Είδηση: Εξετάζεται να δοθεί ως κίνητρο για αποχώρηση από το Δημόσιο η δυνατότητα απασχόλησης και στον ιδιωτικό τομέα. Άδειες άνευ αποδοχών και δυνατότητα μερικής απασχόλησης. Ακόμα και σε περίπτωση αποκλειστικής απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα, ο εργαζόμενος έχει διασφαλισμένη την επιστροφή του.
Ένα από τα τελευταία σενάρια σε περίπτωση που ο αριθμός των αποχωρήσεων από το Δημόσιο δεν είναι ο επιθυμητός θέλει να δίνονται άδειες άνευ αποδοχών σε δημοσίους υπαλλήλους και να έχουν τη δυνατότητα να απασχολούνται στον ιδιωτικό τομέα.
Ο κυβερνητικός στόχος, όπως επισημαίνεται σε δημοσίευμα της εφημερίδας "Τα
Νέα", είναι 50.000 αποχωρήσεις κάθε χρονιά, ούτως ώστε εάν διατηρηθεί η αναλογία του 1/5 το κράτος να έχει τη δυνατότητα να προσλαμβάνει κάθε χρόνο 10.000 νέους υπαλλήλους.
Σε περίπτωση που ο αριθμός των υπαλλήλων που βγαίνουν ετησίως στη σύνταξη δεν εξυπηρετήσει το συγκεκριμένο στόχο, τότε το κυβερνητικό επιτελείο εξετάζει το ενδεχόμενο κινήτρων ώστε να αποχωρήσουν προσωρινά από τη θέση τους, διασφαλίζοντας ωστόσο τη δυνατότητα επιστροφής τους.
Η κυβέρνηση εξετάζει ακόμα και το ενδεχόμενο να επιτραπεί η δυνατότητα μερικής απασχόλησης στο Δημόσιο, κάτι που συνεπάγεται και ανάλογης προσαρμογής στη μισθοδοσία.
Τα σενάρια γύρω από τη δυνατότητα να δοθεί ευελιξία στους δημοσίους υπαλλήλους να έχουν τη δυνατότητα να μεταπηδήσουν στον ιδιωτικό τομέα με δυνατότητα επιστροφής ή να ανοίξουν μία επιχείρηση σχετίζονται µε τη συζήτηση για την αναλογία που τελικώς θα ισχύσει στον αριθμό αποχωρήσεων και προσλήψεων.
Με τον υπουργό Οικονομικών να επιθυμεί να μετατραπεί σε 1/7 η αναλογία του 1/5, ο υπουργός Εσωτερικών διευκρίνισε την Τρίτη στον ΚΤΕ της αρμοδιότητάς του στη Βουλή ότι η διαφορά του 1/5 µε το 1/7 θα είναι μόνο 6.000 δημόσιοι υπάλληλοι.
"Με το 1/5 πάµε σε µείωση 200 χιλιάδων δηµοσίων υπαλλήλων, µε το 1/7 σε µείωση 206.000", σημείωσε ο Γιάννης Ραγκούσης. Αυτές οι 6.000 όµως µπορεί να είναι κρίσιµη µάζα, όπως γιατροί του ΕΣΥ, εργαζόµενοι στα ΚΕΠ, ή αστυνοµικοί, συμπλήρωσε, επιµένοντας ότι το βάρος της κυβέρνησης πρέπει να στραφεί στον αριθµό των αποχωρούντων υπαλλήλων ετησίως και όχι στην αναλογία προσλήψεων - αποχωρήσεων.
Σχόλιο: Στις τόσες αλλαγές, με το ενιαίο μισθολόγιο προ των πυλών (διαβάστε γι' αυτό εδώ), με σειρά μειώσεων σε μισθούς και συντάξεις (παρά το ότι η έκθεση για την κατάσταση στο Δημόσιο δεν έχει σχέση με τα όσα γράφονται εδώ και χρόνια στα ΜΜΕ), μια ακόμα "ευφυής" κίνηση ετοιμάζεται από την κυβέρνηση. Με το επικαιροποιημένο μνημόνιο να επιβάλλει σειρά μέτρων, είναι λογικό να υπάρχει προσπάθεια που να τα "διευκολύνει", βγάζοντας την κυβέρνηση από τη δύσκολη θέση που βρίσκεται (δηλ. την ανάγκη για μείωση του προσωπικού χωρίς να υπάρξουν κοινωνικές αντιδράσεις).
Πάντως θα πρέπει να είμαστε σοβαροί: Ποιος εργαζόμενος στο Δημόσιο θ' άφηνε τη σιγουριά του, στην παρούσα κατάσταση (που δεν πρόκειται ν' αλλάξει την επόμενη 10ετία), για να πάει στον ιδιωτικό τομέα, έστω και αν μπορεί στο μέλλον να ξαναγυρίσει;
Παράλληλα δε η συζήτηση που γίνεται υπόγεια για "part-time" στο Δημόσιο (παρουσιάζοντας το ως "ανάγκη" για εξυπηρέτηση των "μητέρων" με ανήλικα τέκνα που βέβαια καλύπτονται έτσι κι αλλιώς από τον υπάρχον δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα και δεν χρειάζονται το κίνητρο της part-time εργασίας) είναι ακόμα μια ένδειξη ότι οδηγούμαστε σε μια εργασιακή "ζούγκλα" και εκεί, αφού κανείς δεν μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι δεν θα έχουμε εργαζόμενους που δουλεύουν 6-7 ώρες και πληρώνονται για 3 ή 4, όπως συμβαίνει και στο μεγαλύτερο κομμάτι του ιδιωτικού τομέα.
Τέλος η μετατροπή του 1 προς 5 σε 1 προς 7 ή 10 είναι καταστροφική: Τα κενά σε σχολεία, νοσοκομεία και ορισμένες υπηρεσίες είναι τεράστια ήδη και δεν καλύπτονται από μετατάξεις (που έτσι κι αλλιώς σε ορισμένα υπουργεία δεν είναι εφικτή ή είναι πολύ δύσκολη όπως φαίνεται εδώ) όσο καλή θέληση και να το έχει κανείς: Μπορεί ο αριθμός να είναι "6000 μόνο" όπως λέει και ο κύριος Ραγκούσης, αλλά αυτοί μπορεί να είναι γιατροί και δάσκαλοι - ειδικότητες αιχμής δηλαδή.
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Τα κακά του καινούργιου Λυκείου (που ενισχύει την παραπαιδεία - διαβάστε σχετικά εδώ) τα έχουμε ξαναγράψει στο πρόσφατο παρελθόν, η άλλη παράμετρος όμως που έχει παραβλεφθεί από πολλούς έχει να κάνει με το "προπαρασκευαστικό" έτος που ετοιμάζεται να εισαχθεί στο πανεπιστήμιο (θυμηθείτε τις αλλαγές εδώ). Πολλά δεν ξέρουμε ακόμα αλλά η αγωνία αρκετών πανεπιστημιακών είναι έκδηλη - το παράδειγμα της κυρίας Κογκίδου, κοσμητόρισσας της Παιδαγωγικής Σχολής του ΑΠΘ είναι χαρακτηριστικό - το άρθρο της στην "Ελευθεροτυπία" ακολουθεί:
"Ο «χάρτης» του νέου λυκείου που ανήγγειλε χθες η ηγεσία του ΥΠΔΒΜΘ αφορά άμεσα στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, αλλά έμμεσα και στην Τριτοβάθμια -αν και το νέο σύστημα εισαγωγικών εξετάσεων στα ΑΕΙ αναμένεται να παρουσιαστεί έως τη λήξη του τρέχοντος σχολικού έτους και θα ισχύσει πρώτη φορά το 2013-14.
Μέχρι τώρα είναι σαφές ότι οι εξετάσεις θα διεξάγονται κεντρικά και με διαδικασίες που διασφαλίζουν το αδιάβλητο, θα αφορούν σε έναν μικρό αριθμό βασικών μαθημάτων και τα ΑΕΙ θα καθορίζουν το συντελεστή βαρύτητας των μαθημάτων αυτών, ώστε ουσιαστικά να συμμετέχουν τα ίδια στα κριτήρια επιλογής των μελλοντικών φοιτητών τους.
Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες θα εισάγονται στις σχολές και όχι στα τμήματα και κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους θα λαμβάνεται η απόφαση για τη συνέχιση ή μη των σπουδών τους και για το τμήμα στο οποίο θα φοιτήσουν. Τι σημαίνει αυτό; Περιορίζονται στην πραγματικότητα οι επιλογές των μαθητών, καθώς από πολύ πιο νωρίς πλέον καλούνται να επιλέξουν τι θα σπουδάσουν και σε ποια σχολή θα επιδιώξουν να εισέλθουν.
Ο γολγοθάς της παραπαιδείας παρατείνεται ακόμη ένα χρόνο, καθώς οι καθοριστικές εξετάσεις επιλογής και κατάταξης σε πανεπιστημιακό τμήμα μετατίθενται για το τέλος του πρώτου έτους σπουδών. Οι μηχανισμοί της παραπαιδείας θα εισέλθουν πιο δυναμικά στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (υπάρχουν ήδη γραφεία συγγραφής διπλωματικών, μεταπτυχιακών... και διδακτορικών διατριβών) αυξάνοντας έτσι τις ιδιωτικές δαπάνες των οικογενειών για την παιδεία και οι πανεπιστημιακοί θα κληθούμε να παίξουμε και άλλο ρόλο. Μερικοί δε από εμάς θα βρουν μία ακόμα πηγή πρόσθετου εισοδήματος. Γενικότερα, προβλέπεται η ανάπτυξη και «νέων κατευθύνσεων» στην παραπαιδεία και με την παραγωγή ερευνητικών εργασιών και επιμήκυνσή τους σε «τετραετείς» αν για την πρόσβαση στα ΑΕΙ συνυπολογισθεί και ο βαθμός της Α' λυκείου.
