Τι συμβαίνει πραγματικά με το Ισλαμικό Κράτος

Μπορεί η προσοχή όλων μας να βρίσκεται στο εσωτερικό της χώρας, είναι νομίζουμε από καιρού εις καιρόν να ρίχνουμε ματιές και στον υπόλοιπο κόσμο. Μια περίπτωση που μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα είναι αυτή του Ισλαμικού Κράτους - που καταλαμβάνει μεγάλες εκτάσεις στην Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική, έχοντας ρίξει στο σκοτάδι εκατομμύρια ανθρώπους. Με την στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ να προετοιμάζεται ήδη, σας μεταφέρουμε ένα άρθρο από την εφημερίδα "Παρόν" που παρουσιάζει το πως έχει η κατάσταση αυτή τη στιγμή καθώς και το τι προοπτικές υπάρχουν για την αποδυνάμωση του: 

"Παρότι υπήρχαν κάποιες πρώτες ελπίδες για υποχώρηση και σταδιακή εξασθένηση του ΙΚ μετά τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς και τα κέρδη που σημείωναν οι κουρδικές δυνάμεις, κυρίως στη Συρία αλλά και στο Ιράκ, οι τζιχαντιστές έδειξαν και πάλι τα δόντια τους. Στη Βορειοανατολική Συρία απήγαγαν τουλάχιστον 200 ασσύριους χριστιανούς, ερημώνοντας τα 30 ασσυριακά χωριά της περιοχής. Στη Μοσούλη, την αρχαία Νινευή, μετά την καταστροφή των βιβλιοθηκών της πόλης και το κάψιμο αρχείων και χιλιάδων βιβλίων και πολύτιμων αρχαίων χειρογράφων, σειρά πήραν τα μουσεία της πόλης, όπου με βαριοπούλες, τόρνους και κομπρεσέρ έκαναν πέτρες και σκόνη μερικά από τα σημαντικότερα γλυπτά της παγκόσμιας Ιστορίας, ηλικίας 3.000 χρόνων.

Διεθνείς αναλυτές τονίζουν ότι είναι καιρός πια να καταλάβουμε πως το Ισλαμικό Κράτος δεν είναι μια εξτρεμιστική οργάνωση που έχει αφορμή το Ισλάμ αλλά μια δύναμη που γνήσια αποπειράται να δημιουργήσει, με κάθε μέσο, τις συνθήκες που επικρατούσαν τον 7ο αιώνα μ.Χ. κατά την ίδρυση της μουσουλμανικής θρησκείας, εφαρμόζοντας κατά γράμμα το σύνολο των προτροπών και των επιταγών του Κορανίου. Και μπορεί πρώτοι στο στόχαστρό τους να είναι οι "αποστάτες", οι μουσουλμάνοι που θεωρούν ότι δεν ακολουθούν πιστά τον νόμο του προφήτη (τους οποίους έχουν φονεύσει κατά χιλιάδες), όμως ταυτόχρονα θα χρησιμοποιήσουν τους χριστιανικούς πληθυσμούς της περιοχής με κάθε τρόπο που εξυπηρετεί τους σκοπούς τους. Το χάος του εμφυλίου και οι σύριοι χριστιανοί Οι χριστιανοί της Συρίας ήταν ο μόνος πληθυσμός που είχε μείνει ουδέτερος. Ως κοινότητες δεν πήραν το μέρος καμίας από τις δύο πλευρές και δεν δημιούργησαν δικά τους ένοπλα τμήματα. Αυτό είχε αποτέλεσμα να μείνουν απροστάτευτοι, ανάμεσα στις κυβερνητικές δυνάμεις, που έχουν στήριξη στον πληθυσμό των αλεβιτών και των σιιτών, και στους αντάρτες της αντιπολίτευσης, που έχουν κυρίως αναφορά στους σουνίτες. Καθώς, όμως, στη ΒΑ Συρία μαίνονται οι μάχες ανάμεσα στους Κούρδους και στο ΙΚ, και μετά την ανακοίνωση των τζιχαντιστών ότι οι χριστιανοί της επαρχίας της Χάσακα θα έπρεπε να ρίξουν τους σταυρούς των εκκλησιών τους και να πληρώνουν, σε χρυσό, κεφαλικό φόρο, οι Ασσύριοι έφτιαξαν τις πρώτες ένοπλες ομάδες και στάθηκαν στο πλευρό των κούρδων μαχητών. Η απάντηση των τζιχαντιστών ήρθε στην αρχή της εβδομάδας, όταν άδειασαν 30 ασσυριακά χωριά της περιοχής διώχνοντας τον πληθυσμό και πήραν αιχμαλώτους, κατά κάποιες πηγές 200, κατά άλλες 350 αμάχους, ανάμεσα στους οποίους και 30 παιδιά. Σύμφωνα με κάποιες πρώτες πληροφορίες, το ΙΚ επιδιώκει να ανταλλάξει τους χριστιανούς αμάχους με μαχητές του που έχουν αιχμαλωτιστεί από τις κουρδικές δυνάμεις. Οι ασσύριοι χριστιανοί πιστεύουν ότι έλκουν την καταγωγή τους από τους αρχαίους Ασσύριους (τα γλυπτά που κατέστρεψαν οι τζιχαντιστές στη Μοσούλη ήταν από τα σημαντικότερα του πολιτισμού τους). Αποτελούν μια από τις παλιότερες χριστιανικές κοινότητες στον κόσμο, μιλούν αραμαϊκά, τη γλώσσα δηλαδή του Χριστού και των μαθητών του, και επιβίωσαν της αραβικής, μογγολικής και οθωμανικής κατοχής. Χιλιάδες κατέφυγαν στη Συρία από το Βόρειο Ιράκ την περασμένη χρονιά όταν το ΙΚ κατέλαβε τη Μοσούλη. Το καθεστώς Άσαντ έχει από την αρχή του εμφυλίου κατηγορηθεί ότι μένει ουδέτερο όταν ισλαμιστές χτυπούν χριστιανικούς στόχους προκειμένου να τραβήξει την προσοχή και την υποστήριξη της Δύσης. Άσαντ και τζιχαντιστές Την ίδια στιγμή, κατηγορείται επίσης ότι επιχειρεί κατά κύριο λόγο κατά των δυνάμεων της αντιπολίτευσης, αφήνοντας τους τζιχαντιστές, λίγο ως πολύ, ανενόχλητους. Όσοι υποστηρίζουν την άποψη αυτή επισημαίνουν ότι το συριακό καθεστώς αγοράζει από το Ισλαμικό Κράτος πετρέλαιο που προέρχεται από τις πετρελαιοπηγές της Ράκα, επιτρέπει σε συριακές εταιρείες να εμπορεύονται με το ΙΚ τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης, οι συριακές εταιρείες κινητής τηλεφωνίας συνεχίζουν να εξυπηρετούν τις περιοχές των τζιχαντιστών και η συριακή κυβέρνηση εξακολουθεί να πληρώνει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων που κρατούν τη Ράκα ακόμη σε λειτουργία, επιτρέποντας στους τζιχαντιστές να την εμφανίζουν ως πόλη-πρότυπο. Ο Άσαντ φαίνεται να πιστεύει ότι, αφού ξεμπερδέψει με τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης, θα του είναι εύκολο να συντρίψει, με τη βοήθεια της Χεζμπολάχ και των Ιρανών, το ΙΚ. Από άλλες πηγές, όμως, τονίζεται ότι με την αντιπολίτευση εξανδραποδισμένη ο σουνιτικός πληθυσμός της Συρίας, που έχει υποστεί τα πάνδεινα από τις απάνθρωπες μεθόδους του καθεστώτος, θα προτιμήσει να στηρίξει τους τζιχαντιστές του ΙΚ παρά να πέσει στα χέρια της Δαμασκού.  Χωρίς τους σουνίτες… game over Και αυτό που τελικά διαμορφώνεται ως βεβαιότητα στα στρατηγεία όλου του δυτικού κόσμου είναι ότι το ΙΚ μπορεί να ηττηθεί μόνο από τους σουνίτες. Και με αυτό δεν εννοούνται κυρίως τα σουνιτικά κράτη που μετέχουν στον διεθνή συνασπισμό (Ιορδανία, Σαουδική Αραβία, ΗΑΕ) αλλά οι ίδιοι οι πληθυσμοί στους οποίους βρίσκει στήριξη, οι σουνιτικές φυλές σε Ιράκ και Συρία. Ο στρατός του ΙΚ αριθμεί τουλάχιστον 100.000 άντρες. Από αυτούς μόνο οι 20.000 είναι ξένοι μαχητές. Πρόσφατα στη Μοσούλη οι τζιχαντιστές επέβαλαν υποχρεωτική στρατιωτική θητεία και ζήτησαν από κάθε οικογένεια να στρατολογηθεί τουλάχιστον ένα μέλος της. Και όσο κι αν το σχεδόν ένα εκατομμύριο των κατοίκων της Μοσούλης δεν είναι ακραίοι φανατικοί, προτιμούν τους τζιχαντιστές από τις σιιτικές παραστρατιωτικές δυνάμεις που, στην ουσία, αντικαθιστούν τον κυβερνητικό ιρακινό στρατό, που παραμένει ανεπαρκής. Αν η κυβέρνηση της Βαγδάτης δεν πείσει τις σουνιτικές φυλές της χώρας ότι η συνεργασία είναι προς το συμφέρον τους και ότι δεν θα υπάρξουν αντίποινα από τους σιίτες παραστρατιωτικούς στις περιοχές τους (όπως συχνά έχει συμβεί), η Μοσούλη δεν πέφτει. Κι αν δεν πέσει η Μοσούλη, το Ισλαμικό Κράτος δεν διώχνεται από το Ιράκ.  Όπως δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά οι τζιχαντιστές, τόσο στο Ιράκ όσο και στη Συρία, αν δεν κλείσουν οι κρουνοί της χρηματοδότησης από τις χώρες του Κόλπου. Η ιρακινή και η κουρδική ηγεσία επιμένουν ότι, όσο κι αν προσθέσεις στον κατάλογο τα κέρδη από τα πετρέλαια της Ράκα, την υποχρεωτική "φορολογία", τα λύτρα από αιχμαλώτους και τις πωλήσεις αρχαιοτήτων, ο λογαριασμός για το ΙΚ, το οποίο πληρώνει 400 δολάρια τον μήνα στους ντόπιους μαχητές και 800 στους αλλοδαπούς, δεν βγαίνει. Εκτιμούν ως δεδομένη τη χρηματοδότηση από εξωτερικούς παράγοντες. Και, ακόμη χειρότερα, πιστεύουν ότι, πέρα από τους συμπαθούντες, πλέον υπάρχει χρηματοδότηση που διοχετεύεται από κάποιες από τις ηγεσίες των χωρών του Κόλπου προκειμένου οι τζιχαντιστές να μην επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους στις χώρες τους."