Τι συμβαίνει με την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας (ανανεωμένο)

Και να λοιπόν που (ω - τι θαύμα!!!) το ΠΑΣΟΚ άλλαξε τη γνώμη του για το κυριακάτικο άνοιγμα των καταστημάτων, και το νομοσχέδιο (που έχει αποσυρθεί ήδη 3 φορές) το οποίο θα επιτρέπει ελεύθερη λειτουργία όλων των καταστημάτων επτά Κυριακές το χρόνο και τις υπόλοιπες 45, δυνατότητα λειτουργίας μόνο για τα μικρά καταστήματα (μέχρι 250 τ.μ.) με απόφαση του αντιπεριφερειάρχη ή του δημάρχου για Αθήνα, Πειραιά και Θεσσαλονίκη, κατατέθηκε και ψηφίστηκε στην Βουλή.

Όπως έχουμε γράψει και στο παρελθόν (λεπτομέρειες εδώ), σε μια τέτοια προοπτική αντιτάχθηκαν η ΕΣΕΕ (Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου), η ΓΣΕΒΕΕ (Γενική Συνομοσπονδία Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδας), η Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων (ΟΙΥΕ) μαζί φυσικά με την ΓΣΕΕ, την εκκλησία (εκτός Αρχιεπισκοπής που έμεινε βουβή) και τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Ο Μητροπολίτης Πειραιώς μάλιστα, εξέδωσε μια ιδιαίτερα καυτή ανακοίνωση ενάντια στο νομοσχέδιο, καλώντας ουσιαστικά τους βουλευτές Πειραιώς που θα το υπερψηφίσουν να μην ξαναπάνε εκκλησία (!!!). Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τους εκπροσώπους των παραπάνω οργανώσεων υπάρχει αριθμός αλυσίδων που διαφωνούν με την αλλαγή αυτή - τουλάχιστον με το παρόν κλίμα.

Η κυβέρνηση (ακατανόητα) επέμεινε σ' αυτό - χωρίς να υπάρχει στην πραγματικότητα μνημονιακή υποχρέωση. Υπάρχει όμως υποχρέωση απέναντι σε συγκεκριμένους υποστηρικτές της, στα πλαίσια της οποίας καταργήθηκε η πενθήμερη εργασία (διαβάστε εδώ αναλυτικά) μειώνοντας περαιτέρω στην ουσία τον μισθό (αφού η 6ήμερη εργασία θα πληρώνεται για 5ήμερη και επισήμως) και ελαστικοποιήθηκαν - σε ακόμα χειρότερο βαθμό - οι εργασιακές σχέσεις.

Τα επιχειρήματά της είναι το λιγότερο αστεία - μιλάει για μια μελέτη του ΙΟΒΕ που αναφέρεται σε "30000 νέες θέσεις εργασίας" (χωρίς ν' αναφέρει χρονικό ορίζοντα ή αν είναι πλήρους ή μερικής απασχόλησης), "μείωση των τιμών" (χωρίς ν' αναφέρεται στο πως θα επιτευχθεί αυτό) και "αύξηση του ΑΕΠ" (ομοίως χωρίς σαφή επεξήγηση). Το δε κυριότερο επιχείρημα της είναι η "βοήθεια" που θα δοθεί στον τουρισμό και ότι "έτσι γίνεται στο Λονδίνο, στο Παρίσι και την Νέα Υόρκη".

Γιατί τα χαρακτηρίζουμε αστεία τα επιχειρήματα αυτά; Καταρχήν γιατί για το άνοιγμα των καταστημάτων στις τουριστικές περιοχές υπάρχει ήδη καθαρό θεσμικό πλαίσιο που το επιτρέπει. Επομένως αν ένας τουρίστας βρεθεί στο Μοναστηράκι ή στην Λίνδο της Ρόδου τις Κυριακές της τουριστικής περιόδου θα βρει μαγαζιά ανοιχτά. Αν πάλι πιστεύει η κυβέρνηση πιστεύει ότι οι τουρίστες θα έρθουν καραβιές για να ψωνίζουν στο "Mall" (του κυρίου Λαμπράκη) χειμωνιάτικα τότε είναι σε βαθιά απόγνωση ή έχει κάνει λάθος υπολογισμούς - και στις δύο περιπτώσεις καλύτερα να πάνε σπίτι τους. Το "στο Λονδίνο γίνεται έτσι" είναι επίσης χαζοχαρούμενο επιχείρημα γιατί αν είχαμε την Αγγλία ως παράδειγμα ας την είχαμε και με το πλήρως δωρεάν NHS, το κοινωνικό κράτος, το επίδομα ανεργίας που δίνεται στις 7 μέρες κ.ο.κ.  Επίσης σε όλες αυτές τις χώρες λειτουργεί ο θεσμός του επιθεωρητή εργασίας, και οι εργαζόμενοι δουλεύουν 5ήμερο συγκεκριμένες ώρες, πληρώνονται τις υπερωρίες τους όλες, έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και - ακόμα και σε ένα περιβάλλον που ευνοεί την μερική απασχόληση σε βαθμό αηδίας - αν τους απολύσουν άδικα, βρίσκουν το δίκιο τους. Στην Ελλάδα δε συμβαίνει τίποτα απ' όλα αυτά.

Οι αντιδρώντες εμπορικοί οργανισμοί αναφέρουν ότι το αποτέλεσμα του μέτρου θα είναι η αύξηση του λειτουργικού κόστους των καταστημάτων και η μετατόπιση του τζίρου από άλλες ημέρες της εβδομάδας. Αυτό σταδιακά θα στραγγαλίσει τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που δε θα μπορούν ν' αντέξουν οικονομικά και ήδη τα φέρνουν βόλτα δύσκολα. Κάτι παρόμοιο εξάλλου συνέβει και σε όλες τις χώρες που εφαρμόστηκε παρόμοιο μέτρο - με κλασικό παράδειγμα την Αγγλία (όχι το Λονδίνο προσοχή!) που αν εξαιρέσει κανείς τα μίνι-μάρκετ, τα ανεξάρτητα μαγαζιά εξαφανίζονται με ρυθμούς χιονοστιβάδας. Και βέβαια όποιος πιστεύει ότι το πρόβλημα των Ελλήνων σήμερα (ή και τα χρόνια που θα έρθουν υπό το Μνημόνιο) είναι οι ώρες των καταστημάτων και όχι το χρήμα που δεν υπάρχει, είναι μάλλον κάτοικος των πέριξ της Πλατείας Κολωνακίου και δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα. Για όσους πάλι θεωρούν ότι το μέτρο ευνοεί τα μικρά καταστήματα να πούμε ότι τα καταστήματα στην Ελλάδα είναι έτσι κι αλλιώς, στην συντριπτική τους πλειοψηφία κάτω των 250 τ.μ. Αλλά ακόμα και αν δεν ήταν, οι μεγάλες αλυσίδες (που ζητούν επιακτικά το μέτρο) ετοιμάζονται ήδη για προσφυγές στα δικαστήρια "για ενίσχυση αθέμιτου ανταγωνισμού από πλευράς κράτους", με ότι αυτό συνεπάγεται.

Αυτά για τα οικονομικά... Γιατί υπάρχει και η κοινωνική διάσταση. Στην Ελλάδα του σήμερα που η επαφή μεταξύ των μελών μιας οικογένειας είναι ήδη προβληματική (με τις υποχρεώσεις να έχουν "τσακίσει" το θεσμό της οικογένειας) η μετατροπή της Κυριακής σε εργάσιμη θα αφαιρέσει τη μοναδική ημέρα που τα μέλη μιας οικογένειας περνούν χρόνο μαζί. Αυτό μπορεί κάποιους που βλέπουν τα πράγματα από μονεταριστική σκοπιά δεν είναι σοβαρό, αλλά θα πρέπει ν' απασχολεί τους υπόλοιπους: μια οικογένεια που οι γονείς δεν περνούν χρόνο μεταξύ τους και με τα παιδιά τους είναι μια οικογένεια που αδυνατίζει τους κοινωνικούς θεσμούς και τον κοινωνικό ιστό - τις συνέπειες αυτού τις βλέπει κανείς στις χώρες και τις περιοχές που αναφέρονται ως "παραδείγματα".

Και επειδή μπήκε και η εκκλησία στην μέση - να πούμε ότι έχει δίκιο. Ο εκκλησιασμός δεν είναι υποχρεωτικός (ευτυχώς) αλλά αφορά ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας (συνδεδεμένος με το Κυριακάτικο τραπέζι ή την οικογενειακή βόλτα). Αν υποτίθεται ότι θ' ανοίγουν τα καταστήματα στις 11, κάποιος που θα δουλεύει θα είναι εφικτό να πάει στην εκκλησία και να φύγει με την ψυχή στο στόμα; Δεν το νομίζουμε...Και η εμπειρία των άλλων χωρών το καταδεικνύει.

Και στο κάτω-κάτω...Μια μέρα είχαμε ελεύθερη...Ας μείνει έτσι...