Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι "σύντροφοι" που έχουν μείνει στις εποχές του 3,5%

Οι πρόσφατες εκλογές έδωσαν μια εκλογική νίκη στον ΣΥΡΙΖΑ. Μεγάλη ή μικρή, δεν έχει σημασία. Ο ΣΥΡΙΖΑ νίκησε. Αυτή η νίκη έκανε πολλούς να νιώσουν άβολα - οι περισσότεροι εξ αυτών ανήκουν στο πολιτικό κατεστημένο της χώρας, τα ΜΜΕ που νιώθουν ότι αρχίζει το "ξεβόλεμα" καθώς και μεγάλο μέρος των γνωστών "επενδυτών" που βλέπουν το βάζο με το μέλι να απομακρύνεται σε περίπτωση επικράτησης του ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές.

Επειδή όμως είμαστε Έλληνες, υπάρχουν αρκετοί και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ που νιώθουν εξίσου άβολα. Νιώθουν άβολα γιατί βλέπουν το κόμμα να μεγαλώνει, να καλύπτει ένα μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας απ' αυτό που τους αντιπροσωπεύει και αποτελεί εν δυνάμει κομμάτι της δικής τους εκλογικής πελατείας. Είναι το κομμάτι που "έκανε κουμάντο" στο 3,5% και τώρα πλέον αποτελεί μειοψηφία, αλλά επειδή είχε ερείσματα σε ένα κομμάτι της κομματικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ (στο μέρος δηλαδή των ψηφοφόρων που μετουσιώθηκαν σε μέλη του), συνεχίζει να έχει λόγο στα κομματικά όργανα.

Είναι αυτοί που "πάτησαν πόδι" για να μην υποστηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ τον Καρυπίδη ως υποψήφιο περιφερειάρχη στην Δυτική Μακεδονία (ενώ η τοπική κομματική βάση τον υποστήριξε και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ κατέβηκαν μαζί του ως υποψήφιοι - οδηγώντας τον Καρυπίδη στη θέση του περιφερειάρχη και τον επίσημο υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ σ' ένα τραγικό ποσοστό), είναι εκείνοι που απαίτησαν να μην κατέβει η Σαμπιχά στο ευρωψηφοδέλτιο (αποδεχόμενοι όμως τον "βαλτό" του προξενείου ο οποίος κατάφερε και βγήκε τελευταίος με μεγάλη διαφορά), είναι αυτοί που περιφρονούν τις εθνικές αναφορές και που σε μεγάλο ποσοστό υποστηρίζουν ένα διεθνισμό και ένας είδος εξωτερική πολιτικής που θα ζήλευε ο Τζήμερος και η Μπακογιάννη και που δεν εκφράζει όχι το 28% του ΣΥΡΙΖΑ αλλά ούτε καν την πλειοψηφία του 3,5% στο οποίο αποβλέπουν - εξ αρχής ήταν λίγοι, απλά στους λίγους η φωνή τους ήταν περισσότερο δυνατή.

Μεγάλο μέρος αυτών εκφράστηκε ανοιχτά στο πρόσφατο κείμενο των 53. Κάποιοι βέβαια από τους 53 λειτούργησαν απλώς αφελώς (βάζοντας στο στόχαστρο το συγκεντρωτισμό που επέδειξαν κάποιοι στα κεντρικά όργανα του κόμματος). Κάποιοι άλλοι το έκαναν από ιδεολογία. Αλλά το όλο σκηνικό καταδεικνύει ότι μπορεί η Ρεπούση και ο Ψαριανός να έφυγαν, αλλά άφησαν συνεχιστές. Συνεχιστές που ονειρεύονται αριστερόμετρα και που υποστηρίζουν την "υποχρεωτική" στροφή της κοινωνίας προς τον μικρόκοσμό τους.

Ως απάντηση σ' όλα αυτά παρουσιάζουμε ένα κείμενο του Μελέτη Μελετόπουλου στην εφημερίδα "KontraNews", από το οποίο αξίζει να πάρουμε την ουσία:
"Τι σημαίνουν οι μισό εκατομμύριο ψήφοι στον Μανώλη Γλέζο

ΟΙ ΨΗΦΟΙ που έλαβε σε πανελλαδική επικράτεια ο Μανώλης Γλέζος, είναι περισσότεροι από τις ψήφους που έλαβαν ολόκληρα κόμματα! Και ο μεν κ.Γλέζος ετοιμάζει τώρα τις αποσκευές του γιά το Ευρωκοινοβούλιο, όπου θα εμφανιστεί ως επιζών εκπρόσωπος όσων πολέμησαν τους ναζί στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και θα θέσει με το τεράστιο κύρος του τα εγγόνια και τα δισέγγονα των τότε Γερμανών κατακτητών προ των ευθυνών τους. Θα πρέπει, όμως, ταυτόχρονα, ο ΣΥΡΙΖΑ να αντιληφθεί τι νόημα είχε το μισό εκατομμύριο ψήφων στον κ.Γλέζο.

Ο ελληνικός λαός ψήφισε μαζικά έναν ενενηντάχρονο ήρωα της Εθνικής Αντίστασης, προσδίδοντας στην ψήφο του στον ΣΥΡΙΖΑ πατριωτικό περιεχόμενο. Οι διάφορες μαοϊκές, διεθνιστικές, αντιεξουσιαστικές και λοιπές εξτρεμιστικές συνιστώσες, οι δημιουργικές ιδέες περί «λαϊκών επιτροπών» στις Ένοπλες Δυνάμεις, οι όποιες εθνομηδενιστικές, φιλοσκοπιανές, φιλοτουρκικές και λοιπές προσεγγίσεις, πρέπει να τεθούν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και να μην ξαναβγούν ποτέ. Το ναυάγιο της ρεπούσιας ΔΗΜΑΡ ας λειτουργήσει ως χρήσιμο αντιπαράδειγμα.

Η εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε τον εκπρόσωπο του πατριωτισμού Γλέζο και όχι τους τάδε γραφικούς εκπροσώπους διεθνιστικών συνιστωσών. Ψήφισε πατριωτικά όχι διότι διακατέχεται από εθνικιστικά αισθήματα, αλλά διότι αντιλαμβάνεται ότι ο πατριωτισμός, στην ξερή αλλά γεωπολιτικά επίμαχη ελληνική κόγχη, είναι όρος επιβίωσης και αντίστασης στις διαρκείς γεωπολιτικές πιέσεις που δέχεται η χώρα μας. Αν ο κ.Γλέζος δεν είχε στην πλάτη του σχεδόν έναν αιώνα αγώνων, θα κατέβαινε μόνος του, επικεφαλής των «Ενεργών Πολιτών» του, στις εκλογές. Είναι υπόδειγμα ήθους και ακεραιότητας. Η πολιτική του σκέψη εμπνέεται από τον Κοινοτισμό και την Άμεση Δημοκρατία. Αλλά τόσο τα βάρη μιάς ζωής όσο και η εμμονή του στην ενότητα της αριστεράς τον στράτευσαν στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.

Στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν και άλλα έντονα πατριωτικά στοιχεία (π.χ. Λαφαζάνης, Παπαδημούλης κ.ά.). Η Ιστορία διδάσκει ότι μόνον όταν η Αριστερά υιοθέτησε πατριωτικές θέσεις και είχε κάποια στοιχειώδη γεωπολιτική αντίληψη, μπόρεσε να παίξει κεντρικό πολιτικό ρόλο. Θα παρακολουθήσουμε με ενδιαφέρον την ιδεολογική εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ"

 

Μαζί με τον κύριο Μελετόπουλο κι εμείς...