Αναρτήσεις
Η εφημερίδα "Το Ποντίκι", δημοσίευσε ένα άρθρο που αποδεικνύει τη "αδερφική" σχέση που υπάρχει εδώ και χρόνια μεταξύ Τάκη Μπαλτάκου και Αντώνη Σαμαρά...Η στενή σχέση που αποδεικνύεται μέσα από το άρθρο δικαιολογεί απόλυτα το γιατί ο Αντώνης Σαμαράς του "παρέδωσε" κυριολεκτικά την κυβέρνηση στα χέρια του, με αποτέλεσμα ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης να μπορεί να αλλάζει νόμους, να προσθέτει τροπολογίες της τελευταίας στιγμής και να αλλάζει υφυπουργούς και γραμματείς στα υπουργεία "αντ' αυτού", χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα. "Με εντολή Σαμαρά" πάντα, όπως λέει και το γνωστό σύνθημα...
Μια σχέση που μετρά περισσότερα από 30 χρόνια, ίδιες πολιτικές καταβολές βασισμένες και στην κοινή πελοποννησιακή καταγωγή, κοινές ιδεολογικές ανησυχίες επιπέδου «αναμένου δαυλού στον βωμό της πατρίδας και της παράταξης».
Ο Αντώνης Σαμαράς και ο Τάκης Μπαλτάκος έρχονται από πολύ πίσω, όσο κι αν και οι δυο τους κάποιες από εκείνες τις «πίσω σελίδες» πολύ θα ήθελαν να τις έχουν σκίσει και εξαφανίσει.
Οι… Κένταυροι
Η γνωριμία του πρωθυπουργού με τον – πρώην πλέον – γενικό γραμματέα της κυβέρνησης (αποκαλούμενο και «Αντώνη Λιβάνη» του Σαμαρά) τοποθετείται στο 1982, 28 ετών ο Τάκης Μπαλτάκος, στα 31 ο Α. Σαμαράς. Μια γνωριμία που γίνεται στα «πέτρινα χρόνια» της Ν.Δ., τότε που ο νεολαιίστικος δεξιός ριζοσπαστισμός, στα όρια της ακροδεξιάς λογικής και πρακτικής, είχαν επιλεγεί ως βασικά συστατικά στοιχεία ανασύνθεσης ενός κόμματος που είχε χτυπηθεί καίρια από το ΠΑΣΟΚ.
Γνωρίστηκαν στην αβερωφική τότε ΟΝΝΕΔ, με πρόεδρό της τον Βασίλη Μιχαλολιάκο (σημερινό δήμαρχο Πειραιά και εξάδελφο του προφυλακισμένου αρχηγού της Χρυσής Αυγής) και αντιπρόεδρο τον επίσης Μανιάτη, ορκισμένο φιλοβασιλικό και φιλοχουντικό Μ. Μανωλάκο.
Είναι η εποχή των «Κενταύρων» των «Ρέιντζερς», των δεξιών «ομάδων κρούσης» που έδρασαν από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 και ουσιαστικά διαλύθηκαν από τον Κ. Μητσοτάκη μετά το 1985.
Μέλη κυρίως των «Κενταύρων» προέρχονταν και από τη ΦΕΠ (Φοιτητική Εθνική Πρωτοπορία) και από το ΕΝΕΚ (Ενιαίο Εθνικιστικό Κίνημα). Η δράση τους είχε πανελλαδική διασπορά, με ιδιαίτερη έμφαση ωστόσο σε κάποιες περιοχές όπου υπήρχαν «στέρεες βάσεις» και άξια στελέχη.
Μια από αυτές ήταν και η Καλαμάτα, όπου πολλοί θυμούνται ακόμη τον επικεφαλής των «ομάδων κρούσης»: τον Αντώνη Σαμαρά. Ο νεαρότερος εκλεγμένος βουλευτής στην Ιστορία του Κοινοβουλίου (σε ηλικία 26 ετών εξελέγη πρώτη φορά το 1977) κάθε άλλο παρά είχε χάσει λόγω θέσης και ιδιότητας τον νεανικό… ενθουσιασμό του. Πόσω μάλλον που μετά τη συντριπτική ήττα του 1981, η Ν.Δ. είχε ανάγκη από έναν ακραίο δεξιό λόγο επανασυσπείρωσης.
Έτσι, το 1982 ο Αντώνης Σαμαράς είναι ο άνθρωπος που ξανάνοιξε την ξεχασμένη έως τότε «πηγάδα του Μελιγαλά». Συνοδοιπόρος με την «4η Αυγούστου» (του Κ. Πλεύρη, θεωρητικού του ελληνικού νεοναζισμού) και τα φασιστικά μορφώματα της εποχής (ΕΝΕΚ, ΕΠΕΝ κ.λπ.), με ειδικό δελτίο Τύπου που εξέδωσε το γραφείο του στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα, ανήγγειλε την άφιξή του στον Μελιγαλά «για να παραστεί στο Μνημόσυνο των σφαγιασθέντων από τους εαμοκομμουνιστές». Παρών σ’ εκείνη τη «γιορτή μίσους» ήταν και ο Τάκης Μπαλτάκος – φυσιολογικό άλλωστε αν διαβάσει κάποιος την πρόσφατη (21.3.2014) δήλωσή του: «Ασφαλώς και είμαι αντικομμουνιστής. Από μικρό παιδί. Έτσι γεννήθηκα, έτσι μεγάλωσα κι έτσι θα πεθάνω…».
Επένδυση στην Ακροδεξιά
Η ακροδεξιά ρητορική και πρακτική της Ν.Δ. είχε υιοθετηθεί από τον τότε αρχηγό της και «πολιτικό μέντορα» του Α. Σαμαρά, Ευάγγελο Αβέρωφ. Τα μνημόσυνα στου Μακρυγιάννη, στον Μελιγαλά, στη Στιμάγκα, στον Φενεό κ.α. και οι «γιορτές μίσους» σε Γράμμο - Βίτσι γίνονταν πάντα με τη στήριξη και τη συμμετοχή της Ν.Δ. και των στελεχών της. Ως κορυφαία αντικομμουνιστική πράξη εκείνη την περίοδο υπήρξε η στάση της Ν.Δ. το 1982, όταν το ΠΑΣΟΚ έφερε το νομοσχέδιο για την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης.
Ο Αβέρωφ πήρε τους βουλευτές του, με πρώτο τον Α. Σαμαρά, και αποχώρησαν από τη συζήτηση στη Βουλή.
Αυτό ήταν το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο γνωρίστηκαν πολιτικά και προσωπικά ο Α. Σαμαράς και ο Τάκης Μπαλτάκος. Δίχως να αφίστανται ούτε βήμα από τις ιδεολογικές τους καταβολές, στην πορεία των χρόνων ακολουθούν για ένα διάστημα διαφορετικές πορείες και παρακολουθούν τη λείανση και τον εξευρωπαϊσμό του πολιτικού λόγου του κόμματός τους.
Ο Τάκης Μπαλτάκος βρίσκεται σε ένα από τα μεγαλύτερα δικηγορικά γραφεία της Αθήνας, αυτό του Τρύφωνα Κουταλίδη (γνωστός συγγραφικά και ως «Παπινιανός»), όπου στα μέσα της δεκαετίας του ’80 γνωρίζεται με τον άρτι αφιχθέντα από τη Βοστώνη Κώστα Καραμανλή. Για τέσσερα χρόνια (1985-89) μένουν κάτω από την ίδια δικηγορική στέγη και οι σχέσεις τους χαρακτηρίζονταν άριστες. Λέγεται μάλιστα ότι εκείνη η σχέση έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επικοινωνία Σαμαρά - Καραμανλή, στην επανάκαμψη Σαμαρά στο κόμμα το 2004 και στις μετέπειτα εξελίξεις στη Ν.Δ., καθώς ο Τ. Μπαλτάκος ήταν ο δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ του πρώην και του νυν πρωθυπουργού.
