τσίπρα) απ' όσα να κερδίσει. Ο ίδιος δε καίγεται ιδιαίτερα να κάνει την επάνοδο - οι πέριξ όμως αυτού (έχοντας περάσει αρκετά καλά όσο ήταν στην εξουσία) τον πιέζουν σθεναρά, έχοντας βάλει τα μεγάλα μέσα. Το ότι έφυγε όντας προσωπικά σχεδόν "ατσαλάκωτος" για μια μεγάλη μερίδα του κόσμου, τον καθιστούν "ιδανική" περίπτωση - σε σχέση τουλάχιστον με τους υποψήφιους αντιπάλους του. Ο κόσμος εξάλλου ξεχνάει εύκολα (μεν) ενώ οι δημοσκοπήσεις του προσάπτουν τον χαρακτηρισμό του "καθαρού".
Γι' αυτό και η εκλογή της ΝΔ εξάλλου πάει για την ερχόμενη άνοιξη...Μέχρι τότε η κυβέρνηση θα έχει διανύσει τον μακρύ μνημονιακό δρόμο, θα έχει πάρει τα όποια μέτρα θα έχει υποχρεωθεί να πάρει και αν έχει πετύχει τη αναδιάρθρωση του χρέους, θα υπάρχει μια ελπίδα για κάτι καλύτερο σε 20-30 χρόνια. Θα έχει όμως χρεωθεί αντιλαϊκές πολιτικές και το να χάσει τις εκλογές θα είναι ευκολότερο απ' ότι σήμερα.
Γιατί ας είμαστε σοβαροί: και εκλογές να γίνουν το φθινόπωρο, όλοι οι άλλοι θα κάνουν ό,τι μπορούν για να χάσουν αφού κανείς δε θα θέλει να είναι στην εξουσία το φετεινό χειμώνα που θα είναι από τους δυσκολότερους που έχει ζήσει η χώρα από την Χούντα μέχρι σήμερα...