Αναρτήσεις
Είδηση: Aπώλειες ύψους 600 εκατ. ευρώ στα έσοδα του ΙΚΑ, σε ετήσια βάση, θα φέρει η ενδεχόμενη αύξηση του γενικού ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης κατά 2 έτη στα 67, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Πανελλήνιας Ομοσπανδίας Συλλόγων Εργαζομένων στο ΙΚΑ (ΠΟΣΕ-ΙΚΑ).
Όπως επισημαίνει σε ανακοίνωσή της, η αξίωση της τρόικας για πρόσθετη -πέραν των αυτόματων αυξήσεων του νόμου Λοβέρδου- αύξηση κατά 2 έτη των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, είναι «κοινωνικά άδικη, αναποτελεσματική και επικίνδυνη για το Ασφαλιστικό και τους ασφαλισμένους».
Πρόκειται για μια «συνταγή» χρεοκοπίας του Ασφαλιστικού και των ασφαλισμένων που όχι μόνο θα εντείνει τα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα του κόσμου της εργασίας, αλλά θα ακυρώσει τα όποια δημοσιονομικά οφέλη υποτίθεται ότι εξυπηρετεί, επισημαίνει η Ομοσπονδία.
Όπως αναφέρει, με επίσημη πρόβλεψη (χωρίς τα νέα μέτρα) για 1.205.000 συνταξιούχους το 2012 (από 1.168.730 το 2011, επιπλέον 36.270 άτομα) και τη μετριοπαθή εκτίμηση ότι ο αριθμός τους θα αυξηθεί εν αναμονή των νέων μέτρων στις 50.000, μόνο το ΙΚΑ - ΕΤΑΜ θα χάσει εισφορές 150 εκατ. ευρώ και επιπλέον 450 εκατ. ευρώ (το ποσό που αντιστοιχεί στην καταβολή των συντάξεων στους 50.000 νέους συνταξιούχους), δηλαδή σε ετήσια βάση συνολικά 600 εκατ. ευρώ.
Σχόλιο: Έχουμε αναφέρει πολλές φορές ότι τα όποια μέτρα λαμβάνονται δεν έχουν κάποιο σοβαρό προγραμματισμό, ούτε βασίζονται σε κάποιες σοβαρές μελέτες. Ενδεικτικό αυτού είναι η περίφημη έκθεση για τον Δημόσιο τομέα (λεπτομέρειες εδώ), η οποία αλλιώς είχε προαναγγελθεί από τα περίφημα παπαγαλάκια των ΜΜΕ και άλλα έγραφε και πρότεινε όταν παρουσιάστηκε. Επειδή όμως τα πλάνα δεν μπορούσαν ν' αλλάξουν, οι όποιες αλλαγές (μισθολογικές κυρίως) έγιναν στον Δημόσιο τομέα ήταν αυτές που αντιστοιχούσαν στα όσα ΠΕΡΙΜΕΝΕ ν' ακούσει η κυβέρνηση και όχι σ' αυτά τα οποία στο τέλος παρουσιάστηκαν.
Έτσι και στην περίπτωση των ορίων ηλικίας: είναι αυτονόητο ότι όσοι βρίσκονται κοντά ή μέσα στα όρια της πρόωρης ή και της κανονικής συνταξιοδότησης, προκειμένου ν' αποφύγουν τις αρνητικές αλλαγές που έρχονται (διαβάστε εδώ τη σχετική ανάρτηση), θα σπεύσουν να καταθέσουν τα δικαιολογητικά τους. Έτσι σε μια εποχή που η ανασφάλιστη εργασία ανθεί, τα ταμεία των ασφαλιστικών ταμείων θα χάσουν επιπλέον χρήματα, ενώ παράλληλα θα υποχρεωθούν να καταβάλλουν και επιπλέον συντάξεις. Έτσι μετά την επιβάρυνση που έφεραν οι αλλαγές στην Δημόσια διοίκηση (όπως τις έχουμε επισημάνει εδώ) στα ταμεία του ΟΠΑΔ, οι νέες αλλαγές θα φέρουν αντίστοιχες επιβαρύνσεις στα ταμεία του ΙΚΑ.
Μπορεί μεν σε 10-20 χρόνια τα οφέλη να είναι μεγάλα (λέμε - αλλά αμφιβάλλουμε), σε μικρό βάθος χρόνου όμως η επιβάρυνση θα είναι τεράστια και θα πυροδοτήσει νέο φαύλο κύκλο: εκποιήσεις περουσιακών στοιχείων για κάλυψη υποχρεώσεων, ανάγκη αύξησης εισφορών κ.ο.κ. Αυτό βέβαια δεν απασχολεί αυτούς που βγάζουν αποφάσεις...Στο κάτω-κάτω σε λίγο καιρό θα είναι σπίτια τους, αλλά στο ενδιάμεσο θα έχουν εξασφαλιστεί για το υπόλοιπο της ζωής τους, είτε έμμεσα είτε άμεσα...
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Γράφει ο Θ.Διζέλος στο Παρόν για τις εκθέσεις του ΟΟΣΑ και του ΔΝΤ για την κατάσταση στην χώρα μας και την ευρωζώνη: "Ξαναδιαβάζοντας την έκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος για το 2011, που καταρτίστηκε τον περασμένο Απρίλιο, δηλαδή πριν από 4 μήνες, απόλαυσα τα «εθνοσωτήρια» μέτρα που έλαβαν την περασμένη χρονιά οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου, καθώς και τις προβλέψεις του κ. Προβόπουλου για τη φετινή χρονιά. Δεν θα σταθώ όμως σ’ αυτά τα δύο θέματα, τα οποία έχουμε αναπτύξει όταν δόθηκε στη δημοσιότητα η έκθεση.
Καθώς διαπιστώνεται, από καιρό βέβαια, ότι η Ευρωζώνη αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα συνοχής που απειλούν το μέλλον της, ιδιαίτερη σημασία έχουν πλέον οι προτάσεις του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ, των δύο οργάνων που στηρίζουν και εκφράζουν τις επιλογές του συστήματος σχετικά με τον τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων της Ευρωζώνης. Στη σελίδα 35 της έκθεσης της ΤτΕ αναπτύσσονται οι προτάσεις πολιτικής του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ για την ΕΕ και τη ζώνη του ευρώ, με βάση τις εκθέσεις των δύο αυτών οικονομικών οργανισμών.
Σύμφωνα με την έκθεση του ΔΝΤ, είναι επείγουσα η συγκρότηση ενός προστατευτικού τείχους στην Ευρωζώνη, το οποίο θα είναι ισχυρό και ευέλικτο, ώστε να αναχαιτίσει τη μετάδοση της κρίσης και να διευκολύνει τις υπερχρεωμένες χώρες της Ευρωζώνης στις διαρθρωτικές και θεσμικές μεταρρυθμίσεις. Εδώ η κ. Λαγκάρντ και οι συντάκτες της έκθεσης ασφαλώς μιλάνε για την ισχυροποίηση των μηχανισμών στήριξης που έχει αποφασίσει να θέσει σε λειτουργία η ηγεσία της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Και υπολογίζουν ότι για να είναι ισχυρό το Ταμείο Στήριξης, πρέπει τουλάχιστον να προικοδοτηθεί με κεφάλαιο ενός τρισ. ευρώ. Επομένως η επιλογή για μεταρρυθμίσεις και οι πιέσεις που ασκούνται σε βάρος των υπερχρεωμένων χωρών του Νότου είναι επιλογή του συστήματος. Και το ΔΝΤ προτείνει ότι για τη διαδικασία προσαρμογής και την πραγματοποίηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, τα κράτη που πρόκειται να υλοποιήσουν αυτές τις μεταρρυθμίσεις πρέπει να τύχουν σχετικής ενίσχυσης. Στη χώρα μας η «τρόικα» και όλοι οι αξιωματούχοι της Ευρωζώνης συνιστούν και πιέζουν για πληθώρα μεταρρυθμίσεων. Όμως μέχρι τώρα δεν είδαμε καμιά ειδική χρηματοδότηση, έστω για μία από την πληθώρα των μεταρρυθμίσεων που απαιτούν οι «τροϊκανοί». Τα δάνεια που δίδονται από την «τρόικα» στη χώρα μας δεν διατίθενται για τη διευκόλυνση ή την επιτυχία των μεταρρυθμίσεων, αλλά χρησιμοποιούνται κατά ποσοστό περίπου 80% για την εξόφληση του χρέους, δηλαδή για τη δημοσιονομική ισορροπία. Έχουμε τη γνώμη ότι η «τρόικα» πιέζει για μεταρρυθμίσεις μόνο και μόνο για να επέλθει συρρίκνωση του κράτους, για να μην πούμε κατάρρευση του κράτους. Και με τον τρόπο αυτό να επέλθει περιορισμός των δημόσιων δαπανών, δηλαδή όλες οι μεταρρυθμίσεις και οι δεσμεύσεις που ανέλαβε η Ελλάδα να υλοποιήσει είναι στο πλαίσιο αποκλειστικά και μόνον της εφαρμογής δημοσιονομικής πειθαρχίας, όπως απαιτεί η κ. Μέρκελ και όχι για να βοηθήσουν στις μεταρρυθμίσεις και στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Να γιατί το βάρος των μέτρων που απαιτεί η «τρόικα» πέφτει κατά το μέγιστο ποσοστό στους ώμους των κατωτέρων εισοδηματικών τάξεων. Στην έκθεσή του το ΔΝΤ συνιστά η δημοσιονομική εξισορρόπηση στις χώρες της Ευρωζώνης να σχεδιαστεί έτσι ώστε να αποφευχθεί μια υπερβολική πτώση της ζήτησης αγαθών και υπηρεσιών βραχυπρόθεσμα. Με άλλα λόγια το ΔΝΤ δεν συνιστά μέτρα που περιορίζουν υπερβολικά το εισόδημα και την κατανάλωση των εργαζομένων. Τα μέτρα αυτά, τα συγκεκριμένα, τα επιλέγει η ελληνική κυβέρνηση και κυρίως ο εκάστοτε υπουργός Οικονομικών. Και καυτηριάζει αυτήν την επιλογή η έκθεση, με την υπόδειξη ότι τα κράτη που έχουν περιθώρια, δηλαδή χαμηλό κόστος δανεισμού, θα πρέπει να επανεξετάσουν τον ρυθμό (ταχύτητα) της δημοσιονομικής προσαρμογής των υπερχρεωμένων χωρών της Ευρωζώνης. Αυτά καθόσον αφορά την έκθεση του ΔΝΤ που παρουσιάζουν ενδιαφέρον για τη χώρα μας.
Ας δούμε τώρα και το περιεχόμενο της έκθεσης του ΟΟΣΑ, στα σημεία εκείνα που αφορούν την πολιτική που ακολουθούν οι ελληνικές κυβερνήσεις και οι συνταγές της «τρόικας».
Η έκθεση του ΟΟΣΑ είναι βασικά θεωρητική, γι’ αυτό και περιέχει χρησμούς, χωρίς να αναφέρει συγκεκριμένες χώρες. Σύμφωνα λοιπόν με την έκθεση του ΟΟΣΑ, απαιτείται αποφασιστική και άμεση δράση (προφανώς εννοεί από τα αρμόδια όργανα της ΕΕ και της Ευρωζώνης), για να σταθεροποιηθούν πλήρως οι οικονομίες των ευάλωτων κρατών-μελών της Ευρωζώνης. Ο ΟΟΣΑ εκφράζει την ανησυχία του ότι τα προβλήματα και η συμπεριφορά του τραπεζικού συστήματος, η δημοσιονομική εξυγίανση και η οικονομική προσαρμογή με τις διάφορες μεταρρυθμίσεις, περιορίζουν υπέρμετρα τη ζήτηση βραχυπρόθεσμα πριν να έλθουν τα οφέλη που προσδοκώνται από την πολιτική αυτή στο πολύ απώτερο μέλλον. Εδώ ευθέως η έκθεση φωτογραφίζει τη σημερινή κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα και έμμεσα αποδοκιμάζει τα μέτρα που έχουν ληφθεί. Γιατί όλα τα μέτρα ως γνωστόν οδηγούν σε συρρίκνωση της ζήτησης και δημιουργούν υψηλή ύφεση και ανεργία. Αναφερόμενη η έκθεση στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις αναγνωρίζει ότι ορισμένες από αυτές ενδεχόμενα να έχουν θετικά αποτελέσματα και μάλιστα αμέσως. Και σαν παράδειγμα αναφέρει την απελευθέρωση ορισμένων κλάδων οικονομικής δραστηριότητας, ώστε να μπορούν αμέσως και χωρίς τις πολυδαίδαλες διαδικασίες, να εισέρχονται και νέοι επενδυτές μέσα στο κύκλωμα της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Αυτή η υπόδειξη είναι πάρα πολύ χρήσιμη για την κυβέρνηση τη σημερινή, που έχει μέσα στις προτεραιότητές της, όπως ισχυρίζεται, την ανάπτυξη.
Θα ήταν πάρα πολύ χρήσιμο στους τρεις μακελάρηδες υπουργούς Οικονομικών, τους κ. Παπακωνσταντίνου, Βενιζέλο και Στουρνάρα να μελετήσουν προσεκτικά τις εκθέσεις του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ, για να μπορέσουν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους για τις επιλογές της πολιτικής τους. Είναι οι καταστροφείς της ελληνικής οικονομίας και δεν θα πρέπει να έχουν παράπονο γιατί ο κόσμος δεν τους υπολογίζει πλέον. Και στην καταστροφή αυτή συμμετέχουν σε μεγάλο ποσοστό και οι ιδιωτικές ελληνικές τράπεζες. Είναι υπεύθυνη και η ΕΕ που πίεσε για την ιδιωτικοποίηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.
Το κράτος μαζί με τα ασφαλιστικά ταμεία διαθέτουν την πλειοψηφία μόνον σε μικρές τράπεζες, όπως για παράδειγμα στην Τράπεζα Αττικής, στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο κ.λπ. Θα έπρεπε λοιπόν το κράτος να επιδιώξει και τη δανειοδότηση από την ΕΚΤ των τραπεζών αυτών με χαμηλό επιτόκιο και έτσι να είναι σε θέση να προσφέρουν έστω μια περιορισμένη ρευστότητα στην αγορά, γιατί οι μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες, όπως κατ’ επανάληψη έχουμε σημειώσει, δανείστηκαν από την ΕΚΤ περίπου 94 δισ. ευρώ, χωρίς να κάνουν τις ανάλογες δανειοδοτήσεις στην αγορά και στους ιδιώτες. Κατηγορούμε τη Μέρκελ ότι δανείζεται από την αγορά με επιτόκιο 0,8% και μας δανείζει με 5,5% και κερδοσκοπεί σε βάρος μας. Και δεν βλέπουμε τα χάλια του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, που ακολουθεί την ίδια τοκογλυφική συμπεριφορά για τους αξιόπιστους, δανειζόμενους και αποκλείει όλη την άλλη οικονομία.
Αυτά είναι μερικά από τα τρομερά λάθη των κυβερνήσεων από το 2010 και μετά και φυσικά συμπεριλαμβανομένης και της σημερινής.
Το βασικό συμπέρασμα που προκύπτει από τα παραπάνω είναι ότι δύο κορυφαία όργανα του συστήματος, το ΔΝΤ και ο ΟΟΣΑ, αναγνωρίζουν πλέον ότι η πολιτική που προέκυψε από τα Μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις είναι πλέον αποτυχημένη. Οι συνταγές της «τρόικας» οδήγησαν τη χώρα μας στην ύφεση, στην ανεργία και στην εξαθλίωση. Και το ερώτημα που τίθεται και θα πρέπει να το διερευνήσει η Δικαιοσύνη είναι: Άραγε οι ιθύνοντες του ΔΝΤ, της ΕΕ και της Ευρωζώνης γνώριζαν εκ των προτέρων ότι όλες αυτές οι συνταγές θα είναι αποτυχημένες; Εάν το γνώριζαν υπάρχει δόλος, γιατί δεν θέλησαν να αποτρέψουν την καταστροφή ενός λαού. Και ο δόλος αυτός βαρύνει και την ελληνική πολιτική ηγεσία, η οποία αποδέχθηκε συνταγές που οδηγούσαν στην εξαθλίωση. Ο κ. Π. Ρουμελιώτης, οικονομολόγος με ευρεία μόρφωση και εμπειρία, διαβεβαίωσε ότι οι ιθύνοντες του ΔΝΤ γνώριζαν ότι οι συνταγές που θα εφαρμόζονταν στην Ελλάδα θα οδηγούσαν στην αποτυχία. Οι έλληνες πολιτικοί και μάλιστα αυτοί που ασκούσαν την εξουσία το 2010 γνώριζαν πού θα οδηγούσαν τα μέτρα; Ο κ. Ρουμελιώτης, ως εκπρόσωπος της Ελλάδος στο ΔΝΤ, πιστεύουμε ότι ενημέρωσε τον τότε έλληνα πρωθυπουργό σχετικά με τα αποτελέσματα της εφαρμογής της συνταγής της «τρόικας». Γιατί αυτή η ενημέρωση, αν υπήρξε, δεν αποτέλεσε αντικείμενο εκμετάλλευσης από την ελληνική κυβέρνηση, για να ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση των μέτρων;
Ο κ. Σαμαράς, που ολόψυχα προσχώρησε στην υποστήριξη της συνταγής της «τρόικας», είχε ενημέρωση σχετική; Και αν η πολιτική ηγεσία είχε ενημερωθεί και δεν αντέδρασε, είναι βαρύτατες οι πολιτικές ευθύνες και οι ποινικές. Αλλά φυσικά ας περιμένουμε την εξέλιξη της υπόθεσης αυτής, αφού βρίσκεται πλέον στα χέρια της Δικαιοσύνης.
Όλα αυτά, πράξεις και παραλείψεις, είχαν αποτέλεσμα οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου να αναλάβουν δυσβάστακτες δεσμεύσεις που ικανοποιούν πλήρως τους δανειστές μας, και κυρίως τους δανειστές μας της «τρόικας».
Και για τον λόγο αυτόν συνεχώς οι ιθύνοντες της ΕΕ της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ πιεστικά υπενθυμίζουν ότι η Ελλάδα πρέπει να ξεπληρώσει πλήρως τις υποχρεώσεις της, που είναι τόσο σκληρές για ένα χρέος που αντιπροσωπεύει μόνο το 3% του συνολικού χρέους της Ευρωζώνης. Πού θα βρει τέτοιους πρόθυμους κυβερνήτες να συναινέσουν μελλοντικά στην εξόντωση του λαού τους;"
Όπως επισημαίνει σε ανακοίνωσή της, η αξίωση της τρόικας για πρόσθετη -πέραν των αυτόματων αυξήσεων του νόμου Λοβέρδου- αύξηση κατά 2 έτη των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, είναι «κοινωνικά άδικη, αναποτελεσματική και επικίνδυνη για το Ασφαλιστικό και τους ασφαλισμένους».
Πρόκειται για μια «συνταγή» χρεοκοπίας του Ασφαλιστικού και των ασφαλισμένων που όχι μόνο θα εντείνει τα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα του κόσμου της εργασίας, αλλά θα ακυρώσει τα όποια δημοσιονομικά οφέλη υποτίθεται ότι εξυπηρετεί, επισημαίνει η Ομοσπονδία.
Όπως αναφέρει, με επίσημη πρόβλεψη (χωρίς τα νέα μέτρα) για 1.205.000 συνταξιούχους το 2012 (από 1.168.730 το 2011, επιπλέον 36.270 άτομα) και τη μετριοπαθή εκτίμηση ότι ο αριθμός τους θα αυξηθεί εν αναμονή των νέων μέτρων στις 50.000, μόνο το ΙΚΑ - ΕΤΑΜ θα χάσει εισφορές 150 εκατ. ευρώ και επιπλέον 450 εκατ. ευρώ (το ποσό που αντιστοιχεί στην καταβολή των συντάξεων στους 50.000 νέους συνταξιούχους), δηλαδή σε ετήσια βάση συνολικά 600 εκατ. ευρώ.
Σχόλιο: Έχουμε αναφέρει πολλές φορές ότι τα όποια μέτρα λαμβάνονται δεν έχουν κάποιο σοβαρό προγραμματισμό, ούτε βασίζονται σε κάποιες σοβαρές μελέτες. Ενδεικτικό αυτού είναι η περίφημη έκθεση για τον Δημόσιο τομέα (λεπτομέρειες εδώ), η οποία αλλιώς είχε προαναγγελθεί από τα περίφημα παπαγαλάκια των ΜΜΕ και άλλα έγραφε και πρότεινε όταν παρουσιάστηκε. Επειδή όμως τα πλάνα δεν μπορούσαν ν' αλλάξουν, οι όποιες αλλαγές (μισθολογικές κυρίως) έγιναν στον Δημόσιο τομέα ήταν αυτές που αντιστοιχούσαν στα όσα ΠΕΡΙΜΕΝΕ ν' ακούσει η κυβέρνηση και όχι σ' αυτά τα οποία στο τέλος παρουσιάστηκαν.
Έτσι και στην περίπτωση των ορίων ηλικίας: είναι αυτονόητο ότι όσοι βρίσκονται κοντά ή μέσα στα όρια της πρόωρης ή και της κανονικής συνταξιοδότησης, προκειμένου ν' αποφύγουν τις αρνητικές αλλαγές που έρχονται (διαβάστε εδώ τη σχετική ανάρτηση), θα σπεύσουν να καταθέσουν τα δικαιολογητικά τους. Έτσι σε μια εποχή που η ανασφάλιστη εργασία ανθεί, τα ταμεία των ασφαλιστικών ταμείων θα χάσουν επιπλέον χρήματα, ενώ παράλληλα θα υποχρεωθούν να καταβάλλουν και επιπλέον συντάξεις. Έτσι μετά την επιβάρυνση που έφεραν οι αλλαγές στην Δημόσια διοίκηση (όπως τις έχουμε επισημάνει εδώ) στα ταμεία του ΟΠΑΔ, οι νέες αλλαγές θα φέρουν αντίστοιχες επιβαρύνσεις στα ταμεία του ΙΚΑ.
Μπορεί μεν σε 10-20 χρόνια τα οφέλη να είναι μεγάλα (λέμε - αλλά αμφιβάλλουμε), σε μικρό βάθος χρόνου όμως η επιβάρυνση θα είναι τεράστια και θα πυροδοτήσει νέο φαύλο κύκλο: εκποιήσεις περουσιακών στοιχείων για κάλυψη υποχρεώσεων, ανάγκη αύξησης εισφορών κ.ο.κ. Αυτό βέβαια δεν απασχολεί αυτούς που βγάζουν αποφάσεις...Στο κάτω-κάτω σε λίγο καιρό θα είναι σπίτια τους, αλλά στο ενδιάμεσο θα έχουν εξασφαλιστεί για το υπόλοιπο της ζωής τους, είτε έμμεσα είτε άμεσα...
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Γράφει ο Θ.Διζέλος στο Παρόν για τις εκθέσεις του ΟΟΣΑ και του ΔΝΤ για την κατάσταση στην χώρα μας και την ευρωζώνη: "Ξαναδιαβάζοντας την έκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος για το 2011, που καταρτίστηκε τον περασμένο Απρίλιο, δηλαδή πριν από 4 μήνες, απόλαυσα τα «εθνοσωτήρια» μέτρα που έλαβαν την περασμένη χρονιά οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου, καθώς και τις προβλέψεις του κ. Προβόπουλου για τη φετινή χρονιά. Δεν θα σταθώ όμως σ’ αυτά τα δύο θέματα, τα οποία έχουμε αναπτύξει όταν δόθηκε στη δημοσιότητα η έκθεση.
Καθώς διαπιστώνεται, από καιρό βέβαια, ότι η Ευρωζώνη αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα συνοχής που απειλούν το μέλλον της, ιδιαίτερη σημασία έχουν πλέον οι προτάσεις του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ, των δύο οργάνων που στηρίζουν και εκφράζουν τις επιλογές του συστήματος σχετικά με τον τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων της Ευρωζώνης. Στη σελίδα 35 της έκθεσης της ΤτΕ αναπτύσσονται οι προτάσεις πολιτικής του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ για την ΕΕ και τη ζώνη του ευρώ, με βάση τις εκθέσεις των δύο αυτών οικονομικών οργανισμών.
Σύμφωνα με την έκθεση του ΔΝΤ, είναι επείγουσα η συγκρότηση ενός προστατευτικού τείχους στην Ευρωζώνη, το οποίο θα είναι ισχυρό και ευέλικτο, ώστε να αναχαιτίσει τη μετάδοση της κρίσης και να διευκολύνει τις υπερχρεωμένες χώρες της Ευρωζώνης στις διαρθρωτικές και θεσμικές μεταρρυθμίσεις. Εδώ η κ. Λαγκάρντ και οι συντάκτες της έκθεσης ασφαλώς μιλάνε για την ισχυροποίηση των μηχανισμών στήριξης που έχει αποφασίσει να θέσει σε λειτουργία η ηγεσία της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Και υπολογίζουν ότι για να είναι ισχυρό το Ταμείο Στήριξης, πρέπει τουλάχιστον να προικοδοτηθεί με κεφάλαιο ενός τρισ. ευρώ. Επομένως η επιλογή για μεταρρυθμίσεις και οι πιέσεις που ασκούνται σε βάρος των υπερχρεωμένων χωρών του Νότου είναι επιλογή του συστήματος. Και το ΔΝΤ προτείνει ότι για τη διαδικασία προσαρμογής και την πραγματοποίηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, τα κράτη που πρόκειται να υλοποιήσουν αυτές τις μεταρρυθμίσεις πρέπει να τύχουν σχετικής ενίσχυσης. Στη χώρα μας η «τρόικα» και όλοι οι αξιωματούχοι της Ευρωζώνης συνιστούν και πιέζουν για πληθώρα μεταρρυθμίσεων. Όμως μέχρι τώρα δεν είδαμε καμιά ειδική χρηματοδότηση, έστω για μία από την πληθώρα των μεταρρυθμίσεων που απαιτούν οι «τροϊκανοί». Τα δάνεια που δίδονται από την «τρόικα» στη χώρα μας δεν διατίθενται για τη διευκόλυνση ή την επιτυχία των μεταρρυθμίσεων, αλλά χρησιμοποιούνται κατά ποσοστό περίπου 80% για την εξόφληση του χρέους, δηλαδή για τη δημοσιονομική ισορροπία. Έχουμε τη γνώμη ότι η «τρόικα» πιέζει για μεταρρυθμίσεις μόνο και μόνο για να επέλθει συρρίκνωση του κράτους, για να μην πούμε κατάρρευση του κράτους. Και με τον τρόπο αυτό να επέλθει περιορισμός των δημόσιων δαπανών, δηλαδή όλες οι μεταρρυθμίσεις και οι δεσμεύσεις που ανέλαβε η Ελλάδα να υλοποιήσει είναι στο πλαίσιο αποκλειστικά και μόνον της εφαρμογής δημοσιονομικής πειθαρχίας, όπως απαιτεί η κ. Μέρκελ και όχι για να βοηθήσουν στις μεταρρυθμίσεις και στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Να γιατί το βάρος των μέτρων που απαιτεί η «τρόικα» πέφτει κατά το μέγιστο ποσοστό στους ώμους των κατωτέρων εισοδηματικών τάξεων. Στην έκθεσή του το ΔΝΤ συνιστά η δημοσιονομική εξισορρόπηση στις χώρες της Ευρωζώνης να σχεδιαστεί έτσι ώστε να αποφευχθεί μια υπερβολική πτώση της ζήτησης αγαθών και υπηρεσιών βραχυπρόθεσμα. Με άλλα λόγια το ΔΝΤ δεν συνιστά μέτρα που περιορίζουν υπερβολικά το εισόδημα και την κατανάλωση των εργαζομένων. Τα μέτρα αυτά, τα συγκεκριμένα, τα επιλέγει η ελληνική κυβέρνηση και κυρίως ο εκάστοτε υπουργός Οικονομικών. Και καυτηριάζει αυτήν την επιλογή η έκθεση, με την υπόδειξη ότι τα κράτη που έχουν περιθώρια, δηλαδή χαμηλό κόστος δανεισμού, θα πρέπει να επανεξετάσουν τον ρυθμό (ταχύτητα) της δημοσιονομικής προσαρμογής των υπερχρεωμένων χωρών της Ευρωζώνης. Αυτά καθόσον αφορά την έκθεση του ΔΝΤ που παρουσιάζουν ενδιαφέρον για τη χώρα μας.
Ας δούμε τώρα και το περιεχόμενο της έκθεσης του ΟΟΣΑ, στα σημεία εκείνα που αφορούν την πολιτική που ακολουθούν οι ελληνικές κυβερνήσεις και οι συνταγές της «τρόικας».
Η έκθεση του ΟΟΣΑ είναι βασικά θεωρητική, γι’ αυτό και περιέχει χρησμούς, χωρίς να αναφέρει συγκεκριμένες χώρες. Σύμφωνα λοιπόν με την έκθεση του ΟΟΣΑ, απαιτείται αποφασιστική και άμεση δράση (προφανώς εννοεί από τα αρμόδια όργανα της ΕΕ και της Ευρωζώνης), για να σταθεροποιηθούν πλήρως οι οικονομίες των ευάλωτων κρατών-μελών της Ευρωζώνης. Ο ΟΟΣΑ εκφράζει την ανησυχία του ότι τα προβλήματα και η συμπεριφορά του τραπεζικού συστήματος, η δημοσιονομική εξυγίανση και η οικονομική προσαρμογή με τις διάφορες μεταρρυθμίσεις, περιορίζουν υπέρμετρα τη ζήτηση βραχυπρόθεσμα πριν να έλθουν τα οφέλη που προσδοκώνται από την πολιτική αυτή στο πολύ απώτερο μέλλον. Εδώ ευθέως η έκθεση φωτογραφίζει τη σημερινή κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα και έμμεσα αποδοκιμάζει τα μέτρα που έχουν ληφθεί. Γιατί όλα τα μέτρα ως γνωστόν οδηγούν σε συρρίκνωση της ζήτησης και δημιουργούν υψηλή ύφεση και ανεργία. Αναφερόμενη η έκθεση στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις αναγνωρίζει ότι ορισμένες από αυτές ενδεχόμενα να έχουν θετικά αποτελέσματα και μάλιστα αμέσως. Και σαν παράδειγμα αναφέρει την απελευθέρωση ορισμένων κλάδων οικονομικής δραστηριότητας, ώστε να μπορούν αμέσως και χωρίς τις πολυδαίδαλες διαδικασίες, να εισέρχονται και νέοι επενδυτές μέσα στο κύκλωμα της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Αυτή η υπόδειξη είναι πάρα πολύ χρήσιμη για την κυβέρνηση τη σημερινή, που έχει μέσα στις προτεραιότητές της, όπως ισχυρίζεται, την ανάπτυξη.
Θα ήταν πάρα πολύ χρήσιμο στους τρεις μακελάρηδες υπουργούς Οικονομικών, τους κ. Παπακωνσταντίνου, Βενιζέλο και Στουρνάρα να μελετήσουν προσεκτικά τις εκθέσεις του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ, για να μπορέσουν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους για τις επιλογές της πολιτικής τους. Είναι οι καταστροφείς της ελληνικής οικονομίας και δεν θα πρέπει να έχουν παράπονο γιατί ο κόσμος δεν τους υπολογίζει πλέον. Και στην καταστροφή αυτή συμμετέχουν σε μεγάλο ποσοστό και οι ιδιωτικές ελληνικές τράπεζες. Είναι υπεύθυνη και η ΕΕ που πίεσε για την ιδιωτικοποίηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.
Το κράτος μαζί με τα ασφαλιστικά ταμεία διαθέτουν την πλειοψηφία μόνον σε μικρές τράπεζες, όπως για παράδειγμα στην Τράπεζα Αττικής, στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο κ.λπ. Θα έπρεπε λοιπόν το κράτος να επιδιώξει και τη δανειοδότηση από την ΕΚΤ των τραπεζών αυτών με χαμηλό επιτόκιο και έτσι να είναι σε θέση να προσφέρουν έστω μια περιορισμένη ρευστότητα στην αγορά, γιατί οι μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες, όπως κατ’ επανάληψη έχουμε σημειώσει, δανείστηκαν από την ΕΚΤ περίπου 94 δισ. ευρώ, χωρίς να κάνουν τις ανάλογες δανειοδοτήσεις στην αγορά και στους ιδιώτες. Κατηγορούμε τη Μέρκελ ότι δανείζεται από την αγορά με επιτόκιο 0,8% και μας δανείζει με 5,5% και κερδοσκοπεί σε βάρος μας. Και δεν βλέπουμε τα χάλια του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, που ακολουθεί την ίδια τοκογλυφική συμπεριφορά για τους αξιόπιστους, δανειζόμενους και αποκλείει όλη την άλλη οικονομία.
Αυτά είναι μερικά από τα τρομερά λάθη των κυβερνήσεων από το 2010 και μετά και φυσικά συμπεριλαμβανομένης και της σημερινής.
Το βασικό συμπέρασμα που προκύπτει από τα παραπάνω είναι ότι δύο κορυφαία όργανα του συστήματος, το ΔΝΤ και ο ΟΟΣΑ, αναγνωρίζουν πλέον ότι η πολιτική που προέκυψε από τα Μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις είναι πλέον αποτυχημένη. Οι συνταγές της «τρόικας» οδήγησαν τη χώρα μας στην ύφεση, στην ανεργία και στην εξαθλίωση. Και το ερώτημα που τίθεται και θα πρέπει να το διερευνήσει η Δικαιοσύνη είναι: Άραγε οι ιθύνοντες του ΔΝΤ, της ΕΕ και της Ευρωζώνης γνώριζαν εκ των προτέρων ότι όλες αυτές οι συνταγές θα είναι αποτυχημένες; Εάν το γνώριζαν υπάρχει δόλος, γιατί δεν θέλησαν να αποτρέψουν την καταστροφή ενός λαού. Και ο δόλος αυτός βαρύνει και την ελληνική πολιτική ηγεσία, η οποία αποδέχθηκε συνταγές που οδηγούσαν στην εξαθλίωση. Ο κ. Π. Ρουμελιώτης, οικονομολόγος με ευρεία μόρφωση και εμπειρία, διαβεβαίωσε ότι οι ιθύνοντες του ΔΝΤ γνώριζαν ότι οι συνταγές που θα εφαρμόζονταν στην Ελλάδα θα οδηγούσαν στην αποτυχία. Οι έλληνες πολιτικοί και μάλιστα αυτοί που ασκούσαν την εξουσία το 2010 γνώριζαν πού θα οδηγούσαν τα μέτρα; Ο κ. Ρουμελιώτης, ως εκπρόσωπος της Ελλάδος στο ΔΝΤ, πιστεύουμε ότι ενημέρωσε τον τότε έλληνα πρωθυπουργό σχετικά με τα αποτελέσματα της εφαρμογής της συνταγής της «τρόικας». Γιατί αυτή η ενημέρωση, αν υπήρξε, δεν αποτέλεσε αντικείμενο εκμετάλλευσης από την ελληνική κυβέρνηση, για να ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση των μέτρων;
Ο κ. Σαμαράς, που ολόψυχα προσχώρησε στην υποστήριξη της συνταγής της «τρόικας», είχε ενημέρωση σχετική; Και αν η πολιτική ηγεσία είχε ενημερωθεί και δεν αντέδρασε, είναι βαρύτατες οι πολιτικές ευθύνες και οι ποινικές. Αλλά φυσικά ας περιμένουμε την εξέλιξη της υπόθεσης αυτής, αφού βρίσκεται πλέον στα χέρια της Δικαιοσύνης.
Όλα αυτά, πράξεις και παραλείψεις, είχαν αποτέλεσμα οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου να αναλάβουν δυσβάστακτες δεσμεύσεις που ικανοποιούν πλήρως τους δανειστές μας, και κυρίως τους δανειστές μας της «τρόικας».
Και για τον λόγο αυτόν συνεχώς οι ιθύνοντες της ΕΕ της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ πιεστικά υπενθυμίζουν ότι η Ελλάδα πρέπει να ξεπληρώσει πλήρως τις υποχρεώσεις της, που είναι τόσο σκληρές για ένα χρέος που αντιπροσωπεύει μόνο το 3% του συνολικού χρέους της Ευρωζώνης. Πού θα βρει τέτοιους πρόθυμους κυβερνήτες να συναινέσουν μελλοντικά στην εξόντωση του λαού τους;"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου