Το "κρυφό" κόστος των αιολικών πάρκων

Αφορμή για το σημερινό μας σχόλιο είναι αυτή εδώ η ανάρτηση για το μέλλον του εξοπλισμού των αιολικών πάρκων στην χώρα μας. Συνοπτικά το άρθρο αναφέρεται στο μεγάλο κόστος αλλαγής εξοπλισμού, το οποίο χωρίζεται στο κόστος αποσυναρμολόγησης, μεταφοράς και "ανακύκλωσης" των κομματιών εκείνων που έχουν κλείσει το κύκλο ζωής τους...Ο αρθρογράφος αναρωτιέται, ποιος θα επωμιστεί το κόστος αυτό καθώς και το ποια θα είναι η τύχη της παραγωγής αιολικής ενέργειας στην χώρα μας όταν ο εξοπλισμός των υπαρχόντων πάρκων θα πρέπει ν' ανανεωθεί...  

Μια γρήγορη αναζήτηση στην υπάρχουσα νομοθεσία καταδεικνύει το κενό: η χώρα μας, ακολουθώντας το παράδειγμα άλλων ευρωπαϊκών χωρών, έδωσε τεράστιες φοροαπαλλαγές και ανταποδοτικά έσοδα στους "επενδυτές" τόσο των αιολικών όσο και των φωτοβολταϊκών πάρκων. Το πρόβλημα όμως ότι στην χώρα μας το βάρος της επένδυσης σήκωσαν (και σηκώνουν) σε μεγάλο βαθμό οι ιδιώτες καταναλωτές, οι οποίοι πληρώνουν τόσο τις "κοινωνικές" όσο και "περιβαλλοντικές" πολιτικές της κυβέρνησης, Μια ματιά στους λογαριασμούς της ΔΕΗ δείχνει το πως οι καταναλωτές πληρώνουν το διπλάσιο ποσό απ' αυτό που τους αντιστοιχεί στην κατανάλωσή τους: Κάτι που προφανώς δε συμβαίνει πουθενά αλλού στον πολιτισμένο κόσμο - εκεί το ποσοστό είναι μικρότερο, και όταν το κράτος θέλει να κάνει κοινωνική πολιτική αυτή χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό και τις εταιρείες παροχής ηλεκτρισμού (που έχουν συγκεκριμένες υποχρεώσεις βάση της άδειας δραστηριοποίησής τους - κάτι που δε συμβαίνει στην χώρα μας) όχι απευθείας από τους κατανωλωτές.

Το πρόβλημα όμως εδώ, δεν είναι τα ποσά που πληρώνουν οι καταναλωτές. Είναι η απουσία - κατά το νόμο - υποχρεώσεων των ιδιοκτητών των αιολικών πάρκων για κάλυψη του κόστους "διάλυσης" και αντικατάστασης εξοπλισμού, όταν αυτός περάσει το όριο ζωής τους. Υπάρχει άραγε κάποιος μηχανισμός ελέγχου των εγκατάστασεων; Κάποιος που θα πιστοποιεί ότι αυτό που πληρώνουμε ως πολίτες - μέσω του κράτους - λειτουργεί με βάση την περιβαλλοντική νομοθεσία και τους νομοθετημένους κανονισμούς ασφαλείας; Κάποιος που θα υποχρεώσει τον ιδιοκτήτη του πάρκου να πληρώσει τη διάλυση του εξοπλισμού και το άδειασμα του χώρου στον οποίο βρίσκονται, σύμφωνα με τους ευρωπαϊκούς και εθνικούς νόμους, όταν έρθει η ώρα; Υπάρχει πρόβλεψη για την υποχρέωση ύπαρξης κεφαλαίων όταν συστήνονταν αυτές οι εταιρείες που κοστίζουν εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο σε όλους μας;  

Δυστυχώς μια ματιά στην κείμενη νομοθεσία αποδεικνύει ότι η απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα είναι αρνητική. Αλλά εδώ η κυβέρνηση με "οικολόγο" υπουργό και με "οικολόγους" κυβερνητικούς εταίρους, συνεχίζει στο ίδιο μνημονιακό μοντέλο (θυμηθείτε την περίπτωση της El Dorado). Όσο για το μέλλον; Τι τους νοιάζει; Αυτοί θα κυβερνούν σε 5 χρόνια;