Η κόρη του Τέως, η "Δραπετσώνα" και ο πίθηκος που ήθελε να γίνει βασιλιάς

 Λέει ο μύθος του Αισώπου...

"Μια φορά κι έναν καιρό, το γέρικο λιοντάρι, που ήταν ο βασιλιάς της ζούγκλας πέθανε και τα ζώα συγκεντρώθηκαν για να διαλέξουν τον καινούργιο βασιλιά τους. Μα δεν ήταν καθόλου εύκολο, γιατί όλα τα ζώα ήθελαν να πάρουν τη θέση του βασιλιά. 

- Ακούστε! είπε η τίγρη. Πέθανε το λιοντάρι, µα τη θέση του µπορώ να την πάρω εγώ. Είµαι δυνατή και έξυπνη και µου ταιριάζει να γίνω βασιλιάς σας. 

- Μπα; έκανε ο ελέφαντας. Εγώ πρέπει να γίνω βασιλιάς σας, γιατί είµαι το πιο µεγάλο ζώο της γης! 

- Μπορεί να είσαι µεγάλο, αλλά δεν µπορείς να τρέξεις όπως τρέχω εγώ, του είπε ο ρινόκερος. 

- Σταµατήστε να καυγαδίζετε! πήρε το λόγο η καµηλοπάρδαλη. Μπορεί εσείς να είσαστε δυνατά και άγρια, µα εγώ είµαι το πιο ευγενικό ζώο της ζούγκλας. Εµένα πρέπει να κάνετε βασιλιά σας! 

- Να γίνω εγώ βασιλιάς! είπε ο γορίλας και άφησε µια κραυγή που ακούστηκε σε όλη τη ζούγκλα. 

- Η κορώνα ταιριάζει σε µένα! είπε και ο ιπποπόταµος. 

Έτσι συνέχισαν και τα υπόλοιπα ζώα, άλλα έλεγαν ότι ήταν τα πιο δυνατά, άλλα τα πιο έξυπνα, ώσπου σηκώθηκε και ο πίθηκος και χόρεψε πολύ όμορφα. Όλα τα ζώα χειροκρότησαν, πήρε τα πρωτεία κι ανακηρύχθηκε βασιλιάς. Κι ο πίθηκος από τη χαρά του. άρχισε να παίζει µε την κορώνα, κάνοντας τ' άλλα ζώα να γελούν.

Όµως στην αλεπού κακοφάνηκε που έγινε ο πίθηκος βασιλιάς και για να τον γελοιοποιήσει µπροστά στα άλλα ζώα, του είπε: 

- Ξέρω ένα µέρος όπου υπάρχει ένας θησαυρός. Πάµε να σου τον δείξω; Ο πίθηκος την ακολούθησε πρόθυµα και η πονηρή αλεπού τον πήγε κατευθείαν σε µια παγίδα όπου είχαν φτιάξει οι άνθρωποι για τα ζώα. 

Κι όταν ο πίθηκος έπεσε στην παγίδα, φώναξε η πονηρή Μαριώ στα ζώα που έτρεξαν να δουν: 

- Να ποιον διαλέξαµε για βασιλιά µας! Έναν κουτό! 

- Και τώρα τι θα κάνουµε; ρώτησε ένα ελάφι. 

- Τίποτα, είπε η αλεπού. ∆ε θα φορέσει κανένα µας την κορώνα για να µη ζηλεύουν τα άλλα. Και από την ηµέρα εκείνη τα ζώα του µεγάλου δάσους έζησαν χωρίς βασιλιά."

Πριν μερικές μέρες παντρεύτηκε η κόρη του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου, Θεοδώρα τον αγαπημένο της στην Αθήνα. Και αντί να έρθει το βανάκι της αστυνομίας να τους μαζέψει όλους για παράνομη χρήση τίτλων ευγενείας πράγμα που απαγορεύεται, μιας που η μαμά της Θεοδώρας υπέγραφε τις προσκλήσεις στα γαλλικά, ως κάτι που μεταφράζεται περίπου σαν "Μεγαλειοτάτη της Ελλάδας" και εκείνη ως "Πριγκήπισσα", η κυρία Μενδώνη (για την οποία υπάρχουν πολλά ράμματα για τη γούνα της και με τα οποία θ' ασχοληθούμε εκτενώς εν καιρώ) της νοίκιασε και το Βυζαντινό Μουσείο (και την ανέφερε, το νούμερο, ως Τέως Βασίλισσα της Ελλάδας στην "Διαύγεια"), να κάνει αυτό που λένε στην Κρήτη "πρόγαμο". Και βέβαια η κοπέλα δεν το πήρε τζάμπα - πλήρωσε, αλλά πόσοι έχουν κάνει αίτηση για χρήση τέτοιων χώρων και αυτή έχει γίνει δεκτή; Κανείς. 

Και μιας και που το νοίκιασαν, και πλήρωσαν και 15 ολόκληρα χιλιάρικα (την "έγδυσαν" που λένε) είπαν να τα δώσου όλα. Έτσι έφαγαν τον αγλέουρα, ήπιαν τον άμπακο και ως "γνήσιοι" Ελληναράδες, "απόγονοι" του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου (του τελευταίου Έλληνα αυτοκράτορα που έδωσε τη ζωή του για την χώρα του παρεπιπτόντως), μεράκλωσαν και άρχισαν να χορεύουν. Αυτό δεν είναι κακό, ούτε τόσο αστείο ώστε να μας θυμίσει το μύθο του Αισώπου με τον πίθηκο που ήθελε να γίνει βασιλιάς της ζούγκλας. Το αστείο όμως είναι το τι χόρεψαν - την "Δραπετσώνα" του Μίκη. Ναι, ρε σεις. Η παρέα της "πριγκήπισσας" Θεοδώρας, χόρεψε "παρ' το στεφάνι μας, παρ' το γεράνι μας, στην Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή". Και τρίξανε τα κόκκαλα του Λειδαβίτη, του Μίκη και του Μπιθηκώτση και το τρίξιμο ακούστηκε μέχρι την Δανία (την πατρίδα της Θοδωρούλας)...

Γι' αυτό και μόνο, έπρεπε να τους χρεώσουν παραπάνω...

Άντε παιδιά με το καλό και στα βαφτίσια, για τα οποία υπάρχουν και το "Βρέχει στην Φτωχογειτονιά" και το "Εφτά νομά σ' ένα δωμά"...Να ευχαριστηθεί και η ψυχούλα του Άκη Πάνου...

(Και για όσους ενδιαφέρονται για λίγη πολιτική ιστορία, το άρθρο μας στον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ).