Ο Αλέξης, ο ανασχηματισμός και ο σύντροφος Πιτσιόρλας

Κάποιοι ορίζουν ως πολιτική ήττα της κυβέρνησης την αλλαγή στο Υπουργείο Παιδείας. Ο ίδιος ο Νίκος Φίλης φέρεται να τόνισε στον Πρωθυπουργό ότι "έχει προσφέρει έργο που αναγνωρίστηκε από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό και από το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ". Πάλι καλά που δεν είπε δηλαδή ότι το έργο του αναγνωρίστηκε από τη γυναίκα του, τα παιδιά του και τον μπάρμπα του τον Δημήτρη στο χωριό.
Ας είμαστε σοβαροί. Ο Φίλης ήταν ένας αποτυχημένος υπουργός, που όσο καιρό ήταν στο Υπουργείο κατάφερε να μαλώσει με όλους (ακόμα και με τους πανεπιστημιακούς - ένα προνομιακό, για τον ΣΥΡΙΖΑ, κοινό), για όλους τους λάθος λόγους. Ιδεοληπτικός, μικροπρεπής και ανακόλουθος πήγε σπίτι του και σωστά.
Η πρώτη πολιτική ήττα της κυβέρνησης ήταν ότι "πήρε χαρτάκι" από τους δανειστές και το δέχτηκε. Τέρμα δηλαδή τα "δήθεν". "Είμαστε προτεκτοράτο" βροντοφώναξε με χαρά: Άλλαξαν υπουργεία όλοι εκείνοι που "αντιδρούσαν" (τρόπος του λέγειν) - "καθυστερούσαν" τις ιδιωτικοποιήσεις ή έβαζαν προσκόμματα στις διαπραγματεύσεις. Στην ουσία με αυτό τον ανασχηματισμό ο Τσίπρας έστειλε σπίτι τους ή σε "ακίνδυνα" (για τη διαπραγμάτευση) υπουργεία ανθρώπους που ναι μεν υπέγραφαν και ψήφιζαν ό,τι τους ερχόταν, αλλά προσπαθούσαν πάντα να "καθυστερήσουν" την εφαρμογή τους. Έτσι έκλεισε οριστικά και αμετάκλητα ο κύκλος του "σκληρού" ΣΥΡΙΖΑ αφού στη θέση τους ήρθαν οι "επαναστάτες με τα Gucci και τα Hugo Boss", τους οποίους τόσο γλαφυρά είχε περιγράψει ο Guardian στο περίφημο προεκλογικό αφιέρωμα του 2012.
Νέοι ηλικιακά άνθρωποι - πολλοί απ' αυτούς προεκλογικές μεταγραφές του 2012 και του 2015 - χωρίς αναστολές που θα κάνουν επαγγελματικά τη δουλειά που θέλουν οι δανειστές. Γιατί μπορεί ο Σκουρλέτης και ο Δρίτσας να θυμούνται τις πορείες και τη δουλειά τους στα σωματεία και να σφύριζαν αδιάφορα στην εφαρμογή κάποιων αποφάσεων, αλλά η γενιά που αναλαμβάνει, δεν έχει τέτοιες "αναμνήσεις" να την κρατούν πίσω. Μπροστά και χέρι - χέρι με το κουαρτέτο.
Η μεγαλύτερη ήττα όμως για τον Τσίπρα είναι η υπουργοποίηση του Πιτσιόρλα. Ένας άνθρωπος που μέχρι τις εκλογές του Γενάρη του 2015 ΔΕΝ ήταν ΣΥΡΙΖΑ (πληροφορίες δε λένε ότι καταφερόταν δημοσίως ενάντια στον Τσίπρα, όντας ένας εκ των αρκετών ανανεωτών αριστερών που έγιναν νοικοκυραίοι επαγγελματίες-μεγαλοξενοδόχοι και τα όσα ευαγγελιζόταν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν του ήταν αρεστά), πήρε θέση στο ΤΑΙΠΕΔ και από τη στιγμή που μπήκε μέσα, δε σταμάτησε (ενάντια μάλιστα στην αρχική στάση της υποτίθεται "αριστερής" κυβέρνησης) να κάνει ό,τι μπορεί για να εξυπηρετεί τις προσδοκίες και τα συμφέροντα των δανειστών. Σε σημείο δε που πολλές φορές φέρεται να παρέκαμπτε τους αρμόδιους υπουργούς, δίνοντας "λογαριασμό" απευθείας στην τρόικα.
Η μοίρα βέβαια τα έφερε ώστε όλοι οι αντιδρώντες σιγά-σιγά είτε ν' αποχωρήσουν, είτε να υποβαθμιστούν. Μόνο ο Πιτσιόρλας έμεινε στη θέση του, ο "καλός στρατιώτης Σβέικ" των δανειστών, να κάνει ό,τι μπορεί για να ξεπουλήσει - σε τιμές που εξυπηρετούν τους αγοραστές πάντα  - τη δημόσια περιουσία. Ιδιωτικοποίησεις που έγιναν με τέτοιο τρόπο, ώστε αν ποτέ η χώρα μας (λέμε δηλαδή) αποκτήσει σοβαρή κυβέρνηση και τα ελέγξει, θα γελάσει κάθε πικραμένος.
Ο Στέργιος Πιτσιόρλας λοιπόν αποτελεί την επιτομή της πολιτικής κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ. Μπήκε στην κυβέρνηση κατ' απαίτηση των δανειστών που εμμέσως τον επέβαλαν, αποτελώντας το κατεξοχήν τύπο που μια "αριστερή" κυβέρνηση δε θα ήθελε: πρώην αριστερός-που έγινε ξενοδόχος, τεχνοκράτης χωρίς πολιτικές αναστολές. Βέβαια ο άνθρωπος είναι ειλικρινής στις δηλώσεις του: "εγώ εφαρμόζω αυτά που οι άλλοι ψηφίζουν". Απλά. Γι' αυτόν δεν υπάρχει "εθνικό συμφέρον", "φροντίδα για το μέλλον της χώρας", "προστασία της δημόσιας περιουσίας" και άλλα τέτοια ουτοπικά που διατυμπάνιζε (και συνεχίζει να διατυμπανίζει) ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι' αυτόν είναι "business as usual" και ο μισθός να πέφτει. Είναι "πρώην" ιδεολόγος και το τονίζει σε κάθε ευκαιρία. Αλίμονο σ' αυτούς που προσπαθούν να "μασκαρέψουν" τα πράγματα, παρουσιάζοντας εαυτούς ως κάτι άλλο...