Ενεργειακή ένωση στην Ε.Ε. στα μέτρα των πολυεθνικών;

Η είδηση έχει περάσει στα ψιλά αλλά είναι εξαιρετικά σημαντική αφού καταδεικνύει το προς τα που πηγαίνουμε ως Ευρώπη...Ένα από τα μείζονα ζητήματα των τελευταίων χρόνων στην Ε.Ε. (για το οποίο δυστυχώς ο μέσος Ευρωπαίος δείχνει μικρό ενδιαφέρον) είναι αυτό της ενεργειακής πολιτικής.

Η Κομισιόν αποφάσισε να το "λύσει" προωθώντας μια εξαιρετικά αμφιλεγόμενη σειρά μέτρων, τα οποία ομαδοποίησε κάτω από τον τίτλο "ενεργειακή ένωση". Θεωρητικά η ιδέα φαντάζει εξαιρετική: οι χώρες της Ε.Ε. θα αλληλοβοηθούνται και σε περίπτωση αναγκών τους, θα καλύπτονται από τις υπόλοιπες, θα ομαδοποιούν τις ανάγκες τους σε καύσιμα και πρώτες ύλες για να πετυχαίνουν καλύτερες τιμές, ενώ θα καλύπτουν και την πάγια ανάγκη για προστασία του περιβάλλοντος.
Είναι όντως τα πράγματα τόσο καλά όμως; Δυστυχώς όχι.
Καταρχήν η ενεργειακή ένωση-πρόταση της Κομισιόν προβλέπει τον υποχρεωτικό, εκ των προτέρων, έλεγχο από τις Βρυξέλλες των ενεργειακών συμβάσεων με τρίτες χώρες. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αν η Ε.Ε. για τον οποιαδήποτε λόγο δε θέλει να έχει σχέση με κάποια χώρα (βλ. Ρωσία) θα μπορεί ν' απαγορεύει εισαγωγή ή αγορά καυσίμων/ενέργειας από αυτές. Επίσης το «ενεργειακό μείγμα», δηλαδή τα καύσιμα ηλεκτροπαραγωγής είναι ένα άλλο μείζον ζήτημα, αφού με βάση το προσχέδιο της συμφωνίας, η Ε.Ε. θα μπορεί ν' απαγορεύει συγκεκριμένα "καύσιμα" (ή ποσοστό μεγαλύτερο απ' αυτό που θεωρεί ως "κατάλληλο" για κάθε χώρα), υποχρεώνοντας χώρες ν' αγοράζουν ενέργεια από άλλες χώρες, ώστε το ποσοστό κάθε καυσίμου να παραμένει σταθερό. Αυτό πρακτικά σημαίνει π.χ. ότι η χώρα μας που λειτουργεί αρκετά με λιγνίτη θα μπορεί να υποχρεωθεί ν' αγοράζει ενέργεια από την Γερμανία (σε τιμές Γερμανίας) που παράγει ενέργεια με πιο φιλικούς στο περιβάλλον όρους - και θα πληρώνει πρόστιμα αν δεν το κάνει. Αυτό σημαίνει μικρότερη ενεργειακή αυτονομία από την ήδη υπάρχουσα (και αύξηση της τιμής της ενέργειας). Επίσης οι στόχοι της Ε.Ε. (π.χ. 10% διασυνδεδεμένο μέχρι το 2020 για κάθε χώρα) απαιτούν τεράστιες επενδύσεις με ποσά που η χώρα μας δεν μπορεί να διαθέσει. Η δε Ε.Ε. δε φαίνεται διαθετημένη να "επενδύσει" η ίδια και από τα λίγα έργα (για το μέγεθος του σχεδίου) που έχουν χαρακτηρισθεί ως "ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος" μόνο η διασύνδεση Ελλάδος  (Κρήτης) - Κύπρου είναι ελληνικού ενδιαφέροντος, με το κομμάτι Κρήτης - ηπειρωτικής Ελλάδας να μένει εκτός.
Αν λάβει κανείς υπόψιν του ότι το σχέδιο είναι ανεπτυγμένο έτσι ώστε οι μεγάλες πολυεθνικές να κάνουν "πάρτυ" (αφού θα μπορούν να παράγουν ενέργεια όπου τους συμφέρει καλύτερα και να υποχρεώνουν χώρες ν' αγοράζουν την παραγόμενη ενέργειά τους, στις τιμές που αυτές θέλουν), μπορεί να κατανοήσει κανείς ότι έχουμε πολλούς λόγους να μην είμαστε ευχαριστημένοι ως χώρα με την ιδέα. Δεν είμαστε οι μόνοι βέβαια - και η Ουγγαρία αλλά και η Μ. Βρετανία αντιδρούν για τους δικούς τους λόγους - αλλά το προτεινόμενο σχέδιο μας αφορά έντονα.
Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Γιατί η χώρα μας έπραξε το σωστό - για πρώτη φορά - και κράτησε αποστάσεις από το κείμενο συμπερασμάτων του Συμβουλίου Υπουργών Ενέργειας για την εφαρμογή της στρατηγικής πλαισίου για την ενεργειακή ένωση. Το κείμενο των ελληνικών συμπερασμάτων (μπορείτε να το βρείτε εδώ) είναι ξεκάθαρα αρνητικό και δείχνει (γι' αλλαγή) μια στάση που υποδηλώνει τη διάθεση υποστήριξη του εθνικού μας συμφέροντος.
Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι θα διατηρήσουμε την ίδια στάση μέχρι το τέλος - αν και το ελπίζουμε - αλλά σε μια εποχή που η πίεση που δεχόμαστε είναι από παντού, μια σθεναρή στάση είναι γεγονός παρήγορο...