Παλιός ελληνικός κινηματογράφος με αναφορές στο σήμερα / "Η Ρωσία έδινε δάνεια αλλά η Ελλάδα δεν τα πήρε"

Δύο αποσπάσματα έχουμε σήμερα από ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου...Το πρώτο προέρχεται από την ταινία "Θανάση σφίξε κι άλλο το ζωνάρι" με τον Θανάση Βέγγο και θα μπορούσε να πει κανείς ότι αναφέρεται στη σημερινή Ελλάδα:




Το δεύτερο προέρχεται από την ταινία "Ανθισμένη αμυγδαλιά" μια ηθογραφική ταινία του 1959, με τον Ανδρέα Μπάρκουλη και τον Νίκο Σταυρίδη. Μας γυρίζει πίσω στο χρόνο στην εποχή του Τρικούπη αλλά και πάλι οι καταστάσεις που περιγράφονται θα μπορούσε άνετα να μιλάνε για το σήμερα:



Και για να μην ξεχνιόμαστε... Σε μια από τις πρώτες αναρτήσεις του ιστολογίου μας, είχαμε αναφέρει για τι θα μπορούσε να γίνει αντί του να πέσει η χώρα μας στις δαγκάνες τις τρόικας (διαβάστε εδώ σχετικά). Μέσα σ' αυτά είχαμε αναφέρει την ασφαλή πληροφορία που είχαμε για συνομιλίες με την Ρωσία για λήψη δανείου με χαμηλό επιτόκιο. Στο θέμα αναφέρθηκε πρόσφατα και ο λίαν αμφιλεγόμενος ομογενής βουλευτής της Ρωσικής Δούμας Ιβάν Σαββίδης λέγοντας χαρακτηριστικά στον Θανάση Αυγερόπουλο: "Ηρθε ο Παπανδρέου στη Ρωσία πέρυσι τον Φεβρουάριο, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί ήρθε. Ο ηγέτης της Ρωσίας ήταν έτοιμος να δώσει 25 δισ. ευρώ, δεν έχω λόγο να μην το πω δημοσίως, γιατί έχω ο ίδιος γνώση του ζητήματος. Και ήταν μάλιστα έτοιμος να τα δώσει ως πρώτη δόση βοήθειας στην Ελλάδα, όμως, δυστυχώς... Ηταν δάνειο με χαμηλό επιτόκιο, οι λεπτομέρειες δεν έχουν πια σημασία, αφού προφανώς οι Αμερικανοί, το ΔΝΤ και η Ε.Ε. είπαν όχι. Τότε γιατί ήρθε στη Μόσχα ο Παπανδρέου; Για να δει ο ελληνικός λαός ότι συναντιέται με τον Πούτιν;". Και συνέχισε:"Δεν είναι μυστικό ότι εγώ κανόνισα την κατ' ιδίαν συνάντηση, ζητήθηκε η βοήθειά μου από την ελληνική πλευρά. Το πρωί συναντήθηκα με τον Παπανδρέου στην Κρατική Δούμα, μείναμε οι δυο μας με τον μεταφραστή και του είπα ότι δεν χρειάζεται να προβληματίζεται για τίποτε, ότι ο Πούτιν έχει καλή και θετική διάθεση, γι' αυτό και θα προτείνει να μείνουν μόνοι τους κι εφόσον δώσει κι αυτός τη συγκατάθεσή του, μπορεί να του θέσει οποιοδήποτε ζήτημα θεωρεί χρήσιμο. Ηταν έτοιμος να ακούσει τα πάντα", υποστήριξε ο κ. Σαββίδης, υπογραμμίζοντας ότι η συνομιλία κράτησε τελικά μόλις 20 λεπτά και λίγο αργότερα ενημερώθηκε από το Κρεμλίνο "ότι κατά τη διάρκειά της ο Παπανδρέου ουσιαστικά δεν έκανε απολύτως καμία ερώτηση, αλλά μιλούσε για τα οικολογικά προβλήματα της Ελλάδας". Σύμφωνα με τον ηγέτη των ομογενών της Ρωσίας, ο Β. Πούτιν είχε νωρίτερα σε ένδειξη καλής θέλησης ορίσει ως υπεύθυνο για την υλοποίηση των διμερών συμφωνιών τον Ιγκορ Σέτσιν, "έναν από τους ισχυρότερους αντιπροέδρους της ρωσικής κυβέρνησης, ο οποίος επιβλέπει ολόκληρο το ενεργειακό σύμπλεγμα και τη βαριά βιομηχανία μηχανοκατασκευών".

Αυτό σήμαινε ότι η Ρωσία είναι έτοιμη για άμεση συμφωνία και επιτάχυνση των διαδικασιών, όμως η Ελλάδα δεν έδειξε καμία διάθεση και "το ίδιο βράδυ πήγα στο προεδρικό ξενοδοχείο "Πρέζιντεντ" όπου έμενε ο Παπανδρέου, και τον ρώτησα: Πείτε μου σας παρακαλώ, γιατί ήρθατε και γιατί χρειαζόταν η κατ' ιδίαν συνάντηση, γιατί μου ζητήσατε βοήθεια, για να με δυσφημήσετε;". Σύμφωνα με τον Ι. Σαββίδη, το Κρεμλίνο ζήτησε να εξηγηθεί στον πρωθυπουργό ότι θα μπορούσε να ζητήσει οποιαδήποτε διευκόλυνση ήθελε, έστω και τηλεφωνικά, από τον Β. Πούτιν, γι' αυτό και αργότερα προτάθηκε να χορηγηθεί δάνειο, "που θα πληρωθεί εν μέρει με κρατικές δεσμεύσεις και εν μέρει με αγροτικά προϊόντα", έτσι ώστε να υλοποιηθεί το συμβόλαιο αγοράς τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού από τη Ρωσία, όμως και η πρόταση αυτή απορρίφθηκε. Οι ελληνικές επιλογές οδηγούν, κατά τον Ι. Σαββίδη, στη σταδιακή μεγιστοποίηση των ρωσοτουρκικών σχέσεων, καθώς "στο φόντο μιας Ελλάδας που αδυνατίζει και όλο και περισσότερο αποστρέφει το πρόσωπό της από τη Ρωσία, όλο και ενεργότερα η τουρκική οικονομία συνεταιρίζεται με τη ρωσική και η Τουρκία ισχυροποιείται", εξέλιξη, που "θα είναι το χειρότερο έγκλημα για πολλές χιλιετίες. Και τότε δεν θα μπορούμε πλέον τίποτε να διορθώσουμε".

Το υπουργείο Εξωτερικών της χώρας μας αρνήθηκε ότι προσφέρθηκε δάνειο με ανταγωνιστικούς όρους, αλλά το αντίστοιχο Ρωσικό δεν πήρε θέση επί του θέματος παρά του ότι ρωτήθηκε σχετικά, αφήνοντας τα ερωτηματικά να αιωρούνται. Το ερώτημα πάντως παραμένει, αν η πληροφορία (που είχαμε αναφέρει κι εμείς από ανεξάρτητη πηγή) είναι αληθής, τότε με πιο δικαίωμα οι κυβερνώντες αποφασίζουν με βάση τις προσωπικές τους φιλοδοξίες για μελλοντικά διεθνή αξιώματα και όχι με βάση το συμφέρον της χώρας;