Με ύφος προικοθήρα ελληνικής ταινίας του 1950, η Ε.Ε. έχει εκπονήσει σύμφωνα με το Reuters, "μυστικό" σχέδιο σύμφωνα με το οποίο μπαίνει μπροστά ένας κεντρικός σχεδιασμός που άμεσα είτε έμμεσα θα επιδιώξει να αντλήσει κεφάλαια από καταθέσεις και διαθέσιμα ασφαλιστικών ταμείων - όλων των ευρωπαϊκών χωρών.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της "Ελευθεροτυπίας" και του Μιχαήλ Γελαντάλι "προφανώς οποιαδήποτε συζήτηση για ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα περιοριστεί σε πολύ χαμηλούς τόνους μέχρι τον Μάιο, καθώς ο «εφιάλτης» ενός bail in θα ενίσχυε τα ούτως ή άλλως ευρω-σκεπτικιστικά κόμματα και τους πολιτικούς σχηματισμούς που αντιτίθενται στην επικυριαρχία των Βρυξελλών.
Η δικαιολογία που φέρεται να επικαλούνται οι της Κομισιόν είναι η χρηματοδότηση και τόνωση της ευρωπαϊκής οικονομίας μέσω μακροπρόθεσμων επενδύσεων. Δηλαδή τους τομείς όπου αδυνατεί να συνδράμει κεφαλαιακά το χρηματοπιστωτικό σύστημα θα υποχρεωθούν να ενισχύσουν οι ιδιώτες.
Οπως τονίζεται, η αξιολόγηση της καταλληλότητας των ευρωπαϊκών κεφαλαίων είναι μια διαδικασία που θα διαρκέσει για τα επόμενα δύο χρόνια. Ωστόσο είναι μια διαδικασία που αναμένεται να προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις -πιθανόν από τις ΗΠΑ αλλά και αλλού- αφού δεν αποκλείεται η Ε.Ε. να κατηγορηθεί για την παροχή ενός άδικου πλεονεκτήματος προς τις ευρωπαϊκές τράπεζες."
Δεν μας έφτανε δηλαδή το "κούρεμα" των ομολόγων από το οποίο ο βασικότερος ζημιωμένος ήταν οι ελληνικοί δημόσιοι οργανισμοί και τ' ασφαλιστικά μας ταμεία, θα περάσουμε σύντομα σε μια νέα φάση κατά την οποία θα "ενθαρρύνονται" (δια της υποχρεωτικής συνεισφοράς) να συμμετέχουν οι ευρωπαϊκοί ασφαλιστικοί οργανισμοί σ' ένα καινούργιο "πρόγραμμα" όπου θα χρηματοδοτούν όλους εκείνους τους τομείς που το κρατικοδίαιτο χρηματοπιστωτικό σύστημα (στο οποίο έχουν εισρεύσει πανευρωπαϊκά δισεκατομμύρια ευρώ για να "επενδύσει" αλλά αυτό "αδυνατεί") θα θεωρεί "επικίνδυνους" ή "επισφαλείς".
Η όλη ιστορία λίγη σημασία θα είχε αν αυτά τα σενάρια δε διαρρέονταν από επίσημα χείλη για να "μετρήσουν" τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης ή αν ένας οργανισμός όπως η Ε.Ε. ενδιαφερόταν πραγματικά για τους πολίτες που ζουν μέσα στα όρια της και στην τελική την χρηματοδοτούν. Δυστυχώς όμως το σχέδιο αυτό δεν προέρχεται από κάποιο νεοφιλελεύθερο "think tank" ενώ η Ε.Ε. έχει αποδείξει ότι βασικός της στόχος είναι η διατήρηση ενός απίστευτα μεγάλου γραφειοκρατικού μηχανισμού μανδαρίνων που χαίρουν προνομίων που ο μέσος Ευρωπαίος ούτε στον κινηματογράφο δε βλέπει πλέον. Γι' αυτό χρειάζεται πανευρωπαϊκή εγρήγορση - γιατί πολύ φοβόμαστε ότι στο τέλος πάλι εμείς θα πληρώσουμε το λογαριασμό...
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της "Ελευθεροτυπίας" και του Μιχαήλ Γελαντάλι "προφανώς οποιαδήποτε συζήτηση για ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα περιοριστεί σε πολύ χαμηλούς τόνους μέχρι τον Μάιο, καθώς ο «εφιάλτης» ενός bail in θα ενίσχυε τα ούτως ή άλλως ευρω-σκεπτικιστικά κόμματα και τους πολιτικούς σχηματισμούς που αντιτίθενται στην επικυριαρχία των Βρυξελλών.
Η δικαιολογία που φέρεται να επικαλούνται οι της Κομισιόν είναι η χρηματοδότηση και τόνωση της ευρωπαϊκής οικονομίας μέσω μακροπρόθεσμων επενδύσεων. Δηλαδή τους τομείς όπου αδυνατεί να συνδράμει κεφαλαιακά το χρηματοπιστωτικό σύστημα θα υποχρεωθούν να ενισχύσουν οι ιδιώτες.
Οπως τονίζεται, η αξιολόγηση της καταλληλότητας των ευρωπαϊκών κεφαλαίων είναι μια διαδικασία που θα διαρκέσει για τα επόμενα δύο χρόνια. Ωστόσο είναι μια διαδικασία που αναμένεται να προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις -πιθανόν από τις ΗΠΑ αλλά και αλλού- αφού δεν αποκλείεται η Ε.Ε. να κατηγορηθεί για την παροχή ενός άδικου πλεονεκτήματος προς τις ευρωπαϊκές τράπεζες."
Δεν μας έφτανε δηλαδή το "κούρεμα" των ομολόγων από το οποίο ο βασικότερος ζημιωμένος ήταν οι ελληνικοί δημόσιοι οργανισμοί και τ' ασφαλιστικά μας ταμεία, θα περάσουμε σύντομα σε μια νέα φάση κατά την οποία θα "ενθαρρύνονται" (δια της υποχρεωτικής συνεισφοράς) να συμμετέχουν οι ευρωπαϊκοί ασφαλιστικοί οργανισμοί σ' ένα καινούργιο "πρόγραμμα" όπου θα χρηματοδοτούν όλους εκείνους τους τομείς που το κρατικοδίαιτο χρηματοπιστωτικό σύστημα (στο οποίο έχουν εισρεύσει πανευρωπαϊκά δισεκατομμύρια ευρώ για να "επενδύσει" αλλά αυτό "αδυνατεί") θα θεωρεί "επικίνδυνους" ή "επισφαλείς".
Η όλη ιστορία λίγη σημασία θα είχε αν αυτά τα σενάρια δε διαρρέονταν από επίσημα χείλη για να "μετρήσουν" τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης ή αν ένας οργανισμός όπως η Ε.Ε. ενδιαφερόταν πραγματικά για τους πολίτες που ζουν μέσα στα όρια της και στην τελική την χρηματοδοτούν. Δυστυχώς όμως το σχέδιο αυτό δεν προέρχεται από κάποιο νεοφιλελεύθερο "think tank" ενώ η Ε.Ε. έχει αποδείξει ότι βασικός της στόχος είναι η διατήρηση ενός απίστευτα μεγάλου γραφειοκρατικού μηχανισμού μανδαρίνων που χαίρουν προνομίων που ο μέσος Ευρωπαίος ούτε στον κινηματογράφο δε βλέπει πλέον. Γι' αυτό χρειάζεται πανευρωπαϊκή εγρήγορση - γιατί πολύ φοβόμαστε ότι στο τέλος πάλι εμείς θα πληρώσουμε το λογαριασμό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου