Αναρτήσεις
Εμπόδια θέτει η τρόικα για την καταβολή των επομένων δόσεων αν δεν προωθηθούν αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που έχουν ζητηθεί, μεταξύ των οποίων και η υποβάθμιση της ισχύς της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και των κλαδικών συμβάσεων. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην "Ελευθεροτυπία", τόσο η διάταξη για την υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων σε κάθε περίπτωση, η διαγραφή του δικαιώματος του εργαζομένου να επιλέγει την ευνοϊκότερη σύμβαση και η μη καταβολή του "συνήθους μισθού" στις επιχειρήσεις που δεν είναι μέλη των εργοδοτικών ενώσεων «επιβλήθηκαν τον Αύγουστο -με την πρώτη αναθεώρηση του Μνημονίου- από τους τραπεζίτες, ορισμένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τις μεγάλες εταιρείες», σύμφωνα με πηγή που μετείχε στις πρόσφατες διαπραγματεύσεις με την τρόικα, ενώ βρίσκουν εφαρμογή σήμερα, και παρά τις όποιες αντιρρήσεις της Λούκας Κατσέλη για τις οποίες είχαμε γράψει πρόσφατα (η οποία βέβαια δεν "πρόταξε και τα στήθη της" για να μη συμβεί κάτι τέτοιο). Φαίνεται λοιπόν ότι οι ισχυροί της χώρας (που κατά τ' άλλα νοιάζονται για την κοινωνία) βρήκαν ευκαιρία να συμπιέσουν το κόστος εργασίας προς τα κάτω - ίσως πάντως να βγει κι ένα καλό απ' το όλο θέμα και το οποίο θα είναι η ισχυροποίηση των συνδικάτων και η στροφή τους προς την προστασία του λαού, αφού είναι προφανές πως όσοι μένουν εκτός συνδικάτων θα έχουν και χαμηλότερες αμοιβές.
Αν κοιτάξει κανείς τις απαιτήσεις της Ε.Ε. θα διαπιστώσει ότι η πλειοψηφία απ' αυτές δεν πρόκειται να έχουν θετικό οικονομικό αντίκτυπο στην χώρα και πως είναι απλά μια ευκαιρία να ανατραπεί ότι έχει απομείνει στο κοινωνικό κράτος και να περάσει στα χέρια των ιδιωτικών συμφερόντων ότι ακόμα βρίσκεται υπό κρατικό έλεγχο.
π.χ. Η ιδιωτικοποίηση των κρατικών τραπεζών (απαίτηση 11), η αναγνώριση των πτυχίων των ξένων πανεπιστημίων (απαίτηση 17), η απελευθέρωση της εκπαίδευσης (!!!) και του τουρισμού (απαίτηση 16), η επίσπευση του νέου χωροταξικού που θα οδηγεί σε εύκολες αλλαγές χρήσεων και "επενδύσεων" σε προστατευόμενες περιοχές (απαίτηση 21) και η αναμόρφωση (δηλ. ελαστικοποίηση ελέγχων) της επιτροπής Ανταγωνισμού (απαίτηση 23) θα πρέπει να προκαλούν προβληματισμό ακόμα και στον πιο καλόπιστο υποστηρικτή της "αναγκαιότητας" του Μνημονίου και για τους στόχους που επιζητεί να επιτύχει.
Για την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας (απαίτηση 24) και των κλειστών επαγγελμάτων (απαίτηση 16) έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν, όπως και για τις αλλαγές που επιζητούν στο Δημόσιο τόσο μισθολογικά όσο από πλευράς αριθμού εργαζομένων. Οι "καινούργιες" (για το πλατύ κοινό) εκπλήξεις όμως έχουν να κάνουν με την προσπάθεια αλλαγής πλαισίου "συμπράξεων" Δημοσίου και ιδιωτικού τομέα για την κατασκευή έργων (απαίτηση 18) προς το "χαλαρότερο" - ήδη μελέτες του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας έχουν αποδείξει ότι τα ΣΔΙΤ καταλήγουν εις βάρος (οικονομικά) του Δημοσίου, οπότε φανταστείτε τι έχει να γίνει αν πάψουν να υπάρχουν οι υπάρχουσες δικλείδες ασφαλείας. Αναρωτιόμαστε αν οδηγούμαστε οριστικά στην "μεταβίβαση" των υποδομών της χώρας στους ιδιώτες, αφού εκτός των ΣΔΙΤ η κυβέρνηση επιζητά να μεταβιβάσει "δια της πλαγίας οδού", τα λιμάνια, τους δρόμους και τα αεροδρόμια σε αυτούς: Όλα αυτά δηλαδή που έχουμε ως λαός χρυσοπληρώσει - πολλές φορές πάνω από την αξία τους.
Η υγεία θα χτυπηθεί επίσης - και αυτό δεν θα είναι μόνο τα τρία ευρώ που επιζητάτε να επιβληθεί: Θα είναι κυρίως η αύξηση στη συμμετοχή των ασφαλισμένων στις εξετάσεις (απαίτηση 14): Η Ελλάδα επομένως πέραν των υψηλών ασφαλίστρων, θα γίνει χώρα στην οποία θα έχουμε και ακριβές εξετάσεις (συν το παραδοσιακό φακελάκι σε πολλές περιπτώσεις), πράγμα που προφανώς είναι ψηλά γράμματα για τους κυβερνώντες. Δύσκολες εποχές, που κινδυνεύουν να γίνουν χειρότερες, ιδιαίτερα εφόσον οι αναλογιστικές μελέτες του ασφαλιστικού (φτιαγμένες όχι όπως τις έχει κάνει η ΓΣΕΕ αλλά όπως τις θέλει η τρόικα) επισείουν νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο (απαίτηση 9).
Μέσα στα τόσα κακά βέβαια, υπάρχουν και τα θετικά (Κτηματολόγιο, ΓΕΜΗ, βελτίωση του εισπρακτικού μηχανισμού), αλλά μας κάνουν ν' αναρωτιόμαστε αν αξίζει να πληρώσουμε τόσο βαρύ τίμημα ως κοινωνία για ν' αλλαχθούν κάποια πράγματα που θα έπρεπε να ζήτουν σε βάθος χρόνου και χωρίς "νεκρούς"...
(Για την "αναπροσαρμογή" των δράσεων έρευνας και την κατάργηση επιδοτήσεων στους κλάδους του εμπορίου και του τουρισμού που ζητάει η τρόικα δε θα πούμε τίποτα - η μεν έρευνα στην χώρα μας είναι σχεδόν ανύπαρκτη, ενώ οι επιδοτήσεις στον τουρισμό δεν έχουν λόγω ύπαρξης αφού οι μεγαλοξενοδόχοι και οι μεγαλοεργολάβοι που επιζητούσαν να ωφεληθούν απ' αυτές, ωφελήθηκαν, άρα πλέον δεν έχουν λόγω ύπαρξης).
Πηγή πίνακα: "Ελευθεροτυπία"
Ένα ενδιαφέρον άρθρο γραμμένο με χιουμοριστική διάθεση για τον υπουργό της "κωλοτούμπας" (Θ.Πάγκαλο) μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Αν κοιτάξει κανείς τις απαιτήσεις της Ε.Ε. θα διαπιστώσει ότι η πλειοψηφία απ' αυτές δεν πρόκειται να έχουν θετικό οικονομικό αντίκτυπο στην χώρα και πως είναι απλά μια ευκαιρία να ανατραπεί ότι έχει απομείνει στο κοινωνικό κράτος και να περάσει στα χέρια των ιδιωτικών συμφερόντων ότι ακόμα βρίσκεται υπό κρατικό έλεγχο.
π.χ. Η ιδιωτικοποίηση των κρατικών τραπεζών (απαίτηση 11), η αναγνώριση των πτυχίων των ξένων πανεπιστημίων (απαίτηση 17), η απελευθέρωση της εκπαίδευσης (!!!) και του τουρισμού (απαίτηση 16), η επίσπευση του νέου χωροταξικού που θα οδηγεί σε εύκολες αλλαγές χρήσεων και "επενδύσεων" σε προστατευόμενες περιοχές (απαίτηση 21) και η αναμόρφωση (δηλ. ελαστικοποίηση ελέγχων) της επιτροπής Ανταγωνισμού (απαίτηση 23) θα πρέπει να προκαλούν προβληματισμό ακόμα και στον πιο καλόπιστο υποστηρικτή της "αναγκαιότητας" του Μνημονίου και για τους στόχους που επιζητεί να επιτύχει.
Για την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας (απαίτηση 24) και των κλειστών επαγγελμάτων (απαίτηση 16) έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν, όπως και για τις αλλαγές που επιζητούν στο Δημόσιο τόσο μισθολογικά όσο από πλευράς αριθμού εργαζομένων. Οι "καινούργιες" (για το πλατύ κοινό) εκπλήξεις όμως έχουν να κάνουν με την προσπάθεια αλλαγής πλαισίου "συμπράξεων" Δημοσίου και ιδιωτικού τομέα για την κατασκευή έργων (απαίτηση 18) προς το "χαλαρότερο" - ήδη μελέτες του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας έχουν αποδείξει ότι τα ΣΔΙΤ καταλήγουν εις βάρος (οικονομικά) του Δημοσίου, οπότε φανταστείτε τι έχει να γίνει αν πάψουν να υπάρχουν οι υπάρχουσες δικλείδες ασφαλείας. Αναρωτιόμαστε αν οδηγούμαστε οριστικά στην "μεταβίβαση" των υποδομών της χώρας στους ιδιώτες, αφού εκτός των ΣΔΙΤ η κυβέρνηση επιζητά να μεταβιβάσει "δια της πλαγίας οδού", τα λιμάνια, τους δρόμους και τα αεροδρόμια σε αυτούς: Όλα αυτά δηλαδή που έχουμε ως λαός χρυσοπληρώσει - πολλές φορές πάνω από την αξία τους.
Η υγεία θα χτυπηθεί επίσης - και αυτό δεν θα είναι μόνο τα τρία ευρώ που επιζητάτε να επιβληθεί: Θα είναι κυρίως η αύξηση στη συμμετοχή των ασφαλισμένων στις εξετάσεις (απαίτηση 14): Η Ελλάδα επομένως πέραν των υψηλών ασφαλίστρων, θα γίνει χώρα στην οποία θα έχουμε και ακριβές εξετάσεις (συν το παραδοσιακό φακελάκι σε πολλές περιπτώσεις), πράγμα που προφανώς είναι ψηλά γράμματα για τους κυβερνώντες. Δύσκολες εποχές, που κινδυνεύουν να γίνουν χειρότερες, ιδιαίτερα εφόσον οι αναλογιστικές μελέτες του ασφαλιστικού (φτιαγμένες όχι όπως τις έχει κάνει η ΓΣΕΕ αλλά όπως τις θέλει η τρόικα) επισείουν νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο (απαίτηση 9).
Μέσα στα τόσα κακά βέβαια, υπάρχουν και τα θετικά (Κτηματολόγιο, ΓΕΜΗ, βελτίωση του εισπρακτικού μηχανισμού), αλλά μας κάνουν ν' αναρωτιόμαστε αν αξίζει να πληρώσουμε τόσο βαρύ τίμημα ως κοινωνία για ν' αλλαχθούν κάποια πράγματα που θα έπρεπε να ζήτουν σε βάθος χρόνου και χωρίς "νεκρούς"...
(Για την "αναπροσαρμογή" των δράσεων έρευνας και την κατάργηση επιδοτήσεων στους κλάδους του εμπορίου και του τουρισμού που ζητάει η τρόικα δε θα πούμε τίποτα - η μεν έρευνα στην χώρα μας είναι σχεδόν ανύπαρκτη, ενώ οι επιδοτήσεις στον τουρισμό δεν έχουν λόγω ύπαρξης αφού οι μεγαλοξενοδόχοι και οι μεγαλοεργολάβοι που επιζητούσαν να ωφεληθούν απ' αυτές, ωφελήθηκαν, άρα πλέον δεν έχουν λόγω ύπαρξης).
Πηγή πίνακα: "Ελευθεροτυπία"
Ένα ενδιαφέρον άρθρο γραμμένο με χιουμοριστική διάθεση για τον υπουργό της "κωλοτούμπας" (Θ.Πάγκαλο) μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου