Αναρτήσεις
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε την μεγαλύτερη πολιτική ελπίδα της χώρας από το 1981. Ευαγγελίστηκε προστασία των αδυνάτων, των συντάξεων και των μισθών, προστασία των θέσεων εργασίας, αξιοπιστία και αξιοκρατία, σκληρή διαπραγμάτευση και κατάργηση των άδικων φόρων.
Το τι συνέβει στην πραγματικότητα το ξέρουμε - όσα υποσχέθηκε, ακριβώς τ' αντίθετα.
Με τις "κόκκινες γραμμές" στις συντάξεις να μην υπάρχουν πια ούτε στο ελάχιστο, τον ΟΟΣΑ να προτείνει επιδόματα γι' αναξιοπαθούντες - αυτούς που θα δημιουργηθούν με τις πολιτικές που προτείνει, τα κόκκινα δάνεια να ετοιμάζονται να ξεπουληθούν γενικώς και αδιακρίτως, τις αλλαγές στα εργασιακά να είναι έτοιμες προς το χειρότερο και τους διορισμούς υμετέρων να έχουν πάψει πλέον να θεωρούνται είδηση, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχασε το ηθικό πλεονέκτημα, που είχε διατηρήσει (προσωρινά) εώς τις εκλογές του Σεπτεμβρίου και μετά τη αποτυχημένη διαπραγμάτευση του Ιουλίου και την αποπομπή Βαρουφάκη.
Αυτό όμως που θα ρίξει την κυβέρνηση δεν θα είναι το ασφαλιστικό, ούτε το φορολογικό (που παρουσιάστηκε από το πουθενά και θα έχει ως αποτέλεσμα την επιβολή φόρου στους "πλούσιους" των 600 ευρώ). Δεν θα είναι επίσης ούτε καν ο αυξημένος φόρος περιουσίας - ο μεταλλαγμένος ΕΝΦΙΑ που ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταργούσε. Δεν θα είναι ούτε καν το ξεπούλημα των κόκκινων δανείων σε ιδιωτικές εταιρείες που θα τα βγάζουν στο σφυρί για ένα κομμάτι ψωμί. Αυτά θα ψηφιστούν εύκολα ή δύσκολα και η κοινωνία θα τα καταπιεί. Και θα το κάνει γιατί δεν έχει πλέον καμία ελπίδα ότι τα πράγματα θ' αλλάξουν, αφού ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ, το φρέσκο "αριστερό" κόμμα απέτυχε να τ' αλλάξει.
Η κυβέρνηση όμως είναι γραφτό να πέσει και αυτό θα γίνει για το προσφυγικό, το οποίο θα εξελιχθεί σε μείζον εθνικό θέμα. Δεν είναι τόσο οι πρόσφυγες - που πάντως θα ξεπεράσουν τις 100 χιλιάδες στην επικράτεια - που θα εγκλωβιστούν στην χώρα. Είναι οι απαράδεκτοι χειρισμοί, οι συμφωνίες για τις οποίες χαίρεται η κυβέρνηση και μετά συνειδητοποιεί πόσο κακές είναι, είναι η ανυπαρξία αλληλλεγγύης προς την χώρα μας (με αντάλλαγμα λίγα ευρώ τα οποία επιδεικνύει ο Πρωθυπουργός σα λιγούρης, θεωρώντας ότι έκανε επιτυχία) και τα δεινά ανταλλάγματα που η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ δίνουν στους γείτονες μας (είτε FYROM λέγεται είτε Τουρκία) χωρίς καν να μας ρωτήσει. Αυτά σε συνδυασμό και με το ότι η υπόσχεση του "το πολύ 50 χιλιάδες" μετατρέπεται σε "100 χιλιάδες και βλέπουμε", δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα, απέναντι σε μια κοινή γνώμη που βλέπει ότι κάνει μια τιτάνια προσπάθεια η οποία δεν αναγνωρίζεται ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ από πουθενά - ούτε από την Ε.Ε., ούτε από το ΝΑΤΟ, ούτε από τον ΟΗΕ, ούτε καν από τους ίδιους τους πρόσφυγες, Στη θεωρία όλοι μας ευχαριστούν βέβαια, αλλά στην πράξη έχουμε προσκόμματα στην εκταμίευση και χρήση των χρημάτων, έχουμε συμφωνίες εις βάρος της εθνικής μας κυριαρχίας, των εθνικών συμφερόντων και της αξιοπρέπειάς μας, ενώ ακόμα και αυτό το αυτονόητο - που θα ήταν μια αυτόματη ευελιξία απέναντι σε δημοσιονομικούς και μνημονιακούς στόχους, δεν τίθεται καν υπό συζήτηση.
Η κυβέρνηση δεν δείχνει δυνατή δηλαδή να προστατέψει το αυτονόητο: την ασφάλεια της χώρας. Η ανασφάλεια επομένως - σε συνδυασμό με τις συνεχείς κατραπακιές της τρόικας - θα στείλουν τον ΣΥΡΙΖΑ παρέα με τον Σαμαρά και τον Γιωργάκη στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Και θα είναι κρίμα για όλους εμάς που πιστέψαμε, ότι η αλλαγή μπορεί να έρθει σ' αυτή την χώρα. Αντί να γίνει αυτό θα δικαιωθούν όλοι εκείνοι που έλεγαν τον Δεκέμβρη του 2014 ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνο ανίκανος να κυβερνήσει αλλά είναι και εθνικά επικίνδυνος.
Και είναι αστείο το ότι για δεύτερη φορά μέσα σε 30 χρόνια, η αριστερά θα είναι εκείνη που θα κάνει ουσιαστικά ένα Μητσοτάκη Πρωθυπουργό...
Το τι συνέβει στην πραγματικότητα το ξέρουμε - όσα υποσχέθηκε, ακριβώς τ' αντίθετα.
Με τις "κόκκινες γραμμές" στις συντάξεις να μην υπάρχουν πια ούτε στο ελάχιστο, τον ΟΟΣΑ να προτείνει επιδόματα γι' αναξιοπαθούντες - αυτούς που θα δημιουργηθούν με τις πολιτικές που προτείνει, τα κόκκινα δάνεια να ετοιμάζονται να ξεπουληθούν γενικώς και αδιακρίτως, τις αλλαγές στα εργασιακά να είναι έτοιμες προς το χειρότερο και τους διορισμούς υμετέρων να έχουν πάψει πλέον να θεωρούνται είδηση, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχασε το ηθικό πλεονέκτημα, που είχε διατηρήσει (προσωρινά) εώς τις εκλογές του Σεπτεμβρίου και μετά τη αποτυχημένη διαπραγμάτευση του Ιουλίου και την αποπομπή Βαρουφάκη.
Αυτό όμως που θα ρίξει την κυβέρνηση δεν θα είναι το ασφαλιστικό, ούτε το φορολογικό (που παρουσιάστηκε από το πουθενά και θα έχει ως αποτέλεσμα την επιβολή φόρου στους "πλούσιους" των 600 ευρώ). Δεν θα είναι επίσης ούτε καν ο αυξημένος φόρος περιουσίας - ο μεταλλαγμένος ΕΝΦΙΑ που ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταργούσε. Δεν θα είναι ούτε καν το ξεπούλημα των κόκκινων δανείων σε ιδιωτικές εταιρείες που θα τα βγάζουν στο σφυρί για ένα κομμάτι ψωμί. Αυτά θα ψηφιστούν εύκολα ή δύσκολα και η κοινωνία θα τα καταπιεί. Και θα το κάνει γιατί δεν έχει πλέον καμία ελπίδα ότι τα πράγματα θ' αλλάξουν, αφού ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ, το φρέσκο "αριστερό" κόμμα απέτυχε να τ' αλλάξει.
Η κυβέρνηση όμως είναι γραφτό να πέσει και αυτό θα γίνει για το προσφυγικό, το οποίο θα εξελιχθεί σε μείζον εθνικό θέμα. Δεν είναι τόσο οι πρόσφυγες - που πάντως θα ξεπεράσουν τις 100 χιλιάδες στην επικράτεια - που θα εγκλωβιστούν στην χώρα. Είναι οι απαράδεκτοι χειρισμοί, οι συμφωνίες για τις οποίες χαίρεται η κυβέρνηση και μετά συνειδητοποιεί πόσο κακές είναι, είναι η ανυπαρξία αλληλλεγγύης προς την χώρα μας (με αντάλλαγμα λίγα ευρώ τα οποία επιδεικνύει ο Πρωθυπουργός σα λιγούρης, θεωρώντας ότι έκανε επιτυχία) και τα δεινά ανταλλάγματα που η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ δίνουν στους γείτονες μας (είτε FYROM λέγεται είτε Τουρκία) χωρίς καν να μας ρωτήσει. Αυτά σε συνδυασμό και με το ότι η υπόσχεση του "το πολύ 50 χιλιάδες" μετατρέπεται σε "100 χιλιάδες και βλέπουμε", δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα, απέναντι σε μια κοινή γνώμη που βλέπει ότι κάνει μια τιτάνια προσπάθεια η οποία δεν αναγνωρίζεται ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ από πουθενά - ούτε από την Ε.Ε., ούτε από το ΝΑΤΟ, ούτε από τον ΟΗΕ, ούτε καν από τους ίδιους τους πρόσφυγες, Στη θεωρία όλοι μας ευχαριστούν βέβαια, αλλά στην πράξη έχουμε προσκόμματα στην εκταμίευση και χρήση των χρημάτων, έχουμε συμφωνίες εις βάρος της εθνικής μας κυριαρχίας, των εθνικών συμφερόντων και της αξιοπρέπειάς μας, ενώ ακόμα και αυτό το αυτονόητο - που θα ήταν μια αυτόματη ευελιξία απέναντι σε δημοσιονομικούς και μνημονιακούς στόχους, δεν τίθεται καν υπό συζήτηση.
Η κυβέρνηση δεν δείχνει δυνατή δηλαδή να προστατέψει το αυτονόητο: την ασφάλεια της χώρας. Η ανασφάλεια επομένως - σε συνδυασμό με τις συνεχείς κατραπακιές της τρόικας - θα στείλουν τον ΣΥΡΙΖΑ παρέα με τον Σαμαρά και τον Γιωργάκη στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Και θα είναι κρίμα για όλους εμάς που πιστέψαμε, ότι η αλλαγή μπορεί να έρθει σ' αυτή την χώρα. Αντί να γίνει αυτό θα δικαιωθούν όλοι εκείνοι που έλεγαν τον Δεκέμβρη του 2014 ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνο ανίκανος να κυβερνήσει αλλά είναι και εθνικά επικίνδυνος.
Και είναι αστείο το ότι για δεύτερη φορά μέσα σε 30 χρόνια, η αριστερά θα είναι εκείνη που θα κάνει ουσιαστικά ένα Μητσοτάκη Πρωθυπουργό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου