Αναρτήσεις
Για κάποιους η Ελλάδα δεν μπήκε ποτέ στο Μνημόνιο. Κάποιοι ακόμα συνεχίζουν να ζουν στα 2002 ή στα 2008 και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην έχουν συνειδητοποιήσει ότι η χώρα πλέον ζει σε άλλους ρυθμούς, δώρα Πάσχα και Χριστουγέννων δεν υπάρχουν, οι μισθοί έχουν καταρρεύσει, η ανεργία καλπάζει και ως αποτέλεσμα οι περισσότεροι Έλληνες ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ δεν έχουν διαθέσιμο εισόδημα για ν' αγοράσουν φαγητό για την επομένη - πόσο μάλλον για να πληρώσουν υπερεκτιμημένες υπηρεσίες ή προϊόντα που κοστίζουν λιγότερο σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα...
Ξεκινάμε από τα σούπερμαρκετ και τις πανευρωπαϊκές αλυσίδες. Εκεί το πράγμα έχει πραγματικά ξεφύγει: η ιστορία με την ΙΚΕΑ και την Media Markt που τα προϊόντα τους στην Ελλάδα κοστίζουν παραπάνω απ' όσο σε χώρες με πιο ανθηρή οικονομία (αλλά ουσιαστικό ανταγωνισμό) είναι ενδεικτική της κατάστασης που επικρατεί. Το ίδιο βέβαια ισχύει με τα προϊόντα της Proctor and Gamble (Ariel, Pampers, Gillette, Fairy κ.ο.κ.), της Pepsico, της Coca-Cola και ενός σωρού ακόμα εταιρειών (για τις οποίες έχουμε μιλήσει εδώ αναλυτικά), οι οποίες από την μια ζητούν χαμηλότερα ημερομίσθια στην χώρα μας (θυμηθείτε τη σχετική κουβέντα εδώ), και από την άλλη επιβάλουν τιμές υψηλές - χωρίς ντροπή... Για να μη μιλήσουμε για την μαφία των σουπερμάρκετ που δημιουργούν υπερκέρδη, τα οποία αναμένεται να μεγαλώσουν με τις αλλαγές στο χρόνο "λήξης" του γάλακτος, την απελευθέρωση της πώλησης των βιταμίνων, των πρατηρίων βενζίνης και φυσικά των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων (για τα οποία έχουμε σχετικές πληροφορίες εδώ).
Επόμενη κατηγορία οι γιατροί. Συνεπικουρούμενοι από τις αλλαγές του Άδωνι - που κοιτάζει να χαντακώσει το ΕΣΥ και τον ΕΟΠΠΥ (θυμηθείτε σχετικά εδώ), εκμεταλλεύονται τις χρόνιες καθυστερήσεις για ραντεβού σε συγκεκριμένες ειδικότητες (που φτάνουν τους 6 ή και τους 7 μήνες - όπου υπάρχουν) και χρεώνουν ό,τι ποσά θέλουν, λες και τα χρήματα φυτρώνουν στα δέντρα ή τα βρίσκει κανείς στο δρόμο. Είναι δυνατόν να υπάρχουν ειδικότητες που να ζητούν 60 ή 70 ευρώ το ραντεβού όταν ο μέσος μισθός είναι 700 ευρώ με το ζόρι; Θα μου πείτε: "μα δεν καλύπτονται από τον ΕΟΠΠΥ;" η απάντηση είναι όχι πάντα και όχι γρήγορα. Κάποιος πρέπει να έχει τεράστιο διαθέσιμο εισόδημα για να κάνει θεραπείες απαραίτητες για την υγεία του, το κράτος δεν έχει (φυσικά) τις δομές για κάτι τέτοιο και το αποτέλεσμα είναι να πληρώνεις χρόνια και χρόνια για να παίρνεις κάτι το ελάχιστο (συνήθως πέντε φάσκελα) στο τέλος...Είναι να μη βρεθείς στην ανάγκη: ξεζουμίζεσαι και δεν μπορείς να κάνεις και τίποτα.
Και αν πεις ότι οι γιατροί σπούδασαν και 10 χρόνια για να πάρουν μια ειδικότητα και στο κάτω-κάτω παρέχουν μια υπηρεσία υγείας, τι μπορεί κανείς να πει για τους υδραυλικούς, τους ηλεκτρολόγους και τους λοιπούς τεχνικούς; Όταν ακόμα και σήμερα ζητούν 40άρια την επίσκεψη (λες και θα σ' εξετάσει καρδιολόγος), χωρίς τα υλικά και χωρίς να κόβουν αποδείξεις, δεν είναι μια ένδειξη ότι μας κοροϊδεύουν αγρίως όταν μιλούν για κρίση; Όταν οι ίδιοι που ζουν καθημερινά τη στεναχώρια που έχει προκαλέσει στα οικονομικά της μέσης ελληνικής οικογένειας, το "κόμμα του Μνημονίου" δεν είναι απαράδεκτο να μη δείχνουν μια διάθεση προσαρμογής στα νέα οικονομικά δεδομένα; Δε λέμε βέβαια ότι δεν προσφέρουν μια χρήσιμη υπηρεσία - το αντίθετο. Αλλά από την άλλη δεν μπορεί να μιλάς για κρίση και να συμπεριφέρεσαι λες και ανήκεις σε μια ιδιαίτερη κάστα ανθρώπων που δεν την ακουμπάει τίποτα...Στο τέλος μπορείς να το πιστέψεις...
