Και να λοιπόν που αυτό που λέμε σα λαός ότι "θέλει η π@@@@να να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει" έχει διαχρονική εφαρμογή. Ενώ όλοι μας διαβεβαίωναν ότι ως χώρα "έχουμε απόλυτη εθνική κυριαρχία", πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρεις, η κ. Μέρκελ και ο κ. Σαρκοζί έκαναν ωμή παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας μας, επιβάλλοντας δημοψήφισμα ΠΡΙΝ τις 4 του Δεκέμβρη και προκαταβάλοντας και το αποτέλεσμα του.
Όλα αυτά ενώ ελάχιστοι έχουν καταλάβει το λόγο του δημοψηφίσματος και το ερώτημα το οποίο θα τεθεί σε αυτό...Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: οι τελευταίες μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις, οι μεγάλες εσωτερικές αντιδράσεις στο ΠΑΣΟΚ μετά τα τελευταία επαίσχυντα μέτρα και οι πρωτοφανείς εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ενάντια στα κυβερνητικά πρόσωπα και τους βουλευτές την 28η Οκτωβρίου, ώθησαν τον Γ.Παπανδρέου να πάρει "πρωτοβουλίες" για ν' αλλάξει το κλίμα. Το πιο λογικό βέβαια σ' αυτήν την περίπτωση θα ήταν να γίνουν εκλογές - ο προφανής λόγος γι' αυτό είναι βέβαια ότι καμία κυβέρνηση (πόσο μάλλον αυτή που βγήκε με ψέμματα) δεν μπορεί να δεσμεύσει την χώρα για 15-20 χρόνια, να καταπατεί το Σύνταγμα (ψηφίζοντας νομοσχέδια και δανειακές συμβάσεις που απαιτούν αυξημένη πλειοψηφία, με οριακή) και παραχωρεί εθνική κυριαρχία με το έτσι θέλω.
Αντ' αυτού αποφάσισε (μόνος του) να κάνει δημοψήφισμα. Βέβαια η άγνοια είναι κακός σύμβουλος. Έτσι, και ενώ αρχικά ανακοινώθηκε ότι θα τεθεί υπό ερώτημα η δανειακή σύμβαση που συμφωνήθηκε, το ερώτημα στην πορεία άλλαξε και έγινε "θέλετε να παραμείνουμε στο ευρώ;". Γιατί έγινε αυτό; Καταρχήν υπήρξε ο φόβος (που ενισχύθηκε από πρόσφατη δημοσκόπηση) ότι το αρχικό ερώτημα είτε θα καταψηφιζόταν πανηγυρικά είτε η συμμετοχή θα ήταν τέτοια που δεν θα επέτρεπε την έγκρισή του. Κατά δεύτερον (και σπουδαιότερο για μας αλλά όχι για την κυβέρνηση) το Σύνταγμα απαγορεύει ερωτήματα οικονομικού χαρακτήρα σε δημοψηφίσματα. Έτσι προτιμήθηκε το εκβιαστικό ερώτημα της παραμονής, πράγμα που βέβαια έγινε ως κίνηση εκ του ασφαλούς: κανένα κοινοβουλευτικό κόμμα στην Ελλάδα του σήμερα (μήδε του ΚΚΕ εξαιρουμένου) δε θέλει πραγματικά έξοδο από το Ευρώ. Αυτό που φωνάζουν όλοι - είναι επαναδιαπραγμάτευση όλων των συμβάσεων, περιορισμό του χρέους και διατήρηση της εθνικής κυριαρχίας. Αυτά τα τρία η παρούσα κυβέρνηση αδυνατεί να κάνει, επομένως πρέπει να πάει σπίτι της για να έρθει μια άλλη που θα μπορεί...
Το ερώτημα όμως που τίθεται είναι το εξής: ακόμα και αν το αποτέλεσμα στο δημοψήφισμα βγει θετικό, νομιμοποιεί την κυβέρνηση να ξεπουλάει, να παραχωρεί και να πετσοκόβει; Προφανώς όχι. Όμως όπως και οι αυτοδιοικητικές εκλογές ξεκίνησαν ως "μη πολιτικές" για να καταλήξουν να θεωρηθούν ως "νομιμοποίηση των κυβερνητικών πρακτικών" είναι σίγουρο πως πιθανό θετικό αποτέλεσμα θα χρησιμοποιηθεί ανάλογα.
Αυτή η "ιδιοφυής" στρατηγική εφευρέθηκε από το επιτελείο του Γ.Παπανδρέου, ως το όχημα για να συνεχίσει το καταστροφικό έργο της κυβέρνησής του. Δυστυχώς όμως αποφάσιζε χωρίς τους ξενοδόχους. Ποιοί είναι αυτοί; Καταρχήν οι δανειστές μας, οι οποίοι δεν είχαν συμφωνήσει σε τέτοιου είδους κίνηση. Απαιτούν υπογραφές εδώ και τώρα και δε διαβλέπουν ότι οικονομικό πρόβλημα δεν έχει μόνο η Ελλάδα, αλλά και πολλές άλλες χώρες (μήδε της Γαλλίας εξαιρουμένης). Αν η Ελλάδα βγει από το Ευρώ και "πτωχεύσει" οι τράπεζές τους θα χτυπηθούν και τα μόνα σίγουρα χρήματα που θα έχουν είναι όσα έχουν εκταμιεύσει από το Μνημόνιο - ευρώ παραπάνω. Φοβούνται τα δημοψηφίσματα γιατί θυμούνται τα προηγούμενα της Ιρλανδίας και της Ολλανδίας (για τις ευρωπαϊκές συνθήκες).
Κατά δεύτερον είναι οι "κορυφαίοι υπουργοί" (βλ. Βενιζέλος και σία) που θεωρούν ότι έχουν βγει μπροστά σε τόσα αρνητικά μέτρα που ένα πιθανό όχι θα τους παρουσιάσει ως αναξιόπιστους τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων (ορισμένοι δε από αυτούς έχουν "κλείσει" και θέσεις σε διεθνείς οργανισμούς πράγμα που οπωσδήποτε διευκολύνει τα όποια σκληρά μέτρα παίρνουν σήμερα).
Τέλος έχουμε τους απλούς βουλευτές-"εραστές της καρέκλας" του ΠΑΣΟΚ που βλέπουν ότι τζάμπα ψήφιζαν τόσο καιρό μέτρα πάνω σε άλλα μέτρα. Θέλουν να πάει η υπόθεση μέχρι τέλους, καλώντας υπερψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης και ολοκλήρωση του "έργου στο οποίο έχουμε ταχθεί" (όπως δήλωσε γνωστό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ σε τηλεοπτική του συνέντευξη). Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι που υποστηρίζουν τη λύση "κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας" (με ποιούς άραγε;) ενώ άλλοι πιο τολμηροί (και πονηροί) υποστηρίζουν την ψήφιση της σύμβασης και μετά την προκήρυξη εκλογών (λειτουργώντας έτσι εκ του πονηρού).
Το τι θα γίνει ακόμα είναι άγνωστο. Πάντως πρέπει να πούμε και τούτο: Όπως στρώνει κανείς κοιμάται. Και αυτό ισχύει και για τον Πρωθυπουργό, και για την κυβέρνηση, και για τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, όπως και για τους δανειστές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου