Αυτόνομη η επανακεφαλαιοπήση των τραπεζών - Δημιουργία ειδικού μηχανισμού στήριξης για τις τράπεζες;

Είδηση: Υστερα από 14ωρη διαπραγμάτευση που ολοκληρώθηκε τα ξημερώματα της Παρασκευής, οι ευρωπαίοι ηγέτες συμφώνησαν ότι στο εξής η ανακεφαλαιοποίηση του χρηματοπιστωτικού τομέα θα μπορεί να γίνεται με ευρωδάνεια διοχετευόμενα απευθείας στις τράπεζες, τα οποία αφενός δεν θα επιβαρύνουν τους εθνικούς προϋπολογισμούς των χωρών και αφετέρου δεν θα επιφέρουν, αναγκαστικά, ευρύτερες μνημονιακές δεσμεύσεις. Η απόφαση ανοίγει παράθυρο για πιο ευέλικτους (και σίγουρα λιγότερο 'τιμωρητικούς') όρους στα πακέτα στήριξης των ευρωπαϊκών χωρών και αποτιμάται ως γερμανική υποχώρηση μπροστά στη συμπαγή στάση Ιταλίας - Ισπανίας υπό τη στήριξη και του προέδρου Ολάντ.
Η σημασία της απευθείας ανακεφαλαιοποίησης
Μέχρι τώρα, όταν το χρηματοπιστωτικό σύστημα μιας χώρας είχε ανάγκη από ευρωπαϊκά κεφάλαια στήριξης, αυτά έπαιρναν τη μορφή δανείου προς την κυβέρνηση της ενδιαφερόμενης χώρας, η οποία μετά δάνειζε, με τη σειρά της, τις τράπεζές της. Με το που τα ποσά αυτά, όμως, εγγράφοντο στο χρέος των κρατών, οι χρηματαγορές άρχιζαν να ανησυχούν ζητώντας όλο και υψηλότερα επιτόκια για να δανείσουν τα κράτη. Κάποια στιγμή το κόστος δανεισμού γινόταν απαγορευτικό και έτσι η διάσωση μιας τράπεζας κατέληγε σε ποντισμό μιας ολόκληρης οικονομίας.
Πέρα από την τεχνοκρατική της διάσταση όμως, η απόφαση ερμηνεύεται πολιτικά ως νίκη του ιταλο - ισπανικού μετώπου, οι ηγέτες των οποίων υποστήριξαν και χθες, με σθένος απέναντι στη Μέρκελ, ότι παρότι έχουν κάνει ήδη τεράστια βήματα για τη διάσωση των οικονομιών τους, αυτές εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν αυξημένα κόστη δανεισμού.
Μέχρι τώρα η μόνιμη επωδός της γερμανικής πλευράς ήταν ότι κάθε είδους βοήθεια πρέπει να είναι αποτέλεσμα σκληρών μεταρρυθμίσεων, διαρθρωτικών αλλαγών και λιτότητας ώστε να κατευναστούν οι αγορές.
Ενδεικτικό είναι το σχόλιο του Guardian: «Υστερα από 14 ώρες πάλης, το ανακοινωθέν των ηγετών ξαναγράφει την ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική διάσωσης κατά έναν τρόπο που είναι πιθανό να απαλύνει τους δρακόντειους όρους που συνόδευσαν τα προγράμματα διάσωσης της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας τα τελευταία δύο χρόνια».
Ο Μόντι δεν κέρδισε τα πάντα, δήλωσε ο πρωθυπουργός της Ολλανδίας Μαρκ Ρούτε στους δημοσιογράφους απηχώντας εν πολλοίς τις απόψεις του Βερολίνου. «Η Ιταλία ήθελε άμεση αγορά ομολόγων στη δευτερογενή αγορά. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Και ήθελαν και μια διασφάλιση επιτοκίου. Ούτε αυτό θα συμβεί». Οσο για την Αγκελα Μέρκελ, η πρώτη της αντίδραση, όπως σχολιάζουν οι Fianancial Times, έγινε για να πείσει ότι υπήρξε καμία συνθηκολόγηση: «Η φόρμουλα δεν αλλάζει» είπε στους δημοσιογράφους προσερχόμενη στη 2^η μέρα εργασιών της Συνόδου. «Νομίζω ότι πήραμε μερικές σημαντικές αποφάσεις, αλλά παραμένουμε στη φιλοσοφία μας: 'καμία βοήθεια χωρίς αποτέλεσμα'. Και θύμισε ότι θα υπάρχουν όροι για την άμεση ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μέσω των μηχανισμών στήριξης τονίζοντας ότι «οι χώρες θα πρέπει να πληρούν πρώτα κάποιες προϋποθέσεις τις οποίες θα ελέγχει η τρόικα».

Σχόλιο: Η απόφαση αυτή αποδεικνύει τι συμβαίνει όταν υπάρχει συνασπισμός χωρών με κοινά συμφέροντα. Μαντέψτε όμως ποιος ήταν σαν μην υπήρχε σ' αυτή τη συνεδρίαση; Σωστά μαντέψατε...Εμείς. Με τον Πρωθυπουργό ασθενή (αφού προτίμησε να κάνει την αναγκαία εγχείρηση μετά τις εκλογές, μην τυχόν και χαθεί η καρέκλα, βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία του και προτιμώντας ν' αφήσει την Ελλάδα χωρίς εκπροσώπηση στη σημαντικότερη συνεδρίαση της Κομισιόν τα τελευταία 3 χρόνια), χωρίς υπουργό Οικονομικών, τους αντι-προέδρους σε ρόλο διακοσμητικού φυτού και με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να παίζει το ρόλο ακριβού ταχυδρόμου, εμείς "απλώς παριστάμην".

Η συμφωνία πάντως είναι σημαντική. Τα προβλήματα δε λύθηκαν, όμως παρόλα αυτά παρουσιάστηκε ένας ωραίος τρόπος "να σκουπιστεί το πρόβλημα κάτω από το χαλί" ανοίγοντας το δρόμο στην μείωση του χρέους...Πως μπορεί να γίνει αυτό;  Η Ελλάδα μετά την ολοκλήρωση του PSI και το «κούρεμα» των ομολόγων εξασφάλισε στο πλαίσιο της δανειακής σύμβασης 50 δισ. ευρώ από τον μηχανισμό στήριξης για την κεφαλαιακή ενίσχυση των εγχώριων τραπεζών. Ήδη έχουν εκταμιευτεί τα 25 δισ. ευρώ (εξ αυτών τα 18 δισ. έχουν δοθεί στις τράπεζες) και απομένει να δοθούν, πιθανότατα εντός του Αυγούστου, τα υπόλοιπα 25 δισ. ευρώ.
Όμως, τα κεφάλαια αυτά διοχετεύονται στις τράπεζες με ...ενδιάμεσο το ελληνικό Δημόσιο βαρύνοντας έτσι το χρέος το οποίο προσεγγίζει το 160% του ΑΕΠ.
Aν επομένως ισχύσει η αρχή της ίσης μεταχείρισης των κρατών – μελών, θα πρέπει να υπάρξει απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των εγχώριων τραπεζών και να γλυτώσουμε τα χρήματα αυτά από το συνολικό δημόσιο χρέος.

Το ερώτημα βέβαια είναι άλλο... Θα μπορέσει να υπάρξει κεφαλαιοποίηση της προσπάθειας αυτής που μπορεί ν' ανατρέψει ολόκληρη την Μνημονιακή πολιτική; Με τα κόμματα της κυβέρνησης ταγμένα στην Μνημονιακή ιδέα, πολύ αμφιβάλλουμε. Μια κυβέρνηση που θα έθετε τα ερωτήματα και την εφαρμογή εναλλακτικών δρόμων αντί για το Μνημόνιο, με επιθετική και συνασπισμένη πολιτική, θα είχε τύχη. Όχι όμως η παρούσα που όπως και οι προηγούμενες  έχοντας "νομοταγή" μυαλά χωρίς να κρούσει το καμπανάκι στους υπόλοιπους, συνεχίζοντας αδιέξοδες πολιτικές.

Ελπίζουμε πως για το καλό της χώρας αυτό θ' αλλάξει φέρνοντας γρήγορα αποτελέσματα. Χρόνος δεν υπάρχει...

Πηγή ειδήσεων: "Έθνος", "Ημερησία"

Γιάννης Στουρνάρας - ένας Μνημονιακός στο τιμόνι της ελληνικής οικονομίας / "Μισητή δύναμη η Γερμανία"

Είδηση: Αντιγράφουμε από την "Αυγή" το αφιέρωμα της στο νέο υπουργό Οικονομικών Γ. Στουρνάρα, χωρίς περαιτέρω σχόλια. Να σημειωθεί ότι θεωρητικά τουλάχιστον, η ΔΗΜΑΡ, αντέδρασε στην επιλογή του, αλλά τον αποδέχτηκε αφού δεν ήθελε να "εκθέσει" την κυβέρνηση. Τόσο πολύ γλυκειά είναι η συμμετοχή στην κυβέρνηση - και όσο για τις καλές προθέσεις που θεωρητικά έχει για τη σωτηρία της χώρας, συμβαίνει μάλλον αυτό που λέει το ρητό - "ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις". Πάντως υπήρχαν ενάντιες φωνές τόσο μέσα στο ΠΑΣΟΚ όσο και στην ΝΔ, για διαφορετικούς λόγους πάντα (οι μεν πρώτοι τον θεωρούν ως "κακή ανάμνηση" από την Σημίτειο περίοδο του κόμματος, οι δε δεύτεροι γιατί αποτελεί φίλο και εταίρο του κυρίου Μάνου, ο οποίος αρνήθηκε να συμπράξει προεκλογικά με την ΝΔ).

"Στους θεωρούμενους ως σκληρούς μνημονιακούς τεχνοκράτες και ανθρώπους των αγορών συγκαταλέγεται ο νέος υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας. Ως εκ τούτου η επιλογή του από τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά θέτει ερωτήματα ως προς τις προθέσεις της κυβέρνησης για την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου.
Πόσο μάλλον όταν ο αντικαταστάτης του... “πρώην επόμενου υπουργού Οικονομικών” (άλλος ένας τίτλος ενδεικτικός του πρωτοφανούς “αλαλούμ” που έχει να επιδείξει η νέα κυβέρνηση) Β. Ράπανου, ο Γ. Στουρνάρας, υπήρξε ουσιαστικά ένας από τους υπέρμαχους του Μνημονίου, καθώς, από τη θέση του γενικού διευθυντή του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών - ΙΟΒΕ (πρόκειται ουσιαστικά για το «think tank» του ΣΕΒ) κατέθεσε σειρά προτάσεις με περισσότερους του ενός αποδέκτες (και κυβέρνηση και τρόικα), ενώ έχει εισηγηθεί και την εκποίηση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας, το περιβόητο «σχέδιο Αρχιμήδης».
Ο νέος υπουργός έγινε ευρύτερα γνωστός τη δεκαετία του 1990: διετέλεσε έως το 2000 σύμβουλος της κυβέρνησης Σημίτη από τη θέση του επικεφαλής του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων - ΣΟΕ, ανήκε δηλαδή στο επιτελείο που ενέταξε με την χρήση της “δημιουργικής λογιστικής” την Ελλάδα στο ευρώ. Ήταν για σχεδόν μία δεκαετία ενεργό στέλεχος των αγορών, καθώς διετέλεσε τη δεύτερη τετραετία Σημίτη (και συγκεκριμένα από το 2000 έως το 2004) πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Εμπορικής Τράπεζας καθώς και (“ex officio”) αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών (τότε Ένωση Ελληνικών Τραπεζών).
Στη συνέχεια από το 2004 έως το 2008, διετέλεσε διευθύνων σύμβουλος της χρηματιστηριακής εταιρείας ΚΑΠΠΑ. Ακόμη διετέλεσε αντιπρόεδρος της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου ΔΕΠΑ, ενώ υπήρξε και μέλος τυο Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους ΟΔΔΗΧ.

Ο έως τις εκλογές της 17ης Ιουνίου υπηρεσιακός υπουργός Ανάπτυξης στην κυβέρνηση Πικραμμένου μαζί με τον πρώην πρόεδρο του κόμματος των νεοφιλελευθέρων “Δράση” Στέφανο Μάνο συνέστησαν (μαζί και με άλλους εταίρους) Μη Κυβερνητική Οργάνωση για την “προστασία και αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας”. Η ΜΚΟ αυτή είχε εκπονήσει επιχειρηματικό σχέδιο (το λεγόμενο «Σχέδιο Αρχιμήδης»), το οποίο είχε υποβάλει όχι μόνο σε κρατικά όργανα αλλά ακόμη και σε διεθνή δικηγορικά γραφεία συμβούλων επιχειρήσεων, όπως στη Roland Berger, που συνέταξε το σχέδιο «Εύρηκα», προκειμένου να βρεθούν κοινά στοιχεία στις δύο πρωτοβουλίες.
Η ΜΚΟ του Γ. Στουρνάρα θα αποτελούσε «μία παραλλαγή του σχεδίου Eureka το οποίο προέβλεπε τη μεταβίβαση της ακίνητης περιουσίας του κράτους, αεροδρόμια, λιμάνια, ακίνητα κ.λπ. σε εταιρεία με αντάλλαγμα 125 δισ. ευρώ» επί συνόλου εκτιμώμενης αξίας περίπου 300 δισ. ευρώ. Ειδικότερα ξένοι εκτιμητές θα αποτιμούσαν την περιουσία του κράτους, θα δημιουργούνταν 15 εταιρείες στις οποίες θα περνούσαν τα ακίνητα και κάθε μία από αυτές θα εξέδιδε ομόλογα με εγγύηση των ακινήτων του Δημοσίου.
Αυτά θα τα αγοράζουν ιδιώτες επενδυτές, τράπεζες, κ.λπ. και στο τέλος της διάρκειας του ομολόγου, εφόσον το Δημόσιο αποπλήρωνε το ποσό, η ακίνητη περιουσία θα επέστρεφε στο κράτος, διαφορετικά το ομόλογο θα μετατρέπεται κατευθείαν σε μετοχές των εταιρειών που το εξέδωσαν και η εκάστοτε εταιρεία θα περνάει στον έλεγχο των δανειστών - αγοραστών του κάθε ομολόγου.
Υπενθυμίζεται ότι ο νέος υπουργός Οικονομικών, σε συνέντεύξη που είχε παραχωρήσει το 2009 στα "Νέα", είχε δηλώσει ότι η κρίση οσονούπω θα τελειώσει και είχε εκφράσει αισιοδοξία πως η ανεργία θα αυξανόταν στο 9,5 με 9,8%. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί πως, ως υπουργός της πρόσφατης υπηρεσιακής κυβέρνησης, κατηγορήθηκε από τους Οικολόγους Πράσινους ότι έσπευσε να προωθήσει τις αποφάσεις για την ένταξη τριών αμφιλεγόμενων επενδυτικών σχεδίων (βιομηχανικές ΑΠΕ στην Κρήτη, εξόρυξη χρυσού στη Θράκη) στο νομικό πλαίσιο περί fast track.

Και για να μην ξεχνιόμαστε... Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel»,  έδωσε ο γνωστός "οικονομικός δολοφόνος" Τ.Σόρος. Σε όλους εμάς βέβαια δεν λέει κάτι καινούργιο όπως θα διαβάσετε. Έχουν όμως ενδιαφέρον οι απόψεις του, αφού προέρχονται από κάποιον που θα περίμενε κανείς να υποστηρίζει τις γερμανικές θέσεις. Καταρχήν, δήλωσε ότι η Γερμανία εξελίσσεται σε «μισητή ιμπεριαλιστική δύναμη» και χαρακτηρίζει την καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ «παγιδευμένη», καθώς, όπως εξηγεί, έχει συνειδητοποιήσει ότι με την πολιτική της δεν μπορεί να λειτουργήσει το ευρώ, αλλά δεν μπορεί να ξεφύγει από τα επιχειρήματα που η ίδια επικαλέστηκε.
Ο κ. Σόρος συγκρίνει την κατάσταση της Γερμανίας με αυτήν των ΗΠΑ μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν, όπως υποστηρίζει, με το σχέδιο Μάρσαλ και η Ευρώπη ωφελήθηκε αλλά και η Αμερική «επιβλήθηκε ως ευεργέτιδα δύναμη». Σήμερα, συνεχίζει, «η Γερμανία δεν είναι πρόθυμη να δεχθεί κάτι τέτοιο και είναι τραγικό ιστορικό σφάλμα να μην αναγνωρίζει αυτές τις δυνατότητες». Ο επιτυχημένος επενδυτής σημειώνει ότι η κ. Μέρκελ έχει πλέον αντιληφθεί το λάθος, αλλά δεν μπορεί να απεγκλωβιστεί από την ίδια της τη ρητορική: «Αυτή η ρητορική, σύμφωνα με την οποία οι υπερχρεωμένες χώρες δεν έκαναν τα μαθήματά τους, καρφώθηκε στο μυαλό των Γερμανών και την υιοθέτησαν», τονίζει, ενώ, αναφερόμενος στον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, κάνει λόγο για τον «τελευταίο εναπομείναντα Ευρωπαίο», αλλά και για «τραγική φιγούρα που υποφέρει πραγματικά», καθώς «καταλαβαίνει τι θα πρέπει να γίνει, αλλά γνωρίζει ότι δεν μπορεί να παραμερίσει τα προβλήματα».
Ο 81χρονος κερδοσκόπος προειδοποιεί, πάντως, για τον κίνδυνο από τη διάλυση της Ευρωζώνης και υποστηρίζει ότι το μεγαλύτερο κόστος θα επωμιστεί η ίδια η Γερμανία, η οποία έχει χορηγήσει τα μεγαλύτερα δάνεια, τα οποία δεν θα εξοφληθούν. Τέλος, καλεί τους Ευρωπαίους ηγέτες να λάβουν τολμηρές αποφάσεις στην προσεχή Σύνοδο Κορυφής και τάσσεται, μεταξύ άλλων, υπέρ της δημιουργίας ευρωπαϊκού ταμείου εξαγοράς χρέους.

Πηγή ειδήσεων: "Ημερησία", "Αυγή"

Κατάρρευση της αγοράς ενέργειας στην Ελλάδα / Σόιμπλε και κόμματα του Μνημονίου

Η σημερινή μας ανάρτηση σχετίζεται με την αγορά ενέργειας στην χώρα μας. Περιγράφει το πως η απελευθέρωση της αγοράς, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, απέδειξε ότι το πρόβλημα στην χώρα μας δεν είναι ο Δημόσιος τομέας αλλά ο τρόπος που ορισμένοι - εντός και εκτός Δημοσίου - λειτουργούν όταν δεν υπάρχει έλεγχος και μέτρο. Η συνέχεια θα είναι ιδιαίτερα μελανή αν δε ληφθούν μέτρα και κυρίως αν δεν προστατευθεί ο καταναλωτής:

"To ενεργειακό θρίλερ των τελευταίων εβδομάδων, που απειλεί με κατάρρευση και γενικευμένες διακοπές ρεύματος αποκάλυψε το φιάσκο της απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρισμού στην Ελλάδα. Ιδιωτικές εταιρείες εμπορίας ηλεκτρικού ρεύματος κλείνουν ή μία μετά την άλλη, η ΔΕΠΑ ψάχνει έκτακτη χρηματοδότηση από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων για να πληρώσει τους προμηθευτές της, αφού δεν την πληρώνουν οι πελάτες της και κυρίως οι ιδιωτικές εταιρείες ηλεκτροπαραγωγής που με τη σειρά τους δεν έχουν πληρωθεί από το Λειτουργό της Αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας ( ΛΑΓΗΕ) και η ΔΕΗ καταρρέει κάτω από το βάρος των απλήρωτων λογαριασμών, που στο τέλος του πρώτου τριμήνου είχαν σωρευτικά ξεπεράσει το 1 δισ. ευρώ. Για τη «μαύρη τρύπα», των 400 και πλέον εκατομμυρίων ευρώ στην αγορά ενέργειας, δεν φταίει μόνον η κρίση. Μεγαλύτερες ίσως ευθύνες έχει το μοντέλο της απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρισμού που εφήρμοσαν οι ελληνικές κυβερνήσεις, το οποίο με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγούσε, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, στην κατάρρευση.

Η απελευθέρωση
Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, που εφαρμόστηκε η απελευθέρωση βάσει σχετικής οδηγίας της Ε.Ε., το ελληνικό μοντέλο στηρίχθηκε σε λάθος παραδοχές. Το πρώτο και το σημαντικότερο ήταν ότι στην «ελληνική περίπτωση» η απελευθέρωση οδηγούσε σε αύξηση των τιμών του ηλεκτρικού ρεύματος, αφού, κάτω από την πίεση της συνθήκης του Κιότο και των «καθαρών» καυσίμων, οι κυβερνήσεις αποφάσισαν να υποκαταστήσουν τον εγχώριο, φθηνό, λιγνίτη που χρησιμοποιεί η ΔΕΗ ως καύσιμο, με εισαγόμενο φυσικό αέριο, το οποίο υπόκειται στο ρίσκο των διεθνών τιμών του πετρελαίου. Όλες οι ιδιωτικές ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες που δημιουργήθηκαν την τελευταία δεκαετία χρησιμοποιούν φυσικό αέριο και εκ των πραγμάτων έχουν υψηλότερο λειτουργικό κόστος από τη ΔΕΗ, που διαθέτει μείγμα καυσίμων με άφθονο λιγνίτη και νερό στους μεγάλους υδροηλεκτρικούς σταθμούς της. Το αποτέλεσμα είναι καμία ιδιωτική εταιρεία να μην μπορεί να ανταγωνιστεί τη ΔΕΗ στο κόστος παραγωγής ηλεκτρισμού τελικές και εφόσον, οι κυβερνήσεις αρνούνταν να αυξήσουν τα τιμολόγια ρεύματος σε επίπεδα ικανά να καλύψουν και το κόστος των ιδιωτικών μονάδων φυσικού αερίου, η μόνη λύση ήταν να εφευρίσκονται διάφορα τεχνάσματα για να στηριχθεί η «απελευθερωμένη αγορά». Ανάμεσα σε αυτά και το εγγυημένο έσοδο στους ηλεκτροπαραγωγούς, ένα ποσό που πληρώνεται σε όλες τις μονάδες, ανεξαρτήτως αν αυτές παράγουν ενέργεια ή όχι. Πρόκειται για ένα σημαντικό τμήμα του χρέους που έχει σωρευτεί προς τους ιδιώτες παραγωγούς και το οποίο σήμερα καλείται να καλύψει ο ΛΑΓΗΕ , προκειμένου να μην καταρρεύσει η αγορά.

Μείγμα καυσίμων
Η κατάσταση θα μπορούσε να είχε εξομαλυνθεί αν οι κυβερνήσεις είχαν εξασφαλίσει για τις ιδιωτικές εταίρειες, τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν μείγμα καυσίμων ανάλογο με αυτό της ΔΕΗ. Όμως, το άνοιγμα νέων λιγντικών μονάδων και μεγάλων υδροηλεκτρικών σταθμών από ιδιώτες είχε πρακτικά αποκλειστεί από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, με αποτέλεσμα, σήμερα, κάτω από την πίεση της Ε.Ε. και της τρόικας, να πρέπει η ΔΕΗ να πουλήσει λιγνιτικές μονάδες για να συμμορφωθεί με τους κανόνες της πραγματικής απελευθέρωσης. Και όλα αυτά σε συνθήκες συρρίκνωσης της αγοράς ηλεκτρισμού, αφού η ζήτηση ρεύματος, λόγω της οικονομικής κρίσης, μειώνεται συνεχώς. Το προβληματικό τοπίο επέτεινε η αθρόα αύξηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Οι ΑΠΕ μπορεί να είναι «καθαρές» όσον αφορά τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακος, έχουν όμως το μειονέκτημα να είναι ασταθείς πηγές ηλεκτρισμού και να έχουν ακριβό κόστος παραγωγής ρεύματος. Γι 'αυτό αποζημιώνονται με εγγυημένες τιμές, πολλαπλάσιες όχι μόνον του κόστους των άλλων καυσίμων αλλά και σε αρκετές περιπτώσεις ακόμα και της λιανικής τιμής του ρεύματος. Έως τώρα, για προφανείς λόγους, δεν έχει αυξηθεί το τέλος υπέρ του λογαριασμού ΑΠΕ  προκειμένου να εξισορροπήσει τη διαφορά τιμής ανάμεσα, όχι μόνον στη χονδρική αλλά και στη λιανική τιμή ηλεκτρισμού και το ύψος των εγγυημένων τιμών ΑΠΕ, με αποτέλεσμα ο ΛΑΓΗΕ να συσσωρεύει χρέη. Στο τέλος του 2011 το έλλειμμα του ΛΑΓΗΕ από τις ΑΠΕ έφθανε στα 200 εκατ. ευρώ και έκτοτε κάθε μήνα αυξάνεται με ρυθμούς της τάξης των 25-30 εκατ. ευρώ.

Στη δομικές ανισορροπίες της αγοράς ενέργειας προστέθηκε η οικονομική κρίση. Η δραστική μείωση της ρευστότητας της ΔΕΗ, η οποία στο παρελθόν τροφοδοτούσε το σύστημα ακόμα και αγοράζοντας ρεύμα στη χονδρική σε τιμές υψηλότερες απ' ότι πουλούσε στη λιανική αγορά, επέτεινε το πρόβλημα. Από τον Σεπτέμβριο η ΔΕΗ, αντί να πληρώνει, συμψηφίζει τις οφειλές της στον ΛΑΓΗΕ για την προμήθεια ρεύματος με τα έσοδα που έχει να εισπράττει ως παραγωγός, με αποτέλεσμα να περιοριστεί δραστικά η ρευστότητα του Λειτουργού.

Δάνεια
Κάτω από τις συνθήκες αυτές, οι εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων μοιάζουν με το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Τα δάνεια, μπορεί να δώσουν προσωρινές ανάσες, αλλά δεν λύνουν το πρόβλημα. Η τρόικα πιέζει για αύξηση των τιμών λιανικής, στο επίπεδο που να καλύπτουν το κόστος στη χονδρική αγορά αλλά και για μείωση στις εγγυημένες τιμές των ΑΠΕ."

Eίναι προφανές βέβαια ότι η λύση δεν είναι η "δημιουργία" υδροϋλεκτρικών σταθμών αφού κάτι τέτοιο θα έδινε δικαιώματα σε ιδιώτες στα ελάχιστα (δημόσια) ποτάμια τα οποία μπορούν να υπάρξουν αυτά - και όπως καταλαβαίνουμε όλοι μας κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό. Είναι επίσης πολύ δύσκολη η αύξηση της τιμής του ρεύματος, αφού καθώς αυτό είναι δημόσιο αγαθό και η οικονομική συγκυρία αρνητική, θ' αποκλειόταν σχεδόν αυτόματα ένα μεγάλο ποσοστό Ελλήνων και θα γυρίζαμε στα χρόνια της λάμπας πετρελαίου και του σπαρματσέτου.

Αν βέβαια η Ελλάδα άρχιζε να εκμεταλλεύεται τα κοιτάσματα της για τα οποία έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν (σε καμία 8ετία ίσως), υπήρχε ενεργοποίηση των αγωγών στους οποίους θεωρητικά συμμετέχουμε και υπήρχαν σταθερές συμφωνίες για την εισαγωγή φυσικού αερίου τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα.

Όπως και να έχει το έργο της κυβέρνησης είναι πολύ δύσκολο. Γι' αρχή πάντως θα πρέπει να σταματήσει η πριμοδότηση συγκεκριμένων επιχειρηματιών (δείτε εδώ την περίπτωση Μυτιληναίου) και τα σχέδια τα οποία μιλούν για "γερμανική ενέργεια παραγόμενη στην Ελλάδα".

Και για να μην ξεχνιόμαστε... Γράφει ο Στάθης στην Real News για τον Σόιμπλε και τα κόμματα του Μνημονίου στην χώρα μας: "Όταν η προπαγάνδα παραλογίζεται γίνεται ακόμα πιο αποτελεσματική. Απόδειξη: τα μνημονιακά κόμματα κέρδισαν (στο βαθμό που κέρδισαν) αυτές τις εκλογές με αντιμνημονιακή ρητορική – ότι δηλαδή, θα επεδίωκαν επαναδιαπραγμάτευση, αλλαγές και βελτιώσεις όσων είχαν ήδη αποδεχθεί και φορτώσει στο σβέρκο μας.
Παράλογον ένα: μνημονιακοί με αντιμνημονιακή ρητορική.
Παράλογον δύο: διαπραγματευτές εκ νέου εκείνα που μας έλεγαν ότι το Μνημόνιο ήταν αδιαπραγμάτευτο «παρ’ το ή ασ’ το». Κι ακόμα περισσότερο, διαπραγματευτές εκ νέου εκείνοι που μας έλεγαν ότι το Μνημόνιο ήταν «επιτυχία» (μάλιστα προσωπική του Μπενύτο) και «ευτυχία». Όμως, τα παράλογα συνεχίζονται.
Σχημάτισαν κυβέρνηση από κοινού οι τρεις κι εμφανίζονται από κοινού με πρόγραμμα διαπραγματεύσεων όταν ο ένας έλεγε για τον άλλον ότι:
«Δεν συγκυβερνώ με το ΠΑΣΟΚ που μας οδήγησε στη χρεοκοπία», ο κ. Σαμαράς, «δεν συγκυβερνώ με τη δεξιά» ο κ. Βενιζέλος και «δεν γίνομαι αριστερό άλλοθι μιας μνημονιακής διακυβέρνησης», ο κ. Κουβέλης.
Τελικώς έπραξαν ότι εξόρκιζαν, σε ένα κρεσέντο...λογικής, αξιοπιστίας και ήθους. Υπερέβησαν σε κωλοτουμπισμό κάθε Καρατζαφέρη από κτίσεως Ρώμης.
Όμως το παράλογο δεν σταματά εδώ. Συνεχίζεται.
Έως την προτεραία των εκλογών, το σύστημα μέσω των εξωνημένων μίντια έσκουζε ότι η χώρα χρειάζεται κυβέρνηση – όχι τί κυβέρνηση, αλλά κυβέρνηση. Και με τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα και με τη μάνα του Νταβέλη άμα λάχει. Την επόμενη των εκλογών, όταν πλέον κυβέρνηση χάριν της Διαπλοκής είχε εξασφαλισθεί, το σύστημα συνέχισε να σκληρίζει μέσω των εξωνημένων μίντια ότι η χώρα δεν χρειάζεται αξιωματική αντιπολίτευση. Όλοι οι ιμάντες της προπαγάνδας της Διαπλοκής υπαγορεύουν στα κόμματα της αντιπολίτευσης, τη «σωστή» αντιπολίτευση, την πρέπουσα, τη χρήσιμη, τη συμμορφωμένη προς τας υποδείξεις.
 Με έναν λόγο: προεκλογικώς μας έλεγαν τί κυβέρνηση χρειαζόμαστε, μετεκλογικώς μας λένε τί αντιπολίτευση δεν χρειαζόμαστε. Η συστημική αθλιότης υπήρξε συστηματική. Κατόρθωσε να βγάλει εκτός ζήτησης κατά την προεκλογική περίοδο τα μέτρα που απαιτεί η Τρόικα να εφαρμοσθούν καθώς και τους εφαρμοστικούς νόμους, επιβάλλοντας στη θέση τους μια ακατάσχετη κινδυνολογία περί εξόδου της χώρας απ’ το ευρώ και μία ασύστολη μπαρουφολογία περί παντός του επιστητού.
Ως δια μαγείας, όμως, αμέσως μετά τις εκλογές τα μέτρα επανήλθαν στο προσκήνιο, διότι ακριβώς μετά τις εκλογές τα μέτρα αυτά θα πρέπει να εφαρμοσθούν. Αμέσως επίσης μετά το εκλογικό αποτέλεσμα άλλαξαν το χαβά τους κι όσοι απ’ τους Ευρωπαίους ιθύνοντες, τρομοκρατημένοι ή προβληματισμένοι απ’ το πρώτο εκλογικό αποτέλεσμα της 6^ης Μαΐου, είχαν χαμηλώσει τους τόνους κι έδειχναν έτοιμοι να επαναδιαπραγματευτούν. Θρίχες! Μόλις οι καθ’ ημάς εντολοδόχοι τους νίκησαν, οι εφ’ ημάς εντολείς τους (ξανα) σκλήρηναν τη στάση τους. Ομοθυμαδόν. Γιουνκέρ και Σόιμπλε. Ολάντ και Μέρκελ.
 Κι έτσι: αυτοί που μας έβαλαν στο Μνημόνιο 1 (ΠΑΣΟΚ) μαζί με αυτούς που μας έχωσαν στο Μνημόνιο 2 (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) ετοιμάζονται τώρα, οι ίδιοι, με ολίγον έγκυον από κοντά τους τη ΔΗΜΑΡ, να μας αποξεκάνουν με το Μνημόνιο 3. Οι μέρες μπροστά μας είναι ανοιχτές. Αυτή η κυβέρνηση θα τα δώσει όλα (όχι σε προσπάθεια, αλλά όλα όσα της ζητήσουν) και θα τα χάσει όλα. Εως τότε όμως, θα μας έχει πάρει όλους στο λαιμό της και, δεν ξέρω, τι θα είναι ανατάξιμο και πως..."

Πηγή ειδήσεων: "Real News", "Ημερησία" / Διαβάστε εδώ πως πουλήθηκε σε μια μέρα ολόκληρη η Δημόσια περιουσία...

Το κείμενο της προγραμματικής συμφωνίας των κομμάτων της κυβέρνησης

Δόθηκε στο δημοσιότητα το κείμενο των κοινών θέσεων των κομμάτων της κυβέρνησης. Σας το παρουσιάζουμε, παραθέτοντας με πλάγια γράμματα τα δικά μας σχόλια...

"Στόχος του προγράμματος είναι να δημιουργήσει τις συνθήκες για να βγει οριστικά η χώρα από την κρίση, καθώς κι από την ανάγκη εξάρτησης από δανειακές συμβάσεις στο μέλλον.
Η νέα κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης θα είναι όσο το δυνατόν πιο μικρή, λειτουργική και επιτελικού χαρακτήρα.
Συγγνώμη αλλά 40 άτομα, δεν είναι ούτε "μικρό" ούτε "ευέλικτο" σχήμα. Πιο πολύ μοιάζει με εξυπηρέτηση οικείων και συγγενών.


Δεν θα αποτελείται από «φέουδα» κομματικών επιρροών, θα λειτουργεί ενιαία, θα στηρίζεται στην διαφάνεια, στις προγραμματικές συμφωνίες των κομμάτων που την στηρίζουν και στη στελέχωση όλου του διοικητικού μηχανισμού με αξιοκρατικά κριτήρια.

Μια διακήρυξη που κανονικά θα έπρεπε να γίνει δεκτή με ενθουσιασμό. Παραταύτα όμως έχουμε να επισημάνουμε ότι αυτό θα συνέβαινε αν υπήρχε αναλογική εκπροσώπηση ενεργών πολιτικά προσώπων σ' αυτήν. Στη δεδομένη χρονική στιγμή ο έλεγχος του κράτους μέσω των κρίσιμων υπουργείων από σκληρά κομματικά στελέχη της ΝΔ, και η χλωμή εκπροσώπηση των υπολοίπων, δυστυχώς τονίζει ότι το κράτος περνάει στον έλεγχο της πρώτης - σ' αυτό το σημείο πρέπει βέβαια να τονιστεί ότι στην πραγματικότητα υπάρχουν τομείς στον οποίο δεν είχε προλάβει να υπάρξει "απονουδοποίηση" λόγω της μικρής χρονικά, τελευταίας κυβερνητικής θητείας του ΠΑΣΟΚ. Είναι προφανές επίσης ότι αν η επιλογή προσώπων γινόταν πραγματικά αξιοκρατικά δεν θα υπήρχε πρόβλημα, αλλά ακόμα και οι πρώτες ενδείξεις για τοποθετήσεις δείχνουν κάτι διαφορετικό.

Επίσης, θα στηρίζεται στην ευελιξία, ώστε επί μέρους διαφωνίες που μπορεί να υπάρξουν, να μην αναστέλλουν ούτε το έργο της ούτε τη συναίνεση που είναι απαραίτητη για τη συνέχιση του έργου της.

Αμήν.

Βάση της νέας κυβέρνησης συνεργασίας είναι η σύγκλιση απόψεων που υπήρξε και καταγράφηκε στα εξής ζητήματα, ευρύτερων κατευθύνσεων και άμεσης πολιτικής προτεραιότητας, χωρισμένα στα εξής κεφάλαια-κατηγορίες:

• Ζητήματα αναθεώρησης όρων της Δανειακής σύμβασης.
• Ζητήματα Αναπτυξιακής Ανασυγκρότησης, Κοινωνικής Προστασίας και πολιτικών που δεν συνδέονται με το Μνημόνιο.
• Άμεσες οικονομικές προτεραιότητες
• Συμφωνία για αλλαγές στο πολιτικό σύστημα της χώρας και στο κράτος.
• Μέτρα για Ασφάλεια και Παράνομη μετανάστευση.
• Ζητήματα Εξωτερικής Πολιτικής.

Α. Ζητήματα για Αναθεώρηση δανειακής σύμβασης:

1. Παράταση του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής κατά δύο τουλάχιστον χρόνια. Ο δημοσιονομικός στόχος για το τέλος της περιόδου προσαρμογής κατανέμεται σε περισσότερα οικονομικά έτη, για τη στήριξη της ζήτησης, της ανάπτυξης, της απασχόλησης. Έτσι, ο τελικός δημοσιονομικός στόχος μπορεί να επιτευχθεί χωρίς επί πλέον περικοπή μισθών και συντάξεων ή του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, αλλά με την περιστολή της σπατάλης και την στοχευμένη καταπολέμηση της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας, καθώς και μέσα από τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις του κράτους και του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
Σαφέστατα ο περιορισμός της σπατάλης και της διαφθοράς μπορούν να φέρουν αποτελέσματα. Από την άλλη όμως, οταν υπάρχει ολική απορρύθμιση του κράτους, έλλειψη πλάνου, ηθικού, με τη μισή και πλέον χώρα στην φτώχεια ή στα όρια της και ο στόχος είναι "ό,τι αρπάξουμε από τους μισθωτούς" δε νομίζουμε ότι είναι εφικτός. Επίσης το πρόβλημα δεν είναι η παράταση της δημοσιονομικής προσαρμογής. Αλλά οι στόχοι της. Όταν η Γερμανία δανείζεται με 0,5% και μας δανείζει με 5+%, όταν ο στόχος του χρέους είναι να επιστρέψει στα επίπεδα που ήταν όταν ξεκίνησε η κρίση και όταν δεν υπάρχει περιθώριο ανάπτυξης, τότε τα πράγματα είναι μελανά.

2. Η συλλογική αυτονομία και η ισχύς των συλλογικών συμβάσεων εργασίας επανέρχεται στο επίπεδο που προσδιορίζουν το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο, σύμφωνα με το οποίο το ύψος του μισθού στον ιδιωτικό τομέα συμφωνείται μεταξύ των κοινωνικών εταίρων. Αυτό περιλαμβάνει και την ρύθμιση του κατώτατου μισθού που προβλέπεται στη ρύθμιση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
Αυτό ίσχυε πάντα, αφού και ο πρόσφατος νόμος (δείτε εδώ) που ουσιαστικά παρέκαμπτε τις συλλογικές συμβάσεις ήταν αντισυνταγματικός και υπήρχαν ήδη προσφυγές επ' αυτού. Επομένως η ανακήρυξή του ως "επιτυχής συμφωνία" μάλλον είναι κοροϊδία προς όλους μας.

3. Αποκατάσταση αδικιών (χαμηλοσυνταξιούχοι, πολυτεκνικά επιδόματα κλπ.) με άμεσα δημοσιονομικά ισοδύναμα.

Αν αυτό το δήλωνε ο ΣΥΡΙΖΑ, θα είχε γίνει επανάσταση από την Καθημερινή και το Πρώτο Θέμα. Το δήλωσε όμως η εγχώρια τρόικα και αμέσως φαίνεται ως "ελπιδοφόρο μέτρο". Ποια είναι τα "δημοσιονομικά ισοδύναμα" δε θα μάθουμε;4. Ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων φορολογουμένων για φέτος, ώστε να μην ξεπερνούν το 25% του εισοδήματός τους (τα υπόλοιπα σε δύο ετήσιες δόσεις).
Επομένως θα καταργηθεί το μέτρο του πλειστηριασμού ακόμα και για μικρά χρέη που ψηφίστηκε από ΠΑΣΟΚ, ΝΔ πριν τις εκλογές;

5. Επέκταση του επιδόματος ανεργίας για ένα ακόμα χρόνο (1+1) από κοινοτικούς πόρους.
6. Επέκταση του επιδόματος ανεργίας και σε μη μισθωτούς (αυτο-απασχολούμενους, επιτηδευματίες κλπ.) που έχασαν τις δουλειές τους, εφ’ όσον πληρούν εισοδηματικά κριτήρια (επίσης από κοινοτικούς πόρους).
Δεδομένου ότι η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο (δείτε αναλυτικό ρεπορτάζ εδώ) είναι ένα μέτρο αξιέπαινο. Δε γνωρίζουμε όμως αν υπάρχουν ανάλογοι πόροι (κοινοτικοί) και για πόσο θα μπορέσει να ισχύσει αν εφαρμοστεί.

7. Σταδιακή αύξηση του αφορολόγητου ορίου στους ευρωπαϊκούς μέσους όρους στα πλαίσια του Εθνικού Φορολογικού Συστήματος με κριτήρια κοινωνικής δικαιοσύνης, ιδιαίτερα για τους μισθωτούς (συμπεριλαμβανομένων και των συμβάσεων έργου που υποκρύπτουν συμβάσεις εργασίας) και τους συνταξιούχους.

Ξανά - μια γενικόλογη τοποθέτηση. Τι σημαίνει το "σταδιακή"; Σε δύο χρόνια; Σε ένα; Σε 10; Και όταν εννοούμε ευρωπαϊκούς μέσους όρους τι εννοούμε; Και την Βουλγαρία που έχει το μισό κόστος ζωής της χώρας μας; Τις χώρες της ευρωζώνης; Το σωστό θα ήταν να γίνει πραγματική αξιολόγηση των αναγκών της χώρας μας και να μην υπάρχει "νομιμοποίηση" για μηδενική αύξηση με πρόσχημα την Ρουμανία, την Πολωνία, την Ουγγαρία και την Σλοβενία, στην οποία το κόστος ζωής είναι χαμηλότερο και επομένως και το αφορολόγητο είναι ανάλογο.

8. Μείωση των εξής φορολογικών συντελεστών:

• ΦΠΑ για την εστίαση στην προηγούμενη κλίμακα.
• ΦΠΑ για αγροτικά εφόδια, σπόρους, λιπάσματα, φυτοφάρμακα, ζωοτροφές, σε χαμηλά κλιμάκια.

Για το γάλα; Τα είδη πρώτης ανάγκης; Την βενζίνη; Τίποτα...

9. Όχι απολύσεις στο δημόσιο.

Αμήν. Αλλά μήπως η διαθεσιμότητα η οποία έχει αρχίζει να εφαρμόζεται δεν είναι απόλυση; Οι αλλαγές στο καθεστώς των δημοσίων υπαλλήλων (διαβάστε εδώ) καταδεικνύουν ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει από το παράθυρο. Πολλοί βέβαια δεν αντιδρούν στο μέτρο της απόλυσης - θύματα μιας λανθασμένης νοοτροπίας και άγνοιας (που ανατρέπεται μέσω της έκθεσης για το Δημόσιο τομέα που μπορείτε να βρείτε εδώ) ξεχνώντας ότι δημόσιοι υπάλληλοι (οι περισσότεροι) είναι και οι γιατροί, οι δάσκαλοι, οι καθηγητές οι νοσοκόμες, οι στρατιωτικοί...  Ελπίζουμε πάντως να σταματήσει επιτέλους η χρήση του Δημοσίου ως άλλοθι για την εξυπηρέτηση "δικών μας παιδιών" ακόμα και εν καιρώ κρίσης (διαβάστε σχετικά εδώ).
10. Αντικατάσταση του Ειδικού Τέλους Ακινήτων και όλων των φόρων επί της Ακίνητης Περιουσίας με ενιαίο προοδευτικό φόρο.

Και η Μέρκελ ν' αναλάμβανε απευθείας την κυβέρνηση της χώρας, θ' αναγκαζόταν να πάρει αυτό το μέτρο δεδομένης της έμμεσης αξιολόγησής του ως "αντισυνταγματικού" από το ΣτΕ. Ελπίζουμε πάντως να μην επιβληθεί και φόρος ιδιοκατοίκησης (διαβάστε εδώ ρεπορτάζ) και να μην ολοκληρωθεί η φοροεπιδρομή στ' ακίνητα (που πάντως έχει ανακοινωθεί ήδη).
11. Αγροτική Τράπεζα: Επανακεφαλαιοποίηση και εξυγίανσή της. Διαφύλαξη του χαρτοφυλακίου υποθηκών αγροτικής γης.

Η τράπεζα αυτή πρέπει να μείνει στα χέρια του Δημοσίου και οι λόγοι εξηγούνται εδώ.
Γενική επιδίωξη, όχι άλλες μειώσεις μισθών και συντάξεων, όχι άλλοι φόροι.

Αμήν. Να γίνει και μια δέηση στις εκκλησίες της χώρας. Το αίτημα του λαού είναι δίκαιο. (Ναι ειρωνευόμαστε!).
Β. Ζητήματα Αναπτυξιακής Ανασυγκρότησης, Κοινωνικής Προστασίας και πολιτικών που δεν συνδέονται με το Μνημόνιο

1. Διαμόρφωση εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης της χώρας με νέο αναπτυξιακό και παραγωγικό πρότυπο. Επανακαθορισμός των αναπτυξιακών προτεραιοτήτων στους κρίσιμους και συμπληρωματικούς τομείς (αγροτική παραγωγή, τρόφιμα, μεταποίηση καινοτομία), αξιοποίηση συγκριτικών πλεονεκτημάτων ( ενέργεια, τουρισμός, ορυκτός πλούτος, ναυτιλία). Ενίσχυση της Περιφερειακής διάστασης της ανάπτυξης και δημιουργία τοπικών συμφωνιών (με έμφαση στο τρίπτυχο ελληνικά προϊόντα- τουρισμός – πολιτισμός).

Ρετσίνα - Ζορμπάς - Αρχαία Ελλάδα δηλαδή και άγιος ο Θεός. Καμία αναφορά σε καινοτόμες καλλιέργειες, αγροτικούς συνεταιρισμούς, διαφύλαξη και προστασία των ελληνικών προϊόντων (δεν φτάνει να είναι Π.Ο.Π. ένα προϊόν όπως π.χ. η φέτα. Πρέπει ν' απαγορεύονται και τα feta-style προϊόντα παράλληλα).2. Αξιοποίηση κάθε επενδυτικού πόρου και δυνατότητας με την απελευθέρωση των μεγάλων έργων του ΕΣΠΑ, την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, την αποδέσμευση και αξιοποίηση (και όχι εκποίηση) της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου (τίτλοι, χρήσεις γης συντελεστές δόμησης, μορφές χρηματοοικονομικής εκμετάλλευσης). Ο χωροταξικός σχεδιασμός θα εναρμονίζει τις αναπτυξιακές πρωτοβουλίες. Παράλληλα διεκδίκηση συμπληρωματικών αναπτυξιακών πόρων σε εφαρμογή των διακηρύξεων του Συμβουλίου της ΕΕ. Σύνδεση στρατηγικών παρεμβάσεων με τη δημιουργία σταθερών θέσεων εργασίας με υψηλό εισοδηματικό πολλαπλασιαστή.


3. Διεκδίκηση του μέγιστου δυνατού προϋπολογισμού για τη νέα ΚΑΠ και δίκαιη κατανομή πόρων προσανατολισμένη στην αγροτική παραγωγή με προτεραιότητα τη κτηνοτροφία και τα τρόφιμα.

• Πρώτος στόχος η μετατροπή του αρνητικού ισοζυγίου εισαγωγών-εξαγωγών στον αγροτικό τομέα σε θετικό.
• Αξιοποίηση του ρεύματος επιστροφής στην ύπαιθρο με παροχή κινήτρων, με παραχώρηση γης σε νέους αγρότες αλλά και ενεργούς αγρότες και συνεταιρισμούς
• Δημιουργία νέων χρηματοδοτικών και εγγυοδοτικών μέσων.
• Ίδρυση Ταμείου Ενίσχυσης Αγροτών και αγροτικών επιχειρήσεων.
• Παρεμβάσεις στο κύκλωμα εμπορίας και διακίνησης προϊόντων, με στόχο την προστασία του παραγωγού και του καταναλωτή.
• Λειτουργία Δημοπρατηρίων, συμβατικών και ηλεκτρονικών κατά αυτοδιοικητική περιφέρεια.
• Ενίσχυση της συμβολαιακής γεωργίας
• Θέσπιση του «αγροτικού πετρελαίου» με τη δημιουργία κάρτας αγρότη.

Το θέμα της ΚΑΠ δυστυχώς έχει λήξει άρα μην περιμένουμε αλλαγές και οφέλη από εκεί. Επομένως για ότι μέτρα ληφθούν θα πρέπει ν' αναζητηθούν πόροι εκ των έσω. Συνοπτικά πάντως η σειρά μέτρων στον αγροτικό τομέα είναι το μοναδικό θετικό (και σχετικά εφικτό) κομμάτι της διακήρυξης, δεδομένου ότι υπάρχει σειρά συγκεκριμένων μέτρων.

4. Στήριξη της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας με νέα χρηματοδοτικά εργαλεία σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.

• Ενεργοποίηση των Κοινοτικών Προγραμμάτων.
• Ενίσχυση της ρευστότητας στην αγορά μετά από την ανακεφαλαιοποιηση των τραπεζών με διάφορους πρόσφορους τρόπους: Ενίσχυση της μικρομεσαίας επιχείρησης μέσω του Ενιαίου Ταμείου Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων, του «εργαλείου ρευστότητας», της αποκλιμάκωση επιτοκίων χορηγήσεων κλπ.
• Αναμόρφωση των κανόνων του «Τειρεσία», προκειμένου να διευκολυνθεί η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης.
• Επίσπευση αποπληρωμής ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου προς τον επιχειρηματικό κόσμο. Εφαρμογή της αρχής συμψηφισμού οφειλών από και προς το Δημόσιο. Αναστολή κάθε προστίμου και διακανονισμός, όταν υπάρχει χρέος του Δημοσίου.

5. Αποκατάσταση του χαρτοφυλακίου των ασφαλιστικών ταμείων με ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και πόρους δημόσιας περιουσίας. Εφαρμογή της χρηματοοικονομικής πρότασης που έχει γίνει δεκτή και από τους ομολογιούχους-φυσικά πρόσωπα και από το Λογιστήριο του κράτους.

Θα επιστραφούν τα χρήματα στα ταμεία ή όχι; Σε τι βάθος χρόνου θα γίνει αν γίνει; Τι δικαιώματα θα έχει το κράτος σ' αυτά ως αποτέλεσμα; Αν γίνει αυτό, πως θ' αντιδράσει η τρόικα και θα έχει η κυβέρνηση το σθένος ν' αντισταθεί; Να θυμηθούμε βέβαια ότι τα ασφαλιστικά ταμεία (μαζί με τα φυσικά πρόσωπα) ήταν οι μοναδικοί πραγματικά χαμένοι της υπόθεσης "κούρεμα ομολόγων", για το οποίο βέβαια εκκρεμούν ενστάσεις.6. Άμεση προτεραιότητα έχουν και πρόσθετα μέτρα κοινωνικής προστασίας για πολίτες και νοικοκυριά

• Για όλους καθολική υγειονομική προστασία χωρίς προϋποθέσεις (ένσημα, χρόνος ασφάλισης)
• Για τους ανέργους, ιδιαίτερα τους νέους, αξιοποίηση ειδικών προγραμμάτων κοινωνικής εργασίας (αυτεπιστασία Δήμων, προγράμματα κατάρτισης, θεσμοί κοινωνικής μέριμνας)
• Για τους δανειολήπτες εφαρμογή της ρύθμισης ότι: «η δόση δεν ξεπερνά το 30% του μηνιαίου εισοδήματος», με την εξαίρεση των υψηλών εισοδημάτων. Επέκταση της ρύθμισης σε ατομικές μικρές επιχειρήσεις.
• Για τα νοικοκυριά, καταπολέμηση της ακρίβειας με κάθε πρόσφορο μέτρο: σπάσιμο των καρτέλ, έλεγχος ενδο-ομιλικών συναλλαγών κλπ.
• Για τα ΑΜΕΑ ενίσχυση επιδομάτων από κοινοτικούς πόρους. Ενοποίηση και εξορθολογισμός επιδομάτων-ουσιαστικός έλεγχος

Ως άξονες σωστοί. Σε τι βάθος χρόνου θα συμβούν αυτά και τι ακριβώς μέτρα θα ληφθούν παραμένει άγνωστο. Δεδομένου ότι είναι μέτρα κοινωνικού χαρακτήρα, θα έπρεπε οι δράσεις να είχαν αποφασιστεί ήδη. Επίσης παρατηρούμε δυστυχώς ευχολόγια του τύπου "σπάσιμο των καρτέλ" κ.λπ. Με την επιτροπή ανταγωνιστικότητας να υπολειτουργεί, βεβαιωμένα πρόστιμα να μην εισπράττονται και με τους ελεγκτικούς μηχανισμούς να είναι ανύπαρκτοι, δε νομίζουμε ότι μπορεί να επιτευχθεί τίποτα, ιδιαίτερα όταν η διαπλοκή των 2 πρώην μεγάλων κομμάτων με τα συμφέροντα είναι τέτοια που δεν επιτρέπουν αισιοδοξία.

Γ. Άμεσες οικονομικές προτεραιότητες

1. Νέο Φορολογικό Σύστημα:

• Με ευρεία συναίνεση και σταθερότητα για το επόμενα δέκα χρόνια.
• Με θέσπιση περιουσιολογίου και «πόθεν έσχες».
• Με δίκαιη και αναλογική κατανομή των φόρων
• Με διεύρυνση της φορολογικής βάσης, ταυτόχρονα με τη σταδιακή μείωση φόρων και ασφαλιστικών εισφορών, πάταξη της φοροδιαφυγής και της παρα-οικονομίας.
• Με μείωση των έμμεσων φόρων, συντελεστών ΦΠΑ κλπ.
• Με οριστική κατάργηση του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων και αντικατάσταση τους από απλούς κανόνες απεικόνισης συναλλαγών.

Το φορολογικό σύστημα θέλει αναπροσαρμογή πλήρη. H ελάφρυνση που πρέπει να υπάρξει στα μεσαία και χαμηλότερα στρώματα είναι σημαντική, αλλά αυτό που δε μας λένε οι "εταίροι" είναι το βάθος χρόνου στο οποίο οι αλλαγές αυτές θα γίνουν, δεδομένου ότι η κοινωνία είναι στα όρια της. Τα μέτρα επίσης τα οποία θα βοηθήσουν για να συμβεί αυτό δεν δόθηκαν στη δημοσιότητα...
2. Αποκρατικοποιήσεις:

• Διαδικασία αποκρατικοποιήσεων-εγγυήσεις διαφάνειας.
• Σύνδεση με την ανάπτυξη και όχι μόνο με εισπρακτικούς στόχους.
• Δημιουργία θεσμικού πλαισίου για τις ρυθμιστικές αρχές
• Διατήρηση της κυριότητας του κράτους στα δίκτυα και αξιοποίηση του θεσμού των συμβάσεων παραχώρησης για βασικές υποδομές.
• Επίσπευση με άμεσες ενέργειες, κυρίως των περιπτώσεων όπου η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα συνδέεται με επενδύσεις σε υποδομές και θέσεις εργασίας. Π.χ. λειτουργικό έργο ΟΣΕ.

Θα διατηρηθεί η κυριότητα αλλά θα παραχωρηθούν οι βασικές υποδομές. Μάλιστα. Και πως θα μπορεί το κράτος να επιβάλλει στους "διαχειριστές" να ασκήσουν κοινωνική πολιτική (όπου αυτή είναι αναγκαία) σε μια εποχή δύσκολη; Το λειτουργικό έργο του ΟΣΕ αν παραχωρηθεί δε θα δημιουργήσει μονοπώλια ή η αγορά θ' ανοίξει τελείως και θα έχουμε άνοιγμα δρομολογίων όπως αυτές των αεροπορικών και των ναυτιλιακών; (Και στις δύο περιπτώσεις βέβαια αυτό δε λειτούργησε όπως διαπιστώνει κανείς ρίχνοντας μια ματιά στην συγχωνεύσεις Ολυμπιακής-Aegean και στις συμμαχίες στις ναυτιλιακές). Είναι επίσης σίγουρο το διευρυμένο Κόμμα του Μνημονίου ότι τέτοιου είδους παραχωρήσεις θα οδηγήσουν σ' επενδύσεις και καινούργιες θέσεις εργασίας; Η εμπειρία άλλων χωρών (όπως της Μ.Βρετανίας ή και της Γερμανίας ακόμα) είναι πικρή και δείχνει το αντίθετο. Επίσης αν το κράτος παραχωρήσει κερδοφόρες ΔΕΚΟ, πως θα αντισταθμίσει τα χαμένα οφέλη από τη εισροή μερισμάτων στα κρατικά ταμεία (βλ. ΟΠΑΠ και ΕΛΠΕ); Θα πάρει επιπλέον μέτρα ή θα πουλήσει κι άλλες εταιρείες;
3. Κατάργηση-συγχώνευση δημοσίων οργανισμών και φορέων:
Στόχος να μη γίνουν απολύσεις μόνιμου προσωπικού, αλλά σοβαρές οικονομίες από μη μισθολογικό λειτουργικό κόστος και μείωση γραφειοκρατίας.
Τελικά θα γίνουν απολύσεις ή μας λένε "σκοπεύουμε να μη γίνουν αλλά μπορεί κιόλας";  Όταν λέμε για μη μισθολογικό κόστος τι ακριβώς εννοείται και πως αυτό θα επιτευχθεί; H μείωση της γραφειοκρατίας είναι αναγκαία, αλλά πως θα βοηθήσουν στο να μη γίνουν απολύσεις;
4. Δημόσια Υγεία:
Επείγοντα μέτρα για αποκατάσταση ομαλού εφοδιασμού νοσοκομείων και ασθενών σε φάρμακα, αποκατάσταση λειτουργίας ΕΟΠΥΥ. Ενεργοποίηση του θεσμικού πλαισίου. Συνέχιση μείωσης της φαρμακευτικής και νοσοκομειακής δαπάνης.
Όταν μιλάμε για μείωση της δαπάνης, εννοούμε για εξορθολογισμό ή ξεχαρβάλωμα όπως συμβαίνει τώρα; Σε πολλά περιφερειακά νοσοκομεία οι ασθενείς πάνε με τα σεντόνια και τις κουβέρτες τους στο νοσοκομείο...Όσο για τον ΕΟΠΥΥ...Θυμηθείτε την υπόθεση της οδοντοϊατρικής κάλυψης για τους ασφαλισμένους του Δημοσίου για να δείτε τι μας περιμενει...
5. Άμεσα μέτρα καταπολέμησης σπατάλης και διαφθοράς (εθνικό σύστημα ηλεκτρονικών προμηθειών και διαχείρισης υλικού).

Δ1.Συμφωνία για αλλαγές-εξυγίανση στο πολιτικό σύστημα και αναδιοργάνωση του κράτους – δημόσιας διοίκησης.

Η ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος και η αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για την προώθηση ενός προγράμματος αλλαγών στη χώρα .

Προτεραιότητες είναι:
α) Εξυγίανση του πολιτικού συστήματος

• Ψήφιση νόμου για αναδρομικό έλεγχο των περιουσιακών στοιχείων όσων διετέλεσαν αρχηγοί κομμάτων, υπουργοί, υφυπουργοί, Γ.Γ Υπουργείων, ανώτεροι κρατικοί λειτουργοί, οι οποίοι διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα από το 1974 μέχρι σήμερα. Ο νόμος να προβλέπει και να εξασφαλίζει διοικητικά την επιβολή ποινών και τη δήμευση περιουσιών για όσους τα περιουσιακά τους στοιχεία δεν δικαιολογούνται από τα νόμιμα εισοδήματά τους.
• Αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου για ευθύνη υπουργών και υπαγωγή των περιπτώσεων οικονομικών εγκλημάτων υπουργών στις διατάξεις του νόμου για τους καταχραστές του Δημοσίου και της καταπολέμησης του ξεπλύματος μαύρου χρήματος.
• Κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας για τα θέματα που δεν έχουν σχέση με την πολιτική δραστηριότητα.
• Υποστήριξη του έργου του βουλευτή χωρίς προνόμια και ατέλειες. Κατάργηση της αποζημίωσης για συμμετοχή στις επιτροπές της Βουλής.
• Ορισμός πλαφόν στο συνολικό ποσό που λαμβάνουν από συνταξιοδοτικά ταμεία οι βουλευτές. Για τους νεοεισερχόμενους βουλευτές κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης και συνταξιοδότηση μόνον από τον ασφαλιστικό τους φορέα, όπως ο κάθε πολίτης, και εφόσον θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα.
• Επανεξέταση όρων και προϋποθέσεων για τη χρηματοδότηση των κομμάτων. Μείωση της επιχορήγησης των πολιτικών κομμάτων. Πλήρης έλεγχος των οικονομικών των κομμάτων και των βουλευτών από ανεξάρτητο θεσμικό όργανο.
• Δραστικός περιορισμός του αριθμού των ειδικών συμβούλων και συνεργατών των υπουργών, Γενικών Γραμματέων και βουλευτών.
• Δημιουργία θεσμικού πλαισίου που θα ρυθμίζει τα ζητήματα των ΜΜΕ και τις αδειοδοτήσεις. Δημόσια τηλεόραση ανεξάρτητη, που θα ελέγχεται και θα λογοδοτεί στην Επιτροπή θεσμών και διαφάνειας της Βουλής, η οποία θα διορίζει και τα εκτελεστικά όργανα της διοίκησής της. Διαφανής οικονομική διαχείριση και εξασφάλιση της διάθεσης τυχόν πλεονασμάτων από τις χρήσεις στην παραγωγή ελληνικών προγραμμάτων για την ενίσχυση της οπτικοακουστικής βιομηχανίας.
• Μεταρρύθμιση στη Δικαιοσύνη: Βελτιώσεις για ταχύτερη απονομή. Εξωδικαστική επίλυση των διαφορών. Κωδικοποίηση του δικαίου. Απεμπλοκή της εκτελεστικής εξουσίας από την επιλογή ηγεσίας της Δικαιοσύνης και κατοχύρωση του Αυτοδιοίκητου των δικαστηρίων.
• Συνολική στρατηγική για χτύπημα γραφειοκρατίας
• Συνολική στρατηγική για χτύπημα φοροδιαφυγής.
• Συνολική στρατηγική για την Ενέργεια και τη διαχείριση Υδάτινων πόρων (ρυθμιστικό πλαίσιο, ρυθμιστικές αρχές και μακροχρόνιος προγραμματισμός)

β) Ανασυγκρότηση της δημόσιας διοίκησης

• Αναμόρφωση του τρόπου λειτουργίας Κυβέρνησης και υπουργείων: Κεντρικός διυπουργικός συντονισμός των καθημερινών οριζόντιων αποφάσεων. Ενίσχυση της επιτελικότητας, του συντονισμού και του ελέγχου της εφαρμογής δημοσίων πολιτικών.
• Ενίσχυση της αυτοτέλειας της δημόσιας διοίκησης από τις πολιτικές αλλαγές: Δραστική μείωση του αριθμού των γενικών διευθύνσεων και ορισμός γενικών διευθυντών με 5ετή θητεία και μισθό ίσο με του Γενικού γραμματέα.
• Περιορισμός της πολυνομίας και εξάλειψη της σύγκρουσης νομοθετημάτων. Πάταξη της διαφθοράς μέσω της ενίσχυσης πρακτικών διαφάνειας και νομοθέτησης νέου αυστηρότερου πειθαρχικού δίκαιου και κυρίως εφαρμογή του στην πράξη.
• Αντικειμενικές και διαφανείς διαδικασίες προαγωγής. Διαδικασίες εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης υπηρεσιών και προσωπικού. Θεσμοθέτηση της λογοδοσίας και της διαφάνειας. Σύνδεση του προϋπολογισμού που δίδεται σε κάθε δημόσια υπηρεσία με τους στόχους και την απόδοση.
• Οργανωτικός και τεχνολογικός εκσυγχρονισμός.

Πολλές ενδιαφέρουσες ιδέες. Άλλες μη εφαρμόσιμες (όπως ο αναδρομικός έλεγχος από το 1974), άλλες απαιτούν μεγάλη πλειοψηφία, άλλες χρειάζονται συνταγματικές αλλαγές που ξεπερνούν τη θητεία και το λόγο ύπαρξης μιας Μνημονιακής κυβέρνησης, ενώ γι' άλλες θα υπάρξουν αντιδράσεις από τα συμφέροντα που στήριξαν το Κόμμα του Μνημονίου για να έρθει στην εξουσία (και επομένως θα μεινουν κενό γράμμα).
Δ2. Για Παράνομη μετανάστευση και Ασφάλεια:

1.Αναβάθμιση φύλαξης συνόρων.
2. Αναβάθμιση αρμοδιοτήτων-δικαιοδοσιών FRONTEX
3. Πρωτοβουλία σε Ευρώπη (και με πυρήνα τις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου) για αλλαγή Συμφωνίας Δουβλίνου-ΙΙ και κοινή πολιτική επαναπατρισμού.
4. Διασπορά των παράνομων μεταναστών σε κέντρα φιλοξενίας ως τον επαναπατρισμό τους.
5. Επιτάχυνση εξέτασης των αιτήσεων ασύλου.
6. Προσαρμογή του θεσμικού πλαισίου για απόδοση Ιθαγένειας σε συνδυασμό με τις σύγχρονες εξελίξεις και σε αντιστοίχηση με τα ισχύοντα σε ευρωπαϊκές χώρες με παρόμοια προβλήματα (Ευρωπαϊκός Νότος).
7. Επιλογή υψίστης κυβερνητικής προτεραιότητας η ασφάλεια του πολίτη. Με τις απαραίτητες προσαρμογές νομικού, επιχειρησιακού και σωφρονιστικού πλαισίου, ώστε να ελεγχθεί η εγκληματικότητα και να σταματήσει η ατιμωρησία. Βασική αρχή η προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών, αλλά και η πεποίθηση ότι η ίδια η Ασφάλεια είναι κι αυτή ουσιώδες δικαίωμα των πολίτη και υποχρέωση της δημοκρατικής πολιτείας. Μόνο έτσι θα ελεγχθούν και τα κρούσματα αυτοδικίας.

Διαφορετικά διατυπωμένο είναι ακριβώς το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ (με μόνη διαφοροποίηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποστήριζε την παροχή ταξιδιωτικών εγγράφων και είχε μια πιο σκληρή στάση απέναντι στο Δουβλίνο ΙΙ), το οποίο τα Μνημονιακά ΜΜΕ έκαναν σημαία κατα τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ως "επικίνδυνο" για την χώρα, προβάλλοντας τον μαζικό ερχομό "ξένων και αλλόθρησκων". Να δούμε τι θα πει ο κύριος Σαμαράς στους ψηφοφόρους του επ' αυτού...

Ε. Ζητήματα Εξωτερικής Πολιτικής

1. Συστηματική προετοιμασία για ανακήρυξη ΑΟΖ στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου και της διεθνούς πρακτικής, ώστε να επισπευσθεί η εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου.
Συστηματική προετοιμασία - όπερ σημαίνει καλό 2020.
2. Ενεργός προώθηση κοινής Ευρωπαϊκής Πολιτικής για όλα τα περιφερειακά ζητήματα του Ευρωπαϊκού Νότου.
Χρόνια το ακούμε από τα ίδια κόμματα και δεν το βλέπουμε. Εδώ ο ευρωπαϊκός νότος ήταν στην ουρά να μπει σε Μνημόνια και δεν βρέθηκε ένας ηγέτης να κάνει τ' απαραίτητα βήματα για κοινή αντιμετώπιση των προβλημάτων...Θα γίνει στο μέλλον;
3. Ενίσχυση όλων των παραδοσιακών συμμαχιών της Ελλάδας και αναζήτηση νέων περιφερειακών ερεισμάτων για την κατοχύρωση-προώθηση εθνικών συμφερόντων. Η ενεργός διπλωματία είναι απαραίτητη εν όψει και των εξελίξεων σε όλη την ευρύτερη περιοχή. Η Ελλάδα παραδοσιακά επιδιώκει σχέσεις καλής γειτονιάς με όλο τον περίγυρό της.
4. Αναβάθμιση του ρόλου της χώρας ως σταθεροποιητικού παράγοντα στην περιοχή της.

Τα ίδια έλεγε και ο Παπανδρέου και είδαμε που φτάσαμε χωρίς να κάνουμε τίποτα. Όσο για το πρώτο, είδαμε τον κύριο Δήμα στην κυβέρνηση Παπαδήμου που "προστάτευσε" τα ενεργειακά συμφέροντα της χώρας, ψηφίζοντας εμπάργκο κατά του Ιράν με τις γνωστές συνέπειες..."

Ηνωμένες Πολιτείες Ευρώπης ετοιμάζουν στις Βρυξέλλες / Νέα κυβέρνηση, νέα μέτρα και η ελπίδα από τη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ

Είδηση: Τη δημιουργία «Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» κατά τα πρότυπα των ΗΠΑ και την υιοθέτηση «Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου» προτείνουν σε άτυπη αναφορά τους δέκα κορυφαίοι υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ, με επικεφαλής τον Γερμανό Γκίντο Βεστερβέλε, σύμφωνα με δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας Die Presse.

Στην ομάδα των δέκα υπουργών συμμετέχουν, επίσης, οι υπουργοί Εξωτερικών του Βελγίου, της Δανίας, της Ιταλίας, του Λουξεμβούργου, της Αυστρίας, της Ολλανδίας, της Πολωνίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας, καθώς και εκπρόσωπος της γαλλικής κυβέρνησης.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι δέκα υπουργοί προτείνουν να δοθούν περισσότερες εξουσίες στον πρόεδρο της Κομισιόν, ο οποίος θα είναι εκλεγμένο πρόσωπο και θα μπορεί να δημιουργεί κυβερνητική ομάδα. Τον Ιούλιο θα υπάρξει νέα συνάντηση της ομάδας των «δέκα» στην Ισπανία, ενώ τα αποτελέσματα των επαφών τους αναμένεται να παρουσιαστούν το φθινόπωρο.

Οι δέκα υπουργοί ουσιαστικά υποστηρίζουν το σχέδιο της Γερμανίδας καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ, η οποία έχει ζητήσει να αποκτήσει η ΕΕ ισχυρότερες εξουσίες σε κεντρικό επίπεδο για τη διαχείριση των εθνικών προϋπολογισμών.

Στο πλαίσιο αυτό, οι δέκα ΥΠΕΞ διερευνούν κατά πόσο θα μπορούσε να εξελιχθεί ο νέος Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) σε ένα ευρωπαϊκό Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Σχόλιο: Σε συνέχεια των πρόσφατων διαρροών για οικονομική ενοποίηση (που είναι το 2ο πιθανότερο σενάριο όπως θα διαβάσετε εδώ) και διαρχία Γερμανίας-Γαλλίας (σχετική ανάρτηση μπορείτε να βρείτε εδώ). Είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποι που κινούνται στους διεθνείς οργανισμούς έχουν μικρή επαφή με την καθημερινότητα - ακόμα στις χώρες από τις οποίες προέρχονται (π.χ. δείτε εδώ την περίπτωση Παπαδήμου και τη φορολογική του συμπεριφορά). Και αυτό αποδεικνύεται πολλαπλώς από αυτό το σχέδιο, το οποίο αποτελεί ευκαιρία για τον άμεσο έλεγχο των "εταίρων", με πρόσχημα τη γενικευμένη οικονομική κρίση.

Είναι αλήθεια ότι η τρόικα και οι Βρυξέλλες δοκιμάζουν εδώ και δύο χρόνια τις αντοχές μας (διαβάστε διεξοδικά εδώ) και γι' αυτό έχουμε καταφερθεί εναντίον τους πολλές φορές με την ελπίδα ν' αλλάξουν τα πράγματα. Αλλά σκεφτόμαστε το εξής: θα είχαμε ελπίδα ως χώρα γι' ανάκαμψη και αλλαγή αν υπήρχε "κυβέρνηση" στις Βρυξέλλες που θα ελέγχει τα πάντα, χωρίς να υπάρχουν προοπτικές αντίδρασης από τις χώρες της Ε.Ε.; Πολύ αμφιβάλλουμε. Ο πραγματικός λόγος για την ολική ενοποίηση που κάποιοι ευαγγελίζονται, είναι προφανώς ο έλεγχος όλης της Ευρώπης από μια συγκεκριμένη ομάδα χωρών. Οι αρχικές σκέψεις για το πρόγραμμα "Ήλιος" (για το οποίο έχουμε μιλήσει στο παρελθόν), καταδεικνύουν το είδος της "ισοτιμίας" που θα υπάρχει σε μια τέτοια περίπτωση.

Δεν ξέρουμε βέβαια αν θα προχωρήσει. Όπως επίσης κατανοούμε ότι αυτή η είδηση, όσο και αν βρίσκει αντίθετους πολλούς θα περάσει στα ψιλά αφού δεν έχει σχέση με την άμεση καθημερινότητα, τα χαράτσια, τα φορολογικά ειδοποιητήρια, τις κλοπές και την ανεργία.  Δυστυχώς όμως πρέπει και επιβάλλεται, ακόμα και σε τέτοιες συνθήκες να είμαστε σε εγρήγορση για ν' αποφύγουμε τα χειρότερα, στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον.
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Αλιεύσαμε από το διαδικτυακό ειδησεογραφικό portal "Newist" το παρακάτω άρθρο για τη νέα κυβέρνηση και την επικείμενη μετάβασή της στις Βρυξέλλες: "Καθώς το μελτέμι, πρώιμα και εκνευριστικά, σαρώνει τη μετεκλογική επικράτεια, η νέα κυβέρνηση μοιάζει σαν να το σκέφτεται να αναπτυχθεί στο λεηλατημένο έδαφος της λιτότητας, της ύφεσης και της νέας φτώχειας. Στο έδαφος που οι δείκτες κοινωνικής απελπισίας είναι στο κόκκινο, όπως στους μετεωρολογικούς χάρτες κινδύνου πυρκαγιάς.

Ώ του θαύματος, η συγκυβέρνηση που στηρίζεται κυρίως στους αντισυμβαλλόμενους των μνημονίων, πάει στις Βρυξέλλες για να διαπραγματευτεί με την ακαθόριστη ακόμη πλατφόρμα της σύγκλισης των προγραμματικών σημείων συγκυβέρνησης.
Αυτή η κυβέρνηση έχει στη μηχανή της μια αριστερή πολιτική εκδοχή, που στήριξε τη στρατηγική της στη θεωρία της απαγκίστρωσης και της σταδιακής αποδέσμευσης από τους όρους της δανειακής σύμβασης. Ενός μνημονίου προσαρμοσμένου ισοπεδωτικά και αντικοινωνικά στον πληθυσμό.
Κανείς δεν έχει πια την φαιδρή προσδοκία από τους δυο βασικούς μετόχους της Ελληνικής χρεοκοπίας και ειδικά από το ΠΑΣΟΚ να επανακαθορίσει τον εαυτό του σε περιβάλλον συντριβής και να μεταβάλλει ένα πλαίσιο ασφυξίας που διαμόρφωσε από την άνοιξη του ΄10 έως το φθινόπωρο του ΄11.
Πιο τρανταχτή απόδειξη από αίσθηση απώλειας των συνθηκών της πραγματικότητας, δεν είναι άλλη από τις διαφωνίες σχετικά με η συμμετοχή κομματικών του φιρμών στην συγκυβέρνηση. Τι αλλοτρίωση κρυμμένη πίσω από κυνικές θεωρίες πολιτικής κοστολόγησης της συμμετοχής ή μη.
Πολλοί όμως έχουν απαίτηση από το κόμμα της ΔΗΜΑΡ να μην αποτελέσει το άλλοθι για το σχηματισμό μιας κυβέρνησης που θα θυσιάζει όλο και περισσότερους στο βωμό της διάσωσης του πλούτου, της διαφθοράς και της διαιώνισης κατάφωρων αδικιών στη κατανομή των βαρών.
Οι συσχετισμοί δεν επιτρέπουν στο κόμμα του μέλους της συγκυβέρνησης του ΄89, Φώτη Κουβέλη, να απορρυθμίσει τη τρέχουσα συγκυβέρνηση. Του επιτρέπεται όμως ή και του επιβάλλεται να αφαιρέσει το άλλοθι που ίσως χρειαστούν στην πορεία οι κυβερνητικοί συνεταίροι του.
Αυτό είναι κάτι που θα κριθεί σύντομα από την κοινωνία είτε στοιχήθηκε πίσω από τη σειρά του φόβου και της ανασφάλειας, είτε δελεάστηκε από τους λεονταρισμούς των ανατροπών και των μονομερών καταγγελιών.
Αν η κυβέρνηση που συγκροτηθεί δεν επιτύχει άμεσα δυο-τρείς αναθεωρήσεις, που θα χαλαρώσουν τις θηλιές στους λαιμούς των αδυνάτων, η αντίστροφη μέτρηση αρχίζει. Στο πιο εύφλεκτο ετερογενές και ασταθές κοινωνικό τοπίο των τελευταίων δεκαετιών. Σε μια περίοδο που η κοινωνία επενδύει στην ευκαιριακή συγκίνηση μιας ποδοσφαιρικής επιτυχίας, όπως αυτές στην Πολωνία."

Πηγή ειδήσεων: "Τα Νέα" / Κυβερνητικό πρόγραμμα, "ό,τι πει η τρόικα" ή αυτόνομο; Διαβάστε το σχετικό άρθρο από το "Ποντίκι" εδώ.

Ορκωμοσία νέας κυβέρνησης - τι πρέπει να περιμένουμε και σε τι μπορούμε να ελπίζουμε...

Με την ορκομωσία του Αντώνη Σαμαρά ως Πρωθυπουργού και με την αναμονή της επισημοποίησης του εκλογικού αποτελέσματος (που θα πρέπει να περιμένει ως την Κυριακή που θα γίνει η επαναληπτική εκλογή στο εκλογικό τμήμα των Εξαρχείων όπου κάηκε η κάλπη), αξίζει να δούμε τι θα πρέπει να περιμένουμε ως λαός από την καινούργια κυβέρνηση (αν και τα μέτρα έχουν ήδη σκιαγραφηθεί όπως έχουμε επισημάνει εδώ). Αυτό βέβαια είναι ανεξάρτητο από τη σύσταση της κυβέρνησης μιας και στους δανειστές μας (με τα "νερά" των οποίων η ντόπια τρόικα είναι αποφασισμένη να πάει μέχρι κεραίας) είναι αδιάφορο το αν η κυρία Κεφαλογιάννη είναι υπουργός Τουρισμού ή ο κύριος Χρυσοχοϊδης δεν έγινε τελικά υπουργός Δημόσιας Τάξης. Το άρθρο προέρχεται από την εφημερίδα "Ποντίκι" και είναι του Σ.Χριστακόπουλου:

"Κυβέρνηση, προφανώς, θα έχουμε το ταχύτερο. Και η ανάληψη του έργου της θα είναι επίσης άμεση. Ωστόσο δεν θα βρει δρόμο στρωμένο με ροδοπέταλα – πόσω μάλλον που οι διαθέσεις των «έξω» δεν μοιάζουν πολύ ευνοϊκές. Κάποια «δωράκια» μάλλον θα δοθούν, ώστε να στηριχθεί η μόνη κυβερνητική εκδοχή με την οποία οι δανειστές και η τρόικα μπορούν να «συνεννοηθούν» προς όφελος της «σταθερότητας». Όχι όμως χωρίς επώδυνα ανταλλάγματα.
Ένα πρώτο βήμα φαίνεται να είναι το «ξεπάγωμα» της καθυστερούμενης δόσης του 1 δισ. ευρώ που παρακρατήθηκε από την δόση των 5,2 δισ. ευρώ του EFSF τον Ιούνιο.
Πέραν αυτού – το έχουμε σημειώσει και προεκλογικά – κάποιες αποφάσεις είναι ήδη ειλημμένες σε επίπεδο ευρωζώνης και συνδέονται με έναν βασικό όρο: «επιμήκυνση».
Αυτή η επιμήκυνση θα συνδέεται με τη μετάθεση της προθεσμίας επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων κατά δύο περίπου χρόνια, ίσως και τρία, αν και αυτή η εξέλιξη δεν σημαίνει κατ' ανάγκην χαλάρωση των «μνημονιακών» όρων σε επίπεδο φορολογικών και άλλων εισπρακτικών μέτρων. Οι στόχοι παραμένουν οι ίδιοι.
Αντιθέτως η επιμήκυνση σχετίζεται με τις νέες αποτυχίες της Ελλάδας να πιάσει τους δημοσιονομικούς στόχους, με την κάκιστη πορεία ελλείμματος και χρέους, άρα με τις αυξημένες απαιτήσεις συλλογής εσόδων από μια οικονομία ήδη εξαντλημένη. Κι αυτό όλοι καταλαβαίνουμε τι σημαίνει. Δεν είναι τυχαία η δήλωση της Άνγκελα Μέρκελ ότι δεν μπορεί να δεχτεί οποιαδήποτε χαλάρωση των όρων του ελληνικού προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής. Η δήλωση αυτή μεταθέτει ουσιαστικά την όποια διαπραγμάτευση σε επίπεδο τρόικας επιχειρώντας να απαλείψει τη δυνατότητα μιας πολιτικής επαναδιαπραγμάτευσης.
Ήδη δηλαδή η Γερμανία προδιαθέτει για τη σκληρή στάση της σε κάθε βήμα της ελληνικής κυβέρνησης, παρότι χώρες του γερμανικού άξονα (Αυστρία, Φινλανδία) αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο της επιμήκυνσης του «μνημονίου» με την παράλληλη υιοθέτηση κάποιων «βελτιώσεων».
Επιπλέον η Μέρκελ αποκλείει δανεισμό πέραν των 130 δισ. του δεύτερου πακέτου, παρότι είναι καταγεγραμμένο ότι αυτή η συζήτηση έχει ήδη αρχίσει στο πλαίσιο της Ευρωζώνης, ενώ η «ανεπάρκεια» του τελευταίου δανειακού προγράμματος έχει ήδη διαπιστωθεί αμέσως μετά το τραγικό για τον εσωτερικό πλούτο PSI και τη σύναψη της δανειακής σύμβασης.
Από την άλλη πλευρά είναι απολύτως βέβαιο ότι προβάδισμα σε τυχόν συμπληρωματικά μέτρα «ενίσχυσης» της ελληνικής οικονομίας θα έχουν η στήριξη των τραπεζών και το «ξεπάγωμα» κάποιων καθυστερούμενων κεφαλαίων από διαρθρωτικά ταμεία, τα οποία όμως δεν αποτελούν άξια λόγου τονωτική «ένεση» για την οικονομία.
Το θέμα βεβαίως είναι ότι τόσο ο Σαμαράς όσο και ο Βενιζέλος (αλλά και ο Κουβέλης, του οποίου η συμμετοχή στο κυβερνητικό σχήμα δεν είχε ξεκαθαρίσει χθες αργά το βράδυ) πολιτεύθηκαν προεκλογικά με μια ατζέντα «αναδιαπραγμάτευσης» παραμέτρων του «μνημονίου», με πολλές, ομολογουμένως, ασάφειες, αλλά και κοινό παρονομαστή την «παραμονή στο ευρώ».
Έτσι το τοπίο που διαγράφεται θα είναι εξαιρετικά δύσβατο για τη νέα κυβέρνηση, η οποία θα πρέπει συνεχώς να ισορροπεί μεταξύ της τήρησης των πολύ σκληρών «μνημονιακών» δεσμεύσεων, των προεκλογικών εξαγγελιών (καμιά πολιτική δύναμη δεν αντέχει ένα νέο γύρο διάψευσης υποσχέσεων), μιας οικονομίας που σε όλα τα επίπεδα πνέει τα λοίσθια και μιας κοινωνίας η οποία:
● Από τη μια υπερψήφισε τις δυνάμεις του νέου κυβερνητικού μπλοκ επί τη βάσει του φόβου («Ο φόβος νίκησε την ελπίδα» σημείωσε έως και ο Economist). Ενός φόβου ο οποίος, όπως κατ' επανάληψη σημειώσαμε, μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε ανεξέλεγκτη οργή.
● Από την άλλη έχει προ πολλού ξεπεράσει τα όρια αντοχής της και ήδη μεγάλα τμήματά της έχουν αγγίξει και τα όρια της επιβίωσης.
● Επιπλέον έχει εν πολλοίς δείξει τις διαθέσεις της αναδεικνύοντας όχι μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ σε πρωτεύουσα εναλλακτική θεσμική λύση ως προς τη διακυβέρνηση, αλλά και τους φρικαλέους ναζιστές σε ρόλο ανεξέλεγκτου πολιτικού «πίτμπουλ».
Αν η νέα κυβέρνηση δεν λάβει σοβαρά υπ' όψιν την εύθραυστη κοινωνική συνοχή (ή αν, απλώς, αποτύχει),  δεν είναι απίθανο να ανατραπεί η σαφής προτίμηση της κοινωνίας στην – με πολιτικούς και θεσμικούς όρους – αποκαθήλωση του παλαιού συστήματος εξουσίας.
Στην περίπτωση αυτή ίσως δούμε να γίνεται κοινωνικό ρεύμα η σχετικά περιορισμένη σήμερα – αλλά άκρως επικίνδυνη – εκτροπή προς την τυφλή φασιστική αυτοδικία οργανωμένων ή και σκόρπιων νεοναζί, των οποίων η δράση προσλαμβάνει ραγδαία τα χαρακτηριστικά μιας εγκληματικής συμμορίας...
Σε αυτό το σκηνικό των αμφιβολιών για την επιθυμία, τη δυνατότητα και την ικανότητα της νέας κυβέρνησης να διεκδικήσει στα σοβαρά τη «χαλάρωση» κάποιων «μνημονιακών» όρων, αλλά και μια ασφαλή έξοδο από τη μέγκενη λιτότητας και ύφεσης, υπάρχει πάντα η... πραγματικότητα, την οποία δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει.
Το πιο επίκαιρο στοιχείο αυτής της πραγματικότητας είναι ότι ούτε η νίκη της Ν.Δ. στις προχθεσινές εκλογές έδωσε ανάσα στις άλλες κλυδωνιζόμενες χώρες και την ευρωζώνη, η οποία συνεχίζει να βιώνει με όλο και εντονότερο τρόπο την αμφισβήτηση της ικανότητάς της να βγει από την κρίση. Ούτε βεβαίως χαλάρωσε, έστω κατ' ελάχιστον, η πίεση προς τη Γερμανία για μια «βιώσιμη» διέξοδο.
Επί της ουσίας το ελληνικό μέγεθος είναι πολύ μικρό για να συμβάλει σε κάποιου είδους εκτόνωση, παρότι η χώρα μας συνεχίζει να αποτελεί συστημικό κίνδυνο για το ευρώ.
Ως εκ τούτου η ανάγκη της Γερμανίας και των λοιπών δανειστών και επιτηρητών να διατηρήσουν υπό πλήρη έλεγχο την Ελλάδα παραμένει, σε κάθε περίπτωση, επιτακτική. Χωρίς μάλιστα να είναι βέβαιο ότι κάποιου είδους λύση στο δράμα της ευρωζώνης θα περιλαμβάνει και την Ελλάδα και, γενικώς, το σύνολο των χωρών που απαρτίζουν το ευρώ.
Θα πρέπει δε να υπενθυμίσουμε μια μόνιμη, τον τελευταίο καιρό, επισήμανσή μας: Η διατήρηση της θέσης της Ελλάδας στο ευρώ είναι κυρίως ζήτημα «ισοζυγίου» μεταξύ κόστους και οφέλους στα διάφορα ενδεχόμενα.
Όσο δηλαδή η παραμονή μας στο ευρώ κοστίζει λιγότερο από την έξοδό μας, αυτή θα συνεχίζεται «πάση θυσία». Αν το «ισοζύγιο» ανατραπεί, θα εκλείψουν και οι λόγοι «διάσωσης». Χωρίς καθόλου να αποκλείονται τα διάφορα ενδιάμεσα σενάρια (διπλό νόμισμα κ.λπ.). Κι αυτό ισχύει ανεξαρτήτως των προθέσεων της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης – άρα και της σημερινής. Συνεπώς η ψήφος για «παραμονή στο ευρώ»... ουδόλως τη διασφαλίζει.
Υπ' αυτήν την έννοια θα επιμείνουμε ότι, ανεξαρτήτως της άποψης των επιμέρους πολιτικών δυνάμεων για την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, πρέπει να υπάρξει η εκπόνηση σεναρίων για να αντιμετωπιστεί με τους καλύτερους δυνατούς όρους το ενδεχόμενο της εξόδου.
Από την πλευρά της η Γερμανία έχει δείξει, σε μεγάλο βαθμό, τις προθέσεις της: για να εγγυηθεί το ευρωπαϊκό χρέος, όπως συστηματικά της ζητείται, θέτει ως – αυτονόητη για την ίδια – προϋπόθεση τον πλήρη οικονομικό και πολιτικό έλεγχο της ευρωζώνης.
Με δεδομένες τις αντιστάσεις άλλων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, αλλά και την έξαρση του «ευρωσκεπτικισμού», δηλαδή την αμφισβήτηση της «πάση θυσία» παραμονής στο ευρώ, που σημειώνεται σε χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιταλία, αναγκάζοντας τον διεθνή Τύπο να διερευνά ποια χώρα τελικά θα εγκαταλείψει πρώτη την ευρωζώνη (μη εξαιρουμένης της ίδιας της... Γερμανίας!), η παρτίδα γίνεται αρκετά περίπλοκη.
Σε αυτό το δυσμενέστατο περιβάλλον όμως η ελληνική κοινωνία, όπως και άλλες ευρωπαϊκές, όλο και δυσκολότερα θα αντέχει τη λύση του δράματος της ευρωζώνης.
Επομένως η αποστολή της κυβέρνησης να ισορροπήσει πάνω στο τεντωμένο σχοινί των διεθνών δεσμεύσεων, της διάλυσης της οικονομίας και της προϊούσας εξαθλίωσης του ελληνικού λαού είναι σχεδόν αδύνατον να επιτύχει αν δεν υπάρξει το συντομότερο μια μεγάλη στροφή.
Καμιά κοινωνία δεν μπορεί να υπογράψει την καταδίκη της σε θάνατο – ακόμη και υπό την απειλή του «χειρότερου κακού» – όσο και αν πιεστεί ή εκβιαστεί. Αργά ή γρήγορα θα πολεμήσει, ακόμη και με τον πιο απονενοημένο τρόπο, ό,τι και αν της λένε οι «εχέφρονες» της υποταγής στον συντεταγμένο παραλογισμό. Πάμπλουτη η Ιστορία σε παραδείγματα.
Επομένως η επερχόμενη συγκυβέρνηση θα πρέπει να γνωρίζει – και μάλλον... το γνωρίζει – ότι, κάθε φορά που θα φτάνει στα νοικοκυριά όλης της χώρας ένας νέος φουσκωμένος λογαριασμός, σε κάθε χιλιάδα νέων άνεργων ή άστεγων, σε κάθε πτώχευση επιχείρησης, σε κάθε νέα αυτοκτονία για οικονομικούς λόγους, η εκρηκτική ύλη στα θεμέλια του κυβερνητικού σχήματος θα συσσωρεύεται και ανά πάσα στιγμή θα μπορεί να εκραγεί με απρόβλεπτες συνέπειες.
Το νέο κυβερνητικό σχήμα θα καθίσει πάνω σε ένα βαρέλι με μπαρούτι, χωρίς να μπορεί να προβλέψει καν πότε θα εκραγεί.
Ήδη από την αρχή της θητείας της θα υποχρεωθεί να ταχυδρομήσει πολύ μεγάλους καθυστερούμενους λογαριασμούς, πολλοί από τους οποίους θα είναι πρακτικά αδύνατον να πληρωθούν. Στην πραγματικότητα είναι απλώς θέμα χρόνου να αρχίσουν τα «όργανα». Και τότε θα επιβιώσουν πολιτικά μόνο όσοι είναι έτοιμοι γι' αυτό. Τους υπόλοιπους θα τους ξεβράσει το κύμα – αυτή η τελευταία επισήμανση, προφανώς, δεν εξαιρεί κανέναν..."

Όσο αφορά την ίδια την κυβέρνηση, αρνητική εντύπωση μας κάνει ότι: α) το σχήμα δεν είναι "ολιγομελές" όπως διαφήμιζε επί μέρες ο μνημονιακός τύπος. Σαράντα άτομα υπουργικό συμβούλιο (μαζί με τον Πρωθυπουργό) δεν είναι λίγα. β) Όσο σοβαρός άνθρωπος και να είναι, δε βάζει εφοπλιστή ως υφυπουργό Ναυτιλίας. Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα; O Χριστοφοράκος, πρόεδρος της επιτροπής διαφάνειας; (η κίνηση πάντως του κ.Σαμαρά δεν είναι τυχαία και θα επανέλθουμε σ' αυτήν σύντομα), γ) υπάρχει μια εμμονή για χρήση ατόμων προερχόμενα από την Κομισιόν (βλ. Κούρκουλας στο υφ.Εξωτερικών). Αυτό δε θα είναι αρνητικό, αν θυμάται κατά την τήρηση των καθηκόντων του ότι πρέπει να προστατεύει τα συμφέροντα της χώρας και όχι των δανειστών μας, όπως έκαναν πολλοί πρώην υπάλληλοι της Κομισιόν τα τελευταία 3 χρόνια περίπου. δ) Η σύνθεση της κυβέρνησης είναι σχεδόν αμιγώς μνημονιακή στα κρίσιμα υπουργεία. Αν δεν έχεις ανθρώπους που να πιστεύουν σε διαφορετικούς δρόμους, δεν μπορείς να διαπραγματευτείς.
Η μόνη θετική εντύπωση που αποκομίσαμε είναι ότι επανασυστάθηκε το υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης. Το αν θα επιτελέσει και έργο, αυτό είναι άλλο πράγμα βέβαια...

Συνεχίζεται από την ΤτΕ η μείωση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων / Χρυσή Αυγή και Προεδρείο της Βουλής

"Business as usual" λοιπόν για πολλούς, μεταξύ των οποίων και την Τράπεζα της Ελλάδας. Το γιατί το λέμε αυτό, το διαβάζουμε στην παρακάτω είδηση που αξίζει να πάρει τη δημοσιότητα που της αρμόζει, αφήνοντας στην άκρη για λίγο τη διάθεση των κυρίων Λοβέρδου και Χρυσοχοϊδη να συνεχίσουν το έργο τους συμμετέχοντας στην κυβέρνηση του κυρίου Σαμαρά και τον κύριο Κουβέλη που θα ήθελε να είναι Πρωθυπουργός αλλά δεν του βγήκε:

"Με πραξικοπηματικό τρόπο η Τράπεζα της Ελλάδος, ενώ εισέπραξε 115.312. 441,47 ευρώ από τον ΕΔΟΕΑΠ, (Ενιαίος Δημοσιογραφικός Οργανισμός Επικουρικής Ασφάλισης Περίθαλψης), ενημερώνει πως πλέον στο λογαριασμό υπάρχουν 5.618.934,25 ευρώ! Για το κούρεμα-κούρσεμα στους κόπους τόσων χρόνων σκληρά εργαζόμενων, το Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΔΟΕΑΠ προέβη σε ανακοίνωση, η οποία αναφέρει τα εξής:
«Με μια πρωτοφανή κίνηση, η οποία αποτελεί κόλαφο για το Σύνταγμα, τους Νόμους και τη Δημοκρατία στη χώρα μας, η Τράπεζα της Ελλάδος, κατ’ εντολή της «υπηρεσιακής κυβέρνησης της Τρόïκα» έδωσε τη χαριστική βολή στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα της χώρας και τον ΕΔΟΕΑΠ.
Με πραξικοπηματικό τρόπο, κούρεψε (κουρσεύοντας) τα αποθεματικά μας, τα χρήματα που με κόπους ζωής χιλιάδες εργαζόμενοι στον τομέα της Ενημέρωσης συγκέντρωσαν και συγκεντρώνουν δεκαετίες τώρα, διαχειριζόμενοι το Ταμείο τους χωρίς καμία επιχορήγηση ή οικονομική βοήθεια από το κράτος.
Ο υγιέστερος Ασφαλιστικός Φορέας της Ελλάδας, ο ΕΔΟΕΑΠ, ΠΡΟΤΥΠΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ, απειλείται με κατάρρευση εξαιτίας και του περιβόητου PSI, αλλά και των απαράδεκτων, πολιτικών μεθοδεύσεων στο πλαίσιο του βάναυσου Μνημονίου.
Ενδεικτικός της βαναυσότητας είναι ο τρόπος που συνετελέσθη η εγκληματική πράξη:
Στις 9 Μαρτίου 2012 το σύνολο των καταθέσεών μας, που είχε ενταχθεί στο Κοινό Ασφαλιστικό Κεφάλαιο, ανερχόταν στα 115.312. 441,47 ευρώ.
Στις 12 Μαρτίου το "κούρεμα" μείωσε το ποσό αυτό και η ονομαστική του αξία διαμορφώθηκε στα 59.097.624,42 ευρώ.
Τώρα, χωρίς καμία περαιτέρω εξήγηση, μας ενημερώνουν ότι στις 7 Ιουνίου το υπόλοιπό μας στην ΤτΕ ανέρχεται σε μόλις 5.618.934,25 ευρώ (!), όταν οι ετήσιες ανάγκες του ΕΔΟΕΑΠ για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και επικούρηση ανέρχονται σε περίπου 60.000.000 ευρώ!
Οι αριθμοί μιλούν μόνοι τους και η ψυχρή λογική τους καταδεικνύει πως όχι απλά είμαστε στο «κόκκινο», αλλά μέσα στη "μαύρη τρύπα" του χάους και του χρέους που δημιούργησαν άλλοι! Με πρωτοφανή και απαξιωτικό τρόπο και με την ψυχρότητα «οικονομικού δολοφόνου», η Τράπεζα της Ελλάδος μέσω fax (!) στις 7 Ιουνίου 2012, επιχειρεί να ολοκληρώσει την αυθαίρετη, παράνομη και αντισυνταγματική δήμευση των αποθεματικών μας, τα οποία υποχρεωτικά βάσει νόμου καταθέταμε στη συγκεκριμένη τράπεζα.
Προειδοποιούμε τους πάντες ότι η λεηλασία που μεθοδεύουν δεν θα περάσει!
Ο ΕΔΟΕΑΠ είναι και θα παραμείνει όρθιος! Όλες οι Ομοσπονδίες, όλες οι Ενώσεις, όλοι μαζί οι άνθρωποι της Ενημέρωσης, θα δώσουμε μέχρι τέλους αγώνα για την επιστροφή των χρημάτων ΜΑΣ. Θα απαιτήσουμε αυτό που οι πολιτικοί ταγοί της χώρας αγνοούν προκλητικά: Την τήρηση των νόμων!
Είπαμε ΟΧΙ στο ληστρικό "κούρεμα".
Προσφύγαμε, ήδη, στην Ελληνική Δικαιοσύνη.
Θα προσφύγουμε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και στο Διεθνές Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Δεν πρόκειται να αφήσουμε αναξιοποίητη καμία νόμιμη, αγωνιστική και ηθική οδό και κινητοποίηση, εντός και εκτός των συνόρων. Σ' αυτό τον αγώνα, προσβλέπουμε και στη δική σας βοήθεια, που για μας είναι η σημαντικότερη όλων. Γιατί αυτή δεν είναι μάχη χαρακωμάτων. Είναι πόλεμος επιβίωσης! Ένας πόλεμος που δεν κηρύξαμε, αλλά οφείλουμε να δώσουμε αμυνόμενοι στις επάλξεις με την πλειοψηφία των συμπολιτών μας, αφού, θύματα κι αυτοί των «σωτήρων», είδαν τον περασμένο Μάρτιο να "κουρεύονται" οι κόποι της ζωής τους για να σωθούν οι τράπεζες και οι πιστωτές των κυβερνήσεων της Μεταπολίτευσης!
Κατά τη διάρκεια έκτακτης συνεδρίασής του,
το ΔΣ του ΕΔΟΕΑΠ εξουσιοδότησε με ομόφωνη απόφασή του
την πρόεδρο του Οργανισμού, κα Ελένη Σπανοπούλου:
• να επιστρέψει ως απαράδεκτο το «ενημερωτικό» σημείωμα της ΤτΕ.
• να υπογράψει επιστολή διαμαρτυρίας προς τον κο Γ.Προβόπουλο.
• να υπογράψει εξώδικη διαμαρτυρία, στην οποία αντικρούεται ο ισχυρισμός για το ύψος του υπολοίπου του λογαριασμού μας, 5.618.934,25 ευρώ στην ΤτΕ .
• να συγκαλέσει επειγόντως σύσκεψη των προέδρων όλων των Ενώσεων και Ομοσπονδιών μας.
• να υπογράψει επιστολή γνωστοποίησης του προβλήματος προς τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων.
• να αποστείλει κάλεσμα εγρήγορσης στο θέμα και στους 90 υποψήφιους βουλευτές δημοσιογράφους - μέλη μας.
• να εκδώσει την ανακοίνωση αυτή προς όλα τα μέλη και τους ασφαλισμένους του ΕΔΟΕΑΠ και, τέλος, ως άμεσο αντίμετρο
• ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙ ΕΦΕΞΗΣ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΑΠΟ ΤΑ ΕΣΟΔΑ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, η οποία αντί για θεματοφύλακας των κόπων των εργαζομένων έγινε αμείλικτος διώκτης και
εξολοθρευτής τους.
Συνάδελφοι,
Έχουμε υποχρέωση απέναντι σε όλους εσάς, στο νόμιμο και ηθικό καθήκον μας, στις οικογένειές μας, στη νέα γενιά, στους γέροντες, τους αρρώστους και τους ανέργους μας να παλέψουμε! Και θα το κάνουμε με όλους σας δίπλα μας!
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΣΤΕΛΝΟΥΜΕ ΜΗΝΥΜΑ σαφές και ξεκάθαρο προς όλους, εχθρούς και φίλους: Υπερασπιζόμαστε το ιερό δικαίωμα στην Κοινωνική Ασφάλιση και την Αξιοπρέπεια, στη ΖΩΗ και τη ΔΟΥΛΕΙΑ μας."

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Και για να μην ξεχνιόμαστε... Την έβδομη και τελευταία θέση αντιπροέδρου της Βουλής δικαιούται να καταλάβει, ως πέμπτο κόμμα της νέας Βουλής, η Χρυσή Αυγή. Κάποιες πληροφορίες φέρουν τον επικεφαλής του κόμματος Ν. Μιχαλολιάκο να προτείνει για τη θέση αυτή ή τον εκπρόσωπο του κόμματος (και γνωστό από την επίθεσή του, σε ζωντανή μετάδοση, στη Λιάνα Κανέλλη και τη Ρένα Δούρου) Ηλία Κασιδιάρη ή τον (επίσης γνωστό για το... μνημειώδες παράγγελμα) Γιώργο Γερμενή (αλλιώς «Καιάδα»)! Ωστόσο, η εκλογή του προέδρου της Βουλής και των επτά αντιπροέδρων (τρεις από το πρώτο κόμμα και από ένας από το δεύτερο, το τρίτο, το τέταρτο και το πέμπτο) περνάει μέσα από τη διαδικασία της μυστικής ψηφοφορίας. Για να εκλεγούν λοιπόν ο πρόεδρος και οι αντιπρόεδροι, σύμφωνα με το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής, θα πρέπει να υπάρξει απόλυτη πλειοψηφία επί των παρόντων, οι οποίοι δεν μπορεί να είναι λιγότεροι από το 1/4 του Σώματος, δηλαδή λιγότεροι από 75 βουλευτές. Συνεπώς, για να λάβει θέση βουλευτής της Χρυσής Αυγής στο προεδρείο της επόμενης Βουλής θα πρέπει να συγκεντρώσει το λιγότερο 38 θετικές ψήφους, αν είναι μόνο 75 βουλευτές παρόντες... Βέβαια, όπως είναι γνωστό, η Χρυσή Αυγή εξέλεξε την περασμένη Κυριακή 18 βουλευτές και, όπως εκτιμάται, δεν πρόκειται στη μυστική ψηφοφορία να εξασφαλιστούν τα απαιτούμενα «ναι». Οπότε, σε αυτή την περίπτωση, το πιθανότερο είναι η συγκεκριμένη θέση του έβδομου αντιπροέδρου να παραμείνει κενή...

Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΔΗΜΑΡ προ των πυλών.../ Το κόμμα της μίας ψήφου

Και να λοιπόν που το χθεσινό μας ρεπορτάζ (δείτε εδώ λεπτομέρειες) δείχνει να επιβεβαιώνεται. Όπως αναφέρει ανακοίνωση από το γραφείο τύπου της ΔΗΜΑΡ "η Κεντρική Επιτροπή αποφάσισε ότι τυχόν κυβέρνηση συνεργασίας πρέπει να εξασφαλίζει προγραμματική συμφωνία και να απαρτίζεται από φερέγγυα πρόσωπα". Δεδομένου ότι η πρόταση για προγραμματική συμφωνία 7 σημείων του κυρίου Κουβέλη είναι αρκετά γενικόλογη ώστε να γίνει αποδεκτή και να αποτελέσει τη βάση για μακρόχρονη κυβέρνηση (περιλαμβάνοντας κάθαρση του πολιτικού συστήματος, σταδιακή αποδέσμευση στο μνημόνιο, παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, αγροτική ανάπτυξη της υπαίθρου, μεταναστευτική πολιτική, υπεράσπιση και διεύρυνση του κοινωνικού κράτους, εξωτερική πολιτική), δε νομίζουμε ότι θα αποτελέσει πρόβλημα ο γρήγορος σχηματισμός κυβέρνησης.

Γιατί τα θεωρούμε γενικόλογα; Ο λόγος είναι απλός. Η κάθαρση του πολιτικού συστήματος στην πραγματικότητα δεν μπορεί να γίνει με υπουργούς της κυβέρνησης ή βουλευτές στελέχη που είχαν πάρε-δώσε με την Ζίμενς, την Ακρόπολις Χρηματιστηριακή ή που εμπλέχθηκαν σε περίεργες συμφωνίες ώστε να προωθήσουν συγκεκριμένες αποκρατικοποιήσεις. Όμως μπορεί κάποιος να θεωρήσει αρκετή την τιμωρία δύο-τριών πρώην πολιτικών τύπου Τσοχατζόπουλου. Η "σταδιακή" αποδέσμευση από το Μνημόνιο, μπορεί να είναι γίνει αφού ψηφιστούν όλα τα μέτρα που μας ζητούν και ιδιωτικοποιηθεί κάθε λιμάνι, παραλία και κερδοφόρα ΔΕΚΟ και αφού πάει η σύνταξη στα 300 ευρώ. Η "παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας" μπορεί να γίνει με τη δημιουργία 10000 εργασίας των 350 ευρώ - η ανεργία θα έχει μειωθεί και θα είναι όλοι ευχαριστημένοι (ή όχι;). H εξωτερική πολιτική μπορεί να σημαίνει άμεσο κλείσιμο θεμάτων όπως το Σκοπιανό ή ο καθορισμός της υφαλοκρηπίδας - με τις "απαραίτητες" παραχωρήσεις πάντα κ.ο.κ.

Η βάση βέβαια θα είναι τα 18 σημεία της ΝΔ (διαβάστε τα εδώ), πράγμα λογικό και αναμενόμενο - το πρώτο κόμμα καθορίζει πολιτικές, έστω και αν είναι μειοψηφία στο λαό. Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να διαφοροποιηθεί απ' αυτήν την πολιτική δεδομένου ότι: α) αυτό έφερε την Ελλάδα στο Μνημόνιο, β) αυτό υπερασπίστηκε σθεναρά τις πολιτικές του, γ) χρησιμοποιώντας αυτή την γραμμή πορεύτηκε στις εκλογές και σ' αυτή στήριξε (μέσω του συστήματος το οποίο υπηρετεί) την ύπαρξή του. Τώρα το αν "κάποια πολιτικά στελέχη" αντιδρούν στον ερχομό του κυρίου Σαμαρά στην πρωθυπουργία μικρή σημασία έχει. Να παραιτηθούν αποκλείεται ενώ το ίδιο αποκλείεται και ν' αντιδράσουν δημοσίως. Επομένως το θέμα πρέπει να κλείσει και μάλιστα άμεσα και ο κύριος Σαμαράς να επιλέξει τα πρόσωπα που θεωρεί καταλληλότερα (μοιράζοντας βέβαια και κάποια υπουργεία στους (συν)εταίρους του).  

Οι απορίες πάντως που έχουμε είναι οι εξής: α) Στις 7 Μάη δε σχηματίστηκε κυβέρνηση από την πρώτη ΝΔ, το τρίτο ΠΑΣΟΚ και την πέμπτη ΔΗΜΑΡ διότι δεν συμμετείχε ο δεύτερος ΣΥΡΙΖΑ. Στις 18 Ιούνη θα σχηματιστεί κυβέρνηση από την πρώτη ΝΔ, το τρίτο ΠΑΣΟΚ και την έκτη ΔΗΜΑΡ, χωρίς τη συμμετοχή του δεύτερου ΣΥΡΙΖΑ. Ποιος ο λόγος; Τυχοδιωκτισμός από πλευράς της εγχώριας τρόικας (παίζοντας με τον πόνο όλων μας) ή προσπάθεια εξόντωσης του 2ου στο ενδιάμεσο;
β) Στη δημοκρατία υπάρχει κυβέρνηση, αλλά υπάρχει και αντιπολίτευση, της οποίας μάλιστα ο ρόλος είναι θεσμικός. Γιατί κάτι τέτοιο δε δικαιούται να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και στην περίπτωσή του επιβάλλεται "συμπόρευση" ή "ανοχή"; Μήπως γιατί μια αριστερή αντιπολίτευση (που όπως σωστά τέθηκε σήμερα σε διάφορα πάνελ μπορεί να είναι και "ευλογία" για μια Μνημονιακή κυβέρνηση ως προς τις διαπραγματεύσεις που ίσως θελήσει να κάνει) δεν είναι διαχειρήσιμη και δεν μπορεί να λειτουργήσει ως μπαλαντέρ στα σχέδια ορισμένων; Απορία δε μας προκαλεί το γεγονός ότι την "ήπια" αντιπολίτευση ζητούν οι πολιτικοί επίγονοι του Ανδρέα Παπανδρέου ο οποίος ξεκινούσε να ζητάει εκλογές το ίδιο βράδυ των εκλογών και δεν άφηνε φύλλο να πέσει κάτω χωρίς να κατηγορήσει την κυβέρνηση γι' αναλγησία...
γ) Γιατί κάποιοι δικαιούνται να κάνουν πολιτικές "τούμπες" (παρεπιπτόντως θυμηθείτε εδώ τις χαρακτηριστικότερες της πρόσφατης κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ) για τις οποίες επικροτούνται και κάποιοι "κάνουν λάθος" να εμμένουν στις θέσεις τους; Πριν τις εκλογές, δήλωνε αντιμνημονιακός ο κύριος Κουβέλης και επαναδιαπραγμάτευση ο κύριος Σαμαράς. Μετά τις εκλογές, μνημονιακός ο πρώτος, ενώ ο δεύτερος "σφυρίζει αδιάφορα" επί του θέματος. Κανείς δε μιλάει - αντιθέτως ο ΣΥΡΙΖΑ χτυπιέται αλύπητα ως "ανεύθυνος" επειδή εμμένει στην καταγγελία του Μνημονίου ως μόνη διέξοδο..

Συνοπτικά πάντως η πρόφατη εκλογική αναμέτρηση είχε τρία καλά: α) γλυτώσαμε από τον κ.Ιλχάν που προκειμένου ν' αποκτήσει το Τούρκικο Προξενείο επιπλέον βουλευτή Ροδόπης στην ελληνική Βουλή, άλλαξε 3 κόμματα σε 5 μήνες, β) κάποιοι εκφραστές του Μνημονίου πήγαν οριστικάν (ελπίζουμε) σπίτι τους (βλ. Παπακωνσταντίνου) γ) το πραγματικό πρόσωπο ορισμένων πολιτικών και κομμάτων φάνηκε, όπως αποδείχτηκε καθαρά ότι μια θέση στην κυβέρνηση μπορεί να γιατρέψει κάθε πόνο και ν' αλλάξει κάθε γνώμη και δ) (χιουμοριστικά) για μια φορά χάρηκαν με μας οι φίλοι μας οι Γερμανοί, αφού ψηφίσαμε αυτούς που θέλαμε. Τέτοια χαρά, από την συνθηκολόγηση Τσολάκογλου στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, είχαμε να τους δώσουμε...

Και για να μην ξεχνίομαστε... Αγρότης, εργάτης, ερευνητής, εφευρέτης και Πρόεδρος κόμματος. Ο λόγος για τον 83χρονο Μιλτιάδη Τσαλαζίδη από τα Σίδερα Κοζάνης, που ίδρυσε κόμμα, κατέβηκε στις εκλογές και έλαβε μόλις μία ψήφο. Προφανώς του εαυτού του. Το κόμμα του έχει ως στόχο τη συναίνεση για την εξεύρεση πολιτικής λύσης σταθερότητας, όπως ο ίδιος λέει. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως έχει το ίδιο το όνομα - σιδηρόδρομος του κόμματος, με το οποίο βάζει άνετα υποψηφιότητα για τα ρεκόρ Γκίνες.2004 συνέπραξε με το ΔΗΚΚΙ. Στη συνέχεια κατέβηκε στις εκλογές του 2009 με το δικό του κόμμα και φέτος συμμετείχε στην εκλογική διαδικασία για 9η φορά.30,000 στρεμμάτων στα Γρεβενά, στη θέση Μουσταφά, την οποία υπόσχεται να μοιράσει στο λαό. Μαθηματικά πως μεταφράζεται κάτι τέτοιο; Περίπου 2,73 τετραγωνικά μέτρα αντιστοιχούν σε κάθε Έλληνα πολίτη.1.400 ψήφους. Παρόλα αυτά, στις εκλογές της 17ης Ιουνίου, το τελικό αποτέλεσμα της κάλπης του έδωσε μόλις μία ψήφο. Μείωσε δηλαδή το ποσοστό του κατά περίπου 12.889.332, 32%, (με πρόχειρους υπολογισμούς που ανάγονται στη σφαίρα του χιούμορ και της φαντασίας)...
Και για του λόγου το αληθές: "Ανεξάρτητη Ανανεωτική Αριστερά, Ανανεωτική Δεξιά, Ανανεωτικό ΠΑΣΟΚ, Ανανεωτική ΝΔ, Όχι στον πόλεμο, Κόμμα Επιχείρηση Χαρίζω Οικόπεδα, Χαρίζω Χρέη, Σώζω Ζωές, Παναγροτικό Εργατικό Κίνημα Ελλάδος", η πλήρης ονομασία.
Ούτε μια, ούτε δύο, ούτε τρεις φορές δεν έχει "κατέβει" ο μεμονωμένος "ηγέτης" στις εκλογές. Αντιθέτως, η μέχρι τώρα εμπειρία του, τον ανακηρύσσει επαγγελματία "μικρό" της πολιτικής.
Υπήρξε υποψήφιος βουλευτής με τη ΔΗΑΝΑ του κ. Στεφανόπουλου, στη συνέχεια συνεργάστηκε με την Ένωση Κεντρώων του Βασίλη Λεβέντη και το
Στις περασμένες εκλογές κατέβηκε πρώτη φορά με δικό του κόμμα, το "Χαρίζω Οικόπεδα, Χαρίζω Χρέη, Παναγροτικό Κίνημα Ελλάδας". Μάλιστα, η φράση "χαρίζω οικόπεδα", αποτελεί βασική θέση και εξαγγελία του κ. Τσαλαζίδη, ο οποίος έχει δηλώσει πως είναι ιδιοκτήτης μιας έκτασης
Στις προηγούμενες εκλογές, ο αρχηγός του "ΑΑΑΑΔΑΠΑΣΟΚΑΝΔΟΣΠΚΕΧΟΧΧΣΖΠΑΕΚΕ", κατάφερε να συγκεντρώσει στη Β’ Αθηνών ως μεμονωμένος υποψήφιος περίπου

Εκλογές 2012: Νίκη ΝΔ και αποχής... Αποτελέσματα, η επόμενη μέρα και τα προσεχή μέτρα / Προσπάθεια νοθείας σε εκλογικό κέντρο της Λαμίας

Και να λοιπόν που τελικά η μεγάλη ανατροπή δεν έγινε στις εκλογές του Ιουνίου. Η σύμπραξη ΝΔ-ΔΗΣΥ-ακροδεξιών του ΛΑΟΣ κατάφερε να κερδίσει τις εκλογές με 3% διαφορά περίπου, αφού η περιφέρεια (εξαιρουμένων κατά βάση της Κρήτης, της Μαγνησίας, της Αχαϊας και των νησιών του Ιουνίου) ΄και η Α' Αθηνών της έδωσαν τη νίκη (λεπτομέρειες για την κατανομή εδρών εδώ). Το ποσοστό βέβαια υπό άλλες συνθήκες θα έπρεπε να προκαλέσει μελαγχολία στους οπαδούς αφού ήταν μικρότερο του 30%. Ο εκλογικός όμως νόμος (με το δώρο των 50 εδρών) της δίνει σαφές προβάδισμα και την 1η εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Παρότι δηλώσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ δηλώνουν ότι κυβέρνηση θα πρέπει να υπάρξει μόνο με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ, θεωρείται ότι η γραμμή Βενιζέλου για συμμετοχή θα επικρατήσει, δεδομένου ότι τόσο εκείνος όσο και η ΝΔ θέλουν να παραμείνουν κυρίαρχοι στο πολιτικό παιχνίδι στην χώρα μας. Μπορεί η κυρία Διαμαντοπούλου και κάποια άλλα έμπειρα στελέχη να κατανοούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μείνει αλώβητος και θα επιβιώσει πολιτικά αν ΔΕΝ συμμετάσχει σε κυβέρνηση (σε αντίθεση με όσους μπουν είτε θέλοντας είτε όχι) αλλά ο ρόλος που έχουν στον καθορισμό στρατηγικής θα είναι αμελητέος. Οι αποφάσεις έχουν ληφθεί ήδη - και αυτό θα συμβεί παρά τις όποιες "περί αντιθέτου" δηλώσεις. Βέβαια μέχρι να σχηματιστεί κυβέρνηση θα υπάρξει μια προσπάθεια αποδόμησης των σχηματισμών εκείνων που δε θα συμμετάσχουν στην κυβέρνηση (και κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ) αφού θα παρουσιαστούν ως "ανεύθυνοι" μπροστά στους "εθελοντές-κυβερνήτες" της χώρας. Εμείς θα είμαστε κοντά σας για λίγες μέρες ακόμα και θα τα λέμε επ' αυτού.

Η πρώτη πάντως αρνητική εξέλιξη είναι η μη αναφορά του κυρίου Σαμαρά σε "διαπραγμάτευση", "επαναδιαπραγμάτευση" ή έστω και "τροποποίηση" των Μνημονίων και η εμμονή του στη φράση "η χώρα θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της και την υπογραφή της". Το τι σημαίνει αυτό πρακτικά το εξετάζουμε παρακάτω στην ανάρτησή μας.

Πάντως η γνώμη μας είναι ότι πραγματικός νικητής των εκλογών (πέραν της Χ.Α. η οποία επιβίωσε πολιτικά και παρά τα απαράδεκτα περιστατικά, δείχνοντας πλέον καθαρά το τεράστιο πρόβλημα παιδείας και αντίληψης που διακατέχει μία σημαντική μερίδα του ελληνικού λαού) είναι η αποχή. Ένα 38% του εκλογικού σώματος αποφάσισε ν' απέχει από την εκλογική διαδικασία, λειτουργώντας ως γνήσιοι Νεοέλληνες και αφήνοντας για πολλοστή φορά κάποιους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Είναι βέβαια εκ των ουκ άνευ, ότι αυτό το ποσοστό των συμπολιτών μας δε δικαιούνται ούτε να γκρινιάζουν, ούτε να είναι στεναχωρημένοι για τη σημερινή κατάσταση στην χώρα μας. Αφήνοντας στην άκρη αυτούς που έχουν ξενιτευτεί ή αυτούς που λόγω ασθένειας ή δουλειάς σε άλλες περιφέρειες αδυνατούσαν να ψηφίσουν, μας μένει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό που συνειδητά απείχε. Αποχή βέβαια σημαίνει ψήφος στο πρώτο κόμμα και συνενοχή στα όσα θα επακολουθήσουν. Επομένως ούτε "καταδίκη" αποτελεί, ούτε "απέχθεια" στο πολιτικό σύστημα. Η πιο "συστεμική" πολιτική κίνηση είναι να μην ψηφίζει κανείς στις εκλογές, πράγμα που αποτέλεσε συνειδητή επιλογή για πολλούς. Αυτό σημαίνει πολλά και κυρίως δείχνει τη τάση στρουθοκαμηλισμού που διακατέχει μερίδα του πληθυσμού. Και εννοείται ότι κανείς θα υποχρεωθεί να λάβει την ευθύνη της πολιτικής του πράξης είτε ψήφισε, είτε όχι.

Αυτό που θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο είναι ότι στους επόμενους μήνες σταδιακά θα έχουμε τα εξής:
α) Εντατικοποίηση των ιδιωτικοποίησεων με σημεία αιχμής τις κερδοφόρες ΔΕΚΟ και τις υποδομές της χώρας. Ενδιαφέρον θα έχει που θα βρεθούν τα επόμενα χρόνια τα χρήματα για να καλύψουν την τρύπα που θα έχει δημιουργηθεί από το κενό που θ' αφήσουν αυτές (βλ. Κρατικά Λαχεία, ΕΛΠΕ, ΔΕΗ, ΟΠΑΠ κ.λπ) από τα μερίσματά τους.
β) Επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων. Πιθανότατες εξελίξεις η απελευθέρωση του ωραρίου, η μείωση των αποζημιώσεων απόλυσης, η σταδιακή κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων και η καθιέρωση της μερικής απασχόλησης ως κυρίαρχης μορφής εργασίας. Ο κύριος Σαμαράς εξάλλου ήταν ξεκάθαρος: "όταν έχεις ανεργία, τι να τα κάνεις τα εργασιακά δικαιώματα;"
γ) Μείωση των δημοσίων υπαλλήλων σε όλους τους τομείς, συμπεριλαμβανομένης της παιδείας, της υγείας, των σωμάτων ασφαλείας και των υπηρεσίων αιχμής (εφορίες, πολεοδομίες). Αυτό δε θα δημιουργήσει πρόβλημα αφού ο σταδιακός στόχος είναι η ιδιωτικοποίηση όλων αυτών των τομέων ή η σταδιακή αυτονόμησή τους με τη μορφή παραχώρησης τους στην τοπική και περιφερειακή αυτοδιοίκηση και την άμεση συμμετοχή στα έξοδα από τους πολίτες (πέραν της φορολόγησης μας βεβαίως).
δ) Περαιτέρω αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης με μείωση των συντάξεων και του εφάπαξ σε ορίζοντα τριετίας.
ε) Απευθείας παραχώρηση δικαιωμάτων του ορυκτού και φυσικού πλούτου για την αποπληρωμή του χρέους.
στ) Δημιουργία ειδικών ζωνών εργασίας στις οποίες δε θα ισχύουν οι ΣΣΕ και η υποχρέωση ασφάλισης από τον εργοδότη.

Καλή δύναμη σε όλους μας δηλαδή...

Και για να μην ξεχνιόμαστε... Εκλογική αντιπρόσωπος της ΝΔ, στο 128ο εκλογικό τμήμα στη Λαμία, στην περιοχή Γαλανέικων, πιάστηκε στα πράσα αλλάζοντας ψηφοδέλτια των άλλων κομμάτων με ψηφοδέλτια της ΝΔ που είχε στην τσέπη της. Η ίδια φέρεται να παραδέχτηκε τις συγκεκριμένες κινήσεις. Είναι προφανές ότι η πράξη της δεν τιμάει ούτε την ίδια, ούτε το κόμμα της και το μόνο σίγουρο είναι ότι δε προσέφερε καμία ουσιαστική υπηρεσία στην ΝΔ...

Εκλογικές γελοιογραφίες των ημερών.../ Λεφτά υπάρχουν...Για κρατική διαφήμιση του Ταμείο Αποκρατικοποίησεων...

Με τις ευχές μας για καλή ψήφο, σας παρουσιάζουμε μια ανθολογία από τις καλύτερες, προεκλογικές γελοιογραφίες των ημερών μας. Και μην ξεχνάτε - σήμερα αποφασίζουμε για το αύριο όλων μας!

 

 

Και για να μην ξεχνιόμαστε...Τις τελευταίες ημέρες μπορεί να πληθαίνουν οι δηλώσεις για τα ταμειακά αποθέματα και να ζητεί ο υπηρεσιακός υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Ζαννιάς να μη χαλαρώσει ο κρατικός μηχανισμός αλλά η μία αστοχία διαδέχεται την άλλη. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του ΤΑΙΠΕΔ που ανέλαβε να ξεπουλήσει τα φιλέτα του Δημοσίου -όπως λένε όλοι στην αγορά- αλλά το μόνο που κάνει είναι να ξοδεύει χρήματα! Αφορμή αποτελεί η πρόσφατη δήλωση που έκανε ο διευθύνων σύμβουλος του ταμείου κ. Κ. Μητρόπουλος στο ειδησεογραφικό δίκτυο "Dow Jones Newswires" λέγοντας ότι το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων θα αποκλίνει από τους αρχικούς στόχους του και δεν είναι εφικτή η άντληση 3 δισ. ευρώ το 2012. Πρόσφατο είναι μάλιστα και το επικοινωνιακό ολίσθημα που αποδόθηκε στην ηλεκτρονική έκδοση της τουρκικής εφημερίδας «Χουριέτ», ύστερα από δήλωση εκπροσώπου του ΤΑΙΠΕΔ ότι πωλείται το 1/3 της ελληνικής γης!

Τα περιστατικά αυτά έρχονται να προστεθούν στον έντονο προβληματισμό που διατυπώνονται από υπηρεσιακά στελέχη γιατί δεν απέδωσε καρπούς η επικοινωνιακή στρατηγική του ΤΑΙΠΕΔ την οποία είχε αναλάβει η εταιρεία V+O. Το συγκεκριμένο συμβόλαιο, σύμφωνα και με δημοσιεύματα των εφημερίδων, περιλάμβανε έργο ύψους 150 χιλιάδων ευρώ για χρονικό διάστημα μόλις δύο μηνών!
Εκτός από τη διαδικασία που ακολουθήθηκε από το ΤΑΙΠΕΔ για την ανάθεση του έργου στην V+O, πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες αναρωτιούνται τι έγιναν τα μεγαλεπίβολα σχέδια περί αποκρατικοποιήσεων και προσέλκυσης επενδύσεων και αν τα λεφτά που δόθηκαν αποσβέστηκαν.
Απορίες διατυπώνονται όχι μόνο για το ΤΑΙΠΕΔ αλλά και για την "V+O", την εταιρεία που ανήκει στον κ. Θωμά Βαρβιτσιώτη (γιου του πρώην υπουργού και αποκαλούμενου «βαρώνου» της Ν.Δ. κ. Γιάννη Βαρβιτσιώτη και αδελφού του Μιλτιάδη, ο οποίος είναι προβεβλημένο στέλεχος της συντηρητικής παράταξης) και τον κ. Γιάννη Ολύμπιο (πρώην στέλεχος της NetMed). Να σημειωθεί επίσης ότι η εταιρεία έχει συνάψει συμβόλαιο επικοινωνίας της "V+O" με την Εταιρεία Υδρεύσεως και Αποχετεύσεως Πρωτευούσης. Η ΕΥΔΑΠ -που υποτίθεται πως πρέπει να ασχολείται με την παροχή ποιοτικού νερού στο δίκτυό της και να εξασφαλίζει τη λειτουργία του αποχετευτικού συστήματος- έχει εν μέσω οικονομικής κρίσης την ανάγκη συμβούλου επικοινωνίας! Σε καλή μεριά δηλαδή...

(και για το κλείσιμο ένα τραγούδι αλληγορικό αφιερωμένο σε όλους σας)