Οικονομική βοήθεια από την Κίνα στην χώρα μας; / Αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών ουσιών...

Είδηση: Τους βασικούς άξονες του υπό κατάρτιση νομοσχεδίου για τα ναρκωτικά παρουσίασε στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής ο υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Μιλτιάδης Παπαϊωάννου.

Στις βασικές διατάξεις του νομοσχεδίου περιλαμβάνονται:
Η πλήρης αποποινικοποίηση -και μάλιστα για πρώτη φορά- της χρήσης ναρκωτικών ουσιών ως συμπεριφοράς ενέχουσας αποκλειστικά και μόνο αυτοπροσβολή του ίδιου του χρήστη.
Διατηρείται πάντως, αν και μειωμένο σε βαθμό πταίσματος, το αξιόποινο της προμήθειας και της κατοχής ναρκωτικών, ως και της καλλιέργειας φυτών κάνναβης, σε αριθμό ή έκταση που δικαιολογούνται για την αποκλειστική χρήση του δράστη, λόγω της έστω και μικρής επικινδυνότητας που ενέχουν για τρίτους, αλλά και προκειμένου να διευκολυνθεί η ελεγκτική δραστηριότητα των Αρχών για τη διερεύνηση σοβαρότερων εγκλημάτων.
Εξορθολογίζονται οι προβλέψεις και οι ποινές για διακίνηση ναρκωτικών ουσιών.
Τυποποιείται ως βασικό έγκλημα η διακίνηση ναρκωτικών ουσιών, τιμωρούμενο σε βαθμό κακουργήματος. Καθορίζονται ακόμα αντικειμενικά κριτήρια για την διάκριση ελαφρύτερων (άρθρο 21), βαρύτερων (άρθρο 22) και ιδιαίτερα σοβαρών (άρθρο 24) περιπτώσεων διακίνησης, με αντίστοιχη κλιμάκωση των ποινών, ούτως ώστε:
(α) Να επιτυγχάνεται δικαιότερη μεταχείριση των μικροδιακινητών, ιδιαίτερα των εξαρτημένων, ανάλογη με το μέτρο της απαξίας της πράξης τους, τις περιστάσεις υπό τις οποίες τελέστηκε και της ιδιότητάς τους ως εξαρτημένων από τις ναρκωτικές ουσίες ή μη.
(β) Να μην εμφανίζονται φαινόμενα επιβολής δυσανάλογα μεγάλων ή δυσανάλογα μικρών ποινών για τις ίδιες πράξεις.
(γ) Να μη διαφεύγουν πλέον της απειλής επιβολής της σοβαρότερης κύρωσης (ισόβιας κάθειρξης) διακινητές που τελούν ιδιαίτερα βαριές πράξεις διακίνησης. Το τελευταίο επιτυγχάνεται με την απαγόρευση ηπιότερης αντιμετώπισης των πραγματικών μεγαλεμπόρων, οι οποίοι προσδιορίζονται με αντικειμενικά κριτήρια και δεν θα τυγχάνουν πλέον ευνοϊκότερης μεταχείρισης ακόμα και αν επικαλεστούν εξάρτηση από ναρκωτικά.
Η κατοχύρωση του δικαιώματος στη θεραπεία. Όσον αφορά τη διάγνωση της εξάρτησης, στοιχείο που παραμένει κρίσιμο για την ποινική μεταχείριση των αδικημάτων με επιεικέστερο τρόπο, καθιερώνεται πληρέστερο σύστημα απόδειξης, με την ρητή πρόβλεψη ότι το δικαστήριο συνεκτιμά υποχρεωτικά, εκτός από την έκθεση πραγματογνωμοσύνης - που συχνά είναι ατελής, λόγω ελλείψεων δημόσιων υποδομών - και άλλα αποδεικτικά μέσα, όπως έγγραφα που αφορούν την παρακολούθηση συμβουλευτικών ή θεραπευτικών προγραμμάτων, ευρήματα εργαστηριακών εξετάσεων, κα.
Η αντιμετώπιση του εξαρτημένου δράστη έχει ως βασική αφετηρία τη θεραπευτική προσέγγιση, με τη συναίνεσή του. Το προτεινόμενο νομοσχέδιο, με τη συστηματοποίηση και επέκταση διαφόρων ευεργετικών μέτρων που προβλέπονταν ήδη στη σχετική νομοθεσία, κατοχυρώνει το δικαίωμα στην πλήρη θεραπεία, δηλαδή στην απεξάρτηση, κάθε εξαρτημένου δράστη αξιόποινης πράξης, είτε πρόκειται για εγκλήματα του νόμου περί ναρκωτικών (πλην των ιδιαίτερα σοβαρών πράξεων διακίνησης), είτε για άλλα εγκλήματα που φέρονται ότι τελέστηκαν για να διευκολυνθεί η χρήση ναρκωτικών ουσιών (με την εξαίρεση ορισμένων ρητά αναφερόμενων ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων, όπως η ανθρωποκτονία,ο βιασμός, η ληστεία με ιδιαίτερη σκληρότητα κα). Τα μέτρα αυτά περιλαμβάνουν:
την εισαγωγή σε εγκεκριμένο θεραπευτικό πρόγραμμα απεξάρτησης ως περιοριστικό όρο
την υποβολή σε πρόγραμμα σωματικής αποτοξίνωσης και την παρακολούθηση συμβουλευτικού προγράμματος ψυχολογικής απεξάρτησης εντός καταστημάτων κράτησης
τη χορήγηση υπό όρους απόλυσης για παρακολούθηση προγράμματος απεξάρτησης,
την αναβολή της άσκησης ποινικής δίωξης
την αναστολή ισχύος εντάλματος σύλληψης
την αναστολή εκτέλεσης ποινής,
την υποχρεωτική αναβολή στράτευσης
την υποχρεωτική αναβολή της δίκης.
Σε περίπτωση δε ολοκλήρωσης του θεραπευτικού προγράμματος, προβλέπονται α) η οριστική αποχή από την ποινική δίωξη, β) η υποχρεωτική αναστολή της ποινής που επιβάλλεται, γ) η υποχρεωτική αναγνώριση ελαφρυντικής περίστασης υπέρ του δράστη.
Η υποβολή σε πρόγραμμα σωματικής αποτοξίνωσης και απεξάρτησης επιφυλάσσεται υπέρ παντός κρατούμενου, είτε έχει αναγνωριστεί από το δικαστήριο ως εξαρτημένος είτε όχι - ρύθμιση που δίνει λύση στο υπαρκτό πρόβλημα που ανακύπτει όταν ο καταδικασθείς, πχ για κλοπή, δεν έχει επικαλεστεί, ούτε το δικαστήριο υποχρεώνεται να εξετάσει, τυχόν συνδρομή του στοιχείου της εξάρτησης.

Με την πληρέστερη κατοχύρωση του δικαιώματος στην θεραπεία εξυπηρετείται πολύ αποτελεσματικότερα η αντεγκληματική πολιτική, καθώς έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι η απεξάρτηση συντελεί δραστικά στην αποχή των πρώην χρηστών από κάθε παράνομη δραστηριότητα, δηλαδή στην ειδική πρόληψη, ενώ, αντίθετα, ο εγκλεισμός στη φυλακή επιτείνει και την παραβατικότητα και τον κοινωνικό αποκλεισμό.

Όπως ανέφερε τέλος ο υπουργός ο αριθμός των θανάτων που επισήμως συνδέονται με την κατάχρηση ναρκωτικών ουσιών κυμαίνονται περί τους 300 ετησίως. Πρόσθεσε ότι περίπου το 40% των κρατούμενων στις φυλακές κρατείται για υποθέσεις που αφορούν άμεσα τα ναρκωτικά ενώ πολλοί άλλοι κρατούνται για εγκλήματα συνδεόμενα με τη διάδοση των ναρκωτικών ουσιών.

Σχόλιο: Κανείς δεν διαφωνεί ότι η αλλαγή του πλαισίου του νόμου περί ναρκωτικών ήταν αναγκαία. Το φαινόμενο των χρηστών που καταλήγουν στις φυλακές και βγαίνουν έχοντας πέσει θύματα εκμετάλλευσης από την μία - και έχοντας αποκτήσει γνώσεις τέλεσης αξιόποινων πράξεων από την άλλη είναι συχνό και κάποια στιγμή έπρεπε να σταματήσει (έστω και αν ο υπουργός αναφερόμενος στους αριθμούς ξέχασε να μας πει πόσοι απ' το 40% έχουν εγκλειστεί για χρήση και μόνο και πόσοι για εμπορία και χρήση, για κλοπές και χρήση κ.ο.κ.).

Από την άλλη όμως, φοβόμαστε ότι το παρόν νομοσχέδιο δίνει λάθος μήνυμα στην κοινωνία από την μια, ενώ από την άλλη πιθανότατα θα εντείνει το ήδη υπάρχον φαινόμενο που παρατηρείται με εμπόρους ναρκωτικών να δηλώνουν χρήστες προκειμένου να τυχαίνουν ευεργετικών ρυθμίσεων. Το σημαντικότερο όμως πρόβλημα παραμένει η μεγάλη λίστα αναμονής για ένταξη στα προγράμματα απεξάρτησης (τα οποία απλώς δεν επαρκούν), η ανυπαρξία προστασίας των χώρων που εδρεύουν τα προγράμματα αυτά (με χαρακτηριστικότερη την ύπαρξη πιάτσας πώλησης ναρκωτικών ακριβώς έξω απ' αυτούς) και του σαφούς ορισμού του "χρήστη" από αυτό του "εμπόρου-χρήστη" και του "κακοποιού-χρήστη".

Η μείωση της παραβατικότητας μπορεί να γίνει με δύο τρόπους: είτε με μείωση των αριθμών με αποποινικοποίηση σειράς πράξεων είτε με μείωση παραβατικών ενεργειών. Δυστυχώς το κράτος προσπαθεί να κάνει το πρώτο αδιαφορώντας πρακτικά για το δεύτερο. Τα ναρκωτικά δεν είναι μόνο θέμα ποινικό - είναι κατά βάση κοινωνικό και σαν τέτοιο πρέπει ν' αντιμετωπιστεί.

Και για να μην ξεχνιόμαστε... "Ανοίγει ο δρόμος για τη χρηματοδότηση της Ελλάδας από την Κίνα προκειμένου να τροφοδοτηθεί ο μηχανισμός επαναγοράς δημοσίου χρέους από τη δευτερογενή αγορά" διαβάζουμε στις οικονομικές εφημερίδες (όπως το "Κέρδος" και την "Ναυτεμπορική") μεταφράζοντας τις παρακάτω δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών που ανέφερε ότι "ένα τρίτο κράτος επιτρέπει να διαμορφωθεί ένας τρίτος πυλώνας, ο οποίος μπορεί να τροφοδοτήσει τον μηχανισμό επαναγοράς δημοσίου χρέους στη δευτερογενή αγορά". Αν και ο υπουργός δεν κατονόμασε την Κίνα, ωστόσο κατά την ενημέρωση της Βουλής ξεκίνησε να μιλά για τη συνάντησή του με τον εκπρόσωπο της Κίνας στο ΔΝΤ για να καταλήξει στο "τρίτο κράτος". Σύμφωνα με πληροφορίες που αναφέρονται στον οικονομικό τύπο, ένα κράτος ή ομάδα κρατών έχει τη δυνατότητα να συστήσει ένα επενδυτικό fund και να δανείσει με χαμηλό επιτόκιο τη χώρα μας προκειμένου να αγοράσει ομόλογα από τη δευτερογενή αγορά. Επί της ουσίας ο μηχανισμός επαναγοράς μπορεί να προικοδοτηθεί και με κεφάλαια από τρίτο κράτος με αντικειμενικό σκοπό την εξασφάλιση πόρων για την επαναγορά μέρους του χρέους της από τη δευτερογενή αγορά.

Εμείς θα πούμε μόνο τούτο. Συγχαρητήρια στην κυβέρνηση, που τις πήρε δύο χρόνια σχεδόν για να πάρει απόφαση να ενεργοποιήσει ένα τρόπο αντιμετώπισης του χρέους που υπάρχει στο τραπέζι από την αρχή του προβλήματος (θυμηθείτε τι είχαμε γράψει εδώ). Αποτελεί άλλη μια απόδειξη, ότι ήταν στρατηγικός στόχος της, να φτάσουμε ως χώρα στην εξαθλίωση και η κοινωνία στα όρια της. Ποιο θα είναι άραγε το επόμενο βήμα; Να μας πουν ότι μπορεί να πάρουν χρήματα από την Ρωσία (κάτι που έχει πέσει στο τραπέζι πριν την προσφυγή μας στο ΔΝΤ);