"Νέα μέτρα" μετά τα "νέα μέτρα" για τον κορωναϊό - τι να περιμένουμε, τι πρέπει να σκεφτόμαστε...

 Τον τελευταίο καιρό - και μετά το ουσιαστικό τέλος της τουριστικής σεζόν αφού είναι εμφανές ότι ούτε ο Σεπτέμβρης αλλά ούτε ο Οκτώβρης θα μπορούσαν να σώσουν οικονομικά την χρονιά- η κυβέρνηση ανακοινώνει συνεχώς καινούργια μέτρα για τη μείωση των κρουσμάτων COVID-19 στην χώρα μας. Έτσι, μετά το φιάσκο με τις μάσκες στα σχολεία (που ανεξάρτητα με το αν βγήκαν τεραστίων διαστάσεων, είναι προφανώς δύσκολο να επιβληθούν και προφανέστατα ακόμα δυσκολότερο να "αστυνομευτεί" η σωστή χρήση τους), είχαμε και την προαναγγελία μέτρων περιορισμού κυκλοφορίας, συναθροίσεων και εκδηλώσεων. Για πρώτη φορά, μετά το γενικό lockdown, μέσα στις περιοχές που στοχεύτηκαν, ήταν και η Αττική. Αυτό ήταν αναμενόμενο αφού εδώ και αρκετό καιρό η μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας ήταν εκείνη με τα περισσότερα κρούσματα και κυρίως εκείνη στην οποία υπήρχαν οι περισσότερες εγγενείς δυσκολίες επιβολής οποιοδήποτε μέτρων.

Όμως ο κύβος ερρίφθη και έτσι έγιναν οι σχετικές ανακοινώσεις. Επειδή όμως οι κρατούντες φαίνεται να βιώνουν μια "τρικυμία εν κρανίω", μετά από αλλεπάλληλες συσκέψεις αποφάσισαν - και χωρίς πρώτα να δουν αν τα μέτρα που έλαβαν μόλις μερικές μέρες πριν έχουν αποτέλεσμα ή όχι - να εφαρμόσουν καινούργια μέτρα, "καίγοντας και τα χλωρά μαζί με τα ξερά". 

Τα νέα μέτρα είναι τόσο γενικευμένα που φτάνουν σε βαθμό ανοησίας και εξηγούμαστε: η διασπορά του ιού γίνεται σε μέρη που υπάρχει συνωστισμός και κυρίως συγχρωτισμός, χωρίς να τηρούνται μετρα αποτροπής τους. Γι' αυτό εξάλλου και πλέον δεν έχουμε κρούσματα π.χ. στα Χανιά ή στην Πάρο ή στον Πόρο: η τουριστική σεζόν τελείωσε, οι συναθροίσεις είναι ελάχιστες και πλέον τηρούνται τα μέτρα ασφαλείας -ενώ  ο καιρός είναι καλός και ο κόσμος αποφεύγει τους κλειστούς χώρους  Γι' αυτό και έχουμε πλέον τόσα κρούσματα στην Αθήνα (κατά πρώτον) και στην Θεσσαλονίκη κατά δεύτερον ή στην Πέλλα και την Ημαθία, κατά τρίτον. Στις δύο πρώτες περιοχές έχουμε αναγκαιότητα χρήσης των ΜΜΜ για να πάει ο κόσμος στις δουλειές του, ενώ στην τρίτη είχαμε διασπορά του ιού σε χώρους εργασίας που προφανώς τα μέτρα δεν τηρούνταν σωστά. Η λύση σ' αυτή την περίπτωση δεν είναι να κόψεις τις π'εντε συναυλίες που θα γίνουν μέχρι τον Οκτώβρη ή να κλείσεις τα σινεμά ή ν' αναγκάσεις τους ανθρώπους που έχουν κανονίσει ήδη το γάμο τους με 50 ανθρώπους να "ξεκαλέσουν" τους 41. Η προφανής λύση-μέτρο είναι η αύξηση στα δρομολόγια των ΜΜΜ, τις ώρες αιχμής και ο περιορισμός στις μετακινήσεις, μέσω ΠΡΟΣΩΡΙΝΩΝ κινήτρων για τηλεργασία στο Δημόσιο (αρχικά) και στις υπόλοιπες εταιρείες που λειτουργούν μέσα σε γραφεία. Οτιδήποτε άλλο μέτρο λαμβάνεται γίνεται για λόγους εντυπωσιασμού και τ' αρνητικά είναι περισσότερο από τα θετικά π.χ. Στα θεάματα και τις εκδηλώσεις πλέον τα μέτρα τηρούνται απαρρέγκλητα και έτσι με το κλείσιμο τους, θα μείνουν ΑΔΙΚΩΣ άνθρωποι άνεργοι. Παράλληλα με το κλείσιμο των μέτρων εστίασης στις 11 δεν κερδίζει κανείς κάτι (ο κορωναϊός κολλάει και πριν τις 11 το βράδυ) αφού έτσι κι αλλιώς οι άνθρωποι τρώνε σε τραπέζια, καθισμένοι και δεν κάνουν "αγκαλίτσες" έναν-έναν τους σερβιτόρους και τους άλλους θαμώνες των εστιατορίων. Από τη στιγμή δε που η πολιτεία αδυνατεί ν' αστυνομεύει τις πλατείες και "διαλύει" τις "αυθόρμητες" συγκεντρώσεις εκεί, τότε το μόνο που θα συμβαίνει είναι οι άνθρωποι να χάνουν αδίκως μεροκάματα και ώρες εργασίας (τις οποίες δε θα τους πληρώσει κανείς - όπως δεν πληρώνει κανείς τη μείωση των ενοικίων στους ιδιοκτήτες που σε πολλές περιοχές της Ελλάδας αλλά και στην Αττική έχουν μεγαλές μειώσεις στα έσοδά τους λόγω της κρίσης με ίδια πάγια έξοδα), χωρίς να ωφελήθεί το κοινωνικό σύνολο.

Όμως ούτε αυξήσεις στα δρομολόγια των ΜΜΜ είδαμε (και δε θα δούμε βέβαια), ούτε πραγματικά κίνητρα για την τηλεργασία στο Δημόσιο (τουλάχιστον - πέραν της "ενθάρρυνσης"). Όπως δεν είδαμε και καινούργιες αίθουσες για τα σχολεία και προσλήψεις - έστω και ορισμένου χρόνου - για δασκάλους, νηπιαγωγούς και καθηγητές. Και αντί να "χαλαρώνουν" τα μέτρα στις περιοχές που πλέον δεν υπάρχουν κρούσματα, έχουμε διατήρησή τους.

Για να μην πούμε την άλλη μεγάλη πληγή των μέτρων - την έλλειψη στήριξης του ΕΣΥ. Το τελευταίο είναι πραγματικά μια πονεμένη ιστορία: Το κράτος είχε 6 μήνες να προετοιμαστεί για το 2ο κύμα της πανδημίες. Έξι μήνες για να μαζέψει μηχανήματα, να βρει γιατρούς (όχι επικουρικούς για 3 μήνες κανονικούς) και νοσηλευτές. Έξι μήνες για να βρει χώρους στα ΔΗΜΟΣΙΑ νοσοκομεία ή κτίρια για να στεγάσει ΜΕΘ και χώρους πρωτοβάθμιας υγιεινομικής περίθαλψης, κάνοντας δηλαδή μια επένδυση που ήταν αναγκαία ούτως ή άλλως και η οποία θα οφελήσει τους πολίτες της χώρας μακροπρόθεσμα. Αντ' αυτού το κράτος πλήρωσε ιδιωτικά θεραπευτήρια για κρεβάτια ΜΕΘ που δεν υπήρχαν και δε θα χρειάζονταν την περίοδο που πληρώθηκαν, και αντί να προσλάβει υγιεινομικό προσωπικό, ΣΥΣΤΗΣΕ θέσεις γι' αυτούς. Η διαφορά είναι τεράστια: αναγνώρισε τις ανάγκες αλλά δεν προσέλαβε νέο υγιεινομικό προσωπικό, κι έτσι τώρα που το 2ο κύμα ξεκίνησε, οι γιατροί είναι πάνω-κάτω οι ίδιοι αριθμητικά με αυτούς που ήταν και τον Μάρτιο. 

Αλλά παρόλα αυτά η κυβέρνηση συνεχίζει την μπαρουφολογία περί "συστήματος υγείας που αντέχει" (αν και ήδη βρίσκεται στο 70% της κάλυψης του, χωρίς καν να είμαστε στον Οκτώβρη, να έχουμε το δίδυμο COVID-19 και γρίπης, και με τον καιρό να είναι ακόμα καλός). Οι προοπτικές δεν είναι καθόλου θετικές και επομένως είναι δύσκολο να στηριχθεί το αφήγημα της "ατομικής ευθύνης" που είναι η μια πλευρά μόνο της εξίσωσης (και για την οποία έχουμε γράψει αναλυτικά εδώ). Υπάρχει και "κρατική ευθύνη"και αυτή δεν περιορίζεται στο κράτος ν' απαγορεύσει π.χ. στην Μαρία και τον Κώστα να παντρευτούν ή ν' ακυρώσει τη συναυλία των Αφών Κατσάμπα στην Μεταμόρφωση. 

Και το χειρότερο; Αντί ο κόσμος ν' αντιδράει για όλα αυτά τα παράπανω, κάνει "αντι-μασκικές" συγκεντρώσεις και χορεύει ζεϊμπέκικα καίγοντας μάσκες, κάνοντας σε ν' αναρωτιέσαι αν μπορεί να υπάρξει σωτηρία...

(οι γελοιογραφίες προέρχονται από τις εφημερίδες "Ποντίκι" και "Εφημερίδα των Συντακτών").