Ούτε φωνή, ούτε ακρόαση για τα χρέη των ΜΜΕ...

Αντιγράφουμε από την "Εφημερίδα των Συντακτών" σχετικά με τα όσα ΔΕ γίνονται όσο αφορά τις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες στην χώρα μας: "Την «προκήρυξη διαγωνισμού για τις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες της χώρας», καθώς η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που «επί 25 χρόνια οι ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί λειτουργούν με προσωρινές ετήσιες άδειες, περίπου φαντάζομαι όπως και κάποιες καφετέριες...» είχε προτάξει στα 11 μέτρα-τομές της κυβέρνησης κατά τις προγραμματικές δηλώσεις (10/2) ο υπουργός Οικονομίας Υποδομών Ναυτιλίας και Τουρισμού Γιώργος Σταθάκης.

Από την πλευρά του ο Νίκος Παππάς, υπουργός Επικρατείας, αρμόδιος για θέματα ΜΜΕ είχε αναφερθεί στην επανίδρυση της ΕΡΤ. Λίγες μέρες μετά (24/2) μαθαίναμε ότι ο Γιάνης Βαρουφάκης, υπουργός Οικονομικών, είχε εντάξει στη λίστα που είχε στείλει στους... θεσμούς το χτύπημα της διαπλοκής, της διαφθοράς, των θαλασσοδανείων και της φοροαποφυγής, εστιάζοντας στο να μπει τάξη στο επί μια 25ετία θολό και άναρχο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο και τους υπερχρεωμένους μιντιακούς ομίλους της χώρας...

Από τότε μέχρι σήμερα, ενάμιση μήνα μετά τις προγραμματικές και πάνω από δύο από την εκλογή νέας κυβέρνησης, το μόνο που έχουμε δει είναι ένα νομοσχέδιο για την ΕΡΤ, το οποίο όμως δεν έχει ακόμα προωθηθεί στη Βουλή. Για την περιβόητη αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών δεν φαίνεται να κινείται... φύλλο.

Η κυβέρνηση δεν έχει παρουσιάσει τις οφειλές αλλά και τα ποσά που έχουν καταβάλει τα κανάλια τα τελευταία 15 χρόνια για τη χρήση των αναλογικών συχνοτήτων, αφού για τις ψηφιακές θα περιμένουμε προφανώς να καθοριστούν κατά την αδειοδότηση. Μέχρι στιγμής δεν έχει προχωρήσει ούτε καν η αλλαγή μελών του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης με τη θητεία ορισμένων εξ αυτών να έχει ξεπεράσει τα 12 χρόνια συνολικά, ενώ δεν επιτρέπεται να κάνουν πάνω από δύο τετραετείς θητείες, συνολικά δηλαδή οκτώ χρόνια!

Οι τηλεοπτικοί σταθμοί εθνικής εμβέλειας καταγράφουν υποχρεώσεις που ξεπερνούν τα 710 εκατ. ευρώ (!) με το παθητικό στο σύνολο του κλάδου να φτάνει τα 780 εκατ. ευρώ και να είναι μάλιστα και αισθητά μειωμένο από το 1,3 δισ. ευρώ που ήταν το 2012, καθώς πλέον δεν υπολογίζονται τα χρέη του ALTER.

Είναι χαρακτηριστικό ότι πέντε τηλεοπτικοί σταθμοί εθνικής εμβέλειας (MEGA, ANT1, ALPHA, STAR και ΣΚΑΪ) καταγράφουν συνολικές υποχρεώσεις πάνω από 710 εκατ. ευρώ με τις βραχυπρόθεσμες να ξεπερνούν τα 226 εκατ. ευρώ με βάση βέβαια στοιχεία όχι μόνο του 2014, αλλά και του 2013 ή και του 2012 για ορισμένους, καθώς δεν υπάρχουν νεότερα.

Πρόκειται βέβαια για τραπεζικό δανεισμό κατά κύριο λόγο και είναι αυτό ακριβώς που δηλώνει η νέα κυβέρνηση ότι θέλει να σταματήσει, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει κάνει καμία κίνηση. Και σε μιντιακούς ομίλους όμως, όπως είναι ο Πήγασος (συμφερόντων Μπόμπολα) τα πράγματα δεν είναι καλύτερα, καθώς με βάση στοιχεία εννεαμήνου του 2014 οι υποχρεώσεις του έφταναν τα 190,97 εκατ. ευρώ εκ των οποίων τα 143,1 εκατ. ευρώ είναι βραχυπρόθεσμες.

Ο όμιλος της «Καθημερινής» μόλις προ ημερών ανακοίνωσε νέο ομολογιακό δάνειο ύψους 36 εκατ. ευρώ από τέσσερις τράπεζες (Εθνική, Πειραιώς, Alpha, Eurobank) για να αναχρηματοδοτήσει τον υφιστάμενο τραπεζικό δανεισμό της που φτάνει τα 103 εκατ. ευρώ και ένα μέρος (4,1 εκατ. ευρώ) να χρησιμοποιηθεί για άλλες επιχειρηματικές ανάγκες.

Για τον ΔΟΛ (συμφερόντων Ψυχάρη) πάλι, ο οποίος έχει βγει πλέον (από πέρσι) από το Χρηματιστήριο Αθηνών, τα τελευταία καταγεγραμμένα στοιχεία (Νοέμβριος 2013) έδειχναν τις συνολικές του υποχρεώσεις να φτάνουν τα 216 εκατ. ευρώ με το μεγαλύτερο μέρος βέβαια να αφορά τραπεζικό δανεισμό.

Και πρόκειται βέβαια για επιχειρήσεις που την τελευταία πενταετία έχουν προχωρήσει (και συνεχίζουν) σε σειρά απολύσεων και περικοπών αμοιβών αλλά και παραγωγών. Σύμφωνα όμως με πληροφορίες φαίνεται να εξαπολύουν και σχετικές απειλές προς την κυβέρνηση για νέο κύμα απολύσεων καθώς... στριμώχνονται οι μεγαλομέτοχοί τους να βάλουν το χέρι επιτέλους βαθιά στις τσέπες τους και να αναχρηματοδοτήσουν τις επιχειρήσεις τους.

Το τελευταίο διάστημα φαίνεται ότι ασκούνται και πάλι πιέσεις, καθώς άρχισε ξανά η συζήτηση για τη συγχώνευση ΔΟΛ – Πήγασου που όμως θα οδηγήσει σε συρρίκνωση των μέσων που διαθέτουν και βέβαια του υπάρχοντος προσωπικού. Δηλαδή σε νέο κύμα απολυμένων στον χώρο των ΜΜΕ, ο οποίος δεινοπαθεί την τελευταία πενταετία.

Από την άλλη, μεγαλομέτοχοι ΜΜΕ φοβούνται ότι θα χάσουν ουσιαστικά το μάνατζμεντ των υπερχρεωμένων (στις τράπεζες) ομίλων τους, αλλά παράλληλα δεν θέλουν να βάλουν το χέρι στις περιουσίες τους, τις οποίες όμως «έχτισαν»... στηριζόμενοι πάνω σε αυτούς.

Η κυβέρνηση πάντως ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ. πρέπει επιτέλους -και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα- να πάρει τις αποφάσεις της και να προχωρήσει σε πράξεις. Σε διαφορετική περίπτωση θα καταλήξει και αυτή όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Θα έχει ουσιαστικά αρχίσει να «χορεύει» με τη διαπλοκή."

Ήρθε η ώρα για εξηγήσεις...

Με τη συζήτηση με τους εκπροσώπους της τρόικας (που έχει βαφτιστεί "θεσμοί") να βρίσκετε σε εξέλιξη, ήρθε η ώρα να μάθουμε και εμείς τα περίφημα "κοστολογημένα" μέτρα τα οποία τόσο καιρό επεξεργάζεται η κυβέρνηση.
Τα μέτρα αυτά έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον αφού περιέχουν μια σειρά από καθαρά μνημονιακά μέτρα τα οποία η κυβέρνηση μέχρι πρόσφατα απέρριπτε - έχοντας μάλιστα στο πρόγραμμά της ως μια από τις πρώτες πρωτεραιότητές να "εξαφανίσει" οτιδήποτε παρεμφερές υπήρχε.
Έτσι λοιπόν στη λίστα αυτή διαβάζουμε:
α) "Μεταρρυθμίσεις με βάση τη βέλτιστη πρακτική της Ε.Ε., με τεχνογνωσία των ILO - ΟΟΣΑ. Σταδιακή εισαγωγή «έξυπνης» προσέγγισης στις συλλογικές συμβάσεις. Φιλοδοξία για εξορθολογισμό και, σε βάθος χρόνου, αύξηση κατώτατου μισθού." Αυτό πρακτικά σημαίνει περαιτέρω ενίσχυση της "εκ περιτροπής εργασίας", της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων και πολύ πιθανόν της εισαγωγής του "συμβολαίου μηδενικών ορών" - κάτι που ούτε ο Σαμαράς στα ντουζένια του δεν είχε τολμήσει να περάσει. Αυτό το λέμε όχι γιατί είμαστε κακεντρεχείς αλλά γιατί οι προτάσεις του ΟΟΣΑ και οι κοινές τάσεις στην Ε.Ε. δείχνουν προς αυτή την κατεύθυνση. Επίσης ο ορισμός της καθαρής προγραμματικής υπόσχεσης για αύξηση του κατώτατου μισθού ως "φιλοδοξία" καταρρίπτει ακόμα και εκείνο το σενάριο της "επαναφοράς του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ" ως όνειρο απατηλό.
β) "Ακίνητα – Περιουσιολόγιο - Αντικειμενικές. Αντικατάσταση του ΕΝΦΙΑ με τον Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας με νέες αντικειμενικές αξίες. Αναζητείται ισορροπία ώστε οι εισπράξεις να μην πέσουν κάτω από τα 2,65 δισ. ευρώ. Κατάρτιση Περουσιολογίου." Πως θα είναι δυνατόν να μειωθούν οι αντικειμενικές αξίες (κάτι που επιτάσσει η αγορά εδώ και 2-3 χρόνια και το ΣτΕ έχει ζητήσει ρητά να γίνει), να καταργηθεί το χαράτσι (που αποτελεί προγραμματική θέση της κυβέρνησης) και ταυτόχρονα οι εισπράξεις να μη μειωθούν, κανείς δε το ξέρει. Το πιο πιθανόν είναι η αύξηση του ΦΜΑΠ να είναι τέτοια που θα κάνει το χαράτσι να φαίνεται μπροστά του σαν αντίτιμο γλυφιτζουριού από συνοικιακό περίπτερο.
γ) "Ιδιωτικοποιήσεις. Ολοκλήρωση των διαγωνισμών για τους οποίους έχει ξεκινήσει η διαδικασία υποβολής προσφορών, όπως τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια που θεωρείται «νούμερο ένα» project για τους δανειστές. Εχει επιλεγεί ο ανάδοχος αλλά δεν έχει προωθηθεί η σύμβαση στο Ελεγκτικό Συνέδριο."  Για το συγκεκριμένο θέμα έχουμε να πούμε μόνο ότι: 1) η κυβέρνηση έχει δηλώσει ρητά και κατηγορηματικά ότι "υποδομές, νερό και ενέργεια δεν πωλούνται" (τα αεροδρόμια είναι υποδομή) 2) υπουργοί και υπερυπουργοί της κυβέρνησης (μεταξύ των οποίων και ο κύριος Σταθάκης) έχουν βγει στο κλαρί αντιδρώντας στην ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων, θεωρώντας τις "καταστροφικές". Είναι προφανές βέβαια ότι δεν τίθεται θέμα αδυναμίας της κυβέρνησης να σταματήσει την κύρωση της σύμβασης. Μπορεί και παραμπορεί. Αλλά εδώ ετοιμάζεται να πουλήσει το λιμάνι του Πειραία...Στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης θα κολλήσει;
δ) "Κοινωνική ασφάλιση. Μαχαίρι στις προκλητικές πρόωρες συνταξιοδοτήσεις και νοικοκύρεμα των Ταμείων."  Το τι εννοείται με την λέξη "νοικοκύρεμα" σηκώνει πολύ συζήτηση. Αν αληθεύει πάντως αυτό που συζητείται δηλ. ότι εννοεί την συνένωση των ταμείων (που πρακτικά θα σημάνει μειώσεις συντάξεων και παροχών), τότε απορούμε το τι διαφορετικό θα είναι αυτό απ' όσα πρότεινε ο Χαρδούβελης στο περίφημο e-mail του.
ε) "Παραοικονομία. Καταπολέμηση της διαφθοράς και του λαθρεμπορίου σε καύσιμα και καπνικά προϊόντα." Είναι προφανές ότι η μάστιγα της παραοικονομίας θα πρέπει να εξαλειφθεί. Αλλά όταν ένα προϊόν είναι 80-85% φόρος και κοστίζει πανάκριβα, πως μπορεί κανείς να πείσει κάποιον να επιλέξει το νόμιμο δρόμο όταν ο παράνομος είναι οικονομικότερος - ιδιαίτερα στην εποχή μας που και το δίευρω μετράει;
στ) "Αναθεώρηση συντελεστών ΦΠΑ, σε δεύτερη φάση. Το σενάριο της αύξησης του φόρου στα κοσμοπολίτικα νησιά (Σαντορίνη, Μύκονος) δεν «περπάτησε» λόγω νομικών κωλυμάτων που έθεσαν οι Βρυξέλλες κάνοντας λόγο για ΦΠΑ «δύο ταχυτήτων» στο Αιγαίο. «Ζεστό» παραμένει όμως το σενάριο μετάταξης προϊόντων από τον χαμηλό 13% στον υψηλό ΦΠΑ 23%." Θα μπορούσε ίσως να προταθεί η εφαρμογή του ΦΠΑ σε ζώνες; Στο κάτω-κάτω και η Κρήτη στο Αιγαίο είναι αλλά έχει ΦΠΑ 23%. Το ζουμί πάντως είναι το "μετάταξη προϊόντων". Είναι κάτι που είχε συζητηθεί και παλαιότερα (διαβάστε λεπτομέρειες εδώ) και που φαίνεται ότι επανέρχεται (παρότι ο κ. Βαρουφάκης το αποκλείει - πράγμα που έκανε και στο παρελθόν για τα λιμάνια και τ' αεροδρόμια βέβαια)... Το ίδιο ισχύει και για ένα "φόρο λίπους" στ' "ανθυγιεινά προϊόντα" (που περιλαμβάνουν ζάχαρη, λίπος, αλάτι) που πιθανότατα θα καλύπτει το 90% των τροφίμων και αποτελεί μια διευρυμένη εκδοχή αυτού που ζητούσε παλιότερα η τρόικα.

Γενικό συμπέρασμα...Πρέπει καταρχήν να βγάλουμε το καπέλο στον Αλέξη Τσίπρα για την προσπάθεια που έγινε μέχρι σήμερα να διαπραγματευτεί. Από την άλλη όμως μας κάνει τεράστια εντύπωση το ότι στις όποιες διαπραγματεύσεις έγιναν, δεν υπήρχε σαφής τεκμηρίωση των προτεινόμενων μέτρων, πράγμα αναγκαίο αφού το πλάνο ήταν εξαρχής (απ' ότι φάνηκε στην πορεία) το να πάρουμε τα υπολοιπόμενα των μνημονιακών δόσεων. Μας κάνει τεράστια εντύπωση το ότι παρά το "δυνατό" οικονομικό επιτελείο κανείς μα κανείς δεν φάνηκε να είναι πραγματικά έτοιμος στο ν' ακούσει ένα "όχι" από τους δανειστές.

Όσο αφορά τα μέτρα τώρα, μπορεί να μη μιλάμε για το "πλήρες πακέτο Χαρδούβελη" αλλά σίγουρα ούτε μνημόνια "σκίστηκαν" ή "τελείωσαν", ούτε οι "αποκρατικοποιήσεις επανεξετάζονται" και προφανώς συνεχίζουμε στο ίδιο μνημονιακό κλίμα που ήμασταν και πριν. Υπάρχει άλλος δρόμος; Αυτό συζητείται. Το θέμα είναι όμως ότι ακόμα και αν υπάρχει (όπως εξάλλου έλεγαν στον ΣΥΡΙΖΑ από το 2010 μέχρι τον Φλεβάρη του 2015) δεν ξέρουμε αν η κυβέρνηση είναι έτοιμη και θέλει να το κυνηγήσει...

Ένας Σταύρος, ένα Ποτάμι και η κυβέρνηση

Για τον Σταύρο Θεοδωράκη γράψαμε από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε επίσημα στην πολιτική σκηνή ως αρχηγός του Ποταμιού (θυμηθείτε τι λέγαμε εδώ), έχοντας πρώτα "πουλήσει" τον καλό του φίλο Ε.Βενιζέλο που τον ήθελε μελλοντικό "αρχηγό" της Ελιάς (με τον Βενιζέλο να παίζει ρόλο "μέντορα" στο όλο εγχείρημα). Η σκανδαλώδης προώθηση του εντός και εκτός συνόρων από επιχειρηματικούς κύκλους με χρήματα και "όραμα", η παρουσίαση του ως νέου "Κουβέλη" (του "υπεύθυνου" δηλαδή πολιτικού που πάει με όλους και όλα για το καλό της Ελλάδας) και η αυτοπροβολή του ως "σωτήρα της χώρας" και ως "βασικού στελέχους" μιας "εθνικής Ελλάδος της πολιτικής" θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως γραφικές αν δεν υπήρχαν "ευοίκωα ώτα" στο εξωτερικό για την παρουσία του στην κυβέρνηση.
Ο ίδιος ήταν τόσο σίγουρος ότι αυτό θα συνέβαινε μετά τις πρόσφατες εκλογές που είχε εκδηλώσει συγκεκριμένες προτιμήσεις για υπουργεία και και θέσεις για στελέχη του κόμματός του, τόσο στον κ. Σαμαρά όσο και στον κ. Τσίπρα.
Η είσοδος των ΑΝ.ΕΛΛ. στην κυβέρνηση προσγείωσε αρκετά τα πράγματα και απέδειξε ότι για τον Αλέξη Τσίπρα ο Σταύρος Θεοδωράκης και η παρέα του δεν αποτελούσαν κυβερνητική επιλογή συνεργασίας - τουλάχιστον στο αρχικό στάδιο όπου ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα είχε το πεδίο ανοιχτό και οι επιλογές θα ήταν δικές του.
Όμως η αλήθεια είναι ότι τόσο ο κύριος Θεοδωράκης όσο και οι υποστηρικτές του δεν το έβαλαν κάτω: γνωρίζοντας ότι ο "ελεύθερος" χρόνος της κυβέρνησης θα ήταν περιορισμένος και ότι αυτή θα ήταν αναγκασμένη να κάνει στροφή πολιτικών που θα ερχόταν σε σύγκρουση με το πρόγραμμα συνεργασίας μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛΛ. έκανε αυτό στο οποίο ήταν καλός πάντα: κρατώντας μια δήθεν "προοδευτικά κριτική" στάση απέναντι σε πρόσωπα και πράγματα, άρχισε να πυροβολεί λεκτικά παίρνοντας θέσεις που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν το λιγότερο ως "φιλικές" προς το κατεστημένο, τους δανειστές και τους "εταίρους" μας. Αποκορύφωμα αυτής της τακτικής ήταν η θέση του για τις γερμανικές αποζημιώσεις - χαρακτηριστικό πολιτικής "κακομοιριάς" μεγίστου βαθμού.
Η στάση του αυτή δε θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη από το Βερολίνο και την Κομισιόν, που έχουν βαρεθεί να βλέπουν τον Βαρουφάκη να σηκώνει τα φρύδια όταν ακούει κάτι που δε του αρέσει ή τον Καμμένο να αμφισβητεί την αγάπη που μας έχουν ο Γιούνκερ με τον Ντάισενμπλουμ. Έτσι μπορεί μεν να έχουν σταματήσει οι άμεσες παραινέσεις για αποπομπές και είσοδο του Σταύρου στην κυβέρνηση (χαρακτηριστικό "εταιρικού" θράσους και αποδεικτικό της κατάντιας των προηγούμενων κυβερνήσεων της χώρας μας) οι οποίες κόπηκαν μαχαίρι μετά από κυβερνητικά ανεπίσημα διαβήματα, αλλά οι έμμεσες συνεχίζονται και μάλιστα εντονότατες.
Έτσι τις τελευταίες μέρες, κυκλοφορούν εντοτότατες φήμες σε παραπολιτικούς κύκλους, ότι "ο Σταύρος μιλάει με τον Τσίπρα", ότι "ο Σταύρος ετοιμάζεται να μπει στην κυβέρνηση και τα υπουργεία έχουν συμφωνηθεί", ότι "το Ποτάμι θα υποστηρίξει τον Βαρουφάκη αρκεί να λογικευτεί" και ότι "ο Τσίπρας έχει απομονώσει την Κωνσταντοπούλου, την Δούρου και της Αριστερή Πλατφόρμα και ότι θα προτιμήσει να τους "χάσει" και να πάρει την υποστήριξη του Σταύρου".
Βέβαια η πραγματικότητα είναι άλλη...Η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός δεν έχουν καμία - μα καμία - όρεξη να έχουν τον Σταύρο και τους φίλους του στην κυβέρνηση και να έχουν λόγο στις πολιτικές που εφαρμόζει η κυβέρνηση. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι αν γίνει κάτι τέτοιο η παρούσα κυβέρνηση θα γίνει όντως "αριστερή παρένθεση" αφού αντί για έναν υπουργό (αυτόν τον Οικονομικών) που μέχρι πρόσφατα έλεγχαν οι δανειστές μας και τα εγχώρια καρτέλ, θα ελέγχουν πολύ περισσότερους.
Είναι αλήθεια πως στο Μέγαρο Μαξίμου αισθάνονται άβολα με την κυρία Κωνσταντοπούλου αφού παραείναι "ανεξάρτητη" και έχει δική της λίστα "πρωτοβουλιών". Είναι αλήθεια επίσης ότι στο Μέγαρο Μαξίμου υπάρχουν άνθρωποι που θα προτιμούσαν μια πιο "εύκαμπτη" στάση όσο αφορά τις αποκρατικοποιήσεις από την Αριστερή Πλατφόρμα. Παρόλα αυτά όμως δεν είναι διαθετιμένοι να τους αφήσουν "εκτός πολιτικών εξελίξεων"- υποκαθιστώντας τους με το "Ποτάμι" - αφού κάτι τέτοιο θα έριχνε εκτός τον κυβερνητικό σχεδιασμό, θα έκρινε τον ΣΥΡΙΖΑ ως ανακόλουθο των προεκλογικών του δεσμεύσεων και θα αποστερούσε την κυβέρνηση από την "hardcore" κομματική του βάση - στην οποία θα ζητήσει να στηριχθεί στις δύσκολες στιγμές που θα έρθουν.
Το πόσο βέβαια θ' αντέξει θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες. Μέχρι τότε όμως ο κύριος Θεοδωράκης θα συνεχίσει να ονειρεύεται τον ευατό του ως Βενιζέλο και τον Τσίπρα ως Σαμαρά... 

Μια ιστορία που θα έπρεπε να μας κάνει έξω φρενών κι ένα λάθος που μας κόστισε 1,2 δις

Η είδηση όπως τη διαβάζουμε στο in.gr: "Αίτημα επιστροφής 1,2 δισ. ευρώ υπέβαλε στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (ESM) η Διοίκηση του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ). Πρόκεται για κεφάλαια του Ταμείου που προσμετρήθηκαν εκ παραδρομής στα ομόλογα EFSF ονομαστικής αξίας 10,9 δισ. ευρώ που το Ταμείο επέστρεψε στο Ευρωπαϊκό Ταμείο στο πλαίσιο της συμφωνίας της 20ης Φεβρουαρίου. 
Ειδικότερα, το ποσό αυτό είναι μέρος του 1,5 δισ. ευρώ του αρχικού μετοχικού κεφαλαίου του ΤΧΣ που είχε δοθεί υπό την μορφή μετρητών στο Ταμείο προ τις 19 Απριλίου 2012, οπότε και έγινε η πρώτη αύξηση κεφαλαίου του ΤΧΣ με την μορφή εισφοράς ομολόγων κυμαινόμενου επιτοκίου (FRNs) ονομαστικής αξίας 25 δισ. ευρώ έκδοσης του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF).
Το πρόβλημα προέκυψε όταν τα 1,2 δισ. ευρώ του αρχικού κεφαλαίου του ΤΧΣ προσμετρήθηκαν εκ παραδρομής στα ομόλογα EFSF ονομαστικής αξίας 10,9 δισ. ευρώ που επέστρεψε στις 27 Φεβρουαρίου το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας στο Ευρωπαϊκό Ταμείο στο πλαίσιο της συμφωνίας του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου και της δεύτερης τροποποίησης της δανειακής σύμβασης.
Εκ των υστέρων διαπιστώθηκε πως θα έπρεπε να είχαν επιστραφεί στον EFSF ομόλογα αξίας 9,7 δισ. ευρώ και όχι ομόλογα αξίας 10,9 δισ. ευρώ. Έτσι, η διευθύνουσα σύμβουλος του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας Αναστασία Σακελαρίου αιτήθηκε επισήμως στην Διοίκηση του EFSF την επιστροφή του σχετικού ποσού.
Εάν το ποσό αυτό επιστραφεί θα κατατεθεί στο λογαριασμό του ΤΧΣ στην Τράπεζα της Ελλάδος και θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε πράξεις πώλησης τίτλων διαχείρισης του Ελληνικού Δημοσίου με συμφωνία επαναγοράς (repos)."

Έχουμε λοιπόν το ΤΧΣ για τη σύσταση του οποίου πληρώσαμε ως κυβέρνηση ένα σημαντικό ποσό (1,5 δις). Έχουμε κάποιους ανθρώπους - οικονομολόγους και τραπεζικούς με μεγάλη εμπειρία - που εδώ και 3 χρόνια πληρώνονται αδρά (και εκτός Μνημονίων) για να "προσέχουν" και να διαχειρίζονται 50 δις περίπου (48,7 τα δανεισμένα + 1,5 τα δικά μας) τα οποία "μπήκαν στην άκρη" για τις τράπεζες. Έχουμε και μια (απαράδεκτη) απαίτηση των Ευρωπαίων να έχουν τα χρήματα αυτά "από κοντά" καταργώντας στην ουσία το ΤΧΣ.

Και τι γίνεται; Τα φυντάνια του ΤΧΣ αντί να κάνουν την απλή αφαίρεση (αφού η κυβέρνηση κακώς συναίνεσε στην εκπλήρωση της απαίτησης του Eurogroup περί επιστροφής των χρημάτων) 48,7 - 1,2 (το υπόλοιπο του αρχικού κεφαλαίου) - 37,3 = 9,7 δις, υπέθεσαν ότι το ποσό που έπρεπε να επιστραφεί ήταν ολόκληρο το ταμειακό υπόλοιπο του ΤΧΣ και απλώς το έστειλαν στις Βρυξέλλες. 

Πέρασαν λίγες μέρες, κάποιος αποφάσισε (μιας και δεν είχε πλέον και αντικείμενο αφού το ΤΧΣ δεν έχει πλέον ουσιαστικό ρόλο αφού δε διαχειρίζετε κεφάλαια) να κάνει κάτι για να δικαιολογήσει το μισθό του, έκανε ένα έλεγχο και χρησιμοποιώντας την μεγάλη ανακάλυψη που λέγεται κομπιουτεράκι τσέπης, έκανε την αφαίρεση και τσουπ...Διαπίστωσε το λάθος. Αμέσως πήγε στην κυρία Σακελαρίου (η οποία απολάμβανε το Fredocchino της στο γραφείο της, μακαρίζοντας την τύχη της που παρά τις μνημονιακές θέσεις της κατάφερε και την σκαπούλαρε παραμένοντας στο ΤΧΣ παρά το ότι στην κυβέρνηση είναι ο ΣΥΡΙΖΑ), η οποία αφού τηλεφώνησε στο Πρόεδρο (ο οποίος ήταν επίσης για καφέ αλλά στο Κολωνάκι), αποφάσισε να επικοινωνήσει με τον EFSF λέγοντας τους "συγγνώμη, τόσα λεφτά έχουμε, δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, σας στείλαμε παραπάνω - αλλά τώρα που τα ξαναμετράμε δεν μας βγαίνουν, οπότε μπορείτε να μας τα επιστρέψετε;".

Στον EFSF άρχισαν να σφυρίζουν αδιάφορα αρχικά, αλλά όταν τα e-mail άρχισαν να πέφτουν με ρυθμούς πολυβόλου (αφού η κ. Σακελαρίου φοβήθηκε ότι μπορεί κάποιος να της ζητήσει και ευθύνες- ποιος ξέρει;) αποφάσισαν να ζητήσουν τη γνώμη του γνωστού "φιλέλληνα" Γ.Ντάισελμπλουμ που αμέσως ζήτησε - προκειμένου να μην στεναχωρήσει τον κολλητό του Γ. Βαρουφάκη - να "διευρευνηθεί" το θέμα. Το ότι η χώρα μας "δεν έχει μαντήλι να κλάψει" και τα 1,9 δις θα ήταν "μάννα εξ ουρανού" δεν παίζει κανένα ρόλο βέβαια. Τα χρήματα θα επιστρέψουν. Το πότε βέβαια είναι άλλο θέμα. Θα είναι τον Μάϊo; Θα είναι τον Οκτώβρη; Θα είναι τον Δεκέμβρη με τον Άγιο Βασίλη; Λεπτομέρειες...Θα έρθουν κάποτε.

Το κορυφαίο βέβαια είναι άλλο. Ότι η κυρία Σακελαρίου είναι ακόμα στη θέση της και ότι εκείνοι που έκαναν το λάθος δεν έχουν πιάσει ήδη στασίδι στον ΟΑΕΔ, παρά συνεχίζουν να πληρώνονται με προ-μνημονιακούς μισθούς.

