Γιατί ασχολούμαστε με τις απολυμένες καθαρίστριες;

"Γιατί ασχολούμαστε με τις απολυμένες καθαρίστριες;" Το ρώτησε η κυρία Βούλτεψη, το ανέφερε και ο κύριος Γεωργιάδης και θεωρούμε ότι πρέπει να δώσουμε μια απάντηση - ώστε και αυτοί να μην έχουν πια απορία αλλά και οι απανταχού Ελληναράδες, που ασχολούνται περισσότερο με τις "καυτές" φωτογραφίες των "διάσημων" μοντέλων και (παρολίγο) ηθοποιών παρά με το γεγονός ότι 1,5 εκατομμύριο Έλληνες ψωμολυσάνε όντας άνεργοι και άλλα 2 εκατομμύρια όντας εργαζόμενοι.

Ασχολούμαστε λοιπόν με τις καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών γιατί παρά το ότι για πάρα πολλά χρόνια αυτές μάζευαν τα σκουπίδια τα δικά μας και των υπαλλήλων του υπουργείου άνευ βασικών εργαλείων και προστατευτικού ρουχισμού, κάνοντας μια δουλειά που λίγοι θα ήταν υπερήφανοι να κάνουν, το Υπουργείο σε μια προσπάθεια να συμπληρώσει "τους αριθμούς", αποφάσισε να τις πετάξει στο καλάθι των αχρήστων.

Μα θα μας πείτε: "Και άλλους απόλυσαν". Ναι. Αλλά η διαφορά των καθαριστριών ήταν ότι αν και αυτές ούτε ιδιαίτερα συνδικαλιζόμενες ήταν, ούτε ιδιαίτερα οργανωμένες, αυτο-οργανώθηκαν και αποφάσισαν ν' αντισταθούν με κάθε μέσο που δίνει στους εργαζομένους η "κουτσή" δημοκρατία μας. Με διαδηλώσεις, πορείες, παραστάσεις διαμαρτυρίας, συμμετοχή σε δράσεις και τέλος με την καταφυγή στα δικαστήρια. Και όλα αυτά τα έκαναν ενωμένες και μαζικά. Κάτι δηλαδή που η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού "κώλωσε" να κάνει σε πολλές άλλες περιπτώσεις. Στην προσπάθειά τους αυτή αντιμετωπίστηκαν με απαξίωση: από την κυβέρνηση, τα ΜΜΕ και από μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού που περιχαρακωμένο στην αχαρακτήριστη βλακεία που διακρίνει τον Έλληνα όταν δε θέλει να αναλάβει τις ευθύνες του είπε απλά "ε, και τι έγινε μωρέ; Καθαρίστριες είναι". Και πάνω απ' όλα έφαγαν και ξύλο - πολύ ξύλο - γιατί ήταν "αντιδραστικές", από εκείνους τους απογόνους του Αυστραλοπιθήκου που όλοι εμείς τους πληρώνουμε τζάμπα και βερεσέ, για να βαράνε όποιον δεν καταπίνει αμάσητο το παραμύθι της ευτυχίας του να είσαι άνεργος ή να έχεις μισθό 300 ευρώ.

Μα θα μας πείτε: "Και άλλοι έφαγαν ξύλο". Ναι Αλλά η διαφορά των καθαριστριών ήταν ότι αυτές πήγαν στα δικαστήρια και δικαιώθηκαν. Και η κυβέρνηση αντί να παραδεχτεί ότι έκανε ΠΑΛΙ την μ@@@κεία του, είχε το θράσος να τις ξανασύρει στα δικαστήρια, μεγαλώνοντας τα δικαστικά έξοδα - εις βάρος όλων μας - για να εφεσιβάλει την απόφαση, τραβώντας την υπόθεση κι άλλο. Και επειδή η δικαιοσύνη μπορεί να είναι τυφλή αλλά δεν είναι κουφή - και όταν ακούει το τηλέφωνο το σηκώνει - έπεσαν τα απαραίτητα τηλέφωνα, ορίστηκε μια "σωστή" και απόλυτα ελεγχόμενη σύνθεση δικαστηρίου και εκδικάστηκε η έφεση της κυβέρνησης σε χρόνο ρεκόρ. Και επειδή το "δις εξαμαρτείν ουκ δικαστού (που θέλει να πάρει προαγωγή) σοφού", αυτή τη φορά η έφεση έγινε αποδεκτή και το θέμα παραπέμπεται στην τελική του εκδίκαση που θα γίνει κάποια στιγμή στα επόμενα 12 τέρμινα.

Παρόλα αυτά αυτές δεν το έβαλαν κάτω. Συνεχίζουν τον αγώνα. Κι ας είναι καθαρίστριες και ας μην έχουν 15 πτυχία η κάθε μία. Και ας μην έχουν τον Αλαφούζο ή τον Μπόμπολα από πίσω να τους υποστηρίζει και ας έχουν τον κάθε τυχάρπαστο Γεωργιάδη και την κάθε αισχρή Βούλτεψη να τους κουνάει το δάχτυλο. Και ας έχουν τα ΜΑΤ να τις βαράνε.

Γι' αυτό ασχολούμαστε...