Αναρτήσεις
Διαβάσαμε στο "Παρόν" το παρακάτω ενδιαφέρον άρθρο σχετικά με τις επερχόμενες εκλογές - εξηγεί τον προβληματισμό που επικρατεί στα επιτελεία της ΝΔ για τις επερχόμενες εκλογές, αφού ναι μεν υπάρχει έντονο δημοσκοπικό πρόβλημα για την ίδια (γι' αυτό εξάλλου και ο Σαμαράς επιχειρεί άνοιγμα προς την Άκρα δεξιά του ΛΑΟΣ με διάφορους Ροντούληδες και όχι μόνο), αλλά το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο για το ΠΑΣΟΚ. Για το τι διεργασίες γίνονται (και για το πως προετοιμάζονται για την προεκλογική μάχη) και για το τι ετοιμάζονται να κάνουν οι αποκαλύψεις του άρθρου της καλής εφημερίδας είναι χαρακτηριστικές:
"Τρόμος και φόβος στο Μαξίμου για την κρίσιμη μάχη του Μαΐου. Όχι τόσο για το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μπροστά, και πόσο μπροστά, στις ευρωεκλογές. Άλλη είναι η μεγάλη ανησυχία, που μπορεί να σφραγίσει το διαβατήριο της εξόδου της κυβέρνησης από τη Βουλή.
Αυτό που κάνει το Μαξίμου να νιώθει ότι περπατάει σε τεντωμένο σχοινί είναι το ποσοστό που θα πάρει το ΠΑΣΟΚ. Κορυφαίο στέλεχος της ΝΔ, που κατέχει υψηλό αξίωμα, σε συζήτηση που είχαμε μαζί του μας επισήμανε ότι, αν στην κάλπη των ευρωεκλογών το ΠΑΣΟΚ πάρει 3% με 4%, η κυβέρνηση ΘΑ ΠΕΣΕΙ την άλλη στιγμή. Την ίδια ακριβώς άποψη έχει και εξ απορρήτων συνεργάτης του πρωθυπουργού. Και η εξήγηση που δίνουν είναι αυτονόητη: Από 41,94% που είχαν πάρει μαζί τα δύο συγκυβερνώντα κόμματα (29,66% η ΝΔ και 12,28% το ΠΑΣΟΚ) στις εκλογές του Ιουνίου του 2012, η κυβέρνηση θα έχει κάτω από 30%, λιγότερο δηλαδή από το 1/3 του εκλογικού σώματος. Κάτι που θα σημαίνει ότι θα έχει χάσει τη δεδηλωμένη (ήδη οι 162 έδρες που είχαν πάρει –129 η ΝΔ και 33 το ΠΑΣΟΚ– σήμερα, με τις αποχωρήσεις και τις διαγραφές, έχουν μειωθεί σε 153) και δεν θα εκφράζει πλέον τη βούληση του ελληνικού λαού.
Ήταν κατηγορηματικός ο συνομιλητής μας: Με ένα τέτοιο αποτέλεσμα, με τη δύναμη του ΠΑΣΟΚ να έχει περιορισθεί σε ποσοστό κάτω από το 5%, δεν μπορεί να σταθεί η κυβέρνηση.
Στο ερώτημα τι μέλλει γενέσθαι από κει και πέρα δεν είχε συγκεκριμένη απάντηση, ούτε για το αν η παρούσα Βουλή μπορεί να δώσει άλλη κυβέρνηση, παρότι είναι γνωστές όχι μόνο οι κουβέντες αλλά και οι κινήσεις που γίνονται στο παρασκήνιο για τον σχηματισμό κυβέρνησης με άλλον πρωθυπουργό.
Πολύ δύσκολα, πάντως, μπορούν να ευδοκιμήσουν τέτοια σενάρια από τη στιγμή που ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής έχει ξεκαθαρίσει τη θέση του: Αν δεν υπάρχει συναίνεση του Σαμαρά σε μια τέτοια εξέλιξη, δεν θα επιτρέψω νέο ’65, εννοώντας την αποστασία του 1965, με αρχιερέα τότε τον Μητσοτάκη. Και φυσικά έχει τον τρόπο να μπλοκάρει τέτοια σχέδια, από τη στιγμή που επηρεάζει πάνω από τους μισούς βουλευτές της ΝΔ. Την απόφασή του αυτή την έχει εκφράσει, πέρα από τους στενούς συνεργάτες του, και σε συνομιλητές του που δέχεται στο γραφείο του στην οδό Κυριακού, πίσω από την αμερικανική πρεσβεία.
Με τα σημερινά δεδομένα, στην περίπτωση που ο Βενιζέλος δεν μπορέσει να σταματήσει αυτήν την κατρακύλα που ήδη καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις γνωστών και λίαν αξιόπιστων εταιρειών –σε ορισμένες, μάλιστα, εμφανίζεται να μην πιάνει ούτε το όριο του 3%– άλλη λύση από την προσφυγή σε πρόωρες εκλογές δεν υπάρχει. Εκτός αν συναινέσει και η αντιπολίτευση σε μια οικουμενική κυβέρνηση συγκεκριμένης διάρκειας, αλλά στον πολιτικό ορίζοντα δεν υπάρχει το παραμικρό ίχνος για μια τέτοια εξέλιξη.
Το φοβάται ο Βενιζέλος και αυτό πάνε να το εκμεταλλευτούν οι «58»
Στη Χαριλάου Τρικούπη υπάρχει κλίμα κατάρρευσης στις ευρωεκλογές και αυτό το έχει συνειδητοποιήσει και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος. Κι ας μην επιχειρήσει κανένας από τους προεδρικούς να το αμφισβητήσει, γιατί την απόδειξη την έχουν στα χέρια τους. Είναι η αγωνία του Βενιζέλου να στηρίξει με κάθε μέσο τη δημιουργία του παραμάγαζου των «58», που έχουν ήδη την πλήρη στήριξη των μνημονιακών εφημερίδων και καναλιών, και γενικά των «νταβατζήδων», ώστε να χωθεί εκεί μέσα το ΠΑΣΟΚ –εκεί το κατάντησαν– για να θολώσει την εικόνα της βαριάς ήττας, εκτιμώντας ότι οι «58» μπορούν να μαζέψουν ένα 7% (αυτό κι αν είναι όνειρο θερινής νυκτός), και επομένως να κρατηθεί στη ζωή και η συγκυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, το οποίο όμως, ακόμη και να ευοδωθούν αυτοί οι παρασκηνιακοί σχεδιασμοί –στους οποίους γύρευε ποιοι και για ποιους λόγους μετέχουν– απλώς παράταση θα πάρει… Αν και ούτε αυτή διαφαίνεται, αφού όλη αυτή η ξαφνική «κινητικότητα» και οι υποκινούμενες παρασκηνιακές διεργασίες το μόνο που... κατόρθωσαν είναι να γίνει το ΠΑΣΟΚ... εκατό κομμάτια και η ΔΗΜΑΡ να βρίσκεται κοντά στη διάλυση. Ήδη φιλόδοξα στελέχη της, τα οποία επιζητούν αρχηγικούς ρόλους, έχουν προσχωρήσει στην κίνηση των «νταβατζήδων» («58») και ο Κουβέλης αντιμετωπίζει προβλήματα ακόμη και αμφισβήτησης, έχοντας απέναντί του σημαντικά στελέχη, όπως τον Σπύρο Λυκούδη, τον Γιάννη Πανούση, τον Βασίλη Οικονόμου κ.ά.
Βέβαια, για αυτήν τη σεισμική αναταραχή που επικρατεί και στο ΠΑΣΟΚ και στη ΔΗΜΑΡ η ευθύνη ανήκει κατά κύριο λόγο στους σκηνοθέτες της παράστασης με τους «58», χωρίς φυσικά να απαλλάσσονται από τις ευθύνες οι... ηθοποιοί. Οι οποίοι ξαφνικά νόμισαν ότι είναι οι μεγάλοι ηγέτες και ότι αυτοί αποφασίζουν, ενώ ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης θα πρέπει να ακολουθούν ως... στρατιωτάκια. Δεν πρόλαβαν καλά καλά να δώσουν τα... διαπιστευτήριά τους (αν και είχε φροντίσει να δώσει το στίγμα τους ο Σημίτης – αυτό είναι το... νέο που πρεσβεύουν...) και έτρεξαν να φτιάξουν κόμμα, ανακοινώνοντας και τον τίτλο, και να απαιτήσουν από το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ να... ενταχθούν...
Και αυτό έριξε λάδι στη φωτιά που ήδη είχε ανάψει, περισσότερο στη Χαριλάου Τρικούπη και λιγότερο, προς το παρόν, στην Αγίου Κωνσταντίνου. Από τη στιγμή που συνειδητοποίησαν –αργά βέβαια– τις πραγματικές προθέσεις εκείνων των γνωστών αγνώστων που κινούν τα νήματα, ότι με τους «58» μπροστάρηδες ο στόχος είναι η διάλυση των δύο κομμάτων και η δημιουργία ενός νέου... γιαλαντζί κεντροαριστερού κόμματος, του περιβόητου τρίτου πόλου.
Όλα αυτά που βλέπουμε να διαδραματίζονται τους δύο τελευταίους μήνες δεν είναι καθόλου τυχαία, η κίνηση μιας πρωτοβουλίας ανθρώπων που θέλουν να προσφέρουν, να μπουν στα κοινά, για να αλλάξει το σημερινό, γελασμένο από κάθε πλευρά, πολιτικό προσωπικό.
Πρόκειται για τον σχεδιασμό έμπειρων ανθρώπων, ενδεχομένως με τη συνδρομή των έξω, που δεν θέλουν με κανέναν τρόπο να διαταραχθεί η τωρινή μνημονιακή πολιτική τάξη και πολύ περισσότερο να ανατραπεί η κυβέρνηση, γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι έρχεται ο... δαίμονας, ο ΣΥΡΙΖΑ.
Κεντρικός άξονας του σεναρίου είναι να μην έχει συμμάχους ο Τσίπρας. Στην περίπτωση, δηλαδή, που δεν πάρει αυτοδυναμία, να μην υπάρχουν προσφερόμενες πολιτικές δυνάμεις μαζί με τις οποίες θα ξεπερνούν το 151 για τον σχηματισμό κυβέρνησης.
Πρώτος στόχος είναι ο Κουβέλης και η ΔΗΜΑΡ. Η επιχείρηση προσωπικής απαξίωσής του, μέσω της εσωτερικής αμφισβήτησης με την παρουσία στις συνάξεις των «58» και τη δημόσια τοποθέτηση υπέρ τους, όπως ήδη έγινε με τον Ψαριανό και τον Ανδρέα Παπαδόπουλο –που τον έβγαλε στην επιφάνεια ο Κουβέλης–, είναι το ένα σκέλος.
Ο επόμενος στόχος είναι η διάλυση, η εξαφάνιση της ΔΗΜΑΡ. Ο Φώτης πληρώνει τα αλληθωρίσματά του προς τον ΣΥΡΙΖΑ για μετεκλογική συνεργασία σε κυβερνητικό επίπεδο, που λογικά θα ήταν μια κίνηση πολύ σωστή για τη χώρα, γιατί θα έβαζε φραγμό σε ακρότητες των… επαναστατών του Τσίπρα.
Και αυτά τα… αλληθωρίσματα δεν στερούνται βάσης.
Μόλις προχθές ο κ. Κουβέλης φρόντισε να τα επιβεβαιώσει, στέλνοντας το μήνυμα ότι κάνουν λάθος όποιοι τον θεωρούν δεδομένο. Συγκεκριμένα, μιλώντας στον ΣΚΑΪ, έστειλε το παρακάτω μήνυμα: «Η ΔΗΜΑΡ δεν είναι ο εύκολος μπαλαντέρ για να δίνει ψήφο εμπιστοσύνης. Στον βαθμό που υπάρχει η αναγκαία προγραμματική συμφωνία, τότε βεβαίως θα δώσουμε στήριξη για την ύπαρξη κυβερνητικής λύσης».
Υπό την απαραίτητη προϋπόθεση, κύριε πρόεδρε, ότι η ΔΗΜΑΡ θα περάσει το κατώφλι του 3% και θα μπει στη Βουλή.
Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και οι επιθέσεις του κατεστημένου, πολιτικού και μιντιακού, κατά του Καμμένου. Να τον εκθέσουν με κάθε τρόπο στα μάτια της κοινής γνώμης, ώστε να μην έχει ο Τσίπρας ούτε την επιλογή των ΑΝΕΛ για να κάνει κυβέρνηση.
Η μια... αποστολή των «58» είναι αυτή. Η άλλη, το ίδιο αναγκαία και πολύτιμη για το κατεστημένο, είναι να εξασφαλιστεί ένα δεκανίκι, που θα είναι απαραίτητο για να κάνει η ΝΔ κυβέρνηση, με την προϋπόθεση ότι θα έχει ένα ποσοστό που θα της δίνει το δικαίωμα να πάρει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, αν και κάτι τέτοιο δύσκολα μπορεί να συμβεί, για να μην πούμε ότι αποκλείεται, γιατί η Ιστορία έχει αποδείξει ότι στην πολιτική όλα, ακόμη και αυτά που θεωρείς απίστευτα, μπορεί να γίνουν.
Σίγουρα θα τεθεί το ερώτημα: Δηλαδή, δεν θα υπάρχει ΠΑΣΟΚ; Θα είναι ένα ασήμαντο κομμάτι, όπως είχε καταλήξει η Ένωση Κέντρου, και όσο καθυστερούν να κάνουν την κηδεία τόσο περισσότερο θα αργεί η γέννηση του καινούργιου. Μέχρι τότε θα σέρνεται, πληρώνοντας τις αμαρτίες του, όχι τόσο τις προηγούμενες, με τις αρπαχτές που αποκαλύφθηκαν, όσο την ταφόπλακα που έβαλε στην κοινωνία ο Γιώργος Παπανδρέου και συνέχισε ο Βενιζέλος, στην ίδια και χειρότερη ρότα. Απόδειξη, ότι το ΠΑΣΟΚ βουλιάζει, άπατο πάει, ενώ η ΝΔ έχει χάσει μικρό ποσοστό από το 29,66% που είχε πάρει τον Ιούνιο του 2012."
"Τρόμος και φόβος στο Μαξίμου για την κρίσιμη μάχη του Μαΐου. Όχι τόσο για το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μπροστά, και πόσο μπροστά, στις ευρωεκλογές. Άλλη είναι η μεγάλη ανησυχία, που μπορεί να σφραγίσει το διαβατήριο της εξόδου της κυβέρνησης από τη Βουλή.
Αυτό που κάνει το Μαξίμου να νιώθει ότι περπατάει σε τεντωμένο σχοινί είναι το ποσοστό που θα πάρει το ΠΑΣΟΚ. Κορυφαίο στέλεχος της ΝΔ, που κατέχει υψηλό αξίωμα, σε συζήτηση που είχαμε μαζί του μας επισήμανε ότι, αν στην κάλπη των ευρωεκλογών το ΠΑΣΟΚ πάρει 3% με 4%, η κυβέρνηση ΘΑ ΠΕΣΕΙ την άλλη στιγμή. Την ίδια ακριβώς άποψη έχει και εξ απορρήτων συνεργάτης του πρωθυπουργού. Και η εξήγηση που δίνουν είναι αυτονόητη: Από 41,94% που είχαν πάρει μαζί τα δύο συγκυβερνώντα κόμματα (29,66% η ΝΔ και 12,28% το ΠΑΣΟΚ) στις εκλογές του Ιουνίου του 2012, η κυβέρνηση θα έχει κάτω από 30%, λιγότερο δηλαδή από το 1/3 του εκλογικού σώματος. Κάτι που θα σημαίνει ότι θα έχει χάσει τη δεδηλωμένη (ήδη οι 162 έδρες που είχαν πάρει –129 η ΝΔ και 33 το ΠΑΣΟΚ– σήμερα, με τις αποχωρήσεις και τις διαγραφές, έχουν μειωθεί σε 153) και δεν θα εκφράζει πλέον τη βούληση του ελληνικού λαού.
Ήταν κατηγορηματικός ο συνομιλητής μας: Με ένα τέτοιο αποτέλεσμα, με τη δύναμη του ΠΑΣΟΚ να έχει περιορισθεί σε ποσοστό κάτω από το 5%, δεν μπορεί να σταθεί η κυβέρνηση.
Στο ερώτημα τι μέλλει γενέσθαι από κει και πέρα δεν είχε συγκεκριμένη απάντηση, ούτε για το αν η παρούσα Βουλή μπορεί να δώσει άλλη κυβέρνηση, παρότι είναι γνωστές όχι μόνο οι κουβέντες αλλά και οι κινήσεις που γίνονται στο παρασκήνιο για τον σχηματισμό κυβέρνησης με άλλον πρωθυπουργό.
Πολύ δύσκολα, πάντως, μπορούν να ευδοκιμήσουν τέτοια σενάρια από τη στιγμή που ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής έχει ξεκαθαρίσει τη θέση του: Αν δεν υπάρχει συναίνεση του Σαμαρά σε μια τέτοια εξέλιξη, δεν θα επιτρέψω νέο ’65, εννοώντας την αποστασία του 1965, με αρχιερέα τότε τον Μητσοτάκη. Και φυσικά έχει τον τρόπο να μπλοκάρει τέτοια σχέδια, από τη στιγμή που επηρεάζει πάνω από τους μισούς βουλευτές της ΝΔ. Την απόφασή του αυτή την έχει εκφράσει, πέρα από τους στενούς συνεργάτες του, και σε συνομιλητές του που δέχεται στο γραφείο του στην οδό Κυριακού, πίσω από την αμερικανική πρεσβεία.
Με τα σημερινά δεδομένα, στην περίπτωση που ο Βενιζέλος δεν μπορέσει να σταματήσει αυτήν την κατρακύλα που ήδη καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις γνωστών και λίαν αξιόπιστων εταιρειών –σε ορισμένες, μάλιστα, εμφανίζεται να μην πιάνει ούτε το όριο του 3%– άλλη λύση από την προσφυγή σε πρόωρες εκλογές δεν υπάρχει. Εκτός αν συναινέσει και η αντιπολίτευση σε μια οικουμενική κυβέρνηση συγκεκριμένης διάρκειας, αλλά στον πολιτικό ορίζοντα δεν υπάρχει το παραμικρό ίχνος για μια τέτοια εξέλιξη.
Το φοβάται ο Βενιζέλος και αυτό πάνε να το εκμεταλλευτούν οι «58»
Στη Χαριλάου Τρικούπη υπάρχει κλίμα κατάρρευσης στις ευρωεκλογές και αυτό το έχει συνειδητοποιήσει και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος. Κι ας μην επιχειρήσει κανένας από τους προεδρικούς να το αμφισβητήσει, γιατί την απόδειξη την έχουν στα χέρια τους. Είναι η αγωνία του Βενιζέλου να στηρίξει με κάθε μέσο τη δημιουργία του παραμάγαζου των «58», που έχουν ήδη την πλήρη στήριξη των μνημονιακών εφημερίδων και καναλιών, και γενικά των «νταβατζήδων», ώστε να χωθεί εκεί μέσα το ΠΑΣΟΚ –εκεί το κατάντησαν– για να θολώσει την εικόνα της βαριάς ήττας, εκτιμώντας ότι οι «58» μπορούν να μαζέψουν ένα 7% (αυτό κι αν είναι όνειρο θερινής νυκτός), και επομένως να κρατηθεί στη ζωή και η συγκυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, το οποίο όμως, ακόμη και να ευοδωθούν αυτοί οι παρασκηνιακοί σχεδιασμοί –στους οποίους γύρευε ποιοι και για ποιους λόγους μετέχουν– απλώς παράταση θα πάρει… Αν και ούτε αυτή διαφαίνεται, αφού όλη αυτή η ξαφνική «κινητικότητα» και οι υποκινούμενες παρασκηνιακές διεργασίες το μόνο που... κατόρθωσαν είναι να γίνει το ΠΑΣΟΚ... εκατό κομμάτια και η ΔΗΜΑΡ να βρίσκεται κοντά στη διάλυση. Ήδη φιλόδοξα στελέχη της, τα οποία επιζητούν αρχηγικούς ρόλους, έχουν προσχωρήσει στην κίνηση των «νταβατζήδων» («58») και ο Κουβέλης αντιμετωπίζει προβλήματα ακόμη και αμφισβήτησης, έχοντας απέναντί του σημαντικά στελέχη, όπως τον Σπύρο Λυκούδη, τον Γιάννη Πανούση, τον Βασίλη Οικονόμου κ.ά. Βέβαια, για αυτήν τη σεισμική αναταραχή που επικρατεί και στο ΠΑΣΟΚ και στη ΔΗΜΑΡ η ευθύνη ανήκει κατά κύριο λόγο στους σκηνοθέτες της παράστασης με τους «58», χωρίς φυσικά να απαλλάσσονται από τις ευθύνες οι... ηθοποιοί. Οι οποίοι ξαφνικά νόμισαν ότι είναι οι μεγάλοι ηγέτες και ότι αυτοί αποφασίζουν, ενώ ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης θα πρέπει να ακολουθούν ως... στρατιωτάκια. Δεν πρόλαβαν καλά καλά να δώσουν τα... διαπιστευτήριά τους (αν και είχε φροντίσει να δώσει το στίγμα τους ο Σημίτης – αυτό είναι το... νέο που πρεσβεύουν...) και έτρεξαν να φτιάξουν κόμμα, ανακοινώνοντας και τον τίτλο, και να απαιτήσουν από το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ να... ενταχθούν...
Και αυτό έριξε λάδι στη φωτιά που ήδη είχε ανάψει, περισσότερο στη Χαριλάου Τρικούπη και λιγότερο, προς το παρόν, στην Αγίου Κωνσταντίνου. Από τη στιγμή που συνειδητοποίησαν –αργά βέβαια– τις πραγματικές προθέσεις εκείνων των γνωστών αγνώστων που κινούν τα νήματα, ότι με τους «58» μπροστάρηδες ο στόχος είναι η διάλυση των δύο κομμάτων και η δημιουργία ενός νέου... γιαλαντζί κεντροαριστερού κόμματος, του περιβόητου τρίτου πόλου.
Όλα αυτά που βλέπουμε να διαδραματίζονται τους δύο τελευταίους μήνες δεν είναι καθόλου τυχαία, η κίνηση μιας πρωτοβουλίας ανθρώπων που θέλουν να προσφέρουν, να μπουν στα κοινά, για να αλλάξει το σημερινό, γελασμένο από κάθε πλευρά, πολιτικό προσωπικό.
Πρόκειται για τον σχεδιασμό έμπειρων ανθρώπων, ενδεχομένως με τη συνδρομή των έξω, που δεν θέλουν με κανέναν τρόπο να διαταραχθεί η τωρινή μνημονιακή πολιτική τάξη και πολύ περισσότερο να ανατραπεί η κυβέρνηση, γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι έρχεται ο... δαίμονας, ο ΣΥΡΙΖΑ.
Κεντρικός άξονας του σεναρίου είναι να μην έχει συμμάχους ο Τσίπρας. Στην περίπτωση, δηλαδή, που δεν πάρει αυτοδυναμία, να μην υπάρχουν προσφερόμενες πολιτικές δυνάμεις μαζί με τις οποίες θα ξεπερνούν το 151 για τον σχηματισμό κυβέρνησης.
Πρώτος στόχος είναι ο Κουβέλης και η ΔΗΜΑΡ. Η επιχείρηση προσωπικής απαξίωσής του, μέσω της εσωτερικής αμφισβήτησης με την παρουσία στις συνάξεις των «58» και τη δημόσια τοποθέτηση υπέρ τους, όπως ήδη έγινε με τον Ψαριανό και τον Ανδρέα Παπαδόπουλο –που τον έβγαλε στην επιφάνεια ο Κουβέλης–, είναι το ένα σκέλος.
Ο επόμενος στόχος είναι η διάλυση, η εξαφάνιση της ΔΗΜΑΡ. Ο Φώτης πληρώνει τα αλληθωρίσματά του προς τον ΣΥΡΙΖΑ για μετεκλογική συνεργασία σε κυβερνητικό επίπεδο, που λογικά θα ήταν μια κίνηση πολύ σωστή για τη χώρα, γιατί θα έβαζε φραγμό σε ακρότητες των… επαναστατών του Τσίπρα.
Και αυτά τα… αλληθωρίσματα δεν στερούνται βάσης.
Μόλις προχθές ο κ. Κουβέλης φρόντισε να τα επιβεβαιώσει, στέλνοντας το μήνυμα ότι κάνουν λάθος όποιοι τον θεωρούν δεδομένο. Συγκεκριμένα, μιλώντας στον ΣΚΑΪ, έστειλε το παρακάτω μήνυμα: «Η ΔΗΜΑΡ δεν είναι ο εύκολος μπαλαντέρ για να δίνει ψήφο εμπιστοσύνης. Στον βαθμό που υπάρχει η αναγκαία προγραμματική συμφωνία, τότε βεβαίως θα δώσουμε στήριξη για την ύπαρξη κυβερνητικής λύσης».
Υπό την απαραίτητη προϋπόθεση, κύριε πρόεδρε, ότι η ΔΗΜΑΡ θα περάσει το κατώφλι του 3% και θα μπει στη Βουλή.
Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και οι επιθέσεις του κατεστημένου, πολιτικού και μιντιακού, κατά του Καμμένου. Να τον εκθέσουν με κάθε τρόπο στα μάτια της κοινής γνώμης, ώστε να μην έχει ο Τσίπρας ούτε την επιλογή των ΑΝΕΛ για να κάνει κυβέρνηση.
Η μια... αποστολή των «58» είναι αυτή. Η άλλη, το ίδιο αναγκαία και πολύτιμη για το κατεστημένο, είναι να εξασφαλιστεί ένα δεκανίκι, που θα είναι απαραίτητο για να κάνει η ΝΔ κυβέρνηση, με την προϋπόθεση ότι θα έχει ένα ποσοστό που θα της δίνει το δικαίωμα να πάρει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, αν και κάτι τέτοιο δύσκολα μπορεί να συμβεί, για να μην πούμε ότι αποκλείεται, γιατί η Ιστορία έχει αποδείξει ότι στην πολιτική όλα, ακόμη και αυτά που θεωρείς απίστευτα, μπορεί να γίνουν.
Σίγουρα θα τεθεί το ερώτημα: Δηλαδή, δεν θα υπάρχει ΠΑΣΟΚ; Θα είναι ένα ασήμαντο κομμάτι, όπως είχε καταλήξει η Ένωση Κέντρου, και όσο καθυστερούν να κάνουν την κηδεία τόσο περισσότερο θα αργεί η γέννηση του καινούργιου. Μέχρι τότε θα σέρνεται, πληρώνοντας τις αμαρτίες του, όχι τόσο τις προηγούμενες, με τις αρπαχτές που αποκαλύφθηκαν, όσο την ταφόπλακα που έβαλε στην κοινωνία ο Γιώργος Παπανδρέου και συνέχισε ο Βενιζέλος, στην ίδια και χειρότερη ρότα. Απόδειξη, ότι το ΠΑΣΟΚ βουλιάζει, άπατο πάει, ενώ η ΝΔ έχει χάσει μικρό ποσοστό από το 29,66% που είχε πάρει τον Ιούνιο του 2012."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου