Διασπάσεις στους "Ανεξάρτητους Έλληνες", καινούργιες πολιτικές παρατάξεις - η τελευταία παράσταση για το υπάρχον πολιτικό σκηνικό;

Πως αλήθεια μπορεί ν' αντιδράσει το θνήσκων πολιτικό καθεστώς; Μα φυσικά προκαλώντας διασπάσεις εκεί που μπορεί...Εδώ και καιρό είναι αλήθεια υπήρχαν φήμες για τη δημιουργία μιας νέας, "πατριωτικής" (φυσικά), κεντροδεξιάς παράταξης σχηματισμένη από τα "υπόλοιπα" του Καρατζαφέρη, κάποια στελέχη του ΠΑΣΟΚ και τους "δυσαρεστημένους" των ΑΝ.ΕΛ., η οποία θα μπορούσε να συμμετάσχει σε μια κεντροδεξιά κυβέρνηση υπό τον Α.Σαμαρά. Σ' αυτή την παράταξη θα μπορούσε να "συνδράμει" με στελέχη (ποιους αλήθεια;) η "Δράση" και η "Δημιουργία Ξανά" του Τζήμερου (μόλις βεβαίως η τελευταία αποφασίσει τι θέσεις έχει σε τομείς όπως η υγεία, η παιδεία κ.λπ. κάτι που εκκρεμεί εδώ και μήνες). Αυτά τα σενάρια κυκλοφορούσαν, πριν ακόμα εμφανιστούν "δυσαρεστημένοι" στους ΑΝ.ΕΛ. και όταν διαφάνηκε ξεκάθαρα ότι η υπάρχουσα εγχώρια τρόικα, ούτε δυναμική έχει αλλά ούτε και συνοχή.

Οι πρώτες κινήσεις είχαν γίνει εδώ και καιρό, με προσέγγιση στελεχών των ΑΝ.ΕΛ. από πλευράς στελεχών της λαϊκής Δεξιάς της Ν.Δ., όταν διαφάνηκε ότι η μετεκλογική συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ και του κόμματος του κυρίου Καμμένου, είναι σχεδόν μονόδρομος. Αυτό δεν άρεσε σε ορισμένα στελέχη των ΑΝ.ΕΛ. - είτε για ιδεολογικούς, είτε για προσωπικούς λόγους. Το σύστημα βέβαια δεν μπορούσε να κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια στην προοπτική αριστερής κυβέρνησης - έτσι ενώ η σύμπραξη ΝΔ - ΔΗΜΑΡ - ΠΑΣΟΚ, χαιρετίστηκε ως "βήμα προόδου" για την χώρα (και βλέπεται πόσα "καλά" πάμε ως κοινωνία και ως χώρα σε όλα τα επίπεδα), μια πιθανή κυβέρνηση, με σαφή αντι-μνημονιακό χαρακτήρα, του ΣΥΡΙΖΑ με υποστήριξη από τους ΑΝ.ΕΛ., δεν κάθισε καλά σε πολλούς. Έτσι ξεκίνησε η αποδόμηση (καταρχήν) του αντι-μνημονιακού προφίλ των δύο κομμάτων, και όταν αυτό δεν έπιασε, περάσαμε στη "θεωρία των άκρων" όπου ένα σαφώς δημοκρατικό κόμμα, που κατεβαίνει στο δρόμο για τα δικαιώματα των πολιτών, θεωρείται ισότιμο με την οργάνωση που δρα νύχτα, εναντίον ανυπεράσπιστών ανθρώπων.  Επειδή όμως ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει μπροστά στις δημοσκοπήσεις, ο Α.Τσίπρας έχει φτάσει σε "πρωθυπουργική καταλληλότητα" τον Α.Σαμαρά, περάσαμε στο επόμενο βήμα που ήταν να χτυπηθεί ο "αδύναμος κρίκος" της επόμενης μέρας, με σκοπό να "μαζευτούν" ψηφοφόροι "στο κεντροδεξιό μαντρί". Είναι τόση δε η αναλγησία του συστήματος, που αγνοεί το γεγονός ότι οι ψηφοφόροι των ΑΝ.ΕΛ. που ΔΕΝ ψήφισαν Σαμαρά στις τελευταίες εκλογές, όταν δηλ. υποσχόταν πολλά και διάφορα, είναι σχεδόν σίγουρο ότι ΔΕΝ θα τον ψηφίσουν ούτε την επόμενη φορά, είτε συνεργαστεί ξανά με τον κύριο Μαρκόπουλο και τον κύριο Σταμάτη, είτε όχι. Πιο πιθανό είναι να ψηφίσουν Χ.Α. (ως "αγανακτισμένοι" δεξιοί) παρά τον άρχοντα του "ήξεις-αφήξεις" Αντώνη Σαμαρά. Αυτό όμως για εκείνους είναι ψιλά γράμματα - προέχει η αποδυνάμωση του Πάνου Καμμένου...

Βέβαια για είμαστε ειλικρινής, και ο τελευταίος δεν αποτελεί πολιτικό παράδειγμα προς μίμηση. Παρόλα αυτά όμως, θα πρέπει να τους αποδώσουμε τουλάχιστον ότι έμεινε σταθερός στις πιέσεις που του έγιναν, δε "παρέδωσε" τον αντι-μνημονιακό του αγώνα στην "δεξιά"(;) του συνείδηση και δέχτηκε να συζητήσει στήριξη μιας αντι-μνημονιακής κυβέρνησης με όλους εξαρχής...Αυτό όμως δεν μπορούν να το καταπιούν πολλοί και το αποτέλεσμα είναι οι αποχωρήσεις που βλέπουμε τις τελευταίες μέρες...