Θα ξυπνήσει άραγε ο "μαρμαρωμένος Πρωθυπουργός";

Ο Κώστας Καραμανλής ο νεώτερος αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση πολιτικού. Όχι τώρα - από πάντα. Από τον καιρό που το όνομα του τον πρωτοέβγαλε βουλευτή στην Θεσσαλονίκη για να γίνει στη συνέχεια (με το δίδυμο Σπηλιοτόπουλου - Ρουσόπουλου από πίσω) Πρωθυπουργός. Ο άνθρωπος βέβαια φαινόταν εξαρχής ότι βαριόταν. Βαριόταν να ταξιδεύει, βαριόταν να παρίσταται σε συνεδριάσεις, να υπογράφει χαρτιά, να παίρνει αποφάσεις... Γι' αυτό άφηνε τον Αβραμόπουλο να το παίζει εν δυνάμει Πρωθυπουργός, την Ντόρα να αλλάζει υπουργεία και θέσεις ανάλογα με το τι την βόλευε, τον Αγγέλου να διορίζει διοικητές οργανισμών χωρίς να δίνει λογαριασμό, τον Ρουσόπουλο και τον Λιάπη να "αβγαταίνουν" την προσωπική τους περιουσία και (ευτυχώς) τον Μολυβιάτη να παίρνει αποφάσεις στο Υπουργείο Εξωτερικών. Στη συνέχεια παρέδωσε την Πρωθυπουργία στον Παπανδρέου (δεν αποκλείεται να τον ψήφισε και στις εκλογές κιόλας - αφού γνώριζε για το τσουνάμι που ερχόταν - όπως γνώριζε και ο Παπανδρέου βέβαια, χωρίς όμως να φαίνεται ο τελευταίος ότι κατανοούσε τι σήμαιναν οι κουβέντες του με το ΔΝΤ) και εξαφανίστηκε.
Κυριολεκτικά. Για να μην πάει χαμένη η "προσφορά" του στον τόπο (πρώτη φορά η Ελλάδα είχε Πρωθυπουργό που θα μπορούσε να βγει παγκόσμιος πρωταθλητής σε βίντεο games - κάτι που θυσίασε για το καλό της πατρίδας) επανεκλέχθηκε βέβαια βουλευτής, αλλά η παρουσία του στην Βουλή ήταν τυπική και γινόταν μόνο για "περιορισμένες εμφανίσεις" και τις απολύτως απαραίτητες στιγμές (κυριολεκτικά όμως αφού ψήφιζε μνημόνια και αποχωρούσε).
Έλα όμως που έναν Καραμανλή δεν τον αφήνεις να πάει χαμένο. Γιατί βέβαια ο Καραμανλής παρότι αποχώρησε από το προσκήνιο, διατήρησε ένα αριθμό ανθρώπων γύρω του. Και δεν αναφερόμαστε στους ντελιβεράδες των Ραφηνιώτικων ψητοπωλείων, ούτε εκείνους με τους οποίους παίζει Pro (το γνωστό ποδοσφαιράκι). Μιλάμε για τον Αντώναρο, τον Παυλόπουλο και μερικούς άλλους με τους οποίους "δέθηκε" πολιτικά - όταν "πρωθυπούργευε" δια της απουσίας του.
Έτσι κατά καιρούς - και ιδιαίτερα τώρα που τα πράγματα στην ΝΔ δεν πάνε καλά - εμφανίζονται κάποιοι απ' αυτούς και κάνουν δηλώσεις, που θα προκαλούσαν γέλιο σε οποιαδήποτε σοβαρή χώρα, αλλά αντιμετωπίζονται σοβαρά στο πρώην κράτος και νυν προτεκτοράτο που λέγεται Ελλάδα. Η τελευταία δήλωση π.χ. του Αντώναρου ότι "Ο Καραμανλής δεν ενδιαφέρεται για Πρόεδρος της Δημοκρατίας" θα μπορούσε να είναι τίτλος καλοκαιρινής επιθεώρησης, αλλά δεν είναι: έγινε σοβαρά και αντιμετωπίστηκε με σειρά σχολίων "απογοήτευσης" από σειρά δημοσιογράφων που είδαν την ευκαιρία να 'ξεπληρώσουν" παλιά γραμμάτια (από τις εποχές που είχαν 5 θέσεις σε οργανισμούς του Δημοσίου και υπουργεία).

Ποιος όμως αποφάσισε να ξυπνήσει "τον μαρμαρωμένο" πρώην Πρωθυπουργό; Ο λαός που "θυμήθηκε" τις ένδοξες στιγμές της Πρωθυπουργίας του; Οι ψηφοφόροι του που αγανάκτησαν να μην τον βλέπουν ποτέ στην Θεσσαλονίκη; Όχι βέβαια.

Είναι οι ίδιοι κύκλοι που προσπαθούν να "ξυπνήσουν" τον μεγάλο "αναμορφωτή" του ΠΑΣΟΚ (και της διαπλοκής) τον Κ. Σημίτη. Είναι εκείνοι που έβαζαν τον Σαμαρά να λέει βλακείες του στυλ "πάνε χέρι-χέρι η Χ.Α. και ο ΣΥΡΙΖΑ" (για να κόψει δημοκρατικούς ψήφους από την αξιωματική αντιπολίτευση) και εκείνοι που δημιούργησαν το "Ποτάμι" του Σταύρου ("Τσουτσουλομύτη") Θεοδωράκη.  Είναι δηλαδή αυτοί που προσπαθούν να συσπειρώσουν πρώην νεοδημοκράτες και "σοσιαλιστές" στα μαντριά τους, υποσχόμενοι "αναστάσεις", πρώην πολιτικών, ποντάροντας στο ότι η μνήμη (και όχι δυστυχώς το ψέμα) του Έλληνα έχει κοντά ποδάρια. Θα έχουν τύχη; Ο χρόνος θα το δείξει... Η ουσία είναι ότι προσπαθούν. Ελπίζουμε άδικα...