Στην κυβέρνηση Μητσοτάκη ο υπουργός Εξωτερικών Αντώνης Σαμαράς αναθέτει στον παλιό συναγωνιστή του την ΟΚΕ Εξωτερικών θέση, την οποία κρατά μέχρι την ανατροπή της κυβέρνησης το 1993. Ο Τάκης Μπαλτάκος φυσικά και ακολουθεί τον φίλο του στο εγχείρημα της Πολιτικής Άνοιξης, ενώ παράλληλα ασκεί από ξεχωριστές θέσεις τη δικηγορία. Από το 1990 μέχρι το 1998 κατέχει τη θέση του νομικού συμβούλου στην ΕΠΑΕ, ενώ ταυτόχρονα από το 1992 ώς το1997 βρίσκεται στο μπάσκετ του Παναθηναϊκού ως νομικός σύμβουλος των αδελφών Γιαννακόπουλου.
Φασιστικό ακροατήριο
Στην περίοδο αυτή και μετά την εξαφάνιση της Πολιτικής Άνοιξης, εντάσσεται η «πολιτική μοναξιά» των δύο φίλων. Η περίοδος πολιτικής «αγρανάπαυσης» του Τάκη Μπαλτάκου αξιοποιείται για τα συγγραφικά του ενδιαφέροντα, με αντικείμενο τον Ιστορία του γενέθλιου τόπου, την αρχαία Σπάρτη. Με μοναδικό αντικείμενο την «Κρυπτεία», την κατά τον συγγραφέα «μυστική υπηρεσία» της αρχαίας Σπάρτης και κατά τους αρχαίους κλασικούς την «πρακτική» που ακολουθούσαν στη στρατιωτική τους εκπαίδευση οι νέοι Σπαρτιάτες, κατά την οποία κρύβονταν για μέρες με ελαφρύ οπλισμό και ελάχιστη τροφή και τα βράδια έβγαιναν από τις κρυψώνες τους και δολοφονούσαν όποιον είλωτα συναντούσαν.
Τα έργα του Μπαλτάκου «Το τέλος του Εφιάλτη» (πόνημα για το πώς τον προδότη των Θερμοπυλών τον «καθάρισε» η «Κρυπτεία») και «Ερμοκοπίδες» (η δράση της μυστικής υπηρεσίας των Σπαρτιατών «Κρυπτείας» μέσα στην Αθήνα) γίνονται τα best seller της Χρυσής Αυγής.
Διθυραμβικές κριτικές δημοσιεύονται στο επίσημο περιοδικό της οργάνωσης, όπως αυτή στις 21 Απριλίου (τυχαίο;) 2005 για το «Τέλος του Εφιάλτη». Οι χρυσαυγίτες δεν φείδονται επαίνων: «Ο Έλλην συγγραφέας Π.Δ. Μπαλτάκος κάνει αυτό που θα έπρεπε να κάνουν όλοι όσοι ασχολούνται με την αρχαία Ελλάδα. (…) Καταρρίπτει την άθλια φήμη, που κατά καιρούς διέδωσαν εγχώριοι και ξένοι κομπλεξικοί, που θέλει τους αρχαίους προγόνους μας να κινούνται μεταξύ ομοφυλοφιλίας και οργίου».
Ο συγγραφέας με την «Κρυπτεία», τη μυστική παραστρατιωτική οργάνωση της αρχαίας Σπάρτης που τις νύχτες προχωρούσε σε μαζικές δολοφονίες ειλώτων, παραδίδει στη Χρυσή Αυγή πνευματικό και ιδεολογικό υπόβαθρο για να αναπτύξει δράση και επιχειρήματα. Ο Ηλίας Κασιδιάρης σε εκδήλωση στις Θερμοπύλες, το 2008, μιλά στους συγκεντρωμένους όσο πιο ξεκάθαρα μπορεί, βασισμένος στα πονήματα Μπαλτάκου:
«Εν πλήρη ευταξία η παράταξις αυτή, η Χρυσή Αυγή αναδεικνύει τον προορισμό της… Είμαστε η ασπίδα της Σπάρτης που καρτερικά φυλάττει το σώμα της Ελλάδας. Συνεχίζουμε τον μοναχικό μας δρόμο, υπομένοντας τις διώξεις, τις συκοφαντίες, τα συνεχή χτυπήματα των εχθρών. Και αναμένουμε τη στιγμή της μεγάλης αντεπίθεσης, βαδίζοντας στα χνάρια της αρχαίας “Κρυπτείας” που έπληττε αθόρυβα μέσα στο απόλυτο σκότος και τη σιωπή τους εσωτερικούς εχθρούς της πόλεως…».
Έτσι περιγράφεται, από το 2008 κιόλας, ο τρόπος δράσης της Χρυσής Αυγής, όσο κι αν πολλοί στη συνέχεια έκαναν πως δεν αντιλαμβάνονται το παραμικρό.
Εκτός από τη Χρυσή Αυγή, ωστόσο, και ο ίδιος ο συγγραφέας αναδεικνύει την «Κρυπτεία» σε εργαλείο ιδεολογικής κατήχησης.
Τον περασμένο Ιούλιο ξέσπασε σάλος από την αποκάλυψη από συνδικαλιστές αστυνομικούς ότι εκατοντάδες άνδρες των ομάδων ΔΙΑΣ και ΔΕΛΤΑ της ΕΛ.ΑΣ. κλήθηκαν σε διατεταγμένη υπηρεσία να παραστούν σε ημερίδα στο αμφιθέατρο της ΓΑΔΑ, όπου ο γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου τούς μίλησε για τα βιβλία του, τον ρόλο και την προσφορά της «Κρυπτείας» στην αρχαία Σπάρτη. Ο Κασιδιάρης δίδασκε δηλαδή την «Κρυπτεία» στην εκπαίδευση της Χρυσής Αυγής και ο Μπαλτάκος στους αστυνομικούς, υποδεικνύοντας ποια νοοτροπία θα ήθελε η κυβέρνηση να αποκτήσουν.
Μια σχέση που μετρά περισσότερα από 30 χρόνια, ίδιες πολιτικές καταβολές βασισμένες και στην κοινή πελοποννησιακή καταγωγή, κοινές ιδεολογικές ανησυχίες επιπέδου «αναμένου δαυλού στον βωμό της πατρίδας και της παράταξης».
Ο Αντώνης Σαμαράς και ο Τάκης Μπαλτάκος έρχονται από πολύ πίσω, όσο κι αν και οι δυο τους κάποιες από εκείνες τις «πίσω σελίδες» πολύ θα ήθελαν να τις έχουν σκίσει και εξαφανίσει.
Οι… Κένταυροι
Η γνωριμία του πρωθυπουργού με τον – πρώην πλέον – γενικό γραμματέα της κυβέρνησης (αποκαλούμενο και «Αντώνη Λιβάνη» του Σαμαρά) τοποθετείται στο 1982, 28 ετών ο Τάκης Μπαλτάκος, στα 31 ο Α. Σαμαράς. Μια γνωριμία που γίνεται στα «πέτρινα χρόνια» της Ν.Δ., τότε που ο νεολαιίστικος δεξιός ριζοσπαστισμός, στα όρια της ακροδεξιάς λογικής και πρακτικής, είχαν επιλεγεί ως βασικά συστατικά στοιχεία ανασύνθεσης ενός κόμματος που είχε χτυπηθεί καίρια από το ΠΑΣΟΚ.
Γνωρίστηκαν στην αβερωφική τότε ΟΝΝΕΔ, με πρόεδρό της τον Βασίλη Μιχαλολιάκο (σημερινό δήμαρχο Πειραιά και εξάδελφο του προφυλακισμένου αρχηγού της Χρυσής Αυγής) και αντιπρόεδρο τον επίσης Μανιάτη, ορκισμένο φιλοβασιλικό και φιλοχουντικό Μ. Μανωλάκο.
Είναι η εποχή των «Κενταύρων» των «Ρέιντζερς», των δεξιών «ομάδων κρούσης» που έδρασαν από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 και ουσιαστικά διαλύθηκαν από τον Κ. Μητσοτάκη μετά το 1985.
Μέλη κυρίως των «Κενταύρων» προέρχονταν και από τη ΦΕΠ (Φοιτητική Εθνική Πρωτοπορία) και από το ΕΝΕΚ (Ενιαίο Εθνικιστικό Κίνημα). Η δράση τους είχε πανελλαδική διασπορά, με ιδιαίτερη έμφαση ωστόσο σε κάποιες περιοχές όπου υπήρχαν «στέρεες βάσεις» και άξια στελέχη.
Μια από αυτές ήταν και η Καλαμάτα, όπου πολλοί θυμούνται ακόμη τον επικεφαλής των «ομάδων κρούσης»: τον Αντώνη Σαμαρά. Ο νεαρότερος εκλεγμένος βουλευτής στην Ιστορία του Κοινοβουλίου (σε ηλικία 26 ετών εξελέγη πρώτη φορά το 1977) κάθε άλλο παρά είχε χάσει λόγω θέσης και ιδιότητας τον νεανικό… ενθουσιασμό του. Πόσω μάλλον που μετά τη συντριπτική ήττα του 1981, η Ν.Δ. είχε ανάγκη από έναν ακραίο δεξιό λόγο επανασυσπείρωσης.
Έτσι, το 1982 ο Αντώνης Σαμαράς είναι ο άνθρωπος που ξανάνοιξε την ξεχασμένη έως τότε «πηγάδα του Μελιγαλά». Συνοδοιπόρος με την «4η Αυγούστου» (του Κ. Πλεύρη, θεωρητικού του ελληνικού νεοναζισμού) και τα φασιστικά μορφώματα της εποχής (ΕΝΕΚ, ΕΠΕΝ κ.λπ.), με ειδικό δελτίο Τύπου που εξέδωσε το γραφείο του στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα, ανήγγειλε την άφιξή του στον Μελιγαλά «για να παραστεί στο Μνημόσυνο των σφαγιασθέντων από τους εαμοκομμουνιστές». Παρών σ’ εκείνη τη «γιορτή μίσους» ήταν και ο Τάκης Μπαλτάκος – φυσιολογικό άλλωστε αν διαβάσει κάποιος την πρόσφατη (21.3.2014) δήλωσή του: «Ασφαλώς και είμαι αντικομμουνιστής. Από μικρό παιδί. Έτσι γεννήθηκα, έτσι μεγάλωσα κι έτσι θα πεθάνω…».
Επένδυση στην Ακροδεξιά
Η ακροδεξιά ρητορική και πρακτική της Ν.Δ. είχε υιοθετηθεί από τον τότε αρχηγό της και «πολιτικό μέντορα» του Α. Σαμαρά, Ευάγγελο Αβέρωφ. Τα μνημόσυνα στου Μακρυγιάννη, στον Μελιγαλά, στη Στιμάγκα, στον Φενεό κ.α. και οι «γιορτές μίσους» σε Γράμμο - Βίτσι γίνονταν πάντα με τη στήριξη και τη συμμετοχή της Ν.Δ. και των στελεχών της. Ως κορυφαία αντικομμουνιστική πράξη εκείνη την περίοδο υπήρξε η στάση της Ν.Δ. το 1982, όταν το ΠΑΣΟΚ έφερε το νομοσχέδιο για την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης.
Ο Αβέρωφ πήρε τους βουλευτές του, με πρώτο τον Α. Σαμαρά, και αποχώρησαν από τη συζήτηση στη Βουλή.
Αυτό ήταν το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο γνωρίστηκαν πολιτικά και προσωπικά ο Α. Σαμαράς και ο Τάκης Μπαλτάκος. Δίχως να αφίστανται ούτε βήμα από τις ιδεολογικές τους καταβολές, στην πορεία των χρόνων ακολουθούν για ένα διάστημα διαφορετικές πορείες και παρακολουθούν τη λείανση και τον εξευρωπαϊσμό του πολιτικού λόγου του κόμματός τους.
Ο Τάκης Μπαλτάκος βρίσκεται σε ένα από τα μεγαλύτερα δικηγορικά γραφεία της Αθήνας, αυτό του Τρύφωνα Κουταλίδη (γνωστός συγγραφικά και ως «Παπινιανός»), όπου στα μέσα της δεκαετίας του ’80 γνωρίζεται με τον άρτι αφιχθέντα από τη Βοστώνη Κώστα Καραμανλή. Για τέσσερα χρόνια (1985-89) μένουν κάτω από την ίδια δικηγορική στέγη και οι σχέσεις τους χαρακτηρίζονταν άριστες. Λέγεται μάλιστα ότι εκείνη η σχέση έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επικοινωνία Σαμαρά - Καραμανλή, στην επανάκαμψη Σαμαρά στο κόμμα το 2004 και στις μετέπειτα εξελίξεις στη Ν.Δ., καθώς ο Τ. Μπαλτάκος ήταν ο δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ του πρώην και του νυν πρωθυπουργού.
Στην κυβέρνηση Μητσοτάκη ο υπουργός Εξωτερικών Αντώνης Σαμαράς αναθέτει στον παλιό συναγωνιστή του την ΟΚΕ Εξωτερικών θέση, την οποία κρατά μέχρι την ανατροπή της κυβέρνησης το 1993. Ο Τάκης Μπαλτάκος φυσικά και ακολουθεί τον φίλο του στο εγχείρημα της Πολιτικής Άνοιξης, ενώ παράλληλα ασκεί από ξεχωριστές θέσεις τη δικηγορία. Από το 1990 μέχρι το 1998 κατέχει τη θέση του νομικού συμβούλου στην ΕΠΑΕ, ενώ ταυτόχρονα από το 1992 ώς το1997 βρίσκεται στο μπάσκετ του Παναθηναϊκού ως νομικός σύμβουλος των αδελφών Γιαννακόπουλου.
Φασιστικό ακροατήριο
Στην περίοδο αυτή και μετά την εξαφάνιση της Πολιτικής Άνοιξης, εντάσσεται η «πολιτική μοναξιά» των δύο φίλων. Η περίοδος πολιτικής «αγρανάπαυσης» του Τάκη Μπαλτάκου αξιοποιείται για τα συγγραφικά του ενδιαφέροντα, με αντικείμενο τον Ιστορία του γενέθλιου τόπου, την αρχαία Σπάρτη. Με μοναδικό αντικείμενο την «Κρυπτεία», την κατά τον συγγραφέα «μυστική υπηρεσία» της αρχαίας Σπάρτης και κατά τους αρχαίους κλασικούς την «πρακτική» που ακολουθούσαν στη στρατιωτική τους εκπαίδευση οι νέοι Σπαρτιάτες, κατά την οποία κρύβονταν για μέρες με ελαφρύ οπλισμό και ελάχιστη τροφή και τα βράδια έβγαιναν από τις κρυψώνες τους και δολοφονούσαν όποιον είλωτα συναντούσαν.
Τα έργα του Μπαλτάκου «Το τέλος του Εφιάλτη» (πόνημα για το πώς τον προδότη των Θερμοπυλών τον «καθάρισε» η «Κρυπτεία») και «Ερμοκοπίδες» (η δράση της μυστικής υπηρεσίας των Σπαρτιατών «Κρυπτείας» μέσα στην Αθήνα) γίνονται τα best seller της Χρυσής Αυγής.
Διθυραμβικές κριτικές δημοσιεύονται στο επίσημο περιοδικό της οργάνωσης, όπως αυτή στις 21 Απριλίου (τυχαίο;) 2005 για το «Τέλος του Εφιάλτη». Οι χρυσαυγίτες δεν φείδονται επαίνων: «Ο Έλλην συγγραφέας Π.Δ. Μπαλτάκος κάνει αυτό που θα έπρεπε να κάνουν όλοι όσοι ασχολούνται με την αρχαία Ελλάδα. (…) Καταρρίπτει την άθλια φήμη, που κατά καιρούς διέδωσαν εγχώριοι και ξένοι κομπλεξικοί, που θέλει τους αρχαίους προγόνους μας να κινούνται μεταξύ ομοφυλοφιλίας και οργίου».
Ο συγγραφέας με την «Κρυπτεία», τη μυστική παραστρατιωτική οργάνωση της αρχαίας Σπάρτης που τις νύχτες προχωρούσε σε μαζικές δολοφονίες ειλώτων, παραδίδει στη Χρυσή Αυγή πνευματικό και ιδεολογικό υπόβαθρο για να αναπτύξει δράση και επιχειρήματα. Ο Ηλίας Κασιδιάρης σε εκδήλωση στις Θερμοπύλες, το 2008, μιλά στους συγκεντρωμένους όσο πιο ξεκάθαρα μπορεί, βασισμένος στα πονήματα Μπαλτάκου:
«Εν πλήρη ευταξία η παράταξις αυτή, η Χρυσή Αυγή αναδεικνύει τον προορισμό της… Είμαστε η ασπίδα της Σπάρτης που καρτερικά φυλάττει το σώμα της Ελλάδας. Συνεχίζουμε τον μοναχικό μας δρόμο, υπομένοντας τις διώξεις, τις συκοφαντίες, τα συνεχή χτυπήματα των εχθρών. Και αναμένουμε τη στιγμή της μεγάλης αντεπίθεσης, βαδίζοντας στα χνάρια της αρχαίας “Κρυπτείας” που έπληττε αθόρυβα μέσα στο απόλυτο σκότος και τη σιωπή τους εσωτερικούς εχθρούς της πόλεως…».
