Το σύνδρομο του βολέματος στο ΣΥΡΙΖΑ: τα ψηφοδέλτια, οι 5 θέσεις του Δούρου και οι 3 φίλοι του Σπίρτζη

Κάποτε σε κουβέντα μας με παλιό Κεντρώο πολιτικό για το (θεωρητικό) τότε ενδεχόμενο ν' αναλάβει η αριστερά την εξουσία, μας είχε πει ότι αν υπήρχε ηγέτης που θα μπορούσε να βάλει τα στελέχη της κυβέρνησης σε μια τάξη, η χώρα θα πήγαινε μπροστά, διαφορετικά αλίμονό μας - "πολύ φοβάμαι ότι θα καταλήξουμε να έχουμε ένα νέο ΠΑΣΟΚ", έλεγε "που από τη στιγμή που μπήκαν στην κυβέρνηση ξέχασαν και ιδεολογία και οράματα και φρόντισαν να βολευτούν και να βολέψουν όπως-όπως, χωρίς να λογαριάζουν τίποτα".

Τα λόγια του δυστυχώς επαληθεύτηκαν μέσα σε 11 μήνες: η αξιοκρατία και η διαφάνεια που ο ΣΥΡΙΖΑ ευαγγελιζόταν ως αντιπολίτευση πήγε περίπατο σε όλα τα επίπεδα. Τα "νταούλια" του Τσίπρα άρχισαν να χτυπάνε από την κατάρτιση των ψηφοδελτίων, όπου τοπικοί εκλογάρχες και κομματικά στελέχη (με μηδέν απήχηση στις τοπικές κοινωνίες) απέκλεισαν ανθρώπους που θα μπορούσαν να προσφέρουν στην ελληνική Βουλή επιβάλοντας μια ιδιότυπη κομματική επετηρίδα στην οποία μεγαλό-υπουργοί είχαν τον πρώτο και τελευταίο λόγο μέσω των παρατρεχάμενών τους. Στη συνέχεια ο κρατικός μηχανισμός - όπου έγιναν αλλαγές και δεν παρέμειναν οι οικτρά αποτυχημένες επιλογές των προηγούμενων κυβερνήσεων - στελεχώθηκε με τον πατροπαράδοτο τρόπο δηλ. κομματική επετηρίδα και φιλίες, με βουλευτές να καθορίζουν πάλι τους ρόλους σε οργανισμούς και υπηρεσίες, όχι βάση βιογραφικού αλλά με βάση τη προσφορά "στο κόμμα". Για τους δε παρατρεχάμενους και συμβούλους σε υπουργεία και υπηρεσίες είχαμε το παράδοξο να μπαίνουν κομματικά στελέχη της νεολαίας άνευ πτυχίου - επιλογές βασιζόμενες προφανώς στην αξία του "πανεπιστημίου της ζωής". Είναι δε εις γνώση μας ότι υπάρχουν περιοχές όπου επιλογές σε κομβικούς οργανισμούς (όπως π.χ. σε οργανισμούς ανάπτυξης περιφερειών, λιμανιών κ.ο.κ.) όπου δεν έγιναν αλλαγές, αυτό συνέβει όχι επειδή εκτιμήθηκε το έργο των υφιστάμενων διοικήσεων αλλά επειδή οι κόντρες μεταξύ στελεχών της κυβέρνησης ήταν τέτοιες που η μη αλλαγή θεωρήθηκε ως "modus vivendi".

Αυτά όμως είναι παρελθόν θα μας πείτε - η προκήρυξη των εκλογών ήταν μια καινούργια αρχή, μια διάθεση αλλαγής βρε αδερφέ...Αλλά και αυτό δεν είναι αλήθεια: Ο ΣΥΡΙΖΑ, που ως αντιπολίτευση μιλούσε για σταδιακή εφαρμογή ενός ασυμβίβαστου μεταξύ της "υπουργικής θέσης" και της "βουλευτικής έδρας", έπραξε ακριβώς το αντίθετο: φρόντισε να βάλει στη θέση των αποχωρήσαντων (λόγω ΛΑΕ) βουλευτών όλους εκείνους που είχαν αποτύχει να εκλεγούν βουλευτές τον Γενάρη ή είχαν αποφύγει να "εκτεθούν" (αφού γνώριζαν ότι δεν εκλέγονταν). Το δε σκηνικό με επιφανείς υπουργούς να τσακώνονται για τη θέση στα ψηφοδέλτια (μια θέση που δεν την κέρδισαν λόγω της απήχησής τους ή του - μηδαμινού ως επί το πλείστον - έργου τους, αλλά μόνο λόγω της υποστήριξης τους στο Μνημόνιο) δεν τους τιμάει ούτε ως πολιτικούς αλλά και ούτε ως ανθρώπους. Είναι δε κωμικοτραγικό να έχουμε ανθρώπους που δήλωναν "τουφεκιοφόροι" και "στρατιώτες" να παίζουν λεκτικό "ξύλο" για το αν θα είναι 1οι ή 3οι και να δέχονται μάλιστα να κατέβουν σε περιφέρειες που έχουν χρόνια να εμφανιστούν. Μια εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο, έκανε πέρα τις όποιες ιδεολογικές αναφορές που είχαν...

Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει και η πρόσληψη της κυρίας Περιστέρας Τσίπρα στο Πανεπιστήμιο Κεντρικής Μακεδονίας - έστω και με σύμβαση - για διδασκαλία αποτελεί τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι στο κύμα νεποτισμού που σαρώνει την κυβέρνηση: σε μια εποχή που για να βρεις θέση ακόμα και ως τεχνικός εργαστηρίου σ' ένα ελληνικό πανεπιστήμιο πρέπει να έχεις διδακτορικό και καμιά δεκαριά δημοσιεύσεις και για να συμβεί αυτό πρέπει να περάσεις από καμιά δεκαριά συνεντεύξεις και άτυπες συναντήσεις με τους υπεύθυνους σπουδών των κύκλων σπουδών, η κυρία Τσίπρα προσπέρασε τα πάντα και με μια απλή αίτηση βρέθηκε πρώτη των πρώτων και αφήνοντας τα παιδιά της στον Αλέξη (εκτός και αν τα κρατάνε η μαμά και η πεθερά εναλλάξ), ξενιτεύεται στην Κοζάνη στην οποία θα πηγαινοέρχεται εβδομαδιαίως. Αν αυτά σας φαίνονται λίγο περίεργα, δεν είστε ο μόνος. Και με μας το ίδιο συμβαίνει: γνωρίζοντας δε πρόσωπα και πράγματα στην Κοζάνη, μπορούμε να σας διαβεβαιώσουμε ότι χωρίς γνωριμίες δεν μπαίνεις ούτε στο κυλικείο του Πανεπιστημίου, πόσο μάλλον σε θέση διδάσκοντα. Και για όσους δεν έχουν καλή μνήμη, να θυμηθούμε την ιστορία της κυρίας Νατάσας Καραμανλή, που από νηπιαγωγός, έγινε διδάκτωρ Ιατρικής, τελείωσε τη σχολή και έκανε την ειδικότητά της σε μια 5ετία - και αντί να της δώσουμε κι ένα εργαστήριο για ν' ανακαλύψει το φάρμακο ενάντια σε όλες τις μορφές του καρκίνου (με τέτοιο μυαλό και προσήλωση σίγουρα θα τα κατάφερνε), την κατηγορούσαμε...Βέβαια δε λέμε ότι δεν το άξιζαν, αλλά κάποιες φορές οι συγκυρίες και οι συμπτώσεις παραείναι πολλές για να κρίνονται ως αθώες. Και όπως σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, επιβάλλεται όταν προωθείς τον εαυτό σου ως φορέα του καινούργιου, να το κάνεις και στις πράξεις και όχι μόνο στα λόγια...(Ανανέωση: Τον Ιούλιο του 2016 ανακοινώθηκαν οι αποσπάσεις εκπαιδευτικών Π.Ε. στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ για το σχολικό έτος 2016-2017 έχουν ανακοινωθεί από το υπουργείο Παιδείας και ανάμεσά τους βρίσκεται και η Περιστέρα Μπαζιάνα. Συγκεκριμένα, η σύντροφος του πρωθυπουργού μεταφέρεται από το τμήμα Μηχανικών Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας στο ΕΜΠ στην Αθήνα!!!).