Και τέλος έχουμε τους εστιάτορες. Συμπαθής τάξη που προσφέρει διασκέδαση και απόλαυση σ' ένα λαό που έμαθε να είναι έξω καρδιά. Αλλά μια βόλτα στα μαγαζιά θα σε κάνει να πιστέψεις ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει στην χώρα μας - οι τιμές πάντα υψηλές (ποτέ μας δεν καταλάβαμε τι ακριβώς έχει η χωριάτικη σαλάτα που την κάνει να κοστίζει 7 ευρώ - 2200 δραχμές δηλαδή - σε ορισμένες περιοχές) και η γκρίνια-γκρίνια. Ό,τι συνέβαινε δηλαδή πριν από 5 χρόνια, συνεχίζει να συμβαίνει και σήμερα. Ίδια κάπνα, ίδιο καθεστώς (όχι αποδείξεις και το 20% του ΦΠΑ στην τσέπη), ίδιες τιμές και ίδια (βαριεστημένη τις περισσότερες φορές) εξυπηρέτηση. Δεν είναι βέβαια έτσι όλοι και ναι υπάρχει θέμα με πολλούς παράγοντες που καθορίζουν τις τιμές (δημοτικά τέλη, προϊόντα κ.λπ). Αλλά ρε παιδιά για μισό λεπτό: οι μισθοί του προσωπικού έχουν μειωθεί, το καθεστώς εργασίας έχει υποβαθμιστεί, η απόδοση φόρων και εισφορών βρίσκεται στο 40-50% (με 1 στις 3 αποδείξεις να κόβονται μόνο)... Γιατί δε ρίχνεται τις τιμές τουλάχιστον;
Έτσι λοιπόν το Μνημόνιο για κάποιους ήρθε και δεν ακούμπησε. Και όσο δεν κάνουμε κάτι και οι υπόλοιποι για να μοιραστούμε το βάρος και το κράτος για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, τα κορόιδα θα συνεχίσουν να πληρώνουν το λογαριασμό για όλους...
(και για να μην παρεξηγούμαστε...Δεν αναφέρουμε τους κυρίους βιομήχανους, εφοπλιστές και λοιπούς μεγαλόσχημους γιατί γι' αυτούς έχουμε αναφερθεί διεξοδικά στο παρελθόν αλλά και γιατί για όλους αυτούς εξαρχής υπήρχε ένας σχεδιασμός "προστασίας" ώστε να μην τους ακουμπήσει η κρίση).
Ξεκινάμε από τα σούπερμαρκετ και τις πανευρωπαϊκές αλυσίδες. Εκεί το πράγμα έχει πραγματικά ξεφύγει: η ιστορία με την ΙΚΕΑ και την Media Markt που τα προϊόντα τους στην Ελλάδα κοστίζουν παραπάνω απ' όσο σε χώρες με πιο ανθηρή οικονομία (αλλά ουσιαστικό ανταγωνισμό) είναι ενδεικτική της κατάστασης που επικρατεί. Το ίδιο βέβαια ισχύει με τα προϊόντα της Proctor and Gamble (Ariel, Pampers, Gillette, Fairy κ.ο.κ.), της Pepsico, της Coca-Cola και ενός σωρού ακόμα εταιρειών (για τις οποίες έχουμε μιλήσει εδώ αναλυτικά), οι οποίες από την μια ζητούν χαμηλότερα ημερομίσθια στην χώρα μας (θυμηθείτε τη σχετική κουβέντα εδώ), και από την άλλη επιβάλουν τιμές υψηλές - χωρίς ντροπή... Για να μη μιλήσουμε για την μαφία των σουπερμάρκετ που δημιουργούν υπερκέρδη, τα οποία αναμένεται να μεγαλώσουν με τις αλλαγές στο χρόνο "λήξης" του γάλακτος, την απελευθέρωση της πώλησης των βιταμίνων, των πρατηρίων βενζίνης και φυσικά των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων (για τα οποία έχουμε σχετικές πληροφορίες εδώ).
Επόμενη κατηγορία οι γιατροί. Συνεπικουρούμενοι από τις αλλαγές του Άδωνι - που κοιτάζει να χαντακώσει το ΕΣΥ και τον ΕΟΠΠΥ (θυμηθείτε σχετικά εδώ), εκμεταλλεύονται τις χρόνιες καθυστερήσεις για ραντεβού σε συγκεκριμένες ειδικότητες (που φτάνουν τους 6 ή και τους 7 μήνες - όπου υπάρχουν) και χρεώνουν ό,τι ποσά θέλουν, λες και τα χρήματα φυτρώνουν στα δέντρα ή τα βρίσκει κανείς στο δρόμο. Είναι δυνατόν να υπάρχουν ειδικότητες που να ζητούν 60 ή 70 ευρώ το ραντεβού όταν ο μέσος μισθός είναι 700 ευρώ με το ζόρι; Θα μου πείτε: "μα δεν καλύπτονται από τον ΕΟΠΠΥ;" η απάντηση είναι όχι πάντα και όχι γρήγορα. Κάποιος πρέπει να έχει τεράστιο διαθέσιμο εισόδημα για να κάνει θεραπείες απαραίτητες για την υγεία του, το κράτος δεν έχει (φυσικά) τις δομές για κάτι τέτοιο και το αποτέλεσμα είναι να πληρώνεις χρόνια και χρόνια για να παίρνεις κάτι το ελάχιστο (συνήθως πέντε φάσκελα) στο τέλος...Είναι να μη βρεθείς στην ανάγκη: ξεζουμίζεσαι και δεν μπορείς να κάνεις και τίποτα.
Και αν πεις ότι οι γιατροί σπούδασαν και 10 χρόνια για να πάρουν μια ειδικότητα και στο κάτω-κάτω παρέχουν μια υπηρεσία υγείας, τι μπορεί κανείς να πει για τους υδραυλικούς, τους ηλεκτρολόγους και τους λοιπούς τεχνικούς; Όταν ακόμα και σήμερα ζητούν 40άρια την επίσκεψη (λες και θα σ' εξετάσει καρδιολόγος), χωρίς τα υλικά και χωρίς να κόβουν αποδείξεις, δεν είναι μια ένδειξη ότι μας κοροϊδεύουν αγρίως όταν μιλούν για κρίση; Όταν οι ίδιοι που ζουν καθημερινά τη στεναχώρια που έχει προκαλέσει στα οικονομικά της μέσης ελληνικής οικογένειας, το "κόμμα του Μνημονίου" δεν είναι απαράδεκτο να μη δείχνουν μια διάθεση προσαρμογής στα νέα οικονομικά δεδομένα; Δε λέμε βέβαια ότι δεν προσφέρουν μια χρήσιμη υπηρεσία - το αντίθετο. Αλλά από την άλλη δεν μπορεί να μιλάς για κρίση και να συμπεριφέρεσαι λες και ανήκεις σε μια ιδιαίτερη κάστα ανθρώπων που δεν την ακουμπάει τίποτα...Στο τέλος μπορείς να το πιστέψεις...
Και τέλος έχουμε τους εστιάτορες. Συμπαθής τάξη που προσφέρει διασκέδαση και απόλαυση σ' ένα λαό που έμαθε να είναι έξω καρδιά. Αλλά μια βόλτα στα μαγαζιά θα σε κάνει να πιστέψεις ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει στην χώρα μας - οι τιμές πάντα υψηλές (ποτέ μας δεν καταλάβαμε τι ακριβώς έχει η χωριάτικη σαλάτα που την κάνει να κοστίζει 7 ευρώ - 2200 δραχμές δηλαδή - σε ορισμένες περιοχές) και η γκρίνια-γκρίνια. Ό,τι συνέβαινε δηλαδή πριν από 5 χρόνια, συνεχίζει να συμβαίνει και σήμερα. Ίδια κάπνα, ίδιο καθεστώς (όχι αποδείξεις και το 20% του ΦΠΑ στην τσέπη), ίδιες τιμές και ίδια (βαριεστημένη τις περισσότερες φορές) εξυπηρέτηση. Δεν είναι βέβαια έτσι όλοι και ναι υπάρχει θέμα με πολλούς παράγοντες που καθορίζουν τις τιμές (δημοτικά τέλη, προϊόντα κ.λπ). Αλλά ρε παιδιά για μισό λεπτό: οι μισθοί του προσωπικού έχουν μειωθεί, το καθεστώς εργασίας έχει υποβαθμιστεί, η απόδοση φόρων και εισφορών βρίσκεται στο 40-50% (με 1 στις 3 αποδείξεις να κόβονται μόνο)... Γιατί δε ρίχνεται τις τιμές τουλάχιστον;
Έτσι λοιπόν το Μνημόνιο για κάποιους ήρθε και δεν ακούμπησε. Και όσο δεν κάνουμε κάτι και οι υπόλοιποι για να μοιραστούμε το βάρος και το κράτος για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, τα κορόιδα θα συνεχίσουν να πληρώνουν το λογαριασμό για όλους...
(και για να μην παρεξηγούμαστε...Δεν αναφέρουμε τους κυρίους βιομήχανους, εφοπλιστές και λοιπούς μεγαλόσχημους γιατί γι' αυτούς έχουμε αναφερθεί διεξοδικά στο παρελθόν αλλά και γιατί για όλους αυτούς εξαρχής υπήρχε ένας σχεδιασμός "προστασίας" ώστε να μην τους ακουμπήσει η κρίση).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου