Αναρτήσεις
Τελικά τι να πούμε; Τα υπόγεια παιχνίδια που καθορίζουν την εξωτερική μας πολιτική καλά κρατούν, αλλά η σοβαρότητα απουσιάζει. Από την μια αποδεχόμαστε ως πάγια υποχρέωση της χώρας να έχουμε εκτός Ελλάδας (!!!) το 30% των πετρελαϊκών μας αποθεμάτων (διαβάστε εδώ λεπτομέρειες) και από την άλλη ο Πρωθυπουργός κάνει επίσημες επισκέψεις στο εξωτερικό, όπου όλως τυχαίως συναντάει και άλλους ξένους ηγέτες που τυχαίνει να βρίσκονται εκεί. Εκεί, το ζήτημα των αγωγών ενέργειας και του ορυκτού μας πλούτου, αποτελούν το βασικό στοιχείο διαπραγμάτευσης, αν και θεωρητικά είναι εκτός ατζέντας. Αναδημοσιεύουμε το σχετικό άρθρο του Γ.Δελαστίκ από το "Έθνος" που απλώς επιβεβαιώνει προηγούμενες πληροφορίες που είχαμε συζητήσει σε προηγούμενη ανάρτησή μας:"Κυβερνητικό παραμύθι για... «ξεκάρφωμα» αποδείχθηκαν τελικά οι επενδύσεις που δήθεν θα επεδίωκε ο πρωθυπουργός με το ταξίδι του στο Κατάρ! Ολο το «κόλπο» ήταν στημένο για να πραγματοποιηθεί η μυστικά στημένη και προετοιμασμένη συνάντηση του Αντώνη Σαμαρά με τον Τούρκο ομόλογό του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σε ένα περιβάλλον απολύτως αδιαπέραστο για τους δημοσιογράφους, όπου μόνο οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και του Ισραήλ γνωρίζουν επακριβώς το περιεχόμενο των όσων διημείφθησαν μεταξύ των δύο ανδρών - καλύτερα ίσως και από τους ίδιους!
Πέρα από τις ασήμαντες κοινοτοπίες που ανακοινώθηκε επισήμως ότι απασχόλησαν τον Ερντογάν και τον Σαμαρά και οι οποίες αποσκοπούν στο να θολώσουν τα νερά, ο στόχος της συνάντησης ήταν εντελώς διαφορετικός και πολύ σημαντικός: η υπονόμευση των ρωσικών σχεδίων για το φυσικό αέριο στη νοτιοανατολική Ευρώπη, όσο φυσικά αυτό εξαρτάται από την Ελλάδα, κατ' απαίτηση των ΗΠΑ! Η ποιοτική διαφορά μεταξύ των δύο χωρών είναι ότι η μεν Τουρκία ωφελείται και αναθαμίζεται από τα αμερικανικά σχέδια, η δε Ελλάδα κερδίζει λίγα πράγματα και ζημιώνεται πολύ περισσότερο.
Από ό,τι φαίνεται πάντως ο Αντώνης Σαμαράς δεν έχει καμιά αντίρρηση πλέον σε τέτοιες ρυθμίσεις, ακόμη κι αν αυτές συνεπάγονται μεγαλύτερη ενεργειακή πρόσδεση της Ελλάδας στον μεγαλύτερο εχθρό της, την Τουρκία. Αλλωστε η πατριδοκάπηλη ρητορική του Αντώνη Σαμαρά, πάνω στην οποία έχτισε την πολιτική του καριέρα, ανήκει ανεπιστρεπτί στο παρελθόν από τότε που κάθισε στον πρωθυπουργικό θώκο. Επιστρέφοντας όμως στα γεγονότα, το θέμα της συζήτησης Ερντογάν - Σαμαρά ήταν η προώθηση της κατασκευής του αγωγού φυσικού αερίου TAP, που υποστηρίζει με πάθος η κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Πρόκειται για έναν αγωγό που θα μεταφέρει αέριο από το Αζερμπαϊτζάν μέσω Τουρκίας, Ελλάδας, Αλβανίας και από εκεί υποθαλάσσια στην Ιταλία δια της Αδριατικής - εξ ου και το όνομα του αγωγού (TAP είναι στα αγγλικά τα αρχικά των λέξεων Trans-Adriatic Pipeline, Δι-αδριατικός Αγωγός). Στο αζερινό φυσικό αέριο έχουν πολύ μεγάλα συμφέροντα αμερικανικές ενεργειακές εταιρείες και η κατασκευή του αποσκοπεί φυσικά πρωτίστως στην αποκόμιση κερδών από τις επιχειρήσεις των ΗΠΑ, αλλά και στην υπονόμευση της κατασκευής του νότιου κλάδου του ρωσικού αγωγού φυσικού αερίου Νότιο Ρεύμα (South Stream), ο οποίος θα μετέφερε ρωσικό φυσικό αέριο μέσω Βουλγαρίας και Ελλάδας στην Ιταλία με υποθαλάσσιο αγωγό από την Ηπειρο στο Μπρίντιζι. Αν όντως κατασκευαστεί ο TAP, δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να περάσει από την Ελλάδα ο ρωσικός αγωγός.
Οπως ανέφερε μάλιστα χθες στο ρεπορτάζ της η «Εφημερίδα των Συντακτών», λίγες ώρες πριν ξεκινήσει για το Κατάρ ο Αντώνης Σαμαράς, πραγματοποιήθηκε -και μάλιστα χωρίς να ανακοινωθεί!- σύσκεψη στην Αθήνα με τους εκπροσώπους της εταιρείας που διαχειρίζεται τα θέματα του TAP, με τη συμμετοχή εκ μέρους της κυβέρνησης του υπουργού Εξωτερικών Δ. Αβραμόπουλου και των υφυπουργών Ανάπτυξης και Ενέργειας Ν. Μηταράκη και Μ. Παπαγεωργίου.
Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς πήγε στο Κατάρ για να προσφέρει γη και ύδωρ στους Αμερικανούς και να «πουλήσει» τους Ρώσους. Είναι εξαιρετικά ανήσυχος από το γεγονός ότι στα μάτια του Λευκού Οίκου αυτός και η κυβέρνησή του θεωρούνται -και δικαίως- τυφλό όργανο των Γερμανών, πράγμα που ωθεί την κυβέρνηση των ΗΠΑ να κάνει ανοίγματα προς τον Αλέξη Τσίπρα. Αυτό όμως δεν προοιωνίζεται τίποτα καλό για το πολιτικό μέλλον του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος προφανώς αποφάσισε, για να εξευμενίσει τους Αμερικανούς, να υπηρετήσει τα αμερικανικά συμφέροντα στον ενεργειακό τομέα, διαρρηγνύοντας αντικειμενικά τις σχέσεις του με τη Μόσχα. Ετσι βέβαια, αντιγράφει και σε αυτόν τον τομέα τον Γιώργο Παπανδρέου, τον οποίο παλιότερα κατακεραύνωνε.
Περιττό φυσικά να τονιστεί ότι η προώθηση του αγωγού TAP αμερικανικών συμφερόντων και η εγκατάλειψη του ρωσικού αγωγού Νότιο Ρεύμα θα έχουν αναπότρεπτα σοβαρές επιπτώσεις και στις επιλογές που θα κάνει ο Αντ. Σαμαράς ως προς το αν θα πουλήσει τις προς ιδιωτικοποίηση κρατικές εταιρείες ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ στους Ρώσους ή σε εταιρείες πίσω από τις οποίες κρύβονται αμερικανικά συμφέροντα. Αυτό θα φανεί πολύ σύντομα, αν και οι απαντήσεις που θα δοθούν από την κυβέρνηση Σαμαρά έχουν ήδη αρχίσει να προδιαγράφονται με αυτό το εξαιρετικής πολιτικής σημασίας ταξίδι του πρωθυπουργού της Ελλάδας στο Κατάρ - ιδίως για όσους γνωρίζουν τι είναι πραγματικά το Κατάρ!"
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Ότι πάει στο ταμείο αποκρατικοποίησεων, ξεγράφεται από το κράτος - το έχουμε ξαναγράψει. Αυτό ισχύει και για τα χρήματα που εισρέουν λόγω των ΔΕΚΟ, της περιουσίας κ.λπ. που περνάνε στην ιδιοκτησία του. Έτσι και με την ΕΥΔΑΠ για την οποία το ΤΑΙΠΕΔ τρίβει τα χέρια του: εάν το Δ.Σ. της αποφασίσει να διανείμει κέρδη στους μετόχους, έχει να λαμβάνει κάτι εκατομμυριάκια χωρίς, μάλιστα, να ιδρώσει. Η ΕΥΔΑΠ πέτυχε το 2012 κέρδη μετά φόρων ύψους περίπου 36,5 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ το 2011 διένειμε στους μετόχους 18 εκατομμύρια ευρώ.
Τώρα γιατί επιμένουν στην πώληση του νερού, διαδικασία που έχει αποτύχει παταγωδώς σε ολόκληρη την Ευρώπη, είναι ένα ερώτημα που μπορούν να απαντήσουν μόνον εξειδικευμένοι επιστήμονες - και το έχουμε συζητήσει εδώ.
