Αναρτήσεις
Με τη συμφωνία να έχει ψηφιστεί από την Βουλή αλλά και από τα περισσότερα από τα κύρια κοινοβούλια των δανειστών και τις τράπεζες ν' ανοίγουν την Δευτέρα, η κατάσταση φαίνεται να ομαλοποιείται.
Όλα αυτά βέβαια μέχρι ν' αρχίσει ο κόσμος να συνειδητοποιεί τις αλλαγές που αυτή θα φέρει στη ζωή όλων μας από αυτή την πρώτη σειρά μέτρων και χωρίς ακόμα να γνωρίζουμε επακριβώς το εύρος του αντίκτυπου, αφού η συγκεκριμενοποίηση των μέτρων θα συνεχιστεί για αρκετό καιρό ακόμα.
Ο Πρωθυπουργός προσπάθησε να σώσει την παρτίδα: έδωσε μια εκ βαθέων, άκρως συναισθηματική συνέντευξη στην ΕΡΤ, κάλεσε στην Βουλή τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να τον στηρίξουν και έκανε ένα ανασχηματισμό που δείχνει ότι οδεύουμε προς εκλογές το φθινόπωρο - στις οποίες θα ξεκαθαρίσει το κόμμα από τις αριστερές του πτέρυγες.
Στη συνέντευξη μίλησε για μια συμφωνία στην οποία δεν πιστεύει, προσπαθώντας όμως να μας πείσει ότι άλλος δρόμος δεν υπήρχε. Βρέθηκε δηλαδή στη θέση του Αντώνη Σαμαρά και του Ευάγγελου Βενιζέλου που όλα αυτά τα χρόνια επέμεναν ότι τα μνημόνια είναι μονόδρομος για την χώρα. Βέβαια οι εν λόγω κύριοι είχαν άδικο - αφού μέχρι το 2012 η χώρα μας είχε εναλλακτικές, τις οποίες στέρησαν οι πρακτικές τους, αλλά μήπως και ο κ. Τσίπρας δεν βρέθηκε σε μια τραγική θέση λόγω του ότι ο όλος σχεδιασμός του κόμματός του στο θέμα "δημόσιο χρέος και δανεισμός" ήταν λανθασμένος; Δεν αποδείχτηκε εκ του αποτελέσματος ότι όταν έλεγε πως "υπάρχει σχέδιο Β" αυτό δεν ίσχυε αφού αν υπήρχε θα έπρεπε αυτό να εφαρμοστεί αντι να συρθούμε σε μια συμφωνία της συμφοράς; Η ευθύνη πέφτει στους ώμους του οικονομικού επιτελείου του: οι κύριοι Σταθάκης, Τσακαλώτος, Μηλιός και Βαρουφάκης, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, είναι υπεύθυνοι ότι στο θέμα της εκπόνησης οικονομικής πολιτικής δικαίωσαν τους αντιπάλους τους που μιλούσαν για πολιτικό καιροσκοπισμό και μη δημιουργίας πλάνου: και στο τέλος, ακόμα και αν υπήρχε "σχέδιο Β" αυτό δεν ήταν στην πραγματικότητα υπαρκτό αφού κανείς δεν φάνηκε να το προκρίνει στην πράξη. Λεπτομέρεια: οι δύο εκ των τεσσάρων βασικών συντελεστών του οικονομικού προγράμματος, παραμένουν στη θέση τους.
Στην Βουλή ο Πρωθυπουργός κάλεσε τους βουλευτές να υπερψηφίσουν τη συμφωνία. Αυτό βέβαια δεν ήταν δυνατό να συμβεί απ' όλους για δύο λόγους: α) ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε μ' ένα πρόγραμμα που ούτε κατά διάνοια δε μοιάζει μ' αυτά που εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται στην πράξη - η δε ψήφιση των προαπαιτούμενων βάζει ταφόπλακα και στα όσα λίγα υπήρχε ελπίδα να πραγματοποιηθούν, είναι δε πρώτο βήμα προς μια συμφωνία που δε πρόκειται να βγάλει ποτέ την Ελλάδα από την κρίση και β) η υποστήριξη των μέτρων από το σύνολο σχεδόν της αντιπολίτευσης απελευθέρωνε ένα κομμάτι της κοινοβουλευτικής ομάδας που για λόγους συνειδησιακούς και κοινωνικής έκθεσης δεν μπορούσαν να υποστηρίξουν τα μέτρα της συμφωνίας. Η υπερψήφιση των μέτρων από ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Ποτάμι, μπορεί να τον έβγαλαν προσωρινά από τη δύσκολη θέση, τον καταντούν όμως υπόχρεο προς αυτούς: δε γνωρίζουμε πως θα ξεπληρωθεί αυτή η χάρη, αλλά είναι σίγουρο πως η απόδοση ευθυνών για τα προηγούμενα μνημόνια παραπέμπεται στις καλένδες, ενώ πολύ πιθανή θεωρείται και η αποπομπή της κ. Κωνσταντοπούλου από την προεδρία της Βουλής, αφού αποτελεί "κόκκινο πανί" για το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ.
Ο ανασχηματισμός που έγινε, προκάλεσε μελαγχολία τόσο για τα πρόσωπα που αποχώρησαν όσο και γι' αυτά που έμειναν. Π.χ. Πως μπορεί ο κύριος Δρίτσας ή ο κύριος Σκουρλέτης να παραμείνουν στην κυβέρνηση όταν τα όσα θα εφαρμοστούν, συγκρούονται αξιακά με τα όσα πιστεύουν; Η αλλαγή υπουργείου δηλαδή τους απαλλάσει από τις ευθύνες που θα έχουν ως συμμετέχοντες στην κυβέρνηση και ως βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν υπερψηφίσει τα μέτρα; Πως μπορεί η κυβέρνηση ν' αποκαλείται "αριστερή" όταν απ' αυτή απουσιάζουν άτομα που μπορούν να εφαρμόσουν αριστερές πολιτικές; Προφανώς το τελευταίο δεν υφίσταται ούτε καν ως ιδέα πλέον - αλλά είναι καλό να τονίζεται για όσους ακόμα το αναφέρουν.
Για τις δε εκλογές, δυστυχώς αποτελούν και αυτές προαπαιτούμενο για την εφαρμογή του κομματιού του Μνημονίου που θα πρέπει να εφαρμοστεί πριν η χώρα καταρρεύσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι διχασμένος και ο Αλέξης Τσίπρας θα προσπαθήσει - εξορίζοντας εκτός κοινοβουλίου το κομμάτι της "Αριστερής Πλατφόρμας" που θα παραμείνει στο κόμμα - να πάρει το σύνολο της κοινοβουλευτικής ομάδας κάτω από τον έλεγχό του. Οι εκλογές αυτές θα έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί κανείς απ΄αυτούς που θα κατέβουν στις εκλογές δεν μπορεί να έχει αυταπάτες για το τι έχει υπογραφεί να εφαρμοστεί: έτσι ακόμα και αν υποθέσουμε ότι κάποιοι από τους αρνητικά ψηφίσαντες θα μπουν στα ψηφοδέλτια (ως blog αμφιβάλουμε), αυτοί θα είναι υποχρεωμένοι ν' ακολουθήσουν τις κυβερνητικές αποφάσεις (ό,τι και αν αυτές περιλαμβάνουν). Ήδη πάντως το σύστημα έχει αρχίσει να προβάλει τον κ.Τσίπρα ως τον καλύτερο διαχειριστή της κατάστασης - ρίχνοντας το βάρος των λαθών στον κ. Βαρουφάκη, χτυπώντας την κ. Κωνσταντοπούλου, αποδομώντας τον κ. Λαφαζάνη, αφήνει στην άκρη τον Πρωθυπουργό. Αυτό γίνεται για δύο λόγους: α) ο κ. Θεοδωράκης δε πείθει τον λαό ως "αντίβαρο" (προς το παρόν) και β) η Χ.Α. έρχεται από πίσω να εισπράξει την ψήφο όλων των "απογοητευμένων". Επομένως ο μόνος με τον οποίο μπορούν να κάνουν "business" (ευελπιζόμενοι για "ανταποδοτικά οφέλη" στην μοιρασιά της δημόσιας περιουσίας που θ' ακολουθήσει) είναι ο Πρωθυπουργός, ο οποίος θα έχει ανάγκη την συστεμική στήριξη για τα δύσκολα που θα έρθουν. Αν υποκύψει όμως θα χάσει και το τελευταίο ηθικό έρεισμα που θα έχει απέναντι στην κοινωνία. Δυστυχώς, οι άνθρωποι που έχουν μείνει στο πλάι του (Σταθάκης, Παπάς, Σαγιάς, Φλαμπουράρης κ.ο.κ.) είτε αποτελούν ανθρώπους του συστήματος, είτε είναι αριστεροί "παντός καιρού", οπότε δυστυχώς αμφιβάλουμε για το αίσιο τέλος αυτής της διαδρομής. Η δε σταδιακή αλλαγή του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα "αρχηγικό κόμμα" που συντελείται για λόγους επιβίωσης, θα πρέπει ν' απογοητεύει τους εμπνευστές της δημιουργίας ενός μεγάλου "Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς".