Βέβαια για να λέμε και του στραβού το δίκιο - υπάρχει παραιτηθείς στην όλη ιστορία και είναι ο πρόεδρος του ΤΧΣ κύριος Χρήστος Σκλαβούνης. Βέβαια τον κύριο Σκλαβούνη ήθελαν να τον "παραιτήσουν" εδώ και αρκετό καιρό - αλλά "αντιστεκόταν". Τώρα βέβαια με την όλη ιστορία τα ηθικά ερείσματα περί "καλής δουλειάς" έπαψαν να υπάρχουν - εξ ου και η παραίτηση. Οι υπόλοιποι όμως υπεύθυνοι της όλης υπόθεσης; Συνεχίζουν ν' αρμενίζουν...

Και για να είμαστε ειλικρινείς: τα 1,2 δις δεν θα μας σώσουν. Αλλά σε μια χώρα που ψάχνει και το 50λεπτο στους καναπέδες για να μαζέψει χρήματα για τις δόσεις των δανείων, αυτά τα χρήματα είναι πάρα πολλά...

Ευρωπαϊκό δούλεμα Γιούνκερ και η χαρά που θα έπρεπε να είναι λύπη...

Να λοιπόν που η "εξαμερής" συνάντηση που ζήτησε ο Πρωθυπουργός έγινε "επταμερής" (αφού μόνο ο καφετζής της Κομισιόν δεν πήρε μέρος), κράτησε αρκετές ώρες και στο τέλος όλοι βγήκαν χαρούμενοι, ενώ θα έπρεπε να είναι το λιγότερο έτοιμοι να κλάψουν...
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες και αξιωματούχοι ήταν "χαρούμενοι" που έκαναν "ό,τι μπορούσαν" για να μη διαλυθεί η ευρωζώνη και βγει η Ελλάδα από το ευρώ, ο Αλέξης Τσίπρας γιατί "δεν θα υπάρξουν υφεσιακά μέτρα" και γιατί η "Ελλάδα είναι υπεύθυνη του προγράμματος" (δηλ. θα φτιάξει δικό της μνημόνιο με αυξήσεις ΦΠΑ, πωλήσεις λιμανιών κ.λπ) και ο κύριος Γιούνκερ γιατί βαφτίζοντας το ΕΣΠΑ, "βοήθεια για την ανθρωπιστική κρίση" θα στείλει 2 δις ευρώ στην Ελλάδα, παραβλέποντας να πει ότι τα χρήματα αυτά θα τα έπαιρνε ούτως ή άλλως η Ελλάδα με το συνολικό ποσό που θα έπρεπε να φτάσει στην χώρα μας το 2015 θα έπρεπε να είναι 12 δις ευρώ.

Κοινώς και με λίγα λόγια όλοι δουλεύουν εαυτούς, αλλήλους και μαζί συγχρονισμένα όλους εμάς - Έλληνες και λοιπούς Ευρωπαίους που πιθανόν να ζητούσαν ευθύνες αν τα πράγματα δεν πάνε στο τέλος όπως τα θέλουν.

Μας δουλεύουν γιατί προσπαθούν να "βαφτίσουν το κρέας ψάρι" και να μας πείσουν ότι οτιδήποτε γίνεται - γίνεται για το καλό μας. Να μας πείσουν ότι "νοιάζονται" για την ανθρωπιστική κρίση στην χώρα μας την ίδια στιγμή που αποστερούν από την χώρα μας 10 δις πόρων που θα έπρεπε να πάρουμε είτε πληρώνουμε δόσεις είτε όχι (αφού το ΕΣΠΑ είναι ανεξάρτητο Μνημονίων και δανειακών συμβάσεων) και που παρακρατούν 1,9 δις από τόκους τους οποίους θα έπρεπε ν' αποδώσει, και τα οποία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΑΝΕΙΟ (αλλά επιστροφή χρημάτων στα ταμεία της χώρας μας βάση της συμφωνίας που οι ίδιοι έκαναν ώστε να μη φανούν τοκογλύφοι).

Στην πραγματικότητα αυτό που ισχύει - με βάση την παρούσα κατάσταση - είναι ότι η καταστροφή της Ελλάδας - εντός ή εκτός ευρώ - απλώς καθυστερεί να ολοκληρωθεί. Άνευ χρημάτων η χώρα μας θα υποχρεωθεί σ' ένα νέο Μνημόνιο ξεπουλήματος για να μείνει στο ευρώ (γιατί διάθεση για ρήξη όπως την έχουμε περιγράψει εδώ, δε φαίνεται να υπάρχει), μόνο που αντί αυτό να γίνει μια κι έξω θα γίνει "με το μαλακό". Τα χρήματα που θα πάρουμε τότε θα είναι να ξεπληρώσουμε τα προηγούμενα δάνεια και έτσι θα συνεχίσουμε να είμαστε στον κυκαιώνα των δόσεων, με όλο και μικρότερη δημόσια περιουσία, η οποία μάλιστα θα έχει εκποιηθεί (ενάντια στην κοινή λογική και στις προεκλογικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ) σε τιμή "κόστους".

Να πούμε πάντως του στραβού το δίκιο, ο Τσίπρας όντως προσπάθησε (και προσπαθεί) να μην γίνει νέος Σαμαράς. Κάνει αγώνα να μείνει όσο το δυνατόν πιο κοντά στο πρόγραμμά της Θεσσαλονίκης - το οποίο όμως φοβόμαστε θα καταλήξει όνειρο μακρινό - και ν' αποφύγει μια νέα "Βάρκιζα" για την αριστερά. Δυστυχώς για όλους μας δε φαίνεται να τα καταφέρνει, αν και ο ελληνικός λαός είναι - σε θεωρητική βάση - μαζί του. Και δεν τα καταφέρνει για 3 λόγους: α) δεν ήταν επαρκώς προετοιμασμένος για όσα αντιμετωπίζει και τα οποία θα έπρεπε να περιμένει τόσο εντός όσο και εκτός Ευρώπης, β) ο λαός τον στηρίζει με τα λόγια αλλά "δεν πληρώνει" φόρους ενώ αποσύρει καταθέσεις από τις τράπεζες σε ρυθμούς πολυβόλου και γ) δεν έχει προγραμματισμό, ούτε έτοιμα νομοσχέδια για όλα τα κρίσιμα θέματα με αποτέλεσμα να χαθεί πολύτιμος χρόνος σε όλους τους τομείς και κυρίως στη συλλογή εσόδων.

Επανερχόμαστε λοιπόν σ' αυτό που γράψαμε πρόσφατα: επιβάλλεται ειλικρίνεια. Να ενημερωθεί ο λαός για τις επιλογές της χώρας και του τι μπορεί να περιμένει όταν γίνουν όλα όπως μας ζητούν οι Ευρωπαίοι.

Όπως όμως και να έχουν τα πράγματα δε θα πρέπει να ξεχνάμε κάτι απλό: ένα μνημονιακό μέτρο, παραμένει μνημονιακό είτε το ψηφίζει μια "δεξιά" είτε μια "αριστερή" κυβέρνηση, με την δεύτερη μάλιστα να χαρακτηρίζετε άνετα ως "κυβέρνηση κωλοτούμπας".

Η επόμενη μέρα για την χώρα μας

Τελικά ανεξάρτητα με το τι ακούγεται ή τι υποστηρίζετε, η χώρα μας βρίσκεται σε ένα από τα πιο κρίσιμα σταυροδρόμια της σύγχρονης ιστορίας της.
Το καλό σενάριο - το οποίο με βάση τις υπάρχουσες συνθήκες φαίνεται πολύ δύσκολο ανεξάρτητα με το τι ανακοινώθηκε από τις επαφές και τι θα γίνει στις συναντήσεις των επόμενων ημερών - είναι να υποχωρήσει η Γερμανία και να δοθεί πολιτική λύση στο πρόβλημα της χώρας μας, δηλ. να της επιτραπεί ν' αναπνεύσει οικονομικά (με την εκταμίευση των υπολοίπων συμφωνημένων δόσεων και των επιστροφών από τα ομόλογα) επιτρέποντάς της ν' ασκήσει κοινωνική πολιτική.
Αυτό όμως δε φαίνεται να περπατάει σε βάθος χρόνου - με κύρια αιτία γι' αυτό την εθελούσια τύφλωση της γερμανικής κυβέρνησης που δεν κατανοεί ότι η Ελλάδα δεν είναι "το κακό σπυρί" της Ευρώπης αλλά το πρώτο σύμπτωμα με άλλες χώρες να είναι έτοιμες ν' ακολουθήσουν και την Μ. Λεπέν να είναι έτοιμη ν' αναλάβει τα ηνία της Γαλλίας - αν οι ευρωπαϊκές πολιτικές δεν αλλάξουν.
Για την χώρα μας πάντως, ο οικονομικός στραγγαλισμός που της έχουν επιβάλλει οι "φίλοι" και "εταίροι" μας φαίνεται ότι έχει αποδώσει και ότι πλέον οι δρόμοι που υπάρχουν είναι απλοί και συγκεκριμένοι: είτε η χώρα μας υποκύπτει μακροπρόθεσμα στις πιέσεις και επανερχόμαστε στα όσα ζούσαμε στην αρχή του Δεκέμβρη (με τα e-mail του φοροαποφεύγοντα Χαρδούβελη να υπόσχονται δουλοπαροικιακές συνθήκες ζωής στην χώρα μας), είτε η Ελλάδα αποχωρεί με ψηλά το κεφάλι από την ευρωζώνη, είτε ξεκινάει διαδικασίες πτώχευσης εντός ευρωζώνης παίρνοντας στο πάτο του πηγαδιού μαζί της και το ευρώ.
Το τελευταίο σενάριο - που θα καταστρέψει την ευρωζώνη - είναι αυτό που προσπάθησαν ν' αποφύγουν τα "μεγάλα κεφάλια" από την αρχή της κρίσης, αλλά φαντάζει πλέον αρκετά πιθανό σε περίπτωση που συνεχιστεί η εμμονή της Γερμανίας για "πειθαρχία". Πως θα υπάρχει απαίτηση από την χώρα μας να κρατήσει το ευρώ στη ζωή αν σπρωχθεί στο βάραθρο της οικονομικής καταστροφής;
Όπως και να έχει πάντως η στάση των ευρωπαϊκού βορρά φαντάζει ακατανόητη. Οι συνεχείς δηλώσεις Σόιμπλε για την Ελλάδα και τους Έλληνες δείχνουν μικρότητα και κακία - καταδεικνύοντας τελικά ότι το "κακό" μήλο θα πέσει κάτω από την μηλιά ό,τι και να γίνει. Οι απρόσκλητες παρεμβάσεις μεγαλομεσαίων στελεχών της Ε.Ε. που σκοπό έχουν να βάλουν τρικλοποδιές στην προσπάθεια που κάνει η Ελλάδα να βγει από τον κυκαιώνα των μνημονίων - με αποκορύφωμα την απαίτηση γι' απόσυρση των νομοσχεδίων για τις 100 δόσεις και την ανθρωπιστική κρίση - δείχνουν ότι παρά τα "κοινά ανακοινωθέντα κατανόησης", στις Βρυξέλλες συνεχίζουν να ζουν σε στυλ Βερσαλλιών λίγο πριν την Γαλλική Επανάσταση, μη κατανοώντας ότι στην χώρα μας (και όχι μόνο) άνθρωποι αυτοκτονούν και ψάχνουν στα σκουπίδια για να φάνε λόγω των απαράδεκτων μέτρων που επέβαλλε μια δράκα ανθρώπων οι οποίοι δεν έχουν καμία επαφή με το περιβάλλον. Για να μην πούμε για τις απαιτήσεις για αλλαγές υπουργών, για "άνευ όρων" πρόσβαση σε βάσεις δεδομένων και στοιχεία κ.ο.κ. τα οποία δείχουν μια παντελή έλλειψη σεβασμού στη δημοκρατία και στο ότι τις κυβερνήσεις δεν τις ανεβοκατεβάζει μια ομάδα μανδαρίνων στο Βέλγιο αλλά ο λαός.
Μπορεί οι ευθύνες της κυβέρνησης να είναι μεγάλες, όμως και αυτές ακόμα ωχριούν στην έλλειψη κατανόησης (από πλευράς του πυρήνα των ηγετών της Ευρωζώνης) για την ιστορικότητα των στιγμών. Το λάθος του κύριου Τσίπρα ήταν ότι προσπάθησε να "εκβιάσει" καταστάσεις προβάλλοντας το (σωστό) επιχείρημα ότι κάτι πρέπει ν' αλλάξει, επειδή δεν αντέχει άλλο "ο ελληνικός λαός", ελπίζοντας σε υποστήριξη των όμορων χωρών. Θεώρησε ότι με τον κοσμοπολίτικο αέρα του κυρίου Βαρουφάκη, θα υπέκυπτε όχι μόνο η κυρία Λαγκάρντ (η οποία για όσους έχουν παρατηρήσει έχει εξαφανιστεί εντελώς από το προσκήνιο) αλλά και ολόκληρο το Eurogroup. Δυστυχώς έκανε λάθος. Και έκανε λάθος γιατί ξέχασε κάτι που η ιστορία μας έχει διδάξει πολλές φορές και από την καλή και από την ανάποδη: η Ελλάδα έμεινε πάμπολλες φορές αβοήθητη παρά τις υποσχέσεις των "συμμάχων" της. Ό,τι κατάφερε το κατάφερε γιατί αγωνίστηκε μέχρι τέλους απέναντι σε υπέρτερες δυνάμεις, χρησιμοποιώντας όλες της τις δυνάμεις. Ο Αλέξης Τσίπρας απέφυγε να φέρει το λαό προ των ευθυνών του, αμελώντας να υπενθυμίσει σε όλους τους Έλληνες ότι αν θέλουμε εθνική κυριαρχία και αξιοπρέπεια πρέπει να είμαστε όλοι συνεπείς στις υποχρεώσεις μας και στήριξη στην εθνική προσπάθεια με έργα (βλ. φορολογική συνέπεια) και όχι με λόγια. Αλλά ούτε αυτός το έκανε, ούτε εμείς το πράξαμε - αν και ήταν αυτονόητο.
Και αυτό πολύ φοβόμαστε ότι θα το πληρώσουμε, αργά ή γρήγορα... 

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η γιγάντωση του "αμαρτωλού" ΤΑΙΠΕΔ

Θα περίμενε κανείς ότι σ' ένα από τα πρώτα νομοσχέδια της κυβέρνησης θα υπήρχε ένας νόμος που θα καταργούσε το αμαρτωλό ΤΑΙΠΕΔ. Τι άλλο θα περίμενε κανείς να γίνει αφού το εν λόγω "ταμείο" είχε βρεθεί στο στόχαστρο του ΣΥΡΙΖΑ τον καιρό που αυτός ήταν αντιπολίτευση, με το ΤΑΙΠΕΔ να προσπαθεί να πουλήσει ως και την περιοχή των Θερμοπυλών (!!!) σε ιδιώτες. Το ερώτημα "σε ποιον ανήκει η δημόσια περιουσία;" είχε τεθεί πολλαπλώς από πλειάδα στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και είχε προαναγγελθεί σε πολλές περιπτώσεις ότι οι υψηλόμισθοι του ΤΑΙΠΕΔ "θα έψαχναν να βρουν δουλειά" από πολύ νωρίς σε περίπτωση αλλαγής της κατάστασης στην χώρα μας.

Και να λοιπόν που ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε - μέσα στις πολλές εκπλήξεις που μας περίμεναν ήταν όχι η διάλυση του ΤΑΙΠΕΔ αλλά αντίθετα η γιγάντωσή του αφού στο πρώτο πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης αναφέρονταν αρχικά τα εξής:
"Η ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου Ανώνυμη Εταιρεία» (ΕΤΑΔ Α.Ε.) που συστάθηκε με την ΚΥΑ με αρ. Δ6Α 162069 ΕΞ 2011 (Β’ 2779), δυνάμει του άρ. 14Β ν. 3429/2005 (Α’314), όπως ισχύει, απορροφάται από το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου Α.Ε. (Τ.Α.Ι.ΠΕ.Δ. Α.Ε.)".
Για να καταλάβει κανείς τη σημασία αυτής της κίνησης πρέπει να εξηγήσουμε ότι η ΕΤΑΔ είχε στα κιτάπια της όλα τα τουριστικά και ολυμπιακά ακίνητα, τις περισσότερες παραλίες της χώρας, τα σπήλαια κ.ά. και διαχειριζόταν ουσιαστικά το μεγαλύτερο μέρος της "εκτός ΤΑΙΠΕΔ" ακίνητης δημόσιας περιουσίας. Να επισημάνουμε επίσης ότι η κίνηση αυτή είναι χωρίς επιστροφή αφού ο συστατικός νόμος του ΤΑΙΠΕΔ (ο οποίος παραμένει σε ισχύ, αφού το ΤΑΙΠΕΔ παραμένει ενεργό) ορίζει ότι αυτά που μεταβιβάζονται στο ταμείο δεν μπορούν να επιστρέψουν στο δημόσιο και ότι τα ποσά από την εκποίησή τους πηγαίνουν κατ’ ευθείαν για εξυπηρέτηση του χρέους.

Το αρχικό μούδιασμα για τη διάταξη αυτή ακολούθησαν κάποιες "αχνές" φωνές που μιλούν για επικείμενη "κατάργηση" του ΤΑΙΠΕΔ. Ακόμα και αν αυτό είναι αληθές (που πιθανότατα ΔΕΝ είναι αφού δεν έχουν υπάρξει σχετικές επίσημες και ξεκάθαρες ανακοινώσεις) το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: μήπως η κίνηση αυτή στοχεύει στη δημιουργία ενός "νέου" ταμείου στο οποίο θα συμπεριλαμβάνεται ολόκληρη η Δημόσια περιουσία όπου θα τιτλοποιηθεί και θ' «αξιοποιηθεί» ως ενέχυρο για νέο δανεισμό με κίνδυνο να βρεθεί, δι' αυτού του δρόμου, στα χέρια των δανειστών;

Μπορεί στο τέλος η διάταξη να αποσύρθηκε αλλά καταδεικνύει τις τάσεις που υπάρχουν - τουλάχιστον όσο αφορά τη διαχείριση της δημόσιας περιουσίας. Αναμένουμε τις εξελίξεις για τη συνέχεια...(Για τα όσα τραγελαφικά εξελίσσονται όσο αφορά το ΤΑΙΠΕΔ μπορείτε να διαβάσετε το πρόσφατο ρεπορτάζ εδώ).

Μερικές σκέψεις για την κρίση στην Ουκρανία και τον αντίκτυπό της στην υπόλοιπη Ευρώπη

Για πολλούς τα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία είναι τόσο μακρινά που δεν αξίζουν τον κόπο ν' ασχοληθούμε μαζί τους. Αυτό εν μέρει είναι κατανοητό αφού με τα όσα γίνονται γύρω μας δεν υπάρχει χρόνος ν' ασχοληθεί κανείς με πράγματα που συμβαίνουν αρκετά μακριά μας.
Από την άλλη όμως από τη στιγμή που τα όσα γίνονται εκεί μεταξύ αυτονομιστών και ουκρανικής κυβέρνησης επηρεάζουν τις σχέσεις της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ με την Ρωσία, επιβάλλεται να υπάρχει ελληνική εγρήγορση και ελληνικό ενδιαφέρον. Ο λόγος απλός: η χώρα μας - και ιδιαίτερα η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ έχουν επενδύσει αρκετά σε πολλά επίπεδα σε μια καλή διμερή σχέση. Επομένως όσο υπάρχουν πιέσεις προς την επιβολή ευρωπαϊκών κυρώσεων προς την Ρωσία, η αναμενόμενη ρωσική αντίδραση θα επηρεάσει και τις σχέσεις μας με την χώρα αυτή.
Το άρθρο που αναδημοσιεύουμε από την "Εφημερίδα των Συντακτών" είναι αρκετά ενδιαφέρον, αφού ξεφεύγει από την κραταία αντίληψη των ευρωπαϊκών ΜΜΕ απέναντι στους Ρώσους και προσπαθεί να εξηγήσει αρκετά από τα τεκταινόμενα:

Ανιστόρητους βλάκες βρίσκει κανείς παντού...

Για να μην κατηγορούμε μόνο τους Γερμανούς, που έφεραν τόσα και τόσα δεινά στην χώρα μας και τώρα πιστεύουν ότι πλέον δεν χρωστάτε τίποτα, ανιστόρητους πολιτικούς μπορεί να βρει κανείς παντού - και μάλιστα σε υψηλές θέσεις.Πάρτε παράδειγμα την χώρα μας. Ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης, σε μια παραληρηματική ομιλία του στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του, απαίτησε να μείνει ανεκτέλεστη η βεβαιωμένη από τον Άρειο Πάγο για τις αποζημιώσεις προς τους κατοίκους του Διστόμου, με το ατράνταχτης βλακείας επιχείρημα ότι "η Ελλάδα που χρωστάει σε όλο τον κόσμο δεν μπορεί να κάνει κατάσχεση στο Γκαίτε".
Τρεις παρατηρήσεις επ' αυτού: πρώτον, ο κύριος Θεοδωράκης ως βουλευτής Χανίων και καταγόμενος από την Κίσσαμο, θα έπρεπε να είναι περισσότερο προσεκτικός στα λόγια του βέβαια - ο νομός Χανίων και η περιοχή της οικογενειακής του καταγωγής έχουν περάσει πολλά από τους Γερμανούς και θα έπρεπε ν' αναγνωρίζει το δικαίωμα των οικογενειών των σφαγιασθέντων από τους ναζί στην υλική και ηθική αποζημίωση. Περίσσεψαν οι συγγνώμες από τους Γερμανούς - ήρθε η ώρα να πληρώσουν, πράγμα που ο κύριος Θεοδωράκης, ως "large" τύπος ζητάει να ξεχαστεί για να μην "διαταραχθούν οι σχέσεις μας με τους Γερμανούς".
Δεύτερον ο κύριος Θεοδωράκης παραβλέπει ότι ενάγων στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι το ελληνικό Δημόσιο. Αντίθετα το ελληνικό Δημόσιο, παίζοντας παιχνίδια στις πλάτες των κατοίκων του Διστόμου, καθυστερεί την εκτέλεση της απόφασης, αποστερώντας τους από υλικές αποζημιώσεις τις οποίες ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ και οι οποίες τους έχουν επιδικαστεί ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΑ. Επομένως ο κύριος Θεοδωράκης, καπετανίστικα όπως λένε στην Κρήτη, κάνει κουμάντα στις τσέπες και στη συνείδηση των άλλων, κάτι που έρχεται αντίθετο στην ηθική υποχρέωσή του να υποστηρίζει τα δίκαια του λαού, που τον έφερε στην Βουλή. Από έναν άνθρωπο που "ούτε στο περίπτερο δεν πάει χωρίς να πληρωθεί" (που λέει και ο Πανούσης) περιμέναμε τουλάχιστον να μην αναφερθεί στο εν λόγω θέμα.
Και τέλος ο κύριος Θεοδωράκης θα πρέπει να είναι προσεκτικός όταν πουλάει εκδουλεύσεις στο εξωτερικό: το ψέμα έχει κοντά ποδάρια και η εξουσία μπορεί να είναι γλυκειά αλλά είναι εφήμερη. Όσο "καλή" εντύπωση και να κάνει στο εξωτερικό όταν έρθει η ώρα της κρίσης θα πάρει ότι πήραν και οι λοιποί Καρατζαφέρηδες και Κουβέληδες που συμπλήρωσαν ως "τσόντες" φιλο-γερμανικές κυβερνήσεις...

Δεύτερο παράδειγμα ανιστόρητου είναι ο υπουργός Οικονομικών της Κύπρου κ. Γεωργιάδης. Αν και φαίνεται ότι η βλακεία πάει με τ' όνομα, ο εν λόγω υπουργός ξεπερνάει τον εν Ελλάδι συνονόματό του. Πέραν των δηλώσεων του μετά του Eurogroup (που δήλωσε ότι "δεν κατάλαβε τον Έλληνα Υπουργό"), σε συνέντευξή του στο Reuters, ο κ. Γεωργιάδης τόνισε: «(Το να μοιράζεται κανείς) μια γλώσσα είναι ένα πράγμα, αλλά το να είναι η ίδια οικονομία είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Υπάρχουν πολιτιστικοί δεσμοί αλλά αυτό είναι όλο. Ακολουθούμε τη δική μας πορεία».
Δύο γρήγορες παρατηρήσεις στον κ.Γεωργιάδη: πρώτον η σχέση της Ελλάδας με την Κύπρο δεν είναι "πολιτιστική". "Πολιτιστική" είναι η σχέση της Κύπρου με τον Λίβανο, την Συρία και την Αίγυπτο. Η σχέση της Ελλάδας με την Κύπρο - είτε αρέσει σε πολλούς είτε όχι - είναι "αδερφική". Παραβλέποντας τα χιλιάδες ιστορικά παραδείγματα, θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε ότι ο αγώνας των Κυπρίων κατά των Άγγλων δεν είχε ως σύνθημα την "ελευθερία", αλλά την "ένωση" με την Ελλάδα. Χύθηκε πάρα πολύ αίμα για να γίνει αυτό - ανεπιτυχώς δυστυχώς - για να μπορεί ο κάθε κύριος Γεωργιάδης να μιλάει για "πολιτιστικούς δεσμούς και τίποτε άλλο". (Παρεπιπτόντως να του θυμίσουμε ότι ακόμα και η ομάδα που υποστηρίζει η πλειοψηφία των οπαδών του κόμματός του λέγεται "ΑΠΟΕΛ" -Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος Ελλήνων Λευκωσίας).
Και δεύτερον, ανεξάρτητα της ευθύνης που έχει η Ελλάδα - λόγω Χούντας - για τη διχοτόμηση της Κύπρου το ότι η Κύπρος βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο Eurogroup το οφείλει αποκλειστικά και μόνο στην Ελλάδα. Κανείς δεν ήθελε την Κύπρο στην Ε.Ε. και αν δεν ήταν η χώρα μας να επιμένει - χρησιμοποιώντας ως ψευδές επιχείρημα την επικείμενη (εκείνη την εποχή) λύση του Κυπριακού, η Κύπρος θα ήταν εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και φυσικά της Ευρωζώνης. Ίσως να ήταν καλύτερα, αλλά εφόσον βρίσκεται θα έπρεπε να μην το ξεχνά... Επομένως λίγη ιστορική μνήμη και λίγη προσοχή δε βλάπτει...

Ο Σόιμπλε, ο Βαρουφάκης και ο Ντάισενμπλουμ ή το γιατί τα πράγματα είναι χειρότερα απ' όσα νομίζει ο κόσμος...

Η παρακάτω είδηση μιλάει από μόνη της και εξηγεί ότι όπως έχουν γίνει τα πράγματα δυστυχώς και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛΛ. βρίσκεται σε μια δεινή θέση, που ούτε πανηγυρισμούς σηκώνει, ούτε και χαρές. Αντιγράφουμε από το "Ποντίκι": "Επεισόδιο σημειώθηκε μεταξύ του υπ.Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη με τον Γερμανό ομόλογό του Βόλφγκαγκ Σόιμπλε κατά τη συνεδρίαση του Eurogroup, με αφορμή το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση.Πληροφορίες που επιβεβαιώθηκαν από το Μέγαρο Μαξίμου, αναφέρουν ότι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ανέφερε στη συνεδρίαση ότι θεωρεί την κατάθεση του νομοσχεδίου για την ανθρωπιστική κρίση ως μονομερή ενέργεια.Ο Γ. Βαρουφάκης απάντησε στον Β. Σόιμπλε ότι το νομοσχέδιο αυτό θα αντιμετωπίσει τα σοβαρά προβλήματα που δημιούργησε η τρόικα τα τελευταία πέντε χρόνια και πρόσθεσε επίσης ότι δεν έχει κανένα δημοσιονομικό κόστος. Τέλος, σημείωσε ότι ήταν υποχρέωση της κυβέρνησης να το καταθέσει.Στον διάλογο παρενέβη και ο επικεφαλής του Eurogroup Γιερούν Ντάισλεμπλουμ, ζητώντας να υπάρχει ενημερωση για τα νομοσχέδια που κατατίθενται."
Με απλά λόγια λοιπόν εξηγούμε: α) ο Σόιμπλε ψάχνει αφορμές για ν' ακυρώσει τη "συμφωνία". Μια συμφωνία που έχει το μαγικό προνόμιο να δεσμεύει μόνο την ελληνική πλευρά και όχι αυτή των δανειστών που απ' ότι φαίνεται δεν είναι ΚΑΝ διαθετημένοι να κάνουν το ελάχιστο, δηλαδή ν' αποδώσουν τα κέρδη των ομολόγων στην Ελλάδα κάτι που είναι υποχρεωμένοι να κάνουν βάση των Μνημονίων - και μάλιστα ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ.
β) Τον κύριο Σόιμπλε ΔΕΝ τον απασχολεί τι γίνεται στην Ελλάδα. Αν πεθαίνουν άνθρωποι στο δρόμο. Αν άνθρωποι ζουν στα σκοτάδια ή τρώνε απ' τα σκουπίδια. Δεν τον νοιάζει - αυτό που τον απασχολεί είναι να τηρηθούν τα Μνημόνια.
γ) Οι δανειστές θεωρούν μονομερείς ενέργειες όλα τα νομοσχέδια και ζητούν να έχουν λόγο σε όλα, εξ ου και η απαίτηση Ντάισενμπλουμ. Αυτό προφανώς αποδεικνύει την αποικιοκρατική νοοτροπία του Eurogroup - και δείχνει επίσης ότι ούτε η παρούσα κυβέρνηση μπορεί να εναντιωθεί σ' αυτό - ΟΠΩΣ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.
δ) Ο κ.Βαρουφάκης προσπαθεί ν' αντιμετωπίσει διπλωματικά πλέον τα ζητήματα. Ακόμα και αυτά που έχουν αυτονόητες εξηγήσεις - όπως η ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα. Εξελικτική αντιμετώπιση των καταστάσεων ή υποχώρηση μπροστά στις απαιτήσεις των Ευρωπαίων; Πολύ φοβόμαστε το 2ο. Η διπλωματία βέβαια δεν είναι κακή - αρκεί η επικοινωνία να γίνεται στο σωστό τόνο και ύφος. Ο κύριος Σόιμπλε και η παρέα του είναι υπεύθυνοι για πολλά από τα δεινά, πράγμα για το οποίο δεν είμαστε σίγουροι ότι γνωρίζουν οι Ευρωπαίοι...

Τελικό συμπέρασμα...Τα πράγματα είναι χειρότερα απ' όσα νομίζει ο κόσμος...Η χώρα μας βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο και απ' ότι φαίνεται δεν απέχουμε πολύ από το να έχουμε πάλι τον Φούχτελ, τον Τόμσεν και την παρέα τους να έχουν διαμερίσματα στο Κολωνάκι και να απευθύνονται στους Υπουργούς σα να είναι τα παιδιά για τους καφέδες...

Από την μια Χαρδούβελης και από την άλλη Τσακαλώτος και Σταθάκης

Η αποκάλυψη της Real News περί φοροδιαφυγής (και μεταφοράς χρημάτων εκτός χώρας) από τον Γκίκα Χαρδούβελη την περίοδο που ήταν σύμβουλος του Πρωθυπουργού και μετά υπουργός Οικονομικών δείχνει το πόσο σαθρό είναι το πολιτικό σύστημα στην χώρα μας. Είναι τουλάχιστον τραγικό ο άνθρωπος που διαχειριζόταν τις τύχες της οικονομίας στην χώρα μας, την ίδια στιγμή που διαπραγματευόταν με την τρόικα σειρά νέων μέτρων και κατηγορούσε τους Έλληνες για φοροδιαφυγή, να στέλνει τα χρήματά του στο εξωτερικό - ξεχνώντας όμως να δηλώσει τα πλήρη εισοδήματά του. Αν είναι αληθές είναι όχι μόνο ποινικά κολάσιμο αλλά και ηθικά απαράδεκτο. Για να μη σχολιάσουμε το ότι στο διάστημα 5 Μαΐου 2012 και 14 Ιουνίου 2012 πραγματοποίησε 56 μεταφορές κεφαλαίων, ποσών κάτω των 10.000 ευρώ για να αποφύγει τον έλεγχο από την Τράπεζα της Ελλάδος.
Ακόμα τραγικότερη όμως είναι η αντίδραση της Ν.Δ. που αντί να ζητήσει η ίδια την άμεση διελεύκανση της υπόθεσης με παράλληλη τιμωρία του κ. Χαρδούβελη αν παρανομεί, αναφέρει - με ένα εντελώς "παιδικό" τρόπο - τους κυρίους Τσακαλώτο και Σταθάκη, εξισώνοντας την παρανομία και την φοροδιαφυγή με την (ηθικά απαράδεκτη για να είμαστε ειλικρινείς) επένδυσή τους μέσω αμοιβαίων κεφαλαίων στις εταιρείες Black Rock και JP Morgan.
Αυτό που αμελούν στην ΝΔ (και θα έπρεπε να είναι οι πρώτοι που ΔΕΝ θα έπρεπε να το ξεχνούν)  είναι ότι να έχεις χρήματα δεν είναι αδίκημα. Το να φοροδιαφεύγεις και το να μην δηλώνεις χρήματα στο πόθεν έσχες είναι. Το να πλουτίσεις όντας πολιτικός πάλι δεν είναι αδίκημα από μόνο του - είναι όμως απαραίτητο να διερευνηθεί αφού πιθανότατα θα υπάρχουν περίεργες διαδρομές μέχρι τα χρήματα να φτάσουν στο λογαριασμό σου...
Από την άλλη όμως έχουμε και μια ηθική παρασπονδία των υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ: δεν μπορεί κανείς να θεωρεί (και σωστά) "γύπες" και "αρπακτικά" τις διεθνείς χρηματιστηριακές εταιρείες όσο αφορά τις σχέσεις τους με τα κράτη, αλλά από την άλλη να μην έχει κανένα πρόβλημα να τις χρησιμοποιεί για "ιδιωτικές υποθέσεις" και μάλιστα να παραβλέπει ότι για να κερδίσουν αυτές χρήματα (και να προσπορίσουν στους ίδιους κέρδη) κάνουν "επιθέσεις" (για τις οποίες ως μέλη του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ τους κατηγορούν) σε χώρες και εταιρείες. Είναι ελαφρώς "φαρισαϊκό" και δεν τους τιμάει: προφανώς δεν περιμένει κανείς να ζουν με ψωμί και ελιές (κάτι που ειδικά για ορισμένους μεγαλοϋπουργούς στον ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν πρακτικά αδύνατο) ούτε να έχουν τα χρήματα τους σε καταθετικούς λογαριασμούς της Τράπεζας Αττικής (της τελευταίας πραγματικά κρατικής τράπεζας), αλλά μια πιο "ηθική" προσέγγιση στη διαχείριση των χρημάτων τους θα ήταν σε μεγαλύτερη συνάρτηση με αυτά που ευαγγελίζονται ως κόμμα. Διαφορετικά πολύ εύκολα θα μπορεί κανείς να τους λέει "δάσκαλε που δίδασκες" και κυρίως ν' αμφισβητεί την ηθική τους...
Αλλά για να μην ξεχνιόμαστε: η έγκλιση που πρέπει να γίνει είναι σε διαφορετική διάσταση. Ο μεν Χαρδούβελης πρέπει να κληθεί από τις εισαγγελικές αρχές (για να δώσεις εξηγήσεις), οι δε Τσακαλώτος και Σταθάκης θα πρέπει να δώσουν επαρκείς εξηγήσεις στα κομματικά όργανα και (κυρίως) στους ψηφοφόρους τους...

Η "απελευθέρωση" των μεταναστών και η (οργισμένη) αντίδραση του αρμόδιου Υπουργού

Η ιστορία με την "απελευθέρωση των μεταναστών" αποδεικνύει καθαρά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ν' αντιμετωπίσει όχι μόνο το γεγονός ότι κατέβηκε σε "παιχνίδι Champions League χωρίς προετοιμασία καλοκαιριού" αλλά και το ότι μια μεγάλη μερίδα του κρατικού μηχανισμού όχι μόνο δεν του ανήκει αλλά αντίθετα είναι αρνητικά διακείμενη απέναντί του.
Βέβαια αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μια προσγειωμένη πολιτική απέναντι στο φαινόμενο της (λάθρο)μετανάστευσης και είχε βάλει τα πράγματα εξ αρχής στη θέση τους σε ότι αφορά το ποιος κάνει "κουμάντο" κανείς δε θα μπορούσε να εκδίδει επικίνδυνες διαταγές εξ ονόματός του υπουργού - στέλνοντας τις μάλιστα πρώτα στα κανάλια και τις εφημερίδες πριν αυτές φτάσουν στους καθ' ύλην αρμόδιους.
Η οργισμένη αντίδραση του αρμόδιου υφυπουργού έβαλε τα πράγματα στη θέση τους ως ένα σημείο, αν και άφησε ερωτηματικά για το ποιες είναι οι πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης σ' ένα πολύ σοβαρό θέμα όπως αυτό. Γιατί μπορεί βέβαια ο κύριος Πανούσης να μην έδωσε ποτέ διαταγή για μαζικές απελευθερώσεις και άνοιγμα των συνόρων (κάτι που μεταξύ μας είναι στην πραγματικότητα εν ισχύ εδώ και πολύ καιρό στην πράξη), αλλά υπάρχουν άτομα με υψηλές θέσεις στην κυβέρνηση που δεν θα ενοχλούνταν αν αυτό συνέβαινε. Αυτό όμως είναι εντελώς διαφορετικό από τον χαρακτηρισμό των απόψεων αυτών ως "κυβερνητική θέση", και φυσικά πολύ περισσότερο από την έκδοση διαταγών προς άμεση εκτέλεση. Είπαμε οι άνθρωποι μπορεί να μην έχουν ξεκαθαρίσει τις θέσεις τους για πάρα πολλά πράγματα, αλλά βλάκες δεν είναι. Τουλάχιστον όχι τόσο πολύ.
Από την άλλη το θέμα παραμένει σοβαρό: ο τρόπος που έγινε η έκδοση της διαταγής, το ότι οι "θιγόμενοι" αντέδρασαν στην διαταγή όχι υπηρεσιακά (όπως όφειλαν) αλλά "μηντιακά" καθώς και το ότι βρέθηκαν πρόθυμα ΜΜΕ να παρουσιάσουν κάτι χωρίς να πάρουν τη γνώμη των εμπλεκομενων πλευρών δείχνουν ότι κάποιοι "έχουν στηθεί στην γωνία" και περιμένουν την κυβέρνηση να περάσει αμέριμνη.
Το ότι θα πρέπει "να πέσουν κεφάλια" είναι μάλλον αυτονόητο. Από την μία κανείς δε δικαιούται να υποκαθιστά τους ανωτέρους του και να εκδίδει αποφάσεις και διαταγές άνευ συννενοήσεων (αν μην τι άλλο άτομα στα σώματα ασφαλείας θα έπρεπε να το γνώριζαν καλά αυτό) και από την άλλη θα δοθεί ένα καλό μάθημα για τη συνέχεια (για όσους πράττουν χωρίς να σκέφτονται). Από κει και πέρα όμως η μόνη λύση είναι να υπάρχουν ξεκάθαρες και διαφανείς θέσεις σε όλα τα θέματα και κυρίως σ' αυτά που υπάρχουν κοινωνικές ευαισθησίες.
Μόνο έτσι δε θα μπορούν να υπάρχουν παρερμηνείες και ο καθένας θα "πληρώνει για τα κρίματά του"...

