Ο Αβραμόπουλος, η Ξενογιαννακοπούλου και τα ληγμένα εμβόλια...

Θα θυμάστε σίγουρα ότι τα αθώα προ-μνημονιακά χρόνια ασχολούμασταν με άλλα πράγματα - η ανεργία ήταν κάτω από 10%, οι μισθοί σε ικανοποιητικά επίπεδα και ο κίνδυνος για ό,τι κακό ήταν "εξωτερικός".

Το 2009 ήταν μια χρονιά που παρουσιάστηκε ένας κίνδυνος που σαν ανθρωπότητα είχαμε καιρό ν' αντιμετωπίσουμε - αυτός της πανδημίας. Ο Η1Ν1 παρουσιάστηκε (λανθασμένα όπως αποδείχτηκε στην πορεία) σαν ένας πιθανός κίνδυνος - πηγή θανάτου για εκατομμύρια ανθρώπους. Το πρόβλημα όμως ήταν άλλο. Ότι δεν υπήρχε δυστυχώς εμβόλιο που ν' αντιμετώπιζε αυτό το στέλεχος του ιού της γρίπης. Έτσι οι κυβερνήσεις πίεσαν, οι φαρμακευτικές άδραξαν την ευκαιρία και έφτιαξαν ένα εμβόλιο - στα πεταχτά - χωρίς αρκετές κλινικές δοκιμές υπό το φόβο των Ιουδαίων. Παράλληλα και μέχρι να ετοιμαστούν αυτά αγοράστηκαν εκατομμύρια αντι-ικά φάρμακα (τα tamiflu και relenza) τα οποία παρουσιάστηκαν (και σωστά) ως τα "πιο σχετικά" από τα υπάρχοντα...

Για το υπόλοιπο ιστορικό ανατρέχουμε στα ρεπορτάζ της "Ελευθεροτυπίας": "ο τότε υπουργός Υγείας (σ.σ. Δημήτρης Αβραμόπουλος) είχε παραγγείλει στην αρχή 8 εκατ. δόσεις με δεδομένο ότι θα καλυπτόταν ένα ποσοστό του πληθυσμού. Στη συνέχεια, όπως ο ίδιος υποστήριζε, οι νέες οδηγίες έλεγαν πως απαιτούνται διπλές δόσεις για να είναι αποτελεσματικό το εμβόλιο. Ετσι προχώρησε σε δεύτερη παραγγελία για να έχει στη διάθεσή της η χώρα μας 16 εκατ. δόσεις. Ομως γρήγορα απεδείχθη ότι οι Ελληνες με το φόβο των παρενεργειών γύρισαν την πλάτη στα εμβόλια Αβραμόπουλου. Παρά τις συνεχείς παραινέσεις, ελάχιστο τμήμα του ελληνικού πληθυσμού εμβολιάσθηκε, ενώ ούτε καλά καλά οι επαγγελματίες υγείας δεν το είχαν κάνει. Οι επιστήμονες του ΚΕΕΛΠΝΟ αλλά και του υπουργείου Υγείας με συνεχείς ανακοινώσεις τους προσπαθούσαν να πείσουν τον κόσμο να σπεύδει να εμβολιαστεί. Μάταια όμως, γιατί ο φόβος υπερίσχυσε. Με την αλλαγή της κυβέρνησης και της ηγεσίας του υπουργείου Υγείας, η νέα υπουργός Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου ήταν ουσιαστικά η πρώτη που άρχισε να αφήνει αιχμές για τον τρόπο προμήθειας και διάθεσης των εμβολίων.
Είχε κάνει λόγο για «υπερβολική παραγγελία πανδημικών εμβολίων της προηγούμενης κυβέρνησης», και η ίδια προχώρησε στην ακύρωση 12,3 εκατ. δόσεων εμβολίων, που αντιστοιχούσαν σε εξοικονόμηση περίπου 80 εκατ. ευρώ.Και έτσι από τις αρχικές 16 εκατ. δόσεις η χώρα μας, μετά τις ακυρώσεις, κράτησε στα ψυγεία μόνο 3.636.000 δόσεις. Βέβαια προηγήθηκαν ατελείωτες διαπραγματεύσεις και συνεννοήσεις με τις φαρμακευτικές εταιρείες που είχαν παράξει το εμβόλιο, χωρίς πάλι να αποφευχθεί η δικαστική διαδικασία."

Εκ των υστέρων λοιπόν φάνηκε ότι η όλη ιστορία ήταν υπερβολική. Κάποιοι είδαν "μια τρύπα", παρήγαγαν ακριβά εμβόλια, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αντέδρασε χωρίς μυαλό στην όλη υπόθεση και ανέβασε "στο κόκκινο" το συναγερμό κι εμείς ακολουθήσαμε - όπως και όλοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι. Οι μόνοι που δεν έπεσαν στην παγίδα ήταν οι φτωχές αφρικανικές και ασιατικές χώρες - γιατί πολύ απλά δεν είχαν χρήματα ν' αγοράσουν τα εμβόλια (και στις οποίες παραδόξως κατέληξαν μεγάλες ποσότητες απ' αυτά για να μην "πάνε χαμένα"- βέβαια το μόνο σίγουρο ήταν ότι εξ αρχής ήταν εκείνες που τα χρειάζονταν αφού απ' εκεί είχε ξεκινήσει η εξάπλωση του ιού).

Το ερώτημα βέβαια είναι άλλο...Έγινε κάπου λάθος; Στην πραγματικότητα όχι - τουλάχιστον αρχικά. Τα δεδομένα που είχαν τόσο ο Αβραμόπουλος όσο και η κυβέρνησή τότε επέβαλαν την αγορά εμβολίων. Αν ήταν πραγματικός ο κίνδυνος έπρεπε να υπάρχουν αποθέματα. Το πρόβλημα είχε να κάνει με την απόφαση να παραγγελθούν "διπλές δόσεις" κάτι για το οποίο δεν υπήρχε χρόνος να γίνουν: σε μια πανδημία τα κύματα του ιού θα ήταν τέτοια που τα πρώτα κύματα θα καλύπτονταν επαρκώς από την πρώτη δόση - και θα υπήρχε χρόνος για προετοιμασία. Η υπερβολή έγινε με τα αντι-ικά φάρμακα, αλλά και γι' αυτά υπάρχει η σωστή δικαιολογία ήταν ότι στην πραγματικότητα ήταν η μοναδική γραμμή άμυνας που υπήρχε στην αρχή.

Έτσι καλώς έγιναν οι παραγγελίες, όπως καλώς η κ. Ξενογιαννακοπούλου τις ακύρωσε - με διαπραγματεύσεις και δικαστικές διαμάχες - όταν της δόθηκε η ευκαιρία, αφού είδαμε ότι δεν υπήρχε πλέον ανάγκη.Τα φάρμακα βέβαια μετά λήξανε και κατέληξαν στις (ειδικές ελπίζουμε) χωματερές. Χασούρα υπήρχε αλλά δεν φταίει ο Αβραμόπουλος σ' αυτήν την περίπτωση: όταν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας χτυπάει την καμπάνα, ποιος μπορεί να την αγνοήσει; Γι' αυτό λοιπόν ας μη "βαράμε" τον Αβραμόπουλο γι' αυτό... Έχουμε εξάλλου για τόσα άλλα θέματα να τον κατηγορήσουμε...

Ο μικρός Jay, η εθνική Ελλάδος και το ποδόσφαιρο που θα έπρεπε να είναι μια γιορτή

Η ιστορία με τον μικρό Jay, το φανατικότερο θαυμαστή του ποδοσφαιριστή της εθνικής μας Γιώργου Σαμαρά, απέδειξε για άλλη μια φορά για το πόσο ωραίος λαός είμαστε όταν θέλουμε καθώς και πως λειτουργούμε όχι με πλάνο και προγραμματισμό, αλλά με ένα σχεδόν παιδικό αυθορμητισμό.

Η αρχική είδηση έκανε το γύρο του κόσμου και ξύπνησε τις ευαίσθητες χορδές μας: ήταν στο τελευταίο αγώνα της σκωτζέζικης Σέλτικ για την περίοδο που μας έληξε, όταν ο Γιώργος Σαμαράς πήγε στις κάτω εξέδρες (χωρίς να περάσει κάγκελα και 1000 αστυνομικούς) και πήρε στην αγκαλιά του τον μικρό Jay, παιδί με σύνδρομο Down, φανατικό οπαδό της ομάδας και θαυμαστή δικό του, και τον πήρε μαζί του στους υπόλοιπους παίκτες της ομάδας που πανηγύριζαν την κατάκτηση του τίτλου. Στην πορεία μαθεύτηκε ότι η κίνηση αυτή δεν ήταν πρωτόγνωρη για τον μικρό, αφού πολλές φορές στο παρελθόν το παιδάκι έχει τύχει της προσοχής της ομάδας και έρχεται συχνά σ' επαφή με τους αγαπημένους του παίκτες, ενώ ένα βίντεο που τράβηξε ο πατέρας του παιδιού το δείχνει να μπαίνει στο λεωοφορείο της ομάδας, να το χαιρετούν οι ποδοσφαιριστές και αυτός να πιάνει κουβέντα με τον Σαμαρά.

Φανταστείτε κάτι ανάλογο στα ελληνικά γήπεδα. Δεν μπορείτε; Ούτε κι εμείς. Θυμηθείτε πόσες φορές έχετε δει αυθόρμητα Έλληνες ποδοσφαιριστές να έρχονται σ' επαφή με τους φιλάθλους και να κάνουν μια ανάλογη κίνηση ανθρωπιάς μακρυά από τα φώτα της δημοσιότητας. Όχι πολλές - έτσι δεν είναι; Στην Ελλάδα τέτοιες αυθόρμητες ενέργειες σπανίζουν. συνήθως εκείνοι που πάνε σε εκδηλώσεις φιλανθρωπικού χαρακτήρα - τις οποίες όλες σχεδόν οι ομάδες πολύ σωστά κάνουν -σε ιδρύματα και σχολεία είναι οι αιώνιοι αναπληρωματικοί και οι ξένοι που μόλις έχουν έρθει στο σύλλογο. Το όλο σκηνικό αντιμετωπίζεται ως "υποχρέωση", πράγμα που αποτυπώνεται και στο "στήσιμο" της εκδήλωσης καθώς και στον χρόνο παραμονής των συμμετεχόντων σ' αυτήν. Έχετε δοκιμάσει να πιάσετε κουβέντα με κάποιον Έλληνα ποδοσφαιριστή (ή αθλητή) μεσαίου ή μεγάλου βεληνεκούς σε δημοφιλές άθλημα; Δεν ήταν και η πιο ωραία εμπειρία, έτσι;

Αυτό δε σημαίνει ότι οι ξένοι ποδοσφαιριστές είναι "πιο άνθρωποι" από τους δικούς μας. Ούτε καλύτεροι χαρακτήρες. Απλά έχει να κάνει με τον τρόπο που οι ίδιες οι ομάδες βλέπουν τους φιλάθλους τους. Το ποδόσφαιρο είναι διασκέδαση και ο φίλαθλος είναι πελάτης τον οποίο σεβόνται. Και αυτό φαίνεται από την καθαριότητα του γηπέδου μέχρι το πως οι παίκτες έχουν διδαχθεί ν' αντιμετωπίζουν τους φιλάθλους. Και αν έχεις μάθει να σέβεσαι το φίλαθλο, η ανθρωπιά βγαίνει πιο εύκολα και πιο αυθόρμητα.

Βέβαια υπάρχει και η διάσταση της συμπεριφοράς των φιλάθλων. Και στην Σκωτία υπάρχει φανατισμός και αντιπαλότητα, αλλά υπάρχουν και όρια - τα οποία δημοσίως τουλάχιστον - δεν ξεπερνιούνται. Για φανταστείτε έναν μικρό Jay με τον πατέρα του με κασκόλ του Ολυμπιακού να περνάει ανάμεσα σε βάζελους (και αντίστροφα); Δε θέλουμε ούτε να το σκεφτούμε. Στην Μ. Βρετανία δεν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα. Ο μικρός Jay πηγαίνει και στα εκτός έδρας ματς της ομάδας του, μπαίνοντας στα ίδια τρένα με τους οπαδούς της αντίπαλης ομάδας, χωρίς να κινδυνεύει. Γιατί ακόμα και οι πιο φανατικοί των φανατικών ξέρουν αφενός μεν τις συνέπειες που θα έχουν αν κάνουν κάτι και αφετέρου αναγνωρίζουν ότι το ποδόσφαιρο είναι κατά βάση γιορτή.  Για να φτάσουν εκεί βέβαια θρήνησαν θύματα, έπεσαν βαριές τιμωρίες σε ομάδες και φιλάθλους... Αλλά και εδώ είχαμε νεκρούς και πρόκληση αναπηριών. Αλλά δε μάθαμε...

Από την άλλη όμως η ιστορία με τον μικρό Jay απέδειξε ότι έχουμε ακόμα ευαίσθητες χορδές. Το βίντεο με τον μικρό Jay να πανηγυρίζει το γκολ του Σαμαρά με την Ακτή Ελεφαντοστού (σε βίντεο, ξανά και ξανά), κινητοποίησε ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων και σε μια κίνηση που καμία ομοσπονδία της Αγγλίας ή της Σκωτίας δε θα έκανε ποτέ, είχαμε την ελληνική προσφορά να πάει το παιδάκι και η οικογένεια του στην Βραζιλία ώστε να δει το ίνδαλμά του και την εθνική ν' αγωνίζονται ενάντια στην Κόστα Ρίκα. Τελικά ο μικρός Jay δε θα πάει στο Μουντιάλ, αλλά η κίνηση - που έπρεπε να γίνει - έγινε, εις γνώση μάλιστα των διοικούντων ότι λεφτά δεν υπάρχουν. Αλλά όταν χρειάζεται κάτι βρίσκεται πάντα.

Και έτσι δείξαμε ότι όταν θέλουμε να είμαστε καλοί, είμαστε ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ. Αλλά δυστυχώς αυτό συμβαίνει σπάνια γιατί η μιζέρια και η φαγωμάρα επικρατεί ευκολότερα...Και όχι ρε γαμώτο δε μαθαίνουμε από το ωραίοι είμαστε και πόσο ωραία νιώθουμε τις καλές μας στιγμές για να θέλουμε να τις επαναλαμβάνουμε συχνότερα.

Θα πουλήσουν και τις Θερμοπύλες...Και τι έγινε;

H "Ελευθεροτυπία" το έκανε πρωτοσέλιδο - "Ξεπουλάνε και τις Θερμοπύλες" σημειώνει και φυσικά δεν έχει άδικο που το επισημαίνει. Την ίδια στιγμή το "Πρώτο Θέμα" έχει στην ιστοσελίδα του ανάμεσα στα κύρια θέματά του το "Ποπ σταρ ανταλλάσσει την παρθενία της με την ελευθερία των μαθητριών" και "Τζίμι Σάβιλ: Εκτός από παιδόφιλος ήταν και νεκρόφιλος!" ενώ το πρωτοσέλιδο του "Έθνους" αναφέρεται στο Βατερλώ των μαθητών της Α' Λυκείου στην Άλγεβρα, χωρίς να κάνει αναφορές στο ΤΑΙΠΕΔ. Δηλαδή οι μεν ασχολούνται με το "lifestyle" και οι δε με τις καταστροφικές επιδόσεις των μαθητών, που προήλθαν από την εισαγωγή της τράπεζας θεμάτων στις εξετάσεις των σχολείων, χωρίς οι μαθητές να έχουν προετοιμαστεί για τον καινούργιο τρόπο εξετάσεων (λεπτομέρεια που διαφεύγει από την εφημερίδα).

Βέβαια θα μας πείτε "μήπως υπερβάλει η εφημερίδα; Σιγά μην πουλήσουν τις Θερμοπύλες...Είναι βλάκες αλλά όχι και τόσο" ή ακόμα "ε, και τι έγινε; Θα το πάρουν οι ξένοι να το αξιοποιήσουν, αφού εμείς δεν μπορούμε".

Για την πρώτη εκδοχή δεν θα πούμε τίποτα - θα σας παραπέμψουμε στη σχετικά πρόσφατη δημοσίευσή μας για την επικείμενη ιδιωτικοποίηση του Τύμβου της Σαλαμίνας, όπου το ιστορικό αυτό μνημείο είναι έτοιμο να περάσει στα χέρια ιδιωτών αφού βρίσκεται σε ένα κομμάτι γης που πάει "προς αξιοποίηση". Άρα, υπάρχουν αποδείξεις ότι η κυβέρνηση δεν καταλαβαίνει από τέτοια... Και στην πραγματικότητα κάτι τέτοιο συμβαίνει και σ' αυτήν την περίπτωση: μπορεί να μην πωλείται το σημείο ακριβώς στο οποίο φέρεται να έγινε η μάχη, αλλά ετοιμάζει στα χέρια ιδιωτών ένα μεγάλο κομμάτι της ευρύτερης περιοχής με τις ιαματικές πηγές, ενώ η ιστορικότητα της περιοχής που βρίσκονται αυτές, χρησιμοποιείται ώστε να αυξηθούν οι πιθανότητες πώλησής της.

Θα συμφωνήσουμε με τη 2η εκδοχή: όντως δεν έγινε κάτι που θα πωληθεί η περιοχή. Και δεν θα γίνει και τίποτα αν πωληθεί και ο Τύμβος του Μαραθώνα, οι Πλαταιές και γιατί η γέφυρα του Γοργοποτάμου, το οχυρό του Ρούπελ... Η ιστορία μας είναι "πανανθρώπινη" και ανήκει "σε όλον το κόσμο". Έτσι δε μας έμαθαν σχολείο; Επομένως τι και αν τα έχουμε εμείς - στην κυριότητά μας - τι και αν περάσουν στα χέρια άλλων. Και γιατί όχι να μην το προχωρήσουμε... Να περάσουμε το μάνατζμεντ των μουσείων σε ιδιώτες, να κανονίσουμε μια "καλή τιμή" με τους Άγγλους ώστε να κρατήσουν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα. Και ας αφήσουμε τον Κλούνεϊ να τρέχει μόνος του. Έτσι κι αλλιώς δεν είμαστε άξιοι να τα προστατεύσουμε έτσι δεν είναι; Και σιγά τώρα...Ποιος πάει σε μουσεία και αρχαιότητες. Ποιος έχει πάει στον Τύμβο του Μαραθώνα, έχει επισκεφτεί έστω κι ένα από αυτά τα μνημεία. Αφού δεν πάμε έτσι κι αλλιώς - ας τα πουλήσουμε για να μπορεί ο κύριος Σαμαράς να δίνει 500άρικα και να ξεπληρώνει τους υπέρογκους (συγκριτικά με τις άλλες "μνημονευόμενες χώρες" τόκους) των καινούργιων δανείων που πήραμε...

Και τι έγινε... Ποιος χρειάζεται την ιστορία του. Εμείς όταν φτιάχναμε πολιτισμό (δηλαδή κάτι φιλοσοφήματα, κάτι θεωρήματα στη Γεωμετρία, κάτι ναούς και κάτι τραγωδίες που τις βλέπει κανείς και βαριέται) οι άλλοι "έτρωγαν βελανίδια". Αλλά εμείς τους δώσαμε τα φώτα και τους κάναμε ανθρώπους... Έ, καθαρίσαμε και μπορούμε να τα πουλήσουμε. Στο κάτω - κάτω δεν είμαστε αγράμματοι. Το Λύκειο το βγάλαμε και στο πανεπιστήμιο πήγαμε, άσχετα αν κάναμε χοντρά λάθη στο συντακτικό και δεν μπορούμε να χωρίσουμε "δυο γαϊδάρων άχυρα".

Γιατί αν ήμασταν, μπορεί να ήμασταν και Μακρυγιάννηδες. Και τότε ίσως παλεύαμε να μην πωληθούν οι Θερμοπύλες. Και ο τύμβος της Σαλαμίνας. Και ίσως τότε αντιδρούσαμε για την παραχώρηση του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΟΥ αιγιαλού σε ιδώτες. Και ίσως μιλούσαμε όταν βλέπαμε το κράτος να κάνει τα στραβά μάτια όσο αφορά την εφαρμογή δικαστικών αποφάσεων που ΔΕΝ το συμφέρουν και να επιβάλει τις απόψεις του στο ΣτΕ.

Τότε... Ίσως τότε να ήμασταν άξιοι των αρχαίων προγόνων μας. Και τότε θα μπορούσαμε να πούμε..."Και τι έγινε;"...

Το Συμβούλιο της Επικρατείας, οι ανατροπές στα εργασιακά και τα 1800 ευρώ του Πάγκαλου

Έχουμε γράψει κατ` επανάληψη ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας και ο Άρειος Πάγος δε αποφασίζουν με βάση τις επιταγές του Συντάγματος. Αποφασίζουν με βάση τη θέληση και τη βούληση της κυβέρνησης - τις περισσότερες φορές, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Οι εξαιρέσεις αυτές τυγχάνει να έχουν σχέση είτε με μισθολογικά θέματα που αφορούν τους ίδιους τους δικαστές, ζητήματα δευτερευούσης σημασίας για τις μνημονιακές πολιτικές και ορισμένες - ελάχιστες - υποθέσεις όπου απλά δε γίνεται διαφορετικά.

Αφορμή για όσα γράφουμε είναι σειρά αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας, που εκδόθηκαν τις τελευταίες ημέρες. Έτσι πέραν της σκανδαλώδους απόφασης για την ΜΗ μείωση στους ένστολους (με το αιτιολογικό ότι πρέπει να "ζουν αξιοπρεπώς" λες και οι γιατροί, οι δάσκαλοι, οι πανεπιστημιακοί ή οι καθαρίστριες είναι ζώα και δεν χρειάζεται να ζουν μ' ένα αξιοπρεπή μισθό και επομένως τους "πρέπουν" οι μειώσεις), είχαμε ανατροπές στις περικοπές των συντάξεων των δικαστικών, στη φορολόγηση σειράς επιδομάτων και τον χαρακτηρισμό ως "αντισυνταγματικής" της κατάργησης του μονομερούς δικαιώματος προσφυγής στη διαιτησία για εργασιακά θέματα και της ιδιωτικοποίησης των εταιρειών ύδρευσης.

Η κυβέρνηση - με εξαίρεση τις περικοπές στους ένστολους - αποφάσισε να λειτουργήσει με το γνωστό της τρόπο: παρελκυστική τακτική με καθυστερήσεις και δηλώσεις του τύπου "όσες αποφάσεις λαμβάνονται θα μελετώνται" και "οι αποφάσεις θ' αφορούν μόνο εκείνους για τους οποίους εκδόθηκαν", ξεχνώντας ότι ότι ο νόμος επιβάλλει στα διοικητικά όργανα, να ασκούν τις αρμοδιότητές τους σύμφωνα με την αρχή της χρηστής και καλόπιστης διοίκησης, ώστε κατά την εφαρμογή των σχετικών διατάξεων να αποφεύγονται οι ανεπιεικείς ή και δογματικές ερμηνείες. Με απλά λόγια παραβλέπουν ότι δεν επιτρέπεται στη Δημόσια Διοίκηση να ταλαιπωρεί χωρίς λόγο τον πολίτη. Αντιθέτως, ιδίως όταν η Διοίκηση δρα στο πλαίσιο της ευχέρειάς της, οφείλει να διαφυλάσσει τα έννομα συμφέροντα του πολίτη και να τον διευκολύνει στην άσκηση των δικαιωμάτων του. Με λίγα λόγια όπως εφαρμόζει τις αποφάσεις υπέρ του άμεσα, πρέπει να εφαρμόζει και εκείνες ενάντια και να τις "περνάει" και στις παρεμφερείς περιπτώσεις.

Για το Συμβούλιο της Επικράτείας δεν αξίζει να πούμε κάτι παραπάνω. Όταν ένα δικαστικό όργανο ταγμένο στην προστασία του Συντάγματος λειτουργεί πολιτικά έχει χάσει το στόχο του πλήρως και δεν αξίζει ούτε του σεβασμού μας, ούτε μπορεί να θεωρείται "θεματοφύλακας" του πολιτεύματος.

Γι' αυτόν όμως που αξίζει πούμε δύο κουβέντες είναι ο κύριος Πάγκαλος, ο οποίος με αφορμή τις ανατροπές στις περικοπές των συντάξεων των δικαστικών, ανέφερε ότι "υποφέρει με τη σύνταξη του" που κατά τον ίδιο είναι 1800 ευρώ. Ο κύριος Πάγκαλος είναι έξυπνος άνθρωπος - και γνωρίζει ότι τέτοιες δηλώσεις θα ξεσηκώσουν την κοινή γνώμη δεδομένου ότι χιλιάδες οικογένειες ζουν με λιγότερα από 1800 ευρώ τον μήνα και θα ήταν πολύ χαρούμενες αν είχαν ακόμα και αυτά τα "ολίγα" χρήματα. Επομένως η ατάκα του είχε σκοπό να βάλει στο στόχαστρο τους δικαστικούς - που θα ζουν με περισσότερα. Το πρόβλημα όμως είναι άλλο: αν ο κύριος Πάγκαλος και οι δικαστικοί, μπορούν ν' αντιδρούν στις μειώσεις και να δικαιώνονται στις προσφυγές τους, αυτό δε συμβαίνει με τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού που είναι ανυπεράσπιστος - και τρώει και ξύλο απ' τα ΜΑΤ. Έτσι έχουμε τη δημιουργία μιας νέας μεσαίας τάξης που αποτελείται από μια ιδιότυπη ελίτ πρώην κυβερνητικών στελεχών και δικαστικών που παραπονιούνται για τα 1800 ευρώ που παίρνουν, ενώ την ίδια ώρα οι "από κάτω" δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Δυστυχώς για τους τελευταίους τα 500 του μερίσματος δεν λένε κάτι. Και το μέλλον παραμένει ζοφερό...

Όλα τα 'χε η μαριορή...Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη της έλειπαν...

Η είδηση προέρχεται από την πάντα καλά πληροφορημένη (όσο αφορά το κυβερνητικό ρεπορτάζ) "Καθημερινή". Η ΕΛ.ΑΣ. ετοιμάζεται ν' αγοράσει μη επανδρωμένα αεροσκάφη με στόχο "τον καλύτερο έλεγχος του αστικού ιστού, με την ενδυνάμωση των διωκτικών αρχών κατά του οργανωμένου εγκλήματος και των τρομοκρατικών ομάδων".

Είναι προφανές λοιπόν ότι για την κυβέρνηση είναι ευκολότερο ν' αγοράσει μια σειρά τέτοιων αεροσκαφών ώστε ν' αστυνομεύει καλύτερα τους πολίτες της χώρας, παρά ν' αλλάξει πολιτικές και να φροντίσει να ξεφύγουμε από τη δίνη που οι πολιτικές μας έριξαν. Το ιδιαίτερα δε ενδιαφέρον είναι ότι "λεφτά υπάρχουν" για τ' αεροσκάφη της ΕΛ.ΑΣ., αλλά τη ίδια στιγμή σύμφωνα με επίσημες πηγές, αντιμετωπίζονται δυσκολίες στη σωστή συντήρηση των πυροσβεστικών αεροσκαφών (αφού δεν υπάρχουν χρήματα γι' ανταλλακτικά), ενώ δεν υπάρχουν κονδύλια για την αγορά καινούριων πυροσβεστικών αεροσκαφών (με τη γνωστή τακτική της ακριβής ενοικίασης από ξένες χώρες να φαντάζει ως η πιο πιθανή λύση όταν "σφίξουν τα λουριά"). Για να μην πάμε στο ότι δεν υπάρχουν χρήματα για συντάξεις, εφάπαξ, τα σχολεία κ.ο.κ. ενώ στους επόμενους μήνες το κράτος θα πρέπει να καταβάλλει τεράστια χρηματικά ποσά στους ένστολους δημόσιους υπαλλήλους (μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας). Αυτά είναι "ψιλά γράμματα" για την κυβέρνηση.

Είναι προφανείς επομένως οι προτεραιότητες της κυβέρνησης - αστυνόμευση μέσω καμερών (διαβάστε αναλυτικά εδώ) και μη επανδρωμένα αεροσκάφη για χρήση εντός αστικών ιστών. Το ρεπορτάζ βέβαια αναφέρεται και στη χρήση τους για "τον έλεγχο των συνόρων", αλλά αποφεύγει να επισημάνει ότι τον έλεγχο των συνόρων ΔΕΝ τον έχει η αστυνομία, ενώ ο στρατός έχει ήδη τέτοια αεροσκάφη γι' αυτό ακριβώς το λόγο. Άρα ο μόνος λόγος είναι η κατασκόπευση εντός των πόλεων...

Από κει και πέρα...Έχει ενδιαφέρον να δούμε την εξέλιξη της ιστορίας, αφού είναι προφανές ότι η διαρροή της είδησης (και με βάση το γεγονός ότι οι επαφές για την αγορά τους είναι σε μεσαίο στάδιο) έγινε για τη μελέτη των αντιδράσεων της κοινής γνώμης... Οπότε αναμένεται η συνέχεια σύντομα...

Ζεόλιθος - μια ακόμα επένδυση χαμένη στα γρανάζια της γραφειοκρατίας;

Για το πλούσιο υπέδαφος της χώρας μας και το φυσικό της πλούτο έχουμε γράψει επανειλλημένα (θυμηθείτε μεταξύ των άλλων τα σχετικά αφιερώματά μας για τον χρυσό, το πετρέλαιο και τα μεταλλεύματα).

Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις ακριβού μεταλλεύματος, το οποίο η χώρα μας φαίνεται να έχει αρκετό ώστε να εξάγει (προς όφελος της ελληνικής οικονομίας) και του οποίου η εξόρυξη  έχει παραπεμφθεί στις καλένδες (για άγνωστους λόγους) είναι και ο ζεόλιθος. Την εν λόγω περίπτωση έβγαλε στο φως πριν από λίγο καιρό το περιοδικό "Επίκαιρα", από το οποίο αναπαράγουμε το σχετικό δημοσίευμα. Αξίζει να το διαβάσουμε, γιατί δείχνει το πως πολλές φορές, έχουμε επενδύσεις να προωθούνται (και να επιχορηγούνται αδρά) με καθαρά πολιτικά κριτήρια και με μηδαμινά οφέλη για την ελληνική οικονομία και την επίτευξη του στόχου της μείωσης της ανεργίας, μέσω της δημιουργίας μακροχρόνιων θέσεων εργασίας.

Γι' αυτό και η περίπτωση του ζεόλιθου παρουσιάζει ενδιαφέρον - και αξίζει περαιτέρω διερεύνησης (δεξί κλικ στην εικόνα και "αποθήκευση" για κατέβασμα του άρθρου):

 

Όλη η αλήθεια για τις ελληνοκινεζικές συμφωνίες

Οι διθύραμβοι των ελληνικών media για τις "19 συμφωνίες" που υπογράφησαν μεταξύ του Κινέζου (όχι του κ. Σημίτη - του αληθινού Κινέζου) Πρωθυπουργού και του Αντώνη Σαμαρά, δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών. Διαβάζοντας τους τίτλους νομίζει κανείς ότι η Κίνα θ' αρχίσει να στέλνει με τα τσουβάλια τα χρήματα στην χώρα μας - και η ζωή μας θ' αλλάξει προς το καλύτερο αυτόματα. "Στην Ελλάδα κάτι αλλάζει" όπως θα έλεγε και ο Αντώνης ο Σαμαράς και όλοι οι προκάτοχοί του Μνημονιακοί Πρωθυπουργοί.

Συγκεκριμένα υπογράφησαν:

- Μνημόνιο Συνεργασίας μεταξύ της China Development Bank Corporation και του υπουργείου Ναυτιλίας και Αιγαίου.

- Μνημόνιο Στρατηγικής Συνεργασίας και Πλαίσιο Συμφωνίας μεταξύ της China Development Bank Corporation και της Costamare Inc. Αξία συμφωνίας 1,5 δις. δολαρίων

- Μνημόνιο Κατανόησης μεταξύ της China Development Bank Corporation και της China Development Bank Corporation, αξία συμφωνίας 200 εκ. δολαρίων.

- Συμφωνία για την από κοινού ανάπτυξη του Ελληνικού και την διερεύνηση περαιτέρω συνεργασίας στο μέλλον μεταξύ της Lamda Development και της Fosun Group.

- Συμφωνία Πλαισίου Συνεργασίας Tripartite. Αξία συμφωνίας 1,224 δισ. Δολαρίων Μεταξύ Terna Energy, ICBC και SINOHYDRO Corporation.

- Πώληση και επαναμίσθωση 2 Bulkers ξηρού φορτίου και 4 Containerships αξίας 160 εκατ δολαρίων και 300εκ δολάρια αντίστοιχα και συμφωνία συνεργασίας για κατασκευή πλοίων ξηρού 6 φορτίου και μεταφοράς κοντέινερ σε κινέζικο ναυπηγείο. Συνολική αξία συμφωνίας 460 εκατ δολαρίων.

- Μνημόνιο Συμφωνίας (MOU) μεταξύ είναι oι δύο οργανισμοί να συζητήσουν την σύναψη Δανειακών Συμβάσεων Diana Shipping Inc, με την ICBC, με σκοπό την αγορά νεότευκτων πλοίων μεταφοράς ξηρού φορτίου ναυπηγημένων στην Κίνα καθώς και την χρηματοδότηση επενδύσεων της Diana Shipping Inc. εκτός Κίνας όπου θα υπάρχουν και Κινέζικα επιχειρηματικά συμφέροντα. Αξία συμφωνίας 200 εκ. δολάρια.

- Δανειακή Σύμβαση μεταξύ της Thenamaris (Ships Management) Inc. από την Export- 8 Import Bank of China. Αξία συμφωνίας 64 εκ. δολάρια.

- Πλαίσιο Συνεργασίας για τη συμφωνία χρηματοδότησης της Thenamaris (Ships Management) Inc. από την Export-Import Bank of China. Αξία συμφωνίας 300 εκ. δολάρια.

- Χρηματοδότηση δύο Capesize Bulk Carriers. Σύμφωνα με τη Σύμβαση Δανείου η Τράπεζα Export-Import Bank of China συμφωνεί να δανείσει το ποσό των 57,36 εκ δολαρίων στην Oceanbulk Maritime LLC για τη μερική χρηματοδότηση της αγοράς των υπό ναυπήγηση φορτηγών πλοίων με αριθμό H1312 και H1313 τα οποία κατασκευάζονται στη ναυπηγείο SHANGHAI WAIGAOQIAO SHIPBUILDING CO., LTD. Αξία συμφωνίας 57,36 εκ. Δολαρίων.

- Μνημόνιο Κατανόησης μεταξύ του Enterprise Greece και του China State Construction & Engineering Corporation (CSCEC).

- Συνεργασία της SUMEC και της EDF για την από κοινού επένδυση για τη δημιουργία αιολικών πάρκων στην Ελλάδα. Η EDF θα αναπτύξει 50MW αιολικών την περίοδο 2014-2015 και 150 MW για την περίοδο 2015-2017. Οι εταιρίες θα εξετάσουν το ενδεχόμενο συνεργασίας στα παραπάνω έργα. Αξία συμφωνίας 273 εκ. δολαρίων.

- "CONTRACT EFFECTIVENESS AGREEMENT" μεταξύ των εταιριών Veritas Ship Management Ltd και China National Aero- Technology Corporation Shanghai Limited Liability Company, για την
κατασκευή 8 x 13 64,000 Deadweight Tons Bulk Carriers στην Taizhou Kouan της China. Αξία συμφωνίας 215 εκατ δολαρίων.

- Στρατηγική συμφωνία ανάπτυξης της κατηγορίας του ελληνικού κρασιού στην Κίνα με έμφαση στις μάρκες Μπουτάρη (Boutari) και Κυρ-Γιάννη (Kir-Yianni) και με στόχο αγορών εντός της επόμενης πενταετίας που θα ξεπεράσουν τα 50 εκατομμύρια δολάρια. Τα δύο μέρη θα χρηματοδοτήσουν την προβολή και προώθηση του ελληνικού οίνου και πολιτισμού αξιοποιώντας ιδιωτικούς και εθνικούς πόρους για το σκοπό αυτό. Η συμφωνία προβλέπει επίσης τη μελλοντική αξιολόγηση περαιτέρω συνεργασιών και σε άλλους συναφείς τομείς.

- Η εταιρεία Παυλίδης Μάρμαρα-Γρανίτες λατομική επιχείρηση και βιομηχανία μαρμάρου και γρανίτη με έδρα τη Δράμα και η εταιρεία China Light Resources Import & Εxport Corporation με έδρα το Πεκίνο της Κίνας συμφωνούν να πωλήσει η πρώτη στη δεύτερη 25.000 τόνους προϊόντων μαρμάρου μέσα στην τριετία 2014-2017. Αξία συμφωνίας 13,65 εκ. Δολαρίων.

- 5ετης συμφωνία αγοράς κρασιού της εταιρίας «Alpha Estate» από την «Anhui Wine Mall Trading Co Ltd». Αξία συμφωνίας 4,11 εκ. δολαρίων.

- Εμπορική συμφωνία πώλησης εμφιαλωμένων οίνων μεταξύ της ελληνικής εταιρίας Shanghai Meditela Commerce and Trade Co., Ltd., Mediterra οινοποιητικής Creta Olympias S.A, μέλος του ομίλου ΔΕΜΚΟ και της κινεζικής εταιρείας Shanghai Meditela Commerce & Trade Co., Ltd. με σκοπό την προώθηση ποιοτικών Ελληνικών Κρασιών στην Κινεζική και Ασιατική Αγορά. Αξία συμφωνίας 1 εκ. δολάρια.

- "MESA VOUNOS" Ελληνικό Ελαιόλαδο, μακροχρόνια εμπορική συμφωνία για την προώθηση κρητικού - Ελληνικού ελαιολάδου. Η συμφωνία είναι 10ετής. Αξία συμφωνίας 13,86 εκ. δολαρίων.

Βέβαια μια προσεκτική ματιά στις "19 συμφωνίες" δείχνει άλλα. Δείχνει συμφωνίες προσανατολισμένες στην ναυπήγηση πλοίων στην Κίνα και χρηματοδότηση ναυτιλιακών εταιρειών (που προσλαμβάνουν Φιλιππινέζους στα πληρώματα των πλοίων), επανάληψη παλαιότερων συμφωνιών για αγορά ελαιολάδου και κρασιού και επιβεβαίωση της θέλησης της Κίνας, μια διάθεση να χρηματοδοτήσουν επενδύσεις στον χώρο της ενέργειας (σε τομείς όμως που η χρηματοδότηση είναι άφθονη λόγω των εγγυημένων τιμών πώλησης ηλεκτρικής ενέργειας που υπάρχουν) να κάνει τον Πειραιά "πύλη κινέζικων προϊόντων στην Ευρώπη", όταν όμως εξαγοράσουν έναντι πινακίου φακής τον ΟΛΠ.

Έτσι εκτός και αν η Σαγκάη και η Taizhou Kouan αποτελούν κωδικές ονομασίες της Σύρου και του Περάματος στα μανδαρίνικα, φαίνεται ξεκάθαρα ότι η Κίνα δανειοδοτεί ελληνόκτητες ναυτιλιακές εταιρείες (που η έδρα τους είναι πιθανότατα στα Νησιά Καϋμάν) να φτιάξουν πλοία στην Κίνα και θέλει να δει πως θα μπορέσει να πάρει μετοχές στην εταιρεία που θα χτίσει (ή πιο σωστά θα τσιμεντώσει) το Ελληνικό. Όφελος άμεσο και ουσιαστικό δηλαδή για την χώρα κανένα και προοπτικές ανοίγματος θέσεων εργασίας στο άμεσο μέλλον μηδενικές.

Κοινώς το αποτέλεσμα είναι αέρας κοπανιστός - σε ό,τι τουλάχιστον μας αφορά μας αφορά άμεσα...

Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι "σύντροφοι" που έχουν μείνει στις εποχές του 3,5%

Οι πρόσφατες εκλογές έδωσαν μια εκλογική νίκη στον ΣΥΡΙΖΑ. Μεγάλη ή μικρή, δεν έχει σημασία. Ο ΣΥΡΙΖΑ νίκησε. Αυτή η νίκη έκανε πολλούς να νιώσουν άβολα - οι περισσότεροι εξ αυτών ανήκουν στο πολιτικό κατεστημένο της χώρας, τα ΜΜΕ που νιώθουν ότι αρχίζει το "ξεβόλεμα" καθώς και μεγάλο μέρος των γνωστών "επενδυτών" που βλέπουν το βάζο με το μέλι να απομακρύνεται σε περίπτωση επικράτησης του ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές.

Επειδή όμως είμαστε Έλληνες, υπάρχουν αρκετοί και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ που νιώθουν εξίσου άβολα. Νιώθουν άβολα γιατί βλέπουν το κόμμα να μεγαλώνει, να καλύπτει ένα μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας απ' αυτό που τους αντιπροσωπεύει και αποτελεί εν δυνάμει κομμάτι της δικής τους εκλογικής πελατείας. Είναι το κομμάτι που "έκανε κουμάντο" στο 3,5% και τώρα πλέον αποτελεί μειοψηφία, αλλά επειδή είχε ερείσματα σε ένα κομμάτι της κομματικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ (στο μέρος δηλαδή των ψηφοφόρων που μετουσιώθηκαν σε μέλη του), συνεχίζει να έχει λόγο στα κομματικά όργανα.

Είναι αυτοί που "πάτησαν πόδι" για να μην υποστηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ τον Καρυπίδη ως υποψήφιο περιφερειάρχη στην Δυτική Μακεδονία (ενώ η τοπική κομματική βάση τον υποστήριξε και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ κατέβηκαν μαζί του ως υποψήφιοι - οδηγώντας τον Καρυπίδη στη θέση του περιφερειάρχη και τον επίσημο υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ σ' ένα τραγικό ποσοστό), είναι εκείνοι που απαίτησαν να μην κατέβει η Σαμπιχά στο ευρωψηφοδέλτιο (αποδεχόμενοι όμως τον "βαλτό" του προξενείου ο οποίος κατάφερε και βγήκε τελευταίος με μεγάλη διαφορά), είναι αυτοί που περιφρονούν τις εθνικές αναφορές και που σε μεγάλο ποσοστό υποστηρίζουν ένα διεθνισμό και ένας είδος εξωτερική πολιτικής που θα ζήλευε ο Τζήμερος και η Μπακογιάννη και που δεν εκφράζει όχι το 28% του ΣΥΡΙΖΑ αλλά ούτε καν την πλειοψηφία του 3,5% στο οποίο αποβλέπουν - εξ αρχής ήταν λίγοι, απλά στους λίγους η φωνή τους ήταν περισσότερο δυνατή.

Μεγάλο μέρος αυτών εκφράστηκε ανοιχτά στο πρόσφατο κείμενο των 53. Κάποιοι βέβαια από τους 53 λειτούργησαν απλώς αφελώς (βάζοντας στο στόχαστρο το συγκεντρωτισμό που επέδειξαν κάποιοι στα κεντρικά όργανα του κόμματος). Κάποιοι άλλοι το έκαναν από ιδεολογία. Αλλά το όλο σκηνικό καταδεικνύει ότι μπορεί η Ρεπούση και ο Ψαριανός να έφυγαν, αλλά άφησαν συνεχιστές. Συνεχιστές που ονειρεύονται αριστερόμετρα και που υποστηρίζουν την "υποχρεωτική" στροφή της κοινωνίας προς τον μικρόκοσμό τους.

Ως απάντηση σ' όλα αυτά παρουσιάζουμε ένα κείμενο του Μελέτη Μελετόπουλου στην εφημερίδα "KontraNews", από το οποίο αξίζει να πάρουμε την ουσία:
"Τι σημαίνουν οι μισό εκατομμύριο ψήφοι στον Μανώλη Γλέζο

ΟΙ ΨΗΦΟΙ που έλαβε σε πανελλαδική επικράτεια ο Μανώλης Γλέζος, είναι περισσότεροι από τις ψήφους που έλαβαν ολόκληρα κόμματα! Και ο μεν κ.Γλέζος ετοιμάζει τώρα τις αποσκευές του γιά το Ευρωκοινοβούλιο, όπου θα εμφανιστεί ως επιζών εκπρόσωπος όσων πολέμησαν τους ναζί στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και θα θέσει με το τεράστιο κύρος του τα εγγόνια και τα δισέγγονα των τότε Γερμανών κατακτητών προ των ευθυνών τους. Θα πρέπει, όμως, ταυτόχρονα, ο ΣΥΡΙΖΑ να αντιληφθεί τι νόημα είχε το μισό εκατομμύριο ψήφων στον κ.Γλέζο.

Ο ελληνικός λαός ψήφισε μαζικά έναν ενενηντάχρονο ήρωα της Εθνικής Αντίστασης, προσδίδοντας στην ψήφο του στον ΣΥΡΙΖΑ πατριωτικό περιεχόμενο. Οι διάφορες μαοϊκές, διεθνιστικές, αντιεξουσιαστικές και λοιπές εξτρεμιστικές συνιστώσες, οι δημιουργικές ιδέες περί «λαϊκών επιτροπών» στις Ένοπλες Δυνάμεις, οι όποιες εθνομηδενιστικές, φιλοσκοπιανές, φιλοτουρκικές και λοιπές προσεγγίσεις, πρέπει να τεθούν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και να μην ξαναβγούν ποτέ. Το ναυάγιο της ρεπούσιας ΔΗΜΑΡ ας λειτουργήσει ως χρήσιμο αντιπαράδειγμα.

Η εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε τον εκπρόσωπο του πατριωτισμού Γλέζο και όχι τους τάδε γραφικούς εκπροσώπους διεθνιστικών συνιστωσών. Ψήφισε πατριωτικά όχι διότι διακατέχεται από εθνικιστικά αισθήματα, αλλά διότι αντιλαμβάνεται ότι ο πατριωτισμός, στην ξερή αλλά γεωπολιτικά επίμαχη ελληνική κόγχη, είναι όρος επιβίωσης και αντίστασης στις διαρκείς γεωπολιτικές πιέσεις που δέχεται η χώρα μας. Αν ο κ.Γλέζος δεν είχε στην πλάτη του σχεδόν έναν αιώνα αγώνων, θα κατέβαινε μόνος του, επικεφαλής των «Ενεργών Πολιτών» του, στις εκλογές. Είναι υπόδειγμα ήθους και ακεραιότητας. Η πολιτική του σκέψη εμπνέεται από τον Κοινοτισμό και την Άμεση Δημοκρατία. Αλλά τόσο τα βάρη μιάς ζωής όσο και η εμμονή του στην ενότητα της αριστεράς τον στράτευσαν στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.

Στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν και άλλα έντονα πατριωτικά στοιχεία (π.χ. Λαφαζάνης, Παπαδημούλης κ.ά.). Η Ιστορία διδάσκει ότι μόνον όταν η Αριστερά υιοθέτησε πατριωτικές θέσεις και είχε κάποια στοιχειώδη γεωπολιτική αντίληψη, μπόρεσε να παίξει κεντρικό πολιτικό ρόλο. Θα παρακολουθήσουμε με ενδιαφέρον την ιδεολογική εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ"

 

Μαζί με τον κύριο Μελετόπουλο κι εμείς...

Μνημονιακό "bonus" επίτευξης στόχων για τον πρώην γ.γ. Εσόδων Χ. Θεοχάρη

Την υπογραφή μας (και κάτι άλλο) πρέπει να προσέχουμε που τα βάζουμε. Έτσι η παρακάτω είδηση (που αποδεικνύει παράλληλα ότι πολλοί θα πλουτίσουν εις βάρος μας - και όχι μόνο από τους "συμμάχους" μας τους Ευρωπαίους), θα μπορούσε να πέσει σαν "κεραυνός" αλλά στην πραγματικότητα είναι μια φυσιολογική εξέλιξη ενός τρόπου δημόσιας διοίκησης εμπνευσμένο από τον ιδιωτικό τομέα. Έτσι σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας «Παρόν», η αποπομπή του γενικού γραμματέα Εσόδων, Χάρη Θεοχάρη θα κοστίσει στο Δημόσιο αρκετά εκατομμύρια ευρώ, τα οποία φυσικά θα τα πληρώσει ο ελληνικός λαός.Η σύμβαση που είχε υπογράψει ο Θεοχάρης με την κυβέρνηση είναι χρυσωρυχείο για τον πρώην γενικό γραμματέα, που δέχθηκε να παραιτηθεί ύστερα από πιέσεις, στη συνάντηση με τον μέχρι τότε υπουργό Οικονομικών: σύμφωνα με τις πληροφορίες που επικαλείται η εφημερίδα, πέραν του μισθού που αγγίζει τα 4.700 ευρώ τον μήνα, προβλέπεται και η καταβολή μπόνους από τη στιγμή που θα πιάσει τους στόχους όπως αναλυτικά καταγράφεται στη σύμβαση. Από πλευράς του πρώην γενικού γραμματέα, υποστηρίζεται ότι δικαιούται το μπόνους, αφού το πλεόνασμα είναι γεγονός αναμφισβήτητο. Το ποσό που πρόκειται να διεκδικήσει με κάθε τρόπο ο κ. Θεοχάρης είναι, όπως λένε οι συνομιλητές του, πάνω από 5.000.000 ευρώ. Και σύμφωνα με έγκυρους νομικούς, το Δημόσιο είναι υποχρεωμένο να καταβάλει τα χρήματα, από τη στιγμή που τα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους επιβεβαιώνεται ότι οι στόχοι που καταγράφονται στη σύμβαση έχουν επιτευχθεί.

Δηλαδή με λίγα λόγια δε φτάνει που η κυβέρνηση έφτιαξε ένα πλαστό "πλεόνασμα" (θυμηθείτε τι  σημειώναμε εδώ για τον τρόπο επίτευξής του) που βασίζεται σε ψέμματα και μετακύληση χρεών, αλλά θα πληρώσει από πάνω και "μπόνους" σε κάποιον που τοποθετήθηκε για να διαχειριστεί μια κατάσταση - και απέτυχε. Από κει και πέρα, επιβεβαίώνεται αυτό που έχουμε πει εδώ και καιρό: δε φτάνει που οι "γενικοί" και "ειδικοί" γραμματείς είναι εκτός Μνημονίων και αμείβονται πλουσιοπάροχα, δε φτάνει που τοποθετούνται με πολιτικά κριτήρια και βάση γνωριμιών, δε φτάνει που χρησιμοποιούν τις θέσεις του για να πιάσουν "πόστα" αργότερα στον ιδιωτικό τομέα (έναντι παχυλών αμοιβών) αλλά λαμβάνουν και επιπλέον αμοιβές για κάτι που δεν έκαναν: δηλαδή τη δουλειά τους σωστά.

Και γι' αυτό βέβαια δεν ευθύνονται οι ίδιοι, αλλά αυτοί που τους έβαλαν στις θέσεις που κατείχαν...

Το "Athens Pride" ήταν η αρχή...Το "Μνημόνιο Pride" είναι η συνέχεια...

To "Athens Pride" αποτελεί την ελληνική εκδοχή μιας ξεπερασμένης πανευρωπαϊκά εκδήλωσης, από την εποχή που η ομοφυλοφιλία ήταν κάτι ένα θέμα ταμπού και το οποίο (στο μυαλό ορισμένων) έπρεπε να είναι "κρυφό". Θα μπορούσε να πει κανείς ότι τότε (τις εποχές που ξεκίνησε η εκδήλωση) αυτή είχε ένα νόημα γιατί ήταν μια ευκαιρία για να μπορέσουν άνθρωποι που έχουν ένα σεξουαλικό προσανατολισμό διαφορετικό, να εκφραστούν ελεύθερα (όπως θα έπρεπε να μπορούν ούτως ή άλλως) κάτι που τις υπόλοιπες μέρες θεωρητικά δεν μπορούσαν να κάνουν. Αυτά στη θεωρία πάντα...Γιατί όπως ξέρουμε μια μέρα δεν φτάνει ούτε για να χτυπήσουμε τον καρκίνο, ούτε για να σώσουμε τα δάση, ούτε να εξαλείψουμε την παιδική εκμετάλλευση. Και προφανώς, κανείς ο οποίος έχει πρόβλημα με την έκφραση της ομοφυλοφιλίας θ' αλλάξει γνώμη βλέποντας μια "πολύχρωμη" παρέλαση. Αλλού πρέπει να εστιάσουμε ως κοινωνία - και κανείς δήμαρχος δε γίνεται "προοδευτικός" υποστηρίζοντας τέτοιες εκδηλώσεις που κρατούν μια μέρα μόνο. Χρειαζόμαστε κάτι παραπέρα και οι Καμίνηδες όλου του κόσμου πρέπει να κάνουν τομές σε διάφορα επίπεδα, που δεν είναι διάρκειας μια μόνο μέρας.

Το θέμα μας όμως είναι άλλο... Με αφορμή το "Athens Pride", είχαμε ως blog μια πιο πρωτοποριακή ιδέα. Και τη συνοψίζουμε: κακά τα ψέμματα σήμερα στην χώρα μας, ακόμα πιο ταμπού και από την ομοφυλοφιλία είναι το να είσαι μνημονιακός. Εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρων ζουν μια διπλή, βασανισμένη ζωή: όλη μέρα στη δουλειά, στο σπίτι, στις κοινωνικές εκδηλώσεις συμπεριφέρονται σαν "πολιτικά straight" - δηλαδή σαν αντιμνημονιακοί. Βρίζουν τον Γιωργάκη που μας έφερε ως εδώ, τον Παπαδήμο που ξεκίνησε το ξεπούλημα και τον Σαμαρά με τον Βενιζέλο και τον Κουβέλη, που αντί να κάνουν ένα μουσικό τρίο και να κονομήσουν τραγουδώντας σε νυχτερινά κέντρα, έκαναν ένα κυβερνητικό τρίο που ωφέλησε λίγους (τους φίλους τους και την τρόικα) και έβλαψε πολλούς (όλους εμάς τους υπόλοιπους). Όμως όπως είπαμε, αυτοί ζουν μια διπλή ζωή. Γιατί την ημέρα των εκλογών, κρυμμένοι πίσω από το παραβάν, βγάζουν τον πραγματικό τους εαυτό και απελευθερώνονται. Γίνονται μνημονιακοί και ψηφίζουν Μαρία Σπυράκη και Αφροδίτη (Άφρα) Αλ Σαλέχ. Σταυρώνουν τον Θοδωρή Ζαγοράκη όχι ως σαν τον αρχηγό της εθνικής ποδοσφαίρου αλλά για εκπρόσωπό τους στην Ευρωβουλή (στην οποία θα μιλάει σαλονικιώτικα). Ψηφίζουν Βενιζέλο και Σαμαρά. Και το ευχαριστιούνται. Μετά γυρίζουν σπίτι τους, ανοίγουν τις τηλεοράσεις και απορούν μαζί με όλους εμάς (τους πραγματικούς αντιμνημονιακούς) φωναχτά - "πως ψηφίζει ο κόσμος έτσι". Και το βράδυ, μόνοι τους στην προσευχή τους, ευχαριστούν το καλό Θεό που δεν έβγαλε την ψήφο τους άκυρη (όπως θα έπρεπε) και το Μνημόνιο θα συνεχιστεί.

Όλοι αυτοί οι βασανισμένοι συνανθρώποι μας πρέπει να έχουν δικαίωμα στην έκφραση. Να μπορούν μια μέρα τον χρόνο τουλάχιστον να φωνάξουν ελεύθερα "είμαι Μνημονιακός και μ' αρέσει" ή (ακόμα καλύτερα) "ψηφίζω Βενιζέλο και είμαι υπερήφανος". Γι' αυτό προτείνουμε στον κύριο Καμίνη (τώρα που ξαναβγήκε δήμαρχος Αθηναίων) να φτιάξει ένα "Μνημόνιο Pride Festival" το οποίο θα έχει stands και εκδηλώσεις σχετικές με την χαρά του Μνημονίου. π.χ. θα μπορεί να έχει περίπτερα ο Άδωνις που να πουλάει βιβλία για τα οφέλη του Μνημονίου, ομιλίες του Ανδρέα Λοβέρδου με το πόσο "φυσιολογικό" είναι να ψηφίζει κανείς μνημονιακά, προβολές με δελτία ειδήσεων του ANT1 και του MEGA (και κυρίως τα τελευταία προεκλογικά των ευρωβουλευτικών εκλογών), παρουσιάσεις της βιογραφίας των Στουρνάρα - Χαρδούβελη - Παπαδήμου από τις κυρίες Χούκλη - Τρέμη και τον κύριο Πρετεντέρη και συναυλίες του Θόδωρου Πάγκαλου με τραγούδια από τον ραπ δίσκο του "Μαζί τα φάγαμε". Οι εκδηλώσεις θα μπορούν να κλείσουν με μια μεγάλη παρέλαση με άρματα στα οποία πάνω θα είναι όλοι πρωταγωνιστές από τον Παπανδρέου τον Γιώργο μέχρι τον Αντώνη Σαμαρά...Επειδή τέτοιες εκδηλώσεις έχουν συνήθως και φιλανθρωπικό χαρακτήρα, θα μπορούσαμε ν' αντιγράψουμε την βρετανική ιδέα του πετάγματος αυγών σε αστυνομικούς (για φιλανθρωπικούς λόγους πάντα) και να πετάξουμε μερικά (κλούβια κατά προτίμηση) αυγά σε όλους αυτούς. Τα έσοδα θα μπορούν να πάνε για καλό σκοπό (το δημόσιο χρέος θα ήταν μια καλή περίπτωση). Είμαστε σίγουροι ότι θα μαζεύονταν πολλά χρήματα - ίσως να υπερκαλύπτονταν και το δημόσιο χρέος έτσι...
Πως σας φαίνεται η ιδέα; Λίγο τρελή σίγουρα αλλά γιατί όχι;

Μονοπώλιο και στο ελαιόλαδο προωθεί η κυβέρνηση

Η είδηση προέρχεται από το περιοδικό "Επίκαιρα" και δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας: "Mε διάθεση... υπερυπουργού ακόμα και στην αυλαία της θητείας του, ο τεχνοκράτης επί των Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας έδειξε τις προθέσεις του γι’ αυτό που θεωρεί ανάπτυξη του ελληνικού πρωτογενούς τομέα, την οποία, μάλιστα, συνέδεσε με τρεις κινήσεις ματ: την άνευ όρων παράδοση της αγροτικής δραστηριότητας της χώρας σε μια χούφτα επενδυτών, την υποταγή σε αυτούς όλων των μικροπαραγωγών και, εντέλει, την οικονομική εξόντωση και εκδίωξη από τον κλάδο των μικρών και μικρομεσαίων. Το υπουργικό πλάνο τέθηκε σε εφαρμογή την 5η Μαΐου, καθώς, όπως καταγγέλλει το Επιμελητήριο Μεσσηνίας, ο κ. Στουρνάρας υπέβαλε στο Eurogroup ένα σχέδιο για την «Ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας τα επόμενα δέκα χρόνια», αμελώντας επιδεικτικά να συζητήσει το περιεχόμενό του με τα συναρμόδια υπουργεία και τους εμπλεκόμενους κλάδους. Το σχέδιο-σοκ δείχνει το δρόμο προς την ανεργία σε χιλιάδες αγρότες και μικροεπιχειρηματίες, αφού προβλέπει ότι ως το 2024 θα πρέπει να λειτουργούν σε όλη την επικράτεια μόλις δύο φαραωνικές επιχειρήσεις, δύο ελαιοτριβεία και τρία συσκευαστήρια φρούτων και λαχανικών, τα οποία θα ελέγχουν το σύνολο της παραγωγής..."

Η είδηση είναι ενδιαφέρουσα για δύο λόγους: α) γιατί έγινε γνωστή από το Εμποροβιομηχανικό Επιμελητήριο Μεσσηνίας (την εκλογική περιφέρεια δηλ. του κυρίου Σαμαρά) το οποίο κάθε άλλο παρά "αριστεροκρατείται" (και δεν έχει λόγους να "διαβάλει" την κυβέρνηση) και β) δείχνει τη διάθεση ορισμένων κύκλων της κυβέρνησης για να περάσει όχι μόνο το σύνολο της δημόσιας περιουσίας στα χέρια "λίγων" έναντι πινακίου φακής, αλλά τα κομμάτια του πρωτογενή τομέα τα οποία είναι σημαντικά για την ελληνική οικονομία και την ευρωπαϊκή αγροτική παραγωγή.

Δεν χρειάζεται να σημειώσουμε το πόσο σοβαρό είναι αυτό το σχέδιο: λίγα συσκευαστήρια και ελαιοτριβεία σημαίνει μικρός ανταγωνισμός τιμών προς τον παραγωγό, αφού όποιος θέλει να "βγάλει λάδι" θα έχει λίγες επιλογές, οι οποίες μάλιστα θα είναι και κοστοβόρες (αφού η μεταφορά μέχρι το συσκευαστήριο σε πολλές περιπτώσεις επιβαρύνει τον παραγωγό - έμμεσα ή άμεσα). Αυτό σημαίνει μικρότερο συνολικό όφελος για τον παραγωγό και υπερσυγκέντρωση της παραγωγής. Το ίδιο ισχύει και φυσικά και για συσκευαστήρια φρούτων ή λαχανικών. Αυτό με τη σειρά του πρακτικά σημαίνει ότι δεκάδες μικροπαραγωγοί θα βγουν "εκτός παιχνιδιού" αφού θα είναι ασύμφορο να έχεις δικές σου εκτάσεις, δεδομένου του δανεισμού που κατά κανόνα τις συνοδεύει. Χαμηλά κέρδη, σημαίνει περισσότερα μη εξυπηρετούμενα δάνεια - τα οποία στον αγροτικό τομέα έχουν πλέον περάσει σε μια ιδιωτική τράπεζα (την Τράπεζα Πειραιώς) που προφανώς και δεν ασκεί "κοινωνική πολιτική". Έτσι έχουμε "μ' ένα σμπάρο δυο τριγόνια" - και οι εκτάσεις περνούν κάτω από τραπεζικό έλεγχο και η παραγωγή ελέγχεται από λίγους και προωθείται κατά το δοκούν.

Βέβαια αυτό ακούγεται σα σενάριο επιστημονικής φαντασίας...Αλλά με τα τόσα που έχουμε δει να γίνονται πραγματικότητα, τίποτα δεν μας εκπλήσσει πλέον στην χώρα μας... 

"Κυβέρνηση κοινωνικών εκβιασμών" η κυβέρνηση κατά τους Έλληνες δικαστές

Έχουμε ξαναγράψει στο παρελθόν ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τη Δικαιοσύνη σαν κάτι εντελώς υποχρεωτικό, χωρίς όμως να σέβεται τις αποφάσεις της - και ειδικά εκείνες που δεν τη συμφέρουν. Η μόνιμη δικαιολογία της όταν δεν εφαρμόζει τις αποφάσεις αυτές, είναι ότι "λόγοι εθνικού συμφέροντος επιβάλλουν διαφορετικά". Και με αυτό την αισχρή - και καθαρά φασιστική - δικαιολογία θεωρεί ότι "καθαρίζει". Όμως κάπου εδώ έρχονται οι Έλληνες δικαστές να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους, με μια ιδιαίτερη σκληρή ανακοίνωση της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών. Σ' αυτή - και με αφορμή την υπόθεση των καθαριστριών -  καταφέρονται κατά της κυβέρνησης και του υπ. Οικονομικών κάνοντας λόγο για «κοινωνικό εκβιασμό» και επίκληση της Δικαιοσύνης μόνο όταν οι αποφάσεις της, είναι αρεστές.  Τα περιθώρια που αφήνουν για παρερμηνείες οι δικαστικοί είναι λίγα καθώς μιλούν ξεκάθαρα κοινωνικό εκβιασμό που επιχειρείται από το ΥΠΟΙΚ μέσω διαρροών, σύμφωνα με τις οποίες σε περίπτωση που τα δικαστήρια κρίνουν αντισυνταγματικές περικοπές αποδοχών επαγγελματικών ομάδων ή περικοπές συντάξεων, τότε αυτόματα θα εφαρμόζονται νέα μέτρα να καλυφθεί το δημοσιονομικό κόστος.   Οι δικαστές εκφράζουν την έντονη ανησυχία τους για τη σταθερή άρνηση της Εκτελεστικής Εξουσίας να συμμορφώνεται σε δικαστικές αποφάσεις που παρεκκλίνουν από την πολιτική της, φωτογραφίζοντας τις καθαρίστριες του ΥΠΟΙΚ.   Τέλος η Ένωση Διοικητικών Δικαστών αφήνει αιχμές για τις σχέσεις Δικαιοσύνης – κυβέρνησης αναφέροντας πως «η Εκτελεστική Εξουσία οφείλει να σέβεται τις δικαστικές αποφάσεις σε κάθε περίπτωση και όχι να επικαλείται την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης μόνο όταν αυτές είναι αρεστές». 

Νομίζουμε ότι είναι ξεκάθαρο ότι ανάμεσα στους δικαστικούς υπάρχουν δύο τάσεις: αυτοί που πραγματικά κρίνουν με βάση το νόμο υπέρ του λαού - και είναι στη πλειοψηφία τους οι διοικητικοί δικαστές και οι εργατοδίκες - και μια μερίδα που λιμαίνεται το ΣτΕ και αποφασίζει ακολουθώντας τις αποφάσεις της κυβέρνησης, κρίνοντας διαφορετικά μόνο στις υποθέσεις εκείνες που δεν μπορεί να κάνει αλλιώς (όπως στην περίπτωση του νερού), αδιαφορώντας τελείως για το Σύνταγμα και τις επιταγές του.

Ας ελπίσουμε ότι θα επικρατήσει η πρώτη τάση - για το καλό όλων μας.

(Ολόκληρη η ανακοίνωση των δικαστικών αναφέρει: «το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών εκφράζει την έντονη ανησυχία των διοικητικών δικαστών για τη σταθερή άρνηση της Εκτελεστικής Εξουσίας να συμμορφώνεται σε δικαστικές αποφάσεις που παρεκκλίνουν από την πολιτική της. Στο ίδιο κλίμα, οι διοικητικοί δικαστές αποδοκιμάζουμε τον κοινωνικό εκβιασμό που επιχειρείται δια μέσω των ευρείας δημοσιότητας πρόσφατων διαρροών του Υπουργείου Οικονομικών, σύμφωνα με τις οποίες σε περίπτωση που τα δικαστήρια κρίνουν αντισυνταγματικές περικοπές αποδοχών επαγγελματικών ομάδων ή περικοπές συντάξεων, τότε το προκύπτον δημοσιονομικό κόστος θα καλύπτεται με νέα μέτρα που θα θίγουν τις ίδιες επαγγελματικές ομάδες στις οποίες αφορούν οι συγκεκριμένες αποφάσεις. Η Εκτελεστική Εξουσία οφείλει να σέβεται τις δικαστικές αποφάσεις σε κάθε περίπτωση και όχι να επικαλείται την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης μόνο όταν αυτές είναι αρεστές»)

"Οι ψεκασμένοι της κυβέρνησης" - μέσα στο μυαλό του Σαμαρά και του Βενιζέλου

Δεν χρειάζεται να είσαι ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ακραιφνής αντι-μνημονιακός για να καταλάβεις ότι αυτός ο ανασχηματισμός αποτελεί από μόνος του μια παραδοχή ότι "το μαγαζί κλείνει". Χωρίς ούτε ένα πρόσωπο ν' αποπνέει εμπιστοσύνη ότι τα πράγματα θ' αλλάξουν, χωρίς ούτε μια κίνηση που να λέει στο κόσμο ότι "ναι ρε παιδιά, κατάλαβα τι ψηφίσατε πριν λίγες μέρες", χωρίς ούτε μια διάθεση αλλαγής πολιτικής, ανακύκλωσαν τους ίδιους και τους ίδιους, αυξάνοντας υφυπουργούς ώστε να κρατήσει (σαν άγκυρα) όσο το δυνατόν περισσότερους αγκιστρωμένους στο καράβι που βουλιάζει (46 τον αριθμό - ούτε η πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν είχε τόσους!)...Και μάλλον δεν χρειάζεται να είσαι απ' αυτούς που υποστηρίζουν ότι "μας ψεκάζουν", για να πεις ότι "δεν μπορεί, αν κάποιος ψεκάζετε σ' αυτήν την χώρα αυτοί είναι ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος".

Για τα πρόσωπα πολλά γράφτηκαν τις τελευταίες ώρες και ό,τι και να πει κανείς είναι λίγο. Η μεγαλύτερη έκπληξη απ' όλες βέβαια ήταν ο κ. Χαρδούβελης, που αποτελεί τρανή απόδειξη ότι στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλαίας τους υπουργούς δεν τους διορίζει ο Πρωθυπουργός αλλά ο προηγούμενος Υπουργός Οικονομικών με τη σύμφωνη γνώμη της τρόικας. Είναι η πρώτη φορά μεταπολιτευτικά που η αλλαγή σκυτάλης γίνεται μ' ένα στυλ "παιδιά, δεν μπορώ να κάτσω μαζί σας άλλο να παίξω μονόπολη, θα φωνάξω το ξαδερφάκι μου όμως να πάρει τη θέση μου στο ταμείο" - μια ακόμα πρωτιά λοιπόν για τον κύριο Σαμαρά. Για το ιστορικό του εν λόγω κυρίου δεν θα γράψουμε πολλά - θ' αρκεστούμε να σας παραπέμψουμε σ' αυτά που η κ. Βούλτεψη (νυν κυβερνητικός εκπρόσωπος και συνεργάτης από δω και πέρα του κ. Χαρδούβελη) έγραψε πριν από 2 περίπου χρόνια. Το άρθρο της είναι αποκαλυπτικό και εξαιρετικά ενδιαφέρον...

Από κει και πέρα έχουμε την επιστροφή του -3ου πιο ερωτευμένου με την καρέκλα ανθρώπου στη σημερινή Βουλή - Ανδρέα Λοβέρδου. Αφού έκανε μπάχαλο το ασφαλιστικό, αφού διέλυσε τον τομέα της υγείας, αφήνοντας μεγαλύτερα χρέη από αυτά που άφησε ο Καλλιγούλας καίγοντας την Ρώμη, επιστρέφει από την "ασκητική του αυτοεξορία" στα υπουργικά έδρανα στον τομέα της Παιδείας. Ας ελπίσουμε ότι οι εκλογές θα τον προλάβουν, γιατί προβλέπουμε να μένουμε ένα σχολείο (δημοτικό) ανά νομό και δύο πανεπιστήμια (συνολικά) στην χώρα. 

Θέση στη φιλόξενη αγκαλιά της κυβέρνησης βρήκε όμως και ο κύριος Ντινόπουλος, ο οποίος έτσι ξεπλήρωσε τις προεκλογικές κορώνες του ενάντια στο ΣΥΡΙΖΑ καθώς και ο κύριος Βορίδης, ο οποίος συνεχίζει την παράδοση του "ακροδεξιό γομάρι στο Υπουργείο Υγείας". Τελικά η προδοσία πληρώνει στην χώρα μας - και ο κύριος Καρατζαφέρης δε θα πρέπει να αισθάνεται καλά με αυτό (μαζί με όλους εμάς βεβαίως). Θα τολμήσουμε να προβλέψουμε ότι μετά τον κύριο Βορίδη θα έρθει ο κύριος Αθανάσιος Πλεύρης (ο οποίος θα έχει και την εμπειρία του ΕΟΦ στο μεταξύ - σαν τους δανεικούς του Ολυμπιακού στο Λεβαδειακό ένα πράγμα). Ο ερχομός του κυρίου Ορφανού στο Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης έρχεται να συμπληρώσει επίσης το "καρέ" της επιστροφής των αποτυχημένων βουλευτών - η προηγούμενή του θητεία ως υφυπουργού Αθλητισμού προκάλεσε ποταμούς δακρύων στις αθλητικές ομοσπονδίες και ήταν η χαρά της "απευθείας ανάθεσης" (σε βαθμό που μόνο με τον Γ.Λιάνη θα μπορούσε να συγκριθεί). Έχοντας χαράξει λοιπόν πορεία εκεί, συνεχίζει στην Βόρεια Ελλάδα...

Για τους δεκάδες υφυπουργούς πολλά μπορούμε να πούμε. Αλλά ξεχωρίζουν τρείς: 1) Η Άντζελα Γκερέκου. Έχοντας αποτύχει να περάσει στο 2ο γύρο των περιφερειακών εκλογών, βρήκε μια θέση να συμπληρώσει το χαρτζιλίκι της σαν υφυπουργός. Καλοφάγωτα. 2) Πάρις Κουκουλόπουλος. Αν ήταν ταινία θα είχε τίτλο "ο τελευταίος ΠΑΣΟΚος". Αγωνίστηκε όσο κανείς άλλος στα τηλεοπτικά πάνελ, θυμίζοντας τον Κώστα Πρέκα στο "Όχι!". Δικαίως γυρίζει στην κυβέρνηση, έστω και αν στις προηγούμενες παρουσίες του έλαμψε δια της απουσίας του και 3) Νότης Μηταράκης. Αποτελεί μια ακόμα απόδειξη το πόσο στην πλάκα έχει πάρει ο Αντώνης Σαμαράς τον τομέα της ανάπτυξης στην χώρα μας. Προφανώς, βλέποντας ότι δεν υπάρχει φως ούτε με λάμπα στύλου της ΔΕΗ, αποφάσισε να αντιμετωπίσει το εν λόγω υπουργείο ως "πάρκινγκ δευτεροκλασάτων νεοδημοκρατών", ανάλογο με τους παιδικούς σταθμούς τον Αύγουστο: "δεν υπάρχουν άλλοι ανοιχτοί και αφήνουμε τα παιδιά όπου βρούμε. Ένας μήνας είναι θα περάσει".

Θα περάσει...Αλλά θ' αντέξουμε μέχρι τέλους; O χρόνος θα δείξει

"Η επιλογή ασφαλιστικού συμβούλου", το ασφαλιστικό μας σύστημα και η ιδιωτική ασφάλιση στην χώρα μας

Η προβεβλημένη είδηση στο site του in.gr, φαντάζει "αθώα" και θεωρητικά πολύ χρήσιμη - με τίτλο "πως να επιλέξετε ασφαλιστικό σύμβουλο διαβάζουμε":
"Μια ασφαλιστική σύμβαση, ειδικά αν αυτή αφορά τους κλάδους υγείας και ζωής, αποτελεί μια μακροχρόνια δέσμευση. Θα μπορούσαμε να πούμε χωρίς υπερβολή, ότι επιλέγοντας την ασφαλιστική μας εταιρεία ουσιαστικά επιλέγουμε έναν μακροχρόνιο συνεργάτη από τον οποίο εξαρτάται, ανάλογα με την ασφάλιση, το μελλοντικό μας εισόδημα ή ένα κεφάλαιο στο οποίο μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε περίπτωση ανάγκης. Ειδικά αν αναλογιστούμε πως η αλλαγή ασφαλιστικής είναι μια πολύ δύσκολη διαδικασία, η επιλογή αυτού του συνεργάτη θα πρέπει να γίνει πολύ προσεκτικά και μετά από έρευνα."

Εδώ κάπου σαν ελεύθεροι επαγγελματίες που πληρώνουν γύρω στα 4 χιλιάρικα τον χρόνο στην υποχρεωτική μας, δημόσια ασφάλιση (χώρια τα έξτρα σε γιατρούς που πλέον δεν καλύπτονται από τον ΕΟΠΠΥ, νοσοκομεία, συμμετοχή σε φάρμακα και εξετάσεις), αρχίζουμε "να ανεβάζουμε στροφές". Γιατί θα πρέπει να έχουμε ιδιωτική ασφάλεια, όταν πληρώνουν τόσα κερατιάτικα στη δημόσια ασφάλιση; Γιατί το κράτος δεν κάνει το αυτονόητο, δηλ. να δώσει αξία στα χρήματα που πληρώνουμε - όσοι πληρώνουν πλέον γιατί υπάρχει κόσμος που πλέον ΔΕΝ έχει να πληρώσει - και απαξιώνει το Εθνικό Σύστημα Υγείας ώστε να μας στρέψει σε ιδιωτικές ασφαλίσεις που θα παίρνουν πολλά και θα ψάχνουν ευκαιρίες να ΜΗΝ μας καλύψουν εφευρίσκοντας δεκάδες διαφορετικές δικαιολογίες;

Το άλλο εξοργιστικό ερώτημα είναι το εξής: γιατί το κράτος έχει φτιάξει νομοθετικά ένα σύστημα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του κάθε "αρπάχτρα" τύπου Ασπίς Πρόνοια που "η αλλαγή ασφαλιστικής είναι μια πολύ δύσκολη διαδικασία" και στην οποία κάποιος μένει σιδεροδέσμιος πληρώνοντας χωρίς να περιμένει κάτι, με τις αποδόσεις και τo να πάρει κανείς τα προσδοκόμενα απλά και γρήγορα να είναι τόσο δύσκολο όσο και το να βρεις τους αριθμούς στο Τζόκερ;

Τα πράγματα βέβαια δεν είναι απλά. Το κυριακάτικο "Παρόν" σημειώνει ότι τα ωφειλόμενα του Δημοσίου στον χώρο της υγείας ξεπερνούν τα 800 εκατομμύρια ευρώ. Σημειώνεται επίσης ότι οι ενοποιήσεις ταμείων θα φέρουν νέες μειώσεις στις παροχές και στις συντάξεις (κάτι που ήδη είναι στην πορεία με το νόμο Λοβέρδου), την ίδια στιγμή που οι εισφορές θ' αυξάνονται - γιατί πολύ απλά οι εργοδοτικές εισφορές θα μειώνονται και από κάπου θα πρέπει να καλυφθεί η χασούρα. Αυτό δε θα γίνει άμεσα, αλλά θα γίνει. Επίσης με το εφάπαξ να οδηγείται σταδιακά σε εξαφάνιση και τις επικουρικές σε εξαϋλωση, προχωρούμε στη δημιουργία μιας ανάγκης για τη δημιουργία ενός σταθερού εισοδήματος για τα γεράματα - μια ανάγκη που πάντα υπήρχε αλλά ποτέ δεν ήταν (τα τελευταία 25 χρόνια) τόσο επιτακτική και τόσο δύσκολο να καλυφθεί... Άρα μπαίνουμε σε καινούργιο φαύλο κύκλο, ο οποίος είναι έτσι φτιαγμένος ώστε να σπρώξει τους πολίτες σε κάτι που δεν μπορούν να πληρώσουν και που δεν έπρεπε να χρειάζονται - στην ιδιωτική ασφάλιση...

Και όλα αυτά με τους πολίτες έρμαια ενός αδιαφανούς ιδιωτικού τομέα, που για να είμαστε ειλικρινείς λειτουργεί εις βάρος των πολιτών ακόμα και σε χώρες που έχουν οργανωμένα "συστήματα ασφαλείας"για τους ασφαλισμένους. Αλλά και εδώ υπάρχει και η μεγάλη αποτυχία του μνημονιακού κατεστημένου: όχι μόνο απορρυθμίζει τους βασικούς τομείς για τους οποίους οι πολίτες πληρώνουν φόρους και εισφορές (υγεία - ασφαλιστικό - κοινωνική πρόνοια - παιδεία) αλλά το κάνει με τέτοιο τρόπο ώστε να μην υπάρχει ουσιαστική διέξοδος για τα εκατομμύρια εγκλωβισμένων. Γιατί κύριοι...Δεν έχουμε όλοι άλλα 2-3 χιλιάρικα τον χρόνο να δίνουν στις ασφαλιστικές. Όχι με 700 και 800 ευρώ μισθό τον μήνα - για 10 ώρες δουλειά...

(Για το ότι ο ΔΟΛ θεωρεί αναγκαίο να δημοσιεύει "άρθρα" για την "ανάγκη επιλογής ασφαλιστικού συμβούλου" δεν θα γράψουμε κάτι. Οι άνθρωποι κάποιους εξυπηρετούν. Το θέμα είναι να μην "τσιμπάει" ο κόσμος που διαβάζει...)

Η Aegean, η Ryanair και τα "φθηνά" εισιτήρια (που κοστίζουν ακριβά)

Ο ερχομός της Ryanair στα αεροπορικά πράγματα έφερε καινούργια ήθη και έθιμα στις διάφορες "παραδοσιακές" αεροπορικές εταιρείες. Η επιτυχία της εταιρείας, που βγάζει χρήματα όχι από τους ναύλους καθεαυτούς αλλά ζητώντας παραχωρήσεις και έμμεσες χορηγίες από τους διαχειριστές των αεροδρομίων και τους τοπικούς ξενοδόχους και εμπορικούς συλλόγους (κάτι που κάνει και στην Ελλάδα) και  χρεώνοντας αρκετά ακριβά τις υπόλοιπες υπηρεσίες της όπως η βαλίτσα, η εκτύπωση του εισιτηρίου, το φαγητό στο αεροπλάνο και κάνοντας οικονομία πληρώνοντας ψίχουλα τους εργαζόμενούς της και πετώντας σε "μακρινά" αεροδρόμια (πλην ορισμένων εξαιρέσεων), άνοιξε την όρεξη και στους υπόλοιπους που προσπάθησαν ν' αντιγράψουν (ανεπιτυχώς στις περισσότερες περιπτώσεις) την επιτυχία της εταιρείας.

Μια από αυτές τις εταιρείες είναι και η Aegean. Η εταιρεία του κυρίου Βασιλάκη, αφού κατάφερε να βγάλει εκτός μάχης και να εξαγοράσει την Ολυμπιακή (διαβάστε εδώ τι είχαμε γράψει όταν ανακοινώθηκε η είδηση), εκμεταλλευόμενη τις διασυνδέσεις του εν λόγω επιχειρηματία με ανώτερα κυβερνητικά στελέχη της ΝΔ (κυρίως) και του ΠΑΣΟΚ (δευτερευόντως) και την χρόνια απαξίωση της εταιρείας από τις κυβερνήσεις του πρώην δικομματισμού, νόμιζε ότι θα "κάνει πάρτυ", κρατώντας στα χέρια της την πλειοψηφία των κερδοφόρων δρομολογίων που την απασχολούσαν (δηλ. προς κεντρική και Β. Ευρώπη και εντός των συνόρων). Μπορεί ο εσωτερικός ανταγωνισμός να ήταν ανύπαρκτος και οι μεγάλες εταιρείες να μην ενδιαφέρονταν για την επέκταση δρομολογίων προς την χώρα μας, αλλά δεν υπολόγιζε ότι ο μόνος δρόμος για τη διατήρηση της κερδοφορίας της Ryanair ήταν η επέκταση. Αυτό θα μπορούσε να γίνει μόνο με την είσοδό της τελευταίας σε αγορές μικρές για τους άλλους, αλλά "σημαντικές" γι' αυτήν.

Στο δεύτερο σημείο που απέτειχε ο κύριος Βασιλάκης και η Aegean ήταν να καταλάβει ότι η προσαρμογή της Aegean δεν μπορούσε να γίνει με το ν' αρχίσει η εταιρεία να λειτουργεί ακριβώς με τους ίδιους όρους που λειτουργεί η Ryanair. Η διαφορά θα έπρεπε να γίνει με την προσφορά επιπλέον υπηρεσιών για το ίδιο κόστος και με έμφαση στην ποιότητα. Δυστυχώς όμως κάτι τέτοιο δεν έγινε: τα standards της εταιρείας άρχισαν να πέφτουν, η εταιρεία έγινε πιο "σκληρή" σε θέματα αποσκευών (ακολουθώντας τακτικές που θα ζήλευε ακόμα και η Ryanair) και η κατάληξη όλων ήταν η εισαγωγή νέων "φθηνότερων" ναύλων που όμως δεν έχουν μαζί τους αποσκευές. Σ' αυτό δεν θα υπήρχε πρόβλημα αν δεν υπήρχε ένα μικρό θεματάκι: το κόστος του φθηνότερου ναύλου είναι ακριβώς εκείνο του προηγούμενου φθηνότερου εισιτηρίου τους (+- 5 ευρώ) το οποίο όμως περιλάμβανε και μια βαλίτσα στην μπαγκαζιέρα του αεροπλάνου. Έτσι στην πραγματικότητα η τιμή των εισιτηρίων της αυξήθηκε και παραμένει μεγαλύτερη ακόμα και αν τα εισιτήρια αγοραστούν σε περίοδο εκπτώσεων (σε σύγκριση πάλι με τις αντίστοιχες σε παλαιότερες εκπτωτικές περιόδους). Απλώς οι τιμές κρατήθηκαν στα προηγούμενα επίπεδα με ΑΦΑΙΡΕΣΗ των προσφερόμενων υπηρεσιών.

Το τραγικότερο; Οι τιμές της παραμένουν ακριβότερες από αυτές της Ryanair - ειδικά στα δρομολόγια του εσωτερικού (π.χ. με Ryanair ένα εισιτήριο μεταξύ Αθηνών και Χανίων στην περίοδο των Χριστουγέννων κοστίζει 66 ευρώ ενώ με Aegean 114, ενώ και οι διαφορές μεταξύ Αθηνών και Λονδίνου είναι ακόμα μεγάλες για την ίδια περίοδο).

Για την ώρα η εταιρεία αντέχει. Τα καταφέρνει γιατί έχει κάποια συγκριτικά πλεονεκτήματα π.χ. καλές ανταποκρίσεις από το εσωτερικό για προορισμούς του εξωτερικού, μεγαλύτερο δίκτυο για εντός Ελλάδος προορισμούς, φτηνότερη χρέωση αποσκευής (το οποίο όμως και πάλι δεν καλύπτει πολλές φορές τη διαφορά στην τελική χρέωση) και το όνομα της Ολυμπιακής (κάτω από την οποία κάνει δρομολόγια σε αρκετούς προορισμούς και το οποίο ακόμα "μετράει" σε πολλούς). Η αλήθεια όμως είναι μία: αν δεν γίνουν αλλαγές νοοτροπίας και οι τιμές δε γίνουν πραγματικά ανταγωνιστικές, το μερίδιο της εταιρείας στην χώρα μας θα μειώνεται και οι ζημιές της θ' αυξάνονται, ιδιαίτερα όσο η Ryanair επεκτείνεται σε δρομολόγια εσωτερικού. Και η εταιρεία πλέον δε θα μπορεί να στηριχθεί ποια σε πολιτικούς σωτήρες. Οι ευκαιρίες της τελείωσαν.

Ο Ολυμπιακός, η εθνική στο μπάσκετ και οι πιθανότητες επιτυχίας στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα

Σε μια εποχή που ο πολιτισμός μας είναι αντιστρόφως ανάλογος του παρελθόντος μας (και που το μόνο που έχουμε να επιδείξουμε τα τελευταία χρόνια είναι αξιοπρεπείς παρουσίες σε διεθνή φεστιβάλ ταινιών που λίγοι τις βλέπουν και ακόμα λιγότεροι τις καταλαβαίνουν) ο αθλητισμός είναι ίσως ένα από τα λίγα πράγματα που μας δίνει χαρές.

Μετάλλια και επιτυχίες που βασίζονται κυρίως σε ατομική δουλειά και θυσίες και λιγότερο σε δουλειά από τις ομοσπονδίες - με ελάχιστες εξαιρέσεις. Μια από αυτές είναι το μπάσκετ. Το μπάσκετ που μπορεί μεν να εκφράζετε λόγω της τρέλας των οικογενειών Γιαννακόπουλου και των Αγγελόπουλου (που έχουν φτιάξει ομάδες που είναι σταθερά στις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης) αλλά που στηρίζετε χάρις το σχεδιασμό της ομοσπονδίας, που μπορεί μεν να λειτουργεί σταλινικά (κακώς) και να έχει οργανογράμματα περασμένων δεκαετιών (επίσης κακώς) αλλά παρόλα αυτά επειδή υπάρχει ένας υποτυπώδης σχεδιασμός, ταλέντα συνεχίζουν να παράγονται και έτσι επανδρώνονται επιτυχώς οι εθνικές και οι δυόμιση μεγάλες ομάδες της χώρας (ΟΣΦΠ, ΠΑΟ και οι Πανιώνιος/ΠΑΟΚ).

Παρόλα αυτά η εθνική ομάδα των ανδρών τα τελευταία χρόνια δεν τα πηγαίνει καλά. Οι ατυχείς επιλογές σε προπονητές και οι τραυματισμοί των πρώτων επιλογών στοίχησαν στις 2 τελευταίες διοργανώσεις. Έτσι χρειάστηκε να έρθει μια wild card (με χρηματικό αντίτιμο και τις γνωριμίες του "πατερούλη" Βασιλακόπουλου) για να μπορέσει η Ελλάδα να πάρει μέρος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (και μέσω της συμμετοχής σ' αυτό να "σιγουρέψει" και τη συμμετοχή στα τελικά του ερχόμενου Ευρωμπάσκετ). Η σημασία σ' αυτό τεράστια, αφού μια καλή εμφάνιση θα σημαίνει συμμετοχή στους ερχόμενους Ολυμπιακούς από τους οποίους απουσιάσαμε την προηγούμενη φορά (λόγω της τραγικής μας εμφάνισης απέναντι στην Νιγηρία στο Προολυμπιακό).

Η ομοσπονδία φάνηκε ν' αντιμετωπίζει το πράγμα με τη δέουσα σοβαρότητα - για πρώτη φορά μη αφήνοντας τα πράγματα στην τύχη τους (και στην καλή καρδιά του Βασίλη Σπανούλη ο οποίος έκανε "το κουμάντο" αγωνιστικά τα τελευταία χρόνια - χωρίς πάντως αποτελέσματα ανάλογα της αξίας του): αφήνοντας προσωπικές διαφορές στην άκρη προσέλαβε τον καλύτερο Έλληνα προπονητή (τον Φώτη Κατσικάρη) δίνοντάς του "χώρο" να δουλέψει (έστω και ανεπίσημα μιας και ο προηγούμενος προπονητής δεν έχει δει ακόμα την πόρτα της εξόδου λόγω οικονομικών διαφορών), ήρθε σε επαφή εγκαίρως με τους Έλληνες του ΝΒΑ (οι οποίοι φαίνονται θετικοί καταρχήν στη συμμετοχή τους στο Παγκόσμιο), κανόνισε μια αξιοπρεπή σειρά φιλικών αγώνων και γενικώς "δούλεψε" το έδαφος ώστε η ομάδα να πάει καλά στο επερχόμενο Παγκόσμιο.

Έλα όμως που τα πράγματα πήγαν εκτός σχεδιασμού λόγω των τελικών του Πρωταθλήματος...Εκεί οι αδερφοί Αγγελόπουλοι, φορτωμένοι από την κακή χρονιά και τον αποκλεισμό από το Ευρωπαϊκό Final Four, κατά τη διάρκεια των τελικών και "απείλησαν" ν' αποσύρουν τους διεθνείς του Ολυμπιακού από τις εθνικές ομάδες. Η πρώτη αφορμή ήταν η "έλλειψη ασφαλιστικών συμβολαίων" για τους παίκτες της εθνικής - κάτι που όπως αποδείκτηκε δεν υφίσταται αφού αυτά υπήρχαν και υπάρχουν σε όλες τις διεθνείς διοργανώσεις, αφήνοντας εκτεθημένους δύο ανθρώπους που θα έπρεπε να γνωρίζουν καλύτερα λόγω των πραγματικών τους γνώσεων στο αντικείμενο.  Η δεύτερη (και σοβαρότερη όπως αποδείκτηκε στην πορεία) αφορμή ήταν ο "δάκτυλος διαιτησίας" στα ηττημένα ματς του Ολυμπιακού. Εκεί το πράγμα ξέφυγε τελείως και η ομάδα του Ολυμπιακού αντί να αποδώσει την ευθύνη στις τραγικές επιλογές ξένων, στους κακούς προπονητικούς χειρισμούς και στην αδυναμία (λόγω κούρασης και τραυματισμών) του Σπανούλη να σηκώσει την ομάδα στις πλάτες του στις δύσκολες στιγμές, έδειξε τον Βασιλακόπουλο ως αιτία της ήττας.

Έτσι λοιπόν φτάσαμε τις τελευταίες μέρες πριν τις κλήσεις της εθνικής, η ομάδα να έχει γίνει ήδη "μύλος" με διαρροές από διαφόρους ότι "δε θέλουν να μετάσχουν στην εθνική γιατί είναι κουρασμένοι" και μια καχυποψία να καλύπτει τα πάντα για το τι κρύβεται πίσω από αυτές τις ανακοινώσεις και αποφάσεις. Λες και οι Έλληνες που παίζουν στο εξωτερικό ή στο NBA και θα έρθουν είναι "ξεκούραστοι" ή λιγότερο "απαραίτητοι".

Τα πράγματα βέβαια στην πραγματικότητα είναι απλά. Η συμμετοχή στην εθνική ομάδα είναι η ύψιστη τιμή. Κανείς αθλητής ομαδικού αθλήματος δεν μπήκε στο "Πάνθεον" του αθλήματός του χωρίς να έχει κατακτήσει διακρίσεις με την εθνική του ομάδα. Από την άλλη όμως δεν μπορεί ν' αποτελεί "υποχρέωση" από την οποία κάποιος θέλει να "ξεφύγει" χρησιμοποιώντας αστείες δικαιολογίες. Πόσο μάλλον όταν αυτές προέρχονται από ιδιοκτήτες ομάδων - οι οποίοι οι ίδιοι υποτιμούν το υλικό της ομάδας τους γεμίζοντας την με ξένους αμφιβόλου ποιότητας εις βάρος των μπασκετικά ανώτερων Ελλήνων. Ιδιοτελή παιχνίδια δεν χωράνε στην εθνική και δεν πρέπει αυτή να χρησιμοποιείται για την προώθηση σωματειακών συμφερόντων...Έτσι η ευκαιρία για μια καλή εμφάνιση (που φαντάζει πιθανή βάση του υλικού που διαθέτουμε ως χώρα και λόγω του "σοβαρού" προπονητή που θα έχουμε) απομακρύνεται χωρίς ακόμα να έχει παιχτεί ούτε ένα δευτερόλεπτο μπάσκετ...

Το τελευταίο είναι ο λόγος για τον οποίο γράφουμε για το συγκεκριμένο θέμα - για να δείξουμε ότι αν και έχουμε φάει τη μεγαλύτερη "σφαλιάρα" των τελευταίων 40 χρόνων δε δείχνουμε να μπορούμε να καταλάβουμε ότι όταν μας δίνονται ευκαιρίες (τις σπάνιες φορές που αυτό συμβαίνει), θα πρέπει να τις "αρπάζουμε από τα μαλλιά". Εμείς προτιμούμε "να σπέρνουμε ανέμους και να θερίζουμε θύελλες", πληρώνοντας το μεγάλο λογαριασμό στο τέλος και σκεπτόμενοι την ευκαιρία που χάσαμε... Θα μάθουμε άραγε ποτέ;

ΥΓ Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές έγινε γνωστό ότι οι 3 αθλητές του Ολυμπιακού που είχαν κληθεί στην εθνική νέων ανδρών δεν πήγαν στη συγκέντρωση της εθνικής. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι ένας εξ αυτών πήγε σε διεθνές camp στην Ιταλία όπου θα συμμετάσχει σε αγώνες. Για το πόσο μυαλό δεν έχουν ούτε αυτοί, ούτε οι ιδιοκτήτες του Ολυμπιακού δεν το σχολιάζουμε...

Τα "μυστήρια" της ψήφου των μουσουλμάνων της Θράκης

Τ' αποτελέσματα των ευρωεκλογών πέρα από την μεγάλη αποχή, είχε να δώσει σε πολλούς και μια ακόμα έκπληξη: ένα κόμμα "άγνωστο" σε πολλούς με εύηχο τίτλο ("Κόμμα Ισότητας Ειρήνης και Ελευθερίας") πήρε κοντά 42% στην Ροδόπη (και 26 χιλιάδες ψήφους) και 26% (και περίπου 15,5 χιλιάδες ψήφους) στην Ξάνθη.  Το κόμμα αυτό βέβαια δεν είναι άλλο από το "DEB" - το οποίο δημιουργήθηκε από τους τουρκογενείς μουσουλμάνους της Θράκης, ενισχύθηκε οικονομικά από το τουρκικό προξενείο με σκοπό να δημιουργήσει "ζήτημα", προωθώντας πλέον επίσημα τις θέσεις των αυτοαποκαλούμενων Τούρκων της Θράκης. Μπορεί το ποσοστά ν' ακούγονται εντυπωσιακά, αλλά αν βάλει κανείς ότι περίπου 8 χιλιάδες ψηφοφόροι ήρθαν από την Τουρκία όπου διαμένουν μόνιμα ή για σπουδές για ψηφίσουν DEB και ότι η προώθηση του συνθήματος "ψήφος στο DEB" άγγιξε τα όρια της αθέμιτης προπαγάνδας και του καταναγκασμού στα μουσουλμανικά χωριά της Θράκης, τα αποτελέσματα δεν ήταν τόσο καλά όσο θα ήθελαν οι δημιουργοί αυτού του μειονοτικού κόμματος. 

Η περίπτωση βέβαια του DEB δεν είναι καινούργια. Μειονοτικά κόμματα υπήρχαν και παλιότερα - η "Εμπιστοσύνη" και η "Αλληλεγγύη" υπήρχαν για χρόνια και εκμεταλλευόμενοι τα εκλογικά συστήματα εξέλεγαν βουλευτές (από ένα) μέχρι που μπήκε το όριο του 3% και το πράγμα κάπως "μαζεύτηκε".

Μαζεύτηκε στη θεωρία - δεν είναι τυχαίο ότι από εκείνη τη στιγμή και πέρα το τουρκικό προξενείο προώθησε δικούς του ανθρώπους σε όλα τα μεγάλα κόμματα (πλην ΚΚΕ - το οποίο αποτελεί ειδική περίπτωση), ανεβοκατεβάζοντας βουλευτές ανάλογα με ποιος έκανε τα χατήρια του ή όχι. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μουσταφά Μουσταφά (πρώην βουλευτής του Συνασπισμού) έχασε πάνω από τα 2/3 των ψήφων του ανάμεσα στις 2 εκλογικές αναμετρήσεις του 1996 και του 2000, όταν δεν απάντησε στα "κελεύσματα" του προξενείου.  Κλασσικότερο παράδειγμα "φυτεμένου" υποψηφίου ο Ιλχαν Ιλχαν, ο οποίος από την ΝΔ, πέρασε στο κόμμα της κυρίας Μπακογιάννη, δεν εκλέχθηκε και μετά μετακόμισε αμέσως στην ΔΗΜΑΡ (!!!) όπου απέτυχε να εκλεγεί κι εκεί λόγω εκλογικού συστήματος (για ν' αποχωρήσει ΚΑΙ από την ΔΗΜΑΡ μετά τις εκλογές). Αν αυτό δεν ονομάζεται αριβισμός και κατευθυνόμενη ψήφος, δε γνωρίζουμε τι μπορεί να χαρακτηριστεί.

Αυτά σα γενική εξήγηση των πραγμάτων... Το γιατί τα πράγματα είναι έτσι στην Θράκη είναι εύκολο να το βρει κανείς - συνοψίζοντας έχουμε τα εξής:

α) το ελληνικό κράτος - δηλ. τα ελληνικά κόμματα - αδιαφορούν για την μειονότητα. Και όταν λέμε αδιαφορούν, δεν εννοούμε το ότι οι μουσουλμάνοι δεν "επιδοτούνται" ποικιλοτρόπως. Πλέον και κίνητρα για σπουδές υπάρχουν και οι συνθήκες στο στρατό και τις δημόσιες υπηρεσίες είναι πολύ καλές γι' αυτούς, ενώ πλέον αντιμετωπίζονται ως ίσοι Έλληνες πολίτες. Εννοούμε ότι δεν υπάρχει φροντίδα για την παιδεία των μουσουλμανοπαίδων σε βαθμό που να φαίνεται ότι υπάρχει ένα κράτος που ενδιαφέρεται γι' αυτούς. Επιτρέπουν στο προξενείο να "κάνει" κουμάντο, να διατηρεί "ψευτομουφτήδες", να χαρίζει (κυριολεκτικά) χρήματα, χρηματοδοτώντας δορυφορικές κεραίες και βάζοντας πόδι σε οτιδήποτε γίνεται, ενισχύοντας την γκετοποίηση της μειονότητας: είναι χαρακτηριστικό π.χ. ότι μόνο ένας Έλληνας μουσουλμάνος έχει παίξει στην εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου (σε επίπεδο Ελπίδων). Και αυτό γιατί πολύ απλά οι μουσουλμάνοι "παίζουν" με είτε με μουσουλμάνους είτε με Τούρκους περνώντας τα σύνορα. Το δε αθλητικό σωματείο "ΓΣ Κομοτηνής" στο μπάσκετ (για χρόνια στην Α2) είχε ελάχιστους μουσουλμάνους στις μικρές της ομάδες. Όχι γιατί οι άνθρωποι δεν ήθελαν - απλά γιατί το προξενείο το απαγόρευε.

β) τα ελληνικά κόμματα κάνουν "το χατήρι" στο προξενείο. Έχοντας τη χαζοχαρούμενη λογική ότι "αν είναι στο μαντρί είναι ελεγχόμενοι", και για να εκμαιεύσουν ψήφους, κατεβάζουν - στην κυριολεξία - όλα τα "φρούτα" που "εγκρίνει" το προξενείο. Από τους εκλεγέντες μουσουλμάνους βουλευτές της πρόσφατης Βουλής, μόνο ένας δε θεωρείται άμεσα ελεγχόμενος από το προξενείο και δεν έχει παραστεί σε εκδηλώσεις "τούρκικων" σωματείων (τα οποία παρεπιπτόντως δεν σταματούν στο να μιλούν για "τουρκική μειονότητα" αλλά προχωρούν και παραμέρα μιλώντας για ένωση). Αυτό λέει πολλά και το τελευταίο παράδειγμα των ευρωεκλογών όπου υποψήφιοι στις περιφερειακές εκλογές με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ / Ελιά υποστήριζαν ανοιχτά το DEB, τα λέει δυστυχώς όλα.

γ) Στην μειονότητα το ποσοστό των τουρκογενών είναι περίπου 50%. Το υπόλοιπο είναι Πομάκοι και ένα ποσοστό γύρω στο 15% είναι αθίγγανοι. Το ελληνικό κράτος παρά τις μεγαλοστομίες, ποτέ δεν έδωσε σημασία στα δύο μικρότερα κομμάτια της μειονότητας, υιοθετώντας την αχαρακτήριστα βλακώδη λογική του (εκλογικά παντελώς αποτυχημένου) υποψηφίου βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Χριστόπουλου ότι "η μειονότητα είναι ένα πράγμα". Αποτέλεσμα; Οι μικροί μουσουλμάνοι μαθαίνουν ότι είναι "Τούρκοι" από το σχολείο ενώ αυτοί που αντιδρούν στο γενικευμένο χαμό, απομονώνονται. Προφανώς και αυτή η αντίληψη δεν είναι σωστή - μια απλή ιστορική ανάγνωση καθιστά τις απόψεις αυτές όχι μόνο εθνικά επικίνδυνες αλλά κυρίως ανιστόρητες. Περισσότερο ουσιαστικό ενδιαφέρον  (για την προώθηση της γλώσσας και των ιδιαιτεροτήτων) θα έδινε λύσεις σε πολλά ζητήματα στην περιοχή.
Δεν είναι τυχαίο ότι επιτρέπεται στην Τουρκία να χρησιμοποιεί τον όρο "τουρκική μειονότητα" ενώ η μειονότητα (και βάση τη συνθήκη της Λωζάνης) είναι μουσουλμανική - αφού είναι θρησκευτική και μόνο.

Πάντως παρά τα συνεχιζόμενα λάθη από πλευράς κομμάτων και κράτους, τα πράγματα εκλογικά δεν μπορούν να "εκτροχιαστούν". Το DEB έχει πιάσει "ταβάνι" και αυτό το κατάφερε έχοντας κάνει μια πρωτοφανή κινητοποίηση.

Ο κίνδυνος είναι αλλού. Ο έμμεσος "έλεγχος" μειονοτικών βουλευτών μετεξελίσσεται σε άμεση κομματική εκπροσώπηση. Ό,τι δηλαδή είχε επιχειρήσει πριν μερικά χρόνια το "Ουράνιο Τόξο" - σε μεγαλύτερη κλίμακα. Αν δεν αλλάξουν τα πράγματα ένα είναι το σίγουρο: οι πιέσεις προς την χώρα μας να "ενδώσει" σε γενικευμένες μειονοτικές απαιτήσεις θα γενικευτούν και δυστυχώς η παρούσα κατάσταση της χώρας δε μας πείθει ότι θα υπάρξουν οι κινήσεις για να μη βρεθούμε ως χώρα προ εκπλήξεως...

Ίδρυμα Αποκατάστασης (Ακρο)Δεξιών Παίδων ο "Αντώνιος ο Διοπτροφόρος"

Αυτό δεν είναι κυβέρνηση. Είναι υπηρεσία αποκατάτασης (ακρο)δεξιών παίδων. Κάτι σαν το "ΠΙΚΠΑ" του σήμερα που αφορά "τέκνα" της Δεξιάς που βρίσκονται σε κίνδυνο να χάσουν τη δουλειά τους ή "να μείνουν στο δρόμο"...Και εξηγούμαστε...

Από την μια έχουμε τον Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο - το γνωστό Υπουργό Παιδείας με χώρο δράσης τον Πειραιά. Ο εν λόγω κύριος σε μια προσπάθεια ακόμα να ενισχύσει τον κ. Μώραλη στον αγώνα του να πάρει τον Δήμο Πειραιά, προσέλαβε τον Γιώργο Ανατολάκη (το γνωστό πρώην ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού και πρώην βουλευτή του ΛΑΟΣ), σε θέση μετακλητού υπαλλήλου του Υπουργείου Παιδείας, μεταστρέφοντας τον τελευταίο από υποστηρικτή του κύριου Μιχαλολιάκου σε φανατικό υποστηρικτή του κύριου Μώραλη. Πως είναι δυνατόν ο κύριος Ανατολάκης να είναι μετακλητός στο Υπουργείο Παιδείας - στο οποίο προφανώς δεν περνάει παρά μόνο για να πει μια καλημέρα από καιρού εις καιρόν  - σε θέση γραφείου, όταν έχει τελειώσει μόνο το Δημοτικό και αυτό με το ζόρι; Ξεπερνώντας όμως και αυτό το ερώτημα, υπάρχει και η ηθική διάσταση του πράγματος... Σε μια εποχή που η ανεργία έχει φτάσει στο κόκκινο (και πιο πάνω από αυτό), έχουμε έναν άνθρωπο που έβγαλε εκατομμύρια από το ποδόσφαιρο, κατάφερε να εκλεγεί βουλευτής επί 4ετία (κατά την οποία άφησε το στίγμα του για τις δηλώσεις για το αν έπρεπε να κληθεί στην Εθνική ποδοσφαίρου ο Ντανιέλ Μπατίστα όντας μαύρος), "μαζεύοντας" και από κει ένα σεβαστό πόσο και τώρα παίρνει ένα 800άρι τον μήνα για να χαιρετάει τον κύριο Αρβανιτόπουλο και ν' ανταλλάσουν απόψεις για την 11άδα του Ολυμπιακού. Είμαστε σίγουροι ότι ο κύριος Αρβανιτόπουλος θα μπορούσε να "ενεργοποιήσει" στη θέση αυτή κάποιον άλλο από τους δεκάδες Ολυμπιονίκες που έχουν προσωπαγή θέση στο Υπουργείο ή να βρει ένα απόφοιτο πανεπιστημίου... Και εν πάση περιπτώση αν ήθελε κάποιον ν' ανταλάσσει ποδοσφαιρικές απόψεις θα μπορούσε να προσλάβει τον κύριο Αλέφαντο που στο κάτω-κάτω υπήρξε και προπονητής μεγάλων ομάδων... Βέβαια ο κύριος Ανατολάκης δεν είναι ο πρώτος ή ο μόνος ακροδεξιός που βρίσκει μια όαση στην αγκαλιά της ΝΔ. Είναι και ο κύριος Πλεύρης ο οποίος δίνει τα φώτα του στον Ελληνικό Οργανισμό Φαρμάκων - προφανώς μιλάει για τις παρενέργειες που έχουν ορισμένα σκευάσματα στα οποία κατέφυγε όντας κολλητός του κυρίου Άδωνι - Σπυρίδωνα Γεωργιάδη.

Από την άλλη  έχουμε τον υπουργό Ανάπτυξης, Κωστή Χατζηδάκη, ο οποίος διέσωσε τρεις νεοδημοκράτες δημοσίους υπαλλήλους από τη διαθεσιμότητα - από την οποία υποτίθεται διασώζονται μόνο ανάπηροι, πολύτεκνοι κ.ο.κ.. Πρόκειται για τρεις μόνιμους δημοσίους υπαλλήλους του υπουργείου, οι οποίοι είχαν αποσπαστεί σε διάφορα γραφεία πολιτικών προσώπων της Ν.Δ., και συγκεκριμένα του Γιώργου Καλαντζή, του Αρη Σπηλιωτόπουλου και στα κεντρικά γραφεία του κυβερνώντος κόμματος στη Συγγρού. Η "Εφημερίδα των Συντακτών" παρουσίασε όλες τις λεπτομέρειες της υπόθεσης - φέρνοντας στην επιφάνεια και την ουσία του πράγματος: δεν είναι το πρόβλημα οι 3 υπάλληλοι που στο κάτω-κάτω το μόνο που έκαναν ήταν να εκμεταλλευτούν τις περιστάσεις για να σωθούν από ένα ανθρωποφάγο μέτρο. Λίγοι (δυστυχώς ή ευτυχώς) δεν θα κοιτούσαν να σωθούν από τον κίνδυνο να μείνουν στο δρόμο. Το πρόβλημα είναι οι κυβερνώντες που εφαρμόζουν δύο μέτρα και δύο σταθμά στα πάντα: από την μια έχουμε την εξαίρεση από τις περικοπές των γενικών και ειδικών γραμματέων και των ειδικών συμβούλων (θέσεις κατ' εξοχήν ρουσφετολογικές), συνεχίζουμε να έχουμε διορισμούς στους προϊσταμένους με βάση τα κομματικά εύσημα και τώρα αυτό...

Συγχαρητήρια παιδιά - μπορείτε να συνεχίσετε τη δουλειά σας. Μη ξεχάσετε να συνεχίσετε να γράφετε θετικά σχόλια για την κυβέρνηση στα διάφορα blogs και sites... Οι βουλευτικές εκλογές πλησιάζουν...

(Επί του πιεστηρίου: επειδή ο κατήφορος δεν έχει τελειωμό, η κυρία Ζέτα Μακρή πρόλαβε πριν αντικατασταθεί και διόρισε αντιπρόεδρο στον ΟΚΑΝΑ τον γνωστό σε όλους από τις παρουσίες του στις εκπομπές του Στέφανου Χίου και στο "Ερωτοδικείο" Γιάννη Δαραβίγκα! Η απόφαση ανακλήθηκε μετά το απίστευτο "κράξιμο" αλλά οι εντυπώσεις μένουν...)