Συγχωνεύσεις νοσοκομείων - σχέδιο και σχολιασμός / "Χρειάζεται περισσότερο κράτος" υποστηρίζει ο Στρος-Καν

Είδηση:
(Δείτε εδώ τις πρόσφατες εξελίξεις του θέματος με λεπτομέρειες όσο αφορά τις κατά περιοχές προτάσεις συγχωνεύσεων)

Ριζικές αλλαγές στην οργανωτική διάρθρωση των νοσοκομείων περιλαμβάνει ο σχεδιασμός για τις συγχωνεύσεις στο ΕΣΥ: Οι πολλαπλές κλινικές που λειτουργούν σήμερα στα δημόσια νοσηλευτικά ιδρύματα θα καταργηθούν και θα ενταχθούν σε ενιαίους τομείς: παθολογικό, χειρουργικό και δύο εργαστηριακούς. Τα μικρά και παλαιά νοσοκομεία θεωρούνται επικίνδυνα και είναι πολύ πιθανό να αλλάξουν χρήση, όπως να γίνουν Κέντρα Υγείας ή να υπαχθούν σε άλλα, ενώ οι συγχωνεύσεις θα ξεκινήσουν από την Αθήνα.

Τα παραπάνω προκύπτουν από αναφορές του προέδρου της Επιτροπής Συγχωνεύσεων, καθηγητή κ. Λυκούργου Λιαρόπουλου, στην εναρκτήρια συνεδρίαση εκπροσώπων των αρμόδιων φορέων.Ο κ. Λιαρόπουλος υπογράμμισε ότι στη χώρα μας λειτουργούν 158 δημόσια νοσοκομεία (ΕΣΥ, πανεπιστημιακά και στρατιωτικά), τα οποία χαρακτηρίζονται από χτυπητές ανισότητες. Τα περισσότερα -είπε- έχουν δημιουργηθεί πριν από 40 και πλέον χρόνια. Είναι ακατάλληλα από κτιριακή άποψη, δαπανηρά στη συντήρησή τους, ακόμη και επικίνδυνα για τους ασθενείς. «Προτείνουµε ένα πρόγραµµα άµεσης εφαρµογής, µε βάση υφιστάµενα σχέδια νοσοκοµείων που ανήκουν στο ∆ηµόσιο, για την ανέγερση οχτώ νέων µονάδων 300 - 350 κρεβατιών, σε διάφορα σηµεία της χώρας, συνολικού κόστους 480 εκατοµµυρίων ευρώ». Ο κ.Λιαρόπουλος υποστηρίζει πως η εξασφάλιση κεφαλαίων, παρά την κρίση, είναι εφικτή. «Η χρηµατοδότηση µπορεί να γίνει από τραπεζικό δανεισµό και από έκδοση οµολόγων έργου (project bonds) της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων».

Η µειωµένη δαπάνη θα εξασφαλιστεί και από το γεγονός πως δεν κρίνεται αναγκαία η εκπόνηση αρχιτεκτονικών και στατικών µελετών, η οποία θα κόστιζε ακριβά. Η σκέψη των ειδικών στηρίζεται στην «κλωνοποίηση» πρότυπων νοσοκοµείων, όπως είναι οι «Άγιοι Ανάργυροι» και το «Αττικόν».

Μεγάλες ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες έχουν ήδη εκδηλώσει ενδιαφέρον για µελλοντική συνεργασία (συµβάσεις) µε τα νέα δηµόσια νοσοκοµεία, αναφέρει ο κ. Λιαρόπουλος.

Ειδικότερα και σύµφωνα µε εκτιµήσεις, το 20% των κλινών των νέων νοσοκοµείων µπορούν να «πουληθούν» στην ιδιωτική ασφάλιση, κερδίζοντας κατ’ αυτό τον τρόπο 14 εκατοµµύρια ευρώ ετησίως.

«Τα μικρά νοσοκομεία είναι επικίνδυνα και όποιος επιμένει ότι πρέπει να λειτουργούν, δεν παρέχει υπηρεσία στους πολίτες», τόνισε ο κ. Λιαρόπουλος. Ο καθηγητής χαρακτήρισε απαράδεκτη και την έννοια της κλινικής: «Μικρές ομάδες γιατρών προχώρησαν στη σύσταση κλινικής στο νοσοκομείο, η οποία έπρεπε να στελεχωθεί για να μπορεί να εφημερεύει. Δεν μπορεί να υπάρχει η έννοια της κλινικής».

Ο κ. Λιαρόπουλος επεσήμανε, επίσης, ότι δεν πρέπει να υπάρχει η διάσπαση δυνάμεων. Στα υπό σύσταση νέα συγκροτήματα νοσοκομείων, θα λειτουργούν μία διοικητική, μία ιατρική και μία νοσηλευτική υπηρεσία. Με απλά λόγια, όταν περισσεύει προσωπικό, θα μπορεί να μετακινείται σε άλλη μονάδα. «Η χώρα μας έχει τους περισσότερους γιατρούς, αλλά δυσανάλογα κατανεμημένους», είπε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, καθηγητής κ. Ηλίας Μόσιαλος.

Με πέντε τρόπους θα γίνουν οι συγχωνεύσεις των νοσοκομείων. Αυτό ανακοίνωσε χθες ο υπουργός Υγείας, κ. Ανδρέας Λοβέρδος. Διευκρίνισε ότι οι αλλαγές θα ξεκινήσουν από την Αθήνα και επανάλαβε ότι η πρώτη απόφαση συγχώνευσης θα υπογραφεί στις αρχές Ιουλίου. Ο υπουργός Υγείας ανέφερε ότι οι αρχές του σχεδιασμού είναι δύο: η πρώτη είναι ότι το ΕΣΥ πρέπει να ικανοποιεί πλήρως τις ανάγκες των πολιτών. Η δεύτερη είναι η αρχή της ισότητας, ώστε όλοι όσοι απευθύνονται στον δημόσιο τομέα υγείας να λαμβάνουν τη φροντίδα που απαιτείται.

Οι συγχωνεύσεις θα γίνουν με πέντε μορφές: Ομάδες νοσοκομείων θα έχουν κοινό διοικητή. Ομάδες νοσοκομείων θα διοικούνται από το ίδιο διοικητικό συμβούλιο. Θα γίνουν συγχωνεύσεις στο εσωτερικό των νοσοκομείων. Θα υπάρξουν συνεργασίες μεταξύ νοσοκομείων, με ανταλλαγή μονάδων και προσωπικού. Μικρά νοσοκομεία θα μετατραπούν σε μονάδες πλήρους εξειδίκευσης, πρωτοβάθμιας περίθαλψης και αποκατάστασης χρόνιων περιστατικών.

Αναφερόμενος στους σκοπούς του εγχειρήματος, ο κ. Λοβέρδος υπογράμμισε ότι δεν είναι η κρίση που οδηγεί στις συγχωνεύσεις. Δαπανούμε για την υγεία -είπε- χωρίς οι παρεχόμενες υπηρεσίες να αντιστοιχούνται με τις δαπάνες.

Ο κ. Λοβέρδος τόνισε ότι ο διάλογος θα είναι τρίμηνος. Στο επόμενο διάστημα θα γίνουν συσκέψεις ανά περιφέρεια, περιοχή ή και νομούς της χώρας. Η πρώτη θα γίνει τη Μεγάλη Εβδομάδα και θα αφορά την Αθήνα.

Σχόλιο: Το θέμα των κλεισίματος των νοσοκομείων πρωτοπαρουσιάστηκε πριν λίγο καιρό (δείτε εδώ αναλυτικά), αλλά τώρα φαίνεται να παίρνει σιγά-σιγά την οριστική του μορφή που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και αξίζει σειράς επισημάνσεων.

Πρώτα απ' όλα πρέπει να σημειώσουμε ότι η έννοια της κλινικής δε δημιουργήθηκε στην Ελλάδα και δεν αποτελεί ούτε "πεπαλαιωμένη" ούτε "παρωχημένη" συνταγή όπως υποστηρίζουν έμμεσα οι φωστήρες του Υπουργείου Υγείας στην αγωνιώδη προσπάθεια τους να μειώσουν τα έξοδα του υπουργείου τους (και να δικαιολογήσουν τα αντιμίσθια των επιτροπών που ανήκουν). Οι εξιδικευμένες κλινικές χρειάζονται για να παρέχουν εξιδικευμένες υπηρεσίες σε τομείς που δεν μπορούν να καλυφθούν από γενικούς χειρούργους, παθολόγους κ.ο.κ. Αν δεν χρειάζονταν, δε θα δίνονταν ειδικότητες στην ιατρική - όλοι οι γιατροί θα έβγαιναν παντογνώστες και θα μπορούσαν να κάνουν τα πάντα όπως συνέβαινε στην αρχαία Ελλάδα και μέχρι τον προ-προηγούμενο αιώνα. Επειδή όμως έχουμε φτάσει στο 2011, θα πρέπει να υπάρχει και η ανάλογη εξιδίκευση και να μην αφήνουμε σε γενικούς χειρούργους να κάνουν όλα τα χειρουργεία ή από γενικούς γιατρούς να χειρίζονται από κρυολογήματα μέχρι καρκίνους λες και είμαστε στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Το αντεπιχείρημα ότι θα δημιουργηθούν εξιδικευμένα νοσοκομεία είναι πέρα από βλακώδες και επικίνδυνο αφού αυτό θα σημαίνει τεράστιες ουρές, μεγάλες μετακινήσεις και τεράστια έξοδα για τους δυστυχείς ασφαλισμένους που προκειμένου ν' αποφύγουν όλα αυτά θα καταφεύγουν στον ιδιωτικό τομέα που θα θριαμβεύσει και πάλι: Όταν με το παρόν σύστημα συμβαίνουν όλα αυτά φανταστείτε που θα οδηγηθούμε όταν αρχίσουν οι συγχωνεύσεις.

Άν το πρόβλημα είναι τα πεπαλαιωμένα κτήρια τότε υπάρχει λύση: Να χτιστούν καινούργια, όπως σωστά προγραμματίζεται. Μέχρι τότε όμως θα πρέπει να λειτουργούν τα παλιά, διαφορετικά μια μερίδα της κοινωνίας δε θα καλύπτεται σε δεύτερο βαθμό στον τομέα της υγείας, καταργώντας την αρχή της ισότητας για την οποία κόπτονται τόσο οι του Υπουργείου. Γι' αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό ο αριθμός των κλινών που θα καταργηθούν να είναι ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ίσος με αυτών που θα δημιουργηθούν: Διαφορετικά το όφελος για τους πολίτες θα είναι μηδενικό.

Εξίσου σοβαρό είναι το ζήτημα που προκύπτει με τη διάθεση ενοικίασης κλινών σε ιδιώτες. Οι υπάρχουσες ελλείψεις σε κρεββάτια και κλινικές είναι ήδη τεράστιες. Φανταστείτε τι έχει να γίνει αν μειωθεί ο συνολικός αριθμός κρεβατιών και από τα εναπομείναντα ιδιωτικοποιηθεί έμμεσα ένα 20%; Δε θα υπάρξει έτσι ιδιωτικοποίηση δια της πλαγίας οδού του ΕΣΥ; Δε θα ενισχυθεί το φακελάκι για μια θέση (κρεβάτι) στον ήλιο (στην Δημόσια πλευρά του νοσοκομείου); Τι διαφορές θα υπάρχουν στην παροχή υπηρεσιών για τους μεν και τους δε - μήπως οι "ιδιωτικές ασφαλιστικές" θα έχουν απαιτήσεις για ταχύτερη εξυπηρέτηση των πελατών τους; Δε θα καταλήξει πάλι να πληρώνει ο ασφαλισμένος για όλους με αντάλλαγμα κακές υπηρεσίες;

Για να γίνει οικονομία στο Δημόσιο (που είναι και το ζητούμενο), θα πρέπει επίσης να λειτουργεί όλος ο εργαστηριακός εξοπλισμός, να χρησιμοποιούνται όλα τα μηχανήματα που διαθέτουν τα δημόσια νοσοκομεία και να γίνουν σωστές αγορές ώστε να υπάρχουν π.χ. αξονικοί τομογράφοι ή να γίνονται όλες οι εξετάσεις εντός νοσοκομείων. Αν συμβούν αυτά οι δαπάνες υγείας θα πέσουν αυτομάτως, αφού δε θα υπάρχει κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος με το να ξοδεύονται αλόγιστα ποσά για να παραχωρούνται βασικοί εργαστηριακοί έλεγχοι, μετρήσεις κ.ο.κ. σε ιδιωτικές κλινικές (που επιζούν χάρις την γενναιοδωρία του κρατικού συστήματος). Αντιθέτως η κυβέρνηση αναθέτει συνεχώς καινούργιους ρόλους σε ιδιωτικές επιχειρήσεις (δείτε ένα παράδειγμα εδώ).