Τέλος, διάχυτη είναι η αγωνία μου για την επόμενη μέρα της εφαρμογής του νόμου [...] Σε ποιες κτιριακές υποδομές θα φοιτήσουν κατά το πρώτο έτος; Με ποιο προσωπικό; Ετσι και αλλιώς, φοβάμαι ότι από την επόμενη κιόλας χρονιά πολλά επιλεγόμενα μαθήματα δεν θα γίνουν λόγω έλλειψης προσωπικού -είτε γιατί ένα τμήμα του θα συνταξιοδοτηθεί, είτε γιατί δεν θα υπάρξουν αρκετές θέσεις ειδικών επιστημόνων -έως και καθόλου. Από την άλλη, οι διορισμοί καθυστερούν και οι προκηρύξεις για προσωπικό όλων των κατηγοριών είναι ελάχιστες. Τι σχόλιο να κάνω και για τις αποσπάσεις των εκπαιδευτικών; Το τρέχον ακαδημαϊκό έτος, η εκφρασμένη εκ μέρους του υπουργείου προσπάθεια εξορθολογισμού των αποσπάσεων κατέληξε σε μια παράλογη κατάσταση για τα Παιδαγωγικά Τμήματα."
Το ανέκδοτο της ημέρας: "Η κυβέρνηση ανανέωσε την λαϊκή εντολή της µε τις δηµοτικές και περιφερειακές εκλογές" δήλωσε ο Γ.Ραγκούσης στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Εσωτερικών. Αλήθεια για ποιές εκλογές μιλάει; Εκείνες που οι κυβερνητικοί συνδυασμοί δεν πήγαν καλά (διαβάστε την αποτίμηση εδώ); Εκείνες που χαρακτηρίσθηκαν ως αυστηρά "αυτοδιοικητικές" από τον κύριο Παπανδρέου: Η' εκείνες που εκλέχθηκαν κάποιοι με το 15-18% του εκλογικού σώματος; Μάλλον για τις ίδιες μιλάμε...
Πηγές ειδήσεων: "News 24", "Ελευθεροτυπία"
Για τη μετακίνηση προσωπικού από τον δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα - εν είδει μικρού sabbatical - έχω να πω ότι είναι - επί της αρχής - μία ενδιαφέρουσα προοπτική. Για παράδειγμα, δίνει τη δυνατότητα στους εργαζομένους να εξελιχθούν, να δουν νέα πράγματα και, τέλος πάντων, να βάλουν ποικιλία στον εργασιακό τους βίο χωρίς να ρισκάρουν τη θέση τους. Θεωρητικά, άμα την επιστροφή τους στην αρχική θέση, θα είναι καλύτεροι και δυναμικότεροι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΛΛΑ, υπάρχουν και μερικά πράγματα που στην Ελλάδα θα με ανησυχούσαν. Για παράδειγμα: αυτός που θα έφευγε θα ήταν μάλλον ο καλός. Επίσης, ανάλογα με τη θέση του κάθε δημόσιου υπαλλήλου, τίθεται ίσως και ένα θέμα δυνητικής σύγκρουσης συμφερόντων (π.χ., θα μπορούσε εφοριακός να γίνει προϊστάμενος λογιστηρίου εταιρείας;)
Όσο για το αντίθετο, δηλαδή της μετακίνησης ανθρώπων από τον ιδιωτικό τομέα στο δημόσιο, το οποίο επίσης επί της αρχής το βρίσκω θετικό, αναρωτιέμαι: Πως θα βρεθούν οι ανθρώπινοι πόροι για να εκπαιδευτούν αυτοί οι άνθρωποι σε θέματα λειτουργίας του δημοσίου;
Πάντως για να μην ακουστώ εντελώς αρνητικός: Στα περί δυνατότητας μετακινήσεων όντως υπάρχουν θετικά, πολύ πέρα από τα όποια οικονομικά οφέλη, τα οποία θα βοηθούσαν στη βελτίωση των ανθρώπων που στελεχώνουν το δημόσιο. Τα όποια αρνητικά θα μπορούσαν μάλλον εύκολα να αποφευχθούν μέσω της σχετικής νομοθεσίας.