Και φτάσαμε τώρα στα τελευταία κομμάτια του παζλ...Καταγγελίες που είδαν το φως της δημοσιότητας αναφέρουν για την αγωνία της Ρένας Δούρου ν' αποκαταστήσει τα μέλη της ευρύτερης οικογένειάς της, με όσο το δυνατόν καλύτερο τρόπο. Αντιγράφουμε από το liberal.gr: "Αυτό που δεν είναι τόσο γνωστό είναι ότι ο αδερφός της κας Δούρου διορίστηκε από τον κ. Ξυδάκη ως υπάλληλος του Ελληνικού Φεστιβάλ με σχέση εργασίας ΙΔΑΧ (δηλαδή αορίστου χρόνου). Ηθικό είναι; Aς απαντήσει ο ίδιος.- Και συνεχίζουμε. Εκτός από το φεστιβάλ, ο κ. Δούρος διορίζεται και ως μετακλητός υπάλληλος του Υπουργείου Πολιτισμού! Αλλά για να παίρνει δύο μισθούς, εκδίδεται υπουργική απόφαση που ορίζει ότι εκτός από τον μισθό που θα παίρνει στο υπουργείο Πολιτισμού θα λαμβάνει και το 50% του μισθού που έπαιρνε από το Ελληνικό Φεστιβάλ.- Δηλαδή ο κ. Δούρος διορίζεται σε δύο θέσεις στο ίδιο υπουργείο λαμβάνοντας όχι έναν αλλά ενάμιση μισθό. Και για να παίρνει ενάμιση μισθό παρουσιάζεται ως ΙΔΑΧ, για να παρακαμφθούν οι περιορισμοί του Νόμου. Παρότι ο κ. Δούρος δεν είναι ΙΔΑΧ. Όπως και άλλοι δέκα εργαζόμενοι του Ελληνικού Φεστιβάλ, που εντούτοις καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, έχει σύμβαση ΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, η οποία και ανανεώνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα.Τον περασμένο, μάλιστα, Οκτώβριο, το ΔΣ του Ελληνικού Φεστιβάλ ανανέωσε τις συμβάσεις και των δέκα εργαζομένων ορισμένου χρόνου, ανάμεσα στους οποίους είναι και ο Δούρος.Ο κ. Δούρος μέχρι και σήμερα παρουσιάζεται ως συνεργάτης και του κ. Μπαλτά, διαδόχου του κ. Ξυδάκη. Όμως και εδώ προκύπτουν ερωτήματα. Βάσει νόμου, ο κ. Δούρος, ως μετακλητός υπάλληλος, θα έπρεπε να λύσει την εργασιακή του σχέση με το υπουργείο (αυτοδικαίως) με την αποχώρηση του κ. Ξυδάκη. Έμεινε και με τον Μπαλτά. Χωρίς να έχει αναρτηθεί στη Διαύγεια απόφαση πρόσληψής του. Όμως αν έχει εκδοθεί και δεν αναρτήθηκε, είναι παραβίαση της Διαύγειας. Αν δεν έχει εκδοθεί τότε πώς εργάζεται κατά παράβαση του νόμου ο κ. Δούρος και στο υπουργείο; Εκτός αν εργάζεται εις βάρος της κανονικής του εργασίας, αυτής στο Φεστιβάλ Αθηνών. Δηλαδή γι’ αυτήν για την οποία πληρώνεται από τους Έλληνες φορολογούμενους!- Προφανώς το βιοποριστικό πρόβλημα του κ. Δούρου ήταν τεράστιο. Διότι φαίνεται ότι δεν καλύφθηκε από τις έμμισθες θέσεις του στο Δημόσιο. Το έλλειμα αυτό έσπευσε να το καλύψει η ίδια η κα Δούρου, συνάπτοντας συμβάσεις με την σύντροφο παλαιότερα και νύφη της τώρα (σύζυγος του αδερφού της) στο Περιφερειακό Ταμείο Ανάπτυξης Αττικής, που ελέγχεται από την ίδια ως περιφερειάρχη. Νόμιμο είναι. Ηθικό όμως είναι; ιατί ακόμα και αν η κα Κασσιανή Δήμου, σύντροφος παλαιότερα και σύζυγος σήμερα του αδερφού της, διαθέτει τα τυπικά προσόντα γι' αυτή τη θέση, είναι βέβαιο ότι προκύπτουν ερωτήματα για την έμμισθη συνεργασία της με την αδερφή του συζύγου της... Την ώρα μάλιστα, που χιλιάδες δικηγόροι διαθέτουν αντίστοιχα ή και καλύτερα τυπικά προσόντα γι’ αυτή τη θέση.Η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει μόνο να είναι τίμια. Οφείλει να φαίνεται και τίμια..." Θα συμφωνήσουμε μαζί τους...

Και τέλος έχουμε τα κατορθώματα του κύριου Σπίρτζη: Πιο συγκεκριμένα,σε μια προσπάθεια να βολέψει όσο το δυνατόν περισσότερους σε ανώτερες δημόσιες θέσεις, προχώρτησε σε κατάθεση τροπολογίας (σε άσχετο νομοσχέδιο βέβαια) με την οποία διευρύνεται η σύνθεση των ΔΣ των συγκοινωνιακών φορέων, προκειμένου να τοποθετηθούν ξεχωριστά πρόσωπα στις θέσεις του προέδρου και του διευθύνοντος συμβούλου των τριών οργανισμών (ΟΑΣΑ, ΣΤΑΣΥ και ΟΣΥ), αφού ο νόμος προβλέπει να διορίζεται ένα πρόσωπο και στις δύο θέσεις. Αιτιολογώντας την απόφασή του να αυξηθεί ο αριθμός των διοικητών είπε το εξής απίθανο: "Η πολιτική μας που έγκειται στο να υπάρχει πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος προκύπτει από τη στάση μιας δημοκρατικής διοίκησης στους οργανισμούς του δημοσίου και του έργου αναδιάρθρωσης των αστικών μεταφορών υπέρ των πολιτών. Βρίσκεται στον αντίποδα των προτάσεων των απερχόμενων διοικήσεων προς τους θεσμούς εν αγνοία της κυβέρνησης." Ο βουλευτής Γιάννης Μανιάτης από την Δημοκρατική Συμπαράταξη (πρώην ΠΑΣΟΚ) αμφισβήτησε τα όσα είπε ο κ. Σπίρτζης ότι δεν θα υπάρξει επιβάρυνση του προϋπολογισμού, υποστήριξε ότι ο διορισμός των προσώπων αυτών καθώς και των συνεργατών τους θα προκαλέσει ετήσια επιβάρυνση της τάξης των 340.000 ευρώ. Καταλόγισε δε, στον αρμόδιο υπουργό ότι ενσωματώνει τις επιβαρύνσεις στο εσωτερικό προϋπολογισμό των Οργανισμών προκειμένου να «αποκρύψει το κόστος» των διορισμών. Αλλά τι να κάνει και ο Σπίρτζης; Πρώτα βγαίνει η ψυχή στον άνθρωπο και μετά το ΠΑΣΟΚ...Έπρεπε κάπου να βολέψει δύο ανθρώπους, το έκανε εκεί...

Πρώτη φορά αριστερά λοιπόν, αλλά με τα χούγια των παλιών...

Οι εκλογές του Σεπτέμβρη - οι μεγάλοι νικητές και χαμένοι

Η αλήθεια είναι μία ο ΣΥΡΙΖΑ νίκησε. Και νίκησε καθαρά όπως αναμενόταν αφού διαφαινόταν ότι ο κόσμος τον θεωρούσε ως τον καλύτερο διαχειριστή της καινούργιας πραγματικότητας, που έφερε στην χώρα η ψήφιση του 3ου Μνημονίου. Νίκησε βέβαια παίρνοντας λιγότερους ψήφους από τον Γενάρη, σε εκλογές που η αποχή αυξήθηκε 10 μονάδες και στις οποίες το ενδιαφέρον στην ουσία ήταν μηδενικό - αλλά νίκησε (αν και θα προτιμούσε να είχε χάσει).
Βέβαια είναι η αλήθεια είναι ότι έπαιζε χωρίς αντίπαλο. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες τους στήριζαν αναγκαστικά όντας ο κυβερνητικός εταίρος τους (με ένα μικρό κίνδυνο να βγουν εκτός Βουλής είναι αλήθεια αν αποτύγχαναν, η ΝΔ διεξήγαγε μια άχρωμη και αδιάφορη προεκλογική εκστρατεία (τα προβεβλημένα του στελέχη ασχολήθηκαν περισσότερο με τις διακοπές τους παρά με το πως θα στεκόταν το κόμμα προεκλογικά), ενώ το ΚΚΕ με την ΛΑΕ πέρναγαν τον περισσότερο χρόνο τους μαλώνοντας για το ποιος είναι περισσότερο αντι-μνημονιακός παρά με το να δίνουν πειστικές απαντήσεις για τις λύσεις που προτείνουν.