Έτσι περιγράφεται, από το 2008 κιόλας, ο τρόπος δράσης της Χρυσής Αυγής, όσο κι αν πολλοί στη συνέχεια έκαναν πως δεν αντιλαμβάνονται το παραμικρό.
Εκτός από τη Χρυσή Αυγή, ωστόσο, και ο ίδιος ο συγγραφέας αναδεικνύει την «Κρυπτεία» σε εργαλείο ιδεολογικής κατήχησης.
Τον περασμένο Ιούλιο ξέσπασε σάλος από την αποκάλυψη από συνδικαλιστές αστυνομικούς ότι εκατοντάδες άνδρες των ομάδων ΔΙΑΣ και ΔΕΛΤΑ της ΕΛ.ΑΣ. κλήθηκαν σε διατεταγμένη υπηρεσία να παραστούν σε ημερίδα στο αμφιθέατρο της ΓΑΔΑ, όπου ο γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου τούς μίλησε για τα βιβλία του, τον ρόλο και την προσφορά της «Κρυπτείας» στην αρχαία Σπάρτη. Ο Κασιδιάρης δίδασκε δηλαδή την «Κρυπτεία» στην εκπαίδευση της Χρυσής Αυγής και ο Μπαλτάκος στους αστυνομικούς, υποδεικνύοντας ποια νοοτροπία θα ήθελε η κυβέρνηση να αποκτήσουν.
Η επιστροφή
Το 2004 ο Αντώνης Σαμαράς επιστρέφει στην κεντρική πολιτική σκηνή και εκλέγεται ευρωβουλευτής. Το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να επαναφέρει δίπλα του ενεργά σε θέσεις ευθύνης τον Τάκη Μπαλτάκο, ο οποίος τον ακολουθεί στη συνέχεια και στο υπουργείο Πολιτισμού.
Στον παλιό φίλο στηρίχθηκε ο σημερινός πρωθυπουργός και το 2009 αφότου ανέλαβε την προεδρία της Ν.Δ. και ο εξ απορρήτων εγκαταστάθηκε στη Βουλή αναλαμβάνοντας την «προστασία» του κόμματος κατά την κοινοβουλευτική διαδικασία. Από τα χέρια του θα περνούσαν τα πάντα και τίποτε δεν θα προχωρούσε, αν πριν δεν είχε δώσει εκείνος το «πράσινο φως» για τη νομική του αρτιότητα.
Φυσιολογικά, από τον Ιούνιο του 2012 ο Τάκης Μπαλτάκος ανέλαβε τον κρίσιμο ρόλο του γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου. Ένας από τους σημαντικούς «σταθμούς» στην τελευταία του αυτή διαδρομή, δηλωτικός των θέσεων και των απόψεών του, υπήρξε η συνάντηση που είχε τον περασμένο Δεκέμβριο με εκπροσώπους της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
Οι εκπρόσωποι της Επιτροπής αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν και να στείλουν επιστολή καταγγελίας προς τον πρωθυπουργό: «Ο κ. γ.γ. μας επιφύλαξε υποδοχή περιφρονητική προς τον θεσμό που εκπροσωπούμε και ανάρμοστη με το αξίωμα που του έχετε αναθέσει. Δήλωσε ότι δεν τον ενδιαφέρουν ως εκπρόσωπο της κυβέρνησης και της Ν.Δ. το έργο της Επιτροπής και τα Δικαιώματα του Ανθρώπου ούτε οι σχετικές διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας, και συνειδητά ώς τώρα δεν έκανε τίποτα για να διευκολύνει την απρόσκοπτη λειτουργία της Επιτροπής».
Ο πρωθυπουργός φυσικά και δεν απάντησε ποτέ στην Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Η στάση και οι θέσεις άλλωστε του κ. Μπαλτάκου πάντα προέκυπταν από την ισχύ που αισθανόταν ως ο εξ απορρήτων του Αντώνη Σαμαρά, με μια σχέση σφυρηλατημένη στην κοινή πορεία δεκαετιών. Η θέση του πολιτικού και υπηρεσιακού «διαχειριστή» του κυβερνητικού έργου, στην οποία τον είχε αναδείξει ο πρωθυπουργός, μπορεί εξάλλου να αιτιολογηθεί με βάση την ανάλυση που ο Τάκης Μπαλτάκος κάνει για τον τρόπο λειτουργίας της «Κρυπτείας» στο συγγραφικό του πόνημα :
«Επιβιώνουμε επειδή κυριαρχούμε. Κυριαρχούμε επειδή δεν αλλάζουμε»…
Το 2004 ο Αντώνης Σαμαράς επιστρέφει στην κεντρική πολιτική σκηνή και εκλέγεται ευρωβουλευτής. Το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να επαναφέρει δίπλα του ενεργά σε θέσεις ευθύνης τον Τάκη Μπαλτάκο, ο οποίος τον ακολουθεί στη συνέχεια και στο υπουργείο Πολιτισμού.
Στον παλιό φίλο στηρίχθηκε ο σημερινός πρωθυπουργός και το 2009 αφότου ανέλαβε την προεδρία της Ν.Δ. και ο εξ απορρήτων εγκαταστάθηκε στη Βουλή αναλαμβάνοντας την «προστασία» του κόμματος κατά την κοινοβουλευτική διαδικασία. Από τα χέρια του θα περνούσαν τα πάντα και τίποτε δεν θα προχωρούσε, αν πριν δεν είχε δώσει εκείνος το «πράσινο φως» για τη νομική του αρτιότητα.
Φυσιολογικά, από τον Ιούνιο του 2012 ο Τάκης Μπαλτάκος ανέλαβε τον κρίσιμο ρόλο του γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου. Ένας από τους σημαντικούς «σταθμούς» στην τελευταία του αυτή διαδρομή, δηλωτικός των θέσεων και των απόψεών του, υπήρξε η συνάντηση που είχε τον περασμένο Δεκέμβριο με εκπροσώπους της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
Οι εκπρόσωποι της Επιτροπής αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν και να στείλουν επιστολή καταγγελίας προς τον πρωθυπουργό: «Ο κ. γ.γ. μας επιφύλαξε υποδοχή περιφρονητική προς τον θεσμό που εκπροσωπούμε και ανάρμοστη με το αξίωμα που του έχετε αναθέσει. Δήλωσε ότι δεν τον ενδιαφέρουν ως εκπρόσωπο της κυβέρνησης και της Ν.Δ. το έργο της Επιτροπής και τα Δικαιώματα του Ανθρώπου ούτε οι σχετικές διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας, και συνειδητά ώς τώρα δεν έκανε τίποτα για να διευκολύνει την απρόσκοπτη λειτουργία της Επιτροπής».
Ο πρωθυπουργός φυσικά και δεν απάντησε ποτέ στην Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Η στάση και οι θέσεις άλλωστε του κ. Μπαλτάκου πάντα προέκυπταν από την ισχύ που αισθανόταν ως ο εξ απορρήτων του Αντώνη Σαμαρά, με μια σχέση σφυρηλατημένη στην κοινή πορεία δεκαετιών. Η θέση του πολιτικού και υπηρεσιακού «διαχειριστή» του κυβερνητικού έργου, στην οποία τον είχε αναδείξει ο πρωθυπουργός, μπορεί εξάλλου να αιτιολογηθεί με βάση την ανάλυση που ο Τάκης Μπαλτάκος κάνει για τον τρόπο λειτουργίας της «Κρυπτείας» στο συγγραφικό του πόνημα :
«Επιβιώνουμε επειδή κυριαρχούμε. Κυριαρχούμε επειδή δεν αλλάζουμε»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου