Αναρτήσεις
Θα πρέπει να ξεκινήσουμε με δύο παραδοχές όσο αφορά το δημοψήφισμα. Η πρώτη είναι ότι τόσο η πλειοψηφία των υποστηρικτών του "ναι" αλλά και αυτών του "όχι" θα προτιμούσαν, ακόμα και σ' αυτή την πολύ δύσκολη ώρα να σηκώσει η κυβέρνηση το βάρος της συμφωνίας, ώστε να έχει μια ακόμα ευκαιρία να "αγανακτήσει" όταν τα μέτρα έρθουν. Ξεβολευτήκαμε όμως άρον-άρον και χωρίς να το θέλουμε - γι' αυτό και υπάρχει τόσο μίσος από ορισμένους απέναντι στον Τσίπρα.
Η δεύτερη - και σημαντικότερη - παραδοχή, είναι ότι για τον μέσο Έλληνα δεν έχει σημασία τι θα βγει την Κυριακή. Δεν τον απασχολεί κατά βάθος, αν το "ναι" σημαίνει μείωση συντάξεων, εξαφάνιση των τελευταίων εργασιακών δικαιωμάτων που έχουν απομείνει, αν ξεπουληθούν λιμάνια και αεροδρόμια. Δεν τον ενδιαφέρει αν σε 6 μήνες θα πρέπει να υπογραφεί καινούργιο μνημόνιο αφού το χρέος δεν θα απομειωθεί αν βγει το "ναι". Αφού τα κανάλια και οι Ευρωπαίοι έχουν συνασπιστεί κάτω από τη σημαία του Σόιμπλε, και μπροστά έχουν βγει οι Σαμαρο-Βενιζέλοι, με τον Σταύρακα τον Θεοδωράκη να σηκώνει το λάβαρο της υποταγής - και μια σειρά από εγχώρια παπαγαλάκια και εκδότες επιμένουν ότι το "όχι" σημαίνει έξοδο από το Ευρώ (αγνοώντας σκόπιμα ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει - όχι γιατί δε θα το ήθελαν οι Ευρωπαίοι, αλλά γιατί δεν μπορεί να γίνει ακόμα και αν το θέλουμε όλοι μας), γιατί να σκοτιστεί; Κάτι θα ξέρουν αυτοί οι πάνσοφοι...
Δεν τον απασχολεί επίσης, κατά βάθος, το τι θα συμβεί στο "όχι". Παρά το ότι η αβεβαιότητα που φέρνει σκοτώνει και τις καλύτερες προθέσεις...Το τι θα γίνει αν οι Ευρωπαίοι στυλώσουν τα πόδια και δεν υποχωρήσουν. "Υπάρχει σχέδιο" λένε, αλλά κανείς δεν ξέρει έστω και τις αδρές γραμμές του - πλην του Τσίπρα (ελπίζουμε) και του στενού του κύκλου. Έτσι για να μας φύγει η απορία και να μπορούμε να ξέρουμε τι θα περιμένουμε. Γιατί η αλήθεια είναι ότι και οι οπαδοί του "όχι" περιμένουν τα χειρότερα την Δευτέρα, ανεξάρτητα αν είναι έτοιμοι ν' αγωνιστούν για ένα καλύτερο αύριο - αυτό που οι οπαδοί του "ναι" έχουν πλέον αποδεχτεί ότι δεν υπάρχει ελπίδα να γίνει. Αλλά για τους πρώτους η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, ενώ για τους δεύτερους έχει πεθάνει (αν υπήρξε ποτέ) και της έχουν κάνει και τα σαράντα.
