Αναρτήσεις
Ειδικότερα, 72 Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ) ατόμων με αναπηρίες συνενώνονται σε 13 ΝΠΔΔ μ' έναν ενιαίο Οργανισμό, ο οποίος θα εκδοθεί με Προεδρικό Διάταγμα για τη «Σύσταση Οργανισμού Κοινωνικής Φροντίδας Ατόμων με Αναπηρία» (ΟΚΦΑΑ).
Ακόμη, 19 ΝΠΔΔ προστασίας του παιδιού συνενώνονται σε 9 ΝΠΔΔ, μ' έναν ενιαίο Οργανισμό, ο οποίος θα εκδοθεί με Προεδρικό Διάταγμα για τη «Σύσταση Οργανισμού Κοινωνικής Φροντίδας Παιδιού και Οικογένειας» (ΟΚΦΠΟ). Επίσης, ανέφερε ότι σε κάθε διοικητική περιφέρεια θα υπάρχει ένας ΟΚΦΑΑ και ένας ΟΚΦΠΟ.
Στόχος του υπουργείου, όπως αναφέρθηκε, είναι η «επίτευξη οικονομίας, η μείωση της γραφειοκρατίας, η διεκπεραίωση όμοιων εργασιών με ταχύτερες διαδικασίες, η καλύτερη αξιοποίηση του προσωπικού και των πόρων, αλλά και η παροχή καλύτερων υπηρεσιών».
Σήμερα, ανέφερε μεταξύ άλλων ο κ. Κατριβάνος, "υπάρχουν ιδρύματα τα οποία έχουν έναν διοικητικό υπάλληλο, πολλές φορές δεν έχουν και κανέναν, και τη μισθοδοσία τη βγάζει όποιος τύχει μπροστά ή προσπαθούν να πείσουν ένα διπλανό ίδρυμα να τους βγάλει τη μισθοδοσία."
Σχόλιο: Αν η επιχειρούμενη αλλαγή ήταν μόνο διοικητική, με σκοπό την "καλύτερη λειτουργία" δεν θ' αντιδρούσε κανείς ή τουλάχιστον οι αντιδράσεις θα ήταν περιορισμένες. Δυστυχώς όμως η κατάργηση φορέων και ιδρυμάτων, οδηγεί αρχικά σε μείωση της χρηματοδότησης (αφού πλέον "χρειάζονται λιγότερα χρήματα" - αντί να ενισχυθούν με τα εξοικονομηθέντα χρήματα τομείς που υπήρχε πρόβλημα), μετά οδηγούμαστε σε κατάργηση φυσικής παρουσίας και περιορισμού δράσεων και κλείνουμε με οριστική διακοπή ή περιορισμού των "δικαιούχων" σε μια μικρή ομάδα αφού διαφορετικά "τα χρήματα δεν φτάνουν". Όλα αυτά, δυστυχώς, είναι ακριβώς αντίθετα με τα όσα χρειάζεται η σημερινή ελληνική κοινωνία όπως φαίνεται εδώ. Έτσι μετά την έλλειψη υλικών στα νοσοκομεία, την κατάρρευση του προγράμματος "Βοήθεια στο Σπίτι", έχουμε άλλη μια κίνηση-ένδειξη της σταδιακής κατάρρευσης του κράτους Προνοίας.
Κανείς δεν αντιλέγει ότι υπάρχουν στρεβλώσεις, ότι σε πολλούς και διάφορους τομείς υπάρχουν σπατάλες (αλλά εδώ στο γραφείο του Πρωθυπουργού γίνονται αυτά - πως είναι δυνατόν να μη συμβαίνουν και αλλού; ) και κακή κατανομή προσωπικού, αλλά μήπως οι στοχευμένες αλλαγές θα έφερναν καλύτερο αποτέλεσμα αντί για το κλείσιμο; Η κυβέρνηση ευαγγελίζεται την κοινωνική δικαιοσύνη και τη χρησιμοποιεί ως δικαιολογία για την συνεχή αφαίμαξη των μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων - αλλά ειλικρινά πιστεύει κανείς ότι αυτή εφαρμόζεται με το κλείσιμο των κρατικών γηροκομείων (στα οποία καταφεύγουν αυτοί που δεν έχουν) και τις παιδουπόλεις; Και όλοι αυτοί που έχουν ανάγκη που θα καταφεύγουν; Στους ιδιωτικούς οργανισμούς και την "φιλευσπλαχνία" κάποιων - λίγων; Το μέλλον είναι δυσοίωνο, αν σκεφτεί κανείς ότι ακόμα και μεγάλα φιλανθρωπικοί οργανισμοί όπως το "χαμόγελο του παιδιού" είναι στα πρόθυρα του λουκέτου...
Είδηση 2η: Οκτώ στους δέκα καταναλωτές είδαν το οικογενειακό τους εισόδημα να μειώνεται κατά μέσο όρο σε ποσοστό 28% το τελευταίο δωδεκάμηνο, με αποτέλεσμα να υποχρεωθούν σε δραστικές περικοπές δαπανών, ακόμα και σε καθημερινές τους ανάγκες. Οκτώ στους δέκα καταναλωτές είδαν το οικογενειακό τους εισόδημα να μειώνεται κατά μέσο όρο σε ποσοστό 28% το τελευταίο δωδεκάμηνο, με αποτέλεσμα να υποχρεωθούν σε δραστικές περικοπές δαπανών, ακόμα και σε καθημερινές τους ανάγκες.
"Μαχαίρι" μπήκε και στις αγορές από το σούπερ μάρκετ, όπου καταγράφεται "στροφή" προς τα προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας και ελληνικής παραγωγής. Δύο στους τρεις καταναλωτές δεν βλέπουν ακτίνα φωτός στο τούνελ στο οποίο έχουν εισέλθει, ενώ για το 86% δεν υπάρχει δυνατότητα αποταμίευσης.
Τα παραπάνω στοιχεία προκύπτουν από τα αποτελέσματα έρευνας για τις επιπτώσεις του Μνημονίου σε επιχειρήσεις και καταναλωτές, που διενήργησε η εταιρεία "Interview" για λογαριασμό του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης.
Το 82,9% των ερωτηθέντων φυσικών προσώπων δήλωσε πως έχει προβεί σε μεγάλες περικοπές σε δαπάνες για ρούχα και παπούτσια. Ακολουθεί το "ψαλίδι" σε έξοδα για ψυχαγωγία-ταξίδια (67,2%), το σούπερ μάρκετ (25%), τη χρήση ΙΧ (23,4%), τον οικιακό εξοπλισμό και την αγορά Η/Υ (21,9%).
Πάνω από ένας στους τρεις (34%) δήλωσαν πως προτιμούν προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας (το 45% εξ αυτών το κάνουν πάντα), ενώ το 27% έχει περιορίσει και αυτές τις αγορές.
Το 87% εμφανίζεται απαισιόδοξο για την πορεία της οικονομίας, και το 64% περιμένει ακόμη χειρότερες μέρες το επόμενο εξάμηνο. Σε ό,τι αφορά στο Μνημόνιο, το 72% θεωρεί πως συνετέλεσε στην επιδείνωση της κατάστασης, ενώ το 49% προκρίνει το "κούρεμα" χρέους ως μέρος της λύσης. Στο επίπεδο των επιχειρήσεων, το 84% των μελών του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου που ρωτήθηκαν στο πλαίσιο της έρευνας δηλώνει πως κατέγραψε μείωση τζίρου στο τελευταίο 12μηνο και το 64% αναμένει δυσκολότερες μέρες στο επόμενο εξάμηνο. Το 27% δηλώνει πως προτίθεται να προχωρήσει σε απολύσεις το επόμενο διάστημα. Αίσθηση προκαλεί πως μόνο 1 στους 10 επιχειρηματίες εμφανίζεται να συμφωνεί με το ότι το Μνημόνιο αποσόβησε τη χρεοκοπία της χώρας και τη στάση πληρωμών, ενώ ένας στους δύο προκρίνει ως μέσο αντιμετώπισης της κρίσης το "κούρεμα" χρέους. "Οι αντοχές μας εξαντλούνται" ανέφερε στην παρουσίαση της έρευνας ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου, Π. Παπαδόπουλος, ο οποίος εκτίμησε πως μόνο μια κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης, με τη συμμετοχή και τεχνοκρατών, μπορεί να βγάλει τη χώρα από το τέλμα. "Χάσαμε την ευκαιρία να γίνει μια μεγάλη ανατροπή. Χρειάζεται ένα ισχυρό σοκ", πρόσθεσε.
Σχόλιο: Οι δημοσκοπήσεις και οι έρευνες δε λένε πάντα την αλήθεια και όταν το κάνουν συνήθως θάβονται στις μέσα σελίδες των εφημερίδων ή ξεχνιούνται μόλις περάσει η πρώτη ανάγνωσή τους. Η έρευνα που παρουσιάζουμε (και που ανήκει στην πρώτη κατηγορία) δείχνει γλαφυρά μια πραγματικότητα που λέμε εδώ και καιρό: Η Ελλάδα είναι μια χώρα που το μέσο επίπεδο μισθών είναι στα επίπεδα του 2003 αντί να ανεβαίνει (διαβάστε τη σχετική μελέτη εδώ), όπου το κόστος ζωής ανεβαίνει, όπου τα πτυχία είναι βάρος αντί για εφόδιο (δείτε εδώ σχετικά) και που οι όποιες αλλαγές στο βιοτικό επίπεδο γίνονται προς το χειρότερο και δια της πλαγίας οδού.
Πολλοί λένε ότι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό: "Ο Έλληνας δεν παράγει" (λες και ο Έλληνας είπε στην ΕΕ να πληρώνει τους αγρότες για να έχουν άσπαρτα τα χωράφια ή ο Έλληνας έδινε επιδοτήσεις στους βιομηχάνους για να πηγαίνουν ν' ανοίγουν εργοστάσια στα Σκόπια), "ο Έλληνας έμαθε να ζει με δανεικά" (λες και ο Έλληνας απελευθέρωσε την τραπεζική αγορά επιτρέποντας το αθρόο μοίρασμα δανείων και πιστωτικών καρτών), "ο Έλληνας έμαθε να ξοδεύει άσκοπα" (λες και το όλο σύστημα δεν ήταν αυτό που προώθησε την ιδέα του "ξόδευε και μη ερεύνα"), "ο Έλληνας βγαίνει πολύ - οι Ευρωπαίοι βγαίνουν από το σπίτι τους μια στις 15" (λες και οι Ευρωπαίοι που βγαίνουν μια στις 15 ζουν καλύτερα και περισσότερο από μας). Άρα αφού έμαθε να ζει έτσι, πρέπει ν' αλλάξει, και επειδή δεν "πρόκειται να μάθει αλλιώς", "δεν πειράζει, ας πέσει στην φτώχεια, για το καλό του είναι". Το μόνο που δε λένε οι φωστήρες αυτοί είναι να κοπεί η ηλεκτροδότηση στα σπίτια, να επιστρέψει η λάμπα πετρελαίου, να καταργηθούν τ' αμάξια και να επιστρέψουν τα γαϊδουράκια και γιατί όχι να γυρίσουμε στην εποχή του συσιτίου (από την οποία δεν είμαστε μακρυά).
Πράγματι ως κοινωνία αλλάξαμε ριζικά - προς ένα μοντέλο δυτικού τύπου, σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αυτό όμως δεν έγινε γιατί "προχωρήσαμε μπροστά". Αυτό συνέβει γιατί το μοντέλο ανάπτυξης επέβαλε την αλλαγή τρόπου ζωής, αφού έτσι θα εμφανιζόταν ταχύτατη αύξηση των αντίστοιχων δεικτών. Αυτή την ταχύτατη αλλαγή πληρώνουμε σήμερα: Αν η όποια κοινωνική αλλαγή συνέβει, συνοδευόταν από την παρουσία ενός ισχυρού κράτους, το οποίο θα είχε δημιουργήσει ένα πλέγμα ελέγχου σε όλους τους τομείς (από τον τραπεζικό εως την είσπραξη φόρων και εισφορών), με παράλληλες δράσεις ισόρροπης ανάπτυξης δε θα υπήρχε πρόβλημα. Αυτό όμως δεν έγινε ποτέ και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Γι' αυτό βέβαια έχουμε όλοι ευθύνες, αλλά κυρίως οι κυβερνώντες που τάισαν ψέμματα, έφαγαν πολλοί απ' αυτούς (είτε άμεσα είτε έμμεσα) με χρυσά κουτάλια και τώρα μας στέλνουν το λογαριασμό...
Πηγές ειδήσεων: "Ελευθεροτυπία", "Έθνος"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου