Μεταναστευτικό: Η υποκρισία της Ευρώπης και η ώρα των αποφάσεων για την Ελλάδα

Η φωτιά στην Μόρια ήρθε να προσθέσει ένα ακόμα πρόβλημα που χρήζει άμεσης λύσης, στα τόσα που έχει η χώρα μας τον τελευταίο καιρό..

Βέβαια για όσους μένουν στο νησί ή ενημερώνονται από ΜΜΕ του νησιού (και δεν υπόκεινται στο φίλτρο από το οποίο περνάνε οι ειδήσεις των μεγάλων ΜΜΕ της χώρας) θα γνωρίζουν ότι η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο εδώ και καιρό. Οι μετανάστες μένουν σε άθλιες συνθήκες - στοιβαγμένοι με τρόπο που προσβάλλει την ανθρωπότητα, στην περιοχή των καταυλισμών δεν έχει μείνει δέντρο όρθιο, οι κλοπές είναι φαινόμενο καθημερινό, ενώ η εκμετάλλευση των προσφύγων από πρόσφυγες έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας. Για τίποτα από τα παραπάνω κανείς δεν κάνει ή δεν μπορεί να κάνει τίποτα.

Είναι επίσης πλέον γεγονός ότι οι περισσότεροι κάτοικοι του καταυλισμού είναι οικονομικοί μετανάστες και δεν πρόκειται να πάρουν εύκολα άσυλο και τα (όποια) οφέλη που δίνει το καθεστώς του πρόσφυγα.

Από την άλλη οι κάτοικοι του νησιού είναι χωρισμένοι στα δύο. Από την μία είναι εκείνοι που πουλάνε τις περιουσίες τους όσο-όσο για να επεκταθούν ή να δημιουργηθούν οι δομές "φιλοξενίας" και από την άλλοι είναι εκείνοι που βλέπουν την αθλιότητα και την κεντρική αδιαφορία και αντιδρούν με όποιο τρόπο (σωστό ή λανθασμένο - συνήθως το δεύτερο) μπορούν να σκεφτούν. Επικρατούν δηλαδή συνθήκες "Άγριας Δύσης", από την οποία ο νόμος και η τάξη απουσιάζουν.

Ο ανθρωπισμός και η προσφορά στο συνάνθρωπό συνολικά έχει πάει εδώ και καιρό περίπατο.

Οι εποχές που οι κάτοικοι του νησιού ήταν δικαιολογημένα υποψήφιοι για Νόμπελ Ειρήνης (το οποίο βέβαια δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να πάρουν όπως είχαμε γράψει την περίοδο εκείνη) έχουν παρέλθει προ-πολλού. Αυτό που δεν έχει αλλάξει είναι η διάθεση της Ε.Ε. να κάνει μόνιμη "αποθήκη ψυχών" την χώρα μας (χωρίς φυσικά να ρωτήσει τους ιθαγενείς κατοίκους της), τα διάφορα "παιχνίδια" που παίζουν πολλές ΜΚΟ στη Λέσβο και στα υπόλοιπα νησιά της περιοχής και οι συνεχείς μεταναστευτικές ροές.

Σ' αυτό το σκηνικό ήρθε να προστεθεί και το σκηνικό της καταστροφής του καταυλισμού.

Οι ενδείξεις για τη φωτιά κλίνουν προς τη θεωρία του οργανωμένου σχεδίου. Το αν από πίσω είναι η Τουρκία (που ελέγχει τις ροές και αριθμό μεταναστών στον καταυλισμό), συλλογικότητες ή ΜΚΟ (για να πιέσουν προς την παροχή ασύλου ή μεταφορά στην κυρίως Ελλάδα όπου η "εξαφάνιση" είναι πιο εύκολη υπόθεση) ή εθνοτικές ομάδες μεταναστών έχει πραγματικά μικρή σημασία. Είναι παράλληλα γεγονός ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα αλλά και ούτε η διάθεση εξιχνίαση των αιτίων και η εύρεση των πρωταίτιων: ας μη γελιόμαστε - αν η κυβέρνηση είχε διάθεση ή δυνατότητα να βρει τους υπαίτιους θα είχε εμποδίσει και την καταστροφή. Και ας ζητάει ο Άδωνις Γεωργιάδης - μιλώντας εκ του ασφαλούς - απέλαση για όσους συμμετείχαν στην πρόκληση της φωτιάς.

Το γιατί υπάρχει η Μόρια, ως ιδέα και εφαρμογή έχει την εξήγησή του: Το μήνυμα που θέλει να εκπέμπψει η Ευρώπη σε όσους ετοιμάζονται να κάνουν το ταξίδι είναι ότι σε αντίθετα με όσα τους λένε οι διακινητές, η Ευρώπη δεν τους θέλει, δε θα τους δώσει εύκολα άσυλο ή άδεια εργασίας και για όσο καιρό περιμένουν να βγει η απόφαση γι' αυτό οι συνθήκες διαβίωσης θα είναι άθλιες.

Αλλά όμως, όπως γράψαμε και στον τίτλο του άρθρου, η φωτιά έφερε μαζί με την καταστροφή και την ώρα των μεγάλων αποφάσεων.

Μόριες δεν μπορούν να υπάρχουν και η κυβέρνηση θα πρέπει να πάρει θέση και να πράξει: είτε θα πάει με αυτό που ζητάει η μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων της χώρας που ζητούν πραγματικό έλεγχο στις ροές (δηλ. περιπολίες αποτροπής και όχι περισυλλογής, φράχτες, κλειστές ελεγχόμενες δομές με ταχεία διαικπεραίωση των αιτήσεων ασύλου και ταυτόχρονες μαζικές απελάσεις) είτε θα πάει με αυτό που επιτάσει η λογική της ανοιχτής κοινωνίας (δηλ. ανοιχτές δομές, προγράμματα ενσωμάτωσης). Σε κάθε περίπτωση βέβαια πρέπει να προκληθεί παράλληλη πίεση προς την Ε.Ε. ώστε να κρατήσει τα χρήματα της και να μοιράσει τους πρόσφυγες με το τρόπο που αναλογεί σε κάθε χώρα. Και στα δύο ενδεχόμενα θα πρέπει να υπάρχει κάτι που δεν έγινε στο πρόσφατο παρελθόν - δηλαδή η ειλικρίνεια απέναντι στους Έλληνες με εξήγηση του γιατί λήφθηκε η όποια απόφαση, καθώς και παρουσίαση για το όποιο πλάνο υπάρχει για το μέλλον.Το τελευταίο κρίνεται απαραίτητο, γιατί η ενσωμάτωση ανθρώπων από διαφορετικούς πολιτισμούς στις δυτικές κοινωνίες δεν πέτυχε πραγματικά πουθενά πλην της περίπτωσης των ΗΠΑ και της Αυστραλίας- και αυτό ισχύει ακόμα και για τις χώρες εκείνες που παρέδωσαν πλήρως το παρελθόν τους στην πολυπολιτισμικότητα. 

Διαφορετικά θα συνεχίσουμε να έχουμε από την μία ανθρώπους χαρακτηρισμένους ως "πρόσφυγες" να κοιμούνται στο δρόμο και στις πλατείες και να γίνονται θύματα επιηδείων, και από την άλλη φωνές διαμαρτυρίας για το "ότι βρίσκουν λεφτά για τους μετανάστες αλλά όχι για το μισό εκατομμύριο Έλληνες που έφυγαν από την Ελλάδα την περίοδο της κρίσης". 

Η ώρα της κρίσης και των αποφάσεων ήρθε και δεν υπάρχει δρόμος διαφυγής...