Οι εκλογές βέβαια είχαν και τρεις μεγάλους νικήτες. Ο πρώτος νικητής είναι η Χρυσή Αυγή. Παρά την καθαρή παραδοχή του Νίκου Μιχαλολιάκου ότι η Χρυσή Αυγή φέρει την πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία Φύσσα (πράγμα που ίσως του στοιχίσει στο δικαστήριο), αύξησε τα ποσοστά της και τους βουλευτές της. Είναι εδώ και θα μείνει και θα μας ταλαιπωρεί για πολλά χρόνια ακόμα, είτε συμμετέχει στα πάνελ των καναλιών είτε όχι. Υπάρχει ένα 7,5% του ελληνικού λαού που ψηφίζει συνειδητά δολοφόνους, ενώ ειδικά σ' αυτές τις εκλογές είχε εναλλακτικές ως ψήφους διαμαρτυρίας. Ο δεύτερος νικητής είναι η Φώφη Γεννηματά. Η επανεμφάνιση του ΠΑΣΟΚ ως "Δημοκρατικής Συμπαράταξης" της πιστώνεται, αφού όχι μόνο κατάφερε να υπερκεράσει το Ποτάμι (το οποίο ξεφουσκώνει επικίνδυνα, αποδεικνύοντας έτσι ότι ο κόσμος βλέπει την αλήθεια - δηλ. ότι ο κ. Θεοδωράκης είναι "αέρας κοπανιστός" και το κόμμα του μια σύναξη γυρολόγων, κρυφό-νεοφιλελευθέρων) αλλά κατόρθωσε και ενσωμάτωσε το ΚΙΔΗΣΟ του κυρίου Παπανδρέου, ο οποίος ευγενικά φερόμενος αποφάσισε να μην κατέβει στις εκλογές. Παρά την αλλαγή του ονόματος βεβαίως παραμένει ΠΑΣΟΚ, αν και η ΔΗΜΑΡ βγάζει 1-2 βουλευτές, γυρίζοντας κυριολεκτικά από τον πολιτικό "τάφο".
Ο τρίτος νικητής είναι βέβαια ο Βασίλης Λεβέντης. Η επιμονή πολλές φορές δικαιώνεται, και έτσι ο κύριος Λεβέντης και η "Ένωση Κεντρώων" εισέρχεται στη Βουλή με 9 βουλευτές. Είναι η πρώτη φορά από το 1985 και ένθεν (όπου είχαμε τον κύριο Ζίγδη o οποίος όμως εκλέχθηκε με το ΠΑΣΟΚ ως συνεργαζόμενος πριν ανεξαρτοποιηθεί και επιστρέψει στην ΕΔΗΚ) που κάποιος πολιτικός μηχανισμός, καθαρά αυτοπροσδιοριζόμενος ως "Κεντρώος", εμφανίζεται στην Βουλή. Ο κύριος Λεβέντης διάνυσε μεγάλη απόσταση από τις πίτσες και τα εκτοξευόμενα μπουκάλια στις συγκεντρώσεις του. Ελπίζουμε να φανεί ανώτερος των προσδοκιών όλων μας.
Από χαμένους δεν έχουμε πολλούς - παρά μόνο την Λαϊκή Ενότητα και το ΚΚΕ.  Η πρώτη δεν "τόλμησε" να δημιουργήσει ένα ευρύ αντι-μνημονιακό μέτωπο, παίρνοντας μαζί και το ΕΠΑΜ του κυρίου Καζάκη (ο οποίος έλαβε περίπου 0,8% - χαμηλότερα από τον στόχο του 1,5% που είχε θέση και το οποίο θα του εξασφάλιζε πιο μακρόπνοες προοπτικές) και ολόκληρη την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αυτό θα την καθιστούσε κυρίαρχο στο χώρο και θα της εξασφάλιζε την είσοδο στην Βουλή. Ήταν αναμενόμενο ότι τις τελευταίες μέρες θα υπήρχε τεράστια πόλωση μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ - τεχνητά δημιουργημένη μέσω δημοσκοπήσεων - η ΛΑΕ δεν προετοιμάστηκε σωστά και έχασε.
Στην πραγματικότητα βέβαια δεν υπήρχε θέμα του ποιος θα κέρδιζε τις εκλογές.  Απλά η πόλωση δημιουργήθηκε γιατί έπρεπε η ΛΑΕ να μείνει εκτός Βουλής για δύο λόγους: α) ώστε να μην υπάρχει πιθανότητα αυτοδυναμίας και β) για να μην υπάρχουν πολλές αντι-μνημονιακές δυνάμεις στην Βουλή.
Το ΚΚΕ διατήρησε τα ποσοστά του και έτσι έχουμε το παράδοξο, σε μια χώρα που κανείς δε θέλει το Μνημόνιο, τα μνημονιακά κόμματα να έχουν μια συντριπτική πλειοψηφία στην Βουλή.
Σημεία των καιρών; Απλώς η πραγματικότητα - ο λαός έχει αποδεχτεί την ήττα του και απλώς θ' ακολουθήσει το σκοπό που θα του παίξουν οι δανειστές.
Έτσι φτάνουμε στον μεγαλύτερο νικητή όλων απ' αυτές τις εκλογές, που είναι φυσικά η κυρία Μέρκελ. Τώρα το πείραμα της χώρας μας θα μπορέσει να ολοκληρωθεί χωρίς προβλήματα. Ήταν η μόνη που ήθελε εκλογές, εκτός και οι φήμες ότι οι εκλογές έγιναν για να μπορέσει ν' αλλάξει ο Τσίπρας Πρόεδρο της Βουλής χωρίς να κακοκαρδίσει τη Ζωή (Κωνσταντοπούλου) είναι αληθινές...
Όπως και να έχει, καλή δύναμη σε όλους μας...  

Είναι αυτές οι πιο περίεργες εκλογές από την Μεταπολίτευση ως σήμερα;

Αυτές οι εκλογές είναι οι πιο περίεργες από την Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα και συνάμα οι πιο διαφορετικές αφού για πρώτη φορά στην ελληνική πολιτική ιστορία, δεν έχει καμία απολύτως σημασία το ποιος θα εκλεγεί.
Με τα 4/5 των κομμάτων της Βουλής να έχουν - επί της ουσίας - τις ίδιες αντιλήψεις για τα μείζονα θέματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία (αφού πιστεύουν ότι το Μνημόνιο είναι μονόδρομος) και τα δύο πρώτα κόμματα να συναγωνίζονται για το ποιος θα είναι ο καλύτερος διαχειριστής της νέας κατάστασης (στην οποία οι όποιες ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο ενταφιάζονται), η ψήφος είτε στον έναν, είτε στον άλλον δεν έχει διαφορά.
Είναι λυπηρό βέβαια που στα 2015, η ζωή μας κάνει κύκλους και το γνωστό μεταπολεμικό σύνθημα "τι Πλαστήρας, τι Παπάγος" επανέρχεται. Μόνο που σε αντίθεση με τότε, σήμερα - δυστυχώς - το "τι Τσίπρας, τι Μεϊμαράκης" είναι αληθινό, ενώ τότε οι διαφορές ήταν τρανταχτές...
Σήμερα από την μια έχουμε τον Τσίπρα, που ξεκίνησε αντι-μνημονιακός και χωρίς πρόγραμμα κατέληξε να υπογράψει το 3ο και χειρότερο μνημόνιο, το οποίο είναι αποφασισμένος να εφαρμόσει πλήρως (εξ ου και οι εκλογές) και από την άλλη έχουμε τον Μεϊμαράκη, ο οποίος βρέθηκε από σπόντα, "υπηρεσιακός" αρχηγός της ΝΔ, και αφού ψήφισε και αυτός το 3ο μνημόνιο, υπόσχεται μια πιο "στιβαρή" εφαρμογή του.
Ο μεν Τσίπρας προσπαθεί να εκμαιεύσει τη δημοκρατική ψήφο, υπενθυμίζοντας (δίκαια) το παρελθόν του βαρύμαγκα αρχηγού της ΝΔ, ενώ ο δε Μεϊμαράκης κατηγορεί (σωστά) τον Πρωθυπουργό για μετάλλαξη και βάζει τα παπαγαλάκια του να μιλούν (δίκαια επίσης) για το δήθεν "αριστεριλίκι" που πουλάει ο Τσίπρας, υπενθυμίζοντας τα ιδιωτικά σχολεία των παιδιών του τελευταίου και τις επαναστάτριες με της Louis Vitton που τον περιτριγυρίζουν.
Απέναντι σ' αυτούς έχουμε την Λαϊκή Ενότητα και το ΚΚΕ που συναγωνίζονται για το ποιος είναι περισσότερο αντι-μνημονιακός (χωρίς παράλληλα όμως να δίνουν μια ξεκάθαρη λύση για το πως θ' απεμπλακούμε από τα μνημόνια, χωρίς να διαλυθεί η χώρα), την Χρυσή Αυγή που κατά βάθος αγωνιά περισσότερο για το τι ποινές θα επιβληθούν στα στελέχη της, τους ΑΝ.ΕΛΛ. που προσπαθούν να μας πείσουν ότι παρότι ψήφισαν το 3ο μνημόνιο παραμένουν "κάργα" αντι-μνημονιακοί και τον Βασίλη Λεβέντη που παρουσιάζεται ως μετά-Χριστόν προφήτης, και προσπαθεί να διαχειριστεί την πιθανή είσοδό του στην Βουλή. Για το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ δεν υπάρχει - πρόβλημα κανένα: θα είναι στην Βουλή και θα πάνε με όποιον βγει νικητής.
Από κει και πέρα απομένουν οι "τίμιοι" των τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων: Ο Δημήτρης Καζάκης και το ΕΠΑΜ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΜΛ-ΚΚΕ/ΚΚΕ-ΜΛ που θα μπορούσαν να κατέβαιναν όλοι μαζί, κάτω από μια αντι-μνημονιακή ομπρέλα, αλλά που προτιμούν να κατεβαίνουν μόνοι τους, για να "καταγράψουν" τις δυνάμεις τους.  Στην πραγματικότητα γνωρίζουν καλά ότι με την αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, το δίλημμα "μνημόνιο/αντι-μνημόνιο" ηττήθηκε, το σύστημα κέρδισε. Ακόμα και έτσι όμως με τις εμμονές τους, οδηγούμαστε σε ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα αφού η πολυδιάσπαση δε βοηθάει το λαό να εκφραστεί, ούτε να έχει κάποιον ν' αντιπολιτευτεί εκ μέρους του.
Έτσι με την μάχη της πρώτης θέσης να είναι αδιάφορη, το ενδιαφέρον μετατίθεται προς τα πίσω...Γιατί αν μη τι άλλο ως χώρα θα χρειαστούμε μια δυνατή αντιπολίτευση στο Μνημόνιο...Το ερώτημα είναι όμως άλλο: θα την έχουμε;  

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ρήτρα "εναλλακτικής λύσης" του 3ου Μνημονίου

Τελικά χρειάστηκε να μείνει ο Αλέξης Μητρόπουλος εκτός ψηφοδελτίων του ΣΥΡΙΖΑ για να μάθουμε ότι το 3ο Μνημόνιο (που ψηφίστηκε σχεδόν ομόθυμα από την ελληνική βουλή) είχε μεταξύ των άλλων και ρήτρα η ρήτρα απαγόρευσης εναλλακτικού προγράμματος από πλευράς της χώρας μας...Και η δήλωση αυτή πέρασε σχετικά "ανώδυνα" αφού κανείς από τους πολιτικούς αρχηγούς ή τα πολιτικά κόμματα που ψήφισαν (με "πόνο ψυχής" κατά δήλωσή τους) τις βασικές αρχές του Μνημονίου, δεν το επιβεβαίωσε ή το διέψευσε, έτσι για τα μάτια του κόσμου. Αντιθέτως, ο μεν ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται "προσπάθεια ελάφρυνσης του Μνημονίου", κάνει λόγο για "εξεύρεση ισοδύναμων" - με την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να πετάγονται και να υπόσχονται "καλύτερη διαχείριση".

Κανείς τους λοιπόν δε βρίσκει τον χρόνο - έστω και στο περιθώριο των λοιπών, δήθεν σοβαρών δηλώσεών τους - ν' αναφερθεί στις καταγγελίες του πρώην αντιπροέδρου της Βουλής. Γιατί ας είμαστε σοβαροί: προφανώς ο κ. Μητρόπουλος έχει δίκιο όταν αναφέρει στη δήλωσή του πως "κινδυνεύουμε να βρεθούμε, με συναίνεση της πλειοψηφίας του πολιτικού προσωπικού (ενδεχομένως δε, μετά τις εκλογές και με τη θέληση του ανενημέρωτου περήφανου λαού μας), προ μιας ολοσχερούς ακύρωσης των βασικών ασφαλιστικών δικλείδων του δημοκρατικού πολιτεύματος της αστικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και βεβαίως προ της αποστέρησης όλων των παραδοσιακών μηχανισμών λειτουργίας της." Και φυσικά αν συμβεί αυτό "θα βλάψει πολλαπλώς το μέλλον της χώρας και θα αμαυρώσει τη δημοκρατική λειτουργία, που στα μάτια της νέας γενιάς κινδυνεύει να φανεί περιττή και άχρηστη μιας και δεν μπορεί να προσφέρει τίποτε ως εναλλακτικό διακύβευμα στην οργάνωση της κοινωνίας, της οικονομίας και του μέλλοντος της χώρας."

Και να ήταν μόνο αυτό...Ο κύριος Μητρόπουλος στην (μακροσκελή) δήλωσή του αναφέρεται και σε α) ρήτρα κηδεμονίας του Υπουργικού Συμβουλίου από το Δημοσιονομικό Συμβούλιο (σελ. 1019) καθώς και σε β) ρήτρα μη αθέτισης υποχρέωσης (σελ. 1005). Σημειώνει επίσης και άλλες δύο ρήτρες - την ρήτρα ιδιοκτησίας των Μνημονίων (που σημαίνει ότι κανείς δεν μπορεί πλέον να "σκίσει τα Μνημόνια) καθώς και την ρήτρα απαρέγκλιτης/πιστής τήρησής τους.

Επειδή λοιπόν πρέπει να λέμε "τα σύκα-σύκα και την σκάφη-σκάφη" όλα τα παραπάνω σημαίνουν ότι το 3ο Μνημόνιο μας "δένει χειροπόδαρα", σε βαθμό που ούτε το 1ο αλλά και ούτε το 2ο είχαν κάνει. Επίσης σημαίνει ότι οι υποσχέσεις (κυρίως) του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της ΝΔ, είναι "εκ των ουκ άνευ" αφού χωρίς το "Ο.Κ." των δανειστών δε θα μπορεί να συμβαίνει τίποτα στην χώρα μας. Και αυτό είναι μια τεράστια "επιτυχία" του ΣΥΡΙΖΑ, στον οποίο τόσο πολύ πίστεψε ο ελληνικός λαός...

Και όλα αυτά δημοσιοποιήθηκαν γιατί ο κ. Μητρόπουλος έμεινε εκτός ψηφοδελτίων...Το ότι η δημοσιοποίηση δεν έγινε πριν το "κλείσιμο" των ψηφοδελτίων καθώς και ότι παρόλα αυτά ο κ. Μητρόπουλος ήταν έτοιμος να ξανακατέβει με τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, το αφήνουμε στην κρίση του καθενός...Μάλλον έγινε γιατί με το να μην έχει προεκλογικές υποχρεώσεις, βρήκε την ευκαιρία να το διαβάσει ολόκληρο και επομένως μπόρεσε να επισημάνει και τα "κρυφά" του σημεία...

Και για να μην ξεχνιόμαστε...Αφήνουμε ασχολίαστο το ότι ο δημοκρατικός ΣΥΡΙΖΑ έβαλε στα ψηφοδέλτια - και σε εκλόγιμες θέσεις - ανθρώπους που δε θα έβγαιναν ακόμα και αν ξεκινούσαν με +5000 σταυρούς...Φίλοι, συνεργάτες και γνωστοί για να έχουν μια "καβάτζα" ως αντάλλαγμα για τη δουλειά που (δεν) έκαναν 8 μήνες...Ο tempora, o mores...

Ένα καλοκαίρι-απόδειξη το γιατί είμαστε ακόμα στα χάλια που είμαστε

Για να καταλάβει κανείς το γιατί ως χώρα φτάσαμε εδώ που φτάσαμε δεν χρειάζονται βαθυστόχαστες αναλύσεις. Μια ματιά στα ελληνικά κοσμικά νησιά - και μια σύγκριση με το τι συνέβαινε προ δεκαετίας - αρκεί: σ' αυτά η ζωή - και αυτό το καλοκαίρι - συνεχίστηκε κανονικά, σα να μην υπάρχουν μνημόνια και capital controls και σα να μην είμαστε ένα βήμα πριν από το μεγαλύτερο ξεπούλημα της χώρας στην ελληνική ιστορία.

Δήθεν μοντέλα έφταναν με το καράβι της γραμμής για να κάνουν ό,τι κάνουν στην Αθήνα για 50 ευρώ σε πολλαπλάσια τιμή - ελπίζοντας παράλληλα να βρουν τον "πλούσιο γαμπρό", νεόπλουτοι (με δηλωμένο εισόδημα επιπέδου συνταξιούχου των 500 ευρώ) που έβγαλαν λεφτά κλέβοντας την εφορία ξόδεψαν αβέρτα ανοίγοντας σαμπάνιες σε "συναυλίες" γνωστών ¨καλλιτεχνών", οι ξαπλώστρες δίπλα στο κύμα κόστιζαν κατοστάρικα (ευρώ) έχοντας λίστες αναμονής - που ήταν γεμάτες από ανθρώπους που δεν ξέρουν να κολυμπήσουν, οι ψαροταβέρνες χρέωναν γάβρο σε τιμές φρέσκου αστακού χωρίς να κόβουν αποδείξεις, αδήλωτες βίλες νοικιάζονταν χωρίς τα στοιχειώδη και η ασυδοσία στην παροχή υπηρεσιών συνεχίστηκε, σα να μην πέρασε μια μέρα, χωρίς κανένα έλεγχο. Το καλοκαίρι πέρασε και το μόνο που έμεινε είναι τα σκουπίδια και τ' αποτσίγαρα στις ακρογιαλιές - αυτά που ως Έλληνες απεχθανόμαστε όταν τα βλέπουμε, αλλά ποτέ δεν κάνουμε τον κόπο να τα μαζέψουμε, φεύγοντας από τις παραλίε για το σπίτι μας...
Με την χώρα να περνάει τόσα και τόσα, δεν υπήρχε ένα στοιχειώδες συμμάζεμα της κατάστασης. Κάποιοι "επαγγελματίες" βρε αδερφέ να κόψουν δύο αποδείξεις - έτσι για τα μάτια του κόσμου, κάποιοι εφοριακοί να ελέγξουν πως μπορούν κάποιοι άλλοι (που έχουν μηδενικό εισόδημα) να ξοδεύουν χιλιάδες ευρώ σε 3-4 μέρες, κάποιοι λιμενικοί να σταματήσουν την καταπάτηση της παραλίας από ορισμένους επιτήδειους και τέλος κάποιοι της αστυνομίας, του ΕΟΤ ή των λοιπών αρμόδιων υπηρεσιών να ελέγξουν πως γίνεται σε μια περιοχή με 100 δηλωμένα τουριστικά καταλλύματα να μένουν χιλιάδες τουρίστες.
Μπορεί πια να μην έχουμε οικοδόμους του μεροκάματου με Φερράρι ή νοικοκυρές με σύζυγο δημόσιο υπάλληλο ν' αγοράζουν αυθεντικές Λουί Βιτόν στο Κολωνάκι κάθε μήνα, αλλά η ζωή συνεχίζεται και η παραοικονομία ανθεί...Και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε τίποτα για ν' αλλάξουν τα πράγματα...