Λάθη έγιναν από την κυβέρνηση. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν διαπραγματεύτηκε ή ότι δεν προσπάθησε. Σε αντίθεση με τους άλλους που ταξίδευαν, ψώνιζαν, έτρωγαν, υπέγραφαν και γύριζαν (υπάρχουν απίστευτες ιστορίες για το 2ο και το 3ο που αν γραφτούν σε βιβλίο θα γελάσει ο κάθε πικραμένος), αυτοί προσπάθησαν. Αλλά παρουσιάστηκαν εντελώς απροετοίμαστοι για κάτι που - ακόμα και ο φειδωλός σε ειλικρινείς συμβουλές Ε. Βενιζέλος είχε προειδοποιήσει τον Αλέξη Τσίπρα: "οι δανειστές δεν είναι για να τους εμπιστεύεται κανείς". Παρόλα αυτά τους εμπιστεύτηκαν, ακόμα και όταν φάνηκε που οι δανειστές είχαν "πουλήσει" τη συμφωνία της 20ης του Φλεβάρη, όπως επίσης και την σαφέστατη (αλλά προφορική) υπόσχεσή τους ότι θα προχωρήσουν σε απομείωση του χρέους. Γι' αυτό εξάλλου και δεν έκανε δημοψήφισμα νωρίτερα, γι' αυτό και πλήρωνε τις δόσεις κανονικά (χωρίς να έχει φράγκο ουσιαστικά στα ταμεία, εξαντλώντας τα όποια αποθεματικά υπήρχαν), γι' αυτό και διαβεβαίωνε τους πάντες ότι θα υπάρξει λύση. Γι' αυτό εξάλλου και υποχώρησε σημαντικά από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης - πιστεύοντας ότι η απομείωση θα του επέτρεπε να κάνει μια συμφωνία που στη συνέχεια θα άλλαζε προς το καλύτερο προσφέροντας ισοδύναμα και έχοντας μια ανάπτυξη που θα έφερνε μεγαλύτερα έσοδα για το κράτος...
Το ότι δεν είναι συμπαθής η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στους δανειστές είναι προς τιμή της - και το γράφουμε σοβαρά. Ο ρόλος μιας κυβέρνησης δεν είναι να είναι συμπαθής. Είναι να προστατεύει τα πραγματικά συμφέροντα του λαού και της χώρας, όχι του Μπόμπολα και του Βαρδινογιάννη. Ήταν άτυχοι γιατί έπεσαν σε μια περίσταση που οι συντηρητικοί αλωνίζουν στην Ευρώπη και οι σοσιαλιστές δεν είναι σοσιαλιστές - ενώ όσοι υπάρχουν, το παίζουν καλοί γιατί έχουν τα δικά τους προβλήματα. Ήταν άτυχοι γιατί η ΕΚΤ μπορεί να μην τράβηξε την πρίζα στις τράπεζες (κάτι που θα έγειρε νομικές διεκδικήσεις από μεριάς μας) αλλά δε βοήθησε κιόλας να πάμε δημοκρατικά στο δημοψήφισμα...Γι' αυτό εξάλλου επέβαλλε τα capital controls - και η κυβέρνηση τα εφάρμοσε αφού ήξερε ότι διαφορετικά θα καταλήγαμε σε κούρεμα καταθέσεων ανάλογο με αυτό της Κύπρου.
Αυτά όμως είπαμε δεν έχουν σημασία για τον μέσο Έλληνα. Και ο λόγος είναι απλός. Γιατί η όλη κατάσταση έδωσε μια μοναδική ευκαιρία σε όλους μας να διχαστούμε. Γιατί αυτή είναι διαχρονική αλήθεια - αυτό είναι το μόνο πράγμα εκτός της γλώσσας που ενώνει τους Έλληνες από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα: Ήμασταν 2000 χρόνια πολυθεϊστές και μετά γίναμε Χριστιανοί - πολύ πιο εύκολα απ' ότι κάποιοι υποστηρίζουν και με ελάχιστη πίεση (στην πραγματικότητα). Ήμασταν λαός που δημιούργησε τη δημοκρατία αλλά πολύ εύκολα αφεθήκαμε στην τυραννία και μετά ξανά στην "ελέω Θεού βασιλεία", για να επιστρέψουμε πάλι στη δημοκρατία. Αλλάζαμε συμμάχους πολύ εύκολα επίσης - ανάλογα με το που ήταν το προσωρινό συμφέρον μας.
Τα μόνα πράγματα που κρατάνε εδώ και χιλιάδες χρόνια, είναι η γλώσσα και η αγάπη του Έλληνα να διχαστεί. Δώσε του ευκαιρία να κάνει εμφύλιο και πάρ' του την ψυχή. Δώσε του ευκαιρία να τσακωθεί με το διπλανό του και θα το κάνει - με χαρά. Δεν πάει να είναι φίλος, συγγενής, αδερφός; Δεν έχει σημασία. Θα χαρεί να μειώσει και να ταπεινώσει.
Έτσι και τώρα. Γέμισε η Ελλάδα από "προδότες" και "φασίστες" - αλλά και "ανεύθυνους". Ανθρώπους που δεν ξέρουν ν' ακούνε τον άλλο και να συζητούν, δεν ξέρουν ν' ανταλλάσσουν απόψεις και κυρίως να είναι έτοιμοι ν' αναγνωρίσουν στον άλλο το δικαίωμα να εκφράσει την άποψή του. Ανθρώπους που ξεχνούν ότι προϋπόθεση της συμμετοχής σε μια συζήτηση είναι και το να πειστεί κανείς ακόμα, αν τα επιχειρήματα του άλλου είναι σοβαρά. Γεμίσαμε από παντογνώστες του Google, που δε κάνουν τον κόπο να ελέγξουν τις πηγές τους και που κάνουν hi-five στον καθρέφτη όταν πετάξουν μια "θανατηφόρα" ατάκα.
Τα ίδια όμως γίνονταν και στην Αρχαία Ελλάδα, τα ίδια και μετά το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου, τα ίδια και τα πρώτα χρόνια της ανόδου των Ρωμαίων, τα ίδια και στο Βυζάντιο...Τα ίδια και κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821, τα ίδια και μόλις ιδρύθηκε το ελληνικό κράτος. Τα ίδια και λίγο πριν τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, τα ίδια και μετά το τέλος του Δευτέρου - τα οποία κράτησαν 30 χρόνια κοντά...Και τώρα μετά από ένα διάλειμμα, όπου το αραλίκι και η ευμάρεια δεν μας έδιναν άλλοθι για να τσακωθούμε, ξαναβρήκαμε δυνάμεις για ν' αρχίσουμε.
Και οι λίγοι που θα βγουν ωφελημένοι από την όλη ιστορία - οι ξένοι "επενδυτές", οι Ευρωπαίοι που οραματίζονται την Ε.Ε. της Γερμανίας και λίγοι εγχώριοι μεγαλοεπιχειρηματίες που θα "τσιμπήσουν" από τα απομεινάρια της χώρας - τρίβουν τα χέρια τους...
Και φυσικά δε φταίει ο Τσίπρας για όλα αυτά...Φταίμε εμείς που αφήνουμε κάποιους να μας κάνουν ό,τι θέλουν και έχουμε πάρει διαζύγιο με το μυαλό μας...
Καλή ψήφο αδέρφια...Και να θυμάστε - α) scripta manem, β) "η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει"...
Η δεύτερη - και σημαντικότερη - παραδοχή, είναι ότι για τον μέσο Έλληνα δεν έχει σημασία τι θα βγει την Κυριακή. Δεν τον απασχολεί κατά βάθος, αν το "ναι" σημαίνει μείωση συντάξεων, εξαφάνιση των τελευταίων εργασιακών δικαιωμάτων που έχουν απομείνει, αν ξεπουληθούν λιμάνια και αεροδρόμια. Δεν τον ενδιαφέρει αν σε 6 μήνες θα πρέπει να υπογραφεί καινούργιο μνημόνιο αφού το χρέος δεν θα απομειωθεί αν βγει το "ναι". Αφού τα κανάλια και οι Ευρωπαίοι έχουν συνασπιστεί κάτω από τη σημαία του Σόιμπλε, και μπροστά έχουν βγει οι Σαμαρο-Βενιζέλοι, με τον Σταύρακα τον Θεοδωράκη να σηκώνει το λάβαρο της υποταγής - και μια σειρά από εγχώρια παπαγαλάκια και εκδότες επιμένουν ότι το "όχι" σημαίνει έξοδο από το Ευρώ (αγνοώντας σκόπιμα ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει - όχι γιατί δε θα το ήθελαν οι Ευρωπαίοι, αλλά γιατί δεν μπορεί να γίνει ακόμα και αν το θέλουμε όλοι μας), γιατί να σκοτιστεί; Κάτι θα ξέρουν αυτοί οι πάνσοφοι...
Δεν τον απασχολεί επίσης, κατά βάθος, το τι θα συμβεί στο "όχι". Παρά το ότι η αβεβαιότητα που φέρνει σκοτώνει και τις καλύτερες προθέσεις...Το τι θα γίνει αν οι Ευρωπαίοι στυλώσουν τα πόδια και δεν υποχωρήσουν. "Υπάρχει σχέδιο" λένε, αλλά κανείς δεν ξέρει έστω και τις αδρές γραμμές του - πλην του Τσίπρα (ελπίζουμε) και του στενού του κύκλου. Έτσι για να μας φύγει η απορία και να μπορούμε να ξέρουμε τι θα περιμένουμε. Γιατί η αλήθεια είναι ότι και οι οπαδοί του "όχι" περιμένουν τα χειρότερα την Δευτέρα, ανεξάρτητα αν είναι έτοιμοι ν' αγωνιστούν για ένα καλύτερο αύριο - αυτό που οι οπαδοί του "ναι" έχουν πλέον αποδεχτεί ότι δεν υπάρχει ελπίδα να γίνει. Αλλά για τους πρώτους η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, ενώ για τους δεύτερους έχει πεθάνει (αν υπήρξε ποτέ) και της έχουν κάνει και τα σαράντα.
Λάθη έγιναν από την κυβέρνηση. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν διαπραγματεύτηκε ή ότι δεν προσπάθησε. Σε αντίθεση με τους άλλους που ταξίδευαν, ψώνιζαν, έτρωγαν, υπέγραφαν και γύριζαν (υπάρχουν απίστευτες ιστορίες για το 2ο και το 3ο που αν γραφτούν σε βιβλίο θα γελάσει ο κάθε πικραμένος), αυτοί προσπάθησαν. Αλλά παρουσιάστηκαν εντελώς απροετοίμαστοι για κάτι που - ακόμα και ο φειδωλός σε ειλικρινείς συμβουλές Ε. Βενιζέλος είχε προειδοποιήσει τον Αλέξη Τσίπρα: "οι δανειστές δεν είναι για να τους εμπιστεύεται κανείς". Παρόλα αυτά τους εμπιστεύτηκαν, ακόμα και όταν φάνηκε που οι δανειστές είχαν "πουλήσει" τη συμφωνία της 20ης του Φλεβάρη, όπως επίσης και την σαφέστατη (αλλά προφορική) υπόσχεσή τους ότι θα προχωρήσουν σε απομείωση του χρέους. Γι' αυτό εξάλλου και δεν έκανε δημοψήφισμα νωρίτερα, γι' αυτό και πλήρωνε τις δόσεις κανονικά (χωρίς να έχει φράγκο ουσιαστικά στα ταμεία, εξαντλώντας τα όποια αποθεματικά υπήρχαν), γι' αυτό και διαβεβαίωνε τους πάντες ότι θα υπάρξει λύση. Γι' αυτό εξάλλου και υποχώρησε σημαντικά από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης - πιστεύοντας ότι η απομείωση θα του επέτρεπε να κάνει μια συμφωνία που στη συνέχεια θα άλλαζε προς το καλύτερο προσφέροντας ισοδύναμα και έχοντας μια ανάπτυξη που θα έφερνε μεγαλύτερα έσοδα για το κράτος...
Το ότι δεν είναι συμπαθής η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στους δανειστές είναι προς τιμή της - και το γράφουμε σοβαρά. Ο ρόλος μιας κυβέρνησης δεν είναι να είναι συμπαθής. Είναι να προστατεύει τα πραγματικά συμφέροντα του λαού και της χώρας, όχι του Μπόμπολα και του Βαρδινογιάννη. Ήταν άτυχοι γιατί έπεσαν σε μια περίσταση που οι συντηρητικοί αλωνίζουν στην Ευρώπη και οι σοσιαλιστές δεν είναι σοσιαλιστές - ενώ όσοι υπάρχουν, το παίζουν καλοί γιατί έχουν τα δικά τους προβλήματα. Ήταν άτυχοι γιατί η ΕΚΤ μπορεί να μην τράβηξε την πρίζα στις τράπεζες (κάτι που θα έγειρε νομικές διεκδικήσεις από μεριάς μας) αλλά δε βοήθησε κιόλας να πάμε δημοκρατικά στο δημοψήφισμα...Γι' αυτό εξάλλου επέβαλλε τα capital controls - και η κυβέρνηση τα εφάρμοσε αφού ήξερε ότι διαφορετικά θα καταλήγαμε σε κούρεμα καταθέσεων ανάλογο με αυτό της Κύπρου.
Αυτά όμως είπαμε δεν έχουν σημασία για τον μέσο Έλληνα. Και ο λόγος είναι απλός. Γιατί η όλη κατάσταση έδωσε μια μοναδική ευκαιρία σε όλους μας να διχαστούμε. Γιατί αυτή είναι διαχρονική αλήθεια - αυτό είναι το μόνο πράγμα εκτός της γλώσσας που ενώνει τους Έλληνες από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα: Ήμασταν 2000 χρόνια πολυθεϊστές και μετά γίναμε Χριστιανοί - πολύ πιο εύκολα απ' ότι κάποιοι υποστηρίζουν και με ελάχιστη πίεση (στην πραγματικότητα). Ήμασταν λαός που δημιούργησε τη δημοκρατία αλλά πολύ εύκολα αφεθήκαμε στην τυραννία και μετά ξανά στην "ελέω Θεού βασιλεία", για να επιστρέψουμε πάλι στη δημοκρατία. Αλλάζαμε συμμάχους πολύ εύκολα επίσης - ανάλογα με το που ήταν το προσωρινό συμφέρον μας.
Τα μόνα πράγματα που κρατάνε εδώ και χιλιάδες χρόνια, είναι η γλώσσα και η αγάπη του Έλληνα να διχαστεί. Δώσε του ευκαιρία να κάνει εμφύλιο και πάρ' του την ψυχή. Δώσε του ευκαιρία να τσακωθεί με το διπλανό του και θα το κάνει - με χαρά. Δεν πάει να είναι φίλος, συγγενής, αδερφός; Δεν έχει σημασία. Θα χαρεί να μειώσει και να ταπεινώσει.
Έτσι και τώρα. Γέμισε η Ελλάδα από "προδότες" και "φασίστες" - αλλά και "ανεύθυνους". Ανθρώπους που δεν ξέρουν ν' ακούνε τον άλλο και να συζητούν, δεν ξέρουν ν' ανταλλάσσουν απόψεις και κυρίως να είναι έτοιμοι ν' αναγνωρίσουν στον άλλο το δικαίωμα να εκφράσει την άποψή του. Ανθρώπους που ξεχνούν ότι προϋπόθεση της συμμετοχής σε μια συζήτηση είναι και το να πειστεί κανείς ακόμα, αν τα επιχειρήματα του άλλου είναι σοβαρά. Γεμίσαμε από παντογνώστες του Google, που δε κάνουν τον κόπο να ελέγξουν τις πηγές τους και που κάνουν hi-five στον καθρέφτη όταν πετάξουν μια "θανατηφόρα" ατάκα.
Τα ίδια όμως γίνονταν και στην Αρχαία Ελλάδα, τα ίδια και μετά το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου, τα ίδια και τα πρώτα χρόνια της ανόδου των Ρωμαίων, τα ίδια και στο Βυζάντιο...Τα ίδια και κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821, τα ίδια και μόλις ιδρύθηκε το ελληνικό κράτος. Τα ίδια και λίγο πριν τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, τα ίδια και μετά το τέλος του Δευτέρου - τα οποία κράτησαν 30 χρόνια κοντά...Και τώρα μετά από ένα διάλειμμα, όπου το αραλίκι και η ευμάρεια δεν μας έδιναν άλλοθι για να τσακωθούμε, ξαναβρήκαμε δυνάμεις για ν' αρχίσουμε.
Και οι λίγοι που θα βγουν ωφελημένοι από την όλη ιστορία - οι ξένοι "επενδυτές", οι Ευρωπαίοι που οραματίζονται την Ε.Ε. της Γερμανίας και λίγοι εγχώριοι μεγαλοεπιχειρηματίες που θα "τσιμπήσουν" από τα απομεινάρια της χώρας - τρίβουν τα χέρια τους...
Και φυσικά δε φταίει ο Τσίπρας για όλα αυτά...Φταίμε εμείς που αφήνουμε κάποιους να μας κάνουν ό,τι θέλουν και έχουμε πάρει διαζύγιο με το μυαλό μας...
Καλή ψήφο αδέρφια...Και να θυμάστε - α) scripta manem, β) "η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου