Και κερατάδες και δαρμένοι - Να το πως η κυβέρνηση έδωσε 4,3 εκ. στον Ριμπολόβλεφ για τον Σκορπιό

 Όταν έκανε τη διαθήκη του ο Αριστοτέλης Ωνάσης προσπάθησε να βάλει ασφαλιστικές δικλείδες ώστε η περιουσία του να μη φυλλοροήσει και η κόρη του Χριστίνα να μην ξεπουλήσει τα πάντα εντός σύντομου χρονικού διαστήματος.

Ιδιαίτερη μνεία είχε γίνει για τον Σκορπιό - το ιδιωτικό του νησί. Η ιδιαίτερη μνεία που υπήρχε καθόριζε ότι υπήρχε απαγόρευση πώλησης, και αν κάτι τέτοιο συνέβαινε το νησί θα περνούσε είτε στην κατοχή του ελληνικού Δημοσίου (ως θέρετρο διακοπών του εκάστοτε αρχηγού του ελληνικού κράτους), είτε θα γινόταν κατασκήνωση για τα παιδιά των εργαζομένων της Ολυμπιακής. Το ίδιο ίσχυε σε περίπτωση αδυναμίας κάλυψης των εξόδων συντηρήσεως από την πλευρά των κληρονόμων του.

Η εγγονή του όμως φρόντισε να ξεπεράσει το σκόπελο αυτό, "νοικιάζοντας" το νησί στον Ρώσο πολυεκατομμυριούχο Ριμπολόβλεφ. Το ελληνικό κράτος, παρότι ασχολήθηκε με την υπόθεση επί υπουργίας Στουρνάρα, αποφάσισε ν' αφήσει την συναλλαγή (που είχε ύψος 100 εκατομμύρια βρετανικές λίρες) να προχωρήσει, χωρίς να παρέμβει, αποδεχόμενη την καταφανέστατη κοροϊδία...

Δεν έφτανε όμως αυτό: H παρούσα ελληνική κυβέρνηση αποφάσσιε να επιχορηγήσει τα επενδυτικά πλάνα του Ρώσου μεγιστάνα με 4,3 εκ. ευρώ. Συγκεκριμένα, πριν από λίγες ημέρες εγκρίθηκε και από τη Γενική Γραμματεία Ιδιωτικών Επενδύσεων του υπουργείου Ανάπτυξης, το κονδύλι των 4,3 εκατ. ευρώ, που αφορά την επιχορήγηση για την κατασκευή νέου ξενοδοχείου πέντε αστέρων.

Εδώ όμως υπάρχει ηθικό πρόβλημα. Ο Ρώσος μεγιστάνας είναι ο 391ος πιο πλούσιος άνθρωπος αυτή τη στιγμή στον πλανήτη, με περιουσία που σύμφωνα με το Forbes φτάνει στα 6,7 δισ. δολάρια. Υπήρξε ιδιοκτήτης της Ρωσικής εταιρείας παραγωγής καλιούχου λιπάσματος Uralkali, είναι ιδιοκτήτης της ΑΣ Μονακό και βασικός επενδυτής της Τράπεζας Κύπρου. Δεν είναι φτωχαδάκι δηλαδή...

Η επένδυση είναι σημαντική αλλά δε βοηθάει την ανάπτυξη στην χώρα, λόγου του χαρακτήρα της - πέραν του προφανέστατου δηλ. ότι ο επενδυτής (που συμμετείχε σε μια καταφανέστατη εξαπάτηση του ελληνικού κράτους) δεν έχει την ανάγκη των χρημάτων αυτών: Πρόκειται για έργο συνολικού ύψους 26,6 εκατ. ευρώ, δυναμικότητας 30 δωματίων και 60 κλινών, ενώ η επιφάνειά του ανέρχεται σε 9.420 τ.μ. Το συνολικό ύψος της επένδυσης στον Σκορπιό ανέρχεται όπως γράψαμε και παραπάνω, σε 165 εκατ. ευρώ. Θα διατηρηθούν και υφιστάμενα κτίρια, όπως η λεγόμενη "Ροζ Βίλα" της Χριστίνας Ωνάση, που θα ανακαινιστεί και θα μετατραπεί σε τουριστικό κατάλυμα.Το νέο ξενοδοχείο εντάσσεται στο πλαίσιο της μεγάλης επένδυσης για το VIP Exclusive Club στο νησί. Με απλά λόγια θα φέρνει λίγο κόσμο, που θα μένουν στο νησάκι και μόνο και παρά το ύψος της θα δημιουργήσει λίγες θέσεις εργασίας.

Άλλη μια ¨"πατάτα" δηλαδή από το "παιδί του λαού" τον αγαπητό σε όλους μας Άδωνι Γεωργιάδη.(θυμηθείτε την περίπτωση των απατεώνων τους οποίους υποδεχόταν ως επενδυτές), ο οποίος έχει μια απίστευτη εμμονή με τον τουρισμό ως μοναδικό μοχλό ανάπτυξης στην χώρα. 

Αναμένουμε σχετική ερώτηση στην Βουλή από κάποιο βουλευτή του ελληνικού κοινοβουλίου, για το σκεπτικό της επιχορήγησης καθώς και για την ηθική διάσταση του θέματος...

Τα γιουχαϊσματα, η ομπρέλα του Μητσοτάκη και η "περιφρούρηση" της κηδείας του Μίκη από το ΚΚΕ

 Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφάσισε ότι - παρά τον πολιτικό αντιαριστερισμό του - θα έπρεπε να μοιάσει στον πατέρα του, όσο αφορά τους (καλούς) επικοινωνιακούς διαύλους του με την αριστερά. Οι κατά καιρούς συναντήσεις του, κυρίως με τον γ.γ. του ΚΚΕ, δείχνουν κάτι τέτοιο, αν και ο ενθουσιασμός του και οι προσπάθειές του δε βρίσκουν την ίδια (θερμή) ανταπόκριση στον κ. Κουτσούμπα, αν και προφανώς δε γνωρίζουμε τι λέγεται όταν δεν τους ακούνε οι πολλοί.

Αυτή η καλή του διάθεση όμως απέναντι στο ΚΚΕ, απέκτησε σύννεφα και αφορμή ήταν το περιστατικό που είδαν πολλοί και σχολίασαν λίγοι, κατά την προσέλευσή του στην Μητρόπολη Αθηνών, για ν' αποτίσει φόρο τιμής στον σπουδαίο Μίκη Θεοδωράκη.

Ως γνωστόν, ο γνωστός μουσικοσυνθέτης αποφάσισε να "ταφεί ως κομμουνιστής" δηλ. να ζητήσει από το ΚΚΕ, να οργανώσει τα της κηδείας του. Αυτό βέβαια δε σήμαινε, όπως πολλοί πίστευαν, μια "πολιτική" κηδεία, τύπου "Καπετάν Φάντης Μπαστούνης" όπου κάποιοι φίλοι, εντός και εκτός εισαγωγικών, μαζεύονται και λένε το μακρύ τους και το κοντό τους. Ο Μίκης ήταν τόσο ξεκάθαρος σε γραπτό κείμενο, για την επιθυμία του για θρησκευτική του κηδεία, που σε αντίθεση με τη σχετική επιθυμία του Χαρίλαου Φλωράκη (που ήθελε και αυτός θρησκευτική αλλά δεν το άφησε γραπτώς), δεν μπορούσε ν' αμφισβητηθεί. Έτσι είχαμε το σουρεάλ σκηνικό το ΚΚΕ, να συνδιαλέγεται τόσο με την Αρχιεπισκοπή Αθηνών, όσο και με την Μητρόπολη Κυδωνίας και Αποκορώνου, για τα σχετικά των δύο τελετών. 

Αυτό το γεγονός όμως μπέρδεψε σαφέστατα και τον Πρωθυπουργό μας. Γιατί το λέμε αυτό; Προφανώς έχοντας την εμπειρία των ΚΝΑΤ και της (πολύ) σκληρής περιφρούρησης των πορειών που οργανώνει το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ, νόμιζε ότι ο σύντροφος Κουτσούμπας είτε θα έκανε face-control σε όσους ήθελαν ν' αποτίσουν φόρο τιμής στον μεγάλο μουσουργό είτε θα περιέφερε οικοδόμους στις άκρες των δρόμων πέριξ των δύο ναών και κάθε φορά που κάποιος θα παρεκτρεπόταν (είτε για να κλέψει σειρά, είτε για να "Θέε μου φύλαγε" αποδοκιμάσει την αφεντιά του), θα εισέπραττε επίπληξη και μια "φιλική" σφαλιάρα. 

Γι' αυτό κιόλας όταν αποδοκιμάστηκε έντονα κατά την προσέλευσή του στην Μητρόπολη Αθηνών από μερίδα παρεβρισκομένων, έσπευσε να παραπονεθεί στον γ.γ. του ΚΚΕ, νομίζοντας ότι ο τελευταίος απέτυχε να "συγκρατήσει" οπαδούς του κόμματός του. Το τι του είπε ο κ. Κουτσούμπας δεν το γνωρίζουμε πέραν του "δεν μπορούμε να συγκρατήσουμε το λαό", αλλά γνωρίζοντάς τον τρόπο που σκέφτεται, δε νομίζουμε να τον πήρε ιδιαίτερα στα σοβαρά.

Όπως και να έχει όμως η κίνηση του Πρωθυπουργού μας ήταν προφανώς λανθασμένη και μπορεί να χαρακτηριστεί τουλάχιστον ως "παρεκτροπή" για τρεις λόγους. Και εξηγούμαστε: 

1) Αναλογιζόμενοι το πλήθος κόσμου που πέρασε ν' αποτίσει φόρο τιμής στον Μίκη, θα ήταν σίγουρα πολύ τιμητικό για το ΚΚΕ, να ήταν όλοι οπαδοί του. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, το ΚΚΕ θα ήταν τουλάχιστον μείζον αντιπολίτευση. Επίσης συνήθως τα μέλη και οι οπαδοί του ΚΚΕ υπακούουν στις εντολές του κόμματος και γνωρίζοντας ότι οι εντολές ήταν για "σύνεση και τάξη", σχεδόν αποκλείουμε να ήταν τέτοιοι. Το πιο πιθανόν είναι, οι "αγανακτισμένοι" να ΜΗΝ ήταν οπαδοί του ΚΚΕ: Μπορεί να έρχεται ως έκπληξη στον κ. Πρωθυπουργό, αλλά αυτοί που δεν τον συμπαθούν ΔΕΝ είναι μόνο οι κομμουνιστές. Υπάρχουν άλλοι αριστεροί, κεντροαριστεροί, και κεντρώοι - αλλά ακόμα και δεξιοί - που δεν τον "γουστάρουν" και που σε πρώτη ευκαιρία θα τον γιούχαραν. Εξάλλου το σύνθημα που ακούστηκε ("Ο λαός δεν ξεχνά, Μητσοτάκη κάθαρμα") είναι παλιό και προέρχεται από την εποχή της Αποστασίας και δεν χρησιμοποιείται από το ΚΚΕ.

2) Μπορεί ο ίδιος να δηλώνει "δημοκράτης", αλλά η αντίδρασή του και η αδυναμία του να δεχτεί τα "ου" θυμίζει αντίδραση ηγέτη της συμπαθούς Βόρειας Κορέας. Σε μια δημοκρατία, κρίνονται όλοι οι πολιτικοί ηγέτες και δεδομένων των συνθηκών και του μπάχαλου με τις φωτιές, τα σχολεία και την αντιμετώπιση της πανδημίας, θα πρέπει  να είναι ικανοποιημένος που δε βρέθηκαν παραπάνω άτομα να τον γιουχάρουν - δεν το έκαναν γιατί σεβάστηκαν τον χώρο και τον Μίκη. Θα έπρεπε λοιπόν να χαμογελάσει, να χαιρετήσει και να πάει να κάνει αυτό για το οποίο βρέθηκε εκεί, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

3) Το ΚΚΕ δεν είναι αστυνομία σκέψης και δεν μπορεί βάλει φίμωτρο (όπως σωστά είπε ο κ. Κουτσούμπας) σε κανέναν. Εξάλλου η κηδεία δεν ήταν κομματική εκδήλωση οπαδών του ΚΚΕ. Ήταν κάτι ανοιχτό που απευθυνόταν σε όλους τους Έλληνες, ακόμα και τους "φασίστες" (τ' "αδέρφια" του Μίκη, όπως είχε πει στην περίφημη ομιλία του στο Σύνταγμα στα 2018)...

Το ότι δεν είχαμε επεισόδια, αντεγκλήσεις και υπήρχε τάξη και όχι γενικός χαμός (γιατί οι Έλληνες δεν είναι της υπομονής), πιστώνεται απόλυτα στο ΚΚΕ. Άραγε θα μπορούσε η ΝΔ να τα καταφέρει ανάλογα; Πολύ αμφιβάλουμε...

Και κλείνοντας θα πούμε το εξής: ας βάλουν τα γιουχαϊσματα σε σκέψεις τον κ. Πρωθυπουργό. Για να φτάσουν κάποιοι που έχουν πάει ν' αφήσουν λουλούδι στο φέρετρο ενός νεκρού, να γιουχάρουν τον Πρωθυπουργό, κάτι θα φταίει ή κάνουμε λάθος;

(YΓ Για την ομπρέλα του κύριου Μητσοτάκη γράφτηκαν πολλά, οπότε δεν έχει νόημα τα επαναλάβουμε. Ήταν τουλάχιστον ατυχής ως επιλογή - ήταν σα να πήγαινε με φανελάκι "Heavy metal is the best" ή με σαγιονάρες. Αλλά για να πούμε και του στραβού το δίκιο θα μπορούσε να γράφει και "Συνεργείο ο Μήτσος", "Supermarket Γαλαξίας" ή "Μπύρα ή Heikenen;" οπότε πάλι καλά. Πάντως, μερικές εναλλακτικές για το μέλλον, θα βρείτε παρακάτω - η τελευταία έχει σαφή αναφορά στην ιδιαίτερη πατρίδα του Μίκη και του Πρωθυπουργού και θα ταίριαζε καλύτερα ως φόρος τιμής προς τα Χανιά).

Να το πως ο χαμός του Μίκη δείχνει την πνευματική "φτώχεια" της Ελλάδας.

 Η πνευματική φτώχεια της Ελλάδας, που παρατηρείται έντονα τα τελευταία χρόνια, γίνεται μεγαλύτερη με τον χαμό του Μίκη Θεοδωράκη. Γράφει σχετικά ο Βασίλης Κανέλλης:

Μια φωτογραφία του Μίκη Θεοδωράκη, από τις χιλιάδες που κυκλοφορούν τις τελευταίες ώρες, δείχνει τον σπουδαίο μουσικοσυνθέτη μαζί με τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Μάνο Κατράκη και τον Γιάννη Ρίτσο.Μια φωτογραφία από αυτές που σε κάνουν περήφανο όταν λες ότι είσαι από την Ελλάδα. Μια φωτογραφία που μπορεί χιλιάδες παιδιά να μην καταλαβαίνουν γιατί οι εικονιζόμενοι δεν είναι… ιερά τέρατα της trap ή του λαϊκοπόπ, αλλά που υπάρχουν χιλιάδες άλλοι οι οποίοι συγκινούνται βλέποντάς την.

H λεζάντα που συνοδεύει τη φωτογραφία είναι απλή: «Με τέτοια προίκα πώς φτωχύναμε έτσι;»Είναι ένα ερώτημα που πλανάται πάνω από τη χώρα, που την κάνουν όλοι οι σκεπτόμενοι άνθρωποι οι οποίοι δεν ζουν για το εφήμερο.Τώρα που η πόρτα έκλεισε, τώρα που ο Μίκης σφράγισε οριστικά το τέλος μιας σπουδαίας εποχής, ίσως θα πρέπει να αναλογιστούμε όλοι τι είναι η Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, ειδικά όμως, πώς πορεύεται η πατρίδα μας την τελευταία 20ετία.Κάνοντας σύγκριση με τις εποχές που έζησε ο Μίκης, ο Ελύτης, ο Κατράκης, ο Ρίτσος ή ο Χατζηδάκης, σε πιάνει θλίψη. Και απότομα έρχεται στο μυαλό σου το ερώτημα: «Πώς κατάντησε η Ελλάδα ενώ είχε τόσο σπουδαίους ανθρώπους;»Με το θάνατο του Μίκη βγήκε από το χαλί αυτό που προσπαθούμε να κρύψουμε χρόνια τώρα.Την πολιτιστική ένδεια της πατρίδας μας η οποία το μόνο που ξέρει να κάνει καλά είναι να καταστρέφεται αυτοθαυμαζόμενη για το… ένδοξο παρελθόν της.

Που είναι οι μεγάλοι ποιητές της σημερινής εποχής; Πέθανε κι ο Χριστιανόπουλος, ο τελευταίος των μεγάλων και πλέον έμεινε η ευτέλεια, η ουτιδανότητα.Που είναι οι μεγάλοι μουσικοί, παρά τη σπουδαία παράδοση που έχει η χώρα μας; Θα ξαναβγεί άλλος Μίκης, άλλος Μάνος Χατζηδάκις; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη βλέποντας τη σημερινή ελληνική μουσική σκηνή.Ελάχιστοι ξεχωρίζουν, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν έχουν παγκόσμια εμβέλεια. Η ελληνική μουσική δεν συγκινεί, δεν υπάρχει όραμα, δεν υπάρχει παραγωγή σπουδαίων έργων.Το ίδιο και οι τραγουδιστές. Μπορούν να ξαναβγούν φωνές όπως του Μπιθικώτση; Ή του Καζαντζίδη που αδίκησε τον εαυτό του, ή του Μητροπάνου;Ποιος διαδέχεται τον τεράστιο Γιώργο Νταλάρα ή τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τις απίστευτες Αλεξίου και Γαλάνη;Γέμισε η Ελλάδα τραγουδιστές και μουσικούς από τα ριάλιτι, από τις λαϊκοπόπ μουσικές σκηνές κι από τις κλεμμένες από την Αμερική νότες της ροκ, της ραπ ή της τραπ.Καμιά έμπνευση, κανένας μουσικός οργασμός, καμιά διάθεση να ξεφύγουμε από τη μιζέρια που δημιουργεί τηλεοπτικά, μουσικά και τραγουδιστικά υποπροϊόντα.Βλέπεις τον δωρικό Μάνο Κατράκη και τρέμει η ψυχή σου. 

Θυμάσαι τη σπουδαία Μελίνα, την απόλυτη γυναίκα, τραγουδίστρια, ηθοποιό, πολιτικό και θλίβεσαι όταν αντικρίζεις σύγχρονες γυναίκες.Καλλιτέχνιδες ή πολιτικούς που έχουν βουτηχτεί στην φτήνια και την υποκουλτούρα.Βλέπεις τον Ρίτσο, τον Ελύτη, τον Αναγνωστάκη, τον Λειβαδίτη, όλους τους σπουδαίους από τη «γενιά του ’30» και μέχρι τη δεκαετία του ’80, ποιητές και πεζογράφους και αναρωτιέσαι ποιοι εκπροσωπούν σήμερα την Ελλάδα;Μια κυρία που βγάζει εκατομμύρια γράφοντας ανόητα μυθιστορήματα αγάπης ή… ίντριγκας.Κάτι τύποι που καμώνονται ότι είναι ποιητές;

Κάτι… life coaches που γράφουν περισπούδαστες βλακείες περί της ζωής που δεν έχουν ζήσει και οι ίδιοι.Μηδενική παραγωγή καλών ελληνικών βιβλίων που θα μπορούσαν να περάσουν τα σύνορα της χώρας.Πανηγυρίζουμε γιατί βγήκε μια τηλεοπτική σειρά μοναδικής αισθητικής και ουσίας, όπως «Το Νησί» και μετά… το χάος. Η φθήνια είναι παγκόσμιο φαινόμενο, στην Ελλάδα απλά ευδοκιμεί

Τα τηλεσκουπίδια, η αποθέωση του κιτς και η παντελής απουσία παιδείας και σοβαρότητας, βουλιάζουν τη χώρα στην αφάνεια.Μια χώρα που ξεμένει από πνευματικούς ανθρώπους δεν έχει μέλλον. περισσότερο. Το λούμπεν κυριαρχεί στην πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική ζωή του τόπου.

Μια χώρα που δεν μπορεί να βγει από την αξιακή κρίση των τελευταίων δεκαετιών, δεν έχει ελπίδα.Η πατρίδα μας που σπαράσσεται από εσωτερικούς εμφυλίους, που δεν ομονοεί ούτε και στον θάνατο του τεράστιου Μίκη, δεν μπορεί να επιβιώσει.Μια χώρα της οποίας αλλοιώθηκε το DNA, αυτό που έβγαζε σπουδαίους ανθρώπους, νομπελίστες, λαμπρούς κι όχι λαμπερούς ηθοποιούς και τραγουδιστές, πνεύματα ελεύθερα και φωτεινά μυαλά, δεν θα μπορέσει να βγει ποτέ από την αφάνεια στην οποία έχει περιέλθει.Οσο η έλλειψη παιδείας, ενός οράματος για τα παιδιά μας και για την πατρίδα μας, θα απουσιάζουν από όλους μας, τόσο η Ελλάδα θα αυτοκτονεί.Και στην αυτοχειρία την ευθύνη έχουμε όλοι, ο καθένας από το δικό του μετερίζι.

Αν θέλουμε, λοιπόν, να ξαναβγάλει η Ελλάδα νέους Θεοδωράκηδες, πρέπει να γίνει ξανά χώρα που θα σέβεται το ιστορικό της παρελθόν και θα χτίζει το δικό της μέλλον.Και που καθένας από εμάς θα κάνει τις προσωπικές του επαναστάσεις μέσα από την εκπαίδευσή του η οποία πρέπει να είναι καθημερινή.Κι όπως έλεγε ο επίσης σπουδαίος και βασανισμένος Χρόνης Μίσσιος: «Όταν συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ να αλλάξω το σύστημα, άρχισα να αγωνίζομαι να μην με αλλάξει αυτό. Αγωνίζομαι να μείνω άνθρωπος»Ας μείνουμε τουλάχιστον άνθρωποι. Ας μη γίνουμε τέρατα.Το χρωστάμε στον Μίκη και τους άλλους σπουδαίους Ελληνες.