Θα γίνουν εκλογές το φθινόπωρο του 2014; Το παρασκήνιο και οι πιθανότητες...

Ένα από τα θέματα που έντεχνα βγήκαν στην επιφάνεια τις τελευταίες μέρες είναι αυτό της προοπτικής πρόωρων εκλογών μέσα στο 2014. Ο λόγος είναι προφανής: με τη δημοσκοπική πτώση των κομμάτων της κυβέρνησης πλέον ορατή στις δημοσκοπήσεις ακόμα και στις φιλοκυβερνητικές εφημερίδες, και τον τελευταίο λόγο που κρατάει την κυβέρνηση στη θέση της (δηλ. την ευρωπαϊκή προεδρία για την χώρα μας) να παύει να υφίσταται μετά τον Ιούλιο, τα πράγματα δείχνουν "έτοιμα" για μια "ηρωϊκή" έξοδο της κυβέρνησης.

Επειδή όμως αυτό ίσως δεν "χωνευτεί" καλά από τους πιστούς ψηφοφόρους τους, ξεκίνησαν οι διαβουλεύσεις για το πως θα παρουσιαστεί αυτό στον μέσο Έλληνα - και έτσι τα "σαϊνια" βρήκαν τη λύση: την προεδρική εκλογή. Τέτοια σενάρια βέβαια είχαν κυκλοφορήσει και τον Σεπτέμβριο του 2013 (διαβάστε εδώ σχετικά), χωρίς όμως να πραγματοποιηθούν, αφού η κυβέρνηση κατάφερε να καθυστερήσει και τέλος να επιτύχει την ψήφιση νόμων που φάνταζαν δύσκολο να περάσουν (βλ. πλειστηριασμοί και φόρο ακινήτων).  Τα πράγματα όμως τώρα δείχνουν διαφορετικά, αφού η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι μια αρκετά "σοβαρή" δικαιολογία. Βέβαια (όπως αναφέρει και το ρεπορτάζ της "Real News") η εκλογή μπορεί να πραγματοποιηθεί σ' ένα αρκετά ευρύ διάστημα (Φθινόπωρο 2014 - Γενάρης 2015), αλλά η κυβερνητική πρόθεση είναι αυτό να συμβεί νωρίτερα παρά αργότερα: οι εκλογές λόγω πιθανής μη στήριξης υποψηφίου προτεινόμενου από την κυβέρνηση από τον ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι πιο εύκολο να περάσει σε ψηφοφόρους χαμηλής νοημοσύνης ως ευθύνη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αφού πιθανές εκλογές θα ήταν ενάντια στο "εθνικό συμφέρον"(!!!). Βέβαια το ερώτημα είναι απλό: γιατί να συναινέσει η αντιπολίτευση σε κάτι που θα δώσει χρόνο ζωής σε μια κυβέρνηση που επιβαρύνει με την παρουσία της και μόνο την χώρα και με τις πολιτικές της οποίας διαφωνεί; Άγνωστο το γιατί. Είναι επίσης άγνωστο το γιατί θα πρέπει να "παρασυρθούν" σε μια τέτοια λογική και όλοι εκείνοι οι βουλευτές που ανεξαρτητοποιήθηκαν τα 2 τελευταία χρόνια - είτε άνηκαν στην ΔΗΜΑΡ, είτε στο ΠΑΣΟΚ, είτε στην ΝΔ.

Έχει βέβαια αρκετό ενδιαφέρον το όλο σκηνικό - και κυρίως τα ονόματα που έχουν πέσει στο τραπέζι. Φώτης Κουβέλης, Μίκης Θεοδωράκης, Κωνσταντίνος Σημίτης - είναι 3 μόνο απ' αυτούς. Ο τελευταίος βέβαια "κάηκε" με την υπόθεση των 58 (που μπορεί μεν να σπρώχνονται ως "σωτήρες" από το συγκρότημα του ΔΟΛ, όπως φαίνεται από την αρθρογραφία στις εφημερίδες "Νέα" και "Βήμα" αλλά δεν τραβάνε από πλευράς κοινωνικής απήχησης), αλλά ούτε οι άλλοι δύο τυγχάνουν σοβαρές λύσεις για διαφορετικούς λόγους: ο μεν Φώτης Κουβέλης έχει χάσει το (όποιο) κύρος είχε λόγω της συμμετοχής του στη προηγούμενη μνημονιακή κυβέρνηση, ενώ ο Θεοδωράκης είναι πολύ ηλικιωμένος, σωματικά ταλαιπωρημένος και αρκούντως αντιμνημονιακός ώστε να συμμετάσχει σε ένα έργο-παρωδία ως κομπάρσος-υπογράφων, ρόλο που παίζει τέλεια ο Κάρολος Παπούλιας (όπως έχουμε σημειώσει εδώ), αλλά μάλλον δεν ταιριάζει στον Μίκη λόγω ιδιοσυγκρασίας. Πάντως το ΠΑΣΟΚ υποστηρίζει ότι έχει 6 "ισχυρά" ονόματα της αριστεράς που θα ήταν εν δυνάμει υποψήφιοι - Το δέλεαρ βέβαια για την αριστερά είναι μεγάλο ("αριστερός Πρόεδρος της Δημοκρατίας" θα φάνταζε απίστευτο 20-30 χρόνια πριν), αλλά δεν πιστεύουμε ότι στον ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο αφελείς ώστε να παρασυρθούν. Επίσης υπάρχει ακόμα ένα ερώτημα: ποιος πραγματικά "αριστερός" υποψήφιος θα δεχόταν να συμπράξει με μια κυβέρνηση που ακροβατεί στα όρια της συνταγματικότητας σε κάθε κοινοβουλευτική ψηφοφορία;

Πάντως πριν γίνει αυτό, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η κυβερνητική πλειοψηφία θα προσπαθήσει να προσεταιριστεί όσο το δυνατόν περισσότερους βουλευτές που βρίσκονται εκτός του στενού της πυρήνα, αλλά θα μπορούσαν ίσως να στηρίξουν ένα υποψήφιο "ευρύτερης" αποδοχής, ώστε να φτάσει η εκλογή του Προέδρου σε μια τρίτη ψηφοφορία με όσο το δυνατόν περισσότερους ψήφους υπέρ του υποψηφίου της. Αυτοί είναι 15 περίπου - οι 2 ανεξάρτητοι, οι 11 "Ανεξάρτητοι Δημοκρατικοί Βουλευτές" και 2-3 ακόμα εκ των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, πλην της ΔΗΜΑΡ.  Έτσι θα μπορέσει να χαρακτηριστεί η αντιπολίτευση ως κύριο "πρόβλημα" και "μοχλός" ακυβερνησίας και να οδηγηθούμε σε εκλογές με ηθικό μειονέκτημα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα βέβαια μπορεί κανείς ν' αναρωτηθεί πως είναι δυνατόν μια κυβέρνηση που βγήκε υποσχόμενη "επαναδιαπραγμάτευση" (θυμηθείτε τι έλεγαν εδώ), αλλά κατέληξε να ψηφίζει σα νόμους του κράτους και την πιο απίθανη απαίτηση της τρόικας, να πιστεύει ότι αν γίνουν εκλογές θα έχει "ηθικό πλεονέκτημα" - αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα, φιλοσοφικού περιεχομένου...