Ενιαίο μισθολόγιο - αλλαγές στο Δημόσιο / Θετικές προοπτικές για την ελληνική βιομηχανία /

Είδηση: Ο «Καλλικράτης» στο κράτος, θα φέρει σημαντικότατες αλλαγές στις αμοιβές των δημοσίων υπαλλήλων εκτός από ανατροπές στη δομή, τη διάταξη, τις διαδικασίες και το ωράριο του Δημοσίου. Από την εξίσωση που θα γίνει αναμένεται να θιγούν περίπου 100.000 εργαζόμενοι, οι οποίοι θα δουν τις αποδοχές τους να μειώνονται από λίγα ευρώ μέχρι και 1.000!

Το νέο μισθολόγιο θα περιλαμβάνει κατά βάση μειώσεις αν και σε ορισμένες περιπτώσεις (όπως στους δασκάλους και καθηγητές) αναμένονται και αυξήσεις. Θα εισαχθεί το κριτήριο της παραγωγικότητας, κάτι που θα δώσει κίνητρο σε όσους υπαλλήλους θέλουν να ενισχύσουν το εισόδημά τους και να κάνουν καριέρα. Στις θεσμικές αλλαγές και την αποκατάσταση της μισθολογικής δικαιοσύνης στο δημόσιο εμφανίζεται αλληλέγγυα και η ΑΔΕΔΥ. Μόνο που το συνδικαλιστικό όργανο των δημοσίων υπαλλήλων διεκδικεί το νέο μισθολόγιο να έχει θετικό πρόσημο. Η εξίσωση των αποδοχών να γίνει προς τα πάνω και όχι προς τα κάτω, όπου όλα δείχνουν ότι είναι στις προθέσεις της κυβέρνησης.

Για την ΑΔΕΔΥ κρίσιμο είναι και το θέμα των απολύσεων. Συνδικαλιστές πιστεύουν πως τα νέα οργανογράμματα των υπηρεσιών θα είναι πολύ φειδωλά σε θέσεις εργασίας, με στόχο να μειωθεί δραματικά ο αριθμός των δημοσίων λειτουργών σε λίγα χρόνια. «Με την κατάργηση των θέσεων καταργείται και η μονιμότητα, η οποία από εδώ και πέρα θα αφορά κάθε χρόνο όλο και λιγότερους εργαζόμενους» σημειώνουν. Κεντρικό είναι και το θέμα των προσλήψεων. Με τον κανόνα «5 συνταξιοδοτήσεις - 1 πρόσληψη» να καθορίζει το δανειακό μέλλον της Ελλάδας, η ΑΔΕΔΥ διεκδικεί οι νέες προσλήψεις να αφορούν σε μόνιμο προσωπικό και να μην επιχειρήσει η κυβέρνηση να αλλάξει τις εργασιακές σχέσεις και το στάτους των νέων εργαζομένων.

Σχόλιο: Το ενιαίο μισθολόγιο αποτελεί όντως πάγιο αίτημα της ΑΔΕΔΥ εδώ και χρόνια - είναι πραγματικότητα ότι τα στελέχη πανεπιστημιακής μόρφωσης είναι κακοπληρωμένα, ενώ αντίθετα υπάρχουν "τυχεροί" που εκμεταλλευόμενοι υπουργικές αποφάσεις παίρνουν μισθούς ανώτερους των θέσεών και των προσόντων τους. Από την άλλη όμως αυτό που ετοιμάζεται δεν αποτελεί ούτε εξισσορόπηση, ούτε δικαιοσύνη: Αντί να προωθείται η αξιοπρεπώς αμοιβούμενη εργασία, βαδίζουμε ολοταχώς προς τη δημιουργία μιας κοινωνικής ομάδας (αυτής των δημοσίων υπαλλήλων) που θα είναι κακοπληρωμένη, με χαμηλό ηθικό με όλο και συνεχώς μειούμενα εργασιακά δικαιώματα: Πως μπορεί το κράτος να ζητάει απόδοση και παραγωγικότητα, όταν στις ήδη υπάρχουσες μειώσεις ετοιμάζεται να επιβάλλει κι άλλες; Πως θα καταργηθεί το "γρηγορόσημο" όταν το εισόδημα των δημοσίων υπαλλήλων έχει πληγεί ανεπανόρθωτα; Πως θα καταργηθεί η "μαύρη εργασία" όταν υπάρχουν άνθρωποι που αναγκάστηκαν εν μέσω ενός κυκαιώνα αυξήσεων στα έξοδα διαβίωσης να ζουν με λιγότερα; Αντί δηλαδή να υπάρχει βελτίωση στον ιδιωτικό τομέα, υπάρχει εξομείωση του δημοσίου με αυτόν. Δε νομίζουμε ότι υπάρχει σκεπτόμενος άνθρωπος που να θεωρεί κάτι τέτοιο ως πρόοδο - η καθιέρωση του ενιαίου μισθολογίου θα πρέπει να αποτελέσει εφαλτήριο για βελτίωση των συνθηκών εργασίας στο Δημόσιο όπου θα υπάρχει δικαιοσύνη (ίση εργασία ν' αμοίβεται ισότιμα) και όπου τ' απαραίτητα επιδόματα θα δίνονται με κοινωνικά κριτήρια ή/και με βάση τα προσόντα/τις υποχρεώσεις των εργαζομένων. Και κάτι τέτοιο δε φαίνεται στον ορίζοντα...

Είδηση 2η: To αλουμίνιο, ο χαλκός, ο χάλυβας, ο κασσίτερος, το νικέλιο αλλά και τα πολύτιμα μέταλλα, όπως ο χρυσός, αναμένεται να γνωρίσουν μέρες δόξας το 2011, και μαζί τους όσοι έχουν επενδύσει ή δραστηριοποιούνται σε αυτά. Παράλληλα, η άνοδος των τιμών ευνοεί τις ελληνικές επιχειρήσεις, οι οποίες είναι κυρίως εξαγωγικές, ενώ αποτελεί ένα καλό λόγο για την αύξηση της παραγωγής.

Τα βασικά μέταλλα αναμένεται να ενισχυθούν από την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη το 2011, ενώ τα πολύτιμα μέταλλα θα ενισχυθούν από τις υποτιμήσεις των νομισμάτων που θα κάνουν διάφορες κυβερνήσεις, για να βρουν μια διέξοδο από τα χρέη τους, προβλέπει η Credit Agricole CIB στο ετήσιο outlook για τις τιμές των μετάλλων.
Η αύξηση σε παγκόσμιο επίπεδο του ΑΕΠ θα φτάσει το 4%, όπως υπολογίζει η τράπεζα CIB, με μέταλλα όπως ο κασσίτερος και ο χαλκός να έχουν τη μεγαλύτερη αύξηση στη ζήτησή τους, αναφέρει η αναφορά.

Στο περιβάλλον αυτό θετικών προβλέψεων για τις τιμές των μετάλλων οι μεγάλες βιομηχανικές μονάδες της χώρας, αντίθετα στο κλίμα της εσωτερικής κρίσης, κρατούν το βλέμμα στις αγορές του εξωτερικού και τη διεθνή ζήτηση και επιζητούν ευκαιρίες κερδών. Η τάση αφορά κατά κύριο λόγο τις βιομηχανίες πρώτων υλών και βασικών μετάλλων, που είναι κατ΄ εξοχήν εξαγωγικές και η πορεία τους εξαρτάται από το διεθνές κλίμα. Η τάση αυτή γίνεται αισθητή στα στοιχεία για την κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας στην υψηλή τάση, όπου σε επίπεδο δεκαμήνου καταγράφεται αύξηση 5% σε σύγκριση με πέρυσι. Δηλαδή οι μεγάλες βιομηχανίες αλουμινίου, νικελίου και χάλυβα αύξησαν την παραγωγή τους και χρειάστηκαν περισσότερο ρεύμα.

Εξάλλου η άνοδος της παράγωγης για τη βαριά βιομηχανία επιβεβαιώνεται και από τα στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας. Με βάση τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία για τη βιομηχανική παραγωγή του εννεάμηνου, ο δείκτης για τα βασικά μέταλλα παρουσιάζει αύξηση σε σύγκριση με το 2009 κατά 9,8%, η κατασκευή μεταλλικών προϊόντων εμφανίζεται σταθεροποιημένη (+0,3%), ενώ η εξόρυξη μεταλλειούχων μεταλλευμάτων εμφανίζεται αυξημένη κατά 1,1%.

Πιο συγκεκριμένα, εξαιρετική περίοδο ανόδου διανύει το σιδηρονικέλιο που, από τα χαμηλά των 9.400 δολαρίων ο τόνος το 2009, το 2010 έχει καταγράψει χαμηλό 18.850 δολαρίων ο τόνος, και την τελευταία εβδομάδα του χρόνου διαπραγματευόταν στα 23.445 δολάρια ο τόνος. Μάλιστα οι συνθήκες αυτές είναι ιδανικές εν όψει της πρόθεσης της κυβέρνησης να ιδιωτικοποιήσει τη Λάρκο, τη μοναδική ελληνική βιομηχανία παραγωγής νικελίου και τη μεγαλύτερη στην Ευρώπη, καθώς η άνοδος της τιμής του νικελίου την κάνει επενδυτικά ελκυστική.

Το αλουμίνιο, από τα χαμηλά του 2009 στα 1.250 δολάρια, διαπραγματεύεται στα 2.320 δολάρια ο τόνος. Για την πορεία του αλουμινίου, αξίζει να τονιστεί ότι η μεγαλύτερη ελληνική βιομηχανία, η Αλουμίνιον της Ελλάδος έχει κλείσει τιμές hedging πάνω από τα 2.450 δολάρια, τιμή στην οποία έχει κάνει τους υπολογισμούς της για το 2011.

Ο Τομέας Μεταλλουργίας και Μεταλλείων του Ομίλου επωφελείται ήδη σημαντικά από το διεθνή προσανατολισμό του και την ισχυρή ανάκαμψη των τιμών του αλουμινίου (αύξηση 36,1% σε σύγκριση με το Α’ εννεάμηνο του 2009), ενώ παράλληλα κεφαλαιοποίησε οφέλη που προέκυψαν από την εφαρμογή της στρατηγικής αντιστάθμισης κινδύνων.

Στη χαλυβουργία, οι βιομηχανίες, εξαιτίας της εγχώριας κρίσης, προσανατολίζονται στις αγορές του εξωτερικού και κυρίως της ευρύτερης περιοχής της νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Β. Αφρικής. Σε διεθνές επίπεδο υπάρχουν ενθαρρυντικά σημάδια ανάκαμψης της ζήτησης, ενώ η αύξηση των τιμών σιδήρου επηρεάζει θετικά τα μεικτά περιθώρια της ελληνικής βιομηχανίας χάλυβα, ενώ αντίθετα η ελληνική αγορά λόγω της συνεχούς πτώσης της οικοδομικής δραστηριότητας αποτελεί μόνιμο πρόβλημα για τη ζήτηση. Γι' αυτό και η συγκεκριμένη αγορά, χαρακτηρίζεται από αβεβαιότητα, με αποτέλεσμα να αποφεύγονται προβλέψεις για το 2011.

Σχόλιο: Άλλη μια απόδειξη ότι η βαριά βιομηχανία της χώρας μας δε γνωρίζει κρίσεις - προκαλεί πάντως ιδιαίτερο ενδιαφέρον η φήμη για διερεύνηση της προοπτικής "μισθολογικών μειώσεων" από πλευράς των εταιριών που δραστηριοποιούνται στην μεταλλευτική βιομηχανία κάτι που σίγουρα αποτελεί σημείο των καιρών. Είναι οι ίδιες εταιρίες που βρέθηκαν πίσω από τις προτάσεις του ΣΕΒ (δείτε σχετικά εδώ) και που αντιστάθηκαν σθεναρά στην υπογραφή νέων Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, προφασιζόμενοι "κρίση". Τα στοιχεία βέβαια δείχνουν ότι δικαιολογίες δεν υπάρχουν - είναι θετικό για την χώρα μας να έχουμε εξωστρεφείς, κερδοφόρες βιομηχανικές μονάδες γιατί έτσι θα μπορούν (και θα πρέπει) να σηκώσουν το ανάλογο βάρος. Αρκεί βέβαια να υπάρχει και η κυβέρνηση που θα τους υποχρεώσει να το κάνουν - από μόνοι τους δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα.

Από την άλλη έχουμε και το θέμα της ΛΑΡΚΟ: Μια ημι-κρατική επιχείρηση που βρίσκεται πολύ ψηλά ανάμεσα στις ανάλογες βιομηχανίες παγκοσμίως και η οποία θα μπορούσε ν' αποτελέσει "στρατηγικό όχημα" στην εξωτερική πολιτική της χώρας (λόγω της μοναδικότητας της). Αντ' αυτού (και αφού φορτώθηκε το κράτος τα χρέη της) η κυβέρνηση ετοιμάζεται να τη δώσει έναντι πινακίου φακής για να κάνει "ευτυχισμένους" κάποιους επενδυτές...

Πηγή ειδήσεων: "Ημερησία"