Προσπάθεια για συμφωνία αντιπολίτευσης - κυβέρνησης για το Μεσοπρόθεσμο; / Συνταγματικό το Μνημόνιο κατά το ΣτΕ

Πριν λίγες ημέρες αναφερθήκαμε στην ανακοινωθήσα αποχή της ελάσσονος αντιπολίτευσης από την επικείμενη ψηφοφορία για το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. Εκεί είχαμε χαρακτηρίσει την απόφαση αυτή ως "περίεργη", δεδομένου ότι σύμφωνα με την κυβερνητική ερμηνεία του Συντάγματος (που κακώς παρακάπτει την ανάγκη για ψήφισή διεθνών συνθηκών από 180 βουλευτές) η ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου απαιτεί την πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών*, με μόνη ασφαλιστική δικλείδα τις 120 θετικές ψήφους (δηλαδή τα 2/5 του Κοινοβουλευτικού Σώματος). Κάτι τέτοιο βέβαια ευνοεί την κυβέρνηση δεδομένου ότι ο αριθμός των υποψήφιων "ανταρτών" αυτή τη στιγμή δεν ξεπερνάει τους 10, πράγμα που με βάση τις παρούσες συνθήκες σημαίνει δυστυχώς και ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Δυστυχώς οι πληροφορίες που πήραμε επιβεβαίωσαν τους φόβους μας: Σύμφωνα με καθόλα αξιόπιστες πηγές, κατά τη διάρκεια της πρόσφατης συνάντησης των πολιτικών αρχηγών, ζητήθηκε από τον Πρωθυπουργό να αναζητηθούν τρόποι ώστε να υπάρχει ένας τρόπος υποστήριξης της κυβέρνησης από το σύνολο της αντιπολίτευσης στον γολγοθά που ανεβαίνει τις τελευταίες μέρες - ένας τρόπος δηλαδή έμμεσης "συναίνεσης". Μετά από διαβουλεύσεις, ζητήθηκε από τα κόμματα της αριστεράς να παίξουν το ρόλο του "Πόντιου Πιλάτου" απόσχοντας από τη διαδικασία της ψήφισης, "σιγουρεύοντας" την επόμενη δόση και απελευθερώνοντας έτσι μερίδα βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που έχουν εκφράσει τη διάθεσή τους να μην ψηφίσουν το Μεσοπρόθεσμο. Η επιθυμία αυτή έγινε δεκτή και η απόφαση περί αποχής ελήφθει.

Να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα σχετικά με την πληροφορία: Eίναι γνωστή εδώ και λίγες μέρες σε δημοσιογραφικά πηγαδάκια και προέρχεται από καθόλα αξιόπιστη πηγή (και όχι από καφενειακού τύπου θεωρίες συνωμοσίας). Διάψευση της μπορεί να γίνει με την δημοσίευση των πρακτικών της συνεδρίασης των πολιτικών αρχηγών, κάτι που πιστεύουμε θα έκανε καλό για πολλούς λόγους.

Από την πλευρά μας, τη γνωρίζουμε από την πρώτη στιγμή, αλλά δεν τη δημοσιεύσαμε γιατί περιμέναμε να οριστικοποιηθεί η στάση των κομμάτων αντιπολίτευσης, αφού μέχρι υπήρχαν αμφιταλαντεύσεις - οποιαδήποτε διαρροή θα είχε σοβαρό αντίκτυπο στην εικόνα των κομμάτων, πράγμα που εμείς δε θέλαμε να συμβεί κατώ από οποιαδήποτε συνθήκες. Κάτι τέτοιο δεν υφίσταται πλέον, οπότε τη δημοσιεύουμε, θέλοντας έτσι να φέρουμε προ των ευθυνών τους, τους πάντες - είτε πιστεύουν στο Μνημόνιο είτε όχι. Και θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε επίσης ότι αυτό που επιζητούμε είναι ειλικρίνεια: Αν τα κόμματα της αριστεράς (γιατί το ΛΑΟΣ δεν το λαμβάνουμε υπόψιν) που σήκωσαν τη σημαία της θεωρούν ότι πρέπει να ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο, επιζητώντας να χτυπήσουν επιμέρους αποφάσεις αργότερα, ας μας το πουν και ας δηλώσουν παρόν ή υπέρ στην ψηφοφορία. Όχι αποχή όμως, με ανούσιες δικαιολογίες.

ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ: Μετά από συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής του ομάδας ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε τελικά να παραστεί τόσο στη συζήτηση όσο και στην ψηφοφορία για το Μεσοπρόθεσμο. Το ίδιο έπραξε και το ΚΚΕ το οποίο ευτυχώς συνειδητοποίησε ότι η θέση του είναι στην Βουλή να υπερασπιστεί τα πιστεύω του. Πάντως για την εγκυρότητα της πληροφορίας μας εμμένουμε. Η συζήτηση έγινε και η συμφωνία υπήρξε. Άσχετα αν η διαρροή της (και από μας), την ακύρωσε.

Υποσημείωση (ο αστερίσκος του παραπάνω κειμένου): Το Σύνταγμα υποχρεώνει την ψήφιση διεθνών συνθηκών με πλειοψηφία 180 βουλευτών. Για τις υπόλοιπες προβλέπει τα κάτωθι:

Σύνταγμα της Ελλάδας - Oργάνωση και λειτουργίες της Πολιτείας > TMHMA Γ΄ - Bουλή > KEΦAΛAIO TETAPTO - Oργάνωση και λειτουργία της Bουλής
'Αρθρο 67: (Πλειοψηφία για τη λήψη απόφασης)

H Bουλή δεν μπορεί να αποφασίσει χωρίς την απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων μελών, που όμως ποτέ δεν μπορεί να είναι μικρότερη από το ένα τέταρτο του όλου αριθμού των βουλευτών. Σε περίπτωση ισοψηφίας επαναλαμβάνεται η ψηφοφορία και, ύστερα από νέα ισοψηφία, η πρόταση απορρίπτεται.

Και κάτι τελευταίο... Οι δικαστές του Συμβουλίου της Επικρατείας αποφάσισαν πως η σύμβαση δανεισμού της Ελλάδας δεν προσκρούει στις συνταγματικές επιταγές αλλά ούτε και στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) και τις Διεθνείς Συμβάσεις. Χαρακτήρισαν συμβατές με το Σύνταγμα τις περικοπές στις αποδοχές και τις συντάξεις κάτω από τις συγκεκριμένες συγκυρίες, που επικρατούν στην Ελλάδα ενώ το ΣτΕ θα κρίνει εκ νέου τα όποια νέα μέτρα έρθουν, με βάσει τις συνθήκες και συγκυρίες, που θα επικρατούν στο χρονικό εκείνο σημείο. Η απόφαση πάρθηκε έπειτα από πέντε μαραθώνιες διασκέψεις και σχεδόν με απόλυτη πλειοψηφία ενώ θα δημοσιευθεί επισήμως τον Σεπτέμβριο. Σημειώνεται πως σε επιμέρους ζητήματα, υπήρξαν μειοψηφίες έξι έως δέκα δικαστών. Παράλληλα, οι δικαστές έκριναν ότι το Μνημόνιο δεν χρειαζόταν να ψηφιστεί από τη Βουλή με την πλειοψηφία των 3/5, καθώς δεν αποτελεί διεθνή σύμβαση. Τέλος η ολομέλεια του ΣτΕ δεν "είδε" παραχώρηση εξουσίας σε ξένες δυνάμεις αναφορικά με την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας και αντίθετα αποφάσισε πως η κυβέρνηση διατηρεί την κατ' άρθρο 82 του Συντάγματος εξουσία της για τη χάραξη της γενικής πολιτικής της χώρας.

Δύο-τρία μικρά σχόλια από την πλευρά μας: Τυπικά η απόφαση δεν υπάρχει, αφού έγινε γνωστή με δελτίο τύπου (!!!) και όχι με ανάγνωση μπροστά στους ενάγοντες, μετά από πρόσκλησή τους όπως θα έπρεπε. Αυτό εγείρει ερωτηματικά σχετικά με τη διαδικασία και τον τρόπο λήψης της απόφασης - και δίνει βάση για προσφυγές σε ανώτατο βαθμό.

Από κει και πέρα αν το Μνημόνιο δεν είναι διεθνής σύμβαση, τότε τι είναι; Και πως γίνεται όλοι οι εκτός ΣτΕ συνταγματολόγοι, συμπεριλαμβανομένου του κυρίου Βενιζέλου να πιστεύουν ότι είναι, ενώ οι εντός να να υποστηρίζουν το αντίθετο; Δεύτερον, αν δεν είναι παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας η σαφής διατύπωση για πώληση οποιουδήποτε (μηδενός εξαιρουμένου) περουσιακού στοιχείου του Δημοσίου σε περίπτωση αδυναμίας εκτέλεσης των όρων της σύμβασης και το δικαίωμα ετεροδικίας των δανειστών μας τότε τι είναι; Και τέλος πως μπορεί και κρίνει το ΣτΕ αντί του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, κρίνοντας ως θεμιτό το να χάνει ένας πολίτης το 30% του εισοδήματος του από την μια μέρα στην άλλη ενώ ο εργοδότης του (το Δημόσιο) μπορούσε να ακολουθήσει διαφορετικό δρόμο κάλυψης των αναγκών του, ενώ υπάρχει αντίθετο ευρωπαϊκο δεδικασμένο σε παρόμοιες αποφάσεις και εξεφρασμένη αμφιβολία για την συνταγματικότητά του από το Νομικό Συμβούλιο του κράτους; Το έχουμε γράψει και άλλη φορά στο παρελθόν. Δυστυχώς το ΣτΕ λειτουργεί με πολιτικά κριτήρια αφού δεν αντέχει τις πιέσεις που του ασκούνται. Το ομολογεί εξάλλου στην απόφασή του η οποία δε στηρίζεται σε δικονομικά κριτήρια, αλλά σε λόγους "ανώτερου εθνικού συμφέροντος", το οποίο βέβαια είναι και αόριστο και "επικίνδυνο" (αναρωτιόμαστε τι άλλο θα γίνει στο μέλλον με βάση αυτή τη δικαιολογία - γιατί για το παρελθόν γνωρίζουμε).

Πάντως ο αγώνας συνεχίζεται, αφού σειρά έχει η προσφυγή για τα επιμέρους άρθρα - ενώ ήδη έχει προαναγγελθεί η προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, μόλις ανακοινωθεί το σκεπτικό της απόφασης (το οποίο θα γίνει γνωστό κάποια στιγμή τον Σεπτέμβριο, γενικά και αόριστα - διακοπές έρχονται, μην μπερδευόμαστε με τέτοια).