Τι συμβαίνει πραγματικά με το Ισλαμικό Κράτος

Μπορεί η προσοχή όλων μας να βρίσκεται στο εσωτερικό της χώρας, είναι νομίζουμε από καιρού εις καιρόν να ρίχνουμε ματιές και στον υπόλοιπο κόσμο. Μια περίπτωση που μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα είναι αυτή του Ισλαμικού Κράτους - που καταλαμβάνει μεγάλες εκτάσεις στην Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική, έχοντας ρίξει στο σκοτάδι εκατομμύρια ανθρώπους. Με την στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ να προετοιμάζεται ήδη, σας μεταφέρουμε ένα άρθρο από την εφημερίδα "Παρόν" που παρουσιάζει το πως έχει η κατάσταση αυτή τη στιγμή καθώς και το τι προοπτικές υπάρχουν για την αποδυνάμωση του: 

"Παρότι υπήρχαν κάποιες πρώτες ελπίδες για υποχώρηση και σταδιακή εξασθένηση του ΙΚ μετά τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς και τα κέρδη που σημείωναν οι κουρδικές δυνάμεις, κυρίως στη Συρία αλλά και στο Ιράκ, οι τζιχαντιστές έδειξαν και πάλι τα δόντια τους. Στη Βορειοανατολική Συρία απήγαγαν τουλάχιστον 200 ασσύριους χριστιανούς, ερημώνοντας τα 30 ασσυριακά χωριά της περιοχής. Στη Μοσούλη, την αρχαία Νινευή, μετά την καταστροφή των βιβλιοθηκών της πόλης και το κάψιμο αρχείων και χιλιάδων βιβλίων και πολύτιμων αρχαίων χειρογράφων, σειρά πήραν τα μουσεία της πόλης, όπου με βαριοπούλες, τόρνους και κομπρεσέρ έκαναν πέτρες και σκόνη μερικά από τα σημαντικότερα γλυπτά της παγκόσμιας Ιστορίας, ηλικίας 3.000 χρόνων.

Διεθνείς αναλυτές τονίζουν ότι είναι καιρός πια να καταλάβουμε πως το Ισλαμικό Κράτος δεν είναι μια εξτρεμιστική οργάνωση που έχει αφορμή το Ισλάμ αλλά μια δύναμη που γνήσια αποπειράται να δημιουργήσει, με κάθε μέσο, τις συνθήκες που επικρατούσαν τον 7ο αιώνα μ.Χ. κατά την ίδρυση της μουσουλμανικής θρησκείας, εφαρμόζοντας κατά γράμμα το σύνολο των προτροπών και των επιταγών του Κορανίου. Και μπορεί πρώτοι στο στόχαστρό τους να είναι οι "αποστάτες", οι μουσουλμάνοι που θεωρούν ότι δεν ακολουθούν πιστά τον νόμο του προφήτη (τους οποίους έχουν φονεύσει κατά χιλιάδες), όμως ταυτόχρονα θα χρησιμοποιήσουν τους χριστιανικούς πληθυσμούς της περιοχής με κάθε τρόπο που εξυπηρετεί τους σκοπούς τους. Το χάος του εμφυλίου και οι σύριοι χριστιανοί Οι χριστιανοί της Συρίας ήταν ο μόνος πληθυσμός που είχε μείνει ουδέτερος. Ως κοινότητες δεν πήραν το μέρος καμίας από τις δύο πλευρές και δεν δημιούργησαν δικά τους ένοπλα τμήματα. Αυτό είχε αποτέλεσμα να μείνουν απροστάτευτοι, ανάμεσα στις κυβερνητικές δυνάμεις, που έχουν στήριξη στον πληθυσμό των αλεβιτών και των σιιτών, και στους αντάρτες της αντιπολίτευσης, που έχουν κυρίως αναφορά στους σουνίτες. Καθώς, όμως, στη ΒΑ Συρία μαίνονται οι μάχες ανάμεσα στους Κούρδους και στο ΙΚ, και μετά την ανακοίνωση των τζιχαντιστών ότι οι χριστιανοί της επαρχίας της Χάσακα θα έπρεπε να ρίξουν τους σταυρούς των εκκλησιών τους και να πληρώνουν, σε χρυσό, κεφαλικό φόρο, οι Ασσύριοι έφτιαξαν τις πρώτες ένοπλες ομάδες και στάθηκαν στο πλευρό των κούρδων μαχητών. Η απάντηση των τζιχαντιστών ήρθε στην αρχή της εβδομάδας, όταν άδειασαν 30 ασσυριακά χωριά της περιοχής διώχνοντας τον πληθυσμό και πήραν αιχμαλώτους, κατά κάποιες πηγές 200, κατά άλλες 350 αμάχους, ανάμεσα στους οποίους και 30 παιδιά. Σύμφωνα με κάποιες πρώτες πληροφορίες, το ΙΚ επιδιώκει να ανταλλάξει τους χριστιανούς αμάχους με μαχητές του που έχουν αιχμαλωτιστεί από τις κουρδικές δυνάμεις. Οι ασσύριοι χριστιανοί πιστεύουν ότι έλκουν την καταγωγή τους από τους αρχαίους Ασσύριους (τα γλυπτά που κατέστρεψαν οι τζιχαντιστές στη Μοσούλη ήταν από τα σημαντικότερα του πολιτισμού τους). Αποτελούν μια από τις παλιότερες χριστιανικές κοινότητες στον κόσμο, μιλούν αραμαϊκά, τη γλώσσα δηλαδή του Χριστού και των μαθητών του, και επιβίωσαν της αραβικής, μογγολικής και οθωμανικής κατοχής. Χιλιάδες κατέφυγαν στη Συρία από το Βόρειο Ιράκ την περασμένη χρονιά όταν το ΙΚ κατέλαβε τη Μοσούλη. Το καθεστώς Άσαντ έχει από την αρχή του εμφυλίου κατηγορηθεί ότι μένει ουδέτερο όταν ισλαμιστές χτυπούν χριστιανικούς στόχους προκειμένου να τραβήξει την προσοχή και την υποστήριξη της Δύσης. Άσαντ και τζιχαντιστές Την ίδια στιγμή, κατηγορείται επίσης ότι επιχειρεί κατά κύριο λόγο κατά των δυνάμεων της αντιπολίτευσης, αφήνοντας τους τζιχαντιστές, λίγο ως πολύ, ανενόχλητους. Όσοι υποστηρίζουν την άποψη αυτή επισημαίνουν ότι το συριακό καθεστώς αγοράζει από το Ισλαμικό Κράτος πετρέλαιο που προέρχεται από τις πετρελαιοπηγές της Ράκα, επιτρέπει σε συριακές εταιρείες να εμπορεύονται με το ΙΚ τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης, οι συριακές εταιρείες κινητής τηλεφωνίας συνεχίζουν να εξυπηρετούν τις περιοχές των τζιχαντιστών και η συριακή κυβέρνηση εξακολουθεί να πληρώνει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων που κρατούν τη Ράκα ακόμη σε λειτουργία, επιτρέποντας στους τζιχαντιστές να την εμφανίζουν ως πόλη-πρότυπο. Ο Άσαντ φαίνεται να πιστεύει ότι, αφού ξεμπερδέψει με τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης, θα του είναι εύκολο να συντρίψει, με τη βοήθεια της Χεζμπολάχ και των Ιρανών, το ΙΚ. Από άλλες πηγές, όμως, τονίζεται ότι με την αντιπολίτευση εξανδραποδισμένη ο σουνιτικός πληθυσμός της Συρίας, που έχει υποστεί τα πάνδεινα από τις απάνθρωπες μεθόδους του καθεστώτος, θα προτιμήσει να στηρίξει τους τζιχαντιστές του ΙΚ παρά να πέσει στα χέρια της Δαμασκού.  Χωρίς τους σουνίτες… game over Και αυτό που τελικά διαμορφώνεται ως βεβαιότητα στα στρατηγεία όλου του δυτικού κόσμου είναι ότι το ΙΚ μπορεί να ηττηθεί μόνο από τους σουνίτες. Και με αυτό δεν εννοούνται κυρίως τα σουνιτικά κράτη που μετέχουν στον διεθνή συνασπισμό (Ιορδανία, Σαουδική Αραβία, ΗΑΕ) αλλά οι ίδιοι οι πληθυσμοί στους οποίους βρίσκει στήριξη, οι σουνιτικές φυλές σε Ιράκ και Συρία. Ο στρατός του ΙΚ αριθμεί τουλάχιστον 100.000 άντρες. Από αυτούς μόνο οι 20.000 είναι ξένοι μαχητές. Πρόσφατα στη Μοσούλη οι τζιχαντιστές επέβαλαν υποχρεωτική στρατιωτική θητεία και ζήτησαν από κάθε οικογένεια να στρατολογηθεί τουλάχιστον ένα μέλος της. Και όσο κι αν το σχεδόν ένα εκατομμύριο των κατοίκων της Μοσούλης δεν είναι ακραίοι φανατικοί, προτιμούν τους τζιχαντιστές από τις σιιτικές παραστρατιωτικές δυνάμεις που, στην ουσία, αντικαθιστούν τον κυβερνητικό ιρακινό στρατό, που παραμένει ανεπαρκής. Αν η κυβέρνηση της Βαγδάτης δεν πείσει τις σουνιτικές φυλές της χώρας ότι η συνεργασία είναι προς το συμφέρον τους και ότι δεν θα υπάρξουν αντίποινα από τους σιίτες παραστρατιωτικούς στις περιοχές τους (όπως συχνά έχει συμβεί), η Μοσούλη δεν πέφτει. Κι αν δεν πέσει η Μοσούλη, το Ισλαμικό Κράτος δεν διώχνεται από το Ιράκ.  Όπως δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά οι τζιχαντιστές, τόσο στο Ιράκ όσο και στη Συρία, αν δεν κλείσουν οι κρουνοί της χρηματοδότησης από τις χώρες του Κόλπου. Η ιρακινή και η κουρδική ηγεσία επιμένουν ότι, όσο κι αν προσθέσεις στον κατάλογο τα κέρδη από τα πετρέλαια της Ράκα, την υποχρεωτική "φορολογία", τα λύτρα από αιχμαλώτους και τις πωλήσεις αρχαιοτήτων, ο λογαριασμός για το ΙΚ, το οποίο πληρώνει 400 δολάρια τον μήνα στους ντόπιους μαχητές και 800 στους αλλοδαπούς, δεν βγαίνει. Εκτιμούν ως δεδομένη τη χρηματοδότηση από εξωτερικούς παράγοντες. Και, ακόμη χειρότερα, πιστεύουν ότι, πέρα από τους συμπαθούντες, πλέον υπάρχει χρηματοδότηση που διοχετεύεται από κάποιες από τις ηγεσίες των χωρών του Κόλπου προκειμένου οι τζιχαντιστές να μην επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους στις χώρες τους."