Τι να περιμένουμε την επομένη των εκλογών...

Το αποτέλεσμα των εκλογών φαίνεται να είναι προδιαγεγραμμένο. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει αυτές τις εκλογές, εύκολα ή δύσκολα, και με την τυπική ανακήρυξη της κατανομής των εδρών θα κληθεί να παραλάβει την πρώτη "εντολή" σχηματισμού κυβέρνησης.

Σε περίπτωση αυτοδυναμίας ή που οι ΑΝ.ΕΛΛ. θα είναι στην Βουλή, θα σχηματίσει κυβέρνηση και θα πάει στην Βουλή να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης. Το αν στη δεύτερη περίπτωση οι ΑΝ.ΕΛΛ. θα πάρουν υπουργεία ή άλλες θέσεις στον κυβερνητικό μηχανισμό θα εξαρτηθεί από τις διαπραγματεύσεις που θα γίνουν, αν και για ουσιαστικούς λόγους θα ήταν μεγάλη έκπληξη αν δεν πάρουν ως αντάλλαγμα, ένα ή παραπάνω υπουργεία. Εγγυήσεις θα δοθούν και όσο αφορά τον χειρισμό των εθνικών μας θεμάτων, τα οποία η καινούργια κυβέρνηση θ' αναγκαστεί ν' αντιμετωπίσει πολύ γρήγορα. Μακεδονικό, Τουρκία, ΑΟΖ, Κυπριακό και Γερμανικές αποζημιώσεις είναι μόνο μερικά από τ' ανοιχτά μέτωπο στα οποία θα πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να πάρει θέση άμεσα.

Αν οι ΑΝ.ΕΛΛ. είναι εκτός ή αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία, ο ΣΥΡΙΖΑ θα κυνηγήσει "ψήφο ανοχής", δηλαδή θα επιδιώξει απουσία από την Βουλή κάποιων κοινοβουλευτικών ομάδων ώστε να σχηματίσει κυβέρνηση μειοψηφίας. Τ' ανταλλάγματα που θα δοθούν για κάτι τέτοιο αναμένεται να είναι πολύ σκληρά και είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα οδηγήσουν σε αρκετές υποχωρήσεις από τη διακήρυξη της Θεσσαλονίκης, όπως αυτή επιβεβαιώθηκε πρόσφατα από τον Αλέξη Τσίπρα. Θα μας έκανε τεράστια, θετική έκπληξη αν σ' αυτές δεν υπήρχε η απόδοση ασυλίας σε σειρά κυβερνητικών στελεχών της τελευταίας 4ετίας για τα μνημονιακά πεπραγμένα και κυρίως για τις ιδιωτικοποιήσεις και το κούρεμα ομολόγων (που κατέστρεψε κυριολεκτικά τα ασφαλιστικά ταμεία).

Όπως και να έχει όμως ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσει να αποφύγει τις μεγάλες παραχωρήσεις, γιατί γνωρίζει ότι ίσως αυτή θα είναι η τελευταία ευκαιρία του να κυβερνήσει, ενώ δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι αν τα πράγματα δεν πάνε καλά, θα χαθεί η οποία ελπίδα έχει απομείνει στους πολίτες στο παρόν πολιτικό μας σύστημα.

Επιγραμματικά ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει μέσα σε πολύ μικρό χρονικό:
α) Να καθησυχάσει το εσωτερικό της χώρας για τη συνέχεια του κράτους και να διασφαλίσει τους μηχανισμούς σταθερότητας για μια πιθανή "αταξία" των αγορών.
β) Να πάρει μια σειρά από μέτρα ανακούφισης της ανθρωπιστικής κρίσης που έχει χτυπήσει μια σημαντική μερίδα του πληθυσμού, διασφαλίζοντας παράλληλα ότι η όποια παροχή βοήθειας θα γίνει σ' αυτούς που έχουν πραγματικά ανάγκη, χωρίς να γίνει διασπάθηση του δημοσίου χρήματος.
γ) Να σταματήσει τις ιδιωτικοποιήσεις που είναι σε εξέλιξη άμεσα. Αυτές είναι πολλές και μεγάλες.
δ) Να μελετήσει και να καταθέσει ένα αναθεωρημένο σχέδιο προϋπολογισμού το οποίο θα ανταπεξέλθει στις εξαγγελίες της Θεσσαλονίκης και θ' αντέξει τους όποιους πολιτικούς κραδασμούς θα παρουσιαστούν.
ε) Να δημιουργήσει άμεσα μια διαπραγματευτική ομάδα που θα συζητήσει σε ανώτατο επίπεδο (και όχι υπαλλήλων) το μέλλον του δημοσίου χρέους με τους δανειστές καθώς και το αν θα σταματήσει ή θα συνεχίσει το όποιο χρηματοδοτικό πρόγραμμα υπάρχει.
στ) Να παρουσιάσει το σχέδιο το οποίο θα επιτρέψει στην χώρα μας να πάρει πίσω το Κατοχικό δάνειο και τις Γερμανικές αποζημιώσεις, το οποίο έχει κάνει "σημαία".
ζ) Να παρουσιάσει ένα πλάνο απονομής ευθυνών σε όλους τους εμπλεκόμενους στο Μνημόνιο.
η) Ν' αρχίσει να νομοθετεί για τη διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων, την τόνωση της αγοράς κ.λπ.

Η αλήθεια είναι ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται ένα βήμα από την πραγματοποίηση του καλύτερου ονείρου και ταυτόχρονα του χειρότερου εφιάλτη ενός νέου πολιτικού αρχηγού: θα κληθεί να κυβερνήσει την χώρα του και να εφαρμόσει το πρόγραμμά του, αλλά αυτό θα συμβεί σε μια χώρα που η οικονομία της είναι διαλυμένη, η κοινωνία βρίσκεται με το πιστόλι στον κρόταφο, οι δανειστές ξερογλύφονται ενώ μοιράζουν "τα ιμάτιά της" και που οι νέοι μεταναστεύουν κατά δεκάδες. Με λίγα λόγια σε μια θέση που κανείς δεν θα ήθελε να βρεθεί...

Καλή του (και καλή μας) επιτυχία...