Ο αλήστου μνήμης Μανωλέας, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ιδιωτικοποίησεις στην χώρα μας

Ο Μανώλης Μανωλέας καταγόταν από την Καρδαμύλη και το πραγματικό του όνομα ήταν Αντώνης Κρητικός. Από πολύ νωρίς μυήθηκε στην κομμουνιστική θεωρία και σε σύντομο χρονικό διάστημα έδειξε στο κόμμα τη "σοβαρή" και "πειθαρχημένη" δράση του. Το 1925 έγινε πρόεδρος των ναυπηγοξυλουργών Καλαμάτας, στη συνέχεια γενικός γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Γυθείου (1926 - 1927) και το 1929 άρχισε η κυρίως κομματική του δραστηριότητα στον Πειραιά. Πρωτοστάτησε σε απεργίες και συλλαλητήρια, ενώ συγκρούστηκε πολλές φορές με την Αστυνομία και έδωσε δυναμικά μάχες στους δρόμους με μέλη εθνικιστικών οργανώσεων. Το 1932 εξελέγη βουλευτής Πειραιά με μεγάλη διαφορά ψήφων. Τον Αύγουστο του 1933 έφυγε μαζί με μια ομάδα άλλων κομμουνιστών για τη Σοβιετική Ένωση, όπου παρακολούθησε σεμινάρια, στην περίφημη Κομματική Σχολή της

ΚΟΥΤΒ, πάνω σε θέματα τακτικής προσηλυτισμού και θεωρητικής κατάρτισης. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, τον Οκτώβριο του 1935, είχε πλέον πεισθεί ότι ο κομμουνισμός της Σοβιετικής Ένωσης δεν είχε καμία σχέση με εκείνον που ο ίδιος οραματιζόταν και αγωνιζόταν να εγκαταστήσει. Στις εκλογές του Ιανουαρίου του 1936 εξελέγη εκ νέου βουλευτής με το ΚΚΕ από τον λαό του Πειραιά. Ήταν τόσο αγαπητός στα εκεί κομματικά στελέχη, ώστε δημιουργήθηκε νεολαία που έφερε το όνομα του: οι "Μανώληδες". Οι "Μανώληδες" του Πειραιά ξεπέρασαν τους χίλιους και αποτελούσαν τα πιο δυναμικά μέλη του κομματικού μηχανισμού της περιοχής. Κατά το πρότυπο των "Μανώληδων" δημιουργήθηκαν τη δεκαετία του '60 οι "Λαμπράκηδες". Ο Μανωλέας τέθηκε επικεφαλής, ως βουλευτής, μιας πορείας εκατοντάδων απεργών και μαθητών γυμνασίου και αντιμετώπισε την Αστυνομία. Συνελήφθη από αστυνομικούς και κλείστηκε στις φυλακές. Κατά τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου εκτοπίσθηκε κατά σειρά στην Ανάφη, στην Αίγινα και στην Κέρκυρα, όπου παρέμεινε φυλακισμένος μαζί με τον Ν. Ζαχαριάδη, τότε ηγέτη του ΚΚΕ. Στις φυλακές της Κέρκυρας διαφώνησε έντονα με τον Ζαχαριάδη πράγμα που του στοίχισε τη διαγραφή του από το κόμμα. Ακολούθησε η γραπτή δήλωσης αποκήρυξης του κομμουνισμού η ένταξη του στην ΕΟΝ. Με εντολή του δαιμόνιου Μανιαδάκη συμμετείχε στη λεγόμενη Προσωρινή Διοίκηση του ΚΚΕ μαζί με άλλα γνωστά κομματικά στελέχη, όπως ο Μάθεσης, ο Μιχελίδης, ο Μίτλας, ο Μιχ. Τυρίμος, κ.ά. Όλοι μαζί εξέδωσαν δικό τους «Ριζοσπάστη» και έφεραν τέτοια αναστάτωση στο κομμουνιστικό κίνημα ώστε ο Ιωαννίδης, γεν. γραμματέας του ΚΚΕ κατά την Κατοχή, είπε ότι ο Μανιαδάκης με την Προσωρινή Διοίκηση τους "χάλασε μέσα σε δύο χρόνια όσα αυτοί είχαν καταφέρει τόσο καιρό με κόπο και επίμονη κομματική εργασία". Ο Μανωλέας και τα άλλα στελέχη έδιναν διαλέξεις στα αμφιθέατρα των Πανεπιστημιακών Σχολών και παρείχαν την κομματική τους εμπειρία στην Ασφάλεια. Η Κατοχή βρήκε τον Μανωλέα άνεργο και τελείως αποκομμένο από τους πρώην "φίλους" του. Αναγκάστηκε να εργασθεί ως μάγειρος σε κάποιο εργοστάσιο μέχρι το 1943. Ο Μανωλέας τότε προσέφερε τις υπηρεσίες του στο κατοχικό ραδιόφωνο και στο Γραφείο Τύπου της γερμανικής πρεσβείας. Η γνωστή Σίτσα Καραϊσκάκη συντόνιζε την παρουσίαση των κειμένων και των λόγων Μανωλέα. Τα περισσότερα άρθρα του Μανωλέα δημοσιεύθηκαν στις αθηναϊκές εφημερίδες τον Απρίλιο του 1943 με τον γενικό τίτλο: "Το αληθινό πρόσωπο του κομμουνισμού". Μια δεύτερη σειρά άρθρων άρχισε να δημοσιεύεται στις 23 Μαΐου και διήρκεσε ως τις 30 Μαΐου 1943 έχοντας τον γενικό τίτλο "Ελλάς ξύπνα!" και υπότιτλο "του πρώην βουλευτού του κομμουνιστικού κόμματος κ. Μανώλη Μανωλέα". Η δράση του Μανωλέα είχαν αποτέλεσμα το όνομα του να μπει στη "μαύρη" λίστα της ΟΠΛΑ και να εκτελεστεί τον Γενάρη του '44.

Το παραπάνω απόσπασμα από το βιβλίο " Η μαύρη σκιά στην Ελλάδα" του Ιάκωβου Χονδροματίδη, που αναφέρεται στο πως ένα από τα σημαντικότερα στελέχη του ΚΚΕ στο μεσοπόλεμο κατέπεσε ηθικά σε σημείο να συνεργαστεί με τους διώκτες του κομμουνισμού (αρχικά) και τους κατακτητές (τελικά), παραμένει επίκαιρο και θα έπρεπε να διδάσκεται ως παράδειγμα προς αποφυγή σε όλους όσους αυτοαποκαλούνται "αριστεροί" και έχουν κυβερνητικές ή βουλευτικές θέσεις. 

Η δε σχέση του με το σήμερα και τους "αριστερούς" που έφτασαν στο σημείο ν' αποποιούνται πλήρως όλες τις αρχές και τις θέσεις που είχαν προεκλογικά πριν γίνουν κυβέρνηση, είναι σχεδόν ταυτόσημη. Είμαστε σίγουροι ότι και ο Μανωλέας, "με πόνο ψυχής" θα αποφάσισε να συνεργαστεί αρχικά με τον Μανιαδάκη και μετά με τους Ναζί. Ίσως να θεωρούσε αυτές τους τις κινήσεις "μονόδρομο". Η διαφορά όμως είναι ότι ο Μανωλέας ζούσε σε ολοκληρωτικά καθεστώτα και πιθανότατα λύγισε. Οι δικοί μας υποτίθεται ότι λειτουργούν σε καιρούς που υπάρχει δημοκρατία. Επίσης ο Μανωλέας με τις πράξεις του αντιπαρατάχθηκε στο κομμουνιστικό κίνημα και την Αντίσταση (που έπαιρνε δύναμη από τις νίκες των Συμμάχων και των Σοβιετικών) - δεν έβλαψε όμως την πατρίδα του ανεπανόρθωτα, όπως κάνει η σημερινή κυβέρνηση, βάζοντας υπό ιδιωτικοποίηση τα πάντα και μεταξύ αυτών το σημαντικότερο αγαθό για την ύπαρξη ζωής - το νερό. Έχουμε την αίσθηση ότι ακόμα και ο Μανωλέας - που υπέγραψε δηλώσεις αποκήρυξης, πρόδωσε τις ιδέες του και τα ιδανικά του και κατέληξε παλιάτσος της Σίτσας Καραϊσκάκη και του Μανιαδάκη - θα δίσταζε να βάλει την υπογραφή του σε κάτι τόσο σοβαρό, που πολύ δύσκολα θα μπορεί ν' ανακληθεί. Πιστεύουμε ότι ακόμα και ο Μανωλέας - που από ήρωας των εργατών κατέληξε συνεργάτης της δικτατορίας του Μεταξά - θα ζύγιζε τα πράγματα καλύτερα πριν αφήσει έκθετους στις ορέξεις των δανειστών που θα ελέγχουν πλέον την πρόσβαση στο νερό για 5 εκατομμύρια Έλληνες πολίτες. 

Δυστυχώς σε αντίθεση με τον Μανωλέα που είχε λίγους σχετικά παραστάτες, η κυβέρνηση έχει την πλειοψηφία στην Βουλή. Και θα έχει μαζί της και αρκετούς από τους δήθεν αντιπολιτευόμενους, που θα γελούν με τα χάλια των "αριστερών". Και θα ψηφίσουν μαζί τους...

Κάποια στιγμή βέβαια ο λαός θα τους τιμωρήσει εκλογικά. Αλλά η ζημιά που θα έχουν κάνει τόσο στην πατρίδα, όσο και στην δημοκρατία θα είναι τόσο μεγάλη που δεν θα υπάρχει περιθώριο αναστροφής - ακόμα και αν περάσουν πάρα πολλά χρόνια...

(Και ένα τελευταίο σχόλιο: Επικεντρωνόμαστε στην ιδιωτικοποίηση του νερού (και όχι του Ελληνικού, των αεροδρομίων ή των λιμανιών) γιατί αποτελεί την ύστατη απαξίωση του "αριστερού" ΣΥΡΙΖΑ. Αν και στην πραγματικότητα, οι λόγοι του γιατί το νερό ΔΕΝ πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί είναι αυτονόητοι, αξίζει να διαβάσετε το κείμενο των εργαζομένων της ΕΥΔΑΠ, που τους εξηγεί με λόγια απλά και κατανοητά - Σημειώνουμε βέβαια ότι με βάση αποφάσεις του ΣτΕ ο έλεγχος των εταιρειών παροχής ύδρευσης-αποχέτευσης δεν μπορεί να περάσει σε ιδιώτες. Αυτό δεν εμποδίζει τον κ. Πιτσιόρλα, πρώην υβριστή του Αλέξη Τσίπρα και νυν αδερφικού του φίλου να δηλώνει ότι: "είναι γνωστό το ενδιαφέρον γαλλικών εταιρειών για τη συμμετοχή τους στους διαγωνισμούς που θα κάνει το ΤΑΙΠΕΔ για μειοψηφικό πακέτο μετοχών αυτών των εταιρειών. Όπως επίσης είναι γνωστή η θέση της ελληνικής κυβέρνησης ότι η πλειοψηφία των μετοχών των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, δηλαδή ο έλεγχός τους, θα παραμείνει στο Δημόσιο". Δηλαδή με λίγα λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ δε μασάει και θα πουλήσει, κάνοντας τις πονηριές που έκανε ο κ. Σημίτης όταν ξεκινούσε τις ιδιωτικοποιήσεις...).