Για να μην κατηγορούμε μόνο τους Γερμανούς, που έφεραν τόσα και τόσα δεινά στην χώρα μας και τώρα πιστεύουν ότι πλέον δεν χρωστάτε τίποτα, ανιστόρητους πολιτικούς μπορεί να βρει κανείς παντού - και μάλιστα σε υψηλές θέσεις.Πάρτε παράδειγμα την χώρα μας. Ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης, σε μια παραληρηματική ομιλία του στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του, απαίτησε να μείνει ανεκτέλεστη η βεβαιωμένη από τον Άρειο Πάγο για τις αποζημιώσεις προς τους κατοίκους του Διστόμου, με το ατράνταχτης βλακείας επιχείρημα ότι "η Ελλάδα που χρωστάει σε όλο τον κόσμο δεν μπορεί να κάνει κατάσχεση στο Γκαίτε".
Τρεις παρατηρήσεις επ' αυτού: πρώτον, ο κύριος Θεοδωράκης ως βουλευτής Χανίων και καταγόμενος από την Κίσσαμο, θα έπρεπε να είναι περισσότερο προσεκτικός στα λόγια του βέβαια - ο νομός Χανίων και η περιοχή της οικογενειακής του καταγωγής έχουν περάσει πολλά από τους Γερμανούς και θα έπρεπε ν' αναγνωρίζει το δικαίωμα των οικογενειών των σφαγιασθέντων από τους ναζί στην υλική και ηθική αποζημίωση. Περίσσεψαν οι συγγνώμες από τους Γερμανούς - ήρθε η ώρα να πληρώσουν, πράγμα που ο κύριος Θεοδωράκης, ως "large" τύπος ζητάει να ξεχαστεί για να μην "διαταραχθούν οι σχέσεις μας με τους Γερμανούς".
Δεύτερον ο κύριος Θεοδωράκης παραβλέπει ότι ενάγων στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι το ελληνικό Δημόσιο. Αντίθετα το ελληνικό Δημόσιο, παίζοντας παιχνίδια στις πλάτες των κατοίκων του Διστόμου, καθυστερεί την εκτέλεση της απόφασης, αποστερώντας τους από υλικές αποζημιώσεις τις οποίες ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ και οι οποίες τους έχουν επιδικαστεί ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΑ. Επομένως ο κύριος Θεοδωράκης, καπετανίστικα όπως λένε στην Κρήτη, κάνει κουμάντα στις τσέπες και στη συνείδηση των άλλων, κάτι που έρχεται αντίθετο στην ηθική υποχρέωσή του να υποστηρίζει τα δίκαια του λαού, που τον έφερε στην Βουλή. Από έναν άνθρωπο που "ούτε στο περίπτερο δεν πάει χωρίς να πληρωθεί" (που λέει και ο Πανούσης) περιμέναμε τουλάχιστον να μην αναφερθεί στο εν λόγω θέμα.
Και τέλος ο κύριος Θεοδωράκης θα πρέπει να είναι προσεκτικός όταν πουλάει εκδουλεύσεις στο εξωτερικό: το ψέμα έχει κοντά ποδάρια και η εξουσία μπορεί να είναι γλυκειά αλλά είναι εφήμερη. Όσο "καλή" εντύπωση και να κάνει στο εξωτερικό όταν έρθει η ώρα της κρίσης θα πάρει ότι πήραν και οι λοιποί Καρατζαφέρηδες και Κουβέληδες που συμπλήρωσαν ως "τσόντες" φιλο-γερμανικές κυβερνήσεις...
Δεύτερο παράδειγμα ανιστόρητου είναι ο υπουργός Οικονομικών της Κύπρου κ. Γεωργιάδης. Αν και φαίνεται ότι η βλακεία πάει με τ' όνομα, ο εν λόγω υπουργός ξεπερνάει τον εν Ελλάδι συνονόματό του. Πέραν των δηλώσεων του μετά του Eurogroup (που δήλωσε ότι "δεν κατάλαβε τον Έλληνα Υπουργό"), σε συνέντευξή του στο Reuters, ο κ. Γεωργιάδης τόνισε: «(Το να μοιράζεται κανείς) μια γλώσσα είναι ένα πράγμα, αλλά το να είναι η ίδια οικονομία είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Υπάρχουν πολιτιστικοί δεσμοί αλλά αυτό είναι όλο. Ακολουθούμε τη δική μας πορεία».
Δύο γρήγορες παρατηρήσεις στον κ.Γεωργιάδη: πρώτον η σχέση της Ελλάδας με την Κύπρο δεν είναι "πολιτιστική". "Πολιτιστική" είναι η σχέση της Κύπρου με τον Λίβανο, την Συρία και την Αίγυπτο. Η σχέση της Ελλάδας με την Κύπρο - είτε αρέσει σε πολλούς είτε όχι - είναι "αδερφική". Παραβλέποντας τα χιλιάδες ιστορικά παραδείγματα, θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε ότι ο αγώνας των Κυπρίων κατά των Άγγλων δεν είχε ως σύνθημα την "ελευθερία", αλλά την "ένωση" με την Ελλάδα. Χύθηκε πάρα πολύ αίμα για να γίνει αυτό - ανεπιτυχώς δυστυχώς - για να μπορεί ο κάθε κύριος Γεωργιάδης να μιλάει για "πολιτιστικούς δεσμούς και τίποτε άλλο". (Παρεπιπτόντως να του θυμίσουμε ότι ακόμα και η ομάδα που υποστηρίζει η πλειοψηφία των οπαδών του κόμματός του λέγεται "ΑΠΟΕΛ" -Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος Ελλήνων Λευκωσίας).
Και δεύτερον, ανεξάρτητα της ευθύνης που έχει η Ελλάδα - λόγω Χούντας - για τη διχοτόμηση της Κύπρου το ότι η Κύπρος βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο Eurogroup το οφείλει αποκλειστικά και μόνο στην Ελλάδα. Κανείς δεν ήθελε την Κύπρο στην Ε.Ε. και αν δεν ήταν η χώρα μας να επιμένει - χρησιμοποιώντας ως ψευδές επιχείρημα την επικείμενη (εκείνη την εποχή) λύση του Κυπριακού, η Κύπρος θα ήταν εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και φυσικά της Ευρωζώνης. Ίσως να ήταν καλύτερα, αλλά εφόσον βρίσκεται θα έπρεπε να μην το ξεχνά... Επομένως λίγη ιστορική μνήμη και λίγη προσοχή δε βλάπτει...
Τρεις παρατηρήσεις επ' αυτού: πρώτον, ο κύριος Θεοδωράκης ως βουλευτής Χανίων και καταγόμενος από την Κίσσαμο, θα έπρεπε να είναι περισσότερο προσεκτικός στα λόγια του βέβαια - ο νομός Χανίων και η περιοχή της οικογενειακής του καταγωγής έχουν περάσει πολλά από τους Γερμανούς και θα έπρεπε ν' αναγνωρίζει το δικαίωμα των οικογενειών των σφαγιασθέντων από τους ναζί στην υλική και ηθική αποζημίωση. Περίσσεψαν οι συγγνώμες από τους Γερμανούς - ήρθε η ώρα να πληρώσουν, πράγμα που ο κύριος Θεοδωράκης, ως "large" τύπος ζητάει να ξεχαστεί για να μην "διαταραχθούν οι σχέσεις μας με τους Γερμανούς".
Δεύτερον ο κύριος Θεοδωράκης παραβλέπει ότι ενάγων στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι το ελληνικό Δημόσιο. Αντίθετα το ελληνικό Δημόσιο, παίζοντας παιχνίδια στις πλάτες των κατοίκων του Διστόμου, καθυστερεί την εκτέλεση της απόφασης, αποστερώντας τους από υλικές αποζημιώσεις τις οποίες ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ και οι οποίες τους έχουν επιδικαστεί ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΑ. Επομένως ο κύριος Θεοδωράκης, καπετανίστικα όπως λένε στην Κρήτη, κάνει κουμάντα στις τσέπες και στη συνείδηση των άλλων, κάτι που έρχεται αντίθετο στην ηθική υποχρέωσή του να υποστηρίζει τα δίκαια του λαού, που τον έφερε στην Βουλή. Από έναν άνθρωπο που "ούτε στο περίπτερο δεν πάει χωρίς να πληρωθεί" (που λέει και ο Πανούσης) περιμέναμε τουλάχιστον να μην αναφερθεί στο εν λόγω θέμα.
Και τέλος ο κύριος Θεοδωράκης θα πρέπει να είναι προσεκτικός όταν πουλάει εκδουλεύσεις στο εξωτερικό: το ψέμα έχει κοντά ποδάρια και η εξουσία μπορεί να είναι γλυκειά αλλά είναι εφήμερη. Όσο "καλή" εντύπωση και να κάνει στο εξωτερικό όταν έρθει η ώρα της κρίσης θα πάρει ότι πήραν και οι λοιποί Καρατζαφέρηδες και Κουβέληδες που συμπλήρωσαν ως "τσόντες" φιλο-γερμανικές κυβερνήσεις...
Δεύτερο παράδειγμα ανιστόρητου είναι ο υπουργός Οικονομικών της Κύπρου κ. Γεωργιάδης. Αν και φαίνεται ότι η βλακεία πάει με τ' όνομα, ο εν λόγω υπουργός ξεπερνάει τον εν Ελλάδι συνονόματό του. Πέραν των δηλώσεων του μετά του Eurogroup (που δήλωσε ότι "δεν κατάλαβε τον Έλληνα Υπουργό"), σε συνέντευξή του στο Reuters, ο κ. Γεωργιάδης τόνισε: «(Το να μοιράζεται κανείς) μια γλώσσα είναι ένα πράγμα, αλλά το να είναι η ίδια οικονομία είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Υπάρχουν πολιτιστικοί δεσμοί αλλά αυτό είναι όλο. Ακολουθούμε τη δική μας πορεία».
Δύο γρήγορες παρατηρήσεις στον κ.Γεωργιάδη: πρώτον η σχέση της Ελλάδας με την Κύπρο δεν είναι "πολιτιστική". "Πολιτιστική" είναι η σχέση της Κύπρου με τον Λίβανο, την Συρία και την Αίγυπτο. Η σχέση της Ελλάδας με την Κύπρο - είτε αρέσει σε πολλούς είτε όχι - είναι "αδερφική". Παραβλέποντας τα χιλιάδες ιστορικά παραδείγματα, θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε ότι ο αγώνας των Κυπρίων κατά των Άγγλων δεν είχε ως σύνθημα την "ελευθερία", αλλά την "ένωση" με την Ελλάδα. Χύθηκε πάρα πολύ αίμα για να γίνει αυτό - ανεπιτυχώς δυστυχώς - για να μπορεί ο κάθε κύριος Γεωργιάδης να μιλάει για "πολιτιστικούς δεσμούς και τίποτε άλλο". (Παρεπιπτόντως να του θυμίσουμε ότι ακόμα και η ομάδα που υποστηρίζει η πλειοψηφία των οπαδών του κόμματός του λέγεται "ΑΠΟΕΛ" -Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος Ελλήνων Λευκωσίας).
Και δεύτερον, ανεξάρτητα της ευθύνης που έχει η Ελλάδα - λόγω Χούντας - για τη διχοτόμηση της Κύπρου το ότι η Κύπρος βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο Eurogroup το οφείλει αποκλειστικά και μόνο στην Ελλάδα. Κανείς δεν ήθελε την Κύπρο στην Ε.Ε. και αν δεν ήταν η χώρα μας να επιμένει - χρησιμοποιώντας ως ψευδές επιχείρημα την επικείμενη (εκείνη την εποχή) λύση του Κυπριακού, η Κύπρος θα ήταν εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και φυσικά της Ευρωζώνης. Ίσως να ήταν καλύτερα, αλλά εφόσον βρίσκεται θα έπρεπε να μην το ξεχνά... Επομένως λίγη ιστορική μνήμη και λίγη προσοχή δε βλάπτει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου