Να το πως φαίνεται ότι η Ντόρα "παίρνει το όπλο της" απέναντι στον Κυριάκο (ανανεωμένο)

Η οικογένεια Μητσοτάκη αποτελεί μια κλασική πολιτική οικογένεια, της οποίας τα μέλη μια μερίδα του κόσμου ακολουθεί πιστά, ενώ μια άλλη απεχθάνεται αφόρητα. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (ο οποίος για την τήρηση της ιστορικής αλήθειας ΔΕΝ ήταν ο πρώτος πολιτικός στην οικογένεια αλλά ο 2ος, αφού είχε προηγηθεί ο πατέρας του Κυριάκος), κατάφερε να δημιουργήσει πάθη όχι μόνο όσο ήταν εν ζωή αλλά ακόμα και μετά θάνατον (τόσο με το θέμα του δρόμου στα Χανιά, όσο και με την κινηματογραφική ταινία για τη ζωή του) - πράγμα που λέει πολλά για τη διάρκεια καθώς και το τρόπο που καθόρισε το πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας. Η δυναστεία συνεχίζεται με την Ντόρα, τον Κυριάκο καθώς και το γιο της πρώτης τον Κώστα, με τις ίντριγκες όμως μεταξύ τους να φέρνουν περισσότερο σε σικελική μαφιόζικη οικογένεια 3ης γενιάς, παρά σε πολιτική οικογένεια από την Κρήτη. Ο Γιώργος Λακόπουλος εξηγεί το γιατί: 

"Μιλώντας για τους Μητσοτάκηδες πρέπει να παίρνουμε υπόψη δυο χαρακτηριστικά τους. Πρώτο: είναι οικογένεια- με την έννοια της «φαμίλιας». Δεύτερο: δεν δέχονται να πειράζουν τα μέλη της οι απέξω, αλλά μεταξύ τους μπορούν να σφαχτούν. Τι μπορούν; Έχουν σφαχτεί ήδη. Πρώτος ο Κυριάκος Μητσοτάκης μετέφερε τη σχέση του με την αδελφή του σε επίπεδο Κάιν και Άβελ.
Δεν την ακολούθησε όταν τη διέγραψε ο οικογενειακός εχθρός Σαμαράς – με τον οποίο ο ίδιος… συμμάχησε -και ενώ προετοιμάζονταν επί δυο δεκαετίες της πήρε το δικαίωμα της δεύτερης ευκαιρίας για την ηγεσία της ΝΔ μέσα από τα χέρια.
Καθώς αυτή δίστασε να μεταφέρει το σχήμα «Μίλιμπαντ εναντίον Μίλιμπαντ» στα καθ’ ημάς, μόλις πήρε την ηγεσία, με τη συνδρομή του Σαμαρά, την έβγαλε στο περιθώριο του δημοσίου βίου, δηλώνοντας εξ αρχής ότι δεν πρόκειται να την κάνει υπουργό- και δεν την έκανε.
 

Για μια υποψήφια της Α’ Αθηνών, ήτοι μια πολιτευόμενη εν μέσω υποψήφιων υπουργών, αυτό ήταν εκτέλεση εν ψυχρώ. Ιδίως αν υπολογιστεί ότι η Ντόρα ήταν πολιτικό μέγεθος μεγαλύτερο από τον μικρό αδελφό της.
Την εξόρισε στα Χανιά, όπου από το 2018 δεν έχει καν πρόσβαση στο εμβληματικό σπίτι της οικογένειας και απλώς επέτρεψε στον γιο της να είναι υποψήφιος δήμαρχος στην Αθήνα εν γνώσει του ότι κατασκευάζει έναν δελφίνο.
Τα τελευταία χρόνια η πρώην υπουργός του Καραμανλή κρατάει τις αποστάσεις της. Άλλωστε και να ήθελε να πλησιάσει περισσότερο δεν θα της το επέτρεπαν.
Αλλά όσοι την ξέρουν καλά, είναι σίγουροι ότι ζει για την ώρα που θα δαγκώσει το σύστημα που την παραγκώνισε, αδιαφορώντας και για τους δεσμούς αίματος.
Η Μπακογιάννη είναι όπως έλεγε η αμερικάνικα ηθοποιός Ρίτα Γουέστ: » Όταν είμαι καλή, είμαι πολύ–πολύ καλή. Όταν είμαι κακιά, είμαι καλύτερη.
Ένας Θεός ξέρει πώς κατάφερε ως τώρα να μην βγάλει τον κακό – καλύτερό εαυτό της, όταν βλέπει στα υπουργεία παλιούς νεροκουβαλητές της.
Για την ίδια ούτε πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας, δεν έστερξε ο αδελφός της να γίνει και έδωσε τη δουλειά στον Κώστα Γκιουλέκα, αν και ήταν κομμένη και ραμμένη γι’ αυτήν.
Ποιος άλλος στη ΝΔ έχει καλύτερη διεθνή κυκλοφορία και περισσότερες επαφές εκτός Ελλάδας;
Η Ντόρα αρχίζει πλέον να χάνει την υπομονή της. Το τελευταίο διάστημα χτύπησε διαδοχικά σε τρεις περιπτώσεις χωρίς έλεος: Για τις μάσκες, το νόμο του Αυγενάκη και την Μόρια. Για να μη μιλήσουμε για το θέμα των ταξιδιών την περίοδο του Πάσχα...
Ήταν εμφανής αναβάθμιση των εχθρικών διαθέσεων της αφού ως τώρα είχε περιοριστεί στον Άδωνι, τον Κυρανάκη και τον Μπογδάνο, αφήνοντας έξω από τις ασκήσεις τοξοβολίας της τον πυρήνα της πρωθυπουργικής ευθύνης.Όσο ξεθυμαίνει το άρωμα της επιτυχίας του Κυριάκου να πάρει αυτό για το οποίο η οικογένεια προόριζε την ίδια, τόσο γίνονται πιο αισθητές οι αναθυμιάσεις της οργής της για τον άδικο παροπλισμό της.
Τώρα χτύπησε σε τρία θέματα που πονάνε την κυβέρνηση. Ίσως και ως αντίδραση για την μιντιακή κινητοποίηση του Μεγάρου Μαξίμου κατά του Κ. Μπακογιάννη -αλλά και εναντίον του συζύγου της- χοντραίνει το παιχνίδι.

Την επόμενη φορά θα σημαδέψει πιο ψηλά. Τώρα που μπήκε στο χορό δεν πρόκειται να σταματήσει. Δεν είναι ακριβώς θέμα πολιτικής. Για οικογενειακές διευθετήσεις πρόκειται. Και σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι πάντα «αιματηρές»."