Το κατέβασμα της Γερμανικής σημαίας στην Ακρόπολη από τον Μανόλη Γλέζο και τον Λάκη Σάντα

Mέρες σαν κι αυτές, πρέπει να θυμόμαστε ότι κάποιες φορές πρέπει να στεκόμαστε ανάλογοι των περιστάσεων και να λέμε όχι σε κάθε είδους επιβολή - είτε εσωτερική είτε εξωτερική - προς τα δικαιώματα μας και τα δημοκρατικά μας ιδεώδη. Και βέβαια πρέπει η σημερινή μέρα να είναι παράδειγμα και για τους κυβερνώντες μας: Όταν ένας δικτάτορας φασιστικών πεποιθήσεων όπως ο Μεταξάς μπορεί να λέει "όχι" (έμμεσα ή άμεσα δεν έχει σημασία) στους ομοϊδεάτες του Γερμανούς, τότε σίγουρα και μπορεί να κάνει το ίδιο - λέγοντας "όχι" στους φίλους και εταίρους - και κάποιος που είναι δημοκρατικά εκλεγμένος, αν αυτό είναι αντίθετο προς το συμφέρον του έθνους και της χώρας...

Επ΄ ευκαιρίας της σημερινής μέρας έχουμε και αρχειακό υλικό στο οποίο ο Μανόλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας μας θυμίζουν μια από τις πιο παράτολμες αντιστασιακές πράξεις της Γερμανικής Κατοχής. Το κατέβασμα της Γερμανικής σημαίας από την Ακρόπολη. Και ας πάρουμε παράδειγμα - όλοι μας - για το μέλλον:




Κλείνοντας θα μεταφέρουμε την απάντηση του Μανώλη Γλέζου στην ερώτηση "ποιόν άνθρωπο θαυμάζεται πιο πολύ" σε πρόσφατη συνέντευξή του. Χωρίς περαιτέρω σχόλια:

"Θαυμάζω τον ηρωϊσμό ενός νέου, του Μαθιού Πόταγα. Στις 2 Μαϊου του 1941 το μεσημέρι, έξω από τη Βυτίνα όταν περνούσε μια φάλαγγα αρμάτων μάχης της θωρακισμένης μεραρχίας των SS “Αδόλφος Χίτλερ” που προχωρούσε από Πύργο προς Τρίπολη, αυτός πετάχτηκε στη μέση του δρόμου σήκωσε το χέρι του και βροντοφώναξε : "Σταθείτε. Δεν θα μας σκλαβώσετε. Είμαι εδώ μόνος. Αλλά η Ελλάδα ολόκληρη ακολουθεί". Ο Γερμανός Διοικητής σταμάτησε τη φάλαγγα και αφού έμαθε από τον διερμηνέα του τι λέει αυτό το παιδί (ήταν 17 χρονών ο Μαθιός Πόταγας) τον εκτέλεσε με το αυτόματό του και διέταξε τους στρατιώτες του να του συντρίψουν το κεφάλι του μ’ έναν ογκόλιθο."