Οι επερχόμενες ευρωεκλογές και τα εθνικά μας θέματα (μια χιουμοριστική προσέγγιση)

Αυτές οι ευρωεκλογές τα έχουν όλα...Κόμματα καινούργια (Ποτάμι, το συνασπισμό Πολύδωρα-Ψωμιάδη-Ζώη και το κόμμα του Χατζημαρκάκη), κόμματα παλιά (ΠΑΣΟΚ μεταμφιεσμένο σε Ελιά, ΝΔ, ΚΚΕ αλλά και ΣΥΡΙΖΑ), τον Βασίλη Λεβέντη ξανά στις επάλξεις αλλά και δύο Χρυσές Αυγές (μια κανονική και μια μεταμφιεσμένη σαν "Εθνική" - όπως την τράπεζα).

Τα κόμματα όμως αποτελούν το ένα κομμάτι της εξίσωσης. Το άλλο το πιο σημαντικό είναι οι υποψήφιοι καθεαυτοί. Εδώ τα κόμματα της χώρας μας έδωσαν τα ρέστα τους. Που βρήκαν τόσα "φρούτα" και με τι κριτήρια τους επέλεξαν, είναι πραγματικά απορίας άξιο - λες και δεν μπορούσαν να βρουν σοβαρούς ανθρώπους που να μπορούσαν να εκπροσωπήσουν την χώρα στην Ευρωβουλή. Όχι βέβαια πως είναι όλοι για πέταμα, αλλά να... Τέτοιες συνθέσεις δε νομίζουμε ότι έχουμε ξαναδεί.

Υπόδικοι (μόνο δύο υπάρχουν σ' αυτό της ΝΔ, χώρια αυτούς που θα μπουν στο ψηφοδέλτιο της Χ.Α.), έκπτωτοι αυτοδιοικητικοί άρχοντες (πάλι ΝΔ αλλά και ο Ψωμιάδης), "Τούρκοι" (βλ. σειρά  Μουσουλμάνων που αυτοπροσδιορίζονται ως τέτοιοι αλλά που κατέρχονται στα δικά μας ευρωψηφοδέλτια αφού η Τουρκία ως γνωστόν δεν είναι στην Ε.Ε. - επομένως κάνουν την καρδιά τους πέτρα και σώζουν την χώρα μας) αλλά και "Τουρκοφάγοι" (που στην πραγματικότητα αγνοούν την ιστορία - αλλά επειδή η "Τουρκοφαγία" πουλάει το παλεύουν όσο μπορούν), κάποιοι που πιστεύουν ότι η Ελλάδα θα σωθεί αν "οι Έλληνες αδερφοποιηθούν με Γερμανούς και αυτοί αναλάβουν τα οικονομικά τους (διαβάστε λεπτομέρειες εδώ), κάποιοι άλλοι που αποκαλούν τα Σκόπια "Μακεδονία", γιατί "έτσι τους λέει όλος ο κόσμος" (βλ. Κούλογλου), κάποιοι που αποφάσισαν να εξαργυρώσουν τις καλές υπηρεσίες τόσων χρόνων με μια θέση στην Ευρωβουλή (βλ. Μαρία Σπυράκη) και πολλοί - μα πάρα πολλοί - που δεν μιλούν ούτε μια ξένη γλώσσα και το μόνο που θα μπορούν να κάνουν στις Βρυξέλλες είναι να περνάνε τον καιρό τους στα Ελληνικά εστιατόρια της κεντρικής πλατείας της πόλης.

Κοινώς απ' όλα έχει ο μπαξές. Η αντιπαράθεση παρόλα αυτά γίνεται με λάθος όρους και για λάθους λόγους - και η αιτία είναι το αυτογκόλ του ΣΥΡΙΖΑ: αντί λοιπόν να γίνει μια αντιπαράθεση προγραμμάτων και ο κόσμος να ψηφίσει με βάση τα πεπτραγμένα, το έργο τους στην Ελλάδα και στην Ευρωβουλή και τις υποσχέσεις των κομμάτων (κάτι που θα συνέφερε τον ΣΥΡΙΖΑ για τους γνωστούς λόγους), το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατάφερε να γυρίσει τη συζήτηση στα εθνικά θέματα, κάνοντας ατυχείς επιλογές σε σειρά προσώπων. Το θέμα δεν είναι απλό βέβαια, ούτε άσπρο ή μαύρο (μια εξαιρετική ανάλυση μπορείτε να βρείτε εδώ). Όμως η ουσία είναι ότι ακόμα και αν έχει δίκιο η αξιωματική αντιπολίτευση όταν λέει ότι "στο σπίτι του κρεμασμένου, δεν μιλούν για σκοινί" και ότι τα εθνικά μας θέματα έχουν τα μαύρα τους τα χάλια λόγω χειρισμών ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, επιβάλλεται σ' ένα κόμμα που θέλει να γίνει κυβέρνηση να είναι σοβαρό και να προτάσσει στις επιλογές του το εθνικό συμφέρον και τα στελέχη του να είναι προσεκτικότερα στις δηλώσεις και τα έργα τους. Θα έπρεπε να έχουν μάθει, αλλά δεν...

Όπως και να έχει λίγες μέρες έμειναν. Βέβαια η κυβέρνηση στο ενδιάμεσο κατάφερε να τα (ξανα)κάνει μούσκεμα: στην αρχή επέτρεψε "άπειρες" παρουσίες των υποψηφίων στα ΜΜΕ, σε μια προσπάθεια να ευνοήσει τους δικούς της καθώς και τους διαπλεκόμενους-κομματικοπροωθούμενους.  Στην συνέχεια, και μετά την κατακραυγή που ακολούθησε, το μάζεψε, προς απογοήτευσή μας. Γιατί απογοητευτήκαμε; Απλό: με τόσους υποψήφιους και τόσα κόμματα, είναι προφανές ότι αυτοί που θα προβάλλονταν περισσότερο θα ήταν οι πλέον διαπλεκόμενοι και αυτοί που τα κόμματα θα ήθελαν στην Ευρωβουλή. Άρα εμείς για είμαστε εντάξει ως προς το συμφέρον της χώρας, θα επιλέγαμε από τους "αποκλεισμένους". Τώρα όμως το βάρος πέφτει απόλυτα στους ώμους μας... Τι να κάνουμε όμως; Θα το πιούμε και αυτό το πικρό ποτήρι...