Και κάτι τελευταίο: Οι χώρες που προσπάθησαν να ρίξουν το βάρος στην πρωτοβάθμια υγεία (ακολουθώντας το θεώρημα "οι περισσότερες περιπτώσεις μπορούν να λυθούν έτσι ενώ γίνεται και οικονομία") όπως η Μ.Βρετανία κατέληξαν να έχουν μεγάλη παιδική θνησιμότητα, μεγάλη θνησιμότητα νεογνών, πολύ μεγάλα ποσοστά ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων και τέλος χαμηλότερο προσδόκιμο ζωής από τον μέσο δυτικοευρωπαϊκό όρο. Όμως πρέπει να τονιστεί ότι αυτοί τουλάχιστον έχουν ένα δημόσιο σύστημα δωρεάν, που οι γιατροί πληρώνονται, οι ασθενείς δεν πληρώνουν φακελάκι - και ό,τι παρέχεται δεν κοστίζει επιπλέον στους ασφαλισμένους. Εμείς προσπαθούμε να πάρουμε όλα τα κακά και ν' αφήσουμε τα καλά, όπως κάνουμε δηλαδή σε πάρα πολλά πράγματα όταν "μαϊμουδίζουμε" ξένα συστήματα...Και συν τοις άλλοις, αποσυνδέουμε το πτυχίο της ιατρικής από την ιδιότητα του γιατρού (δείτε εδώ λεπτομέρειες), αυξάνουμε τις ασφαλιστικές εισφορές, κόβουμε εξετάσεις και φτάνουμε σε σημείο να μην μπορούν οι ασφαλισμένοι να βρουν βασικά φάρμακα (όπως φαίνεται εδώ), οδηγώντας σε κατάρρευση το κράτος Πρόνοιας...

Και για να μην ξεχνιόμαστε...«Η παγκοσμιοποίηση μεγάλωσε το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών», δήλωσε ο επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος Καν -και πιθανολογούμενος ως υποψήφιος στις επόμενες γαλλικές εκλογές με τους Σοσιαλιστές. «Σχεδιάζοντας ένα νέο μακροοικονομικό πλαίσιο για έναν νέο κόσμο, η πλάστιγγα θα κλίνει -έστω και λίγο- λιγότερο υπέρ των αγορών και πολύ περισσότερο υπέρ του κράτους» τόνισε και συμπλήρωσε: «Προσέφερε πολύ το σχήμα της παγκοσμιοποίησης, αλλά έστειλε εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους στη φτώχεια» συνέχισε στην ομιλία του τη Δευτέρα ο Ντομινίκ Στρος-Καν, λέγοντας πως ενώ η παγκοσμιοποίηση «των ανταλλαγών συνδέεεται κατ' αρχήν με τη μείωση των ανισοτήτων, η πιστωτική παγκοσμιοποίηση, δηλαδή το μέγα γεγονός των πρόσφατων ετών, μεγάλωσε αντιθέτως αυτές τις ανισότητες». Αυτή η ανισότητα μάλιστα, συνέχισε ο πρόεδρος του ΔΝΤ «μπορεί να ήταν μία από τις σιωπηλές αιτίες της κρίσης», σημειώνοντας πως, τόσο μεσοπρόθεσμα όσο και μακρυπρόθεσμα, «η ανάπτυξη πρέπει να συνάδει με μία δίκαιη και πιο αναλογική κατανομή των εισοδημάτων όλων των κοινωνικών στρωμάτων». Δηλώσεις που καταρχήν δημιουργούν έκπληξη, δεδομένου ότι το ΔΝΤ ζητάει ακριβώς τ' αντίθετα από την χώρα μας (δείτε εδώ παραδείγματα). Βέβαια αν σκεφτεί κανείς ότι ο κύριος Στρος-Καν φιλοδοξεί να γίνει Πρόεδρος της Γαλλίας, καταλαβαίνει κανείς ότι προσπαθεί καταρχήν να πάρει με το μέρος του τους Σοσιαλιστές και κατά δεύτερον τον γαλλικό λαό. Ποιός τον πιστεύει όμως;