Αλλά όπως ήρθαν τα πράγματα δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι διαφορετικό...
Ο Πρωθυπουργός προσπάθησε να σώσει την παρτίδα: έδωσε μια εκ βαθέων, άκρως συναισθηματική συνέντευξη στην ΕΡΤ, κάλεσε στην Βουλή τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να τον στηρίξουν και έκανε ένα ανασχηματισμό που δείχνει ότι οδεύουμε προς εκλογές το φθινόπωρο - στις οποίες θα ξεκαθαρίσει το κόμμα από τις αριστερές του πτέρυγες.
Στη συνέντευξη μίλησε για μια συμφωνία στην οποία δεν πιστεύει, προσπαθώντας όμως να μας πείσει ότι άλλος δρόμος δεν υπήρχε. Βρέθηκε δηλαδή στη θέση του Αντώνη Σαμαρά και του Ευάγγελου Βενιζέλου που όλα αυτά τα χρόνια επέμεναν ότι τα μνημόνια είναι μονόδρομος για την χώρα. Βέβαια οι εν λόγω κύριοι είχαν άδικο - αφού μέχρι το 2012 η χώρα μας είχε εναλλακτικές, τις οποίες στέρησαν οι πρακτικές τους, αλλά μήπως και ο κ. Τσίπρας δεν βρέθηκε σε μια τραγική θέση λόγω του ότι ο όλος σχεδιασμός του κόμματός του στο θέμα "δημόσιο χρέος και δανεισμός" ήταν λανθασμένος; Δεν αποδείχτηκε εκ του αποτελέσματος ότι όταν έλεγε πως "υπάρχει σχέδιο Β" αυτό δεν ίσχυε αφού αν υπήρχε θα έπρεπε αυτό να εφαρμοστεί αντι να συρθούμε σε μια συμφωνία της συμφοράς; Η ευθύνη πέφτει στους ώμους του οικονομικού επιτελείου του: οι κύριοι Σταθάκης, Τσακαλώτος, Μηλιός και Βαρουφάκης, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, είναι υπεύθυνοι ότι στο θέμα της εκπόνησης οικονομικής πολιτικής δικαίωσαν τους αντιπάλους τους που μιλούσαν για πολιτικό καιροσκοπισμό και μη δημιουργίας πλάνου: και στο τέλος, ακόμα και αν υπήρχε "σχέδιο Β" αυτό δεν ήταν στην πραγματικότητα υπαρκτό αφού κανείς δεν φάνηκε να το προκρίνει στην πράξη. Λεπτομέρεια: οι δύο εκ των τεσσάρων βασικών συντελεστών του οικονομικού προγράμματος, παραμένουν στη θέση τους.
Στην Βουλή ο Πρωθυπουργός κάλεσε τους βουλευτές να υπερψηφίσουν τη συμφωνία. Αυτό βέβαια δεν ήταν δυνατό να συμβεί απ' όλους για δύο λόγους: α) ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε μ' ένα πρόγραμμα που ούτε κατά διάνοια δε μοιάζει μ' αυτά που εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται στην πράξη - η δε ψήφιση των προαπαιτούμενων βάζει ταφόπλακα και στα όσα λίγα υπήρχε ελπίδα να πραγματοποιηθούν, είναι δε πρώτο βήμα προς μια συμφωνία που δε πρόκειται να βγάλει ποτέ την Ελλάδα από την κρίση και β) η υποστήριξη των μέτρων από το σύνολο σχεδόν της αντιπολίτευσης απελευθέρωνε ένα κομμάτι της κοινοβουλευτικής ομάδας που για λόγους συνειδησιακούς και κοινωνικής έκθεσης δεν μπορούσαν να υποστηρίξουν τα μέτρα της συμφωνίας. Η υπερψήφιση των μέτρων από ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Ποτάμι, μπορεί να τον έβγαλαν προσωρινά από τη δύσκολη θέση, τον καταντούν όμως υπόχρεο προς αυτούς: δε γνωρίζουμε πως θα ξεπληρωθεί αυτή η χάρη, αλλά είναι σίγουρο πως η απόδοση ευθυνών για τα προηγούμενα μνημόνια παραπέμπεται στις καλένδες, ενώ πολύ πιθανή θεωρείται και η αποπομπή της κ. Κωνσταντοπούλου από την προεδρία της Βουλής, αφού αποτελεί "κόκκινο πανί" για το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ.
Ο ανασχηματισμός που έγινε, προκάλεσε μελαγχολία τόσο για τα πρόσωπα που αποχώρησαν όσο και γι' αυτά που έμειναν. Π.χ. Πως μπορεί ο κύριος Δρίτσας ή ο κύριος Σκουρλέτης να παραμείνουν στην κυβέρνηση όταν τα όσα θα εφαρμοστούν, συγκρούονται αξιακά με τα όσα πιστεύουν; Η αλλαγή υπουργείου δηλαδή τους απαλλάσει από τις ευθύνες που θα έχουν ως συμμετέχοντες στην κυβέρνηση και ως βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν υπερψηφίσει τα μέτρα; Πως μπορεί η κυβέρνηση ν' αποκαλείται "αριστερή" όταν απ' αυτή απουσιάζουν άτομα που μπορούν να εφαρμόσουν αριστερές πολιτικές; Προφανώς το τελευταίο δεν υφίσταται ούτε καν ως ιδέα πλέον - αλλά είναι καλό να τονίζεται για όσους ακόμα το αναφέρουν.
Για τις δε εκλογές, δυστυχώς αποτελούν και αυτές προαπαιτούμενο για την εφαρμογή του κομματιού του Μνημονίου που θα πρέπει να εφαρμοστεί πριν η χώρα καταρρεύσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι διχασμένος και ο Αλέξης Τσίπρας θα προσπαθήσει - εξορίζοντας εκτός κοινοβουλίου το κομμάτι της "Αριστερής Πλατφόρμας" που θα παραμείνει στο κόμμα - να πάρει το σύνολο της κοινοβουλευτικής ομάδας κάτω από τον έλεγχό του. Οι εκλογές αυτές θα έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί κανείς απ΄αυτούς που θα κατέβουν στις εκλογές δεν μπορεί να έχει αυταπάτες για το τι έχει υπογραφεί να εφαρμοστεί: έτσι ακόμα και αν υποθέσουμε ότι κάποιοι από τους αρνητικά ψηφίσαντες θα μπουν στα ψηφοδέλτια (ως blog αμφιβάλουμε), αυτοί θα είναι υποχρεωμένοι ν' ακολουθήσουν τις κυβερνητικές αποφάσεις (ό,τι και αν αυτές περιλαμβάνουν). Ήδη πάντως το σύστημα έχει αρχίσει να προβάλει τον κ.Τσίπρα ως τον καλύτερο διαχειριστή της κατάστασης - ρίχνοντας το βάρος των λαθών στον κ. Βαρουφάκη, χτυπώντας την κ. Κωνσταντοπούλου, αποδομώντας τον κ. Λαφαζάνη, αφήνει στην άκρη τον Πρωθυπουργό. Αυτό γίνεται για δύο λόγους: α) ο κ. Θεοδωράκης δε πείθει τον λαό ως "αντίβαρο" (προς το παρόν) και β) η Χ.Α. έρχεται από πίσω να εισπράξει την ψήφο όλων των "απογοητευμένων". Επομένως ο μόνος με τον οποίο μπορούν να κάνουν "business" (ευελπιζόμενοι για "ανταποδοτικά οφέλη" στην μοιρασιά της δημόσιας περιουσίας που θ' ακολουθήσει) είναι ο Πρωθυπουργός, ο οποίος θα έχει ανάγκη την συστεμική στήριξη για τα δύσκολα που θα έρθουν. Αν υποκύψει όμως θα χάσει και το τελευταίο ηθικό έρεισμα που θα έχει απέναντι στην κοινωνία. Δυστυχώς, οι άνθρωποι που έχουν μείνει στο πλάι του (Σταθάκης, Παπάς, Σαγιάς, Φλαμπουράρης κ.ο.κ.) είτε αποτελούν ανθρώπους του συστήματος, είτε είναι αριστεροί "παντός καιρού", οπότε δυστυχώς αμφιβάλουμε για το αίσιο τέλος αυτής της διαδρομής. Η δε σταδιακή αλλαγή του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα "αρχηγικό κόμμα" που συντελείται για λόγους επιβίωσης, θα πρέπει ν' απογοητεύει τους εμπνευστές της δημιουργίας ενός μεγάλου "Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς".
Αλλά όπως ήρθαν τα πράγματα δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι διαφορετικό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου