Διαφορετικές αντιλήψεις περί "Δημοσίου" συμφέροντος και το σύνδρομο της "εξουσιομανίας"...

Είναι συχνό φαινόμενο όταν αλλάζει η κυβέρνηση, η καινούργια ν' αποκαλύπτει (ή ν' ανακαλύπτει) σωρεία "παρατυπιών" της προηγούμενης. Αυτά διοχετεύονται στον τύπο αμέσως, ώστε να καταδειχτεί η διαφορά "στην νοοτροπία".
Συνήθως τα όσα διαβάζουμε - σε πρώιμες μετεκλογικές περιόδους - είναι υπερβολικά και αποτελούν συνήθεις πρακτικές. Τα όσα όμως βγαίνουν στην επιφάνεια (λιγότερο από μια βδομάδα μετά τις εκλογές) για την συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, μας κάνουν να τραβάμε τα μαλλιά μας, αφού αποτελούν χαρακτηριστικές περιπτώσεις "εξουσιομανίας" με το σύνδρομο "Μαρίας Αντουανέτας" να φέρεται να είχε καταλάβει στρατιές κυβερνητικών στελεχών...

Ξεκινώντας από την επιστράτευση των υπαλλήλων των γραφείων της ΝΔ στην Συγγρού που φώναζαν "Ελλάς-Ελλάς, Αντώνης Σαμαράς" στο Ζάππειο για να φανεί στις κάμερες ότι ο "λαός στηρίζει τον Σαμαρά" και την μη δημόσια παραδοχή της ήττας της ΝΔ από τον πρώην Πρωθυπουργό, και φτάνοντας στην άρνηση του Γ.Στουρνάρα να παραιτηθεί από τη θέση του Διοικητή της ΤτΕ, έχουμε μερικές μόνο τρανταχτές αποδείξεις ότι το κατεστημένο δε φαίνεται διαθετιμένο ν' αφήσει εύκολα την εξουσία στην καινούργια κυβέρνηση. Μπορεί τα ΜΜΕ να δίνουν το δικό τους αγώνα (όπως έχουμε γράψει εδώ) για να μην χάσουν τα κεκτημένα, αλλά το ότι η προηγούμενη κυβέρνηση δε δέχεται "να υποχωρήσει" είναι απαράδεκτο.

Αυτό αποτελεί μόνο τη μία σειρά γεγονότων που έρχονται στην επιφάνεια αυτές τις μέρες. Τα άλλα έχουν να κάνουν με άλλες κυβερνητικές πρακτικές όπως π.χ. τις "συμβάσεις" του ΤΑΙΠΕΔ. Χαρακτηριστικό το παρακάτω περιστατικό που περιέγραψε ο υπουργός Υγείας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Παναγιώτης Κουρουμπλής, σε συνέντευξή του στον ραδιοφωνικό σταθμό Real FM: "3,5 με 4 εκατομμύρια τον χρόνο πληρώνουμε για ένα κτίριο 32.000 τετραγωνικών μέτρων όπου στεγάζεται μια υπηρεσία 15 υπαλλήλων. Εγώ δεν λέω ότι είχε κάποιον λόγο κανένας, αλλά οι συμβάσεις. Η ιστορία του ΤΑΙΠΕΔ θα πρέπει να ανοίξει. Το πούλησε το ΤΑΙΠΕΔ το κτίριο αυτό σε μία τράπεζα, με δέσμευση να το νοικιάζουμε για 30 χρόνια, με 4 εκατ. ευρώ και τη συντήρηση δική μας".  Είχαμε αναφερθεί σ' αυτή την υπόθεση (βλ. "τα 28 ακίνητα και η "ακαταδίωκτη" κυρία Σακελαρίου") αλλά ούτε εμείς γνωρίζαμε τις λεπτομέρειες της συμφωνίας... Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα της πρότερης κατάστασης η προσφυγή της χώρας μας που συζητήθηκε στις 28/1/2015  με την οποία ζητά να ΜΗΝ επιστραφούν στο ελληνικό δημόσιο 15,34 εκατομμύρια ευρώ από την εταιρεία Ελληνικός Χρυσός.  Είχε κατατεθεί από την ελληνική κυβέρνηση το 2011 αμέσως μετά την απόφαση της Κομισιόν περί "ευτελούς ποσού πώλησης" των Μεταλλείων της Κασσάνδρας.
Η πώληση έγινε έναντι 11 εκατ. ευρώ και σύμφωνα με την απόφαση της Κομισιόν:
-το ποσό ήτανχαμηλότερο από την πραγματική αγοραία αξία των μεταλλείων
-η πώληση έγινε χωρίς προηγούμενη εκτίμηση των στοιχείων ενεργητικού
-η πώληση έγινε χωρίς ανοιχτό διαγωνισμό
-η εταιρεία απαλλάχθηκε από την καταβολή οιουδήποτε φόρου.
Οι ελληνικές αρχές υποστήριξαν ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ότι  το μέτρο αποσκοπούσε στην εξεύρεση ιδιοκτήτη πρόθυμου να διατηρήσει σε λειτουργία τα μεταλλεία...

Θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ καλύτερος; Ελπίζουμε - προς το παρόν τουλάχιστον θα πρέπει να μαζέψει τον "αμάζευτο" των προηγούμενων κυβερνήσεων...

Η μάχη των γραφείων της Βουλής

Δεν πρόλαβαν να γίνουν οι εκλογές και πριν ακόμα ξεκινήσουν οι εργασίες της Βουλής, ξεκίνησε η "μάχη των γραφείων". Μια μάχη που συντελείτε μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση, αλλά που αυτή τη φορά φαίνεται να πήρε μεγάλες διαστάσεις.
Πιο συγκεκριμένα η κύρια μάχη γίνεται για το προνομιακό γραφείο που διαθέτει τα τελευταία χρόνια ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, Απόστολος Κακλαμάνης. Είναι προνομιακό, καθώς είναι στο ισόγειο, σε απόσταση αναπνοής από την είσοδο στην Ολομέλεια και δίπλα από την αίθουσα των κοινοβουλευτικών συντακτών. Επίσης, είναι ευρύχωρο, διαθέτει τρεις ξεχωριστούς χώρους και ιδιωτικό WC. Τα τελευταία χρόνια είχε καταλύσει ο Απόστολος Κακλαμάνης, ως πρώην πρόεδρος.

Ωστόσο, η απώλεια της βουλευτικής του ιδιότητας τον υποχρεώνει να το αποχωριστεί και να μετακομίσει σε άλλο κτήριο της Βουλής, που βρίσκεται από τις λεωφόρου Αμαλίας. Ο ίδιος όμως αρνείται να το εγκαταλείψει και μάλιστα έδιωξε σχεδόν... με τις κλωτσιές όσους «τόλμησαν» να του θέσουν το θέμα. Φέρεται μάλιστα να έθεσε μόνο έναν όρο για να μετακομίσει: να εγκατασταθεί εκεί ο Γιώργος Παπανδρέου ο νεότερος που, βάσει του Κανονισμού της Βουλής, δικαιούται γραφείο ως πρώην πρωθυπουργός.Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι ανάλογη επιθυμία έχει εκφράσει και ο κ. Παπανδρέου μέσω των στενών του συνεργατών, με το επιχείρημα ότι στον ίδιο χώρο είχε καταλύσει ο παππούς του. «Σφήνα» στην εμπλοκή που παρουσιάζεται τις τελευταίες ώρες φαίνεται να μπαίνει και ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος και να ζητά και αυτός το συγκεκριμένο γραφείο.Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μετακόμισε πριν από λίγες ημέρες από την πτέρυγα του πρωθυπουργού σε δίχωρο γραφείο στο ισόγειο.

Επίσης, «εμπλοκή» παρουσιάστηκε και με το γραφείο του κ. Βύρωνα Πολύδωρα. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι υπήρξε αιφνίδια αυτοψία από τον διακοσμητή του Κοινοβουλίου, που ήθελε να δει τι αλλαγές πρέπει να γίνουν, ώστε να φιλοξενήσει τον πρόεδρο της ΚΟ των ΑΝΕΛ, Πάνο Καμμένο.Όταν λοιπόν ο διακοσμητής είδε κρεμασμένο το πορτρέτο ενός προγόνου του κ. Πολύδωρα, ζήτησε  να κατέβει, με αποτέλεσμα να «τα ακούσει» από τον συνεργάτη του πρώην προέδρου της Βουλής. Τελικά, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο κ. Πολύδωρας θα μεταφερθεί σε κτήριο επι της οδού Σέκερη.

Τα ερωτήματα πάντως είναι πολλά: γιατί θα πρέπει να έχουν οι πρώην Πρωθυπουργοί και οι πρώην Πρόεδροι της Βουλής αιωνίως ένα γραφείο στην Βουλή, όταν ΔΕΝ είναι πλέον βουλευτές; Γιατί θα πρέπει ο ελληνικός λαός να τους πληρώνει τα τηλέφωνα, την αλληλογραφία και υπαλλήλους ώστε αυτοί να συνεχίζουν την πολιτική τους δραστηριότητα ή ακόμα χειρότερα να συναντούν παλιούς φίλους και οπαδούς για να διηγούνται "περασμένα μεγαλεία"; Γι' αυτές τις δουλειές μια επίσκεψη σ' ένα καφενείο της εκλογικής τους περιφέρειας ή το προσωπικό τους γραφείο αρκεί. Ειδικά σε μια εποχή που επιβάλλονται οικονομίες σε όλα τα επίπεδα, κάτι τέτοιες "παραχωρήσεις" αποτελούν περιττές πολυτέλειες...

Η καινούργια κυβέρνηση και τα ελληνικά ΜΜΕ

Η σύνθεση της καινούργιας κυβέρνησης είναι χαρακτηριστική του πνεύματος Τσίπρα. Στην κυριολεξία, απ' όλα έχει ο μπαξές. Παλιά στελέχη του ΣΥΝ, "νέα" στελέχη του στενού κομματικού πυρήνα, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ προερχόμενους από άλλους κομματικούς χώρους, εξωκοινοβουλευτικούς προερχόμενους από τη δημόσια διοίκηση, στελέχη των ΑΝ.ΕΛΛ., οικολόγους και τον Γιάννη Πανούση ως εκπρόσωπο της παλιάς "ΔΗΜΑΡ".
Η ορκομωσία έγινε (όπως έγινε) και η δουλειά ξεκινάει από αύριο. Τα καμώματα Σαμαρά δε θα τα σχολιάσουμε (τι να πει κανείς για την μικρότητα αυτού του ανθρώπου, που δεν έχει σχολιαστεί εκτενώς ήδη απ' όλους), αλλά αυτό που νομίζουμε ότι πρέπει να πούμε είναι το εξής: ο κόσμος περιμένει πολλά.
Η ευρύτητα της κοινωνικής διαστρωμάτωσης των υποστηρικτών του ΣΥΡΙΖΑ είναι τέτοια που αν και υπάρχει ένας κοινός τόπος για όλους (η έξοδος από τα Μνημόνια), αυτό δεν είναι εκφράζεται με τον ίδιο τρόπο απ' όλους.

Οι εφημερίδες, τα κανάλια και τα συστεμικά ΜΜΕ γενικά ξεκίνησαν ήδη τα όργανα. Θέλουν να καθορίσουν τους όρους του παιχνιδιού και να επιβάλλουν την ατζέντα τους. Θέλουν ένα ΣΥΡΙΖΑ που θα είναι "πρωτοποριακός" μόνο σε ό,τι αφορά τις σχέσεις εκκλησίας-κράτους, το σύμφωνο κοινωνικής συμβίωσης στους ομοφυλόφιλους και τα εθνικά θέματα. Από κει και πέρα θέλουν υποταγή. Ο καθένας προσθέτει ή αφαιρεί ό,τι τους συμφέρει αλλά συμφωνούν όλοι σε "έντιμους" συμβιβασμούς σε ό,τι αφορά το Μνημόνιο. Διαβάζοντας τις επιφυλλίδες και τους κύριους αρθρογράφους του "Έθνους", των "Νέων" και της "Καθημερινής" ή τους σχολιαστές των μεγάλων ιδιωτικών καναλιών, διαπιστώνει κανείς μια αγωνιώδη προσπάθεια να προκαθοριστούν οι αλλαγές και η στάση του ΣΥΡΙΖΑ στα πάντα. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί όταν "διαβάζουμε" τα όσα γράφονται και λέγονται. Χτίζουν θέσεις για το αύριο με βάση το συμφέρον τους.
Εδώ ακριβώς είναι το στοίχημα που πρέπει να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ: να ξεπεράσει τα εμπόδια που "καλοπροαίρετα" θα του βάλουν όλοι αυτοί - για "το καλό της χώρας" πάντα.
Το αν θα καταφέρει, θα εξαρτηθεί σε ένα μεγάλο βαθμό από το πόσο θ' αντέξει στις πιέσεις που θα του ασκηθούν. Για το καλό της χώρας ελπίζουμε να τα καταφέρει...

Στα καθ' υμάς: εμείς ως blog θα εμφανιζόμαστε "περιστασιακά". Θα καυτηριάζουμε όσα θεωρούμε "κακώς κείμενα" και θα τηρήσουμε μια κριτική στάση σε ό,τι πιστεύουμε ότι αποτελεί έμμεση ή άμεση συνέχιση της νοσηρής κατάστασης που έφερε την χώρα στο γκρεμό...Θα είμαστε δηλαδή παρόντες...

Τα εκλογικά ευτράπελα...

Είχαμε λοιπόν και σ' αυτές τις εκλογές, εκλογικά ευτράπελα...
Το πρώτο έτυχε στο εκλογικό κέντρο που ψήφιζε ο Κώστας Καραμανλής στη Θεσσαλονίκη, στα τμήματα 304 με 310… έλειπαν όλα τα μέλη της εφορευτικής Επιτροπής! Ο ίδιος προσήλθε στο εκλογικό κέντρο και ψήφισε κανονικά, αλλά εκεί αντί για 8 άτομα όπως έπρεπε να είναι, ήταν παρόντες μόνο η δικαστική αντιπρόσωπος, ο βοηθός της και ένα μέλος της εφορευτικής επιτροπής. Αυτό βέβαια ήταν παράτυπο: κανονικά ο πρώην Πρωθυπουργός έπρεπε να κρατηθεί από τη δικαστική αντιπρόσωπο και να παραμείνει ως μέλος της εφορευτικής επιτροπής, μέχρι ν' αντικατασταθεί από άλλο εκλογέα ή κανονικό μέλος της εφορευτικής επιτροπής. Αλλά Ελλάδα είμαστε και (κακώς πάντα) ο Καραμανλής τη γλύτωσε...
Το δεύτερο ευτράπελο είχε να κάνει με εκλογέα στα Χανιά της Κρήτης. Έτσι αν και έγκαιρα το υπουργείο Εσωτερικών είχε θέσει σε λειτουργία ειδική εφαρμογή αλλά και τηλεφωνικές γραμμές, ώστε οι πολίτες να μαθαίνουν που ψηφίζουν, δεν έλειψαν τα προβλήματα, κυρίως με ετεροδημότες που βρέθηκαν σε άλλο εκλογικό κέντρο από αυτό στο οποίο είχε οριστεί για να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα. Μάλιστα, το πρωί ένας ετεροδημότης πήγε σε εκλογικό κέντρο των Χανίων, στο οποίο είχε ψηφίσει τις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές, όμως, εκεί πληροφορήθηκε ότι όχι μόνο δεν βρίσκονταν στο σωστό εκλογικό κέντρο, αλλά ήταν και σε λάθος πόλη. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο ετεροδημότης ψηφοφόρος, θα έπρεπε να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα στην Αθήνα, όμως δεν ενημερώθηκε έγκαιρα για τις αλλαγές στους εκλογικούς καταλόγους και έτσι βρέθηκε στην Κρήτη, έχοντας υποστεί διπλό κόστος...
Το τρίτο ευτράπελο έχει να κάνει με τα ψηφοδέλτια του ΚΙΔΗΣΟ. Προφανώς για να είναι ασορτί με τον αρχηγό του κόμματός του - που έχει κάνει τα σαρδάμ δεύτερη φύση - ο δαίμων του τυπογραφείου  (ή μάλλον ένας ανορθόγραφος τυπογράφος) χτύπησε, και η λέξη συνδυασμός γράφηκε εκ παραδρομής «συνδιασμός» και έτσι μοιράστηκε στα κατά τόπους εκλογικά κέντρα. Αυτό ισχύει τουλάχιστον για την Αττική και την Β' Αθηνών, και όπως καταλαβαίνεται το γέλιο που βγήκε ήταν αρκετό...
Το 4ο ευτράπελο των ημερών έχει να κάνει με τις εμφύλιες διαμάχες στην Νέα Δημοκρατία. Το να υπάρχουν εσωκομματικές κόντρες μεταξύ υποψηφίων ίδιων κομμάτων είναι συχνό φαινόμενο. Αλλά δεν έχει ξανασυμβεί όμως μεταπολιτευτικά υποψήφιοι του ίδιου κόμματος να αλληλομηνύονται! Έτσι στον εισαγγελέα υπηρεσίας στον οποίο και κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά βρέθηκε το απόγευμα ο υποψήφιος της Ν.Δ. στο νομό Αχαΐας Θανάσης Νταβλούρος κατά του συνηποψηφίου του Ανδρέα Κατσανιώτη τον οποίο κατηγορεί για παραβίαση του εκλογικού νόμου. Ειδικότερα και σύμφωνα με όσα καταγγέλλει ο κ. Νταβλούρος ο κ. Κατσανιώτης επιχείρησε με παράνομο τρόπο να επηρεάσει ανήμερα των εκλογών τους πολίτες στέλνοντας μαζικά SMS που προωθούσαν την υποψηφιότητά του. Ο κ. Νταβλούρος απαίτησε τη σύλληψη του κ. Κατσανιώτη ενώ σε σχετική του δήλωση ανέφερε τα εξής: «Ο κόσμος της Ν.Δ μας θέλει όλους μαζί. Κάποιοι προκαλούν με τις σπασμωδικές πράξεις τους εσωκομματική γκρίνια και διαμάχη. Σήμερα εγώ ασχολούμαι μόνο με τον δύσκολο αγώνα του κόμματός μου και της υποψηφιότητάς μου. Όσοι δεν τηρούν τα προβλεπόμενα από τον εκλογικό νόμο εκτίθενται ανεπανόρθωτα ηθικά και παρανομούν. Επιφυλάσσομαι πάντως κάθε νόμιμου δικαιώματός μου υπερασπιζόμενος πάντα το ήθος, τη νομιμότητα και την εντιμότητα, σεβόμενος δε διαχρονικά την αξιοπρέπεια των ψηφοφόρων». Την ίδια ώρα στα Χανιά οι κύριοι Βολουδάκης και Μαρκογιαννάκης (ο τελευταίος συνοδοιπόρος της κ. Μπακογιάννη στο σύντομο αυτόνομο κομματικό εγχείρημά της) αλληλοκατηγορήθηκαν δημοσίως σε συνεντεύξεις τους ως "διαπλεκόμενοι", βγάζοντας ανοιχτά τα μαχαίρια για τη μοναδική έδρα που ίσως βγάλει στα Χανιά η ΝΔ.
To 5o ευτράπελο έχει να κάνει με τα ψηφοδέλτια...Η ειδική αυτοκόλλητη ταινία δεν μπέρδεψε μόνο τον Α. Τσίπρα στις προηγούμενες εκλογές, αλλά και αρκετό κόσμο που επέμενε να "σαλιώνει" το φάκελο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στην Κοζάνη. Εκεί έχοντας απηυδήσει από την εικόνα με τους ψηφοφόρους να κλείνουν το ψηφοδέλτιο όχι με το ειδικό αυτοκόλλητο, αλλά με σάλιο, δικαστική αντιπρόσωπος σε χωριό του Δήμου Κοζάνης έγραψε σε χαρτί έξω από το παραβάν: «Κλείνετε τον φάκελο με την ειδική ταινία, όχι με το σάλιο»...
Το 6ο ευτράπελο είχε να κάνει με τον Θεόδωρο Πάγκαλο. Σε δήλωσή του στο Mega, τόνισε πως ψήφισε ΝΔ κλείνοντας τον πολιτικό του κύκλο: νεολαίος στο ΚΚΕ, υπουργός στο ΠΑΣΟΚ και στο τέλος ψηφοφόρος της ΝΔ. Άντε στην Χ.Α. με το καλό...

Τι να περιμένουμε την επομένη των εκλογών...

Το αποτέλεσμα των εκλογών φαίνεται να είναι προδιαγεγραμμένο. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει αυτές τις εκλογές, εύκολα ή δύσκολα, και με την τυπική ανακήρυξη της κατανομής των εδρών θα κληθεί να παραλάβει την πρώτη "εντολή" σχηματισμού κυβέρνησης.

Σε περίπτωση αυτοδυναμίας ή που οι ΑΝ.ΕΛΛ. θα είναι στην Βουλή, θα σχηματίσει κυβέρνηση και θα πάει στην Βουλή να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης. Το αν στη δεύτερη περίπτωση οι ΑΝ.ΕΛΛ. θα πάρουν υπουργεία ή άλλες θέσεις στον κυβερνητικό μηχανισμό θα εξαρτηθεί από τις διαπραγματεύσεις που θα γίνουν, αν και για ουσιαστικούς λόγους θα ήταν μεγάλη έκπληξη αν δεν πάρουν ως αντάλλαγμα, ένα ή παραπάνω υπουργεία. Εγγυήσεις θα δοθούν και όσο αφορά τον χειρισμό των εθνικών μας θεμάτων, τα οποία η καινούργια κυβέρνηση θ' αναγκαστεί ν' αντιμετωπίσει πολύ γρήγορα. Μακεδονικό, Τουρκία, ΑΟΖ, Κυπριακό και Γερμανικές αποζημιώσεις είναι μόνο μερικά από τ' ανοιχτά μέτωπο στα οποία θα πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να πάρει θέση άμεσα.

Αν οι ΑΝ.ΕΛΛ. είναι εκτός ή αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία, ο ΣΥΡΙΖΑ θα κυνηγήσει "ψήφο ανοχής", δηλαδή θα επιδιώξει απουσία από την Βουλή κάποιων κοινοβουλευτικών ομάδων ώστε να σχηματίσει κυβέρνηση μειοψηφίας. Τ' ανταλλάγματα που θα δοθούν για κάτι τέτοιο αναμένεται να είναι πολύ σκληρά και είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα οδηγήσουν σε αρκετές υποχωρήσεις από τη διακήρυξη της Θεσσαλονίκης, όπως αυτή επιβεβαιώθηκε πρόσφατα από τον Αλέξη Τσίπρα. Θα μας έκανε τεράστια, θετική έκπληξη αν σ' αυτές δεν υπήρχε η απόδοση ασυλίας σε σειρά κυβερνητικών στελεχών της τελευταίας 4ετίας για τα μνημονιακά πεπραγμένα και κυρίως για τις ιδιωτικοποιήσεις και το κούρεμα ομολόγων (που κατέστρεψε κυριολεκτικά τα ασφαλιστικά ταμεία).

Όπως και να έχει όμως ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσει να αποφύγει τις μεγάλες παραχωρήσεις, γιατί γνωρίζει ότι ίσως αυτή θα είναι η τελευταία ευκαιρία του να κυβερνήσει, ενώ δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι αν τα πράγματα δεν πάνε καλά, θα χαθεί η οποία ελπίδα έχει απομείνει στους πολίτες στο παρόν πολιτικό μας σύστημα.

Επιγραμματικά ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει μέσα σε πολύ μικρό χρονικό:
α) Να καθησυχάσει το εσωτερικό της χώρας για τη συνέχεια του κράτους και να διασφαλίσει τους μηχανισμούς σταθερότητας για μια πιθανή "αταξία" των αγορών.
β) Να πάρει μια σειρά από μέτρα ανακούφισης της ανθρωπιστικής κρίσης που έχει χτυπήσει μια σημαντική μερίδα του πληθυσμού, διασφαλίζοντας παράλληλα ότι η όποια παροχή βοήθειας θα γίνει σ' αυτούς που έχουν πραγματικά ανάγκη, χωρίς να γίνει διασπάθηση του δημοσίου χρήματος.
γ) Να σταματήσει τις ιδιωτικοποιήσεις που είναι σε εξέλιξη άμεσα. Αυτές είναι πολλές και μεγάλες.
δ) Να μελετήσει και να καταθέσει ένα αναθεωρημένο σχέδιο προϋπολογισμού το οποίο θα ανταπεξέλθει στις εξαγγελίες της Θεσσαλονίκης και θ' αντέξει τους όποιους πολιτικούς κραδασμούς θα παρουσιαστούν.
ε) Να δημιουργήσει άμεσα μια διαπραγματευτική ομάδα που θα συζητήσει σε ανώτατο επίπεδο (και όχι υπαλλήλων) το μέλλον του δημοσίου χρέους με τους δανειστές καθώς και το αν θα σταματήσει ή θα συνεχίσει το όποιο χρηματοδοτικό πρόγραμμα υπάρχει.
στ) Να παρουσιάσει το σχέδιο το οποίο θα επιτρέψει στην χώρα μας να πάρει πίσω το Κατοχικό δάνειο και τις Γερμανικές αποζημιώσεις, το οποίο έχει κάνει "σημαία".
ζ) Να παρουσιάσει ένα πλάνο απονομής ευθυνών σε όλους τους εμπλεκόμενους στο Μνημόνιο.
η) Ν' αρχίσει να νομοθετεί για τη διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων, την τόνωση της αγοράς κ.λπ.

Η αλήθεια είναι ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται ένα βήμα από την πραγματοποίηση του καλύτερου ονείρου και ταυτόχρονα του χειρότερου εφιάλτη ενός νέου πολιτικού αρχηγού: θα κληθεί να κυβερνήσει την χώρα του και να εφαρμόσει το πρόγραμμά του, αλλά αυτό θα συμβεί σε μια χώρα που η οικονομία της είναι διαλυμένη, η κοινωνία βρίσκεται με το πιστόλι στον κρόταφο, οι δανειστές ξερογλύφονται ενώ μοιράζουν "τα ιμάτιά της" και που οι νέοι μεταναστεύουν κατά δεκάδες. Με λίγα λόγια σε μια θέση που κανείς δεν θα ήθελε να βρεθεί...

Καλή του (και καλή μας) επιτυχία...

Ο Τσίπρας Πρωθυπουργός και ο Αβραμόπουλος Πρόεδρος της Δημοκρατίας;

Μπορεί η επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ να είναι πολυμέτωπη (και οι διάφοροι "Τόλιοι" να κάνουν ό,τι μπορούν για να μειωθεί η δημοσκοπική διαφορά) αλλά κάποιοι Έλληνες αξιωματούχοι δείχνουν ότι έχουν συνειδητοποιήσει το "αναπόφευκτο" και προετοιμάζονται για την επόμενη μέρα.

Ένας από αυτούς είναι και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος. Πρόσφατα δημοσιεύματα φέρουν τον ΣΥΡΙΖΑ (και τον Αλέξη Τσίπρα προσωπικά) έτοιμους για να στηρίξουν πρόσωπο της Δεξιάς για Πρόεδρο της Δημοκρατίας με τον αποστασιοποιημένο (λόγω επιτροπείας στην Ε.Ε.) από τα εκλογικά πράγματα Αβραμόπουλο να φαντάζει ως το πιο πιθανό πρόσωπο. Η αλήθεια είναι ότι ο "κοσμοπολίτης" Δ. Αβραμόπουλος πολύ θα ήθελε το τίτλο του "ανώτερου πολιτειακού παράγοντα", ανεξάρτητα με το αν ο ρόλος έχει ελάχιστες αρμοδιότητες,  αφού θα του επέτρεπε να παρεμβαίνει, έχοντας παράλληλα ένα "συναινετικό" προφίλ. Από την άλλη στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι μια πιθανή "αριστερή" υποψηφιότητα για την Προεδρία της Δημοκρατίας θα μεγάλωνε την πόλωση μεταξύ αριστεράς και δεξιάς για μεγαλύτερο διάστημα από αυτό της προεκλογικής περιόδου. Το ρεπορτάζ της εφημερίδας "Παρόν" είναι χαρακτηριστικό:

«ΤΑΡΑΞΕ τα νερά» της προεκλογικής μάχης η δημόσια παρέμβαση του Δ. Αβραμόπουλου σχετικά με το Σύμφωνο Σταθερότητας. Προκάλεσε την έντονη δυσφορία του Μεγάρου Μαξίμου και προσωπικά του Αντ. Σαμαρά, αλλά και τα «εύσημα» του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ επανέφερε στο προσκήνιο τα σενάρια που τον συνδέουν με την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Η επισήμανσή του για την ανάγκη «ευελιξίας» (χαλάρωσης) του Συμφώνου Σταθερότητας προκειμένου να ανακουφιστούν οι χώρες που αντιμετωπίζουν οξυμένα οικονομικά προβλήματα, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πάγια θέση που τηρεί τα τελευταία τρία χρόνια ο κ. Σαμαράς. Ο οποίος παραμένει προσηλωμένος στην πολιτική σκληρής (άδικης) λιτότητας που έχουν επιβάλει οι δανειστές, αλλά κυρίως το Βερολίνο, ενώ σε καμιά περίπτωση δεν διεκδίκησε άμβλυνση των επώδυνων μέτρων. Με τη δήλωσή του ο κ. Αβραμόπουλος εξέθεσε ουσιαστικά τον πρωθυπουργό ότι από τον Ιούνιο του 2012 δεν έκανε απολύτως τίποτα για να αλλάξει το μείγμα της ακολουθούμενης πολιτικής.
Οι απόψεις που εξέφρασε ωστόσο είχαν ευρύτερη απήχηση καθώς «ακουμπούν» όλες τις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου. «Η Κομισιόν», επισήμανε «πρέπει να λαμβάνει υπόψιν της στα οικονομικά προγράμματα των κρατών-μελών όχι μόνον τα πραγματικά δεδομένα της οικονομίας, αλλά και τις τεράστιες θυσίες των ευρωπαίων πολιτών που έχουν γίνει, όπως η Ελλάδα και άλλες χώρες, κυρίως του Νότου». Υπογράμμισε δε ότι «αν η ευελιξία που θα εφαρμόσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποδειχθεί ότι βοηθάει στην ενίσχυση της ανάπτυξης -που με τη σειρά της μειώνει τα ελλείμματα και βελτιώνει την οικονομική κατάσταση των κρατών-μελών- γιατί να μην ενθαρρύνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τις κυβερνήσεις να συνεχίσουν την πολιτική αυτή, προσφέροντάς τους την ευελιξία ως επιβράβευση για τις προσπάθειές τους». Η παρέμβαση αυτή του κ. Αβραμόπουλου προκάλεσε -όπως ήταν φυσικό- την έντονη δυσφορία του Μεγάρου Μαξίμου που έγινε εντονότερη μετά την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ που χαιρέτιζε τις θέσεις του Επιτρόπου. Στενοί συνεργάτες του κ. Σαμαρά απέδιδαν «προσωπικά κίνητρα» στον κ. Αβραμόπουλο και συνέδεαν την παρέμβασή του με τη φιλοδοξία του για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ορισμένοι εξ αυτών, μάλιστα, υποστήριζαν ότι υπάρχει «μυστική συμφωνία» με τον Αλ. Τσίπρα και ότι αυτό θα επιβεβαιωθεί τις αμέσως επόμενες εβδομάδες. Ανεξάρτητα από το αν έχουν ή όχι βάση οι θεωρίες αυτές, γεγονός είναι μετά τη δήλωση του κ. Αβραμόπουλου «αναζωπυρώθηκαν» τα σενάρια που θέλουν τον κ. Τσίπρα να τον προτείνει για τη θέση του Προέδρου. Είχε δε προηγηθεί η δήλωση του τελευταίου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα προτείνει πρόσωπο ευρύτερης αποδοχής, ενώ παράγοντες της Κουμουνδούρου άφηναν ανοιχτό το ενδεχόμενο το πρόσωπο αυτό να προέρχεται ακόμη και από τον χώρο της Κεντροδεξιάς.
Η «μετακίνηση» του κ. Αβραμόπουλου από τις Βρυξέλλες στην Ηρώδου Αττικού, πέραν από το ενωτικό μήνυμα που θέλει να στείλει ο κ. Τσίπρας, διευκολύνει τον ΣΥΡΙΖΑ και σε άλλο επίπεδο. Στη θέση του Επιτρόπου θα προωθήσει δικό του στέλεχος, πιθανότατα τον Δ. Παπαδημούλη, ούτως ώστε να έχει έναν δικό του άνθρωπο στο Κολέγιο των Επιτρόπων και να ενημερώνεται από πρώτο χέρι για όσα συζητούνται και αποφασίζονται στο επίπεδο αυτό.
Λεπτομέρεια: Η εγκατάσταση του κ. Αβραμόπουλου στις Βρυξέλλες έχει κατά κάποιον τρόπο προσωρινό χαρακτήρα αφού, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, η μίσθωση του σπιτιού που μένει έχει εξάμηνη μόνο διάρκεια. Που σημαίνει ότι με κάποιο τρόπο γνώρίζε ότι δεν θα παραμείνει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα."

Το ερώτημα βέβαια που θα πρέπει να μας απασχολεί όλους είναι άλλο: κάνει ο Αβραμόπουλος για Πρόεδρος της; Με βάση την πολιτική του προσφορά σίγουρα όχι. Και σίγουρα δεν είναι πολύ καλύτερος της Μαριάννας Βαρδινογιάννη της οποίας το όνομα ακούστηκε έντονα το διάστημα Οκτωβρίου - Νοεμβρίου...

Μετακινήσεις υποψηφίων και βουλευτών από κόμμα σε κόμμα

 Δεν είναι η πρώτη φορά που έχουμε μετακινήσεις στην πολιτική σκηνή από κόμμα σε κόμμα. Έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν. Στις εκλογές του Γενάρη του 2015 είχαμε την κίνηση της Άντζελας Γκερέκου να "μεταγραφεί" από το ΠΑΣΟΚ στην ΝΔ για να βγει βουλευτής, ενώ λίγο καιρό πριν διαβεβαίωνε ότι "δε θα πάει πουθενά".

Δεν ήταν όμως "πρωτότυπη" - και άλλοι το έκαναν στο παρελθόν μεταπολιτευτικά (με προεξάρχοντα τον Α. Κανελλόπουλο που από την Ε.ΔΗ.Κ. βρέθηκε σε μια νύχτα στην ΝΔ μετεκλογικά ενώ την κατακεραύνωνε προεκλογικά και τελευταία την Μαρία Δαμανάκη που άφησε τον Συνασπισμό, δίνοντας το "λόγο της τιμής της" ότι δεν θα κατέβει στις εκλογές, για να βρεθεί δύο μήνες μετά στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ).

Αλλά οι μετακινήσεις βουλευτών από αντι-μνημονιακά σε μνημονιακά κόμματα και τούμπαλιν, μέσα σε χρόνο dt αποτελεί νέο χαμηλό για την ελληνική πολιτική σκηνή. Το "όλα για την καρέκλα" βρήκε - δυστυχώς - πολλούς απροκάλυπτους "πιστούς" στο ελληνικό κοινοβούλιο μέσα σε λίγους μήνες... Το δύσκολο σ' αυτές τις περιπτώσεις είναι οι ανακοινώσεις των "μεταγραφέντων" να είναι πιστευτές. Εμείς αποφασίσαμε να επιτελέσουμε κοινωνικό έργο και ετοιμάσαμε μια σειρά από πιθανές ανακοινώσεις για "υπό μεταγραφή" βουλευτές και πολιτευτές (καλύπτοντας όλα σχεδόν τα πιθανά σενάρια), δεδομένου ότι η επόμενη περίοδος θα είναι ιδιαίτερα δύσκολη και οι μετακινήσεις πιθανές...

Έτσι λοιπόν ενδεικτικά προτείνουμε:

α) ανακοίνωση αντι-μνημονιακού βουλευτή που προσχώρησε στο ΚΙΝΑΛ: "Σε συνάντηση που είχα με την κ. Γεννηματά και τον πρώην πρόεδρο κ. Γ. Παπανδρέου, που μου έδωσαν να καταλάβω ότι στην πραγματικότητα ήταν πάντα ενάντια στο Μνημόνιο. Η κίνηση του ν' αποτανθεί στην τρόικα ήταν ένα πρόωρο Πρωταπριλιάτικο αστείο (του στυλ "λέμε καμιά μ@@@@ία για να περνάει η ώρα") το οποίο οι αγορές και ο Στρος-Καν το πήραν στα σοβαρά. Ειδικά ο κύριος Παπανδρέου με διαβεβαίωσε ότι όταν ξεκίνησε το κίνημα των "Αγανακτισμένων" ήταν μεταμφιεσμένος ανάμεσά τους και ότι στις προηγούμενες εκλογές ψήφισε ΑΝΤΑΡΣΥΑ, παρότι βουλευτής ΠΑΣΟΚ. Η μετάνοια του ήταν εμφανής και η προσπάθεια του να αλλάξει με έπεισε να συστρατευτώ μαζί του".

β) ανακοίνωση ΔΗΜΑΡίτη βουλευτή που προσχώρησε στην ΝΔ: "Σε συνάντηση που είχα με τον Πρόεδρο κ. Κ. Μητσοτάκη, μου έδωσε να καταλάβω ότι τα Μνημόνια τελείωσαν στην Ελλάδα. Ήταν ξεκάθαρος ότι μόλις λάβουμε τις τελευταίες 45 δόσεις του Μνημονίου και ξεπληρώσουμε και τα 390 δις ευρώ του εξωτερικού χρέους, δε θα έχουμε κανέναν πάνω από το κεφάλι μας. Το σχέδιο του για δημιουργία 2000000 θέσεων εργασίας (με μηνιαίο μισθό 1 ευρώ) που μου ανέπτυξε ήταν πειστικότατο και μ' έκανε να συστρατευτώ μαζί του."

γ) ανακοινωση ΣΥΡΙΖΑίου βουλευτή που προσχώρησε στην Χρυσή Αυγή: "Στη συνάντηση που είχα με τον σύντροφο Ν.Μιχαλολιάκο, κατάλαβα ότι όλα όσα ακούγονται περί φασισμού και ναζισμού ήταν δημιουργήματα του σάπιου μιντιακού συστήματος. Μου έδειξε τις φωτογραφίες από περασμένα Χριστούγεννα όπου ο ίδιος και η οικογένεια του μαγείρευαν σε συσσίτιο κέντρου φιλοξενίας μεταναστών, καθώς και φωτογραφίες από την φυλακή όπου μαθαίνει τάβλι και αρχαία ελληνικά σε Νιγηριανούς και Πακιστανούς κρατουμένους. Μου εξήγησε ότι το σύνθημα "Έξω οι ξένοι από την Ελλάδα" δεν είναι ακροδεξιό, αλλά αντίθετα βαθιά φιλόξενο αφού όπως κάθε οικογένεια θέλει να έχει συγυρίσει πριν έρθουν οι ξένοι, δεν αντέχει να έρχονται οι ξένοι στην χώρα μας και να μην έχουν τελειώσει τα έργα στον Παρθενώνα. Μόλις συμβεί αυτό και επιστρέψουν και τα Μάρμαρα από το Βρετανικό Μουσείο, δε θα έχει κανένα πρόβλημα να έρθει ο οποιοσδήποτε ξένος να μείνει στην χώρα μας. Μετά από αυτές τις εξηγήσεις αποφάσισα να συμπορευτώ μαζί του."

δ) ανακοίνωση μνημονιακού βουλευτή που προσχώρησε στον ΣΥΡΙΖΑ. "Σε συνάντηση που είχα με τον σύντροφο Α.Τσίπρα, του εξήγησα ότι η ψήφος μου στα προηγούμενα Μνημόνια και Μεσοπρόθεσμα καθώς και στους 1500 εφαρμοστικούς νόμους ήταν κατά βάθος αριστερή: ήθελα να δείξω στους Έλληνες πολίτες ότι έκαναν λάθος που το 2012 δε ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ δίνοντας την εξουσία στο δίδυμο Σαμαρά - Βενιζέλου. Τους έδειξα δηλαδή πως ό,τι και να λεγόταν για τον ΣΥΡΙΖΑ τότε, αποκλείεται τα πράγματα να ήταν χειρότερα απ' ότι έγιναν με την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Ο σύντροφος Τσίπρας με παρέπεμψε στον σύντροφο Λαφαζάνη ο οποίος αφού με έβαλε να πω 15 φορές "απεταξάμην τα μνημόνια", με συγχώρεσε και με δέχτηκε στο κόμμα με τον όρο στην επόμενη απεργία πείνας του συντρόφου Μιχελογιαννάκη, να γίνω κι εγώ απεργός πείνας."

ε) ανακοίνωση χρυσαυγίτη βουλευτή που προσχώρησε στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. "Σε συνάντηση που είχα με την τριμελή εκλογική επιτροπή της ΑΝΤΑΡΣΥΑς, του εξήγησα ότι εγώ δε γνώριζα ότι η Χρυσή Αυγή ήταν ακροδεξιό κόμμα και ότι αρχικά γράφτηκα και μετά δέχτηκα να κατέβω μαζί τους στις εκλογές γιατί στα γραφεία μας μοιράζανε σουβλάκια κι έτσι δεν χρειαζόταν να μαγειρεύω σπίτι. Τους είπα επίσης ότι εγώ δεν είχα πρόβλημα ποτέ με τους μετανάστες και μάλιστα μια φορά που ήρθαν κάτι αλβανάκια και μου είπαν τα κάλαντα κάθισα και τ' άκουσα ολόκληρα. Με τον δε κομμουνισμό δεν είχα ποτέ θέμα, και σαν απόδειξη τους εξήγησα ότι στο "Ρόκι 4" ήμουν με τον Ντράγκο και όχι με τον Ρόκι. Μετά από αυτές τις πειστικές εξηγήσεις οι σύντροφοι με δέχτηκαν στις τάξεις τους και μου ανέθεσαν τα βοηθάω τα πακιστανάκια ν' ανεβαίνουν στις κούνιες στην παιδική χαρά του Αγ. Παντελεήμονα".

στ) ανακοίνωση βουλευτή των ΑΝΕΛ που προσχώρησε στον ΣΥΡΙΖΑ: "Από την πρώτη ημέρα της κοινής πορείας των Ανεξάρτητων Ελλήνων με τον ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο της συγκυβέρνησης της χώρας, ήταν σε όλους αντιληπτό ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΚΑΘΑΡΗ ΚΑΙ ΕΝΤΙΜΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ. Ωστόσο, η ίδια η ιστορία απέδειξε πως αυτά που μας ένωσαν αναδείχθηκαν ισχυρότερα ΑΠΟ κάθε επιμέρους πολιτική διαφορά και μας οδήγησαν προ λίγων μηνών στην έξοδο από τη μνημονιακή περίοδο. Σε όλη αυτή την πορεία μου αρχικά ως βουλευτής και εν συνεχεία ως υφυπουργός, δεν έπαψα ποτέ να αναφέρομαι στην ανάγκη ομοθυμίας και εθνικής συνεννόησης. Ακολουθώντας πιστά αυτή την πολιτική στάση, υπηρέτησα και υπηρετώ καθημερινά μία κυβέρνηση η οποία έχει καταφέρει να πετύχει, ότι δεν πέτυχε ΚΑΜΜΙΑ ΑΛΛΗ ΤΑ προηγούμενα χρόνια. Έχω βαθιά πίστη πως αυτή η κυβέρνηση πρέπει να έχει από την ιστορία την ευκαιρία να ολοκληρώσει το έργο της, με μία σειρά σπουδαίων μεταρρυθμίσεων και νόμων, που θα αποκαταστήσουν την κανονικότητα στη χώρα και θα απομακρύνουν κάθε σενάριο αποσταθεροποίησης." (η τελευταία δήλωση είναι αληθινή και είναι του βουλευτή των ΑΝΕΛ Βασίλη Κόκκαλη)...

ζ) ανακοίνωση βουλευτή των Ποταμιού που προσχώρησε στον ΣΥΡΙΖΑ: "Η στάση μου είναι αυτονόητη. Αυτά μου επιβάλλει η συνείδηση μου και η συνέπεια μου σε αυτά που διατύπωνα τα πέτρινα χρόνια του 92. Επιτρέψτε μου να σας συγχαρώ και να ευχαριστήσω για την πρωτοβουλία σας και την ιδιαιτέρως τιμητική πρόσκληση. Να σας συγχαρώ και για την επιλογή μιας εξαιρετικής ημέρας. Ουδέν τυχαίο στη ζωή τούτη". (η τελευταία δήλωση είναι αληθινή και είναι του βουλευτή του Ποταμιού Σπύρου Δανέλλη)...

Τ' αμέτρητα τηλεοπτικά σποτ με παιδιά (ιστορίες εκλογικής τρέλας μέρος 4ο)

Η χρήση παιδιών σε προεκλογικά σποτ, αφίσες και διαφημίσεις δεν είναι καινούργια. Είναι παρούσα από την δεκαετία του '70 και του '80 όπου μικρά παιδιά ήταν στο κεντρικό πλάνο των προεκλογικών εκστρατειών - άλλοτε επιτυχημένων και άλλοτε όχι.

Αυτό που συμβαίνει όμως σ' αυτές τις εκλογές είναι κάτι το διαφορετικό αφού για πρώτη φόρα έχουμε το φαινόμενο να παρουσιάζεται τόσο εκτεταμένο και η αλληλεπίδραση μεταξύ "αρχηγών" και παιδιών να είναι τόσο άμεση και έντονη.

Το θέμα καυτηριάζει εύστοχα ο Ηλίας Αναστασιάδης στο Oneman, απ' όπου και αντιγράφουμε: "Εν αναμονή του σποτ της ΔΗΜΑΡ, του Σταύρου Θεοδωράκη και του καινούργιου ΓΑΠ, η σούμα δείχνει ότι από τα πέντε σποτ μόνο τα δύο είναι προσωποκεντρικά (Σαμαράς-Καμμένος). Η ουσία είναι πως τα δύο σποτ που έβαλαν τον αρχηγό τους σε πρώτο πλάνο καταπιάνονται με παιδιά. Το κόλπο φυσικά και δεν είναι καινούργιο.
Νομίζω πως η πολιτική μας συνειδητότητα δεν έχει ξεμείνει στα 90s ή στις ξένοιαστες αρχές των 00s που όλοι -και οι πιο αντιδραστικοί και οι πιο πειθήνιοι- βολευόμασταν με τον προσωπικό μας αγώνα(;). Αν τα σποτ του Σαμαρά ή του Καμμένου παίζονταν δέκα χρόνια πριν, ο όποιος σαματάς θα τέλειωνε νωρίς.
Οι μισοί θα έλεγαν ότι “αυτά τα γλυκανάλατα με τα παιδάκια και τα χαμόγελα της Κρεστ δεν τα χάφτουμε” και οι άλλοι μισοί θα ένιωθαν μια ζεστασιά μέσα τους που ο πρόεδρος αγαπάει τα παιδιά και ξημεροβραδιάζεται στα γραφεία του κόμματος δουλεύοντας για το μέλλον τους.
Σήμερα, μετά από κάθε νέα χρονιά που κάνει την προηγούμενη να φαντάζει παράδεισος, έχουμε γίνει περισσότερο κυνικοί και λιγότεροι ανεκτικοί στην εικόνα πολιτικών αρχηγών αγκαλιά με παιδιά ή περικυκλωμένα απ' αυτά. Προφανώς το προφίλ του Σαμαρά είναι πιο φθαρμένο κι απ' το κόκκινο μακό του Αλέφαντου, γεγονός που τον κάνει ακόμη πιο εκτεθειμένο στην κριτική ενός 'κομματικού σποτ με παιδιά', αλλά η δική μου κριτική για το 'κομματικό σποτ με παιδιά' είναι λίγο πιο 'γιούνισεξ'.
Εξάλλου, έχουμε δώδεκα γεμάτες μέρες μέχρι την κάλπη. Αύριο μπορεί να βγει σποτ του ΣΥΡΙΖΑ με τον Αλέξη να παίζει 3 on 3 στον Φωκιανό. Δεν θα μου χτυπούσε το ίδιο άσχημα (παρότι ο ΣΥΡΙΖΑ φταίει για τα πάντα, συνεχίζει να μην έχει κυβερνήσει ποτέ), αλλά δεν θα μου χτυπούσε και ωραία.
Είναι δεδομένο ότι οι επικοινωνιολόγοι των κομμάτων εξουσίας ξέρουν καλύτερα από εμένα τη δουλειά τους χωρίς αυτό να προεξοφλεί ότι την κάνουν σωστά ή ότι την κάνουν λάθος. Οι επικοινωνιακές ομάδες της ΝΔ και των ΑΝΕΛ (οφείλουν να) βρίσκουν περίφημες τις διαφημίσεις με τον Νικόλα και τον Αλέξη (“ξεκόλλα!”) αντίστοιχα. Εγώ οφείλω να τις βρω απελπιστικά άστοχες στη συγκεκριμένη Ελλάδα του συγκεκριμένου μήνα και του συγκεκριμένου έτους.
Καταλαβαίνω ότι από τη μία, το παιδί συμβολίζει την ελπίδα, την προοπτική και το μέλλον μιας χώρας. Δεν χρειάζεται μεταπτυχιακό για να πιάσεις τον συμβολισμό. Από την άλλη όμως, ένα παιδί (ευτυχώς) παραμένει άφθαρτο σαν ύπαρξη. Μπορεί η λιτότητα και τα μέτρα να έχουν ζορίσει και τη δική του οικογένεια, αλλά ένα παιδί δεν έχει ψηφίσει ποτέ, δεν έχει πληρώσει ποτέ, δεν έχει ΑΦΜ, δεν έχει δει το μισθό του να μειώνεται, δεν έχει κατασταλαγμένη πολιτική συνείδηση. Κι επειδή δεν τα 'χουμε χάσει τελείως ακόμα, βλέπουμε ότι ο Σαμαράς μιλάει στο μικρο Νικόλα, αλλά απευθύνεται στον πατέρα του: “Να πεις στον μπαμπά σου μπλα μπλα μπλα”.
Ο δε Καμμένος επικεντρώνεται στον μικρό Αλέξη διδάσκοντας τη σωστή οδήγηση ενός τρένου, αλλά είναι φανερό ότι δε δίνει δεκάρα για τα πρώτα τριάντα δευτερόλεπτα του σποτ και ανυπομονεί για το τσιτάτο των τελευταίων δευτερολέπτων. Είναι μια τακτική κι αυτή.
Ποια είναι η αντιπρόταση; Η προφανής, αλλά δύσκολη. Αντί για Νικόλες και πιτσιρικάδες που (λογικά) ξυπνάνε το πρωί με το μυαλό στο τηλεκατευθυνόμενο ή στην μπάλα και όχι στο χαράτσι ή τον ΕΝΦΙΑ, να δούμε τους κομματάρχες στο ίδιο παγκάκι με άνεργους απόφοιτους ΑΕΙ, με απολυμένες μητέρες, με τον πατέρα μου που παίρνει τη μισή σύνταξη απ' αυτή που δούλεψε πενήντα χρόνια. Να δούμε κομματάρχες δίπλα σε ανθρώπους που τους αμφισβητούν. Και να δούμε αυτούς που τους αμφισβητούν να ακούνε τις υποσχέσεις με επιφυλακτικότητα. Να δούμε την αλήθεια που ζούμε όχι σε ρόλο κομπάρσου που μάλιστα λείπει από τη σκηνή (βλ. Πατέρας του Νικόλα), αλλά σε ρόλο πρωταγωνιστή.
Έχω πλήρη επίγνωση ότι αν αυτή η λογική είναι στον βόρειο πόλο, η λογική των διαφημιστών ή των 'επικοινωνιακών ομάδων' είναι στο νότιο, αλλά τι κατορθώνεις τελικά με την τακτική της ωραιοποίησης και (στην καλύτερη) της μερικής παραδοχής της ευθύνης σου; Ψεύτικες υποσχέσεις, το ελληνικότατο “δεν φταίμε εμείς, φταίνε οι άλλοι ή οι προηγούμενοι” που πλέον δεν χαρακτηρίζει μόνο την πολιτική, αλλά και την ηθική μας και η δημοφιλής τελευταία επίδειξη επιλεκτικής αυτοκριτικής “δεν ξέρω τι θα καταφέρουμε εμείς, πάντως οι άλλοι θα τα κάνουν χειρότερα”.
Τα κομματικά σποτ με παιδιά θα ήταν εύστοχα στην ελληνική περίπτωση μόνο αν αύριο μετακομίζαμε σε καινούργιο πλανήτη και ξεκινούσαμε από το μηδέν.
Μέχρι να δω τέτοια υπόσχεση στα σποτ των επόμενων ημερών, θα συνεχίσω να τα βρίσκω εκτός τόπου και χρόνου..."

Παλαιοκομματικές πρακτικές στον ΣΥΡΙΖΑ (ιστορίες εκλογικής τρέλας μέρος 3ο)

Τελικά στον ΣΥΡΙΖΑ επικράτησε η εσωκομματική λογική με παλαιοκομματικά κριτήρια. Η "διεύρυνση", οι "συνεργασίες" και η λογική "νέοι, άφθαρτοι άνθρωποι στα ψηφοδέλτια" πήγαν περίπατο, αφού σε πάρα πολλές περιπτώσεις επικράτησε η εσωκομματική επετηρίδα και οι υποψήφιοι "συνεργαζόμενοι" έμεινα υποψήφιοι. Το δε άνοιγμα στους υπόλοιπους χώρους της αριστεράς, έμεινε εντελώς στα χαρτιά αφού μετά το ναυάγιο της συνεργασίας με την ΔΗΜΑΡ (με υπαιτιότητα του ΣΥΡΙΖΑ για να είμαστε δίκαιοι) αυτό περιορίστηκε σε μια θεωρητική προσέγγιση των ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΚΚΕ σε ομιλίες του Α. Τσίπρα, στη συνεργασία με ένα κομμάτι των Οικολόγων Πράσινων και την κάθοδο του Δημάρχου Σφακίων Π. Πολλάκη (πρώην ΑΝΤΑΡΣΥΑ) στα Χανιά.

Τα όσα βγήκαν στην επιφάνεια τις τελευταίες μέρες σε Κοζάνη, Γρεβενά, Θεσσαλονίκη, Χανιά, Εύβοια και Ηράκλειο (αλλά και πολλά άλλα τα οποία δε βγήκαν στο φως της δημοσιότητας) δεν τιμούν το κόμμα που θα κυβερνήσει αφού σε πολλές περιπτώσεις προτιμήθηκαν άτομα χαμηλών εώς μετρίων προσόντων (αλλά με χρόνια στο κομματικό "κουρμπέτι") εις βάρος άλλων αξιότερων για να διεκδικήσουν "σίγουρες" (λόγω του εκλογικού νόμου) έδρες. Αυτό καταδεικνύει για μια ακόμα φορά, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει συνειδητοποιήσει τις ευθύνες που έχει όντας ένα κόμμα που ψηφίζεται πλέον από το 30% του εκλογικού σώματος. Συνεχίζει να συμπεριφέρεται σαν ένα κόμμα του 4%, ίσως γιατί οι άνθρωποι που κατέχουν τα κομματικά κλειδιά είναι οι ίδιοι από την εποχή των χαμηλών ποσοστών και το πάθος για εξουσία καλύπτει τα πάντα. Όπου δε υπήρξαν αντίθετες φωνές, ζητήθηκε σιωπή για το "συμφέρον της χώρας". Δηλαδή δεν υπάρχει πρόβλημα όταν κάποιοι προωθούνται με βάση τις γνωριμίες, αλλά υπάρχει όταν οι θιγόμενοι μιλούν...

Σε άλλες περιπτώσεις είχαμε τους βουλευτές του νομού να επεμβαίνουν και να επιβάλλουν χαμηλού βεληνεκούς υποψηφίους, προκειμένου να έχουν οι ίδιοι την εσωκομματική πρωτοκαθεδρία (σε τοπικό επίπεδο) και υποψηφίους που επισήμως δεν είχαν ζητήσει να κατέβουν στις εκλογές να επιβάλλονται ως υποψήφιοι. Το μόνο καινοτόμο που είδαμε (γιατί "φυτευτούς"-άσχετους υποψηφίους με τις εκλογικές τους περιφέρειες και μεταφερόμενους πρώην βουλευτές έχουμε ξαναδεί) σ' αυτή την περίπτωση ήταν να κατεβαίνουν υποψήφιοι βουλευτές, γραμματείς νομαρχιακών επιτροπών: με λίγα λόγια οι άνθρωποι που υποτίθεται ότι "εγγυόνται" την εσωκομματική ενότητα, έβαλαν το "εγώ" πάνω από το κομματικό "εμείς" να προωθήσουν τους εαυτούς τους στις θέσεις των υποψηφίων βουλευτών. Αυτό είναι θεμιτό όταν δεν υπάρχουν υποψήφιοι, αλλά αθέμιτο όταν υπάρχει πληθώρα. Κρυφός στόχος τα βουλευτικά έδρανα αλλά πραγματικός μια εξασφαλισμένη θέση στον κρατικό μηχανισμό.
 
Τα όσα δε, έγιναν σε κεντρικό επίπεδο - με τις ομάδες και τις τάσεις να σκοτώνονται να προωθήσουν άτομα της σφαίρας επιρροής τους, καθυστερώντας την ανακοίνωση των ονομάτων κατά 2 ημέρες και αδιαφορώντας για την αντικειμενική αξία των υποψηφίων και το πόσο θα ταίριαζαν στο προφίλ της "νέας Ελλάδας" που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ- μάλλον κατέδειξαν ότι η δυσκολότερη μάχη για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν η επικράτηση στις εκλογές (αυτή είναι σχεδόν σίγουρη, αν δεν ξαναβγουν "Τόλιοι" στα κανάλια) αλλά το εσωκομματικό μέτωπο.

Όλα αυτά δημιουργούν προβληματισμό στην κοινωνία. Γιατί πέραν της ψήφου ανοχής, που αποτελεί πολύ μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ σ' αυτή την εκλογική αναμέτρηση, υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που ειλικρινά προσδοκούν νέα ήθη και αλλαγή από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και τα όσα έγιναν με τα ψηφοδέλτια έδειξαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπόρεσε να εμποτίσει τις αρχές που θέλει να επιβάλλει στην κοινωνία σε κάτι θεωρητικά απλό όσο και περίπλοκο: τη συγκρότηση ψηφοδελτίων. Αυτά τα έχουμε ξαναδεί στην χώρα μας και δεν μας προκαλούν έκπληξη. Αλλά υποτίθεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι διαφορετικός και θα περιμέναμε να λειτουργήσει διαφορετικά...

Ας ελπίσουμε ότι η συνέχεια θα είναι καλύτερη.

Τα ψηφοδέλτια του Γιώργου και του ΚΙΔΗΣΟ (ιστορίες εκλογικής τρέλας μέρος 2ο)

Ποιος θα το έλεγε ότι ο Γιώργος Παπανδρέου, γραμματέας της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, Πρωθυπουργός της χώρας μέχρι πριν 3-4 χρόνια, γιος του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ και εγγονός (συνονόματος μάλιστα) του "γέρου της Δημοκρατίας", θα έκανε κόμμα - διασπώντας το κόμμα του πατέρα του (όπως ουσιαστικά όμως έκανε κι εκείνος με την Ένωση Κέντρου κατά την Μεταπολίτευση) και κατεβαίνοντας άρον-άρον στις εκλογές.

Το πόσο απροετοίμαστο ήταν το όλο εγχείρημα είναι κάτι παραπάνω από εμφανές. Μπορεί η πρώτη παρουσίαση στην Αθήνα να "είχε κόσμο" (παλιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ) αλλά από κει και πέρα το εγχείρημα δε φαίνεται να τραβάει, αφού απέχει αρκετά από το να χαρακτηριστεί ως δημοσκοπικά επιτυχημένα (οι μετρήσεις το δείχνουν σταθερά εκτός Βουλής), ενώ και οι συγκεντρώσεις του ανά την Ελλάδα είναι μάλλον ισχνές...

"Σημείο των καιρών" θα πουν πολλοί: "μήπως και οι περιοδείες του Σαμαρά έχουν περισσότερο κόσμο;". Σωστό μεν αλλά...Το εγχείρημα διαφημίστηκε αρκετά, τα sms και τα τηλέφωνα που απευθύνονταν στο θυμικό και στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ άπειρα, αλλά πλην ελαχίστων εξαιρέσεων στις παρουσιάσεις των υποψηφίων, εμφανίστηκαν λίγοι.

Το χειρότερο όμως απ' όλα είναι άλλο: τα "δυνατά" στελέχη που τον ακολούθησαν στο καινούργιο κόμμα ελάχιστα, ενώ ακόμα και πρόσωπα που στηρίχθηκαν από τον Γιώργο όσο λίγοι (βλ. πρώην υπουργούς και γραμματείς), αρνήθηκαν να εκτεθούν στις εκλογές. Έτσι καταλήξαμε στο κατάφορα αρνητικό γεγονός ώστε το ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ. (που θυμίζει έντονα το αλήστου μνήμης ΚΟ.ΔΗ.ΣΟ.) να μην έχει πλήρεις συνδυασμούς σε όλοι την επικράτεια, και να υπάρχουν περιοχές όπου κατέρχονται μόνο 2 ή 3 υποψήφιοι. Οι καθαρόαιμοι ΠΑΣΟΚατζήδες παρέμειναν στο ΠΑΣΟΚ (το οποίο ακόμα κι έτσι έχει μια μικρή πιθανότητα να πλασαριστεί ως "κυβερνητικός εταίρος" είτε με τη ΝΔ είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ), ενώ κάποιοι άλλοι, επαγγελματίες πολιτικοί προτίμησαν είτε μια μίνι αγρανάπαυση (βλ. Διαμαντοπούλου) είτε την κάθοδο με άλλο κόμμα (βλ. Γκερέκου), ακολουθώντας τη λαϊκή παροιμία που μιλάει για την ομοιότητα των πισινών.

Έχει σημασία; Δε θα πάρει τις απαιτούμενες έδρες αν περάσει το 3%; Η απάντηση στην πρώτη ερώτηση είναι "όχι πρακτικά" (αλλά ναι ουσιαστικά και πολιτικά) και στην δεύτερη είναι "οι έδρες θα έρθουν έτσι κι αλλιώς". Όμως χτυπάει άσχημα το κόμμα του Παπανδρέου να μην έχει π.χ. πλήρεις συνδυασμούς στην Λέσβο (όπου και ο "σίγουρος" Νίκος Σιφουνάκης αποφάσισε να μην "εκτεθεί") ή να έχουν ανακοινωθεί 5 ονόματα στην Β' Θεσσαλονίκης. Και να πει κανείς ότι δεν προσπάθησαν...Προσπάθησαν πολλαπλά και προς όλες τις κατευθύνσεις αλλά τα όχι πολλά και ηχηρά...

Το ερώτημα επομένως είναι άλλο: ποιον είχε σκοπό πραγματικά να χτυπήσει ο Γιώργος; Τον ΣΥΡΙΖΑ (όπως λένε πολλοί) ή τον Βενιζέλο (που τον έχει και άχτι); Ποιος τον πίεσε να κατέβει άρον-άρον, πληρώνοντας δημοσκοπήσεις που τον έδειχναν εντός Βουλής (γιατί να τις πλήρωσε ο ίδιος αποκλείεται);

Τις απαντήσεις σε κάποια απ' αυτά τα ερωτήματα θα τις μάθουμε στις 25 του Γενάρη, με τ' αποτελέσματα των εκλογών...

Ελλάδα η χώρα των οικολόγων (ιστορίες εκλογικής τρέλας μέρος 1ο)

Αν διαβάσει κανείς τα εκλογικά νέα θα νομίζει ότι βρίσκεται στην Γερμανία ή τουλάχιστον σε μια χώρα όπου η οικολογία και το περιβάλλον αποτελούν "δυνατά" χαρτιά στην εκλογική ατζέντα. Θα νομίζει ότι οι Έλληνες ψηφίζουν με "οικολογικά" κριτήρια, ότι τα οικολογικά κόμματα έχουν ένα 15-20% και πως τέλος πάντων δεκάδες χιλιάδες αναποφάσιστων περιμένουν με "κομμένη την ανάσα" να δουν πιο οικολογικό κόμμα θα κατέβει με ποιον για να ρίξουν την ψήφο τους.
Αλλά το ακόμα πιο μεγάλο ανέκδοτο είναι το ότι στην χώρα μας υπάρχουν δεκάδες οικολογικές οργανώσεις (10-15 ανθρώπων δυστυχώς οι περισσότερες) που εν μία νυκτί έγιναν "πολιτικά κόμματα", διεκδικώντας εκλογικές συμμαχίες με "μεγάλα" κόμματα για προφανής λόγους: πολιτικά ανταλλάγματα και ποσοστό επί της κρατικής χρηματοδότησης.
Έτσι ένα κομμάτι των Οικολόγων Πράσινων κατεβαίνει με την ΔΗΜΑΡ (η οποία μάλιστα προς χάριν της εκλογικής συνεργασίας αυτής, άλλαξε και τον τίτλο του συνδυασμού), ένα άλλο με τον ΣΥΡΙΖΑ (ο οποίος για χάρη τους έκανε μπάχαλο μια σειρά από εκλογικές περιφέρειες, με άσχετους ανθρώπους να κατεβαίνουν σε περιοχές που τις γνωρίζουν μόνο από τον χάρτη), ενώ ένα παντελώς άγνωστο μέχρι σήμερα "ευρωπαϊκό" οικολογικό κόμμα συμπράττει με το Ποτάμι (το οποίο έχει βαλθεί να μαζέψει ότι κινείται ανεξαρτήτως θέσεων και πολιτικής τοποθέτησης προκειμένου να βγει τρίτο κόμμα και να έχει την περίφημη "τρίτη εντολή").
Και φυσικά έπεται συνέχεια.
Χρειάζεται όμως ένας "οικολόγος" υποψήφιος για να "πρασινίσει" ένα κόμμα; Αρκεί να έχει ένα κόμμα εξουσίας σύμπραξη με κάποια οικολογική οργάνωση για να φανεί φιλικό προς το περιβάλλον;
Όχι βέβαια...
Το παράδειγμα του Κρίτωνα Αρσένη (πρώην ευρωβουλευτή με το ΠΑΣΟΚ που μετά κατέβηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ) αποτελεί το καλύτερο αποδεικτικό: ο Γ.Παπανδρέου τον επέλεξε και τον προώθησε (εκλέγοντάς τον) βάζοντας τον ως προμετωπίδα της "οικολογικής του διαπίστευσης" αλλά την ίδια ώρα η κυβέρνησή του έκανε αίσχη, τσιμεντώνοντας τα πάντα...
Επομένως αυτές οι οικολογικές συμπράξεις είναι παραμύθια-φούμαρα. Ένα κόμμα πρέπει να έχει σαφή και καθορισμένα πλάνα για την προστασία του περιβάλλοντος και όχι επαγγελματίες-οικολόγους στα ψηφοδέλτιά του (με αμφίβολης ποιότητας πρόγραμμα και θέσεις στα υπόλοιπα θέματα).  Η οικολογία δεν είναι πολιτικός προσανατολισμός, είναι στάση ζωής και φαίνεται με πράξεις και όχι λόγια...

"Κρύψτε το για λίγο" η παραίνεση της κυβέρνησης προς την ΕΛ.ΣΤΑΤ

Η είδηση είναι τραγική από μόνη της. 
Δεν επιχαίρουμε για την καταγγελία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας- το αντίθετο. Αλλά είναι δείγμα του πόσο "εύθραστη" και ψεύτικη είναι η "αλλαγή" και το "τέλος του Μνημονίου" που έφερε η κυβέρνηση...Και το χειρότερο; Δεν υπάρχει η ειλικρίνεια που θα έπρεπε να υπάρχει από πλευράς της, για το τι συμβαίνει πραγματικά στην χώρα...Αυτό θα έπρεπε ν' αποτελεί βασική προϋπόθεση - με τόσους τραγικούς χειρισμούς από πλευράς της και με την χώρα στην άκρη του γκρεμού, θα ήταν το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει...

Μεταφέρουμε την είδηση που πρωτοδημοσιοποιήθηκε μέσω ανακοίνωσης της υπηρεσίας: "H ηγεσία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής προχώρησε στην καταγγελία ότι στελέχη του Δημοσίου την προσέγγισαν ζητώντας να καθυστερήσει την αναθεώρηση στοιχείων που σχετίζονται με τη Διαδικασία περί Υπερβολικού Ελλείμματος. Η καταγγελία περιλαμβάνεται στην δεύτερη ετήσια έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής Ορθής Πρακτικής για τις Ευρωπαϊκές Στατιστικές στο Ελληνικό Στατιστικό Σύστημα που δόθηκε σήμερα Τετάρτη στη δημοσιότητα. Συγκεκριμένα η έκθεση αναφέρει πως «η ΕΛΣΤΑΤ προσεγγίστηκε κατά το τέλος του 2014 από κάποια στελέχη του δημοσίου προκειμένου να καθυστερήσει την εισαγωγή αναθεωρήσεων στα στοιχεία ΔΥΕ (Διαδικασία Υπερβολικού Ελλείμματος), οι οποίες λαμβάνουν υπόψη νέα διαθέσιμα στοιχεία υψηλής ποιότητας». Σύμφωνα με την Συμβουλευτική Επιτροπή Ορθής Πρακτικής το συμβάν αυτό είναι πολύ απογοητευτικό, καθώς επιδεικνύει ότι υπάρχει ακόμα έλλειψη της επίγνωσης της «πλήρους απρέπειας» της προσέγγισης της ΕΛΣΤΑΤ, ενώ δείχνει και έλλειψη κατανόησης της υποχρέωσης της ΕΛΣΤΑΤ να σέβεται και να διασφαλίζει σε όλα τα επίπεδα ότι η επιλογή των πηγών και μεθόδων πραγματοποιείται μόνο βάσει στατιστικών κριτηρίων. Στη βάση αυτή η Επιτροπή παρότρυνε την κυβέρνηση να σεβαστεί πλήρως τη δέσμευση που υπέγραψε το 2012, υλοποιώντας όλες τις προβλεπόμενες δράσεις, συμπεριλαμβανομένης της τήρησης των διεθνών στατιστικών προτύπων· να εγγυάται, να υπερασπίζεται και να προάγει στην κοινωνία την επαγγελματική ανεξαρτησία της ΕΛΣΤΑΤ και να υποστηρίζει την ΕΛΣΤΑΤ στη διατήρηση της εμπιστοσύνης στις Ελληνικές στατιστικές και στην υπεράσπισή τους όταν γίνονται προσπάθειες για να υπονομευθεί η αξιοπιστία τους."

Υποσημείωση: ο Πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ δεν είναι δυστυχώς ούτε "ανεξάρτητος", ούτε "αμέμπτου ηθικής". Οι καταγγελίες εις βάρος του είναι πολλές - θυμηθείτε τις καταγγελίες από παραιτηθέντα μέλη της "ανεξάρτητης αρχής". Το ότι έφτασε σε σημείο η υπηρεσία να "καταγγείλει" παρεμβάσεις, λέει από μόνο του πολλά...

Χαμός με τις υποψηφιότητες στον ΣΥΡΙΖΑ, ανομβρία στο ΠΑΣΟΚ...

Αυτό που γίνεται τον τελευταίο μήνα με τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, θυμίζει Lidl τις μέρες που βγάζει σκάλες για 5 ευρώ ή ηλεκτρικές σκούπες για 10. Ο κακός χαμός κυριολεκτικά. Πρώην γνωστοί Πασοκτζήδες, ΔΗΜΑΡίτες, Αναρσυάρτες γράφονται στον ΣΥΡΙΖΑ ή δηλώνουν "έτοιμοι" να εκτεθούν στις εκλογές με τα ψηφοδέλτια του κόμματος.

Και βέβαια αυτό είναι απόλυτα λογικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ λογικά θα είναι πρώτο κόμμα, θα εκλέξει καμιά 135αριά βουλευτές και μιας και οι προηγούμενοι ήταν κάτω από 100, υπάρχουν πολλές θέσεις "ανοιχτές". Δεδομένου ότι οι Έλληνες δεν ψηφίζουμε βάση της αξίας του υποψηφίου αλλά με βάση του κατά πόσο αναγνωρίσιμος ή προβεβλημένος είναι ο υποψήφιος, πολλοί ελπίζουν σε μια εύκολη εκλογή.

Η διαφοροποίηση σε σχέση με τις εκλογές του 2012 τεράστια: τότε τα ψηφοδέλτια είχαν κλείσει άνετα μεν, αλλά χωρίς να γίνονται σφαγές για τις θέσεις, με τις διάφορες υπο-ομάδες να παλεύουν για να προωθήσουν δικούς τους στα ψηφοδέλτια: άλλους προωθεί η ομάδα Δραγασάκη, άλλους η ομάδα Μπαλάφα, άλλους οι πρώην συνιστώσες - γενικώς ένας χαμός.

Εξαιρετικά δημοφιλείς είναι οι 50 θέσεις των "συνεργαζόμενων" - οι 25 εκ των οποίων προορίζονταν για την ΔΗΜΑΡ - αφού βγαίνουν εκτός διαδικασιών και μακρυά από την "μιζέρια¨" της διαπραγμάτευσης των νομαρχιακών οργανώσεων. Πανεπιστημιακοί, ηθοποιοί, συγγραφείς, καλλιτέχνες "παλεύουν" μια μάχη που θα κριθεί στις λεπτομέρειες...

Την ίδια ώρα το σκηνικό στο ΠΑΣΟΚ είναι τραγικό. Που είναι οι άλλες εποχές που δεκάδες επαγγελματίες πολιτευτές, διοικητές οργανισμών αλλά και "άνθρωποι του πνεύματος" συνωστίζονταν για μια θέση στα ψηφοδέλτια; Η μνημονιακή φθορά έκανε την αρχή και το κόμμα του ΓΑΠ έδωσε το τελικό χτύπημα σε μια προσπάθεια που ήταν δύσκολη εξαρχής. Υπάρχουν περιοχές που το ψηφοδέλτιο δύσκολα θα κλείσει και αν αυτό γίνει, θα γίνει με χρήση ανθρώπων που θα συμμετάσχουν με βαριά καρδιά και λόγω προσωπικών σχέσεων, στενότατης ιδεολογικής σχέσης ή λόγω παρελθόντων εξυπηρετήσεων από το κόμμα του Β. Βενιζέλου. Μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το ότι η πιθανότητα διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ είναι ελάχιστη - επομένως και η πιθανότητα εξαγοράς μιας θέσης σε κυβερνητικό οργανισμό μέσω της συμμετοχής στις λίστες, είναι μικρή. Άρα και το "είναι πολλά τα λεφτά Άρη" δε στέκει...

Βέβαια και τα δύο περιστατικά είναι όψεις του ίδιου νομίσματος: η πτώση ενός κόμματος είναι η άνοδος ενός άλλου. Αυτό συνέβαινε πάντα και θα συνεχίζει να συμβαίνει. Το πραγματικό στοίχημα είναι το τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ με όλους αυτούς: θα κρατήσει αυτούς που πραγματικά ξεχωρίζουν και μπορούν να προσφέρουν; Που είναι νέοι και άφθαρτοι στην πολιτική και δεν είναι απλώς πεινασμένοι για εξουσία και βουλευτιλίκι; Θα μάθουμε πολύ σύντομα...

Προεκλογικές εκπλήξεις και ζυμώσεις

Αυτές οι εκλογές έχουν εκπλήξεις – πριν ακόμα γίνει η ψηφοφορία. Και αν το «Κίνημα Αλλαγής» του Γ.Παπανδρέου δεν ήταν έκπληξη (αφού η μονομαχία στο Ελ-ΠΑΣΟΚ ήταν σε εξέλιξη από τον Ιούλιο), η αυτόνομη κάθοδος του «Άρματος Πολιτών» του Γ.Δημαρά είναι. Ένας πολιτικός οργανισμός ο οποίος «ξεφύτρωσε» με τις Περιφερειακές Εκλογές του 2010,  αλλά στερούμενος στελεχών συμπορεύτηκε με τους «Ανεξάρτητους Έλληνες» του Π.Καμμένου, αν και είχε φτάσει ένα βήμα πριν την σύμπραξη με τον ΣΥΡΙΖΑ (στον οποίο τελικά προσχώρησε μέρος των στελεχών του Κινήματος, προεξάρχοντος του Σ.Παναγούλη). Η κίνηση Δημαρά είναι περίεργη, αφού είναι σίγουρο ότι δεν θα πιάσει ποσοστό εισόδου στην Βουλή, δύσκολα θα πάρει ποσοστό που θα του δίνει κρατική χρηματοδότηση, αλλά σίγουρα θα κόψει ψήφους από τους ΑΝ.ΕΛΛ., οι οποίοι μετρούν μαζική εκροή υποψηφίων με ψήφους, που θα τους δυσκολέψει ακόμα περισσότερο στις εκλογές που έρχονται και θα είναι ιδιαίτερα πολωμένες.

Η δεύτερη έκπληξη αυτών των εκλογών είναι η μη εκλογική σύμπραξη ΔΗΜΑΡ – ΣΥΡΙΖΑ. Η αρχική πίστη ότι τα δύο κόμματα θα «συνυπάρξουν» στα ίδια ψηφοδέλτια, τελικά έμεινε στα χαρτιά. Στον ΣΥΡΙΖΑ οι περισσότεροι δεν στεναχωρήθηκαν (η πλειοψηφία των στελεχών της ΔΗΜΑΡ τους προκαλεί αλλεργία) αλλά και το 1% (περίπου) της ΔΗΜΑΡ, είναι καλοδεχούμενο, αν και είναι σχεδόν σίγουρο ότι πιθανότατα δεν ακολουθούσε ολόκληρο τον κ. Κουβέλη και όσους απέμειναν στο κόμμα, στο ΣΥΡΙΖΑ. Η ΔΗΜΑΡ (η πραγματική μετεξέλιξη της «ελιτίστικης» αριστεράς του πρώην ΚΚΕ εσωτ.) τελικά αποφάσισε να το ξανασκεφτεί, αφού ούτε η εκλογή του κ.Κουβέλη ήταν σίγουρη (αφού οι τεράστιες αντιδράσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν την ομάδα Τσίπρα να μη δεχτεί το αίτημα του κ. Κουβέλη για 2 εκλόγιμες θέσεις στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας). Το πιθανότερο σενάριο για την ΔΗΜΑΡ είναι η εκλογική σύμπραξη με τους Οικολόγους Πράσινους (για τους οποίους προοριζόταν η 2^η εκλόγιμη θέση στο Επικρατείας). Το μέλλον δυσοίωνο και γι’ αυτούς, ειδικά εφόσον επίκειται διάσπαση (με κάποιους να πηγαίνουν ΣΥΡΙΖΑ, άλλους στο Ποτάμι).

Η τρίτη εκλογική σύμπραξη που αποτελεί έκπληξη στο όνομα αλλά όχι στην πραγματικότητα είναι αυτή του Σταύρου Θεοδωράκη με τα «υπόλοιπα» του Τζήμερου και τον Γρηγόρη Βαλλιανάτο. Ο τελευταίος – που έχει ως όνειρο να γίνει βουλευτής και γι’ αυτό έχει περάσει από ΠΑΣΟΚ, τον παλιό Συνασπισμό, έχει συμπράξει με τον Μάνο και τον Τζήμερο για να καταλήξει στο Ποτάμι – αποτελεί πρότυπο πολιτικού αριβισμού και δεν εκπλήσσει η σύμπραξή του μ’ ένα πολιτικό σχηματισμό που δεν έχει πολλά γνωστά πολιτικά πρόσωπα, αλλά θα μπει σίγουρα στην Βουλή: επομένως ελπίζει ότι η κάθοδός του στις εκλογές με το Ποτάμι θα του επιτρέψει να βρει «σιγουριά» στην Βουλή. Η έκπληξη (στη θεωρία) είναι το ότι το Ποτάμι αποφάσισε να συνεργαστεί πολιτικά με ανθρώπους που έχουν εκφράσει επανειλημμένα «ακροδεξιές» θέσεις (βλέπε δηλώσεις Τζήμερου ως εκπροσώπου του τρίο Βαλλιανάτος-Τζήμερος-Μάνος πριν τις εκλογές του Ιουνίου 2012). Με όσους έχουν προσχωρήσει στο Ποτάμι τον τελευταίο καιρό δεν αποκλείεται να δούμε και τον Μπούκουρα στις εκλογικές λίστες του.

Η τέταρτη πολιτική έκπληξη των ημερών είναι ότι ο Απόστολος Γλέτσος (που κατά δήλωσή του είναι κομμουνιστής και έχει κατέβει σε εκλογές με το ΚΚΕ), έκανε δήλωση στήριξης για το «Κίνημα Αλλαγής» του ΓΑΠ. Λέτε να κατέβουν μαζί; Τίποτα δεν αποκλείεται πλέον…    

"Τι έγινε ρε παιδιά;" Μια κυβερνητική αντίδραση-ανέκδοτο

Η κλασσική ατάκα του Σπύρου Παπαδόπουλου από τους "Απαράδεκτους" ταιριάζει γάντι με την κατάσταση και τις αντιδράσεις της κυβέρνησης, μετά την προκήρυξη των εκλογών που η ίδια προκάλεσε με την επίσπευση της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.

Το χαρτί του εκβιασμού προς αντιπολίτευση και ανεξάρτητους βουλευτές δεν έπιασε, και η συγκομιδή πενιχρή: κάποια από τα "υπόλοιπα" των ΑΝ.ΕΛΛ., δύο-τρεις βουλευτές της ΔΗΜΑΡ και τα "ορφανά" του Μιχαλολιάκου, δεν έφτασαν για να "επεκταθεί" η θητεία του Σαμαρά και της παρέας του στην κυβέρνηση.

Από τη στιγμή που ανακοινώθηκαν οι εκλογές ξεκίνησε η ολομέτωπη επίθεση. Και εδώ υπάρχει το ενδιαφέρον: η επίθεση δεν έχει να κάνει στο τι θα κάνει η ΝΔ αν παραμείνει στην κυβέρνηση, αλλά με όλα τα "στραβά" του ΣΥΡΙΖΑ. Την μια σχολιάστηκε σκωπτικά η "συνεργασία" ΣΥΡΙΖΑ - ΔΗΜΑΡ (που τελικά μάλλον δεν προχωράει) αφού η ΔΗΜΑΡ υποστήριξε το Μνημόνιο συμμετέχοντας σε προηγούμενη κυβέρνηση (και άρα δεν είναι πολιτικά "ορθό" για τον ΣΥΡΙΖΑ να συνεργάζεται μαζί της), την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ δέχεται επίθεση γιατί η Ρ. Δούρου (πολύ κακώς) δεν πήγε στην Δοξολογία για το νέο έτος (λες και αυτό έχει σχέση με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αν γίνει κυβέρνηση), την τρίτη ο ΣΥΡΙΖΑ δέχεται επίθεση γιατί η θέση του προηγούμενου συνεδρίου είναι ότι οι τόκοι των δανεικών του Μνημονίου είναι ληστρικοί κ.ο.κ.

Καμία πολιτική τοποθέτηση, κανένα πρόγραμμα για το αύριο. Η κυβέρνηση θεωρεί ότι το "μη πρόγραμμα" και η επίθεση στην αξιωματική αντιπολίτευση αρκούν. Από κει και πέρα τόσο στην ΝΔ, όσο και στο ΠΑΣΟΚ, συνεχίζουν να επιμένουν στους ίδιους και στους ίδιους (μνημονιακούς) υποψηφίους, χωρίς να κάνουν ουσιαστική ανανέωση - ανασύροντας μάλιστα σε πολλές φορές ανθρώπους από το νοσηρό παρελθόν. Δείχνουν να μην καταλαβαίνουν τι συνέβει στην χώρα μας, αναφέροντας που και που τ' ανύπαρκτα "πλεονάσματα"...

Για το αύριο τίποτα...Θα το πληρώσουν αυτή τη φορά; Θα δούμε...