"Παιχνίδι στα χέρια της τρόικας" η χώρα μας...

 «Δυστυχώς, πολλοί στο πολιτικό σύστημα δεν έχουν αντιληφθεί ακόμη και σήμερα, μετά απ' όσα περάσαμε, την τραγικότητα της κατάστασης» δήλωσε στο Βήμα της Κυριακής ο γενικός διευθυντής Θησαυροφυλακίου και Προϋπολογισμού του υπουργείου Οικονομικών Παναγιώτης Καρακούσης. Συνταξιοδοτούμενος αποχωρεί μετά από 38 χρόνια, κι έτσι μπορεί πλέον να είναι ειλικρινής όσο αφορά τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα (που παρεπιπτόντως μας κοστίζει ιδιαίτερα ακριβά όπως έχουμε αναλύσει στο παρελθόν): «Πολλές φορές αισθανόμασταν ότι μας αντιμετώπιζαν ως επιτραπέζιο παιχνίδι».  Προσθέτοντας πως «οι κ.κ. Μορς και Τόμσεν είναι ευγενικοί, αλλά δεκάρα δεν δίνουν για τις συνέπειες στην ανεργία, στο κοινωνικό κράτος και στην κοινωνική συνοχή».

Αυτή είναι μια ψύχραιμη και ειλικρινή εκτίμηση των γεγονότων από ένα άνθρωπο που δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις ως "αντιμνημονιακό" εκ πεποιθήσεως ούτε ως εγκάθετο του ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη έχουμε το σύνηθες τροπάριο του κ. Στουρνάρα όσο αφορά την απαίτηση της τρόικας για λήψη νέων μέτρων: "Εμείς έχουμε επιχειρήματα, στέλνουμε ό,τι πρέπει να στείλουμε και θα έρθουν τις επόμενες μέρες. [...] Δεν είπα ότι δεν τα δέχονται. Υπάρχουν ισοδύναμα και ισοδύναμα". Και όποιος κατάλαβε - κατάλαβε...

Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Ο λόγος είναι απλός. Ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι. Από την μία οι εκλογές πλησιάζουν (και δεν αναφερόμαστε μόνο στις αυτοδιοικητικές και ευρωεκλογές) και η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να περάσει στον κόσμο ότι "όλα πάνε καλά και τα δύσκολα πέρασαν", ενώ η ανεργία έχει φτάσει το 30%, τα σκάνδαλα συνεχίζουν να εμφανίζονται σε ρυθμούς πολυβόλου (διαβάστε εδώ μερικά πρόσφατα και ενδιαφέροντα) οι μισθοί στα τάρταρα και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας συνεχίζεται...Από την άλλη έχουμε την πλήρη απαξίωση των θεσμών και μια γενική απογοήτευση και αποχαύνωση. Τα όσα προτείνονται για να δοθούν ανάσες στην οικονομία είναι το λιγότερο αστεία (βλέπε π.χ. τις "λευκές εβδομάδες"), οι προσπάθειες του ΟΑΕΔ για να ενισχύσει τη δημιουργία θέσεων εργασίας γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τις μεγάλες (και ακόμα πολύ κερδοφόρες) επιχειρήσεις (όπως ο θεσμός του voucher), ενώ έχουμε και ένα απίστευτο συνωστισμό για τις θέσεις εκείνες που φαντάζουν "κελεπούρια" στον καιρό που ζούμε (όπως στην περίπτωση αυτών του ΟΤΕ).

Τι μένει; Που οδηγούμαστε; Δύσκολο να πει κανείς. Ένα είναι το σίγουρο. Τους επόμενους μήνες πολλά θ' αλλάξουν στην χώρα μας - και δεν είναι σίγουρο ότι θα είναι προς το καλύτερο...